Lichamelijke muziek-ongemakken.

[piezo]

Komen af en toe wel voorbij in offtopic, maar er is voor zover ik weet geen eigen onderwerp van.

Om met mezelf te beginnen:
- klein ongemak: ik mis ongeveer 1 cm van mijn linkerduim. Dus ik kan niet goed over de bovenrand van de toets spelen en met grote barrés heb ik wat minder houvast. Ook wat kleiner bereik bij klavierspelen.
- groeiend ongemak: rechterduim-gewricht tussen eerste en tweede kootjes had een slijmbeursontsteking. Heb ik laten opereren maar dat had ik beter niet kunnen laten doen; als ik schrijf, voel ik het knarsen, dus dat wordt/is flinke artrose. Fingerpicken lukt nog wel, maar wordt moeilijker.

Maar er is troost en hoop. Beethoven maakte zijn beste composities toen hij al stokdoof was, Toni Iommi mist meer vingertopjes dan ik, Django Reinhardt had verlamde linkerpink en -ringvinger, Les Paul een vastgeschroefde rechterelleboog. En Def Leppard heeft een een-armige drummer!

Troost hoef ik niet, moet alleen nog even leren spelen. Daar heb ik dan weer wat minder hoop op...
En jullie?

[miyaru]

Ik heb een flinke slijmbeurs ontsteking aan mijn linker schouder/bovenarm. Hindert vaak met bas- en gitaarspelen......

Goed leren spelen moet ik ook nog, maar of het wat wordt......

[mrweird]

Ik heb een niet werkend linkeroor. Of sinds m'n geboorte of sinds ik mazelen heb gehad op hele jonge leeftijd.
Dus zuinig zijn op m'n rechteroor..

Paul Stanley en Brian Wilson ook en die zijn d'r muzikaal toch een eind mee gekomen. Nu ik nog..

[Tupelo]

Weinig fysieke beperkingen v.w.b gitaar- & pianospel behalve kleine handen, en dus ook weinig spreiding.
Wanneer ik dat op gitaar wat meer wil dan gebruik ik mijn Mustang; 24 mensuur scheelt aanzienlijk, maakt meer mogelijk voor me.
Piano zit ik full scale, heel soms speel ik toetsen op het apparaat van een maatje van me, dat apparaat heeft kleinere toetsen en ook daarop merk ik het verschil.
Dus mocht het echt een handicap worden; go shortscale. :ok:

[Tupelo]

Zou een V shape hals nu nog iets uitmaken voor die linkerduim van je, voor houvast ?

[Pepe]

In mijn klassieke periode had ik enorm veel problemen voortkomend uit een slechte houding en de oplossing was met klassiek op te houden.
Ik heb van nature geen perfect pitch en een belabberde ambidextrie wat onhandig is voor drummen dus dat doe ik enkel om mijn kleinzoon de shuffel van Ballroom Blitz te leren want die is niet zo kritisch daar op.

Iedereen die zijn tekorten probeert te overkomen krijgt mijn applaus maar ik ben meer van het don't bother model.

[piezo]

Zou een V shape hals nu nog iets uitmaken voor die linkerduim van je, voor houvast ?
Vast wel, mijn Terada dreadnaught heeft een soft V hals en een fijnere hals heb ik nooit gevoeld.
(Nou vooruit, die van mevrouw Piezo mag er ook wezen)

[Brum]

Vorig jaar een bedrijfsongeluk gehad waarbij een pallet van een ton over m'n pink en ringvinger rolde. Schade was twee verticale breuken in m'n ringvinger en meerdere hechtingen in pink en ringvinger, die dusdanig waren open getrokken door het rollen dat ik m'n pezen kon zien liggen. Gelukkig zijn die wel heel gebleven, maar wel flink gewalst. Crushletsel noemen ze dat, wat zo ongeveer betekend dat alles is platgewalst in m'n vingers. Heeft me driekwart jaar gekost, met therapie, om die vingers überhaupt weer fatsoenlijk te kunnen buigen en zit sinds een maandje of drie weer een beetje op wat oud niveau lijkt qua gitaar spelen. Ik ben er nog niet en het is ook maar de vraag of het weer helemaal honderd procent gaat worden. Als ik iets teveel belast, gaan de plekken met littekenweefsel ook wat doof worden en heb ook nog steeds wel wat pijn bij buigen. Het is de hand waar ik de snaren mee fret, dus da's wel kut. Maar ik ben al blij dat ik überhaupt weer gitaar kan spelen en heb er ook wel wat op aangepast, wat je onbewust toch gaat doen. Ik was al heel erg van de duim over de hals, da's nu nog meer om meer houvast te hebben. Sommige accoordenwisselingen lukt nog niet goed, maar de bends en vibrato met de ringvinger gaat al weer heel behoorlijk. Nou was ik toch al verre van een virtuoos en heb ik het altijd om het plezier gedaan en die insteek is gelukkig nog steeds zo, al zou ik alleen nog maar wat powerchords kunnen schuiven bij wijze van. De vingers zitten er nog aan gelukkig en ik heb er zelfs een beetje vlees bij gekregen, al ziet het er niet zo fraai uit.:)

[Erik de Perik]

Allemaal nogal serieuze incidenten zeg!

Ik heb jaren terug de pink van m'n linkerhand gebroken (ik ben rechtshandig) en kreeg een spalk. Paar dagen later een vrij felle knokpartij, m'n spalk lag in tweeën, ik had geen zin om wéér naar het ziekenhuis te gaan en sindsdien een semi doof gevoel in die pink.

Resumé Overflakkee, ik heb toen best veel baat bij van die Chinese ballen gehad. Die moet je links- en rechtsom in je hand ronddraaien terwijl zij elkaar de hele tijd raken. Erg goed voor de spieren.

https://media.s-bol.com/gr7G3VJBBzk/550x553.jpg

[speulmenneke]

Sinds 2004 rheumatoide arthritis waarvoor ik elke week een shot Methotrexaat en foliumzuur neem. Die rotzooi houdt de toestand wel stabiel, en kon er eigenlijk best goed mee blijven gitaarspelen. Twee jaar terug ben ik van m'n (net nieuw aangeschafte) ATB-fiets gedonderd, met als gevolg een gebroken re.pols (genas na paar weken gips) en een gescheurde pees ("mallet finger") van de linker ringvinger waarvoor ik een half jaar heb moeten revalideren bij de handtherapeute. Met succes gelukkig, gitaarspelen gaat wat minder, maar ik speel in ieder geval. Nu ik het bericht van Erik zo lees, die ballen moet ik ook maar eens proberen :)

[Midwolda]

Hier gewoon wat ouderdomsslijtage in de gewrichten. Knieën, heupen, schouders maar dus ook de handen en vingers beginnen te knarsen. Minder snelheid en souplesse en precisie, dat maakt het gitaarspelen er niet simpeler op. Maar we klunen gewoon door hoor.

[kwispelhond]

Ik ben nogal gevoelig voor Reuma blijkt: de ziekte van Bechterew heb ik al sinds m'n 30ste maar die zit vooral in het grote skelet; vergroeide heupen, rug en schouders maken een avond staan moeilijk, zeker met iets zwaars om je nek maar het echte spelen wordt er niet echt moeilijker door. Tegenwoordig heb ik ook artritis vooral in de vingers, polsen en enkels maar ondanks de dikke gewrichten moet ik zeggen dat het voorlopig het spelen nauwelijks moeilijker maakt maar wat niet is kan natuurlijk nog komen, zeker omdat mijn lever de medicatie zoals Methotrexaat niet verdraagt.

Mijn grootste probleem is dus eigenlijk meer met een avond staan en sjouwen met apparatuur dan met het feitelijke spelen, ik speel al lang met dezelfde mensen (in meerdere bands) en die helpen me met het fysieke deel en verder heb ik gewoon lichtere instrumenten gekocht en dat helpt genoeg om nog steeds door te kunnen.

[Midwolda]

Hier gewoon wat ouderdomsslijtage in de gewrichten. Knieën, heupen, schouders maar dus ook de handen en vingers beginnen te knarsen. Minder snelheid en souplesse en precisie, dat maakt het gitaarspelen er niet simpeler op. Maar we klunen gewoon door hoor.

Heeft me wel aan het nadenken gezet, dus zo'n ding gekocht:

https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/I/71bf0z7SXWL._AC_UL160_SR160,160_.jpg

[Fobo]

Mijn grootste probleem is dus eigenlijk meer met een avond staan en sjouwen met apparatuur dan met het feitelijke spelen, ik speel al lang met dezelfde mensen (in meerdere bands) en die helpen me met het fysieke deel en verder heb ik gewoon lichtere instrumenten gekocht en dat helpt genoeg om nog steeds door te kunnen.

Herkenbaar; heb zelf een maandagmorgenklusrug. Spondylodese en nog wat meer ongein leidde ertoe dat ik - toen we nog echt speelden - ook tijdens de heftigste nummers op het podium met één bil op een barkruk moest hangen om het vol te kunnen houden. Zag er niet uit.

[Duhsjaak]

Waarom zag het er niet uit?
Een van de mooiste concerten die ik in Paradiso heb gezien was Willy DeVille in redelijk vergevorderd stadium van kanker.
Zat met twee billen op een kruk en zong de ballen uit je broek.
Soms moeten we voorbij onze gêne en gwoon kicken.
We geloven unaniem dat het gedaan moet worden toch?

OK dus niet teveel medelijden met onszelf en gwoon gaan. We kunnen nog lang genoeg achter de begonia’s zitten.
Ik roep maar iets, maar dat had je allang door hè?
Vriendelijke groet, Gus

[RB-1]

Ik kan het alleen maar van harte met Gus eens zijn.

Ook hier merken we dat het speelse gemak van onze begintijd al flink achter ons ligt.
Maar het einde is goddank nog niet in zicht.

Als puur akoestisch musicus (nou ja, af en toe leef ik me wel eens uit op een LP kloon, maar die is ooit maar één keer mee de deur uit geweest voor een feestje) zou je mogen verwachten dat het allemaal superlicht is.

Een Gibson mandoline weegt inderdaad vrijwel niets, maar een 5 string banjo uit dezelfde stal is andere koek.
Daarbij vergeleken stelt mijn gitaar niks voor en een dobro evenmin.
Die is weliswaar grotendeels hardhout, maar het zwaarste onderdeel lijkt me de verchroomde coverplate. De aluminium cone, het hart van het instrument, is maar een paar gram.
Kortom, alleen al omdat het gebruik van de instrumenten gevarieerd is en aangepast aan de nummers in de sets, valt het allemaal best mee.

Wel goed merkbaar wordt het sjouwen met en de omgang met onze (mini) geluidsspullen.
Dat moet vóór een optreden eerst tevoorschijn gehaald uit de berging op de eerste verdieping, naar beneden gesleept, ingeladen (en dan de instrumenten erbij). Kost ongeveer een uur.
Aangekomen bij de gig, de hele auto leegruimen en de spullen opstellen, aansluiten en inregelen. Afhankelijk van de situatie: een half tot een heel uur. Dan moet je je handen nog even rust gunnen om ze te kunnen laten doen waarvoor je uiteindelijk gekomen was: muziek maken.
Na afloop is het weer dezelfde expeditie, maar dan in omgekeerde volgorde.
Komen we van ver en zijn we pas flink na middernacht weer thuis, dan laten we het geluidsspul vaak in de huiskamer staan, om het de volgende ochtend weer op te ruimen.

Opgemerkt moet worden dat het met mijn fitheid nog alleszins meevalt, maar mijn vrouw -met wie ik samenspeel- heeft dat geluk niet.
We zullen zien hoe lang we dit circus nog gaan volhouden, sowieso is dit al een heel raar jaar, geen enkele gig.
Geen idee of we ooit nog in Engeland zullen spelen, zelfs vóór covid was dat al dramatisch minder geworden.
Als je in Juli probeerde iets vast te leggen , dan wisten ze het nog niet en moesten we maar na oktoer weer contact opnemen. Deed je dat, dan zaten ze opeens vol voor het aansluitende jaar...

Ach... we zien wel.