Beginnen met elektrisch gitaar spelen

[Jim Bracops]

Goedendag allemaal,

Gisteren mn eerste les gehad. Een gitaar geleend van iemand. En omdat die al 6 jaar aan de muur hangt niks te doen, kon hij de gitaar wel even missen. Maar je begrijp dat de actie van de snarren tov de toets dramatisch is. Zelfs niet te herstellen want de hals is ook licht krom. (bij aandraaien van de halsschroef raken de snaren de eerste fret en bij de 12e fret is de actie nog veel te hoog)

De reden dat ik de gitaar heb geleend, komt omdat ik er zelf niet uitkom bij het aanschaffen.

Ik lees dus overal 'koop een goedkoop beginnersgitaar...' maar daar staat nooit een reden bij. Waarom?! Wordt er hier (bijna altijd) blind uit gegaan van een klein budget te besteden? Of heeft dit te maken met de specificaties die beter zijn voor een beginner? Speelt een beginner beter op een gitaar van 300,- dan op een gitaar van 1600,-? (bijvoorbeeld)

Inmiddels ben ik er wel uit dat het een elektrisch gitaar wordt, domweg omdat dit het instrument is wat ik wil gaan spelen. Een acoustic gitaar is een ander instrument. Deze woorden lees ik vaker op internet en heb ik ook van mn gitaarleraar, zijn dus niet van mij. De meningen zullen daar in verschillen maar daar ben ik in ieder geval al uit.

Ik zou graag willen weten waarom een beginnersgitaar goedkoop 'moet' zijn, en of de volgende specs goed zijn voor een eerste gitaar:

Gemaakt in de USA
body stijl: Jazzmaster
body: mahoniehout
toets: ebbenhout (Ebony), compound radius 304.8 - 406.4 mm
hals: esdoornhout, modern C-profiel, geschroefd
frets: 22, jumbo
topzadel: 42.8 mm (1.685 inch)
snaarlengte: 25.5 inch (648 mm)
brug: 6-Saddle American Series String-Through-Body, Vintage-stijl stalen zadels
2 humbucker elementen


Alvast heel erg bedankt voor jullie antwoord!

Gr, Jim

[Brad]

Ik ben geen gitaarbouwer en kan alleen hier op reageren vanuit het oogpunt van een gitarist. Mijn ervaring is dat een goed instrument alleen maar een positief effect heeft op het leerproces en een slecht instrument het tegenovergestelde. Wat die specs betreft moet je er rekening mee houden dat een mahonie body vrij zwaar is. Ik zelf houd daar niet van vanwege de belasting voor je schouder wanneer je staande speelt. De vorm van de body bevalt mij erg goed. De gitaar voelt meer in balans met een Jazzmaster body dan bijvoorbeeld met een Stratocaster body.

Ik zelf speel onder meer op een Jaguar, die hebben dezelfde body als een Jazzmaster. Ook die jumbo frets vind ik lekkerder en makkelijker spelen dan die dunne fretjes.

[twoerd]

Kies in elk geval een gitaar die ervoor zorgt dat de kans groot is dat je zin hebt om te oefenen en te spelen. Kan goedkoop of duur. Met 200 euro kom je best ver (Yamaha Pacifica bijvoorbeeld). Maar als jij meer kunt en wil uitgeven kan dat ook prima. Er zijn leuke filmpjes met tips over dit soort dingen, zoals https://www.youtube.com/watch?v=hogLV_bWuCg

[Jim Bracops]

Wat een snelle reacties! Hier kan ik wat mee!

Bedankt Brad en twoerd!

Heb nog wat vragen, is er een 'ideale' snaardikte voor beginners? Daar lees ik ook veel meningen over maar ook weer zonder onderbouwing.

En maakt een halsbreedte voor een beginner uit? Ik heb twee gitaren op het oog waar specs nagenoeg gelijk zijn maar de 1 is een jazzmaster met een halsbreedte van 43mm en de ander een stratocaster met een halsbreedte van 42mm.

Je zou denken dat 1 mm verdeeld over 6 snaren (1mm : 6 = 0.17mm per snaar meer ruimte) te verwaarlozen is maar dat is mijn mening puur technisch bekeken. Vandaar mijn vraag aan jullie.

Vast bedankt!

[twoerd]

Snarendikte: het gaat sowieso pijn doen aan je vingers in het begin haha. Voor een kind zou ik wellicht denken liever dunne snaren, iets makkelijker in te drukken. Voor een sterke vent hoeft dat niet echt. Al doende kom je er vast wel achter wat je fijn vindt.

Voorkeur voor type hals is heel persoonlijk. Veel uitproberen dus. Pak eens een brede, een smalle, een platte, een bolle, etc. Ook de finish (hoe glad glijdt ie door je hand) is belangrijk.

Heb je eraan gedacht om in het begin een gitaar te huren? Dat geeft je de kans om te switchen tot je beter weet wat bij je past.

[Brad]

Dikkere snaren blijven beter op stemming. Verder hangt er helemaal vanaf hoe sterk je bent zoals die man op die video van Twoerd ook zegt. Als je wilt gaan soleren met veel bends dan zijn dunnere snaren veel meer ergonomisch. Ikzelf houd van dunnere snaren 008 en 009. Snaren met een 010 gage zijn het meest gangbaar. Vrij dik maar niet overdreven dik. Je zou op 009 kunnen beginnen en vandaar uit gaan kijken wat je het best bevalt.
De kwaliteit van de hals speelt ook wel een rol bij het kiezen van de dikte. De gitaristen van de Wild Romance vroeger gebruikten live een goedkopere kopie van hun favoriete gitaar om deze niet bloot te stellen aan het woeste podiumleven. Ze gebruikten wel dunnere snaren omdat de halzen van die goedkopere gitaren gingen wringen wanneer ze er dikkere snaren op zetten.

Wat de breedte van de hals betreft, het hangt helemaal af van de grootte van je handen. Ik heb vrij kleine handen en prefereer een topkam breedte van maximaal 42mm. Heb je gemiddelde of grote handen dan moet een breedte van 43 mm goed aanvoelen. Voor het pakken van bepaalde akkoorden is een bredere hals juist beter. Wanneer de snaren erg dicht bij elkaar staan demp je al snel onbedoeld snaren af bij het pakken van bepaalde lastige akkoorden.

[Jim Bracops]

Bedankt weer voor de snelle reactie heren!

Dat het pijn doet heb ik al ondervonden inderdaad haha.
Huren is misschien ook wel een optie, al vind ik het ook wel leuk om te beginnen en daarom ook echt een 'eerste gitaar' te hebben straks.

Mn handen zijn best aan de grote kant en ik ben 35, dus zou het wel moeten winnen van een snaar denk ik. ;-)

Over de finish van de hals heb nog niet nagedacht. Toch maar even een muziek/gitaarwinkel binnenlopen!

Thanx!

[telerocker]

De tip van Twoerd is een goede. Ik heb zo'n Yamaha Pacifica 112 in old violin sunburst gekocht voor mijn neefje, die ook een beginnersgitaar zocht. Voor 212 euro heb je een gitaar die van voor naar achter klopt. Hals speelt erg fijn. Volgens mij de best buy in deze prijsklasse. Hij heeft een humbucker bij de brug en twee singlecoil-elementen, dus je kunt er allerlei stijlen op spelen.

Je kunt beter met een goedkope maar goede instapgitaar beginnen. Als je na een jaar pielen er achter komt dat klaverjassen toch leuker is, heb je weinig geld weggegooid. Bovendien hou je zo budget over voor een leuke gitaarversterker, pedaaltjes, snoeren etc.

[Fabrieksinstellingen]

Een beginnersgitaar is wat de beginner er voor kan/wil uitgeven. Zelfde geld voor de versterker.
Enige belangrijke volgens mij is dat je de gitaar wel ietwat aanpast aan de muziekstijl die je wilt gaan spelen. Snaren enzo kan je altijd vervangen als je ze te dik/dun denkt te vinden.

Gewoon wat uitproberen in de winkel, daar kan geen briljante internettheorie tegenop.

[munkie]

Je specs zijn wel heel specifiek, ik zou gewoon zoeken naar een goede Jazzmaster. Sla Fender Japan zeker niet over, hoeft niet minder te zijn dan USA, integendeel. Een goede 2dehands plank van een standaard merk en model houdt forever een groot deel van zijn waarde. Goede buizenversterker idem. Analoge effecten idem. Alles wat digitaal is, effecten, modeling, zakt als een gek in waarde.

Neem iemand mee met kennis en ervaring om de 2dehands gitaar te checken. Breng je gitaar naar een goede luthier voor een afstelbeurt. Maakt een wereld van verschil. E-gitaar is fysiek een licht bespeelbaar instrument vergeleken met staalsnarig akoestisch.

[jan7]

Ik zou graag willen weten waarom een beginnersgitaar goedkoop 'moet' zijn
Omdat 90% van de mensen die met gitaar beginnen er na een paar maanden of zeker binnen het jaar er weer de brui aan geeft.
Die 300 euro gitaar verkoop je dan weer voor 200 euro en dan ben je dus 100 euro en een illusie armer. Die 3000 euro gitaar verkoop je verder aan 2000 euro en dan ben je dus 1000 euro lichter.

300 euro is in mijn ogen dan ook een goed (minimum) richtbedrag om een gitaar te kopen die kwalitatief net goed genoeg is om je als beginner niet te hinderen door te goedkope en daardoor slechte onderdelen. (ongelijke frets, manke stemmechanieken, switches die het voortdurend laten afweten etc.)

Koop vooral een gitaar die jij (en je partner) mooi vindt! Zo'n gitaar neem je sneller vast en mogelijk mag ze in de woonkamer staan waardoor ze altijd binnen handbereik is.
Een mooie gitaar binnen handbereik daar speel je elke dag op, al is het maar 15 minuten. Eentje in een kast of op de zolderkamer daar zijn snel excuses voor te bedenken om eens een dag over te slaan. (en dat worden er snel 2, en dan een week etc.)

Dunne snaren zijn makkelijk in te drukken want hoe dikker de snaren hoe meer spanning erop moet staan om dezelfde noot te produceren.
Daarentegen druk je dunne snaren heel snel een beetje 'zijdelings' ipv loodrecht naar onder waardoor alles continu een beetje vals klinkt. Als beginner ga je ze ook snel te hard indrukken waardoor het opnieuw vals klinkt.
Dikke snaren zijn in dat opzicht een stuk makkelijker omdat je ze moeilijker per ongeluk vals kan drukken, maar je hebt er beduidend meer kracht voor nodig, zeker bij barre akkoorden. Die kracht mis je als beginner.
8 of 9 is (te) dun, 11 of 12 is (te) dik. 10 is de gulden middenweg en wordt door de meesten gebruikt (beginners en gevorderde)

Ik weet niet welke Jazzmaster je concreet bedoelt met die specs, maar een traditionele Jazzmaster (met een echte Jazzmaster brug) is een gitaar die niet makkelijk af te stellen is en ook eentje waar je (zeer) regelmatig de afstelling van gaat moeten bijhouden want daar zitten zoveel schroefjes aan die door de trillingen langzaam maar zeker 'lostrillen' waardoor zadels en ook de brug in zijn geheel na een paar weken spelen een milimeter (of meer) zakt. Ik heb ze met transparante nagellak 'vastgelijmd' maar je kan ook de traditionele manier gebruiken en wachten totdat alles genoeg geroest is en voldoende zweet en huidschilfers prut bevat zodat de schroefjes blijven vastzitten.
Voor zittend spelen is dit een erg comfortabele body shape. Aan een Les Paul type gitaar met typische Tune-o-matic bridge heb je geen omzien maar die liggen dan (bij mij) weer niet zo lekker op mijn been.

[dagrim1]

Eigenlijk wilde ik precies tikken wat Jan7 al heeft geschreven :)

Een goedkope gitaar heeft meerdere redenen, bijvoorbeeld:

- Lagere investering mocht je er na een paar maanden toch achterkomen dat je het allemaal niks vindt.
- Goedkopere gitaren zijn meestal al prima genoeg wat betreft kwaliteit.
- In het begin weet je nog niet wat je fijn vindt en waar je op moet letten.
- Vooral voor jongere beginners is 200 of 300e al een hoop geld

Verder maakt het allemaal niet zo veel uit, koop er 1 die je mooi vindt en waar je een soort van klik mee hebt want die ben je geneigd te pakken. En alleen jij kan beslissen wat je er aan uit wil geven, als jij het de moeite waard vindt en kan missen/betalen is het dikke prima toch?

Ligt ook grotendeels aan wat voor muziek je wil spelen, maar aan de andere kant kun je elke gitaar wel voor van alles gebruiken...

[D3nnis]

Ik ga mee met munkie; ga voor een goede tweedehandse, als je iemand kent die je kan begeleiden met de koop.

Maar als je €3000,- aan een gitaar kunt en wilt uitgeven, waarom niet.
Het is wellicht overkill, maar als dat dan de gitaar is die ervoor zorgt dat je die gitaar vast wilt pakken elke keer als je 2 minuten tijd hebt, waarom niet.

Hierboven zag ik ergens dat mahonie zwaar is, maar dat is verre van een algemeenheid.
Op dit moment heb ik 3 mahonie (body) gitaren in mijn bezit, 1 loodzware en 2 die net zo licht of lichter zijn dan de gemiddelde stratocaster met elzen body.

[Tupelo]

Ik zou ook wat versatile gaan voor mijn 1e gitaar... iets degelijks en niet te duurs kiezen, kan je later altijd nog.


Als 't ff kan een humbucker en een single coil, dan kan je eens ervaren wat & hoe het is, en waar je voorkeuren liggen.
Niet te moeilijke brug (geen floyds, of andere moeilijke tremolo systemen), misschien beter zelfs een fixed bridge.
Beetje een vlakke radius, geen vintage 7.25 for instance.
Goede tuners.



Over het algemeen een kwestie van jezelf niet blind staren op de merken.
De reeds genoemde Yamaha Pacifica is fair, Blade & Godin zijn merken waarop je voor weinig geld kwalitatief hoog kunt instappen. En zo is er nog een hele reeks die waarschijnlijk meer van deze generatie is waar ik ff wat minder mee bekend ben.

En laat 't ding goed afstellen, of beter, koop een goed afgestelde gitaar in een winkel.
Kans dat je een lemon koopt (die toeneemt zonder kennis van de materie) neemt af, een beetje een luthier of muziekzaak stuurt zo een gitaar terug; die heeft de test al voor je gedaan.
Liever een paar tientjes meer uitgeven voor een goed afgestelde door een winkel geselecteerde gitaar wil ik zeggen, dan jezelf blind staren op een merk, en dat maar laten bezorgen.

Succes.

[Fusion]

Bestaan er dan winkels die goed afstellen??

[Tupelo]

Ja hoor, voldoende.

[D3nnis]

Bestaan er dan winkels die goed afstellen??Ik ken er een paar die het kúnnen.
En daar een enkele van die het ook dóen :)
Maar dan nog breng ik mijn zooi nog liever naar een ander, maar dat zou iets als smaak kunnen zijn.

[dejohan]

Aan de topicstarter. De specs die je geeft lijken die voor een Blacktop Jazzmaster IOD.
Op zich goeie gitaren, maar een lastige brug, dus laat die gitaar zeker in de winkel afstellen. Indien ze niet goed afgesteld staat springen de snaren uit de brug bij hard spelen.

Kijk trouwens ook even naar Squier (submerk van Fender).
De Squier J Mascis Jazzmaster vind ik bijvoorbeeld héél veel waar voor zijn geld.

[telerocker]

Wat is die fascinatie met de Jazzmaster? Dat vind ik nou net geen beginnersgitaar, los van alle flaws die dit ontwerp heeft.

[mrweird]

Wat is die fascinatie met de Jazzmaster? Dat vind ik nou net geen beginnersgitaar, los van alle flaws die dit ontwerp heeft.

Geen flauw idee wat de reden is van de TS, maar mocht het om de looks gaan dan geef ik 'm gelijk. Ik vinnut een van de coolste ontwerpen van Fender.

[Erik de Perik]

Geen handige keus al eerste gitaar, omdat een Jazzmaster nou niet bepaald een probleemloze gitaar is. Ik zou eerder voor een tele of strat achtige kiezen. Harley Benton biedt ook een heel goede prijs/kwaliteit.

[Mr.Fingers]

Als iedereen die een Jazzmaster kocht eens de moeite zou nemen om de handleiding eens door te nemen voor dat model, dat zou 95% van alle gezever over "mijn brug is niet goed", "mijn snaren springen alle kanten op",... oplossen.

Ergonomisch is de Jazzmaster een van de meest comfortabele gitaren die er bestaan, zo niet de meest comfortabele. Enige "minpunt" aan het totale design is doordat de snaren over de brug lopen in een vlakke hoek, dat de sustain wat aan de korte kant is.

[Napoje]

Een squier deluxe jazzmaster heeft een tuneomatic brug. Geen gezeik met een tremolo en veel bang 4 the buck.

[Napoje]

Laat je niet bangmaken door de oude bluesmannen hier hoor.

[Duhsjaak]

Als iedereen die een Jazzmaster kocht eens de moeite zou nemen om de handleiding eens door te nemen voor dat model, dat zou 95% van alle gezever over "mijn brug is niet goed", "mijn snaren springen alle kanten op",... oplossen.

Ergonomisch is de Jazzmaster een van de meest comfortabele gitaren die er bestaan, zo niet de meest comfortabele. Enige "minpunt" aan het totale design is doordat de snaren over de brug lopen in een vlakke hoek, dat de sustain wat aan de korte kant is.


Plus, Mr. fingers houdt het netjes en bescheiden.
Zijn goede opvoeding niet helemaal vergeten. Wat ook al een unicum is.

‘t Is ongeveer de enige gitaar waarbij je
- boven de topnut kunt spelen
- gewoon op de snaren zoals alle andere gitaren
- achter de kam

Drie gitaargeluiden voor één geld.
Kom daar maar eens voor bij een gemiddelde startersgitaar.

Bonuspunt voor Mr. fingers.
Sommige oude bluesmannen (veel jonger dan ik) rule! De vent is akelig goed en weet waar ie het over heeft.

Weet je wat het voordeel is van een oude bluesman zijn? Die laat het zure gelul over bluesmannen gewoon zijn gang gaan en gaan morgenavond gewoon lekker naar de kroeg.

Dus, aan jou de keus.
Naar wie (in de kroeg of niet) zou je liever luisteren?
Evengoed:
Vriendelijke groet, Gus

[telerocker]

Gewoon realistisch, niet zuur hoor: de Jazzmaster is nooit echt aangeslagen. Met reden, anders zouden topgitaristen er wel op spelen. Ik ken er geen. (Nu is het wachten op de eerste inzending ;) ).

Maar on topic: laat de TS zijn fascinatie voor de JM maar es uit doeken doen dan. Want als ie een JM wil, prima, dan moet ie een JM kopen.

[Erik de Perik]

Gewoon realistisch, niet zuur hoor: de Jazzmaster is nooit echt aangeslagen. Met reden, anders zouden topgitaristen er wel op spelen. Ik ken er geen. (Nu is het wachten op de eerste inzending ;) ).

Maar on topic: laat de TS zijn fascinatie voor de JM maar es uit doeken dan. Want als ie een JM wil, prima, dan moet ie een JM kopen.

Speelde die geweerloopkauwer van een Cobain daar niet op....??


Ja de vraagstelling is wat expliciet, maar laatst werd hier ook een vraag over een Aziatische '59 LP gesteld terwijl in die vraag al stond dat 'ie alleen nog maar gekocht moest worden. ;)

[jan7]

anders zouden topgitaristen er wel op spelen. Ik ken er geen.
Ik moet de eerste echte universeel erkende 'topgitarist' nog tegenkomen want de traditionele lijstjes "the 10 best guitar players" en "the 10 most overrated guitar players" bevatten doorgaans dezelfde namen.

En wat is top? super speed metal shredden, doorleefd bluesy spelen? jazz improvisatie? technisch hoogstaand, klassiek geschoold? of gewoon degene die veel leuke 3 akkoorden-liedjes gemaakt heeft en miljoenen platen verkocht?

To the point:
Thurston Moore
Lee Ranaldo
J Mascis
Steven Malkmus
Alex Turner
Elvis Costello
Johnny Marr
Kevin Shields
Mike Einziger
Robert Smith
En Jimmi blijkbaar:
http://www.rockprophecy.com/images/newarkjazzmas.gif

[vulvasonic]

Paar dingetjes (waarbij ik op schandalige wijze enkele compleet ongegronde aannames maak):

1. Ik gok er op dat je aardig in de slappe was zit, gezien je leeftijd. Ik bedoel niet dat je per definitie schatrijk bent, maar je hoeft waarschijnlijk niet aan te sluiten in de rijen van de voedselbank. Je kunt een paar centen missen. Dit is belangrijk, want dat betekent dat je niet per sé een goedkope plank hoeft aan te schaffen om mee te beginnen. Het is correct dat je minder verlies maakt op een gitaar van €300,- dan op een gitaar van €3000,- Er is echter ook nog een middenweg. Grofweg tussen de 600 en 1200 euro. Het is maar wat je kunt missen. En als je toch iets wilt wat meer waardevast is, dan kun je je geluk beproeven op de 2de hands markt. Ben je het gedoe na een jaar spuugzat, verkoop je het ding voor dezelfde prijs weer door, mits je kiest voor de grote merken. Makkelijk zat.
Voor wat betreft de kwaliteit, hiervoor geldt een simpele stelregel die lang niet altijd opgaat, maar als leidraad heel aardig klopt: hoe duurder hoe beter.

2. Ik vind het opvallend dat je zulke specifieke wensen/eisen hebt voor je gitaar, maar de gitaar die je zoekt bestaat niet. D.w.z., ik ken 'm iig niet. Dat wil niet zeggen dat je 'm niet kan krijgen. Bij Warmoth ( warmoth.com ) kun je precies bestellen wat je wilt. Het is echter schreeuwend duur en je moet het ook nog zelf assembleren. Dat laatste kun je ook nog laten doen overigens. En mócht je dat serieus overwegen, laat je dan even goed informeren over de lijst van verboden houtsoorten en wat je moet doen om bepaalde dingetjes toch te kunnen importeren. Eerlijk gezegd (mijn mening) raad ik het niet aan. Ook het bouwen van een gitaar door een erkende Nederlandse bouwer raad ik in dit geval af, want tenzij je in de gelegenheid bent om met geld te smijten, moet je je realiseren dat je sowieso boven die 1200 grens zal uitkomen en zo'n plank raak je nog niet eens voor de helft kwijt van wat je ervoor kwijt zal zijn. Te persoonlijk en geen groot merk.

3. Bovenstaande betekent niet dat je niet voor iets moet gaan waar jij op geilt. Juist wel! Een mooie vrouw neukt ook iets lekkerder weg dan een Erica Terpstra. En je draagt waarschijnlijk ook liever een stoer jack dan een zuurstokroze winterjas met gele nepbontkraag (allemaal aannames!). Ergo, een goed ogende gitaar zorgt per definitie voor meer speelplezier. Tuurlijk, de kwaliteit moet goed zijn, maar het uiterlijk is ook belangrijk. Als jij de Jazzmaster, of de Jaguar (speelt door de mensuur waarschijnlijk iets makkelijk voor een beginner) mooi vindt, ga daar dan voor. Fender maakt ze, maar ook Squier. De tip van Napoje is zo gek nog niet.

4. Met een gitaar alleen ben je er niet. Je hebt ook een versterker nodig. Afhankelijk van wat je wilt kan dat van goedkoop tot een paar honderd euro. Daarboven zal ik zeker niet gaan zitten (zie punt 5). Hou er iig rekening mee dat dit alles flink kan oplopen. Gitaar, versterker, snoeren, gitaarriempje, misschien 1 of 2 effectpedaaltjes voor de lol, adaptertjes, stemapparaat, reservesnaren (begin bij .009, of bij .010), plectrumpjes (zoektocht an sich) en zorg dat je iets vindt om mee te oefenen, iets dat het spelen leuk maakt. Dat laatste kan ook een app zijn.

5. Heb vertrouwen in jezelf, speul mit de pik noar veur, en knal er vol in!!!
Dat vertrouwen en de bravoure ga je glashard nodig hebben, want al neem je de beste leraar van de wereld, als jij een druk bestaan hebt, met een goede baan, wellicht samenwonend, getrouwd, of zelfs kinderen om te onderhouden en op te voeden, dan ga je never nooit nie leren spelen. Maakt op zich niet uit, zolang jij er lol in hebt om les te krijgen...., helemaal goed! Maar geef je docent niet de schuld als je zelfs na een jaar er geen kloten van kunt.
Het komt hard over en ofschoon ik je niet wil demotiveren, als je echt een beetje gitaar wilt leren spelen, dan moet je uren maken. Repeteren tot je een ons weegt. En je loopt 20,25 jaar achter, vergeet dat niet. Een jonge knul leert vele malen sneller dan iemand van jouw leeftijd. Een half uurtje per dag lijkt goed te doen, maar valt in de praktijk vies tegen. En eigenlijk heb je aan een half uurtje per dag niet eens genoeg.

6. Lees punt 5 nog eens aandachtig en dan terug naar punt 1. Ga je ervoor? :cooler:

[D3nnis]

Trouwens, de specs van TS zijn EXACT de specs van de fender jim root jazzmaster.
En die heeft een fixed bridge, dus geen tremolo geklooi.
Als je niet bang bent voor de afschrijving in het geval je het toch niks vind om gitaar te spelen en je kunt het missen, zou ik die gitaar eens gaan proberen, maar vergelijk dan ook zeker met andere gitaren; je hebt dan de mogelijkheid.

[telerocker]

Speelde die geweerloopkauwer van een Cobain daar niet op....??


Ja de vraagstelling is wat expliciet, maar laatst werd hier ook een vraag over een Aziatische '59 LP gesteld terwijl in die vraag al stond dat 'ie alleen nog maar gekocht moest worden. ;)

Cobain speelde op gemodde Mustangs als ik het wel heb.

[telerocker]

Ik moet de eerste echte universeel erkende 'topgitarist' nog tegenkomen want de traditionele lijstjes "the 10 best guitar players" en "the 10 most overrated guitar players" bevatten doorgaans dezelfde namen.

En wat is top? super speed metal shredden, doorleefd bluesy spelen? jazz improvisatie? technisch hoogstaand, klassiek geschoold? of gewoon degene die veel leuke 3 akkoorden-liedjes gemaakt heeft en miljoenen platen verkocht?

To the point:
Thurston Moore
Lee Ranaldo
J Mascis
Steven Malkmus
Alex Turner
Elvis Costello
Johnny Marr
Kevin Shields
Mike Einziger
Robert Smith
En Jimmi blijkbaar:
http://www.rockprophecy.com/images/newarkjazzmas.gif

Ik had zo'n lijstje verwacht. En Jimi was onafscheidelijk van zijn Jazzmaster ;-))) ?? Nope, hij speelde ook Gibsons (Flying V), maar we kennen Jimi en zijn herkenbare sound natuurlijk van de strat. Daar speelde hij ook veruit het meest op.
En die andere heren hebben niet de status van super- danwel zeer bekende gitarist. Ze horen niet in het rijtje Hendrix, Page, Clapton, Blackmore, Stevie Ray Vaughan, Danny Gatton, Jan Akkerman, John Sykes, Randy Rhoads, Brian May, Neal Schon, Steve Vai, Guthrie Govan etc. Misschien door een verkeerde gitaarkeuze :D

[Mr.Fingers]

Roy Clark (https://www.youtube.com/watch?v=rT2PTetKMU8)
Nels Cline (https://www.youtube.com/watch?v=p0rZFGzhGMw)

Zoals dejohan al opperde, een Blacktop Jazzmaster (https://58eca9fdf76150b92bfa-3586c28d09a33a8c605ed79290ca82aa.ssl.cf3.rackcdn.c om/fender-blacktop-jazzmaster-hs-black-rosewood-252212.jpg) lijkt mij gezien de wensen ook de meest aangewezen keuze. Niet echt een traditionele Jazzmaster (want geen ritme-circuit, en de vibrato-unit dichter bij de brug voor een verhoogde snaarspanning over die brug), maar wel een degelijk instrument.

Locking vibrato: Ja... Eigenlijk heeft de Jazzmaster dat wel van origine, maar de goedkopere modellen hebben die functie niet meer. Er is een schuifknop die je naar achter kunt schuiven op de vibrato, dewelke de vibrato dan beperkt in een neerwaartse functie. Vraagt een beetje afstelwerk, maar eens je het gefinetuned hebt, is het stabiel en werkt het gewoon. Maar ja, dan moet je de handleiding lezen (http://www.fredric.co.uk/misc/jm/Page5.jpg) en 5 minuten tijd hebben om er geconcentreerd aan bezig te zijn. Een Floyd-Rose vraagt ook wat afstelwerk, maar daar hoor ik niemand over zaniken, of toch niet zoveel. Zo'n locking unit kun je gewoon als drop-in installeren, want de frezing daarvoor is al voorzien.

Er zijn hier in het Brabantse een paar gitaristen met Jazzmasters die ze absoluut niet getemd kregen, waaronder een paar echt dure exemplaren (American Vintage, echte Vintage, een Custom Shop), en die waren allemaal positief verbaasd over hoe stabiel & rijk mijn "gratis" partsmaster met handgewonden pickups (het enige wat geld heeft gekost) klinkt, zelfs met behoorlijk vibratomisbruik. Afstelling is daar het cruciale woord. Wat veel mensen vergeten is dat de Jazzmaster ontworpen is met het shimmen van de hals als deel van het ontwerp. De gitaar heeft een hals nodig die een beetje naar achter helt, om zo de brug hoog genoeg te kunnen zetten. Veel mensen halen die shims eruit, "want ja Heer Vingers, dat vreet toooooooone, jeweettog", en stellen de gitaar dan zo af met de brug plat op de slagplaat. En vervolgens maar klagen dan dat hun zadels zichzelf losdraaien, ze de snaren uit de gleuven strummen, en dat de gitaar dun & lijzig klinkt en absoluut geen stemming kan houden. Door een hogere brug te gebruiken (dus met shim), verhoog je de snaarspanning over de brug(zadels), wat sustain bevorderd (nog steeds geen Les Paul sustain, maar daarvoor koop je zo'n gitaar ook niet), alsook de stabiliteit van de brugzadels.

Ik geef toe dat ik zelf een Staytrem-brug heb, niet uit noodzaak, maar omdat die bij de hoop onderdelen zat die mijn Partsmaster vormden, en ik eens benieuwd was of het een verbetering was tegenover een goed afgestelde standaard brug. Enige verbetering is dat het glad aanvoelt, maar dat is het dan ook. Bij de volgende snarenwissel zet ik er de standaardbrug waarschijnlijk terug op, en verkoop ik de Staytrem.

[Plant]

Cobain speelde op gemodde Mustangs als ik het wel heb.

Jag-Stang, kruising tussen Jaguar en Mustang :ok:

[Tupelo]

Volgens mij heb ik Cobain op ongeveer alle Fenders wel gezien, Mustang, Jazzmaster, Jaguar, Strat, Jag-Stang.
En ik ben niet eens fan van de man.
Verbaast me dat er mensen zijn die denken dat die wanker op 1. gitaar speelde.
Over Cobain.
Pas Montage of Heck gekeken, bevestigde wat ik altijd al wist eigenlijk; Cobain was een theatraal, naar, en aandachtsziek mannetje.
Moeilijk voor mij om compassie mee te voelen.
Tehatrale aandachtszieke mannetjes heb ik niets op tegen, er zijn er veel die ik wel sympathiek vind, Cobain niet.
Misselijk figuur zeg.
Maar goed.
Jazzmasters dus, Johnny Marr is al genoemd, toch meer een Jaguar man meen ik mezelf te herinneren (getuige zijn signature), maar toch... niet de minste gitarist.
Agree, The Smiths is ook zo een ding, Morrissey is ook een theatraal, naar & akelig mannetje, maar niet half zo verschrikkelijk als oom Kurt.
The Smiths luister ik graag naar, eens in de zoveel tijd komt dat uit de kast. :D
En dan verbaas ik mezelf er iedere keer weer over wat die Marr toch een geweldige sound en techniek heeft.

[Erik de Perik]

Ik had zo'n lijstje verwacht. En Jimi was onafscheidelijk van zijn Jazzmaster ;-))) ?? Nope, hij speelde ook Gibsons (Flying V), maar we kennen Jimi en zijn herkenbare natuurlijk van de strat. Daar speelde hij ook veruit het meest op.
En die andere heren hebben niet de status van super- danwel zeer bekende gitarist. Ze horen niet in het rijtje Hendrix, Page, Clapton, Blackmore, Stevie Ray Vaughan, Danny Gatton, Jan Akkerman, John Sykes, Randy Rhoads, Brian May, Neal Schon, Steve Vai, Guthrie Govan etc. Misschien door een verkeerde gitaarkeuze :D

Jimi speelde op nog wel wat meer spul...... veel meer dan alleen Strat + Marshall.
https://www.groundguitar.com/jimi-hendrix-gear/

[Plant]

Zo te zien op een enkele uitzondering na allemaal rechtshandige gitaren die hij linkshandig bespeelde.

[Erik de Perik]

Zo te zien op een enkele uitzondering na allemaal rechtshandige gitaren die hij linkshandig bespeelde.

In die tijd waren er alleen linkshandige gitaren als speciale bestelling te koop en in London was een rechtshandige USA gitaar al redelijk bijzonder.. Hendrix verpandde nog wel eens een gitaar en dan was een rechtshandige ook makkelijker te verpatsen.

[Brad]

Jag-Stang, kruising tussen Jaguar en Mustang :ok:

Kobain heeft uiteindelijk nauwelijks op die Jag-stang gespeeld. Ik heb er eentje. Fijne gitaar alleen de fretjes zijn mij te dun. Ondanks de Mustang brug blijft dat ding mits je er minimaal 009 snaren opzet wel aardig op stemming.

[telerocker]

Jag-Stang, kruising tussen Jaguar en Mustang :ok:

Nope, op het laatst had hij wel een Jag-Stang, maar hij speelde tijdens zijn carrière vooral op Mustangs en Strats, plus nog wat andere exotica.

https://www.groundguitar.com/kurt-cobain-gear/

[Luca P]

Ik ben geen gitaarbouwer en kan alleen hier op reageren vanuit het oogpunt van een gitarist. Mijn ervaring is dat een goed instrument alleen maar een positief effect heeft op het leerproces en een slecht instrument het tegenovergestelde.


Niet geheel waar...bij mij niet.
Als de gitaar je passie is ga je ervoor. No matter what.
Mijn eerste gitaar was zo slecht, daar kon je zowat harp op spelen. Echter ik bleef door gaan want het zat toch in mijn bloed. Ik gaf nooit op want de gitaar leek een magneet voor mij.
Gaande weg kwam ik betere instrumenten tegen en dan gaat het inderdaad makkelijker.

[telerocker]

Als je begint, weet je amper wat een goed of slecht instrument is. En een Pacificaatje of een Classic Vibe klinkt echt wel hoor, ook over een oefenampje. Dat zit veel beter in elkaar dan die rotzooi waarvoor je 30-40 jaar terug toch nog 500 gulden moest aftikken.

[MikeD]

om maar even terug te keren naar de vraag van TS: JA in mijn eigen ervaring hielp het toen ik begin jaren '70 overstapte van een schijtgoedkope elektrische Egmond met een actie waar zowat een lucifersdoosje onderdoor paste op een Yamaha SA 50...(sommige van de ouwe zure zeikers hier weten dat dat een hele goeie gitaar was / is...) Dat was toen voor mij (middelbaar scholier met weinig zakgeld...) een bom duiten, maar ik maakte mede dank zij de 'lessen' van gitaarspelende schoolvrienden wel progressie.

Ander voorbeeld : De dochter van kennissen van ons heeft een knuddeplankje van (ik meen) SX.. een stratje ..... het lieve kind wil graag leren spelen en doet haar best maar het ding is zo vals als een kraai en echt opschieten doet het dus niet want wat ze ook probeert, het blijft verschrikkelijk klinken. Ik heb haar Pa voorgesteld om te investeren in beter materiaal maar dat gebeurt dus niet.

Ten derde: met een 'dure' gitaar alleen ben je er ook nog niet. Toen ik m'n 2011 Charvel Star (Desolution DST FR heet ie geloof ik voluit) uit de doos haalde (oorspronkelijke list price om en nabij 1000 dollar... okay da's nog geen USA Fender Jaguar prijs) had die z'n fabrieksafstelling; keurig met een met de hand ingevuld labeltje erbij wat de actie op diverse posities en snaren volgens de eindcontrole medewerker was. Nieuwe snaren er op gezet en de floyd gaan afstellen maar het ding bleef onzuiver vooral ook bij het fretten van de lagere posities. Bleek dat de topkam (locknut) te hoog stond.....En ik behoor tot de categorie die de kleine onzuiverheden kennelijk beter hoort dan anderen. Moraal van dit verhaal: (1) de kans dat je met een 'dure' gitaar beter materiaal in huis haalt, is groter dan met een 'El Cheapo' (2) de kans dat je met goed materiaal meer progressie boekt, is ook groter dan met krakkemikkige gitaren (3) ook gitaren die in de basis (heel) goed zijn, moeten in alle opzichten optimaal zijn / worden afgesteld, anders haal je het potentieel er nog niet uit.

Succes ! En: Koop vooral de gitaar van jouw dromen als je daar happy van wordt en je je de prijs kunt veroorloven. En laat 'm vervolgens optimaal afstellen door iemand die dat kan als je het zelf nog niet in de vingers hebt. (oftewel: koop m gewoon in een goeie gitaarzaak die ook de nodige service verleent)

[Fusion]

Waaraan ik wil toevoegen dat mijn ervaringen met afstellen in gitaarwinkels dramatisch zijn. Dus tip: je kunt daarvoor wellicht ook een gitaarbouwer/-technicus voor inschakelen.

[Fusion]

En nog een toevoeging: soms wordt je beter van een krakkemikkige gitaar. Als de actie hoog is, of stroef, leer je soms aan om met veel kracht en precisie te spelen.

En de allerbeste tip: als je progressie wilt maken: neem een goede leraar. Persoonlijk zou ik alleen maar les nemen van mensen met n afgerond conservatorium, goede referenties en n van beide kanten bevredigende proefles.

[Napoje]

Een goede muzikant is nog lang geen goede leraar kan ik uit meerdere ervaringingen zeggen. Conservatorium of niet.

[Kim Wilson]

Als je begint, weet je amper wat een goed of slecht instrument is. En een Pacificaatje of een Classic Vibe klinkt echt wel hoor, ook over een oefenampje. Dat zit veel beter in elkaar dan die rotzooi waarvoor je 30-40 jaar terug toch nog 500 gulden moest aftikken.
Mijn eerste gitaar was een Les Paul, want die vond ik cool. Pas na een paar jaar en ervaring met andere gitaren kwam ik er pas achter dat die eigenlijk totaal niet bij mij paste. Na wat omzwervingen uiteindelijk bij de Telecaster uitgekomen.

Versterkers zelfde verhaal. Ik heb altijd Fender gehad, en pas vorig jaar (na 20 jaar gitaarspelen) ben ik tot de conclusie gekomen dat Vox doet wat ik wil.

Het blijft een zoektocht. Daarom ook het advies om niet teveel te investeren in je eerste gitaren, of in elk geval iets kiezen waar je niet teveel op inlevert bij inruil. Er gaan nog wel drie of vier gitaren voorbij komen voordat je weet wat voor jou werkt.

[Fusion]

Een goede muzikant is nog lang geen goede leraar kan ik uit meerdere ervaringingen zeggen. Conservatorium of niet.
Idd. Vandaar dat je bij conservatorium ook onderricht krijgt in muziek-didactiek.

[Kim Wilson]

Als autodidact kan ik wel stellen dat de drive om te leren gitaarspelen en het plezier daarin vele malen belangrijker is dan wat voor leraar dan ook. Met de juiste leraar zal de leercurve een stuk steiler zijn dan die bij mij was, maar uiteindelijk gaat het om uren maken, en dat kan ook prima zonder leraar. Als je maar gemotiveerd bent.

[arjanb01]

Ik zou sowieso altijd een leraar nemen als je begint, puur omdat een professional kan bepalen wat de beste speel houding en techniek voor je is om als gitarist beter te worden en geen vervelende blessures te krijgen.
Na een jaar of 5 les gaat het daarna om uren maken, veel spelen om je muzikaal te ontwikkelen.

[Brad]

Een goede muzikant is nog lang geen goede leraar kan ik uit meerdere ervaringingen zeggen. Conservatorium of niet.

Dat is zeker waar. De vaardigheid om iets over te brengen is een kwaliteit op zich.

[Fusion]

Als autodidact kan ik wel stellen dat de drive om te leren gitaarspelen en het plezier daarin vele malen belangrijker is dan wat voor leraar dan ook. Met de juiste leraar zal de leercurve een stuk steiler zijn dan die bij mij was, maar uiteindelijk gaat het om uren maken, en dat kan ook prima zonder leraar. Als je maar gemotiveerd bent.
Nee het gaat niet overwegend om uren maken. Je kunt nl ook uren maken met de verkeerde techniek en daar nooit meer van af komen.

Als je rock, blues, folk etc speelt, prima, daar kun je zelfs met een verkeerde, of laten we t een ehmm... aparte en/of minder ergonomische techniek, techniek prima varen.Maar wil je jazz, jazzrock of metal, waarbij je veel moeilijke grepen snel moet afwisselen, snelle en/of moeilijke solo's speelt etc etc dan gaat zo'n verkeerde techniek je beperken. Je kunt niet toonladders in 16en op 160 bpm zuiver en consistent spelen met een gammele techniek, laat staan op de nog hogere snelheden die in dat soort stijlen gewoon zijn.

Uren maken zijn belangrijk, maar een goede leraar ook. Ik raad daarom altijd aan om minimaal een paar maanden les te nemen om de basics goed mee te krijgen. En de kans dat de gemiddelde conservatorium geschoolde leraar dat goed kan overbrengen lijkt me hoger dan bij de gemiddelde niet-conservatorium geschoolde leraar.

[guitarkid2]

Idd. Vandaar dat je bij conservatorium ook onderricht krijgt in muziek-didactiek.

nah das alleen om dat meeste studenten niet als muzikant aan de bak komen

[Fusion]

Ik zou sowieso altijd een leraar nemen als je begint, puur omdat een professional kan bepalen wat de beste speel houding en techniek voor je is om als gitarist beter te worden en geen vervelende blessures te krijgen.
Na een jaar of 5 les gaat het daarna om uren maken, veel spelen om je muzikaal te ontwikkelen.
Klinkt optimaal zo ja

[Kim Wilson]

Nee het gaat niet overwegend om uren maken. Je kunt nl ook uren maken met de verkeerde techniek en daar nooit meer van af komen.

Als je rock, blues, folk etc speelt, prima, daar kun je zelfs met een verkeerde, of laten we t een ehmm... aparte en/of minder ergonomische techniek, techniek prima varen.Maar wil je jazz, jazzrock of metal, waarbij je veel moeilijke grepen snel moet afwisselen, snelle en/of moeilijke solo's speelt etc etc dan gaat zo'n verkeerde techniek je beperken. Je kunt niet toonladders in 16en op 160 bpm zuiver en consistent spelen met een gammele techniek, laat staan op de nog hogere snelheden die in dat soort stijlen gewoon zijn.

Uren maken zijn belangrijk, maar een goede leraar ook. Ik raad daarom altijd aan om minimaal een paar maanden les te nemen om de basics goed mee te krijgen. En de kans dat de gemiddelde conservatorium geschoolde leraar dat goed kan overbrengen lijkt me hoger dan bij de gemiddelde niet-conservatorium geschoolde leraar.
Ben ik wel met je eens, maar inzet en plezier is het allerbelangrijkste. Zelfs met de beste leraar kom je nergens als je niet de juiste motivatie hebt. En ook zonder leraar kun je best ver komen. Autodidactisch betekent niet automatisch dat je een verkeerde techniek aanleert. Als les een vereiste was geweest, had ik nooit gitaar gespeeld. Was me veel te duur. Dus laat dat alsjeblieft geen belemmering zijn voor beginners, als je wilt gaan gitaarspelen moet je het zeker doen, met of zonder leraar.

[telerocker]

Wat tegenwoordig enorm helpt, zijn de lading tutorials op sociale media. Ik onderstreep het belang van een goede leraar, maar online zitten ook enorm veel teachers die je een eind op weg kunnen helpen.

[Fusion]

Ben ik wel met je eens, maar inzet en plezier is het allerbelangrijkste. Zelfs met de beste leraar kom je nergens als je niet de juiste motivatie hebt.Uiteraard.


En ook zonder leraar kun je best ver komen. Autodidactisch betekent niet automatisch dat je een verkeerde techniek aanleert.Zul je mij nooit horen zeggen. Uiteraard is de kans wel aanwezig dat je niet WEET dat je een verkeerde techniek aanleert.

[Fusion]

Wat tegenwoordig enorm helpt, zijn de lading tutorials op sociale media. Ik onderstreep het belang van een goede leraar, maar online zitten ook enorm veel teachers die je een eind op weg kunnen helpen.
Klopt er is online enorm veel media. Helaas zitten daar ook enorm veel prutsers tussen haha. Als beginnend gitarist kan je misschien niet zo makkelijk t kaf van t koren scheiden.

[Jim Bracops]

Hallo Allemaal,

Bedankt voor alle reacties. Ik ben hier nieuw (logisch want ik begin ook nog maar net met gitaarspelen) en had niet verwacht dat er al zoveel reacties zouden zijn! Met plezier gelezen en van opgestoken. Als ik wist dat het zo snel ging had ik even eerder gereageerd.



Om even terug te komen op de Fender Jazzmaster Jim Root en waarom ik deze wil.

Het is idd zoals D3nnis al zei, deze beauty: https://shop.fender.com/en-NL/electric-guitars/jazzmaster/jim-root-jazzmaster/0115300706.html?rl=en_US

Hij bestaat dus wel degelijk Vulvasonic ;-) (vreselijk gelachen om jouw post trouwens! Fantastisch)

En dus zoals vele dachten heeft deze dus niet die vervelende brug. Sterker nog, deze gitaar heeft zelfs maar 1 volumeknop en een switch. Makkelijker kan niet in mijn ogen voor een beginnende enthousiast.

Waarom nu precies dit ding:

1. Giga fan van Jim Root (giga is overdreven, maar klinkt wel leuk. Vind die vent gewoon tof)
2. Ik weet al welke stijl ik wil leren; Rhythm
3. Houd van de muziek waar deze gitaar voor gemaakt is
4. Zou m'n mooiste meubelstuk van m'n huis worden



Waarom koop je die dan niet gewoon en vraag je het nog aan ons, hoor ik jullie nu denken.

Dat is omdat als jullie met argumenten hadden gekomen dat het echt de leercurve negatief zou beïnvloeden, dat ik dan wel zou luisteren en deze op de lange baan had gezet. Het gaat er uiteindelijk om dat ik het instrument 'gitaar' in het algemeen wil leren meester te zijn.



Ik begrijp uit jullie reacties dat dit dus prima is om mee te beginnen, aangezien die 'handige' brug er niet opzit, 43mm brug prima is en jumbo fretten eerder fijn zijn dan andersom. Maar dat ik het risico loop op verlies, ach heel eerlijk, ik zou m serieus niet eens verkopen als ik nooit meer zou spelen. Ik vind een gitaar altijd al een prachtig kunst opject, deze in het bijzonder. Dus dan geef ik m een mooie plek aan de muur.

Hier gaan we overigens natuurlijk niet vanuit! Ik wil leren gitaarspelen!

Verder haal ik uit jullie reacties dat naast de overvloed aan tutorials en online ondersteuning, het ook verstandig is om een goede leraar te vinden en fysiek les te nemen. Ga ik ook naar kijken. Moet ik hiervoor ergens anders op het forum zijn? Al google ik het, vind ik verbazingwekkend weinig fysiek les aanbod. Ik woon in Amstelveen, misschien weten jullie al een geschikte leraar.

Nogmaals bedankt allemaal, leuk forum dit!

[Luca P]

Je kunt nl ook uren maken met de verkeerde techniek en daar nooit meer van af komen.



Het leuke met muziek maken is dat het uit je hart en brein komt.
Er zijn verschillende manieren om muziek te maken en een instrument te bespelen.
Iedereen ontwikkelt een eigen stijl. Jeff Healey speelde heel anders dan hoe het eigenlijk "moet".
Er zijn zelfs gitaristen die spelen zonder armen te hebben.
Als je het zo bekijkt is er eigenlijk geen vaste regel. Alhoewel het natuurlijk wel makkelijker is om met je vingers te spelen dan met je tenen.
Zo'n gitaar is immers ontworpen voor de handen.
Als muziek maken in je zit dan komt het er vanzelf wel uit. Techniek of niet.

[Fusion]

Het leuke met muziek maken is dat het uit je hart en brein komt.
Er zijn verschillende manieren om muziek te maken en een instrument te bespelen.
Iedereen ontwikkelt een eigen stijl. Jeff Healey speelde heel anders dan hoe het eigenlijk "moet".
Er zijn zelfs gitaristen die spelen zonder armen te hebben.
Als je het zo bekijkt is er eigenlijk geen vaste regel. Alhoewel het natuurlijk wel makkelijker is om met je vingers te spelen dan met je tenen.
Zo'n gitaar is immers ontworpen voor de handen.
Als muziek maken in je zit dan komt het er vanzelf wel uit. Techniek of niet.
Bovenstaand geldt alleen binnen bepaalde kaders. Dit vermelde ik er ook expliciet bij. Ga jij maar eens op 200 bpm clean en consistent een octoatonische ladder spelen waatbij je soms 4 en soms 3 noten per snaar speelt. Gaat je niet lukkej als je niet speelt zoals het "moet" (en daarbinnen is best nog wel wat variatie hoor). Als je zoals gezegd genres wilt spelen die minder veeleisend zijn qua techniek, kun je wel wat potten breken.

Maar goed, dat had ik allemaal al gezegd ;)

[guitarkid2]

Allan was autodidakt toch??

Openminded ?
Hokjes jazz en metal 300 bpm en Octoon= Berklee of Berkely ?

[Luca P]

....een octoatonische ladder.....


Huh...? Wat is dat.
:cheerup:
Zo zie je maar. Een hele wereld zit er achter. Mijn techniek is dus richting de djinge - djing.
En wat dat betreft is mijn techniek voor wat ik doe toereikend.
Dat iedereen zijn eigen ding heeft maakt het zo geweldig allemaal.

[Kim Wilson]

... Ga jij maar eens op 200 bpm clean en consistent een octoatonische ladder spelen waarbij je soms 4 en soms 3 noten per snaar speelt.
...
Nee, zover ben ik idd ook nog niet. Ook niet op geoefend overigens, en ook niet echt toe te passen in datgene wat ik graag speel. :D

Ben jij wel ooit begonnen met lessen?

[Fusion]

Nee, zover ben ik idd ook nog niet. Ook niet op geoefend overigens, en ook niet echt toe te passen in datgene wat ik graag speel. :D

Ben jij wel ooit begonnen met lessen?
Vroeger klassiek tot op behoorlijk niveau. Toen ik switchte naar elektrisch slechts paar lessen van goede speler (bekend van Spargo) maar niet bijster goede leraar. Auto-didact, slechte techniek aangeleerd, waar ik tot op de dag van vandaag mee worstel en door belemmerd wordt.

[Fusion]

Huh...? Wat is dat.
:cheerup:
Zo zie je maar. Een hele wereld zit er achter. Mijn techniek is dus richting de djinge - djing.
En wat dat betreft is mijn techniek voor wat ik doe toereikend.
Dat iedereen zijn eigen ding heeft maakt het zo geweldig allemaal.
Eens hoor!

[Fusion]

Allan was autodidakt toch??Ja. Dus? tien tekens

[Kim Wilson]

Vroeger klassiek tot op behoorlijk niveau. Toen ik switchte naar elektrisch slechts paar lessen van goede speler (bekend van Spargo) maar niet bijster goede leraar. Auto-didact, slechte techniek aangeleerd, waar ik tot op de dag van vandaag mee worstel en door belemmerd wordt.
Ik heb blijkbaar geluk gehad dat ik mijn gitaar wel op de juiste manier vasthoud, althans, binnen de toleranties. Als iedereen het op dezelfde manier leert klinkt iedereen hetzelfde, dus wat dat betreft ben ik wel blij dat ik het zelf heb geleerd. Ik heb me laten beïnvloeden door wat ik zelf mooi vind, niet door wat ik van een leraar heb moeten spelen.

Aan de andere kant, ik speel nu 20 jaar, met meer en minder intensieve periodes (de laatste twee jaar speel ik best heel veel), en nu pas raak ik een beetje content met mijn niveau. Ik heb nu het gevoel dat ik best lekker sta te spelen. Met de juiste leraar had dat wellicht al veel eerder aan de hand geweest, en had ik misschien op solowerk beter uit de verf gekomen. Wat dat betreft ben ik wel echt een liedjesspeler en slaggitarist. Ik kan heel goed een liedje spelen, een sfeertje neerzetten, maar voor solo's moet ik echt nog gaan zitten. En als het te snel gaat haak ik af. Maar goed, dat is een kwestie van inzet en tijd om te oefenen...

[Fusion]

Ik heb blijkbaar geluk gehad dat ik mijn gitaar wel op de juiste manier vasthoud, althans, binnen de toleranties. Als iedereen het op dezelfde manier leert klinkt iedereen hetzelfde, dus wat dat betreft ben ik wel blij dat ik het zelf heb geleerd. Ik heb me laten beïnvloeden door wat ik zelf mooi vind, niet door wat ik van een leraar heb moeten spelen.

Aan de andere kant, ik speel nu 20 jaar, met meer en minder intensieve periodes (de laatste twee jaar speel ik best heel veel), en nu pas raak ik een beetje content met mijn niveau. Ik heb nu het gevoel dat ik best lekker sta te spelen. Met de juiste leraar had dat wellicht al veel eerder aan de hand geweest, en had ik misschien op solowerk beter uit de verf gekomen. Wat dat betreft ben ik wel echt een liedjesspeler en slaggitarist. Ik kan heel goed een liedje spelen, een sfeertje neerzetten, maar voor solo's moet ik echt nog gaan zitten. En als het te snel gaat haak ik af. Maar goed, dat is een kwestie van inzet en tijd om te oefenen...
Dan heb je mazzel met je eigen techniek :)

[guitarkid2]

Vroeger klassiek tot op behoorlijk niveau. Toen ik switchte naar elektrisch slechts paar lessen van goede speler (bekend van Spargo) maar niet bijster goede leraar. Auto-didact, slechte techniek aangeleerd, waar ik tot op de dag van vandaag mee worstel en door belemmerd wordt.
Jongens aLs vai satriani,john 5 ect...hooor ik in hun tuts nooit zo over slechte techniek maar over andere oplossingen
Slechte techniek wordt alleen genoemd als het over slopen van handen ect gaat..oftewel pijn is fout
En wat jouw techniek betreft, juist de zware snelle metalen jongens hebben techniek vande klassieke gitaar
Is bv de mening van de ex leraar van bv en buckethoofd
Maja have fun

[Kim Wilson]

Dan heb je mazzel met je eigen techniek :)
Dat, of ik heb er goed omheen leren werken. Kijk, voor rock 'n roll en Opwekking (wat ik momenteel het meeste speel) is techniek ondergeschikt aan het gevoel. Het is technisch niet ingewikkeld, maar je moet het wel voelen. Ik dacht dat dat redelijk vanzelfsprekend was, maar inmiddels ben ik er wel achter dat lang niet iedereen dat heeft.

[guitarkid2]

Ja. Dus? tien tekens

Dus miep niet zo

[guitarkid2]

Dat, of ik heb er goed omheen leren werken. Kijk, voor rock 'n roll en Opwekking (wat ik momenteel het meeste speel) is techniek ondergeschikt aan het gevoel. Het is technisch niet ingewikkeld, maar je moet het wel voelen. Ik dacht dat dat redelijk vanzelfsprekend was, maar inmiddels ben ik er wel achter dat lang niet iedereen dat heeft.

Vraagik me af
Bv de redelijk simple lick van as walk this was heeft met een jaar gekost om goed te leren spelen
Vingerzetting en in de maat spelen lukte binnen en dag
Maar de werkelijke groov feel ect das andere koek
Feels like teen spirit
4 chords ik kan het niet

[Kim Wilson]

Vraagik me af
Bv de redelijk simple lick van as walk this was heeft met een jaar gekost om goed te leren spelen
Vingerzetting en in de maat spelen lukte binnen en dag
Maar de werkelijke groov feel ect das andere koek
Feels like teen spirit
4 chords ik kan het niet
Precies wat ik bedoel. Status Quo lijkt simpel. Normaal lijkt simpel. Maar om dat juiste gevoel, die juiste groove erin te krijgen is blijkbaar toch een kunst.

En dan heb je ook nog het vermogen om goed met de band samen te kunnen spelen. Zo heb ik een maatje die mij op soleerkwaliteiten compleet naar huis speelt, maar waar in een bandje niet mee samen te spelen valt. Dus ja, wat is het belangrijkste...

[Fusion]

Dus miep niet zoMiepen is pas met één voorbeeld aankomen en net doen alsof dat iets zegt over grotere schaal. Dus hou even lekker op met miepen

[Fusion]

Precies wat ik bedoel. Status Quo lijkt simpel. Normaal lijkt simpel. Maar om dat juiste gevoel, die juiste groove erin te krijgen is blijkbaar toch een kunst.

En dan heb je ook nog het vermogen om goed met de band samen te kunnen spelen. Zo heb ik een maatje die mij op soleerkwaliteiten compleet naar huis speelt, maar waar in een bandje niet mee samen te spelen valt. Dus ja, wat is het belangrijkste...
Ik zou zeggen: alles.

[Kim Wilson]

Ik denk het niet. Je hoeft niet alles te kunnen. Als je datgene wat je doet goed uitvoert, en je hebt er plezier in, dan is het goed. Is dat in het geheel niet toereikend, moet je zorgen dat je voor de andere dingen iemand vindt die dat kan. Ieder zijn plek en talent toch? Ik hoef geen weergaloze solo's te spelen, daar zijn anderen veel beter in. Laat mij de basis maar zijn waar iedereen op kan leunen.

[Fusion]

Ik denk het niet. Je hoeft niet alles te kunnen. Als je datgene wat je doet goed uitvoert, en je hebt er plezier in, dan is het goed. Is dat in het geheel niet toereikend, moet je zorgen dat je voor de andere dingen iemand vindt die dat kan. Ieder zijn plek en talent toch? Ik hoef geen weergaloze solo's te spelen, daar zijn anderen veel beter in. Laat mij de basis maar zijn waar iedereen op kan leunen.
Het was een persoonlijke mening, net zoals de jouwe :) Ik wil graag zo allround mogelijk zijn, en dat lukt aardig.

[dimi19]

Hallo Allemaal,

Bedankt voor alle reacties. Ik ben hier nieuw (logisch want ik begin ook nog maar net met gitaarspelen) en had niet verwacht dat er al zoveel reacties zouden zijn! Met plezier gelezen en van opgestoken. Als ik wist dat het zo snel ging had ik even eerder gereageerd.



Om even terug te komen op de Fender Jazzmaster Jim Root en waarom ik deze wil.

Het is idd zoals D3nnis al zei, deze beauty....



Top, gewoon doen! We kijken uit naar het NGD topic! Als de goesting er is, volgt het plezier en de rest ook!

[MikeD]

Ik woon in Amstelveen, misschien weten jullie al een geschikte leraar.




kijk zelf maar even hier http://www.gitaarschoolnederland.nl

wie d'r concreet een goeie weet mag ook roepen

[Fusion]

Ik ken een héél goede leraar, conservatorium geschoold, mega techniek, speelt metal, rock en jazzrock. Super componist. Om indruk van niveau te geven:


https://www.youtube.com/watch?v=21KVTL8EYdI

Weet alles van theorie (uiteraard want conservatorium), techniek, houding etc. Wel redelijk vol qua lessen.

http://gitaarcentrumamstelland.nl/en/home-en/

[jan7]

Vraagik me af
Bv de redelijk simple lick van as walk this was heeft met een jaar gekost om goed te leren spelen
Vingerzetting en in de maat spelen lukte binnen en dag
Maar de werkelijke groov feel ect das andere koek
Feels like teen spirit
4 chords ik kan het niet

Vraag ik me ook af.
Ik speel nog maar een paar jaar maar ik heb al heel snel opgegeven om zulke dingen proberen te leren naspelen. Eerst en vooral zit ik niet in een cover band (of eenderwelke andere band) en anderzijds vraag ik me af: ok, na een jaar oefenen kan ik die lick perfect naspelen, en wat dan, wat ben ik ermee in mijn situatie als bedroom gitarist?

Maar wat ik me dus echt afvraag is of al dat soort licks niet gewoon na een paar keer proberen of zelfs toevallig op natuurlijke wijze uit de vingers van de originele artiest rolde of dat die daar ook een jaar op heeft zitten oefenen en perfectioneren?

Of anders gezegd: hebben we allemaal niet wat licks die, als we ze beginnen te analyseren om ze aan iemand uit te leggen, je eigenlijk zelf maar half beseft wat je concreet doet en wat jij als een vanzelfsprekend iets speelt, iemand anders er lang over zou doen en het dan nog close but no cigar zal zijn?

Smells like Teen spirit is eigenlijk een goed voorbeeld. Als je dat halve gemute gestrum tussendoor technisch gaat benaderen en aan 1/4 van de originele snelheid probeert te leren dan kom je (ik) er niet.

[Kim Wilson]

Het nut van dingen na proberen te spelen is dat je (on-)bewust technieken aanleert (zoals het dempen van snaren, bepaalde aanslagtechnieken) die je in je eigen spel weer gebruikt. Je eigen stijl is een verzameling van dingen die je van anderen hebt opgepikt.

[telerocker]

Het nut van dingen na proberen te spelen is dat je (on-)bewust technieken aanleert (zoals het dempen van snaren, bepaalde aanslagtechnieken) die je in je eigen spel weer gebruikt. Je eigen stijl is een verzameling van dingen die je van anderen hebt opgepikt.

+1. Je zult verbaasd zijn hoeveel je daarvan leert. Niet alleen techniek, maar ook waar op de hals ze akkoorden pakken. Afkijken mag eej!

[Fusion]

Ik speel dan weer nooit dingen na haha. Vind t ook gewoon niet zo leuk om andermans riffs over te nemen.

[Kim Wilson]

Maar wat oefen je dan? Hoe heb je dan leren spelen? Je hebt niet alles zelf bedacht, je hebt voorbeelden.

[Fusion]

Maar wat oefen je dan? Hoe heb je dan leren spelen? Je hebt niet alles zelf bedacht, je hebt voorbeelden.
Gewoon zelf beginnen met riffs maken. Ongetwijfeld bewust danwel onbewust beinvloed. Maar ik kan echt aan de lopende band riffs schrijven. Oefenen doe ik bijna nooit, doe ik pas de laatste zoveel jaar, maar verder dan 1 uur per week oid kom ik helaas nog niet. Oefenen betekent voor mij gewoon stomme toonladders alternate picken.

[Fusion]

Héél af en toe moet ik wel iets voor ca 75% naspelen, zoals gisteren moest ik binnen 30 min de gitaarpartijen van onderstaand nummer uitzoeken en uit mijn hoofd leren:


https://www.youtube.com/watch?v=Z9tvpuCRg2k

Ik kan nou niet echt zeggen dat ik daar wat van leer, of mezelf iets nieuws mee eigen maak. Maar dat ik iets letterlijk naspeel komt bijna nooit voor. Meestal kijk ik voor de kerkband naar de akkoorcde en verzin ik zelf wat (ken ook de nummers bijna nooit omdat ik geen worship luister). Ik vind dat veel leuker. Maar in dit specifieke geval met al die loopjes waarij synth en guitars en drums de accenten leggen etc moet je t of allemaal tegelijk doen, of niet haha

[Kim Wilson]

En in die kerkband, kent de rest het origineel wel? Levert dat dan nooit conflicten op? Ik speel ook niks zoals op de Opwekking-cd's staat, maar we hebben wel allemaal dezelfde versie in ons hoofd, vooral voor de structuur van het liedje. Nu is de plek in de band ook belangrijk, ik ben vooral bezig met de basis van het liedje. Akkoorden, sfeertje, dat werk. Ik ben ongeveer de dirigent van de club. Als je toetsenist dat oplost kun je er veel vrijer overheen fietsen.

[Fusion]

De rest kent t origineel meestal wel, maar verder geen conflicten. Sowieso is de samenstelling van de band iedere week anders. De pool van mnuzikanten varieert van aardig tot letterlijk professionele muzikanten met een conservatorium diploma op zak. Dus afhankelijk van de samenstelling wordt een nummer steeds anders gespeeld. Soms, als er echt ehm.... typische riffs of breaks zijn die t origineel definieren (zoals in bovenstaand nummer) dan spelen we die wel. Voor de rest maken we er altijd iets eigens van. Gelukkig maar, want ik heb een hekel aan een nummer grotendeels coveren.

EDIT: structuur, als je daarme bedoelt volgorde van coupletten, refreinen etc, volgen we vaak letterlijk van de chord sheet, maar vaak geeft de worship leader op zondag signalen om iets te herhalen etc.

[Kim Wilson]

Oké, op die manier. De zangleider die dat aangeeft, dat ken ik ook. Dat werkt ook goed. Maar wij hebben een vaste band, dus ook meer vaste structuur in de liedjes. Daar kunnen we ook op oefenen.

En liedjes exact naspelen doen wij ook niet. Lukt toch nooit. Elk liedje krijgt zijn eigen sausje van onze band mee. We zijn zeker geen typische Opwekking-band, om het zo maar te zeggen.

Maar ik heb in andere formaties ook wel tributes gedaan, van Normaal en Johnny Cash. En dan is het wel de sport om zoveel mogelijk als het origineel te klinken. Niet om exact alles tot op de noot na te spelen (beide artiesten speelden zelf al geen twee keer iets hetzelfde), maar wel om het juiste gevoel. En ook dat is best heel leuk om te doen.

[Luca P]

Ik speel dan weer nooit dingen na haha. Vind t ook gewoon niet zo leuk om andermans riffs over te nemen.

Ik wel. toen dan, dat is nu over.
Vroeger wilde ik alles noot voor noot doen. Zag er koel uit in de gitaarwinkel.
:cheerup:
Uiteindelijk na een jaar of 10 (ik speel nu bijna 40 jaar, wtf!) kreeg ik door dat dit maar half werkt. Ik word geen Setzer of wie dan ook.
De eigen stijl nam de overhand.
:cooler::seriousf:

[dejohan]

de Jazzmaster is nooit echt aangeslagen.


Hm. Bij jonge pop/rockgroepen van de laatste 10/15 jaar zie ik enorm veel Fender Jazzmasters. Ik denk zelfs meer dan Fender Strats.

Ik denk dat je wel kan zeggen dat ze ondertussen zijn doorgebroken.

[telerocker]

Hm. Bij jonge pop/rockgroepen van de laatste 10/15 jaar zie ik enorm veel Fender Jazzmasters. Ik denk zelfs meer dan Fender Strats.

Ik denk dat je wel kan zeggen dat ze ondertussen zijn doorgebroken.

Ik zie er niet zo heel veel. Misschien in Britpopbandjes en Amerikaanse altrock noisegroepjes. Er zijn nauwelijks gitaristen die met een Jazzmaster de status van gitaarheld hebben bereikt.
Ik heb overigens niks tegen Jazzmasters behalve dat ze ondanks alle schuifknopjes niet heel erg breed inzetbaar zijn.

[denis.hermans]

Heb niet alles doorgelezen maar als je een budgetvriendelijke jazzmaster zoekt, kan ik je de squier deluxe jazzmaster ( kleur Candy Apple red met koperkleurige slagplaat) aanraden. Erg fijne gitaar rond de 400 EUR. Ik heb er onlangs een bespeeld in een gitaarwinkel en was erg onder de indruk. Deze gitaar kan goed op tegen de mexicaanse Fenders.

Overigens de witte J Masics versie is volledig identiek ( op de witte kleur na) maar kost meer omdat het een signature model is.

[denis.hermans]

Oei ik merk nu dat het draadje gestart werd in maart. Wellicht is de ts dus al lang tot een aankoop overgegaan.

[denis.hermans]

Het is overigens " J Mascis "

[dejohan]

Ik zie er niet zo heel veel. Misschien in Britpopbandjes en Amerikaanse altrock noisegroepjes. Er zijn nauwelijks gitaristen die met een Jazzmaster de status van gitaarheld hebben bereikt.
Ik heb overigens niks tegen Jazzmasters behalve dat ze ondanks alle schuifknopjes niet heel erg breed inzetbaar zijn.

Dit soort gitaren hebben heropleving gekend in de alternative scene in de jaren 90, zoals in de britpop en alt-rock, dat klopt, maar lijken de laatste 10 jaar toch wel populair in de mainstream geworden te zijn. Het cliché van alt-rock gitaar lijkt me niet meer te kloppen.

Er een hoop mainstream rockbands van nu die op een Jazzmaster spelen: The National, War Against Drugs, Arctic Monkeys, QOTSA, Incubus, Wilco, Tame Impala, Ryan Adams, en nog een hoop jongere groepjes zoals The Neighbourhood.
Als ik een band op TV zie zit er altijd wel eentje tussen :-).

Hoeveel mainstream rockbands speelden in de jaren 90 op een Jazzmaster?
Ik kan alleen Radiohead opnoemen.
En in de jaren 80 zie ik enkel The Cure en Costello. En Sonic Youth, maar dat kan je moeilijk mainstream noemen. (Nirvana en The Smits was een Jaguar, geen Jazzmaster, en Dinosaur Jr is geen mainstream).


Over de veelzijdigheid. Je zou er eens eentje een paar maanden moeten testen. Je kunt er eigenlijk bijna alles op spelen wat je met een Strat ook kan
Maar de tremelo arm is veel subtieler, wat een heel nieuw pallet geeft, en de mate waarin de pickips reageren op delay/reverb en overdrive, geeft je een hele hoop extra mogelijkheden. Ik zou het zeker geen eenzijdige gitaar noemen.

[telerocker]

Dit soort gitaren hebben heropleving gekend in de alternative scene in de jaren 90, zoals in de britpop en alt-rock, dat klopt, maar lijken de laatste 10 jaar toch wel populair in de mainstream geworden te zijn. Het cliché van alt-rock gitaar lijkt me niet meer te kloppen.

Er een hoop mainstream rockbands van nu die op een Jazzmaster spelen: The National, War Against Drugs, Arctic Monkeys, QOTSA, Incubus, Wilco, Tame Impala, Ryan Adams, en nog een hoop jongere groepjes zoals The Neighbourhood.
Als ik een band op TV zie zit er altijd wel eentje tussen :-).

Hoeveel mainstream rockbands speelden in de jaren 90 op een Jazzmaster?
Ik kan alleen Radiohead opnoemen.
En in de jaren 80 zie ik enkel The Cure en Costello. En Sonic Youth, maar dat kan je moeilijk mainstream noemen. (Nirvana en The Smits was een Jaguar, geen Jazzmaster, en Dinosaur Jr is geen mainstream).


Over de veelzijdigheid. Je zou er eens eentje een paar maanden moeten testen. Je kunt er eigenlijk bijna alles op spelen wat je met een Strat ook kan
Maar de tremelo arm is veel subtieler, wat een heel nieuw pallet geeft, en de mate waarin de pickips reageren op delay/reverb en overdrive, geeft je een hele hoop extra mogelijkheden. Ik zou het zeker geen eenzijdige gitaar noemen.

Ik voel geen enkele aanvechting.

[dejohan]

Ja kijk, ik heb geprobeerd een goed geinformeerd en beleefd antwoord te geven.

Maar om dan stoer te gaan doen, terwijl je er blijkbaar niet al te veel van kent?

Wie spreekt er over Britpop en alternatieve rock als muziek van de laatste jaren?


Da's meer dan twee decennia geleden!

Er zijn OUDERS die nog niet geboren waren toen Cobain op het podium stond of Wonderwall uitkwam.

Of om het misschien wat meer in jouw tijdskader te plaatsen: dat is ergens anno 1989 zeggen dat je die Elvis toch maar een hoop herrie vindt maken.

Britpop.

Ik stel voor dat je het bij je oude gitaarhelden houdt, en dat je je verder niet uitspreekt over hedendaagse muziek of over gitaren waar je duidelijk niks van kent.

[telerocker]

Ja kijk, ik heb geprobeerd een goed geinformeerd en beleefd antwoord te geven.

Maar om dan wat stoerdoenerig te gaan doen, terwijl je er duidelijk geen reet van kent?

Wie spreekt er in godsnaam over Britpop en alternatieve rock als hedendaagse muziek?

Da's twee deccennia geleden!

Er zijn OUDERS die nog niet geboren waren toen Cobain op het podium stond of Wonderwall uitkwam.

Of om het misschien wat meer in je refereniekader te zetten, dat is ergens anno 1989 zeggen dat je die Elvis toch maar een hoop herrie vindt maken.

Britpop.

Ik stel voor dat je het bij je "gitaarhelden" houdt, en dat je je verder niet uitspreekt over hedendaagse muziek of gitaren waar je niks van kent,

Ik had al Jazzmasters en Jaguars in mijn handen toen jij waarschijnlijk nog niet eens geboren was. Dat zijn gewoon niet mijn type gitaren. Trouwens, die gitarist van Incubus speelt live meestal op telecasters.
Beleefdheid slaat bij jou wel erg snel om in ordinair gekijf op het moment dat een antwoord je niet bevalt. En nee, ik speel geen blues, en ja, ik blijf hier gewoon. Fijne dag verder.

[dejohan]

Ja je antwoord bevalde me niet. Je gooit een uitstrpaak over Jazzmasters op het forum, en ik doe de moeite om met een met een goed onderbouwde tegenargumentatie met voorbeelden te komen, en jij gaat wat uit de hoogte doen.

Je mag die gitaren haten tot in de grond van je hart, lig ik niet wakker van, maar als ik met een goed beargumenteerd antwoord kom getuigt het van een minimum aan respect om daar normaal op te reageren.

[denis.hermans]

Jazzmaster vind ik persoonlijk toch vrij ruim inzetbare gitaren van clean tot distortion. Ontworpen voor de jazzwereld - je kan er dus jazz op spelen-, populair in de surfmuziek, rock tone kan je er ook uithalen , heb onlangs wat blues er op gespeeld.

De gitaar is minder populair dan pakweg een strat maar dat wil niet zeggen dat ze in principe niet ruim inzetbaar is. Het is bovendien niet omdat gitarist x een stuk met een strat speelt dat iedereen datzelfde stuk met een strat moet spelen omdat -het- nu -eenmaal -enkel- met- exact- dezelfde toon- moet . In die zin vind ik hoogoplopende discussies over de vraag of een liedje met die of deze gitaar in de studio werd ingespeeld vaak zo pointless.