hellogoodbye
9 oktober 2003, 23:33
In het topic http://www.gitaarnet.nl/forum/viewtopic.php?t=21484 kun je lezen over m'n overstap naar een hardere plectrum. Hier volgens mijn ervaringen (die beter in dit forum passen):
Ik zat dus al paar dagen te oefenen op oefening 25 uit Speed Mechanics. Een heel simpele: je moet gewoon op elke snaar het volgende doen (alternate picking en vier 16e noten per tel):
15 0 0 0 14 0 0 0 12 0 0 0 11 0 0 0 12 0 0 0 11 0 0 0 8 0 0 0 7 0 0 0
5 0 0 0 3 0 0 0 2 0 0 0 3 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
(Ik hoop dat dit duidelijk overkomt).
Wel, met m'n slappe plectrum had ik hier aardig moeite mee. Toen ik de pagina omsloeg, las ik tot mijn schrik dat je deze oefening minstens op 132 bpm moest kunnen spelen om verder te kunnen... En ik had al moeite op 110 bpm! Echt waar! Ik heb het wel eens geprobeerd op 120, en dat lukte hier en daar nog net (op de dunne snaren) maar het ging helemaal fout op de dikke snaren. Sowieso ging het her en der niet goed omdat de plectrum te vaak bleef hangen.
Okay, ik kom vanavond thuis met (o.a.) m'n stevige Dunlop Jazz III. Voordat ik begin te spelen kijk ik nog wat op internet en daar valt m'n oog op deze pagina..:
http://www.guitarprinciples.com/Guitar_Technique/Slant.htm
Misschien heel dom, maar daar had ik dus nog nooit van gehoord. Jamey Andreas (schijver van Guitar Principles, een methode die je leert helemaal te ontspannen) zegt daar dat je je plectrum niet helemaal recht op de snaren moet houden (wat ik altijd deed) maar onder een hoek (slant). Zie de link met plaatjes.
Ik denk: shit! Dat moet ik proberen. Ik loop naar m'n gitaar en probeer oefening 25. Ik moest heel even wennen aan de stijfheid van het plectrum, maar al gauw dacht ik: hé, dat gaat wel lekker. Vlotter als gisteren, lijkt het wel. Ik lette er ook op dat ik niet verstijfd speelde, met opgertokken schouders en zo.
Ik kon duidelijk het verschil merken tussen m'n oude 'rechte' plectrumhouding en die schuine slant houding als ik dat uitprobeerde!
In het begin was het lastig om gelijkmatig te spelen, maar opeens had ik het te pakken: opééns kon ik makkelijk m'n plectrum snel heen en weer bewegen. Ik raakte de snaar nét goed genoeg aan om 'm duidelijk tik geluid te krijgen (dankzij de puntige Jazz III: met andere plectra ging het iets minder), maar ook weer niet zo zwaar dat m'n plectrum erachter bleef hangen. Het resultaat was een heerlijke, heldere, gelijkmatige pick.
Hoe snel zou ik nou zijn, dacht ik?
Dus ik pak m'n metronoom en zet 'm gelijk maar op 120. Ik ga in hetzelfde tempo verder en... tot mijn verbazing haal ik de metronoom in!
Ik zet 'm op 130 en... ik kan het gewoon spelen! Nog niet helemaal vlekkeloos (de dikkere snaren zijn wel erg dik..) maar het is echt een gigantische sprong voorwaarts!
Nu moest ik vanavond weg. Ik ben net terug. Ik dacht de hele tijd: was het nou toeval of...? Dus ik meteen naar m'n gitaar. ff inkomen en.. ja hoor: 130 kan ik gewoon spelen! Ik zet de metronoom op 140... en zelfs dat gaat (niet vlekkeloos, maar toch...)!
Ik denk niet dat ik zo'n grote sprong voorwaarts nog vaak zal meemaken! Dankzij een hard plectrum én die slant methode (ik heb het vergeleken met m'n oude 'rechte' houding en het scheelt echt!) ben ik van 110 naar 130 gegaan.
Nou, eigenlijk nog verder, want ik dacht: wat gebeurt er als ik 'm op 160 zet? En zelfs dat lukte, tot m'n stomme verbazing, zei het alleen (redelijk) op de dunne snaren. Maar toen ik 'm vervolgens weer op 140 zette, ging het op alle snaren best goed! Beter als dat ik gisteren deed als ik boven de 110 ging spelen!
En dan speel ik ook nog steeds op m'n 20 jaar oude Strat-kloon met een actie ter hoogt van de Himalaya...
Man, ik ben echt opgetogen! Ik had werkelijk NOOIT gedacht dat een plectrum en een iets andere houding zo'n gigantisch verschil zou maken: eigenlijk van 110 naar zowat 160!
Nou ga ik natuurlijk wel gewoon door met oefenen op lagere snelheden, totdat het op de hogere ook echt foutloos gaat, maar ik wéét nu dat het er in zit! En het helpt ook echt om zo nu en dan eventjes nét over de toppen van je kunnen te spelen: als je dan weer naar je eigenlijk top gaat, gaat dat vaak ook opeens beter!
Ik zat dus al paar dagen te oefenen op oefening 25 uit Speed Mechanics. Een heel simpele: je moet gewoon op elke snaar het volgende doen (alternate picking en vier 16e noten per tel):
15 0 0 0 14 0 0 0 12 0 0 0 11 0 0 0 12 0 0 0 11 0 0 0 8 0 0 0 7 0 0 0
5 0 0 0 3 0 0 0 2 0 0 0 3 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
(Ik hoop dat dit duidelijk overkomt).
Wel, met m'n slappe plectrum had ik hier aardig moeite mee. Toen ik de pagina omsloeg, las ik tot mijn schrik dat je deze oefening minstens op 132 bpm moest kunnen spelen om verder te kunnen... En ik had al moeite op 110 bpm! Echt waar! Ik heb het wel eens geprobeerd op 120, en dat lukte hier en daar nog net (op de dunne snaren) maar het ging helemaal fout op de dikke snaren. Sowieso ging het her en der niet goed omdat de plectrum te vaak bleef hangen.
Okay, ik kom vanavond thuis met (o.a.) m'n stevige Dunlop Jazz III. Voordat ik begin te spelen kijk ik nog wat op internet en daar valt m'n oog op deze pagina..:
http://www.guitarprinciples.com/Guitar_Technique/Slant.htm
Misschien heel dom, maar daar had ik dus nog nooit van gehoord. Jamey Andreas (schijver van Guitar Principles, een methode die je leert helemaal te ontspannen) zegt daar dat je je plectrum niet helemaal recht op de snaren moet houden (wat ik altijd deed) maar onder een hoek (slant). Zie de link met plaatjes.
Ik denk: shit! Dat moet ik proberen. Ik loop naar m'n gitaar en probeer oefening 25. Ik moest heel even wennen aan de stijfheid van het plectrum, maar al gauw dacht ik: hé, dat gaat wel lekker. Vlotter als gisteren, lijkt het wel. Ik lette er ook op dat ik niet verstijfd speelde, met opgertokken schouders en zo.
Ik kon duidelijk het verschil merken tussen m'n oude 'rechte' plectrumhouding en die schuine slant houding als ik dat uitprobeerde!
In het begin was het lastig om gelijkmatig te spelen, maar opeens had ik het te pakken: opééns kon ik makkelijk m'n plectrum snel heen en weer bewegen. Ik raakte de snaar nét goed genoeg aan om 'm duidelijk tik geluid te krijgen (dankzij de puntige Jazz III: met andere plectra ging het iets minder), maar ook weer niet zo zwaar dat m'n plectrum erachter bleef hangen. Het resultaat was een heerlijke, heldere, gelijkmatige pick.
Hoe snel zou ik nou zijn, dacht ik?
Dus ik pak m'n metronoom en zet 'm gelijk maar op 120. Ik ga in hetzelfde tempo verder en... tot mijn verbazing haal ik de metronoom in!
Ik zet 'm op 130 en... ik kan het gewoon spelen! Nog niet helemaal vlekkeloos (de dikkere snaren zijn wel erg dik..) maar het is echt een gigantische sprong voorwaarts!
Nu moest ik vanavond weg. Ik ben net terug. Ik dacht de hele tijd: was het nou toeval of...? Dus ik meteen naar m'n gitaar. ff inkomen en.. ja hoor: 130 kan ik gewoon spelen! Ik zet de metronoom op 140... en zelfs dat gaat (niet vlekkeloos, maar toch...)!
Ik denk niet dat ik zo'n grote sprong voorwaarts nog vaak zal meemaken! Dankzij een hard plectrum én die slant methode (ik heb het vergeleken met m'n oude 'rechte' houding en het scheelt echt!) ben ik van 110 naar 130 gegaan.
Nou, eigenlijk nog verder, want ik dacht: wat gebeurt er als ik 'm op 160 zet? En zelfs dat lukte, tot m'n stomme verbazing, zei het alleen (redelijk) op de dunne snaren. Maar toen ik 'm vervolgens weer op 140 zette, ging het op alle snaren best goed! Beter als dat ik gisteren deed als ik boven de 110 ging spelen!
En dan speel ik ook nog steeds op m'n 20 jaar oude Strat-kloon met een actie ter hoogt van de Himalaya...
Man, ik ben echt opgetogen! Ik had werkelijk NOOIT gedacht dat een plectrum en een iets andere houding zo'n gigantisch verschil zou maken: eigenlijk van 110 naar zowat 160!
Nou ga ik natuurlijk wel gewoon door met oefenen op lagere snelheden, totdat het op de hogere ook echt foutloos gaat, maar ik wéét nu dat het er in zit! En het helpt ook echt om zo nu en dan eventjes nét over de toppen van je kunnen te spelen: als je dan weer naar je eigenlijk top gaat, gaat dat vaak ook opeens beter!