Kabels -> ruis?

[hellogoodbye]

Ik heb een oude electrische gitaar (Westone Condor II, niet lachen! Ik ga waarschijnlijk een andere kopen...) en heb 'm aangesloten op een V-Amp 2. Nu zit er toch wel wat ruis hier en daar, als ik luister met de koptelefoon rechtstreeks aangesloten. Het scheelt al als ik de voeding niet te dichtbij heb staan en dat soort dingetjes. Maar zelfs als ik zowat helemaal 'alleen' zit met m'n gitaar hoor ik nog wat ruis. Ook in heldere, cleane klanken. Dus niet alleen bij zware overdrive (waar ruis logisch is). Die ruis wordt duidelijker als het geluid wegsterft. Totdat de noise gate er een stokje voor steekt...

Nu heb ik oude, simpele, merkloze zwarte mono kabels. Zou het schelen als ik duurdere (welke?) 'echte' kabels zou kopen? Of kan dat er niets mee te maken hebben? Of scheelt het ook nog als je de elementen hoger of lager zet...? Excuse me if I'm very stupid... ;)

[wietse]

is het een gebalanceerde voeding ?
als je er een goedkope standaard voeding op aan hebt gesloten dan kan dat wel het probleem zijn.
kabels kan natuurlijk ook altijd nog maar sommige vooral gitaren met singlecoils willen nog wel eens ruisen/brommen ,en met een koptelefoon hoor je werkelijk alles dat is dan ook een nadeel.

[willem1940]

ALS het aan de kabels zou liggen: dikke kabels zijn gewoonlijk beter dan dunne.

Soms helpt het ook als de hele boel, versterker, aan Echte Randaarde ligt maar als die aarding niet deugt of er liggen veel leidingen / lussen (ook: in de bouw van de ruimte) cq lange snoeren rondom dan kan dat juist tegenwerken.

Het scheelt ook redelijk vaak hoe je alle netstekers inzet, één voor één uitproberen of "andersom" misschien beter gaat en als het een verzamel-doos is dan de stekers EN de doos-aansluitingen een kleurmerk geven zodat je alleen de centrale steker voortaan nog hoeft om te keren voor de proef.

Tamelijke kans dat er sommige metalen deeltjes waar-dan-ook op de gitaar niet aan "massa" liggen verbonden. Dan gauw meer brom/ruis.

Soms werd/wordt dat "aarden" ook gedaan inclusief het staartstuk, zodat ook de snaren geaard liggen; theoretisch niet verkeerd maar omstreeks 1960 kwam minstens 1 gitarist zeer dood in het nieuws omdat de versterker toevallig niet-randgeaard aan het net lag en er óók weer toevallig net een defect in de versterker optrad waardoor de net-fase contact maakte met "massa" ..... zodat er geen zekering klapte maar wel de muzikant ...

Gesteld dat ik ooit weer "staal" zou willen spelen dan gaat mijn staartstuk echt mooi niet aan "aarde". Ook geen vol-metalen potmeterknoppen er op of zelfs metalen potmeter-assen. ZEKER geen metalen plectrum-plaat, hooguit kunststof met onder-beplakking van geaard alufolie.

Liever blijf ik nog heel lang 63, ik ben TEGEN dood dus lig zo lang mogelijk dwars
:-D