Zo werkt een Humbucker Gitaar PU.

[Vanhaye]

IK heb de wijsheid niet in pacht, toch ga ik zo kort mogelijk uitleggen Hoe werkt een Humbucker gitaar PU.
Het Humbucker element bestaat uit 2 spoelen die tegengesteld gewikkeld zijn.
Beide spoelen pikken de ongewenste signalen op (b.v. 50 Hz), maar doordat ze tegengesteld gewikkeld zijn, is het uitgangssignaal zo goed als 0.
De magneten (kern van de spoel) zijn voor dit effect niet belangrijk.
De gitaar snaar beweegt in het veld van de magneetpolen, deze magneet veldverandering wekt een signaal op in de spoel. Belangrijk is WEL dat de magneetpolen per spoel ook tegengesteld zijn.
De ene spoel is een Noordpool de andere spoel de Zuidpool.
Deze elementen in serie geschakeld geven veel output, parallel geschakeld geldt bovenstaande principe ook.
Parallel is de output lager maar geven meer boven tonen. De impedantie/weerstand van de spoel is lager.
Pak eens een kompas of klein magneetje en probeer het uit!!
Vanhaye

[Erik de Perik]

Ik denk dat dit voor veel mensen hier een berg van info is. Bedankt Vanhaye!

[piezo]

Veel info, ja. Jammer dat het ONZIN is, maar je kunt ook niet alles hebben.
Op internet staat het overal en zelfs in diverse wetenschappelijke publicaties.

Maar de spoelen van een humbucker zijn NIET in tegengestelde richting gewikkeld.

[Vanhaye]

Leg even uit hoe de interferentie/brom/Hum wordt opgeheven?

[Remork1970]

Ik denk dat dit voor veel mensen hier een berg van info is. Bedankt Vanhaye!

Ik denk dat deze opmerking druipt van het sarcasme. Maar ik kan me vergissen.

[turboblues]

Leuk voor de mensen die niet vertrouwd zijn met Google...

[FNaRK]

Ik denk dat deze opmerking druipt van het sarcasme. Maar ik kan me vergissen.


Echt ?

https://media3.giphy.com/media/hVTouq08miyVo1a21m/giphy.gif

[Fabrieksinstellingen]

Bij mij werkt ie als ik hem met een kabel aan de versterker verbind, die aanzet en vervolgens de snaren aansla.
Maar er is ook een pickup afdeling voor dit soort wijsheden.
Of wc muren.

[FNaRK]

ik heb er ook niet zoveel verstand van maar volgens mij kunnen we de polariteit van een element definiëren als de richting van zijn magnetisch veld – zuid of noord – zoals gemeten naar boven gericht in de richting van de snaren. Samen met de fase van de pickup, de richting waarin de stroom door de fase loopt, is polariteit een kritische parameter wanneer u twee of meer elementen in een configuratie gebruikt. Waarom? Als je pickups van verschillende fabrikanten in je favoriete gitaar wilt combineren, moet je rekening houden met de fase en polariteit van elke afzonderlijke pickup. Doe je dat niet, dan krijg je mogelijk met een ‘uit-fase’ probleem te maken wanneer je meerdere pickups inschakelt met je 3-weg of 5-weg schakelaar.
Een ander belangrijk aspect is de zogenaamde ‘hum-cancelling’ functie wanneer twee single-coil pickups een tegengestelde fase en tegengestelde polariteit hebben. De kans is groot dat je de term RWRP (“omgekeerde wind, omgekeerde polariteit”) wel eens in een productbeschrijving of handleiding hebt zien staan, met name bij Strat-midden-pickups. Ik ga nu trouwens niet uitweiden over ‘fase’, dat is een groot onderwerp. Maar wat betreft polariteit, hier is wat je moet weten: Om brom (hum) te elimineren bij het gelijktijdig gebruik van twee single-coils, moet één element de polariteit van het noorden en de andere zuidpool hebben.

Ditzelfde principe wordt toegepast op humbucking-pickups; In een humbucker hebben de twee spoelen een tegenovergestelde fase en tegengestelde polariteit. Wanneer u ze combineert in serie (wat de standaardconfiguratie is) of parallel, zal de pickup geen brom/hum laten horen. Wat meer geavanceerde schakelingen bevatten een schakelaar voor het splitsen van de spoelen van een humbucker. Door slechts één spoel van een humbucker in te schakelen, blijft er een pickup met één spoel over die gevoelig is voor ‘hum’. De ‘hum-fun’ begint pas echt als je twee of meer humbuckers gaat combineren en de optie hebt om ze te splitsen. Gesplitste humbucker-spoelen fungeren dan als twee single-coils en het kan lastig zijn om deze configuratie brom-vrij houden.
Dus wat gebeurt er als je niet-overeenkomende elementen combineert? U hoort gebrom of uit-fase geluiden en in het ergste geval allebei. Ik denk dat veel gitaristen het typische uit-fase geluid wel kennen; een schrille, holle toon. Hoewel dit een interessante sound kan opleveren bij gebruik met veel vervorming (denk aan Brian May), is het meestal niet wat je wilt als standaardklank van je gitaar.
In een notendop: als u wilt dat twee elementen in fase zijn met elkaar, moeten zowel de polariteit van de magneet als de windrichting (NZ) identiek of tegengesteld zijn. Met andere woorden, twee elementen met dezelfde windrichting en polariteit zullen in fase zijn, en dus twee elementen met tegengestelde polariteit en wind. Als de twee elementen dezelfde wind maar verschillende polariteit hebben, of dezelfde polariteit maar verschillende wind, zijn ze uit fase met elkaar.

[Woml]

Op de Noordpool is de windrichting altijd Zuid... :hide:

[Da Vinci]

Goed dat je blijft posten!

[Remork1970]

Echt ?

https://media3.giphy.com/media/hVTouq08miyVo1a21m/giphy.gif

Ja, echt, zelfs ík kan me weleens vergissen!

[Napoje]

Ik zou graag ook vernemen van de topicstarter eens duidelijk uit te leggen hoe niet gitaargerelateerde snaartheorieën werken, daar bijt ik me al tijden stuk op.

[lcvanderhelm]

Ik zou graag wat meer inzicht krijgen in de relativiteitstheorie.

[FNaRK]

er is zeker een verband tussen de snaartheorie en de relativiteitstheorie.

[FNaRK]

ik weet het niet meer precies maar volgens mij is de snaartheorie of stringtheorie een theorie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hypothese) die poogt de vier fundamentele natuurkrachten (https://nl.wikipedia.org/wiki/Fundamentele_natuurkracht) in de natuurkunde (https://nl.wikipedia.org/wiki/Natuurkunde) (de elektromagnetische kracht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Elektromagnetische_kracht), de sterke (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sterke_kernkracht) en zwakke kernkracht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwakke_kernkracht) en de zwaartekracht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwaartekracht)) in één allesomvattende theorie onder te brengen. Ze is een kandidaat voor de zogenaamde unificatietheorie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Theorie_van_alles).

Snaartheorie is de extreemste vorm van theoretische fysica (https://nl.wikipedia.org/wiki/Theoretische_fysica) en de belangrijkste kandidaat voor een kwantummechanische beschrijving van de zwaartekracht. Dat is nodig omdat de huidige theorieën, in het bijzonder de relativiteitstheorie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Relativiteitstheorie), onvolledig zijn. Snaartheorie werkt niet met elektronen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Elektron) of quarks (https://nl.wikipedia.org/wiki/Quark) maar met een soort mini-elastiekjes die op allerlei wijzen kunnen trillen. Alle verschillende elementaire deeltjes om ons heen zouden dan ontstaan als de trillingen van één enkele snaar, zoals de boventonen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Boventoon) van een vioolsnaar (https://nl.wikipedia.org/wiki/Viool). Op deze wijze is het mogelijk de zwaartekracht volgens de wetten van de kwantummechanica te beschrijven. Met dat uitgangspunt kan snaartheorie bijvoorbeeld extreem zware én erg kleine objecten beschrijven, zoals zwarte gaten en het universum vlak na de oerknal.

De vier fundamentele natuurkrachten in de natuurkunde (de elektromagnetische kracht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Elektromagnetisme), de sterke (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sterke_kernkracht) en zwakke kernkracht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwakke_kernkracht) en de zwaartekracht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwaartekracht)) worden beschreven in twee theorieën:


De relativiteitstheorie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Relativiteitstheorie) beschrijft de natuur op grote afstanden, en bij hoge snelheden. Het is dus een macroscopische (https://nl.wikipedia.org/wiki/Macroscopische_schaal) beschrijving van de gravitatie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwaartekracht). (Bij lage snelheden en lage massa's kan men zwaartekracht ook beschrijven met Newton's gravitatietheorie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gravitatiewet_van_Newton).)
De kwantummechanica (https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantummechanica) beschrijft het gedrag van de materie op zeer kleine schaal. Deze beschrijft dus hoe fundamentele deeltjes op elkaar inwerken. De sterke-, zwakke- en elektromagnetische kracht moeten dus beschreven worden met een kwantumtheorie. Deze theorie werd gevonden in de tweede helft van de twintigste eeuw, en noemt men nu het Standaardmodel van de deeltjesfysica (https://nl.wikipedia.org/wiki/Standaardmodel_van_de_deeltjesfysica).

In 'alledaagse' situaties waarin geen sprake is van zeer grote snelheden of massa's, en waarin het gedrag van de materie op zeer kleine schaal te verwaarlozen is, herleiden de bovenstaande theorieën tot klassieke of Newtoniaanse mechanica (https://nl.wikipedia.org/wiki/Klassieke_mechanica), en de meer vertrouwde wereld van vloeistoffen, gassen en vaste stoffen. Dit geeft dan aanleiding tot de beter bekende takken van de fysica, zoals de fysica die in het secundaire onderwijs geleerd wordt.

Meestal hebben kwantummechanica, klassieke mechanica en relativiteitstheorie hun eigen toepassingsgebied, door het schaalverschil waar ze van toepassing zijn. (Het is bijvoorbeeld duidelijk dat men geen kwantummechanica nodig heeft om het macroscopische gedrag van een gas te beschrijven. Ook heeft men geen relativiteitstheorie nodig om de baan van een vallend voorwerp te verklaren: in deze situatie is de gravitatietheorie van Newton goed genoeg voor een beschrijving.)
Er zijn echter toepassingen waarbij zowel met kwantummechanica als met relativiteitstheorie rekening moet worden gehouden, bijvoorbeeld de gravitatie op kleine schaal bij zwarte gaten (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_gat) ook als men de tijd vlak na de oerknal (https://nl.wikipedia.org/wiki/Oerknal) wil bestuderen. Deze situaties zijn heel interessant voor een dieper inzicht in ons universum. Het is problematisch dat er nog steeds geen omvattende theorie bekend is die tegelijkertijd relativistische als kwantummechanische effecten kan beschrijven. Reeds lang zoekt men één universele theorie, die dit wél kan, de zogenaamde unificatietheorie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Unificatietheorie).
Het feit dat snaartheorie zowel relativiteitstheorie als kwantummechanica omvat, maakt haar een goede kandidaat voor de unificatietheorie (ook wel Theorie van alles). Dit is de reden waarom de snaartheorie nijver wordt bestudeerd.


Zoals hierboven reeds vermeld werd, zijn er verschillende versies van de snaartheorie. In het begin werd dit gezien als een gebrek. Als er verschillende versies van een theorie zijn, is het moeilijker om na te gaan of één daarvan misschien juist is. Het is echter duidelijk geworden dat de verschillende versies eigenlijk dezelfde theorie zijn, maar op een andere manier beschreven. Dit zijn de zogeheten dualiteiten (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dualiteit_(natuurkunde)&action=edit&redlink=1) tussen verschillende snaartheorieën. Het feit dat de bestaande versies van snaartheorie dezelfde fysica kunnen beschrijven op een ogenschijnlijk andere manier, wordt vandaag de dag juist gezien als een belangrijk aspect, en niet meer als een gebrek. Deze dualiteiten laten immers toe voor een bepaald probleem de beschrijving te kiezen in dewelke de berekeningen het eenvoudigst zijn. Typisch treedt het volgende op: hoe moeilijker een probleem in één beschrijving, des te gemakkelijker de berekening in een andere beschrijving. Meer technisch wordt de grootte van de koppelingsconstante (https://nl.wikipedia.org/wiki/Koppelingsconstante) omgekeerd bij de overgang van één theorie naar haar/een duale. Voorbeelden van veelgebruikte dualiteiten in berekeningen zijn de open/gesloten-dualiteit (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Open/gesloten-dualiteit&action=edit&redlink=1), S-dualiteit (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=S-dualiteit&action=edit&redlink=1), en T-dualiteit (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=T-dualiteit&action=edit&redlink=1).
Een onderscheid tussen de verschillende versies van snaartheorie is het al dan niet voorkomen van open snaren. Open snaren zijn trillende snaren, met twee eindpunten (zoals een koordje). Dit is in tegenstelling tot de gesloten snaren, die geen eindpunten hebben (zoals een elastiekje). Snaartheorieën met open snaren hebben ook nog een andere soort fundamentele objecten: de zogeheten D-branen (https://nl.wikipedia.org/wiki/D-braan) (genoemd naar de wiskundige Johann Dirichlet (https://nl.wikipedia.org/wiki/Johann_Dirichlet)). De D-branen zijn hoger-dimensionale objecten (denk bijvoorbeeld aan een tweedimensionaal oppervlak), waaraan de eindpunten van de open snaren vastgehecht zijn.
D-branen zijn erg belangrijk in pogingen om onze wereld te beschrijven met snaartheorie. Het opzetten van een snaartheoretisch model van onze werkelijkheid blijkt immers geen makkelijke taak. D-branen zijn een belangrijk hulpmiddel voor pogingen om zulke modellen te bouwen. Een veel onderzocht voorbeeld is het volgende. Stel dat onze wereld eigenlijk een driedimensionaal D-braan is. Als alle snaren, met uitzondering van die van de gravitonen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Graviton), open zijn, zitten de meeste deeltjes en krachten 'vastgeplakt' aan het braan. Zwaartekrachtdeeltjes zijn gesloten, waardoor ze niet langer aan een dimensie vastzitten. Ze kunnen dus onze dimensies verlaten, wat zou verklaren waardoor de zwaartekracht zoals wij deze waarnemen relatief erg zwak is t.o.v. de andere drie krachten. Dat model zou dus meteen een gegronde verklaring geven voor een van de grote vragen van de natuurkunde, namelijk de vraag waarom de zwaartekracht tussen fundamentele deeltjes zo zwak is.

Er zijn verschillende snaartheorieën, waarvan er vijf werken met supersnaren. Deze vijf supersnaartheorieën zijn met elkaar verwant, alsof ze de werkelijkheid vanuit een verschillend standpunt belichten. Tot slot is er ook nog de M-theorie (https://nl.wikipedia.org/wiki/M-theorie). Deze geeft een samenvattende beschrijving van de vijf snaartheorieën, maar helaas is deze theorie nog niet goed begrepen. De fundamentele objecten van M-theorie (https://nl.wikipedia.org/wiki/M-theorie) zijn bovendien geen snaren maar zogeheten membranen, twee- of vijf-dimensionale objecten. In de tabel hieronder wordt een overzicht gegeven van de vijf snaartheorieën en hun typerende eigenschappen

[FNaRK]

maar ik kan het ook mis hebben, is voor mij ook even geleden ...

[Vanhaye]

Ik betoog dat de magneten in de spoel geen invloed hebben op de "stroor" onderdrukking.
Door de spoelen zo te schakelen (+ - aan - +) tegengestelde wikkelrichting, elimineer je de storing/Hum/50Hz.
De magneten creëren een magnetisch veld die gaat variëren door de bewegende gitaar snaar.
Deze magnetische variatie zal in de spoel een spanning/Volt opwekken.
DAT IS DE BEDOELING OM DIE UNIEKE SOLO, LEGENDARISCH TE MAKEN.
KASSA !!!!

[Erik de Perik]

Ik betoog dat de magneten in de spoel geen invloed hebben op de "stroor" onderdrukking.
Door de spoelen zo te schakelen (+ - aan - +) tegengestelde wikkelrichting, elimineer je de storing/Hum/50Hz.
De magneten creëren een magnetisch veld die gaat variëren door de bewegende gitaar snaar.
Deze magnetische variatie zal in de spoel een spanning/Volt opwekken.
DAT IS DE BEDOELING OM DIE UNIEKE SOLO, LEGENDARISCH TE MAKEN.
KASSA !!!!

Oh ok, zo heb ik het nooit bekeken, bedankt!

[piezo]

Leg even uit hoe de interferentie/brom/Hum wordt opgeheven?

Een plaatje zegt meer dan duizend woorden, maar daarom ... "I will say zis only wance".
Ongelovigen moeten de moeite maar eens nemen zelf een humbucker te demonteren en hun brilletje op te zetten.

1) Constructie:
- 2 dezelfde spoelen - spoel A met de binnenste wikkeling (kop) aan "hot", spoel B met de binnenste wikkeling (kop) aan aarde, De buitenste wikkelingen zijn de staarten.
- de staarten zitten met elkaar verbonden
- onder de spoelen ligt een magneet, waarvan het veld via poolstaafjes naar boven geleid wordt en zo een nogal difuse hoefijzermagneet vormt
- maar, als er een snaar boven hangt, wordt dat veld boven de spoelen ook een stukje door de snaar geleid/geconcentreerd.

2) fase
- het magneetveld van het element heeft geen invloed op de fase van de brom, die wordt veroorzaakt door trillende elektromagnetische velden in de omgeving. Die fase wordt alleen bepaald door de wikkelrichting van een spoel. Als beide spoelen dezelfde kant op gewikkeld zijn, zal op een gegeven tijdstip T de stroomrichting in beide spoelen dus hetzelfde zijn, laten we zeggen van kop naar staart. Maar in de ene spoel is dat wel wel van hot naar aarde en in de andere van aarde naar hot. Gezien vanuit de versterker dus met elkaar uit fase. Resultante (in 2 perfecte spoelen) = NUL = geen stoorspanning op de versterkeringang.
- het magneetveld van het element heeft wèl invloed op de fase van het snaarsignaal. Als op datzelfde tijdstip T de snaar naar het element toe beweegt wordt het magneetveld meegetrokken ("ingedrukt"). In spoel A wordt het veld dus in zuidelijke richting gedrukt, in spoel B in noordelijke richting. De elektronen in die spoelen worden dan meegetrokken maar slechts in 1 magneetveld-richting. Dat is dus bijvoorbeeld in spoel A van kop naar staart ( = naar aarde) en in spoel B van staart naar kop (= dus ook naar aarde. Dus stromen de elektronen vanuit de versterker gezien in dezelfde richting = in fase.
- Het "gedrang" van de elektronen als gevolg van de weerstand wordt een druk, ook wel spanning, ofwel voltage.

Die inernetstommiteit is waarschijnlijk ontstaan doordat iemand het gegeven dat van 2 humbuckende singlecoils zowel wikkelrichting als magneetpolariteit tegengesteld moeten zijn (RW/RP, ja dat moet) heeft doorgetrokken naar een gewone humbucker. En alle internetpapegaaien het vervolgens voor waar hebben aangenomen en doorgekraaid.

[Fobo]

Heeft dat verhaaltje ook te maken met de vermeende omkering van de polariteit bij Peter Green's Gibson LP de Luxe, woordoor diens 'bijzondere' geluid zou zijn ontstaan?

[Erik de Perik]

Omgekeerde magneet in één van de pups ja. Merk je alleen in de tussenstand.

[Napoje]

En als je zijn lp’s achterstevoren draait, dan hoor je dat ie echt heel dood is.

[Fobo]

Omgekeerde magneet in één van de pups ja. Merk je alleen in de tussenstand.
Dus dat klopt wél echt?

[piezo]

En als je zijn lp’s achterstevoren draait, dan hoor je dat ie echt heel dood is.
Ik denk dat ie daar verbaasd over zou zijn.
Dat ie dood is, bedoel ik.

[Tupelo]

De man leeft nog ja.
Brugpup in mijn Starfire staat omgekeerd.
Wiring is ook aangepast, geen pickup switch, dat is een killswitch geworden, en pickups regel je met de volumeknoppen.
Kweenie wat een vorige eigenaar precies verricht heeft daarop, maar het lijkt alsof ik de brugpup uit fase trapsgewijs bij de halspup kan draaien.
Klinkt zo nu en dan erg Greenish iig, vind ik.
Op mijn Mustang schakel ik de boel ook graag uit fase.

[Napoje]

De man leeft nog ja.
Brugpup in mijn Starfire staat omgekeerd.
Wiring is ook aangepast, geen pickup switch, dat is een killswitch geworden, en pickups regel je met de volumeknoppen.
Kweenie wat een vorige eigenaar precies verricht heeft daarop, maar het lijkt alsof ik de brugpup uit fase trapsgewijs bij de halspup kan draaien.
Klinkt zo nu en dan erg Greenish iig, vind ik.
Op mijn Mustang schakel ik de boel ook graag uit fase.

Hij heeft wel gefrituurde hersens helaas. Maar gary leeft niet en die heeft m ook gehad. Oppassen geblazen voor Kirk Hammett nu. Want die heeft m nu in bezit.

[Tupelo]

In dat licht; ik vermoed ook dat het aan mezelf ligt, niet aan de gitaar.

[Napoje]

Wellicht dat een magneet overdwars plaatsen helpt.

[FNaRK]

overdwars is meer voor 7enders,

overdwars anaal inbrengen zonder glijmiddel

[Napoje]

overdwars anaal inbrengen zonder glijmiddel

U bent een liefhebber van de “brown sound”?

[piezo]

Ja, maar ook omdat het met een Fender makkelijk is. Hij heeft het wel eens met een Gibson Explorer bij zichzelf geprobeerd, maar toen kreeg ie koliek en bijna een grafstemming.

[FNaRK]

Hij heeft het wel eens met een Gibson Explorer bij zichzelf geprobeerd, maar toen kreeg ie koliek en bijna een grafstemming.

https://media.giphy.com/media/Q8Dubr4o23mSc/giphy.gif

[Erik de Perik]

Flying V is alleen op de heenweg gemakkelijk.

[RonV66]

Voor de visueel ingestelde mens :ok:
https://animagraffs.com/how-an-electric-guitar-works/

o.a. De humbucker uitgelegd.

[Napoje]

Voor de visueel ingestelde mens :ok:
https://animagraffs.com/how-an-electric-guitar-works/

o.a. De humbucker uitgelegd.

In de ruimte werkt een elektrieke gitaar niet trouwens. En er is veel meer ruimte dan atmosfeer.

[Mitch]

Veel info, ja. Jammer dat het ONZIN is, maar je kunt ook niet alles hebben.
Op internet staat het overal en zelfs in diverse wetenschappelijke publicaties.

Maar de spoelen van een humbucker zijn NIET in tegengestelde richting gewikkeld.


Een plaatje zegt meer dan duizend woorden, maar daarom ... "I will say zis only wance".
Ongelovigen moeten de moeite maar eens nemen zelf een humbucker te demonteren en hun brilletje op te zetten.

1) Constructie:
- 2 dezelfde spoelen - spoel A met de binnenste wikkeling (kop) aan "hot", spoel B met de binnenste wikkeling (kop) aan aarde, De buitenste wikkelingen zijn de staarten.
- de staarten zitten met elkaar verbonden
- onder de spoelen ligt een magneet, waarvan het veld via poolstaafjes naar boven geleid wordt en zo een nogal difuse hoefijzermagneet vormt
- maar, als er een snaar boven hangt, wordt dat veld boven de spoelen ook een stukje door de snaar geleid/geconcentreerd.

2) fase
- het magneetveld van het element heeft geen invloed op de fase van de brom, die wordt veroorzaakt door trillende elektromagnetische velden in de omgeving. Die fase wordt alleen bepaald door de wikkelrichting van een spoel. Als beide spoelen dezelfde kant op gewikkeld zijn, zal op een gegeven tijdstip T de stroomrichting in beide spoelen dus hetzelfde zijn, laten we zeggen van kop naar staart. Maar in de ene spoel is dat wel wel van hot naar aarde en in de andere van aarde naar hot. Gezien vanuit de versterker dus met elkaar uit fase. Resultante (in 2 perfecte spoelen) = NUL = geen stoorspanning op de versterkeringang.
- het magneetveld van het element heeft wèl invloed op de fase van het snaarsignaal. Als op datzelfde tijdstip T de snaar naar het element toe beweegt wordt het magneetveld meegetrokken ("ingedrukt"). In spoel A wordt het veld dus in zuidelijke richting gedrukt, in spoel B in noordelijke richting. De elektronen in die spoelen worden dan meegetrokken maar slechts in 1 magneetveld-richting. Dat is dus bijvoorbeeld in spoel A van kop naar staart ( = naar aarde) en in spoel B van staart naar kop (= dus ook naar aarde. Dus stromen de elektronen vanuit de versterker gezien in dezelfde richting = in fase.
- Het "gedrang" van de elektronen als gevolg van de weerstand wordt een druk, ook wel spanning, ofwel voltage.

Die internetstommiteit is waarschijnlijk ontstaan doordat iemand het gegeven dat van 2 humbuckende singlecoils zowel wikkelrichting als magneetpolariteit tegengesteld moeten zijn (RW/RP, ja dat moet) heeft doorgetrokken naar een gewone humbucker. En alle internetpapegaaien het vervolgens voor waar hebben aangenomen en doorgekraaid.

En daarom vind ik je nou zo'n fijne vent.
Gestrekt been maar net zo snel de helpende hand en volledig op de feiten. :cheerup:
Die stelling in de laatste zin heb ik voor het gemak even dikgedrukt gemaakt en ben ik volledig met je eens

[dml]

Ik bied € 10,-.