hoe pak je het ontcijferen van een liedje aan....

[amon]

als ik een liedje (probeer te gaan) ontcijfer(en), dan begin ik zomaar wat noten op de hals te spelen net zolang tot ik ongeveer bij de (begin)noot van het liedje uitkom. daar borduur ik dan verder op, luister naar het liedje of de toon omlaag of omhoog gaan en zoek dan het volgende akoord/nootje.
dit duurt altijd nogal erg lang en nog heb ik weinig goed resultaat.
vaak denk ik dat ik een noot hoger moet hebben dan de vorige, maar blijkt het juist eentje lager te zijn.

zoeken jullie ook gewoon de noot op de hals en daarop verder uitbreiden, of hebben jullie nog tips ofzo waardoor het makkelijker kan?




(niet tips zoals "zoek de tablatuur op internet" oid, het gaat juist om het uitzoeken van een riffje/solootje)

[sneez0r]

Veel oefenen maakt het natuurlijk gemakkelijker. Maar dat is niet wat je wil horen.

Je kan zelf, of met anderen, je relatieve gehoor gaan trainen, het liefst met Solfege. Dat is de methode die je waarschijnlijk wel kent van het 'do - re - mi'en. Op ongeveer alle conservatoria en muziekinstellingen wordt deze methode gebruikt. Je werkt bijvoorbeeld met een majeurtoonladder. De eerste toon krijgt de naam do, de tweede re, de derde mi, enzovoorts. Het maakt dus niet uit waar de toonladder begint (of het nou C majeur is of As majeur); de 'do' is als het ware verplaatsbaar. Als je nou samen oefent kan je een simpele melodie binnen een toonladder spelen (eerst wel de 'do' laten horen), en de ander moet die melodie spelen en op schrijven (het liefst notenschrift).

Zelf kan je intervallen en stukjes melodie spelen en daarna nazingen. Altijd wel controleren of je de goede toonhoogte haalt!

Lees de volgende artikelen eens:
http://www.ibreathemusic.com/article/44
http://www.ibreathemusic.com/article/67
http://www.ibreathemusic.com/article/116

[amon]

bedankt, dat ga ik in het weekend even rustig doorlezen


maar ik bedoel meer van, hoe beginnen jullie met de eerste noot en werken jullie die uit tot de hele solo/riff?

[Hempo]

je hoort in welke toonsoort t staat, vervolgens pak je de betreffende toonladder erbij. nog even verder prutsen. en klaar

[Mr.Bluesbreaker]

:-D
Precies, gewoon ff verder prutsen hoppa. :)

[harrie-beton]

wat ik doe bij lastige stukken is het liedje afspelen in cool edit.
ik selecteer dan kleine passages, zet die in een "loop" en speel dan mee.

soms speel ik af op halve snelheid. dan hoor je het beter.

[guitarmonk]

Ik heb wel eens het nummer Sirabhorn van Pat Metheny uitgezocht, elk akkoordje noot voor noot. Ben ik wel een middagje mee bezig geweest. Gewoon veel doen.

[Bluesbreaker]

ik speel altijd zomaar wat mee, en na een tijdje klopt het wel zo ongeveer.

Als ik iets beter wil uitzoeken speel ik het nummer vaak af in Winamp, met de Pacemaker plugin, waarmee je kunt vertragen zonder de toon te veranderen.

[dejohan]

Ik ben er niet zo goed in, daarom probeer ik vooral accoustische nummers te ontcijferen, dat gaat veel makkelijker dan electrische, vind ik.

[telecastermaster]

Mijn tips:

Luister eerst naar de bassist. Die speelt bijna altijd de grondtoon van de akkoorden die de gitarist speelt. Als je de baspartij hebt heb je bijna altijd ook de gitaarpartij. De bassist speelt losse noten en is daardoor vaak iets makkelijker uit te zoeken.

Naar mijn idee is het verder zo dat je een stuk pas kan naspelen als je het kunt nazingen. Kun je het niet niet precies nazingen dan heb je blijkbaar niet goed gehoord wat er gespeeld word en heeft het niet zoveel zin om maar wat te pielen. Nazingen=naspelen. (eigenlijk heb je dus geen gitaar nodig :wink: ).

Theoretische basis kennis van harmonieleer is ook handig, omdat je op basis van theorie al vaak weet welke akkoorden je verder kunt verwachten.

Ik heb ook gemerkt dat het makkelijker is als je de muziek in mono afspeelt, doordat je gehoor dan niet wordt afgeleid door allerlei stereo effecten.

Verder vind ik een hoofdtelefoon prettig voor het uitzoeken van nummers.

[sneez0r]

Ja, het is gewoon handig om eerst de akkoorden uit te zoeken. Dan is het niet zo'n warboel van tonen meer, als je ook nog eens een ingewikkelde melodie uit moet vogelen.

[amon]

bedankt voor de tips, dat met slowmotion in cool edit is waarschijnlijk wel handig ja!
ik ga weer verder proberen... :lol:

[Thom TK]

Oke, ik wil wel even toevoegen dat als je hebt ontdekt dat een nummer in een bepaalde toonsladder is geschreven, het dan ook nog kan zijn dat die toonladder veranderd.
Dat heb ik dus vaak bij Nightwish...spelen ze bijvoorbeeld de F powerchord en de G powerchord in een nummer, komt er toch vaak een F# langs.
Dat is erg irritand en verwarrend.
Hoe dat kan snap ik dus ook niet helemaal (vooral omdat het dus nog klinkt ook).

[GuitarMaster]

Je kan de F en G volgens mij gewoon chromatisch verbinden dmv een F#.

[sneez0r]

Je kan de F en G volgens mij gewoon chromatisch verbinden dmv een F#.
Dat wel, maar er zit een verschil tussen het gebruik van 'passing tones' (dan zijn alle noten eigenlijk wel mogelijk) en het gebruik van noten op de sterkere maatdelen.

[Daevren]

Chromatiek is heel gewoon en klinkt gewoon oke, tenzij je het goed toepast. Dissonantheid is ook maar relatief. J.S. Bach schreef al fuga(BWV 869) met een hoofdmelodie/onderwerp met daarin alle 12 tonen uit de chromatische toonladder.

Er is tegenwoordig een enorm repetoire bestaande uit atonale muziek.

Bebop jazz zit vol met chromatiek.

En in metal nemen ze het ook niet zo nauw met de tonaliteit, als die al bestaat. Er wordt zowiezo veel geswitched tussen parallele toonsoorten.

Dat in een nummer van Nightwish dus ineens een F# voorkomt terwijl je net eerder een F en een G powerchord hebt gehad kan dus heel goed. En het hoeft helemaal geen passing note te zijn.

Een verandering van toonsoort, dus ook bijna altijd van toonladder(niet per se) komt bijna in elk pop/rock-nummer voor. Maar het gebruik van een toonsoortvreemde noot betekent niet gelijk dat er ook van toonsoort veranderd is. Het ligt allemaal weer wat subtieler.

[Thom TK]

oke...is er een site waar dit op uitgelegd staat?

[sneez0r]

Chromatiek is heel gewoon en klinkt gewoon oke, tenzij je het goed toepast. Dissonantheid is ook maar relatief. J.S. Bach schreef al fuga(BWV 869) met een hoofdmelodie/onderwerp met daarin alle 12 tonen uit de chromatische toonladder.
Dat is wel een beetje flauw. Bij Bach impliceert chromatiek bijna altijd een modulatie - zoveel werken nemen na een paar maten al de dominanttoonaard aan, etc. Ik ken desbetreffende fuga trouwens niet.

En in metal nemen ze het ook niet zo nauw met de tonaliteit, als die al bestaat. Er wordt zowiezo veel geswitched tussen parallele toonsoorten.

Dat in een nummer van Nightwish dus ineens een F# voorkomt terwijl je net eerder een F en een G powerchord hebt gehad kan dus heel goed. En het hoeft helemaal geen passing note te zijn.
Ik vind die fis alleen wat dubieus óver een f-powerchord.

[Daevren]

Nee, die fuga is echt een fuga met een melodie met chromatiek.
Kijk eens hier: http://jan.ucc.nau.edu/~tas3/wtc/i24.html#movie


Ik kreeg niet het idee dat de Fis over het F5 akkoord zat, maar dat die Fis later kwam.

Een site waar dat allemaal uitgelegd staat? Kun je wat specifieker zijn? Bedoel je muziektheorie? Chromatiek? Modulatie?

[sneez0r]

Nee, die fuga is echt een fuga met een melodie met chromatiek.
Kijk eens hier: http://jan.ucc.nau.edu/~tas3/wtc/i24.html#movie
Ik moet echt eens op zoek naar een goede, betaalbare opname van het WTK.

[Thom TK]

Nee, die fuga is echt een fuga met een melodie met chromatiek.
Kijk eens hier: http://jan.ucc.nau.edu/~tas3/wtc/i24.html#movie


Ik kreeg niet het idee dat de Fis over het F5 akkoord zat, maar dat die Fis later kwam.

Een site waar dat allemaal uitgelegd staat? Kun je wat specifieker zijn? Bedoel je muziektheorie? Chromatiek? Modulatie?

Jah, over het gebruik van Chromatiek.
Als er tenminste iets over te vinden is...

[Daevren]

Ik kan me zo geen site bedenken die dat onderwerp specifiek behandelt.

Ik kan zelf wel wat typen over chromatiek vanuit een melodisch perspectief. Vanuit een harmonisch perspectief wordt het erg complex.

Chromatiek(in muziek) betekent het gebruik van toonsoortvreemde tonen. De chromatische toonladder is een toonladder met alle 12 tonen. Ook wordt de term chromatisch gebruikt voor intervallen van een halve toon of stapjes van een halve toon(dus een fret).

Nu wil de natuurkunde en/of het menselijk brein dat een toonladder het best uit 7 tonen bestaat. Dat is zo in de westerse muziek, maar ook in andere stijlen muziek, bijvoorbeel die in India. Onafhankelijk is men daar tot de conclusie gekomen dat je een octaaf het beste in 7 stukjes kan verdelen.

Deze 7 noten, onafhankelijk van het type toonladder, zijn diatonisch. De 5 noten die niet in de toonladder zitten noemen we chromatisch.

Chromatische tonen zijn dus tonen die op een of andere manier 'outside' klinken. Ze klinken alsof ze er totaal niet bij horen. Nu trekt dat veel aandacht, en dat wil je vaak niet.

De beste manier om chromatiek melodisch toe te passen is door de noot op een zwak maatdeel te spelen en hem met een halve stap op te lossen naar een toon die wel diatonisch is.

Er zijn hierin twee typen, de 'passing note' en de 'neighboring note'.


Een 'passing note' vult een gat op tussen twee noten op sterke maatdelen. Meestal is dat diatonisch, maar dat hoeft niet per se. Een chromatische versie kan zijn F F# G, zoals we al eerder als voorbeeld hadden.

We nemen vanaf nu C majeur als voorbeeld.

De ander is een 'neighboring note', ook deze is gewoonlijk diatonisch maar je kunt hem ook chromatisch maken. Bijv D Eb D, waarbij de eerste D op een sterk maatdeel ligt. De Eb kleurt dus enkel de C. Bij een diatonische versie was het een E geweest.

Je hebt hierin enkele versies, hij kan ook naar onderen: D C# D, of zonder de eerste noot: C# D. Hij kan ook anders om: D C# maar in dat geval los je de C# niet op.

Je hebt natuurlijk ook noten die beide diatonisch zijn en toch maar een halve stap uit elkaar staan, E en F, B en C. Een E F E-neighboring note is dus niet chromatisch, hij is diatonisch. Een E F# E is wel chromatisch, maar heeft niet de oplossing van een halve stap.

In al deze voorbeelden moeten de chromatische noten een niet-harmonische functie hebben. Da wil zeggen dat de chromatische noten geen onderdeel mogen zijn van een akkoord. Is deze dat wel dan hebben we het over harmonische chromatiek. Dus ofwel een akkoord geleend van een parallele toonsoort, ofwel een modulatie naar een andere toonsoort.

Dus als je je gitaar pakt en je wilt chromatiek toevoegen in je solo's dan kun je de gaten in de toonladder op twee manieren vullen, gewoon snel door het gat heenspelen. Dus, D D# E of F F# G enz. Of een toon buiten de toonsoort spelen en dan snel een slide van een fret omhoog of omlaag maken. Een F Gb F is een typische klassieke 'neighboring note'. In gitaarsolo's gebruik je liever een Gb F, dus de eerste noot weglaten.

Als je dat eenmaal kan kom je er achter dat het nog veel vrijer kan, gewoon iets spelen wat niets met de huidige toonladder te maken heeft en gelijk daarna iets spelen dat wel typisch in de toonsoort zit. Eigenlijk is dat hetzelfde. Een dissonante noot oplossen naar een constante noot of een dissonante frase oplossen naar een constante frase.