El Drecko
22 augustus 2003, 09:44
Van de site van de Boerderij:
Er zijn maar weinig rockbands die zo alom gerespecteerd worden, maar tegelijkertijd zo volledig genegeerd als King's X. Doug Pinnick op zang en bas, Ty Tabor op zang en gitaar en Jerry Gaskill op zang en drums vormen de harde kern van de Amerikaanse band. Het debuut album; "Out Of The Silent Planet", uit 1988 werd onmiddellijk door critici opgemerkt dankzij de unieke mix van Beatle-achtige zang harmonieën en krachtige Black Sabbath-achtige power riffs met een positief spiritueel thema. Alle ingrediënten voor groot succes waren aanwezig. Door mysterieuze redenen, echter, is het ze nooit gelukt wereld wijd door te breken. De twee volgende albums; "Gretchen Goes To Nebraska" en "Faith Hope Love" waren dusdanig succesvol dat de band een grote platendeal in de wacht sleepte bij Atlantic records, ook dankzij Doug Pinnick's overstap naar de 12-string bas, die het grommende en donderende geluid produceert van een razende rockopera, (vooral goed te horen op nummers als "Out of the Silent Planet", "Faith Hope Love", en "The Big Picture"). Een tour door Europa en Amerika, met notabele acts als AC/DC en Living Colour volgde en het nummer "It's Love" was veelvuldig op MTV te zien. Bij Atlantic Records werd het album "King's X" uitgebracht. Helaas was het album niet zo succesvol als verwacht. Tevens werd gebroken met manager Taylor. Deze zwarte periode bleek echter precies de juiste brandstof voor de motor van King's X te zijn, wat zich uitte in het door Brendan O'Brien geproduceerde album "Dogman" uit 1994. Dit album scoorde goed en de band tourde met Pearl Jam en verzorgde een waanzinnig optreden op het Woodstock '94 festival. In 1998 tekende de band bij het Metal Blade label, waar in '98 "Tapehead", in '00 "Please Come Home... Mr. Bulbous" en in '01 "Manic Moonlight" werden uitgebracht. In 2003 volgt de "Black like Sunday Tour" die uiteraard ook de Boerderij aan doet.
*
In het voorprogramma de Engelse band The Urbane. The Urbane is een spin-off project van Arena gitarist John Mitchell. Een reden om aan te nemen dat hun album "Neon" een puur 'progressieve rock' album zal zijn. Niets is echter minder waar. Naast John Mitchell (gitaar, keyboards, zang), bestaat de band uit bassist Martin Raggett en drummer Paul Cooper. Ze maken zuivere 'post grunge' gitaar-rock vergelijkbaar met bands als Stone Temple Pilots, Live of Radiohead. Keyboards worden weinig gebruikt en als dat wel het geval is, dan meer in een vorm van typische crossover dan progressieve rock. Daarnaast zijn de nummers ontdaan van pretenties. John Mitchell is niet alleen een goede gitarist, hij is ook een begenadigd zanger. "It's not prog, but it still rocks!" schrijft hij op de cd-hoes van "Neon" en dat is waarschijnlijk de beste omschrijving van de sound van The Urbane.
Er zijn maar weinig rockbands die zo alom gerespecteerd worden, maar tegelijkertijd zo volledig genegeerd als King's X. Doug Pinnick op zang en bas, Ty Tabor op zang en gitaar en Jerry Gaskill op zang en drums vormen de harde kern van de Amerikaanse band. Het debuut album; "Out Of The Silent Planet", uit 1988 werd onmiddellijk door critici opgemerkt dankzij de unieke mix van Beatle-achtige zang harmonieën en krachtige Black Sabbath-achtige power riffs met een positief spiritueel thema. Alle ingrediënten voor groot succes waren aanwezig. Door mysterieuze redenen, echter, is het ze nooit gelukt wereld wijd door te breken. De twee volgende albums; "Gretchen Goes To Nebraska" en "Faith Hope Love" waren dusdanig succesvol dat de band een grote platendeal in de wacht sleepte bij Atlantic records, ook dankzij Doug Pinnick's overstap naar de 12-string bas, die het grommende en donderende geluid produceert van een razende rockopera, (vooral goed te horen op nummers als "Out of the Silent Planet", "Faith Hope Love", en "The Big Picture"). Een tour door Europa en Amerika, met notabele acts als AC/DC en Living Colour volgde en het nummer "It's Love" was veelvuldig op MTV te zien. Bij Atlantic Records werd het album "King's X" uitgebracht. Helaas was het album niet zo succesvol als verwacht. Tevens werd gebroken met manager Taylor. Deze zwarte periode bleek echter precies de juiste brandstof voor de motor van King's X te zijn, wat zich uitte in het door Brendan O'Brien geproduceerde album "Dogman" uit 1994. Dit album scoorde goed en de band tourde met Pearl Jam en verzorgde een waanzinnig optreden op het Woodstock '94 festival. In 1998 tekende de band bij het Metal Blade label, waar in '98 "Tapehead", in '00 "Please Come Home... Mr. Bulbous" en in '01 "Manic Moonlight" werden uitgebracht. In 2003 volgt de "Black like Sunday Tour" die uiteraard ook de Boerderij aan doet.
*
In het voorprogramma de Engelse band The Urbane. The Urbane is een spin-off project van Arena gitarist John Mitchell. Een reden om aan te nemen dat hun album "Neon" een puur 'progressieve rock' album zal zijn. Niets is echter minder waar. Naast John Mitchell (gitaar, keyboards, zang), bestaat de band uit bassist Martin Raggett en drummer Paul Cooper. Ze maken zuivere 'post grunge' gitaar-rock vergelijkbaar met bands als Stone Temple Pilots, Live of Radiohead. Keyboards worden weinig gebruikt en als dat wel het geval is, dan meer in een vorm van typische crossover dan progressieve rock. Daarnaast zijn de nummers ontdaan van pretenties. John Mitchell is niet alleen een goede gitarist, hij is ook een begenadigd zanger. "It's not prog, but it still rocks!" schrijft hij op de cd-hoes van "Neon" en dat is waarschijnlijk de beste omschrijving van de sound van The Urbane.