Wat waren jullie eerste stappen

[bon_jovi]

Alvast de beste wensen aan alle gitaarnet leden, leuk om zo'n hulpvaardige en getalenteerde bende bij elkaar te zien. Bedankt daarvoor.


Wat waren jullie eerste riffs op gitaar, ben je begonnen met akoestische gitaar of meteen electrisch?
Indien je goeie tips hebt van tab sites of mensen op YouTube die de moeite waard zijn om te volgen kan je het hier ook altijd kwijt.

[bon_jovi]

Tabs: https://www.ultimate-guitar.com

[JohanH1980]

Eerst viool gespeeld, later een Yamaha Pacifica gekocht. Mijn eerste electric lady :lovelove:

Het werd eigenlijk helemaal niets, te koppig om lessen te nemen en ook geen prioriteit meer aan het spelen gegeven in de jaren daarna. Carrière maken todat de bom valt, veilig in het ziekenfonds. Je kent het misschien wel. Tijd = prioriteit.

Tot ik op een dag tijdens het surfen op het net een vehaaltje tegen kwam over de minor pentatonic scale. Ik heb toen dat plaatje gedownload en in paint twee van die plaatjes naast elkaar geplakt en uitgeprint. En toen begonnen met vormpjes te oefenen. En daarna benden en hammeren en nog allemaal dingen uitproberen waarvan ik de naam niet eens weet.

Net dat plaatje even uit het archief gevist.
http://i67.tinypic.com/ws632r.jpg

Omdat viool een instrument is waarop je geen akkoorden speelt, doe ik dat dus op de gitaar ook veel te weinig. Meer een beetje jengelen op de pentatonische schaal. De katten van een vriend die ik laatst bezocht, wisten niet hoe snel ze zich weg moesten maken van al dat electrische kattengejangel. Zegt genoeg. Maar een beetje goede gitarist dient natuurlijk zowel de akkoorden als het soleren te masteren wil het ooit wat worden. Goede voornemens voor dit jaar ;)

[Pepe]

Ik denk, ik was een jaar of dertien en kocht mijn eerste elektrische gitaar, advertentie in de Flevo post.
Ik er op af. Bleek van DE gitarist te zijn van Dronten & omstreken. Hij sloot de gitaar aan en speelde een waanzinnig lickje en ik zei tegen hem, ik wil die gitaar wel kopen maar alleen als je mij die lick leert. Dat bleek Oh Well van Fleetwood Mac te zijn.
Ik kende natuurlijk al Smoke on the water en Satisfaction maar dit was andere koek, dit was een ECHTE lick.
Uiteindelijk kon ik het hele nummer spelen inclusief Oh Well part II maar jaren en jaren meneer....
En nou leer ik het lickje weer aan mijn jonge neefje. Geinig he.

Tijdje gelden kwam ik David Hollestelle tegen in een muziekwinkel, die speelde dat lickje. Hij zegt tegen mij, ik heb dat jaren verkeerd gespeeld maar eigenlijk speel je het zo, en deed het langzaam voor.
Dat is een wicked lickje, zei ik tegen hem.
Ja, zei hij, die mag je van me hebben.

[denis.hermans]

Een supertip : justinguitar.com
Wat mij betreft de beste gitaarsite voor beginners en gevorderden ( goede structuur). En alles is vrij toegankrlijk

[JohanH1980]

Klopt. Althans mijn broer zegt dat ook.

[Tupelo]

Ik speel Oh well over een Gypsy scale.
Vind ik leuk, en om 't echt goed te spelen ?
Precies.
Daarom maar een loopje ermee genomen.
1e riff ooit ?
Saturday Night natuurlijk.
Wel heerlijk, als beginner, wanneer je de eerste contouren van een liedje dat je kent begint terug te horen in je eigen spel.
Voor sommige gitaristen blijft dit de ervaring van het gitaar spelen.
Mijn aandachtsboog is ontoereikend daartoe.
Leer me een intro spelen en ik ruk de boel uit elkaar en ben vooral aan het uitproberen wat ik nog meer kan met de akkoorden en toonzetting.
Ben vrij snel verloren in dat proces.

[barno]

eerste riff, geen idee, mss Get Back van the Beatles ofzo. 't was destijds vooral een kwestie van LP's kopen, die grijsdraaien en meespelen. en ook naar optredens gaan, desnoods midshows naar huis vliegen op de fiets met een bepaalde vingerzetting van de gitarist in het hoofd. Ja, gitaarspelen was iets voor harde jongens. tot zover blast from the ancient past. Nee, twas vroeger niet allemaal beter, maar wel een goed gehoor aan overgehouden waardoor ik de eeuwige vraag naar tabs tegenwoordig niet goed snap.

[arjanb01]

Mn eerste elektrische gitaarriff was die van Bomb Track van Rage Against the Machine.
Je kan beroerder je elektrische gitaar carrière beginnen, toch?

[Tabula Rasa]

White Room van Cream.

Tada Dada..da,da,dah. dahdadah!

gepost met Tapaworst 12.9

[Midwolda]

Echt totaal geen idee... ergens rond 1970, ik was toen tien jaar, en sliep met m'n oudere broer op één slaapkamer, nog in een stapelbed ook anders kon je je kont niet keren. Als hij niet thuis was pakte ik stiekem zijn gitaar om te pingelen, dat was een met rood skai bekleed Strat-model, Hofner denk ik, een enorm groot apparaat voor zo'n klein ventje. Ik wist echt nog niet eens wat een akkoord was of zo maar er kwam geluid uit en dat was leuk. Later heeft hij me Am E en barré en zo geleerd, en we kregen een omgebouwde buizenradio als versterker op de kamer, dat was te gek natuurlijk, al dachten mijn ouders daar soms anders over. Pa en de stoppenkast...

Het eerste deuntje zal een riedeltje van de Stones of de Beatles of zo geweest zijn, iets wat op de radio gedraaid werd. Mijn eerste eigen singletje was Long Train Running van de Doobie Brothers dus die doet ook mee. Oh Well heb ik ook altijd al gekund, zo voelt het. En Hey Joe. En Smoke on the Water.

[Brad]

Alvast de beste wensen aan alle gitaarnet leden, leuk om zo'n hulpvaardige en getalenteerde bende bij elkaar te zien. Bedankt daarvoor.


Wat waren jullie eerste riffs op gitaar, ben je begonnen met akoestische gitaar of meteen electrisch?
Indien je goeie tips hebt van tab sites of mensen op YouTube die de moeite waard zijn om te volgen kan je het hier ook altijd kwijt.

Zoals zovelen begonnen op een akoestische gitaar met nylon snaren. Zo een goedkoop ding die veel mensen wel in de hoek hebben staan. Eerste akkoord was een Am. Het beginakkoord van Angie van de Rolling stones. Ik had een boek geleend van de Rolling Stones for easy guitar.
Daarna een boek gekocht met de titel ''Lead guitar'' van Steve Tarshis en daar eerst met die akoestische gitaar uit gewerkt.
Daarna een Futurama Hagstrom strat in bruikleen gekregen van mijn oudste broer en toen ging het een beetje lopen.

[Plant]

Alvast de beste wensen aan alle gitaarnet leden

Insgelijks!


Wat waren jullie eerste riffs op gitaar, ben je begonnen met akoestische gitaar of meteen electrisch?

Ik herinner me 'You really got me' (Kinks) op een nylonsnarige.

[D3nnis]

Mijn eerste riffjes moeten whole lotta rosie en enter sandman geweest zijn.

[Braml]

Ik heb van mijn 8e tot mijn 14e op klassieke gitaarles gezeten, en werd zat van de oefeningen die ik thuis moest doen dus stopte ik. Ik kon ook alleen met mijn vingers spelen toen. Op mijn 16e werd ik pas voor het eerst echt fan van een band: Metallica. Wauw wat een verschil. Door metallica had ik mijn spaanse gitaar weer gepakt en was ik nummers aan het leren zoals nothing else matters, one, the unforgiven, en fade to black. Uiteindelijk moest en zou ik natuurlijk een elektrische kopen, dus ging ik naar de winkel met mn pa. Pa vond t ook geweldig en kocht een versterkertje voor me, en ik kocht een gitaar die me aangeraden werd als eerste elektrische gitaar: een epiphone les paul special II, helemaal zwart. Ik heb mezelf ook aan moeten leren met plectrum te spelen, waar ik vrij lang over deed. Leer dat jezelf maar eens aan als je al 6 jaar alleen maar met je vingers speelt :P Ik had totaal geen gevoel voor waar ik me bevond met mijn plectrum.

[vulvasonic]

Op mijn 13de verjaardag kreeg ik een klassieke gitaar. Een jaar later kocht ik mijn eerste elektrische gitaar. Ik wilde eigenlijk bassist worden, maar mijn vader vertelde me dat hij had geïnformeerd en dat je nergens baslessen kon krijgen en dus kreeg ik klassieke gitaarles. Ik vond er geen kut aan. Leerde er ook weinig.
Ik heb helemaal verkeerd geleerd. Ik kende niemand die gitaar speelde, dus vóór ik gitaarles had probeerde ik maar iets uit. Ik heb nooit iets nagespeeld. Ik verzon zelf muziek en als ik het niet kon spelen oefende ik net zo lang tot ik het wél kon. Vanuit de klassieke les, die ik dus later kreeg, leerde ik dat je met je vinger feitelijk upstrokes moest spelen (en dan je vinger laten rusten op de dikkere snaar - snappie?), dus toen ik doorkreeg dat gitaristen die elektrisch gitaar speelden een plectrum gebruikten, koos ik voor een plectrum dat het meest aan een vingernagel deed denken en ik speelde ermee alsof het een wijsvinger was, met upstrokes en altijd laten rusten op de volgende snaar. Ik ontwikkelde op die manier best een geinige techniek. Een techniek dat ze me later op het conservatorium eruit geprobeerd hebben te rammen. Tot ik in het voorlaatste jaar kwam, toen hebben ze het maar opgegeven. :D

[Tupelo]

Zo heb ik fingerstyle een techniek ontwikkeld waarbij ik mijn duim niet gebruik, maar in plaats daarvan de wijsvinger.
Lang zo gespeeld.
Plectrum altijd nodig gehad voor mijn bandjes, en ook wel mee leren spelen, maar ook verkeerd (ik speel met de ronde kant :sssh: ).
Daardoor in bepaalde muziekgenres beperkt, maar sinds ik die toch niet speel, is er eigenlijk een fijne eigen stijl rond ontstaan.
Speel al heel erg lang Dunlop Nylon 60mm nu, met de ronde kant dus (tenminste, met de ronding van de bovenkant van het plectrum, het hoekje), en daardoor heb ik veel frictie.
Mits juist gedoseerd/gefraseerd, krijg ik daar een heel erg harpachtig geluid mee uit mijn aanslag, wat resulteert in wat toch zo duurzaam gezien mijn favoriete muziek is; Lynchian music.
Combinatie met bandecho (vooruit MM Deluxe), reverb, underwound pickups en acoustische gitaar werkt gewoon heerlijk.
Er is geen mens die mij kan gebruiken, maar zou dat wel zo zijn, dan was ik onvervangbaar. :)

[gitaarmike]

Ik was een jaartje of 14 en toen zag ik are you gonna go my way van lenny kravitz op TV. Toen dacht ik damn, dat is cool. Daarna begonnen met een NTI beginners cursus gitaar met boeken en cassettebandjes. Kinderliedjes spelen en shit. Daarna een elektrische gitaar gekocht, ultimate-guitar ontdekt en zo verder gegaan. De eerste echte leuke riffs die ik kon spelen waren otherside en californication van RHCP.

Persoonlijk heb ik een youtube gitaarinspiratie playlist waar ik regelmatig videos aan toevoeg met toffe licks / lessons etc.

[Kim Wilson]

Ik denk dat Nirvana wel ongeveer het eerste is wat ik op de gitaar van mijn broer leerde. Rape me en Polly, lekker makkelijk. Ik was al 18 denk ik toen ik erachter kwam dat ik best muzikaal was. Ik leerde eerst orgel spelen op het orgel wat mijn moeder kreeg voor haar verjaardag. Zij was begin november jarig en ik kon met kerst de meeste klassieke kerstliederen wel spelen. Ondertussen kocht mijn broer dus een gitaar en mocht ik daar ook wel wat mee klooien. Daarna keyboard gekocht, toen een drumstel, een eigen akoestische gitaar, en nog weer later mijn keyboard ingeruild voor een Epi Les Paul en een Fender Performer 650. Nog wel heel lang in bands gedrumd, maar toen ik met een hernia thuis kwam te liggen heb ik mijn gitaarskills serieus kunnen uitbouwen. Ik kon de hele cd Effen Zitten van Normaal meespelen. Daarna steeds meer in bandjes ook gitaar gespeeld en vorig jaar heb ik definitief mijn drumstel verkocht en besloten dat gitaar toch meer mijn ding is.

En dat allemaal begonnen met een paar powerchords van Nirvana. :)

[Buxtra]

Op mijn 30e uiteindelijk maar eens iets serieuzer geprobeerd:10 basislessen uit een boekje met dvd. Electrisch gitaarpakket gekocht(gitaar, stemmachine en versterkertje).

Zonder stemapparaat ooit 3 weken geprobeerd wat akkoorden op te pakken op mijn 13e, kansloos. Klonk na 3 weken nog niet als Jimi Hendrix, wat een afknapper bleek.

Youtube (Justin Guitar, Marty Schwartz en Siggi Mertens) hielpen me snel wat verder om liedjes kaliber Dylan, Cash en Young te kunnen benaderen.

Verder kom ik niet veel verder dan minor en major pentatonic. Dus een keer les is het volgende.

Tips zijn welkom!

[MikeD]

zal het deze keer kort houden.....na de klassieke gitaarlessen die me nix deden..... Als je het een riff mag noemen: House of the Rising Sun (als iemand dat heden ten dage op een sessie inzet, ren ik gillend de tent uit.. kan het niet meer aanhoren) en (imo zeker wel een riffje) Jumpin' jack Flash....

[Tupelo]

Oh ja, die zat er voor mij ook snel in, Hotrs, misschien wel als 1e... in tegenstelling tot jou, heeft het nog aardig invloed uitgeoefend op me ook, fijn nummer, geinig om dan ook snel te kunnen leren spelen.

[NLF]

Hold you back Status Quo in 1986

Veel verder ben ik eigenlijk ook niet gekomen :rockon:

[vulvasonic]

Hold you back is niet bepaald een beginnersliedje. Open stemming, veel pull off's en dan die feel... Zeker weten dat het er niet vooral een beetje op leek? :D

[bon_jovi]

@bustra: bedankt voor de YouTube kanalen, ze leggen het idd goed uit. Meteen geabonneerd, zal ik nog kunnen gebruiken :)

[NLF]

Hold you back is niet bepaald een beginnersliedje. Open stemming, veel pull off's en dan die feel... Zeker weten dat het er niet vooral een beetje op leek? :D

Ik speelde 'm natuurlijk verkeerd en wist ook niet van de open stemming. Maar dat doet iedereen in het begin, dingen verkeerd spelen, Smoke on the Water, Whole Lotta Love en Paranoid worden ook altijd verkeerd gespeeld (uiteraard ook door mijzelf).

[JVGM-music]

https://thumbs.worthpoint.com/zoom/images1/360/0813/21/marina-electric-guitar-feeling-series_360_8c1827217c6f16d709a10db0b85df8de.jpg

Een Marina feeling series 1,zonder koffer....een squire 15 versterker..(geen reverb)...en een gratis kabeltje om de twee met elkaar te verbinden. Geen stemapparaat of zelfs maar het flauwste idee hoe een gitaar gestemd moet worden. Geen idee ook hoe ik er ook maar iets herkenbaar als muziek er uit moet krijgen....eigenlijk.....als ik het goed bekijk ....en ondanks dat ik er nog steeds geen hout van bak...ben ik een natuurtalent.
In ieder geval een doorzetter.

Trouwens...beste aankoop ooit: een stemapparaat!

[Erik de Perik]

Mijn eerste tuner:

https://www.popschoolmaastricht.nl/images/tuner_korg_gt6.jpg

[Eko]

Op mijn 7e omdat ik niet eerder mocht en op een gitaar omdat een piano te duur was...... Zo’n Symphony met de snaren op handhoogte boven de toets.........
Eerste deuntjes waren kinderliedjes, naast de toonladders. Op mijn 15e in een eerste band en dan natuurlijk Electrisch. Een Diamond Stratocaster met een Mars versterker. Hele Beano album van John Mayall en the bluesbreakers leren spelen.

[kwispelhond]

Ik ben zo rond 1971 begonnen met gitaarspelen. Er was nog geen internet en tuners bestonden nog niet, als je een gitaar kocht nam je daar ook een stemvork of stemfluit bij. Liedjes zocht je uit op gehoor of je kocht of leende (bij de Bibliotheek!) tablatuur.

Ik had een oude stemvork van mijn oma gehad (Conservatorium piano en zang!) maar iedere keer als ik de gitaar met dat ding gestemd had en met een plaat mee probeerde te spelen lukte het voor geen meter. Bleek dat die stemvork nog in de klassieke A stond (432hz) i.p.v. de huidige A (440hz) van de moderne muziek, maar dat soort zaken begrijp je pas later.

In die vroege jaren 70’s probeerde iedereen gitaar te leren spelen en ik herinner me vooral dat ik het meeste geleerd heb van met vrienden samen te spelen. Iedereen kon wel iets en dat leerden wij gretig van elkaar, buiten dat het natuurlijk ook heel gezellig en motiverend was. Mijn eerste band was de schoolband, iedere school had die toen.

[Brad]

Iedere school behalve onze Scholengemeenschap. Maar goed ook, de meeste gasten die wat op een instrument konden hadden veel te grote ego's.

[Plant]

Mijn eerste tuner:

https://www.popschoolmaastricht.nl/images/tuner_korg_gt6.jpg

Mijn eerste was deze:

https://images.reverb.com/image/upload/s--RR9l5ijn--/a_exif,c_limit,e_unsharp_mask:80,f_auto,fl_progres sive,g_south,h_620,q_90,w_620/v1459721378/sa5owpdrkamdrksrqwwo.jpg

Ongeveer formaat baksteen. Kreeg je gratis als welkomstcadeau bij een abonnement op Gitarist in 1991(?).
Ik heb 'm nog, maar gebruik hem niet meer.

Daarvoor had ik geen stemapparaat, ik woonde nog bij m'n ouders en daar stond een piano die een aantal keer per jaar werd gestemd en daarop stemde ik dan de gitaar :ok:

O ja ik heb ook nog ergens zo'n stemfluitje, maar dat was weer later dat ik die ergens bij kreeg. Nooit gebruikt . Zo'n modelletje dacht ik:

http://www.musicweboutlet.com/zencart/images/stemfluit.gif

Eerste lesboeken kreeg ik van een oudere neef: Jan Sirks practische gitaarschool boek 1 en 2 en Spaanse klanken voor gitaar solo bundel 4. Ik kwam er zonder les zelfstandig niet heel ver mee en toen ik les nam kwamen er toch wel wat modernere boeken in de plaats. Maar ik heb alles bewaard.

[miyaru]

Toen ik achtien was naar een Iron Maiden concert geweest met wat vrienden...... Man, man ,man dit was het: een rockband!!!! Terug in de trein vanuit Amsterdam hebben we toen besloten een band te starten. Eén van de vrienden drumde al, voor de rest speelde niemand wat. Twee dagen later met mijn vader(na veel zeuren) een Explorer imitatie gekocht in Beverwijk bij Aad Molenaar. Spelen kon ik niet, maar binnen een maand speelde ik al Doctor Doctor van MSG een beetje na - trots als een pauw! Vlak daarna een Peavey Bandit 65 gekocht, en was toen helemaal het ventje...... we schrijven 1983. Uiteindelijk ben ik bij gebrek aan bassisten gaan basgitaar spelen, en de Bandit weer ingeruild op een Harmony Jazzbass en een Evans Basversterker. Nu speel ik thuis redelijk veel gitaar, maar ik heb er niet echt souplesse in, ben niet echt een gitarist denk ik, maar vind het wel erg leuk om te doen.

Tegenwoordig maak ik op vele manieren muziek, en van alle soorten muziek, heb er lol in, en daar gaat het om!!!!

[Eko]

Leuk topic. Die boeken van Jan Sirks ken ik nog, van vroeger......��. Brengt herinneringen boven. Met gitaar in de bruine skai hoes, voorop op het stuur liggend, op de fiets naar gitaarles. Shag rokende leraar die net zoveel lachte als het borstbeeld van Beethoven. Leuke is dat het me nog steeds zoveel lol brengt. Speel nog steeds in bands en leer nog iedere dag.

[MarkS]

ALL CREDITS TO VULVASONIC.

Als 10 jarige was ik helemaal gek van KISS en The Ramones.
Ik zal 13-14 jaar zijn geweest toen ik kennismaakte met hardrock / NWOBHM.

In 2 Havo in 1983 kwam ik bij Mario in de klas terecht. Hij woonde 2 straten verder, had LP’s en een ELECTRISCHE GITAAR.
Speelde en soleerde toen al uitzonderlijk aardig.
Dus ik moest en zou er ook een hebben.
Ik heb op een paar woensdagavonden een paar lessen van hem gehad.
Basic open akkoorden, barré.
Eerste riff(s) die ik van hem leerde waren van Status Quo (titel weet ik niet meer) en Locomotive Breath van Jethro Tull.


Eerste optreden was op de muziekavonden van school.
De eerste nummers die ik live speelde waren Breaking The Law, Paranoid en nog eentje.

Sindsdien verbazingwekkend weinig progressie gemaakt :-)
Maar de lol is er nog steeds!

[Brad]

We hadden thuis ook nog een zelfstudie pakket bestaande uit een LP en een lesboek met de naam: leer gitaarspelen in 28 dagen. Geen grapje. Daar heb ik weinig aan gehad.

[Erik de Perik]

Eerste optreden was op m'n middelbare school. Into the Arena en The Boys Are Back in Town. Gelijk ook maar van die pyro shit gebruikt, toen nog gestart met een auto accu. MSG en Thin Lizzy waren zo ongeveer god hier in de buurt.

[Jasper.]

Toen ik gitaar wilde spelen heb ik eerst een electriache gitaar gehuurd. Mijn ouders wilden eerst weten of ik er wel mee door zou gaan. Dat bleek al vrij snel het geval dus kocht ik na een aantal maanden zelf een Ibanez rg320 en een vox valvetronix versterker.
Ik werd geinspireerd om gitaar te gaan spelen door, jawel, guitar hero 2. Acoustisch leek me niks aan dus gelijk electrisch gegaan en een lesboek gekocht. Nadat ik dat lesboek zelf doorgespit had ben ik verder gegaan adhv tabs en youtubefilmpjes. Inmiddels heb ik weer een aantal boeken aangeschaft trouwens.

Eerste riff weet ik niet meer. Maar ik heb al aardig wat voorbij zien komen wat ik in het begin ook speelde. Black Sabbath, Smoke on the Water, ACDC, Metallica etc.

[vulvasonic]

ALL CREDITS TO VULVASONIC.

Als 10 jarige was ik helemaal gek van KISS en The Ramones.
Ik zal 13-14 jaar zijn geweest toen ik kennismaakte met hardrock / NWOBHM.

In 2 Havo in 1983 kwam ik bij Mario in de klas terecht. Hij woonde 2 straten verder, had LP’s en een ELECTRISCHE GITAAR.
Speelde en soleerde toen al uitzonderlijk aardig.
Dus ik moest en zou er ook een hebben.
Ik heb op een paar woensdagavonden een paar lessen van hem gehad.
Basic open akkoorden, barré.
Eerste riff(s) die ik van hem leerde waren van Status Quo (titel weet ik niet meer) en Locomotive Breath van Jethro Tull.


Eerste optreden was op de muziekavonden van school.
De eerste nummers die ik live speelde waren Breaking The Law, Paranoid en nog eentje.

Sindsdien verbazingwekkend weinig progressie gemaakt :-)
Maar de lol is er nog steeds!
:seriousf:

Er is niets mis met je hersenen. Je geheugen is angstig goed. Het baart mij zorgen dat MIJN geheugen me te vaak ernstig in de steek laat. Het verbaast me nog steeds dat jij me laatst wist te vertellen dat ik een heel aparte distortion bezat, die ik echt volledig vergeten was. Pas toen ik er een foto van zag wist ik weer dat ik dat ding had. Maar ik heb werkelijk geen idee of ik ooit geweten heb dat het ding twee gain stages had die met de voet te bedienen waren. Het intrigeert me zo enorm dat ik, mocht die mogelijkheid zich voordoen, het pedaal meteen weer terug zou kopen. En dan maakt het me niet eens uit of ie goed klinkt of niet. Zo apart. Zo eng ook.

https://images.reverb.com/image/upload/s--RhG6COW5--/a_exif,c_limit,e_unsharp_mask:80,f_auto,fl_progres sive,g_south,h_620,q_90,w_620/v1491594332/c0ilvmtks31nz6a7bobi.jpg

Kun jij je dan ook nog dat optredentje herinneren in de kelder van een klein kerkje in het Willemskwartier, waar wij alletwee hebben gespeeld? Ook toen kwamen 'Breaking the Law' en 'Paranoid' voorbij. Allejeeses, wat was ik stoned!
Het was volgens mij mijn tweede optredentje ooit. Daar was jij toch ook bij, of laat mijn geheugen me nu wéér in de steek? :eek:

[MarkS]

Klopt helemaal. In de kelder van de Fatimakerk. Vanuit die krochten onder de heiligheid stegen Sympathy for the Devil, Wilhelmus met de wah, (a la Jimi), Running Free van Maiden, ik vergeet vast nog wat, en stevige nederwietdampen omhoog..

En nu je het zegt, misschien was dát wel mijn eerste optreden, met Paranoid en Breaking The Law...

[miyaru]

Eerste optreden was op m'n middelbare school. Into the Arena en The Boys Are Back in Town. Gelijk ook maar van die pyro shit gebruikt, toen nog gestart met een auto accu. MSG en Thin Lizzy waren zo ongeveer god hier in de buurt.

Zo dat is niet mis...... Into the Arena van MSG!!!!!! :Love it, ben nog twee jaar terug naar Michael Schenker geweest in de Boerderij.

[Pepe]

Oh, eerste optreden, dat is net zoiets als DE eerste keer, alles wat daarna komt blurred samen tot 1 grote vlek maar die allereerste keer vergeet je niet.
In mijn geval een optreden voor de plaatselijke carnavalsvereniging voor kinderen.
Ik was 12, kon 3 akkoorden en dat was genoeg. Ik herinner me Meisjes met rode haren.
Dat was toen al beneden mijn stand maar ik moest het ermee doen.
Ik weet nog dat ik dacht, ik hoop niet dat de meisjes mij daarop gaan afrekenen wat ik ben veel stoerder dan dat.
De indianentooi op mijn hoofd hielp daar ook niet echt bij.

Aan het einde was er polonaise. Een dikke mevrouw haakte zich vast aan mijn schouders en mijn indianenpak, een jute aardappelzak, maakte diepe putjes die nog dagen zichtbaar zouden blijven.
Het was niet enkel mijn eerste optreden maar het zou tevens mijn laatste polonaise zijn.

Behalve de eerste vergeet je blijkbaar ook niet de laatste keer.

[Midwolda]

Eerste optreden... ik was 15 of zo en was lid van de honkbalvereniging waar mijn zwager slaggitaar speelde in het gelegenheidsbandje voor het lustrumfeest. Een week voor het feest brak de andere gitarist zijn arm dus werd ik erbij gesleept, "ah dat kun je wel joh". Herinner me nog de solo van "You're so vain", ik vond het vreselijk maar ach er was bier genoeg dus iedereen vond het leuk.

[catab]

Toen ik op de lagere school zat wou ik dolgraag gitaar spelen. dit is bijna 40 jaar geleden. Maar ik woonde in een klein dorp en je was verplicht voor muziek eerst 1 a 2 jaar blokfluit te spelen. Hier zaten dus alleen een paar meisjes op. Pas toen ik ongeveer 20 was een akoestische gitaar gekocht. Maar nog steeds wonende in een klein dorp en niemand die ik kende die me wat kon leren. Heb mede daarom tot mijn 47 gewacht om het weer op te pakken (ondertussen van alles gebeurd natuurlijk). Eerste riff was smoke on the water. En ondertussen gemerkt dat ik een echte metal fan ben. Dus akoestisch nooit meer aangeraakt.

[Tupelo]

1e optreden was in een kraakpand, 2e, 3e, & 4e, ook, geloof dat er nog ergens een SRV wagen gepasseerd is, maar die stond ook op het terrein van een kraakpand. :D

Ennuh altijd een bloedhekel gehad aan optreden.
Veel te krappe ruimte, logistieke ellende, slecht geluid, sjouwen... bah.
Tegen de tijd dat dat wat beter geregeld was vond ik er al geen reet meer aan.
Gedoe johh.
Jeugdhonken, kraakpanden, afgelegen muziekcentra, "bepaald" type kroegen, met een hoog barhangend alcoholistisch niet praktiserend homoseksueel gehalte.
Nu moet ik bekennen dat ik mezelf muzikaal ook altijd teveel in een compromis gestort heb.
Wil niet zeggen dat ik niet stevig invloed heb gehad op de uitvoer en het arrangement in de bandjes waarin ik speelde, maar zou ik wat meer mijn eigen werk gespeeld hebben ?
Dat zou gescheeld hebben.

Fok, ik word alweer chagerijnig wanneer ik eraan terugdenk; minstens zo erg als werk. :o

[Tupelo]

Picture this :

Ik vergeet versnellende drummers met zestiendelige drumstellen, die anderhalf uur of meer nodig hebben om die dingen op te stellen, op podia waar je toch al met de hals van de bas van je bassist op your arse met je gitaar tegen je keyboard aan geduwd staat, net niet over het randje van het al dan niet geimproviseerde podium knikkert, op een dozijn droeftoeters dat is komen kijken, omdat het bier toevallig goedkoop is.

En dan nu: picture de SRV wagen.

Picture dan: 2 geluidsmannen die tegenwoordig bij de daklozenopvang slapen, eentje in een regenpak met een fietskar & twee herdershonden, de ander met een tas vol Ezz & Ghb.

Juist

Ik probeer te zeggen: beginners ? DOE HET NIET, DOE HET NIET !! :makeup:

[Brad]

1e optreden was in een kraakpand, 2e, 3e, & 4e, ook, geloof dat er nog ergens een SRV wagen gepasseerd is, maar die stond ook op het terrein van een kraakpand. :D

Ennuh altijd een bloedhekel gehad aan optreden.
Veel te krappe ruimte, logistieke ellende, slecht geluid, sjouwen... bah.
Tegen de tijd dat dat wat beter geregeld was vond ik er al geen reet meer aan.
Gedoe johh.
Jeugdhonken, kraakpanden, afgelegen muziekcentra, "bepaald" type kroegen, met een hoog barhangend alcoholistisch niet praktiserend homoseksueel gehalte.
Nu moet ik bekennen dat ik mezelf muzikaal ook altijd teveel in een compromis gestort heb.
Wil niet zeggen dat ik niet stevig invloed heb gehad op de uitvoer en het arrangement in de bandjes waarin ik speelde, maar zou ik wat meer mijn eigen werk gespeeld hebben ?
Dat zou gescheeld hebben.

Fok, ik word alweer chagerijnig wanneer ik eraan terugdenk; minstens zo erg als werk. :o

Leve de man van de RSV en hij neemt de spaarpot mee.:D Optreden vond ik vroeger wel leuk, ook al was het in een troosteloze tent. Optreden op zich lijkt me nog altijd wel leuk alleen die rompslomp eromheen hoef ik inderdaad ook niet meer.

[Kim Wilson]

Optreden is juist het mooiste van het hele muziek maken, wat mij betreft. Dat gelul thuis en in de oefenruimte is uiteindelijk een noodzakelijk kwaad om op een podium te kunnen laten zien wat je hebt geleerd. Oké, de eerste optredens waren niet best, maar daar ben ik wel overheen. Ik zou beginners dus juist adviseren om zoveel mogelijk op te treden.

[MikeD]

Optreden op zich lijkt me nog altijd wel leuk alleen die rompslomp eromheen hoef ik inderdaad ook niet meer.

zoals met de Bandtoer of hoe heet het ook al weer.... een uur voor aanvang 'aantreden' , gear opstellen (dus vooral geen 16 delige drumkits), soundchecken, spelen, snel afbreken en weer oprotten....voor een fooi..... daarvoor moet je jong, sterk en onbedorven zijn.....

[Pepe]

Er is altijd ergens een momentje dat je denkt, waarom doe ik mezelf dit aan maar daar moet je dwars door heen.
No nuts no glory.

[Brad]

Of je zegt, wel de lusten maar niet de lasten voor zover mogelijk.

[D3nnis]

Optreden is juist het mooiste van het hele muziek maken, wat mij betreft. Dat gelul thuis en in de oefenruimte is uiteindelijk een noodzakelijk kwaad om op een podium te kunnen laten zien wat je hebt geleerd.

Dit heb ik ook wel. Sterker nog, als ik geen bandje heb ben ik zo klaar met gitaar spelen ook (op klassiek na).

[vulvasonic]

Ik vind optreden niet per sé iets geweldigs. Zeker als je muziek van jezelf speelt en je komt in een kutzaal, waar geen kut goed geregeld is en je ziet bij het opkomen 8 man op 16 meter afstand aan de bar zitten, plus nog eens 4 gasten die op 5 meter van het podium met de handen over elkaar naar je staan kijken. Er zijn gasten die vinden dat je je te allen tijde volledig moet geven. Ik kan dat niet. Ik begin strontsjagrijnig aan zo'n optreden.
Maar het ligt ook heel erg aan de mensen met wie je bent. Ik kan me herinneren dat ik vanuit Nijmegen helemaal naar Den Helder (of all places) gereden ben om voor precies 1 man op te treden. Toen was ik helemaal niet sjagrijnig. Integendeel, ik kreeg de slappe lach op het podium. :D

Optreden is het mooiste dat er is. Als je met goede mensen om je heen staat is er niets fijners dan dat. Nou, misschien neuken. Maar het één sluit het ander niet uit natuurlijk.

[Plant]

Dit heb ik ook wel. Sterker nog, als ik geen bandje heb ben ik zo klaar met gitaar spelen ook (op klassiek na).

Een bandje geeft idd motivatie. Zonder band speel ik thuis ook nog amper iets.

Verder is optreden tegenwoordig ook lekker confronterend. Het publiek staat met de telefoons van alles te filmen en als je dan na afloop de beelden onder ogen krijgt, blijkt dat het toch niet allemaal zo goed ging als je tijdens het concert zelf dacht :D Wel leerzaam natuurlijk.

[Pepe]

Ik vind optreden niet per sé iets geweldigs....

We hebben ooit een boekje (groot woord) uitgegeven met opmerkelijke cq memorabele anekdotes from the road.
Zowel de zanger (van beroep schrijver), de bassist (redacteur/docent) en ik (ex schrijver) vinden het leuk stukjes te schrijven.
Verder hebben we nog iemand die DENKT dat ie kan schrijven en iemand die ECHT schrijver is maar dat niet denkt.
Anywho.
De stukjes waren kwa teneur alle van het rampzalige soort. Van mij in ieder geval. Bitterzoet schrijft beter dan jubelzuur.
In retrospect heb je daar het meeste aan, de triomphen zakken weg wegens niet interessant. Dan gebeurt er in feite niks, kwam zag overwon. Naar bed en licht uit.
Life on the road zit vol met bizarre en vermakelijke avonturen, als je er oog voor hebt.
Geen idee waar dat boekje is gebleven zoals zoveel van die dingen, maken is leuker dan bewaren.
Maar het punt is, rampspoed mits goed gedoseerd is interessant, succes is saai.
In retrospect dan, op het moment zelf is het andersom.

[Dutch66]

Zonder optredens zou voor mij de lol er al gauw vanaf gaan ben ik bang. Niet dat er ook maar iets mis zou
zijn aan gewoon thuis in je uppie op de bank te spelen!, maar zonder een 'doel' denk ik niet dat ik de discipline
zou kunnen opbrengen om op zoek te gaan naar riffjes en ideetjes voor nieuwe nummers e.d..

Als we (eenmaal) op de planken staan valt alles samen en hebben we gewoon (nog steeds) ongelooflijk veel plezier, de reis er naar toe, tja das minder, maar goed dat hoort er eigenlijk van dag één gewoon bij ...

[Pepe]

We reizen niet meer zo vaak samen, vaak eigen vervoer.
Is meestal praktisch, wij vinden het jammer, samen in de bus heeft iets van een dagje uit, onderweg eerst bijpraten over voetbal en andere belangrijke weetjes, het toupen en het hoogtepunt, de Shell shop.
Als je het beoogde dorp inrijdt voel je je als een voetbalploeg die is gekomen om een wedstrijd te winnen.
Zo uitgelaten als de heenweg, zo rustig is de terugweg. Moe en promillage. Nog even naar een tankstation voor koffie en frikandellen te beoordelen (wanneer tussen duim en wijsvinger MOET ie half doorbuigen) en soms daarna nog een halfslachtige poging om een popquiz op te starten die al snel verzandt in gekissebis.
En dan Amsterdam binnenkomen, meestal via Amstel. Zijn we weer! Rond dat punt breekt er wel iets uit van Westertoren of iets anders van Willie Alberti.

[Dutch66]

Als we bij Ruwiel zijn is 't weer bijna over ...

[D3nnis]

de reis er naar toe, tja das minder, maar goed dat hoort er eigenlijk van dag één gewoon bij ...

Daar heb ik eigenlijk nooit zo'n moeite mee.
Wel als je twee uur enkele reis hebt voor een setje op een festivalletje van 3 kwartier of zo, maar als we onze normale speelduur (normaal 1,5 + 2-2,5 uur) spelen heb ik er niet zo'n moeite mee. Beetje op tijd vertrekken, ergens wat eten met zijn allen, rustig opbouwen, effe bieren, dan spelen, en na het opruimen naar de shoarmatent, niks mis mee.
't is maar goed dat ik geen prof ben :D

[Eko]

Verschil met jaren ‘70 is er wel......toen lagen de joints op de amp klaar en stond het bier in overvloed koud. Nu spelen we op water of alcoholvrij en roken we geen van allen meer. Ook neem ik eerder afscheid van muzikanten die niet voldoen. Vroeger speelde je samen tot iemand zelf vertrok. Vriendschap hield een band samen die eigenlijk had moeten stoppen. Nu erger ik me niet meer langer aan mensen die er een potje van maken , ik stop er dan zelf mee of vraag ze gewoon te vertrekken......

[Brad]

Verschil met jaren ‘70 is er wel......toen lagen de joints op de amp klaar en stond het bier in overvloed koud. Nu spelen we op water of alcoholvrij en roken we geen van allen meer. Ook neem ik eerder afscheid van muzikanten die niet voldoen. Vroeger speelde je samen tot iemand zelf vertrok. Vriendschap hield een band samen die eigenlijk had moeten stoppen. Nu erger ik me niet meer langer aan mensen die er een potje van maken , ik stop er dan zelf mee of vraag ze gewoon te vertrekken......



Ik ben ergens in 81 bij een band vertrokken omdat de boel dreigde vast te lopen. Nou was mijn beste vriend destijds leider van die band. Hij hield altijd voor dat je privé en band toestanden gescheiden moet houden. Dat heb ik geweten. Toen ik de band verliet zag hij dat als verraad en de vriendschap was voorbij.

[mrweird]

Leuk topic! Memories.... Ik wilde drummen! En had gewoon zelf een drumstel gemaakt van kartonnen dozen waar mee ik mee drumde op m'n eerste single. Adam and the Ants, stand and deliver. Maar m'n ouders vonden gitaar een beter idee.. Dus ik ben op les gegaan met de ouwe gitaar van m'n moeder bij de lokale accordeon vereniging waar ze ook gitaar les gaven. Gitaar was een hele eenvoudige jaren 60 akoestische gitaar. Ik heb 'm nog steeds. M'n broer vond 't een tof idee ooit om 'm roze te spuiten toen dit populair was.
http://www.rareelectricguitar.com/images/upload/Image/Peavey%20%27Adrian%20Vandenberg%20%27%20Signature% 20Guitar%2006.JPG
Dus d'r ligt hier nog ergens een knalroze akoestische gitaar met nog 2 snaren...

Maar ik vond de gitaarles niet leuk.. Dus paar jaar niks aan gedaan tot ik over the hlls and far away hoorde van Gary Moore. 1987. Leuk!! Toen elektrische gitaar gekocht van m'n eerste geld met bijbaantje, een 2de hands Welson SG. Ik heb 'm later weer verkocht, en nog steeds spijt van...
Iemand hier heeft 'm??
https://img.webme.com/pic/s/strootjesgitaren/welson_sg.jpg
Van de opbrengs een Marlin blue fin gekocht. Zo 1tje
https://i.ebayimg.com/00/s/NjAwWDYwMA==/z/iB8AAOSwx2dYIhiE/$_86.JPG
en toen bandje begonnen.. https://www.metal-archives.com/bands/Inflathor/more

En de rest is historie..

http://www.youtube.com/watch?v=m2Pg2950YWU
Later heb ik wel een drumstel gekocht trouwens..

[MikeD]

Ik vind optreden niet per sé iets geweldigs. Zeker als je muziek van jezelf speelt en je komt in een kutzaal, waar geen kut goed geregeld is en je ziet bij het opkomen 8 man op 16 meter afstand aan de bar zitten, plus nog eens 4 gasten die op 5 meter van het podium met de handen over elkaar naar je staan kijken. Er zijn gasten die vinden dat je je te allen tijde volledig moet geven. Ik kan dat niet. Ik begin strontsjagrijnig aan zo'n optreden.
Maar het ligt ook heel erg aan de mensen met wie je bent. Ik kan me herinneren dat ik vanuit Nijmegen helemaal naar Den Helder (of all places) gereden ben om voor precies 1 man op te treden. Toen was ik helemaal niet sjagrijnig. Integendeel, ik kreeg de slappe lach op het podium. :D

Optreden is het mooiste dat er is. Als je met goede mensen om je heen staat is er niets fijners dan dat. Nou, misschien neuken. Maar het één sluit het ander niet uit natuurlijk.

Lege zalen??? Nou okay dan.. jaaaren geleden met drie vrienden naar Zaandam getogen waar Teaser zou optreden (de toenmalige band van Adje van den Berg...) geloof het of niet maar d'r stond dus anderhalve man en een paardenkop en dat waren wij... Je zou wellicht gedacht hebben dat de mannen er van pure teleurstelling vanwege die lege zaal een potje van gemaakt zouden hebben.. nee dus..Dat maakte ze geen reet uit .. ze speelden hun hele repertoire vol vuur en enthousiasme en wij stonden voor het podium te hossen.. Dus na afloop mochten wij mee backstage voor een biertje...

[Brad]

Wat ik niet erg vond in de tijd dat ik nog op het podium stond waren optredens waarbij je eigenlijk niet meer was dan een substituut van de muziek die men doorgaans draaide. Je speelt gewoon lekker je muziek, sommige mensen luisterden een nummertje en gaan dan weer zitten kletsen.

Wanneer het nummer afgelopen was werd er altijd wel geklapt, ook door de mensen die voornamelijk zaten te kletsen en te zuipen zonder echt te luisteren. Ik had daar geen moeite mee. Want ook al luisteren ze niet echt, je zorgt voor net even een andere sfeer dan wanneer er gewoon muziek werd gedraaid. Je had toch het gevoel dat je er toe deed als live band. En ondertussen zat je gewoon lekker te spelen.

[munkie]

Mijn 1e optreden was als zanger tijdens een protestbijeenkomst op de Uni Twente in Enschede in 1980. Even later de gitaar gepakt. Jaartje klassiek les gehad. Kan helaas nog steeds niet goed noten lezen. 1e akoestische? Eko? 1e plank? Vage Mof, ws. een Klira met van dat rode plastic wat vroeger ook op keukenstoelen zat. Daarna een Jap Morris LP kloon. Enz.

Speelde vrij snel in bands. Heb redelijk veel opgetreden. Van alles gedaan, top 40, blues, rock, rockabilly, jazz, bruiloften en partijen. Allemaal coverbands op mijn 1e echte band na. Dat was "symfonies"(progrock). Heb de goed tijd nog meegemaakt, jaren 80/90, je had overal zaaltjes en kroegen met live muziek.

Ben nu te oud. Schrijf liedjes en neem die op in mijn homestudio.

[Eko]

Mummie, ben tegen de 60 en speel meer dan ooit. BB King speelde tot aan zijn dood, dus gewoon door gaan. ��

[telerocker]

Mummie, ben tegen de 60 en speel meer dan ooit. BB King speelde tot aan zijn dood, dus gewoon door gaan. ��

Ik heb ook meer gigs dan vroeger, misschien omdat ik beter speel en momenteel drie bands heb.

[MoonlandMenace]

Begin jaren negentig, in mijn prille tienerjaren, gefascineerd geraakt door de gitaar, dankzij de overvloed aan gitaarmuziek in die tijd. Begonnen op een akoestische gitaar, boekje gehaald in de bieb, 'leer gitaar spelen met Bob Davidse'... Niet veel later hét naslagwerk 'de gitaar' in huis gehaald en de zelfstudie kon beginnen. Na een hete zomer vol noeste arbeid, kon ik een elektrische gitaar aan mijn arsenaal toevoegen.

Zelf liedjes van op de radio uitzoeken in het pré-internet tijdperk, veelvuldig cassetjes terugspoelend om het juiste akkoord of noot te vinden. Uiteindelijk als 16-jarige samen met wat vrienden een band begonnen, mooie tijd met veel repeteren en onze eigen muziek maken. Daarna wat optredens en een demo opnemen, tot de studies en werk ervoor zorgde dat de band uit elkaar viel.

Een aantal jaren zeer weinig met muziek gedaan, occasioneel nog in een bandje gespeeld, maar niet meer opgetreden. Tot onze zanger van weleer het luminieuze idee kreeg de band weer bij elkaar te brengen. Zo geschiedde, al spelen we nu enkel covers en geen eigen materiaal meer. Een tiental optredens per jaar, wat toch wel meer is als vroeger.

[dagrim1]

Jeetje, ik zie nu dat ik 8 jaar geleden mijn eerste stappen in de gitaarwereld ging zetten, vooral aangerommeld (focus en discipline zijn niet de sterkste punten) om 3 jaar later toch maar eens te gaan lessen.

Dat ook weer een jaartje of 2 volgehouden, waarna alles weer wegzakte (bleef trekken, maar er gebeurde gewoon niet zo veel... behalve kopen van spul, dat ging als vanzelf). En nu, vanavond, weer mijn eerste les. Besloten om het toch maar weer op te pakken met hernieuwde motivatie!

Ik kan eigenlijk nog steeds niet zo veel, een beetje dit en een beetje dat (weer die focus... "hey dat is een leuk nummer, hey, die ook! en die! en die!") dus hopelijk kan ik nu stappen maken om echt wat te gaan leren... maar vooral lol hebben met de muziek.

Optreden? Hell to the noes! Eerste rifjes? Eh... Het eerste nummer wat ik heb geleerd (op les) was 'Then came the last days of may' van the Blue Oyster Cult... Doelen zijn nog onveranderd zie ik aan mijn eerste topic ooit hier (voorstel-topic): Free Bird staat nog steeds op de lijst (en little wing van srv)... Ooit!

[Brad]

In het nummer ''Flaming telepath'' van Blue Oyster Cult zit een meesterlijke solo.

[vulvasonic]

http://www.rareelectricguitar.com/images/upload/Image/Peavey 'Adrian Vandenberg ' Signature Guitar 06.JPG
Wat heeft Adje eigenlijk korte beentjes! Zeker heel ver gelopen. :eek:

[Brad]

Ik had die gitaar destijds op het oog vanwege zijn Les paul scale en zijn prettige hals. Maar ik vond hem te duur.

[Bartrock]

Hopelozer dan zo'n 35 jaar geleden kon niet.Was punker geworden,en punk,dat kon iedereen.Kocht voor een tientje een gitaartje,een wat vreemd geval met een aktie die GVB afd tram in Amsterdam nog te hoog zou vinden.Wist ik wat een lapsteelachtige was...vervolgens naar een andere school waar ik bevriend raak met de gitarist van JACKAL-die alleen Hors Concours aan de talentenjacht mee mochten doen...Maar goed,alles toch in orde gekomen al was de weg lang en moeilijk.Maar de moeite blijkbaar want speel/shred die drie Ibanezzen nog dagelijks,als inmiddels ouwe headbanger.En drink gelukkig nog steeds bier met de heren (en nu ook dames) JACKAL-al ben ik wel de wat meer extreme kant opgegaan maar dat is juist de fun. \m/ \m/

[jahallozeg]

Op mijn 10e moest ik goede punten halen op school en dan mocht ik een gitaar en gitaarles. Mijn vader vond het niks want we hadden ook nog een piano staan Een nylonsnarige Suzuki en iedere week 20 minuten gitaarles. Toen ik 12 was, vroeg ik aan mijn leraar of ik ook rock muziek mocht spelen. Kwam hij aanzetten met de beatles terwijl ik The Earring, Brood en de Bintangs bedoelde. Die match was er dus niet. Even later had ik mijn eerste elektrische gitaar van een japans merk waar de naam me van ontschoten is Een zwarte Les Paul) en een tien watter National versterkertje. Ondertussen had ik de Ramones, theClash, the Ex
en de Sex pistols ontdekt en wilden mijn andere vrienden ook in een bandje. Een vriend wilde ook gitaar spelen ( hij kon er geen hout van) dus nam ik de bas ter hand (Ibazez Musician verdient met aardbeien plukken) , ondertussen een muziekcollectief opgericht. Mijn punkbandje was redelijk succesvol in de regio ook omdat we te slechte muzikanten waren, om nummers na te spelen. Dus verzonnen we maar wat zelf. Nu 35 jaar later nog steeds punker in hart en nieren DIY is mijn credo en ben de oude mannen als Neil Young, Johnny Cash en Nick Cave steeds meer gaan waarderen en in mijn repertoire gaan opnemen. Acoustisch (Eastman) en natuurlijk met mijn telecaster. Optreden doe ik niet meer hoewel een ouwe zakken bandje met kolere herrie zou ik wel weer leuk vinden. MS via facebook zoeken??

[MikeD]

Op mijn 10e moest ik goede punten halen op school en dan mocht ik een gitaar en gitaarles. Mijn vader vond het niks want we hadden ook nog een piano staan Een nylonsnarige Suzuki en iedere week 20 minuten gitaarles. Toen ik 12 was, vroeg ik aan mijn leraar of ik ook rock muziek mocht spelen. Kwam hij aanzetten met de beatles terwijl ik The Earring, Brood en de Bintangs bedoelde. Die match was er dus niet. Even later had ik mijn eerste elektrische gitaar van een japans merk waar de naam me van ontschoten is Een zwarte Les Paul) en een tien watter National versterkertje. Ondertussen had ik de Ramones, theClash, the Ex
en de Sex pistols ontdekt en wilden mijn andere vrienden ook in een bandje. Een vriend wilde ook gitaar spelen ( hij kon er geen hout van) dus nam ik de bas ter hand (Ibazez Musician verdient met aardbeien plukken) , ondertussen een muziekcollectief opgericht. Mijn punkbandje was redelijk succesvol in de regio ook omdat we te slechte muzikanten waren, om nummers na te spelen. Dus verzonnen we maar wat zelf. Nu 35 jaar later nog steeds punker in hart en nieren DIY is mijn credo en ben de oude mannen als Neil Young, Johnny Cash en Nick Cave steeds meer gaan waarderen en in mijn repertoire gaan opnemen. Acoustisch (Eastman) en natuurlijk met mijn telecaster. Optreden doe ik niet meer hoewel een ouwe zakken bandje met kolere herrie zou ik wel weer leuk vinden. MS via facebook zoeken??

voor een ouwe zakken bandje met kolere herrie ben ik beschikbaar....; bas of slaggitaar.. verwacht evenwel van mij geen supersnelle solo's en optreden hoeft ook geen heilige graal meer te zijn

[Brad]

@Jahallozeg
Die zwarte Les Paul was misschien een Hondo. Twee schoolvriendjes van me hadden er ook eentje als eerste elektrische gitaar. Betaalbare gitaren en zeer bruikbaar.

[jahallozeg]

@Jahallozeg
Die zwarte Les Paul was misschien een Hondo. Twee schoolvriendjes van me hadden er ook eentje als eerste elektrische gitaar. Betaalbare gitaren en zeer bruikbaar.

zou kunnen, speelde klote maar ja wist ik toen veel dat je ze zelf zou kunnen afstellen? En ik had zeker het geld niet om dat te laten doen, Roestige snaren, haperende pluggen en blij als je 5 consumptiebonnen en 25 gulden voor je optreden kreeg. Maar leuk was het altijd.

[edje kadetje]

M'n eerste nummer op electrisch: A Forest van the cure. Van vrienden geleerd. 1980 of 1981.
Het grappige is, ik speel hem nog steeds, en nog steeds zoals ik hem toen leerde. Nooit meer uitgezocht hoe het nou echt is. Nog steeds leuk om te doen.

[Braddie]

Mijn eerste riff die ik leerde was Allright Now van Free. Ik begon met een elektrische, een Crafter Cruizer, jammer dat ik die gitaar niet meer hebt..

Ik werkte in een muziekzaak en ik moest gitaren stemmen maar had verder nog nooit een gitaar aangeraakt en besloot toen om een gitaar van een vriend te lenen en van het een kwam het ander en nu speel ik regelmatig met redelijk zelfvertrouwen (Ondanks dat als ik mijzelf vergelijk met anderen die net zolang spelen als ik, best wel minder goed speel, alleen standaard akkoorden en simpele solo's) Op jamsessies, en met de band speel ik nu bijna 2 jaar gitaar.

Oh en ik ben redelijk into Open G sinds een jaartje, heerlijke tuning! KEEEFFFF

Speel nu op een Squier Bullet Strat!

[Schrevel]

Moeder, broer en zussen speelden ooit een instrument.
Ik nam ooit een klassieke gitaar inclusief les.
Muziekschool, buurthuis.
Moeizaam gepriegel.
Ik heb het ding nog steeds.
Hangt aan de muur, gestemd in een powerchord.
DADAAD

Maar het begon 'echt' met een tekst schrijven voor het plaatselijke punkbandje in de schoolkantine.
Van hen nam ik een gitaar over, een Fender Lead.
Eerste riff daarop kan Black Sabbath's Paranoid zijn geweest.

Tegenwoordig heb ik een voorliefde voor gitaren met veel schakelmogelijkheden en micro amps.

[Luca P]

Ok
Ik begon dus serieus met spelen in 1978.
Op een gitaar eh ding a la Frankenstein.
Hals van een western gelijmd op een klankkast van een klassieke gitaar. Met een soort Suske en Wiske lijm.
Werkte goed voor een week ofzo.
Daarna volgden vele prut gitaren en snaren. Doordat ik MOEST en ZOU spelen harkte ik door.
Later kwamen de echte gitaren.
Eerste wat ik ooit leerde was van mijn vader. rond 1970. Een soort finger tappin' ding ver ver voor Eddie van Halen. Dus mijn vader heeft dat uit gevonden.
Lol!
Eerste lick was Smoke on the water, in de verkeerde toonsoort. Daarna volgde "The house of the rising sun"....althans de eerste 3 akkoorden. De rest wist niemand.
Geen internet of wat dan ook alleen een pick up/cassette speler om alles uit te zoeken.
Thuis werd veel country muziek gedraaid. Buck Owens, Cliff Richard, Les Paul, rock n roll enz.
Dus veel 3 akkoorden schema's, erg belangrijk geweest.

Jullie kindertjes hebben een makkie wat betreft internet. Alles is te vinden.
Tegenvaller, een goede muzikant ben je sneller zat en hoppa, je klikt zo naar de volgende.
Hmmm...beetje oude lullen verhaal, maar het is wel zo.