PDA

View Full Version : Sterke klik voelen met een gitaar, maar pas na een week ... ?



Stratkerel
4 september 2020, 17:26
Is dat een bekend fenomeen dat je na lang spelen pas kan weten hoe fijn een instrument klinkt?

Dit is wat een me overkwam een tijd geleden toen mijn huidige Les Paul mijn pad kruiste. Op een manier is dit mijn OGD post van mijn Gibson Les Paul Standard een paar jaar geleden.
Ik had Yamaha SA2200 liggen, maar vond deze iets te bling voor mijn niveau. Verkopen en cash sparen was het idee, tot er iemand me voorstellen te ruilen met een Gibson Les Paul standard. Nog nooit op zoiets gespeeld en uiteraard nieuwsgierig naar wat de fus about is.

De kerel deed mij een prachtig voorstel om een week lang de gitaren te ruilen en enkel was we beiden tevreden waren houden we de ruil, anders gaan de gitaren gewoon terug naar de originele eigenaar.
De Les Paul is 2008 model standard en chambered. Voelde licht en niet wat ik verwachte van een Les Paul. Het was vreemd. Net voor de week om was snapte ik dat resonantie en volume en klankkleur van deze gitaar iets bijzonder is dat ik nergens anders meer ben tegengekomen. Al heb ik nog maar op een 20-tal andere gitaren gespeeld sinds. Waaronder andere Les Pauls in winkels, en ik het niet meteen voelde.

Het antwoord dat voor de hand ligt is dat mijn huidige Les Paul mij heeft gekozen en dat dat zo gaat met de gitaren. Mijn username ten spijt, dit is natuurlijk mijn nr1.
En in theorie houd ik ook meer van het idee dat de meeste gitaren goeie gitaren goed genoeg zijn en dat het vaak te maken heeft met de setup. Weinig zin om van dat idee af te stappen, tenzij het echt moet.

Maar ik zou het leuk vinden als ik een manier vond om niet zo afhankelijk te zijn van zulk een fragiele gitaar. En te weten dat het nu ook weer niet zó een unicum is dat mijn Les Paul zo fijn is. En dat de meeste gitaren in de winkels niet zo een impact op mij hadden omdat mijn eigen LP eerst ook niet zo een impact op mij heeft.
Ook hier: alleen de ervaring kan mij dat echt vertellen, maar jullie gedachten zijn een mooie extra referentie.

Afijn, sorry voor het geratel en de losse gedachten door mekaar, maar ik ben blij dat ik het eens kwijt ben :-)

Fobo
4 september 2020, 19:38
Maar ik zou het leuk vinden als ik een manier vond om niet zo afhankelijk te zijn van zulk een fragiele gitaar. En te weten dat het nu ook weer niet zó een unicum is dat mijn Les Paul zo fijn is. En dat de meeste gitaren in de winkels niet zo een impact op mij hadden omdat mijn eigen LP eerst ook niet zo een impact op mij heeft.
Ook hier: alleen de ervaring kan mij dat echt vertellen, maar jullie gedachten zijn een mooie extra referentie.

Afijn, sorry voor het geratel en de losse gedachten door mekaar, maar ik ben blij dat ik het eens kwijt ben :-)

Jouw verhaal vormt de opmaat naar het inzicht tot het daadwerkelijk wezen van het fenomeen gitarist, namelijk dat je als gitarist lijdt, niet zo maar even, nee, langdurig en structureel.
Je komt daar nooit meer van los, het is niet anders.:cooler:
Leer ermee te leven....

piezo
4 september 2020, 19:58
Mooi verwoord Fobo. Maar "lead"gitarist is dus gewoon een spelfout, moet "lijd"gitarist zijn. Nu snap ik ook pas dat bekketrekken van ze bij een solo.

@Stratkerel. Zeker een bekend fenomeen. En je kunt zelden duiden waarom kleine verschillen zo'n groot gevoelsmatig verschil geven.
Maar soms ook wel. Pas toen ik tientallen keren Stratocasters in de winkel als onbruikbaar voor mij had teruggehangen, kwam ik er achter dat dat vooral lag aan het 009 spinrag dat er altijd op zat.

pasqual
4 september 2020, 19:59
Jouw verhaal vormt de opmaat naar het inzicht tot het daadwerkelijk wezen van het fenomeen gitarist, namelijk dat je als gitarist lijdt, niet zo maar even, nee, langdurig en structureel.
Je komt daar nooit meer van los, het is niet anders.:cooler:
Leer ermee te leven....

:seriousf:
Ja! Wij hebben het niet gemakkelijk;)

Maar even op je opmerkingen in gaande: Ja, met sommige gitaren heb je niet meteen een klik en komt ie later. Vaak na een fatsoenlijke afstelling of een goede match met een bepaald element. Nog vaker komt het voor dat je nooit echt vriendjes wordt met een bepaalde gitaar! Er zijn er hier al heel wat gepasseerd:soinnocent:

Plant
4 september 2020, 20:27
Andersom gebeurt ook dus waarom niet.
Na uitgebreid testen ga je met de gitaar (of de amp of het pedaal) naar huis en na de wittebroodsweken gaat ze toch maar weer op marktplaats.

En soms moet je gewoon klankmatig of gevoelsmatig aan een gitaar wennen en dan blijkt het uiteindelijk de juiste match te zijn. Het is niet altijd 'love at first sight'.

guitarkid
4 september 2020, 22:34
Had het met mijn 1969 Telecaster. Duurde wel wat langer dan een week. Had 'm bijna weer verkocht, maar toch nog even naar Rikkers in Groningen om een beetje een beetje "sparren" over hoe of wat. De gitaar anders laten afstellen, andere snaren en zelfs een refret en opeens werd het mijn gitaar. Ik kan me inmiddels niet meer voorstellen dat ik 'm bijna had verkocht. Inmiddels al heel lang mijn #1 voor bijna alles.

telerocker
5 september 2020, 00:20
Ik had hetzelfde met mijn MXG HSS strat. Superveelzijdig en resonante gitaar, maar ik moest aanvankelijk wennen aan het halsprofiel en de 12 inch radius (was gewend aan 9.5). Ook de set Rio Grande pickups was net niet mijn smaak, plus dat de Muy Grande humbucker microfonisch was. Set BKP's erin, Sperzels en LSR roller nut en een goede afstelbeurt. Ik denk dat mijn handen inmiddels naar het halsprofiel staan, want ik wil niet anders meer. Al twaalf jaar mijn absolute nr. 1.

Tupelo
5 september 2020, 01:03
Gewenning.
Voor de één een prikkel om er een einde aan te maken, voor de andere een station van rust.
Weekje is nog gauw, ff los van de honeymoon heb ik vaak veel langer nodig.

jplm
5 september 2020, 08:32
Is dat een bekend fenomeen dat je na lang spelen pas kan weten hoe fijn een instrument klinkt?

resonantie en volume en klankkleur van deze gitaar iets bijzonder is dat ik nergens anders meer ben tegengekomen. Al heb ik nog maar op een 20-tal andere gitaren gespeeld sinds.

Om je even aan je eigen theorie te toetsen; die 20 andere gitaren ook allemaal een week lang geprobeerd?

Stratkerel
5 september 2020, 12:43
Om je even aan je eigen theorie te toetsen; die 20 andere gitaren ook allemaal een week lang geprobeerd?

Nope. En dat is de clou van het hele verhaal. Ik zou een manier willen vinden of het is omdat de gitaar zo bijzonder is omdat ik er een week mee heb gespendeerd. Dat, geef me gewoon om het even welke Gibson met dezelfde specs en zonder issues en het zal wel goed komen.

De klik gebeurde zonder dat ik de LP anders had laten afregelen. Dat gebeurde nadien pas.

Ik wou er nog bij zeggen wat een decadent luxeprobleem dit. Maar ik wist dat ik op jullie kon rekenen, dit is afzien. Eindelijk de erkenning!

Jasper.
5 september 2020, 13:47
Dit had ik met mijn Solars. De eerste dagen vond ik mijn E-shape veel vetter maar ik kreeg na een tijdje een veel grotere klik met mijn S. En toen werd de E niet meer bespeeld.

Maar met de Jackson die ik net heb had ik gelijk een hele sterke klik die alleen maar sterker wordt.

Kan dus beide voor mij.

Da Vinci
5 september 2020, 15:26
Persoonlijk kan ik een gitaar pas echt goed beoordelen na een paar weken thuis spelen en repeteren. Tuurlijk voel je in de winkel wel of het iets is of niet, maar of het een lang en gelukkig huwelijk wordt of meer een bevlieging is komt later pas.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

dagrim1
6 september 2020, 11:58
Yup, kost mij ook redelijk veel tijd... Als ik een gitaar (2e hands) koop is het bij het testen ook vooral 'is er iets waarop ik direct afknap'. Ziet hij er verder in orde uit en voelt het ok, dan koop ik hem en merk ik na een tijdje wel of het echt iets is of dat hij toch weer op marktplaats gaat.

(Of in de praktijk, aan de verzameling toegevoegd wordt aangezien ik een stuk meer moeite heb met verkoop van gitaarspul dan met de aankoop)

munkie
8 september 2020, 12:14
Ik ben al decennia bezig met de Stratocaster. Probleem is, HOE wil je hem hebben? Halsprofiel, houtsoorten, toets radius, fretwerk, er zijn zoveel variabelen. IMHO: goedkoop Stratje kopen en die helemaal kapot customizen totdat ie naar je zin is. Dan weet je tenminste wat je lekker vindt.

Kim Wilson
8 september 2020, 13:15
Ik herken het helemaal. Sterker nog, ik heb vaak wel meer tijd nodig dan een week om een instrument goed te kunnen beoordelen. Tenzij ik een hele rij in één keer kan testen, zoals ik heb gedaan toen ik mijn telecaster nieuw kocht. Toen heb ik er een stuk of 6 verschillende getest, bij Feedback in Rotterdam toen nog. Gewoon een paar uur in een testruimte met 5 of 6 verschillende telecasters. Die heb ik inmiddels ruim 13 jaar, dus dat was een goeie. Hij is door de tijd heen wel behoorlijk verbouwd, en de volgende stap is nieuwe elementen. Dus wat Munkie zegt, is ook wel een goeie.

Maar goed, tweedehands ligt dat veel lastiger. Ik heb één keer een instant Eureka-moment gehad, toen ik bij een Sigma western ging kijken. Daar was ik instant verliefd op. En dan nog kan ik hem pas echt beoordelen na een paar weken intensief spelen.

rozh
8 september 2020, 13:28
mijn custom shop strat en ik werden pas na 2-3 maanden echt vriendjes. daarvoor was ik een lespaul guy

Mitch
8 september 2020, 17:43
Volledig herkenbaar en het kan inderdaad twee kanten op. Aanvankelijk dik tevreden zijn en er later toch op afknappen of lang moeten wennen en daarna niet meer anders willen. Persoonlijk voorbeeld: ik heb jarenlang op Stratocasters afgegeven tot ik steeds beter snapte dat het vooral met de bolle radius toets (7,25") is in combinatie met vintage frets dat ik het niet fijn vond spelen. Uiteindelijk dus een Strat gehaald met 9,5" radius toets en medium jumbo toets en iets minder ielige elementen. Paar maanden het voordeel van de twijfel gegeven, maar ik merkte dat ik het ook met de bodyvorm en de plaatsing van knoppen niet kon vinden. Ik heb liever de grotere body en andere trem van een jazzmaster, het bonkige van een Telecaster, het onhandige van ene hollowbody of de sound met ballen van een les Paul. Dus na een ruime proefperiode alsnog afgeschoten en geconcludeerd dat een Strat niks voor mij is.
Even zo goed had ik wel een paar semi hollows gehad maar waren nooit blijvertjes. Tot ik er één met een full holoow kon ruilen en toen was het liefde op het eerste gezicht. O sorry, dat was niet na een week :D

Pepe
8 september 2020, 18:00
Ik heb gitaren waar ik aanvankelijk heel blij mee was maar die al jaren, bij wijze van, hun koffer niet meer uitgekomen en dat je dan ineens zo'n ding oppakt en dan denkt, maar....dat is gewoon een fantastisch ding!... de beste gieter EVER!... wat bezielde mij...
en dan na een jaartje beste gieter ever krijgt iemand anders weer de wisseltrofee want dat is het, wissel. Of je moet 2 gitaren hebben, dan zijn de kaarten onderling wel geschud natuurlijk.


Ik heb het wel met andere dingen. Mijn Chandler tube driver en Fender "63 reverb zijn al decennia lang onaantastbaar.

Erik de Perik
8 september 2020, 18:42
Als ik een gitaar erbij koop, speel ik daar altijd een behoorlijke tijd vrijwel exclusief op. Dan gaat 'ie het rek in en pak ik 'm weer als ik denk dat ik 'm 'nodig' heb.

Kim Wilson
8 september 2020, 19:19
Als ik een gitaar erbij koop, speel ik daar altijd een behoorlijke tijd vrijwel exclusief op. Dan gaat 'ie het rek in en pak ik 'm weer als ik denk dat ik 'm 'nodig' heb.

Met als gevolg dat ie een paar maand werkeloos staat. Tenminste, zo werkte dat bij mij wel. Ik heb inmiddels nog maar één gitaar, en dat is mijn geluid. Een tweede zou er eentje zijn voor een enkele keer. Dat vind ik zonde. Daarom maar één plank.

Erik de Perik
8 september 2020, 20:00
Ben begonnen op een Gibson RD die ik al snel inruilde voor een The Paul, die ik weer ruilde voor een Peer Dellen (Warmoth) superstrat waar ik heel lang als enige gitaar op gespeeld heb. Toen eens wat gitaren erbij gekocht en nu varieer ik wekelijks. Verschillende sounds, feel (radius, frets, body, halsdikte, tremolo, etc.) vind ik fijn, iedere gitaar heeft tenslotte iets.

D3nnis
8 september 2020, 20:01
Met als gevolg dat ie een paar maand werkeloos staat.

Dat kan, maar een gitaar van mij die een paar in de koffer gelegen heeft, en waar ik over zat te dubben of ik hem weg zou doen, is nu mijn main gitaar.
Soms als je zo'n gitaar weglegt en veel later weer pakt dan is het net of je een nieuwe hebt, en dat is leuk.

Erik de Perik
8 september 2020, 20:05
Precies dat ja. In mijn geval zijn het natuurlijk wel allemaal kutgitaren. :crazyhappy:

D3nnis
8 september 2020, 20:07
Ik speel gewoon op alle gitaren kut, dat komt op hetzelfde neer :D

Tupelo
8 september 2020, 20:08
Ik neig toch wel naar de usual supsects.
Telecaster zou er van mij uit mogen, Spaanse gitaar ook, Guild speel ik niet heel erg veel op maar wanneer ik erop speel ben ik er erg mee in mijn nopjes, Hofner is de main axe, en Mustang... tja... ik wil wat kunnen benden en ik vind dat ik tenminste één solid body moet hebben.
Zou nog wel iets acoustisch erbij willen...
En ik heb best plezier van mijn ukelele en bouzouki... neig wat dat betreft eigenlijk meer naar andere instrumenten dan naar meer gitaren.
Cliffhanger... ik heb bij iemand gepolst naar een mandoline.

Erik de Perik
8 september 2020, 20:40
Ik speel gewoon op alle gitaren kut, dat komt op hetzelfde neer :D

Ja dat doe ik dan ook nog :D

telerocker
9 september 2020, 03:39
Ik speel gewoon op alle gitaren kut, dat komt op hetzelfde neer :D

Hahaha, herkenbaar.

miyaru
9 september 2020, 05:47
Reken er maar op dat ik het slechtst speel!

Duhsjaak
9 september 2020, 09:27
Hmmmmm...., eindelijk een soort eenheid in de ploeg.
Een hoop.
Iedere contest is een soort Hollent’s got talent.
Hoger, sneller, harder.
Als we nu eens een challenge zouden houden ‘wie speelt er best kut op een kutgitaar’, hebben we zo maar 4 of 5 kandidaten die kans zouden maken. Reken ik mezelf als kansrijke gitarist ook bij.

Prachtdag. Zelfs als het regent zie ik de zon opkomen. Waar echte creativiteit begint....
Vriendelijke groet, Gus

guitarkid
21 september 2020, 22:11
Ik schreef in dit topic een paar weken geleden over mijn "gewenningsperiode" met mijn 1969 Tele, maar met mijn 1978 Les Paul was het een ander verhaal. Ik werd gebeld door een winkel uit Zierikzee dat daar misschien wel de LP lag die ik zocht. Ik had net een Fender-hals daar naar toegestuurd en gezegd dat ik een LP zocht. Hij wilde hem wel sturen om 'm te testen, maar ik had wel zin in een ritje (330 km heen, 330 km terug! :seriousf: ) en met een vriend er heen gereden. Vanaf de eerste seconde had ik een klik. Super (maple) hals, goed afgesteld en ik heb eerst een half uur onversterkt zitten spelen. En toen maar hopen dat hij ook versterkt goed klonk. Nou, ja dus, met de twee T-tops! En hoewel ik op het podium dus vooral Telecasters gebruik gaat hij altijd mee. En hij gaat ook nooit weer weg. Echt niet... :mmmm:

Erik de Perik
21 september 2020, 22:50
Ahwwww...... 'hij gaat nooit meer weg'...... wie heeft dat gevoel niet gehad met een ex gitaar, versterker, wijf, baas..... of is het wijf/baas.....???

Maar wel leuk dat je er zo'n end voor gereden hebt, dat deed ik vroegah alleen voor seks....! Oké ook voor gear..... :sssh:

Pepe
22 september 2020, 00:21
Als je afscheid neemt van iets waarvan je dacht dat je het nooit weg zou doen dan ben je toch een beetje gegroeid als mens terwijl dat andere is stil blijven staan en dan zou het vroeg of laat sowieso fout gelopen zijn.
Bovendien maakt het me altijd wel vrolijk als ik me bedenk, die overleef ik toch maar mooi.

Orpheo
22 september 2020, 09:35
Alleen met hoge uitzondering raak ik teleurgesteld als een gitaar af is. Ik heb redelijk strakke richtlijnen hoe ik werk en heb goed door wat (voor mij) niet werkt. De laatste keer dat ik dacht: nop, dit is echt een klunker, was toen ik écht van het standaard pad af ging en 2 LP's maakte met alleen maar Nederlandse houtsoorten. Heb nu een serietje van vier en ik ben absoluut niet tevreden. Die bodies zijn prima maar die halzen? Nop. De gitaren klinken niet sprankelend, niet levend maar zo vlak en plat als een doos karton. Die halzen moeten eruit, dus een dezer dagen (ik denk ergens komend voorjaar, heb het nu écht te druk) ga ik die gitaren nieuwe halzen geven, allevier. Dan kan ik tenminste iets met die planken in plaats van dat ze staan te verstoffen.

guitarkid
22 september 2020, 10:26
Ahwwww...... 'hij gaat nooit meer weg'...... wie heeft dat gevoel niet gehad met een ex gitaar, versterker, wijf, baas..... of is het wijf/baas.....???

Maar wel leuk dat je er zo'n end voor gereden hebt, dat deed ik vroegah alleen voor seks....! Oké ook voor gear..... :sssh:

:seriousf: Dan was hij al weg geweest. Zoals ik al schreef, ik speel er minder op dan op mijn Tele's en Strat. Kortom, ook geen behoefte om naar een ander LP te kijken. Maar ook nog nooit één in handen gehad die ik fijner vond en dat waren er best veel. Wel een hoop mensen die de mijne graag wilden hebben, waaronder een paar toch niet de eerste de beste gitaristen. Er is iets met die gitaar dat 'm speciaal maakt.
Een Duitse Gibson-specialist die 'm ooit bij Tonika in Groningen in handen had wilde 'm ook zo van me overnemen. Die heeft 'm toen open geschroefd en gekeken wat er precies in zat. Dat schijnt nogal te variëren bij LP's uit die tijd, m.n. qua pick up's. Nou ja, zal wel, maar deze is van mij! :crazyhappy: