PAF’s: Radioshop / HOT / Monty’s

[WouterDVR]

Hallo,

Ik ben op zoek naar een setje PAF’s voor mijn Epiphone G400. Speel vooral met een Vox AC15.

Iemand die ervaring heeft met de PAF’s van onderstaande pickup makers?:
- Radioshop
- House of Tone
- Monty’s Pickups

Iets aan te bevelen of af te raden?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Pepe]

De eerste 2 namen ken ik niet, Monty werd meegenomen in de P&D show,
P&D doen zelf nooit aan uitspraken wegens arbitrair, hoogstens een 'sound good' dus je moet je eigen oren volgen (altijd een goed idee)


https://www.youtube.com/watch?v=Td122R2Fz-8

[Erik de Perik]

Setje Donlis PAF's zit onder de 35 EUR en is prima.

[E-J]

De verschillen tussen tussen de genoemde pickups zullen klein zijn. Het gaat er meer om welke specs je wilt. Lage output (+- 7k), medium (7.5k), of hoog (8+k). Vervolgens de magneet (A2/A3/A4/A5), etc. Ik heb zelf in twee gitaren een setje van OX4 zitten, een low wind in een ES335 en een medium wind in een Les Paul. Beiden hebben A4 magneten. Hele goede pickups.

Om het extra lastig te maken, een PAT/T-Top setje is ook heel lekker in een SG. Net wat feller dan een PAF. Keuzes...

[WouterDVR]

Vraag is: als ik een SG stijl gitaar wil combineren met VOX AC15 en ik zoek een heldere maar toch niet té scherpe klank, waarop dien ik dan te letten qua magneten en output?

Er zit vrij veel ‘scheur’ in mijn repertoire, maar experimenteer ook graag met meer ambient-achtige stijlen.

Ik heb niet altijd de luxe om verschillende gitaren mee te zeulen, dus zoek iets breed inzetbaar en wil mijn Epiphone G400 als basis voor mods hiervoor gebruiken.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Orpheo]

Hallo,

Ik ben op zoek naar een setje PAF’s voor mijn Epiphone G400. Speel vooral met een Vox AC15.

Iemand die ervaring heeft met de PAF’s van onderstaande pickup makers?:
- Radioshop
- House of Tone
- Monty’s Pickups

Iets aan te bevelen of af te raden?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Ga níet naar House of Tone. Ik heb daar namelijk zelf verschrikkelijk slechte ervaringen mee. Netjes gemaakt, daar niet van, maar tonaal kraak noch smaak. Spijt als haren op m'n hoofd van die aankoop.

[Orpheo]

Vraag is: als ik een SG stijl gitaar wil combineren met VOX AC15 en ik zoek een heldere maar toch niet té scherpe klank, waarop dien ik dan te letten qua magneten en output?

Er zit vrij veel ‘scheur’ in mijn repertoire, maar experimenteer ook graag met meer ambient-achtige stijlen.

Ik heb niet altijd de luxe om verschillende gitaren mee te zeulen, dus zoek iets breed inzetbaar en wil mijn Epiphone G400 als basis voor mods hiervoor gebruiken.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Output zegt niet zo heel veel over tone. Een JB en Tonezone zijn beide ongeveer even sterk in output en DC weerstand, beiden alnico V maar klinken volledig anders.

Wat een goede leidraad is, wat voor mij werkt:

Helderheid/treble detail
* plain enamel < formvar/polysol < heavy formvar
* Alnico II < VIII < < III < IV < V
* 42 AWG < 43 AWG < 44 AWG

[Pepe]

Het verbaast me wel dat er doorgaans over specs en output gesproken wordt maar nooit over hoe het klinkt,
specs geven je indicatoren maar proof zit toch echt in luisteren met je oren (hé, rijmt)
Ik, moi persoonlijk, probeer te horen waar de resonant peak zit,
dat is smaak maar mijn voorkeuren zijn diep ingesleten,
niet enkel voor paf maar ook voor strat en tele pickups,
wat dat betreft is de pickup wereld hobbyisme vergeleken speakers, daar wordt de consument veel serieuzer benaderd,
ik moet de speaker nog tegenkomen die claimt dat je daarmee als Hendrix gaat klinken,
maar pickups plenty.

[WouterDVR]

Output zegt niet zo heel veel over tone. Een JB en Tonezone zijn beide ongeveer even sterk in output en DC weerstand, beiden alnico V maar klinken volledig anders.

Wat een goede leidraad is, wat voor mij werkt:

Helderheid/treble detail
* plain enamel < formvar/polysol < heavy formvar
* Alnico II < VIII < < III < IV < V
* 42 AWG < 43 AWG < 44 AWG


Mag ik het zo interpreteren dat vb. een alnico II helderder klinkt dan de alnico V? Of omgekeerd?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[WouterDVR]

Ga níet naar House of Tone. Ik heb daar namelijk zelf verschrikkelijk slechte ervaringen mee. Netjes gemaakt, daar niet van, maar tonaal kraak noch smaak. Spijt als haren op m'n hoofd van die aankoop.

In welke gitaar?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[WouterDVR]

Het verbaast me wel dat er doorgaans over specs en output gesproken wordt maar nooit over hoe het klinkt,
specs geven je indicatoren maar proof zit toch echt in luisteren met je oren (hé, rijmt)
Ik, moi persoonlijk, probeer te horen waar de resonant peak zit,
dat is smaak maar mijn voorkeuren zijn diep ingesleten,
niet enkel voor paf maar ook voor strat en tele pickups,
wat dat betreft is de pickup wereld hobbyisme vergeleken speakers, daar wordt de consument veel serieuzer benaderd,
ik moet de speaker nog tegenkomen die claimt dat je daarmee als Hendrix gaat klinken,
maar pickups plenty.

Daarvoor zit in België wat op een eilandje. UK of VS? Ga gewoon langs bij een lokale pick up maker en test wat zaken uit. Hier in BE moet ik het vooral doen met reviews, testimonials en (verkoops)praat van de makers...


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[WouterDVR]

Ga níet naar House of Tone. Ik heb daar namelijk zelf verschrikkelijk slechte ervaringen mee. Netjes gemaakt, daar niet van, maar tonaal kraak noch smaak. Spijt als haren op m'n hoofd van die aankoop.

En in tussentijd iets beters gevonden?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Pepe]

Ik bedoel meer, absoluut luisteren is lastig maar bij relatief kan je tenminste onderscheid maken,
relatief als in verschillende pickups naast elkaar zoals bij mijn eerder geposte Pat & Doug vid
het enige verschil tussen soortgelijke pickups, paf in dit geval, is de resonantie piek,
zoiets als output of alnico of spacer zijn gewoon niet hoorbaar,
en P & D's referentie "Oscar" heeft ook mijn voorkeur dus dat is altijd een fijn eikpunt.

[Brum]

Ik gooi de Bare Knuckle The Mule maar 's op. Wel goed te verkrijgen en de kenners zeggen dat het een goeie PAF is. Een Seymour Duncan '59 zit een beetje in hetzelfde schuitje en zo nodig nog beter verkrijgbaar. Qua waarde ook een stuk leuker en echt niet perse minder. Misschien ook iets meer 'Epiphone leuk'. Ik geef je de kost hoeveel pro's het met een '59er doen.

[WouterDVR]

Ik gooi de Bare Knuckle The Mule maar 's op. Wel goed te verkrijgen en de kenners zeggen dat het een goeie PAF is. Een Seymour Duncan '59 zit een beetje in hetzelfde schuitje en zo nodig nog beter verkrijgbaar. Qua waarde ook een stuk leuker en echt niet perse minder. Misschien ook iets meer 'Epiphone leuk'. Ik geef je de kost hoeveel pro's het met een '59er doen.

Van de Mules lees ik vaak dat ze net iets te scherp en koud zouden klinken? Nochtans een gevestigde waarde. Seymour Duncan is naar prijs kwaliteit altijd wel een verstandige keuze.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Brum]

Mules zijn echt niet schel en koud, maar dat zou ook prima aan mijn gehoor kunnen liggen dat ik het zo niet ervaar. Ik heb geen ervaring met originele PAF's, maar wat ik er van weet is dat ze vrij helder zijn, een klein beetje gescooped ook. Die Mules voldoen daar wel aan naar mijn beleving. Naar mijn weten worden de Mules juist ook bewierookt door de PAF liefhebbers. Zijn wel even een tikje duurder dan bijv. de '59ers. Ik heb ze zelf ook in een SG gehad, nu alleen nog het nekelement. Het is dat ik wat output te kort kwam (toen in ieder geval), maar een vintage PAF-achtig geluid ging meer dan prima en kunnen ook prima grommen met een goeie dosis gain. De notenseparatie vond ik vooral erg goed aan die Mules. Ook met meer gain was alles nog prima te onderscheiden in een accoord. Wellicht is dat ook één van de PAF eigenschappen. De '59 van SD kan al dit ook heel aardig, is ook een prima PAF, maar de Mules vond ik net even beter.

Schiet me nog de Dimarzio PAF Pro te binnen. Ik heb 0,0 ervaring met dit element, maar schijnt ook erg goed aangeschreven te staan. In datzelfde kader misschien ook de Mojotone '59 Clones.

[WouterDVR]

Mules zijn echt niet schel en koud, maar dat zou ook prima aan mijn gehoor kunnen liggen dat ik het zo niet ervaar. Ik heb geen ervaring met originele PAF's, maar wat ik er van weet is dat ze vrij helder zijn, een klein beetje gescooped ook. Die Mules voldoen daar wel aan naar mijn beleving. Naar mijn weten worden de Mules juist ook bewierookt door de PAF liefhebbers. Zijn wel even een tikje duurder dan bijv. de '59ers. Ik heb ze zelf ook in een SG gehad, nu alleen nog het nekelement. Het is dat ik wat output te kort kwam (toen in ieder geval), maar een vintage PAF-achtig geluid ging meer dan prima en kunnen ook prima grommen met een goeie dosis gain. De notenseparatie vond ik vooral erg goed aan die Mules. Ook met meer gain was alles nog prima te onderscheiden in een accoord. Wellicht is dat ook één van de PAF eigenschappen. De '59 van SD kan al dit ook heel aardig, is ook een prima PAF, maar de Mules vond ik net even beter.

Schiet me nog de Dimarzio PAF Pro te binnen. Ik heb 0,0 ervaring met dit element, maar schijnt ook erg goed aangeschreven te staan. In datzelfde kader misschien ook de Mojotone '59 Clones.

Klopt. Nu, veel hangt af van heel wat randvoorwaarden. Het is maar iets te gemakkelijk om een schrille klank op de PU te steken. Mogelijks speelt hier ook de versterker of pedalen. BKP is toch wel een gevestigde waarde.

Ik contacteerde Bare Knuckle en zij raadden mij hun RiffRaffs aan. Lijken me wat aggressiever dan de Mules.

Mijn installateur daarentegen was dan weer van mening dat ik voor Loller Imperial Standard’s moet gaan. Ook wel geen onbekende en de keuze van heel wat gitaarbouwers. Maar nog een prijscategorie hoger.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Napoje]

Ik gooi de Bare Knuckle The Mule maar 's op. Wel goed te verkrijgen en de kenners zeggen dat het een goeie PAF is. Een Seymour Duncan '59 zit een beetje in hetzelfde schuitje en zo nodig nog beter verkrijgbaar. Qua waarde ook een stuk leuker en echt niet perse minder. Misschien ook iets meer 'Epiphone leuk'. Ik geef je de kost hoeveel pro's het met een '59er doen.

Een setje van 300€ in een gitaar van 400€. Het zal best beter klinken maar een beetje over the top.

[Brum]

Dat zeg ik ook. Daarom zou ik eerder voor de SD '59ers gaan in dit geval. Die Mules waren enkel in het vergelijk met het rijtje wat de topicstarter noemt in z'n eerste post.

[Napoje]

Wat ik begrijp is dat oude pafs ook helemaal niet consistent zijn gemaakt door de jaren heen. Dus is er eigenlijk wel “het” paf geluid?

[Brum]

Ik ben absoluut geen kenner en om eerlijk te zijn, I don't care less. PAF-achtig is voor mij vrij helder en een vrij lage output, beetje gescoopt mid ook. Ik ben al ik weet niet hoeveel varianten tegengekomen en elke bouwer heeft er weer z'n eigen plasje overheen gegoten, al dan niet omdat er een patent nummer aan vast zit. Het waren de humbuckers van Seth Lover, die door Gibson ergens halverwege de jaren '50 tot ergens begin jaren '60 zijn gebruikt, met nogal wat variatie in windingen en magneten. Pas later is daar een patent nummer aan geplakt, naar ik begrepen heb en is toen pas de boel wat gestandaardiseerd. Maar dat zijn dan volgens de kenners weer niet de goeie PAF's, want moet uit de eerste periode zijn, als je het over de echte PAF's hebt. Zoiets was het. Ik heb nog een setje Tim Shaws liggen, met een PAF patent nummer, maar dat zijn dan volgens de kenners toch echt geen PAF's. Het zal allemaal. Ik kan met zowel een '59er als wel een Mule goed uit de voeten. De Tim Shaws zijn in mijn herinnering wat scheller en juist wel iets meer mids. Maar het is je gehele setup wat de klank maakt. Elementen doen absoluut erg veel, maar ik heb maar wat vaak meegemaakt dat ik voor een ander element ging, omdat het niet meer helemaal was zoals ik in gedachten had als er iets in mijn setup veranderde aan een andere versterker, of een ander drivepedaal, etc. Scheelt wel dat ik nu aardig wat vergelijkingsmateriaal heb en nog aardig wat heb liggen in een kist, wat wellicht ooit weer van pas komt. Ik zou me ook echt niet teveel gaan blind staren op een element dat de naam PAF draagt volgens de bouwer. Het zou maar zo 's kunnen zijn dat wat je dacht dat HET PAF geluid zou zijn, maar zo 's helemaal niet lekker werkt in je setup en je op iets compleet anders uitkomt, maar wel degelijk meer het geluid geeft wat je in gedachten had. Been there done that. Ik heb momenteel een SD JB in m'n SG zitten. Dat element haatte ik dus echt, vond het keer op keer niks en nu doet ie wat ik wil. En dan lonkt nog steeds het experimenteren met wat ik nog heb liggen en begint het verhaal elke keer weer van voor af aan. Ik vind dat leuk, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die op een gegeven moment een keer klaar willen zijn op dat vlak.

[Erik de Perik]

Ik denk dat in die periode men niet zo nauw keek. Bij Gibson lag de nadruk sowieso op de bouw van de gitaar, anders hadden ze er niet zo'n meubelstuk van gemaakt en die pickups hadden weinig aandacht. Het aantal windingen werd geklokt, niet geteld en de magneten waren allerlei versies van Alnico. Het draad kan zomaar ook variabel geweest zijn, al was het maar omdat destijds de toleranties wat ruim waren. Vele jaren later werden de 'bursts' die ze eerst met moeite konden slijten, ineens bijzonder en de mythe was geboren. Tegen mythes red je het nooit dus het maakt niet meer uit hoe, wat of waar.
Alleen in de absoluut meetbare wereld kun je logica ontdekken; M6 bout past in een M6 moer, etc. Dit zo naadloos overbrengen op geluid werkt niet. Ik heb veel goede gitaristen op vintage gear, vintage muziek horen maken en dat klonk altijd perfect. Logisch want het hoort bij elkaar, die vintage muziek is met dezelfde instrumenten destijds opgenomen. En toch klinken dezelfde muzikanten met de nieuwe versies van de vintage gear ook geweldig. Resumé Overflakkee.... ik zou me drukker maken om de muzikant dan om de gear. Is een pup te heet dan moet je iets anders zoeken. Ik heb voor m'n miskoop SD '59 en JB nu een Donlis set gekocht. Pups die ik al eerder gebruikt heb. Kosten een fractie en doen wat ik fijn vind. Al die lulverhalen over hout, lak condensators, potmeters, buizen en magneten, daar groei je overheen.

[telerocker]

Mules zijn echt niet schel en koud, maar dat zou ook prima aan mijn gehoor kunnen liggen dat ik het zo niet ervaar. Ik heb geen ervaring met originele PAF's, maar wat ik er van weet is dat ze vrij helder zijn, een klein beetje gescooped ook. Die Mules voldoen daar wel aan naar mijn beleving. Naar mijn weten worden de Mules juist ook bewierookt door de PAF liefhebbers. Zijn wel even een tikje duurder dan bijv. de '59ers. Ik heb ze zelf ook in een SG gehad, nu alleen nog het nekelement. Het is dat ik wat output te kort kwam (toen in ieder geval), maar een vintage PAF-achtig geluid ging meer dan prima en kunnen ook prima grommen met een goeie dosis gain. De notenseparatie vond ik vooral erg goed aan die Mules. Ook met meer gain was alles nog prima te onderscheiden in een accoord. Wellicht is dat ook één van de PAF eigenschappen. De '59 van SD kan al dit ook heel aardig, is ook een prima PAF, maar de Mules vond ik net even beter.

Schiet me nog de Dimarzio PAF Pro te binnen. Ik heb 0,0 ervaring met dit element, maar schijnt ook erg goed aangeschreven te staan. In datzelfde kader misschien ook de Mojotone '59 Clones.

Mules hebben een gelijke verhouding bas en mids en net even een tandje meer treble. Maar een vrij uitgebalanceerd spectrum. Ze zijn helder, maar niet schel. Dat geldt voor veel BKP pickups. Het lijkt wel of ze daardoor een beetje gain 'opeten'. Daar moeten mensen misschien aan wennen.
Paf Pro's zaten in mijn Jem FP77. Vooral met gain goede pickups. Clean leggen ze het af tegen Mules.

[Napoje]

Al die lulverhalen over hout, lak condensators, potmeters, buizen en magneten, daar groei je overheen.

Hehe 😂 zo denk ik er al jaren over.