View Full Version : Cowboy chords
https://www.youtube.com/watch?v=9JFgC3Ub10E
Is niks mis mee...
Tony Rice, Norman Blake, nee, da's inderdaad geen kattenpis
Niks mis mee, integendeel, maar....
Het heeft iets onbenulligs, het kennelijk niet eens kunnen benoemen van bijvoorbeeld Bluegrass of Old Time en er vervolgens maar zo'n misplaatste jaren 50 term als 'cowboy' aan hangen....
Ik dacht al, waar blijft ie ;)
mountainman
1 mei 2021, 15:11
Niks mis mee, integendeel, maar....
Het heeft iets onbenulligs, het kennelijk niet eens kunnen benoemen van bijvoorbeeld Bluegrass of Old Time en er vervolgens maar zo'n misplaatste jaren 50 term als 'cowboy' aan hangen....
Misschien ook even Martin daarvan op de hoogte stellen...
https://www.youtube.com/watch?v=n2gDfExZNm0
Niks mis met de term cowboy chords hoor, chicken pick, old time, hillbilly, redneck music..
C&W stopt zichzelf vol met verwijzingen naar het midwest boeren bestaan van weleer,
maar een ander ding is... waarom deze post?
of gewoon een kwestie van niet weten dat er een waar luister jij naar topic is?
Ik dacht al, waar blijft ie ;)
Want anders zou jij... Toch? Of niet? :seriousf: ;)
Misschien ook even Martin daarvan op de hoogte stellen...Want?
Er zijn ongetwijfeld ook cowboys (geweest) die op Martin gitaren spe(e)l(d)en, maar dat is het punt hier helemaal niet, kijk maar in de openingspost.
Daar zien en horen we Tony Rice, die op de oude Martin D-28 van wijlen Clarence White speelt.
Tony speelt geen cowboy chords en al helemaal geen cowboy muziek. Moet de eerste cowboy nog horen die dit muzikale niveau haalt. Kortom de vergelijking gaat volkomen mank.
Dat deze onzin van tijd tot tijd zelfs opduikt onder gitaristen, van wie je mag aannemen dat ze toch best een uitgebreide kennis hebben, is wel ontluisterend.
Er is, zoals blijkt, wat dit aangaat veel onwetendheid over de muziek die Tony en vele van zijn navolgers speelden (hij is helaas in december 2020 overleden).
Niks mis met de term cowboy chords hoor, chicken pick, old time, hillbilly, redneck music..
C&W stopt zichzelf vol met verwijzingen naar het midwest boeren bestaan van weleer Dit is een mooi voorbeeld van wat ik hierboven al constateerde.
Met de termen op zich is ook niks mis, maar zoals gezegd, Rice speelde van alles (bijv. bluegrass, progressive bluegrass, newgrass en acoustic jazz), maar geen 'cowboy muziek'. Het gebruik van de termen cowboy chords, chicken pick, old time, hillbilly en redneck music slaat in dit geval dus nergens op.
De door mij, vanwege zijn verdere kennis, gerespecteerde gitarist maakt het nog eens extra bont door hier Appalachian en afgeleiden moeiteloos op één hoop te vegen met ' het midwest boeren bestaan van weleer'.
Er zit 'maar' een afstand van 1500 km tussen deze regio's en het verschil in muziek is zo mogelijk nog groter.
Maar voor veel gitaristen op dit forum is het kennelijk allemaal één pot nat: "Het komt uit Amerika, speelt gitaar, dus het is een cowboy en speelt C&W"
Deze misvatting wilde ik wel even boven tafel krijgen....
De stijl van Rice is nog heel jong, begint in de jaren '60, als Clarence White op de fundamenten van wat Doc Watson heeft opgebouwd, een nieuwe, akoestische, leadgitaarstijl neerzet. Rice heeft deze stijl als onbetwist leider in deze richting uitgebouwd tot een 'musician's music', het grote publiek heeft geen idee van hoe Tony Rice klonk, iets wat we wel vaker zien bij briljante, goed gespeelde muziek.
Met als indirect gevolg dat het gelabeld wordt onder van alles en nog wat dat het niet is...
Dit is een mooi tribute (een oude Tony Rice, met een stem die het bijna niet meer doet), hij geeft een paar mooie voorbeelden...
https://www.youtube.com/watch?v=1a8u4k2WMs0
Erik de Perik
1 mei 2021, 20:28
Klinkt ineens heel anders.
Altijd fijn als iemand je kennis wil verbreden en daarvoor dank.
Maar ik dacht eerlijk gezegd dat de titel cowboy chords -of kampvuur chords- sloeg op de akkoorden zonder barré,
die hij hier gebruikt, de capo doet daar niks aan af,
meer is het toch niet?
het listige hier zit dan ook in de rechterhand, daar had ik al naar zitten loeren,
soort hybrid banjo/gitaar aanslag die er een drive aan geeft, Bob Dylan deed niks anders.
arjanb01
1 mei 2021, 20:44
Want anders zou jij... Toch? Of niet? :seriousf: ;)
Want?
Er zijn ongetwijfeld ook cowboys (geweest) die op Martin gitaren spe(e)l(d)en, maar dat is het punt hier helemaal niet, kijk maar in de openingspost.
Daar zien en horen we Tony Rice, die op de oude Martin D-28 van wijlen Clarence White speelt.
Tony speelt geen cowboy chords en al helemaal geen cowboy muziek. Moet de eerste cowboy nog horen die dit muzikale niveau haalt. Kortom de vergelijking gaat volkomen mank.
Dat deze onzin van tijd tot tijd zelfs opduikt onder gitaristen, van wie je mag aannemen dat ze toch best een uitgebreide kennis hebben, is wel ontluisterend.
Er is, zoals blijkt, wat dit aangaat veel onwetendheid over de muziek die Tony en vele van zijn navolgers speelden (hij is helaas in december 2020 overleden).
Dit is een mooi voorbeeld van wat ik hierboven al constateerde.
Met de termen op zich is ook niks mis, maar zoals gezegd, Rice speelde van alles (bijv. bluegrass, progressive bluegrass, newgrass en acoustic jazz), maar geen 'cowboy muziek'. Het gebruik van de termen cowboy chords, chicken pick, old time, hillbilly en redneck music slaat in dit geval dus nergens op.
De door mij, vanwege zijn verdere kennis, gerespecteerde gitarist maakt het nog eens extra bont door hier Appalachian en afgeleiden moeiteloos op één hoop te vegen met ' het midwest boeren bestaan van weleer'.
Er zit 'maar' een afstand van 1500 km tussen deze regio's en het verschil in muziek is zo mogelijk nog groter.
Maar voor veel gitaristen op dit forum is het kennelijk allemaal één pot nat: "Het komt uit Amerika, speelt gitaar, dus het is een cowboy en speelt C&W"
Deze misvatting wilde ik wel even boven tafel krijgen....
De stijl van Rice is nog heel jong, begint in de jaren '60, als Clarence White op de fundamenten van wat Doc Watson heeft opgebouwd, een nieuwe, akoestische, leadgitaarstijl neerzet. Rice heeft deze stijl als onbetwist leider in deze richting uitgebouwd tot een 'musician's music', het grote publiek heeft geen idee van hoe Tony Rice klonk, iets wat we wel vaker zien bij briljante, goed gespeelde muziek.
Met als indirect gevolg dat het gelabeld wordt onder van alles en nog wat dat het niet is...
Dit is een mooi tribute (een oude Tony Rice, met een stem die het bijna niet meer doet), hij geeft een paar mooie voorbeelden...
https://www.youtube.com/watch?v=1a8u4k2WMs0
Dank voor deze kennis !
Sinds ik alleen maar akoestisch speel tegenwoordig is Rice wel de moeite waard om uit te zoeken !
Gave muziek en zeker de moeite waard om me hierin verder te verdiepen. Dank 🙏
Altijd fijn als iemand je kennis wil verbreden en daarvoor dank.
Maar ik dacht eerlijk gezegd dat de titel cowboy chords -of kampvuur chords- sloeg op de akkoorden zonder barré,
die hij hier gebruikt, de capo doet daar niks aan af,
meer is het toch niet?
het listige hier zit dan ook in de rechterhand, daar had ik al naar zitten loeren,
soort hybrid banjo/gitaar aanslag die er een drive aan geeft, Bob Dylan deed niks anders.Blij dat je mijn 'tirade' zo sportief opvat :makeup: :grouphug:
De 'drive' in banjo komt door het "3 over 8" effect.
Je hebt 3 vingers (ok, 2 vingers - I & M- en een duim -T-) voor je aan het werk.
Je tokkelt T, I, M, T, I, M, T, I, enz. (achtste noten, daarvan gaan er 8 in één maat) dan heb je aan het eind van de maat een vinger 'over'.
Dus de tweede maat is M, T, I, M, T, I, M, T, en de derde: I, M, T, I, M, T, I, M .
Pas de vierde maat begint weer op de duim.
Probeer de accenten -ook met subtiele timingveranderingen- nu wel op tel 1, 2, 3 en 4 te leggen (eigenlijk een sterk op 1 en een zwakker op 3), dan zul je merken dat het accent vooruit 'wandelt'. Deze 'forward roll' geeft een banjo 'drive'.
De bedenker van deze 3 finger banjostijl, Earl Scruggs, luisterde veel naar big band muziek, ik ga er vanuit dat hij daar de inspiratie heeft gevonden (denk 'In The Mood' on steroids :seriousf: )
Zodra je een 'square roll' gebruikt (T,I,T,M) is het effect meteen weg. Meer vingers gaat ook meteen de mist in.
Daaraan herken ik meteen een gitarist die voor het eerst op een banjo probeert te spelen. Het is het wel, maar toch niet echt.
Een soort van pakje Conimex door de hutspot gooien en dan zeggen dat je oosters kookt. :D
Het effect van "de wolk noten met toch een duidelijke melodie" tijdens een solo ontstaat ook door de dynamiek, gecombineerd met de timing.
Uiteindelijk is 3 finger (5 snarige) banjo veel complexer dan deze voorbeeldjes, maar dit is wel het eerste begin.
Binnen de Bluegrass (de stringbandmuziek waarbinnen deze banjostijl een definierende factor is) zijn mensen op een gegeven moment deze stijlfiguur van de banjo gaan 'lenen'.
De eersten waren op dobro Josh Graves, mandoline Jesse McReynolds en gitaar Clarence White.
Qua organisatie lijkt een Bluegrass band nog het meest op een Jazz ensemble: iedereen speelt solo's en wordt dan door de rest begeleid. Daarnaast wordt er ook nog eens driestemmig gezongen, wat weer heel ergens anders vandaan komt.
Maar... zonder akoestische gitaar ook geen Bluegrass, vandaar dat het hier wel past.
Tot zover de theorie, andere keer meer.... :eek:
Een tijd geleden trouwens geleerd dat de "cowboy periode" die je in Westerns ziet eigenlijk maar heel kort geduurd heeft. Grote kuddes die graasden en vrij rondtrokken moest je dan naar de veemarkt zien te brengen, dus te paard met de kudde mee. Probleem was dat een kudde op hol kon slaan, was je dus dagen en nachtenlang wakker en als kudde weer rustig was waren koeien flink afgevallen en dus minder geld waard. Toen het prikkeldraad werd uitgevonden was het allemaal voorbij omdat de kuddes niet langer vrij konden bewegen over de plains. Schijnt maar een periode van tien of twintig jaar geweest te zijn, want het westen werd pas laat in cultuur bracht, na de Civil War, en het prikkeldraad werd vervolgens al vrij snel uitgevonden...
Ach, die goeie oude tijd.... Kansas Pacific Railroad, bisons schieten vanuit de trein!
https://imgc.allpostersimages.com/img/print/u-g-PRHKA10.jpg?w=550&h=550&p=0
Powered by vBulletin® Version 4.1.10 Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.