BRiet
17 februari 2002, 20:41
Hey, ik zag net dit artikel. Weliswaar van 1997, maar toch: heeft dit ooit kans van slagen? Vooralsnog niet dus. Wie ziet er heil in zo'n gitaar?
________________________________________
De kunststof gitaar van Aristides Poort
'Het is gewoon de beste gitaar van de wereld'
Een kunststof gitaar. Dat is de toekomst, zo meent voormalig TU-student ir. Aristides Poort. Als een soort Jehova's Getuige reist hij de wereld af om de gevestigde orde ervan te overtuigen dat de houten gitaar zijn langste tijd heeft gehad. Bekende gitaristen als George Kooijmans van de Golden Earring en Vernon Reid, voormalig Living Colour, zijn inmiddels al enthousiast over zijn product, de 'Panthera'.
,,Jimi Hendrix was de beste gitarist ooit. Zijn feeling en kracht zijn niet te overtreffen. Vergeleken bij Hendrix kan Eddie van Halen bij wijze van spreken niet eens zijn veters vastmaken.'' Ir. Aristides Poort praat over Hendrix alsof hij nog uren over hem door kan praten. ,,Hij is zo legendarisch, dat de kinderen van nu nog steeds - net als hij eind jaren zestig - op een Fender Stratocaster willen spelen. Dat is jammer, want het betekent dat ze Hendrix eigenlijk niet begrepen hebben. Hij koos voor de Fender, terwijl de firma bijna failliet was. Hendrix wilde bewust iets anders dan de anderen. Dat moet nu weer gebeuren. Het is tijd voor vernieuwing.''
Poort biedt zelf de oplossing voor het door hem aangedragen probleem. Enkele jaren is hij bezig geweest met het ontwikkelen van een nieuw soort gitaar - van kunststof - en nu is hij langzaam bezig de wereld te veroveren met zijn bedrijfje Catalyst Instruments, gevestigd in het Radex-gebouw aan de Kluyverweg.
,,Waarom geen houten gitaar? Goed hout wordt steeds zeldzamer. In zeer korte tijd is de helft van de bossen op aarde gekapt. Daar moet een einde aan gemaakt worden. De muziekindustrie heeft natuurlijk maar een klein aandeel in het houtgebruik, maar popmuzikanten zijn wel mensen die een voorbeeld voor de rest van de wereld kunnen zijn. Bovendien geeft hout constructieve problemen. Er treedt kruip en krimp op, en dit beïnvloedt het geluid. Van kunststof kun je een veel homogener en sterker product maken.'' De glimmende goud-zwarte gitaar, die Poort trots laat zien, is dan ook vervaardigd uit één stuk; hals en body lopen naadloos in elkaar over. ,,En dat komt het gevoel weer ten goede.''
Glasbolletjes
Het vinden van het juiste materiaal was volgens Poort een lijdensweg. ,,Er is al door veel meer mensen geprobeerd een kunststof gitaar te ontwikkelen, maar zij besteedden veel te veel aandacht aan de sterkte en de constructie. Daardoor zagen ze het belangrijkste over het hoofd: het geluid. Uiteindelijk hebben wij - na veel stinkende experimenten, waarvan enkele bij mij thuis in de kelder - een materiaal gevonden, dat de structuur van hout nabootst.''
SoundCompound, zoals de stof gepatenteerd is, is een mengsel van verschillende stoffen, waarvan keramiek de belangrijksteis. De microscopische glasbolletjes vormen samen een gitaar, die een resonantie kent vergelijkbaar met een houten gitaar. ,,Het is gewoon de beste gitaar van de wereld. En die komt uit dat kloterige, moerassige Delft. Ongelooflijk toch? De gehele muziekindustrie speelt zich af in de Verenigde Staten en Japan. En dan brengen wij een verbetering aan in een branche die dertig jaar heeft stilgestaan'', vertelt Poort.
,,Als ik niet het vooruitzicht had gehad dat dit het beste van het beste kon worden, dan was ik er ook nooit aan begonnen. In Nederland kun je nooit opboksen tegen massaproducties in lage-lonenlanden: een Chinees kost per uur een gulden, een dure Chinees een dollar. Dan kun je beter een friettent beginnen.''
Atoombom
Sinds 1995 ligt de Panthera in de Nederlandse winkels. Met een prijskaartje van 3500 gulden eraan. Honderd Nederlanders hebben er inmiddels eentje thuis staan, waaronder Golden Earring-gitaristen George Kooijmans en Rinus Gerritsen. De wijde wereld zal spoedig volgen, verwacht Poort. Toch beseft hij dat de Panthera er nog lang niet is. Het zal niet zo snel gaan als de overgang van houten naar kunststof tennisrackets. ,,In de muziek is het meer een gevoelskwestie. Je kunt niet aantonen dat je twintig procent harder kan slaan.''
Poort is dan ook bezig met een soort missie. ,,Een product maken is moeilijk, maar het marketen is nog moeilijker. Soms ga ik te werk als een soort Jehova's Getuige: voet tussen de deur en praten. Neem Amerika, waar we nu proberen binnen te komen. Niemand staat daar op ons te wachten. Onze aanpak is dan ook heel arrogant, maar dat moet wel. Wij, een paar Nederlanders, komen vertellen dat onze gitaar tien keer beter is dan de bestaande spullen. Daar krijgen ze Amerika een identiteitsprobleem van. Dan moet je echt iemand zoeken die daarmee overweg kan en die je wil helpen. Het helpt natuurlijk wel als mensen als Vernon Reid bereid zijn om zich achter ons product te scharen.''
Poort zelf vaart wel bij het succes van zijn product. Hij reist stad en land af met een autootje vol met gitaren en krijgt naar eigen zeggen alleen ,,uitstekende en uitmuntende reacties.'' In Italië heeft Poorts bedrijf inmiddels contact met een grote distributeur. ,,Die noemde onze gitaar een atoombom in de muziekindustrie. Dat heb ik vervolgens tegen een Japanner vertelt, maar dat had ik misschien beter niet kunnen doen. Dat ligt daar wat gevoeliger. Bij Roland, een Japanse muziekgigant, zijn ze overigens ook geïnteresseerd in ons product. Het contact met hen heb ik gelegd op een grote beurs in Frankfurt. Ik ben bij de stand daar met een gewone voorlichter gaan praten, vervolgens met een belangrijker persoon en ten slotte stond de directeur de volgende week bij ons op de stoep.''
Reve
Het leven van Poort lijkt zich te ontwikkelen als een soort 'American Dream'. Maar op wat voor moment verzint een afgestudeerd ingenieur in de civiele techniek het idee om geen bruggen, maar gitaren te gaan bouwen? Poort: ,,Ik heb nooit bruggen willen bouwen, altijd ondernemer willen worden. Vijfjaar terug ontmoette ik Rudo Enzerink, die voor zijn afstuderen bij Industrieel Ontwerpen bezig was geweest met elektrische gitaren. We kregen het idee om een beetje te gaan ontwerpen en dan onze kennis vervolgens door te verkopen. Op een gegeven moment besloot ik om toch maar zelf door te gaan. Hij is twee jaar geleden gestopt, maar ik wilde doorzetten. Ik heb wel twijfels gehad, want het ondernemerschap is toch vooral het bezig zijn om jezelf aan je eigen haren uit het moeras te trekken; je hebt geen baas die je op je donder kan geven; het komt allemaal op je eigen bord neer. De ontwikkeling van de Panthera was een zware bevalling, die uiteindelijk een liefdesbaby werd.''
Hoe zijn missie eindigt, weet Poort nog niet. ,,Ik wil me eigenlijk niet laten uitkopen, maar ik sluit niet uit dat het ooit gebeurt. Eerst wil ik Catalyst Instruments opbouwen tot een bloeiend bedrijfje. Apple is daarbij mijn voorbeeld. We hebben een aparte filosofie, willen dingen initialiseren, teweegbrengen. Ook op andere vlakken dan de muziekindustrie. We hebben bijvoorbeeld contact met het Wereld Natuur Fonds. Ja, ik ben een onverbeterlijke idealist. Een beetje aantrappen tegen de gevestigde orde kan geen kwaad. Waarom ik dan wel aanklop bij de gevestigde orde in de muziekindustrie? Gerard Reve had daar een mooi antwoord op: er bestaat geen orde behalve de gevestigde orde. Veranderingen moeten van binnenuit komen.''
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: BRiet op 2002-02-17 20:42 ]</font>
________________________________________
De kunststof gitaar van Aristides Poort
'Het is gewoon de beste gitaar van de wereld'
Een kunststof gitaar. Dat is de toekomst, zo meent voormalig TU-student ir. Aristides Poort. Als een soort Jehova's Getuige reist hij de wereld af om de gevestigde orde ervan te overtuigen dat de houten gitaar zijn langste tijd heeft gehad. Bekende gitaristen als George Kooijmans van de Golden Earring en Vernon Reid, voormalig Living Colour, zijn inmiddels al enthousiast over zijn product, de 'Panthera'.
,,Jimi Hendrix was de beste gitarist ooit. Zijn feeling en kracht zijn niet te overtreffen. Vergeleken bij Hendrix kan Eddie van Halen bij wijze van spreken niet eens zijn veters vastmaken.'' Ir. Aristides Poort praat over Hendrix alsof hij nog uren over hem door kan praten. ,,Hij is zo legendarisch, dat de kinderen van nu nog steeds - net als hij eind jaren zestig - op een Fender Stratocaster willen spelen. Dat is jammer, want het betekent dat ze Hendrix eigenlijk niet begrepen hebben. Hij koos voor de Fender, terwijl de firma bijna failliet was. Hendrix wilde bewust iets anders dan de anderen. Dat moet nu weer gebeuren. Het is tijd voor vernieuwing.''
Poort biedt zelf de oplossing voor het door hem aangedragen probleem. Enkele jaren is hij bezig geweest met het ontwikkelen van een nieuw soort gitaar - van kunststof - en nu is hij langzaam bezig de wereld te veroveren met zijn bedrijfje Catalyst Instruments, gevestigd in het Radex-gebouw aan de Kluyverweg.
,,Waarom geen houten gitaar? Goed hout wordt steeds zeldzamer. In zeer korte tijd is de helft van de bossen op aarde gekapt. Daar moet een einde aan gemaakt worden. De muziekindustrie heeft natuurlijk maar een klein aandeel in het houtgebruik, maar popmuzikanten zijn wel mensen die een voorbeeld voor de rest van de wereld kunnen zijn. Bovendien geeft hout constructieve problemen. Er treedt kruip en krimp op, en dit beïnvloedt het geluid. Van kunststof kun je een veel homogener en sterker product maken.'' De glimmende goud-zwarte gitaar, die Poort trots laat zien, is dan ook vervaardigd uit één stuk; hals en body lopen naadloos in elkaar over. ,,En dat komt het gevoel weer ten goede.''
Glasbolletjes
Het vinden van het juiste materiaal was volgens Poort een lijdensweg. ,,Er is al door veel meer mensen geprobeerd een kunststof gitaar te ontwikkelen, maar zij besteedden veel te veel aandacht aan de sterkte en de constructie. Daardoor zagen ze het belangrijkste over het hoofd: het geluid. Uiteindelijk hebben wij - na veel stinkende experimenten, waarvan enkele bij mij thuis in de kelder - een materiaal gevonden, dat de structuur van hout nabootst.''
SoundCompound, zoals de stof gepatenteerd is, is een mengsel van verschillende stoffen, waarvan keramiek de belangrijksteis. De microscopische glasbolletjes vormen samen een gitaar, die een resonantie kent vergelijkbaar met een houten gitaar. ,,Het is gewoon de beste gitaar van de wereld. En die komt uit dat kloterige, moerassige Delft. Ongelooflijk toch? De gehele muziekindustrie speelt zich af in de Verenigde Staten en Japan. En dan brengen wij een verbetering aan in een branche die dertig jaar heeft stilgestaan'', vertelt Poort.
,,Als ik niet het vooruitzicht had gehad dat dit het beste van het beste kon worden, dan was ik er ook nooit aan begonnen. In Nederland kun je nooit opboksen tegen massaproducties in lage-lonenlanden: een Chinees kost per uur een gulden, een dure Chinees een dollar. Dan kun je beter een friettent beginnen.''
Atoombom
Sinds 1995 ligt de Panthera in de Nederlandse winkels. Met een prijskaartje van 3500 gulden eraan. Honderd Nederlanders hebben er inmiddels eentje thuis staan, waaronder Golden Earring-gitaristen George Kooijmans en Rinus Gerritsen. De wijde wereld zal spoedig volgen, verwacht Poort. Toch beseft hij dat de Panthera er nog lang niet is. Het zal niet zo snel gaan als de overgang van houten naar kunststof tennisrackets. ,,In de muziek is het meer een gevoelskwestie. Je kunt niet aantonen dat je twintig procent harder kan slaan.''
Poort is dan ook bezig met een soort missie. ,,Een product maken is moeilijk, maar het marketen is nog moeilijker. Soms ga ik te werk als een soort Jehova's Getuige: voet tussen de deur en praten. Neem Amerika, waar we nu proberen binnen te komen. Niemand staat daar op ons te wachten. Onze aanpak is dan ook heel arrogant, maar dat moet wel. Wij, een paar Nederlanders, komen vertellen dat onze gitaar tien keer beter is dan de bestaande spullen. Daar krijgen ze Amerika een identiteitsprobleem van. Dan moet je echt iemand zoeken die daarmee overweg kan en die je wil helpen. Het helpt natuurlijk wel als mensen als Vernon Reid bereid zijn om zich achter ons product te scharen.''
Poort zelf vaart wel bij het succes van zijn product. Hij reist stad en land af met een autootje vol met gitaren en krijgt naar eigen zeggen alleen ,,uitstekende en uitmuntende reacties.'' In Italië heeft Poorts bedrijf inmiddels contact met een grote distributeur. ,,Die noemde onze gitaar een atoombom in de muziekindustrie. Dat heb ik vervolgens tegen een Japanner vertelt, maar dat had ik misschien beter niet kunnen doen. Dat ligt daar wat gevoeliger. Bij Roland, een Japanse muziekgigant, zijn ze overigens ook geïnteresseerd in ons product. Het contact met hen heb ik gelegd op een grote beurs in Frankfurt. Ik ben bij de stand daar met een gewone voorlichter gaan praten, vervolgens met een belangrijker persoon en ten slotte stond de directeur de volgende week bij ons op de stoep.''
Reve
Het leven van Poort lijkt zich te ontwikkelen als een soort 'American Dream'. Maar op wat voor moment verzint een afgestudeerd ingenieur in de civiele techniek het idee om geen bruggen, maar gitaren te gaan bouwen? Poort: ,,Ik heb nooit bruggen willen bouwen, altijd ondernemer willen worden. Vijfjaar terug ontmoette ik Rudo Enzerink, die voor zijn afstuderen bij Industrieel Ontwerpen bezig was geweest met elektrische gitaren. We kregen het idee om een beetje te gaan ontwerpen en dan onze kennis vervolgens door te verkopen. Op een gegeven moment besloot ik om toch maar zelf door te gaan. Hij is twee jaar geleden gestopt, maar ik wilde doorzetten. Ik heb wel twijfels gehad, want het ondernemerschap is toch vooral het bezig zijn om jezelf aan je eigen haren uit het moeras te trekken; je hebt geen baas die je op je donder kan geven; het komt allemaal op je eigen bord neer. De ontwikkeling van de Panthera was een zware bevalling, die uiteindelijk een liefdesbaby werd.''
Hoe zijn missie eindigt, weet Poort nog niet. ,,Ik wil me eigenlijk niet laten uitkopen, maar ik sluit niet uit dat het ooit gebeurt. Eerst wil ik Catalyst Instruments opbouwen tot een bloeiend bedrijfje. Apple is daarbij mijn voorbeeld. We hebben een aparte filosofie, willen dingen initialiseren, teweegbrengen. Ook op andere vlakken dan de muziekindustrie. We hebben bijvoorbeeld contact met het Wereld Natuur Fonds. Ja, ik ben een onverbeterlijke idealist. Een beetje aantrappen tegen de gevestigde orde kan geen kwaad. Waarom ik dan wel aanklop bij de gevestigde orde in de muziekindustrie? Gerard Reve had daar een mooi antwoord op: er bestaat geen orde behalve de gevestigde orde. Veranderingen moeten van binnenuit komen.''
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: BRiet op 2002-02-17 20:42 ]</font>