Strange love

[Charlie McD.]

Lang niets meer geplaatst. Afgelopen week toch weer eens wat opgenomen in mijn studio. Het resultaat hier posten is misschien nog wat voorbarig (want een experiment), maar goed, iedere mening telt voor mij. En al is het dan een beetje van het hoofd en het hakblok: Strange love (https://soundcloud.com/karel-de-vey-mestdagh/strange-love) was waarmee ik in de weer was.

[budje]

nou weet ik wel dat dit een gitaristenforum is, maar mag ik zeggen dat dit erg lekker klinkt, en dan in het bijzonder de stem

[Ernest01]

Verrassend nummer !
Zowel de akkoorden, de melodie als (zeker) het einde.
Wat mij betreft een zeer geslaagd experiment. Niets meer aan doen, in ieder geval.
(I say yes, you say no en dan goodbye en hello er na.... deed erg aan the Beatles denken...maar dat ter zijde....)

[Fobo]

Sluit me bij de vorige sprekers aan. Er zijn wat dingetjes die in mijn oren wat wringen, maar die ga ik niet benoemen omdat ze waarschijnlijk meer met mij hebben te maken, en omdat het als geheel gewoon zo lekker klinkt.
Muziek hoeft niet perfect te zijn om perfect te klinken. Chapeau!!!

[Midwolda]

Rivella. :)

[Duhsjaak]

Rivella. :)

Is dat een beetje vreemd, maar wel lekker, Mid?

@Charlie
Afgezien van dat ik het lekker vind klinken en dat je de context niet heeft (wat wil je ermee: geld, roem en willige vrouwen of een lekker lied schrijven; punt), heb ik een paar vragen:
- ik heb de indruk dat je iets dichter bij de microfoon hebt gezongen dan normaal
- daardoor een iets dikker geluid en iets verlies aan helderheid van de medeklinkers
Vraag: is dat expreszo?

- behalve bij tussenstukjes is er (ineens) geen bas
- hierdoor zakt de bodem er een beetje uit, als je begrijpt wat ik bedoel
Zelfde vraag

Ik vind de fade out en wat daarin gebeurt iets minder, maar dat is smaak - of juist mijn gebrek daaraan.

Quirky, misschien het best vertaald als artistiek eigenzinnig. Ik vind het een heerlijk lied.
Ik zou er niet zo heel veel meer aan sleutelen. Maar ja, wat weet ik ervan?
Leuk dat je 'm hebt gepost.
Vriendelijke groet, Gus

[Fusion]

Zo wat is jouw zang vooruit gegaan zeg! Weer een erg fijn akkoordenschema, mooie, spaarzame edoch dragende tokkel, goede teksten. Ik vinnum goed.

Als je er nét iets meer aandacht aan zou besteden (bijv drums, strijkers etc) dan zou t zelfs héél erg goed zijn.

Goed bezig man!!

[Charlie McD.]

Ik ben dankbaar voor al jullie commentaar. Midwolda vat met zijn vondst de teneur treffend samen.

Budje, Ernest, Fobo en Fusion verwijzen naar het akkoordenschema. Daar begon het natuurlijk allemaal mee – voor wat betreft het couplet zat het (met de melodielijn) al een hele tijd in m'n hoofd. Met de gitaar in concert stemming (E), speel ik B, Gmaj7 en A in hogere posities, zonder barré's en dus met veel open snaren. Dat heeft iets ijls. Voor het refrein ga ik naar Em/G en gebruik ik nogal wat 6, 7, 7-9 en majeur akkoorden. De sequentie heb ik geleend van Paul Simons 50 Ways. Opgewekt verdriet, zal ik maar zeggen.

De orkestratie dreigt bij mij snel uit de hand te lopen als ik eenmaal achter mijn keyboard zit. Daarvoor moet ik oppassen. Ook nu verdwijnt mijn gitaarspel soms wel erg naar de achtergrond. Gelukkig bleef Fusion 'm horen. Voor het couplet merkt Gus terecht op dat daar de bas mist. Ik probeerde van alles, maar kon er geen goede (dragende) melodielijn voor vinden. Om het niet al te zeer te laten inzakken heb ik er in de tweede helft een strijkbas onder gezet. Voordeel is dat het 'ijle' in stand blijft.

En god, Gus, wat heb je toch een scherp oor als je zegt dat mijn stem dikker klinkt en iets verliest aan helderheid van de medeklinkers. Je begint me al aardig te kennen. Eigenlijk moet ik het nummer opnieuw inzingen en pas over een maand of twee... maar zolang wil(de) ik niet wachten. Dan maar met een fietsenrek als gebit. De context? Ik mis sinds een maand namelijk twee voortanden en twee andere zijn met een spalk vastgezet. Een overspurtende hond (achter een kat aan) en ikzelf op de fiets was een zeer ongelukkige samenloop. Ik werd gelanceerd en belandde met mijn gezicht plat op het asfalt, met werkelijk alles in de kreukels, gescheurd en gekneusd. Ik zal jullie de details besparen. In mijn zangopname probeerde ik veel te verbloemen, wat dus niet helemaal lukte. Ik hoorde het zelf natuurlijk ook, maar wilde zo graag weer 'aan de slag'... Gewoon, met een lekker liedje :-)

O ja, en toen mijn broer mij er aan herinnerde dat Richie Havens zelfs zonder tanden beroemd was geworden, dacht ik 'moet kunnen'.

Het fijne van al jullie mooie reacties en opbouwende kritiek is dat ik dat nu met des te meer plezier ga doen. Ik zal het nummer voorlopig laten staan, maar t.z.t. vervangen door een bijgewerkte versie.