PDA

View Full Version : Stukkie jazz van Emily Remler



Little Jay
2 november 2017, 21:49
Nummer van de helaas te vroeg overleden jazzgitariste Emily Remler (nah ja, haar versie dan, ze heeft het niet geschreven): Sweet Georgie Fame.

https://youtu.be/ROGxJPn_gPY

Fusion
2 november 2017, 22:08
Niiice. Lekker hoor. Weinig op aan te merken, behalve dan dat ik m mooi gespeeld vind :)

Duhsjaak
3 november 2017, 09:18
Nice. Te kort.
Maar dat was mevrouw R. ook.
Wel leuk deze post, want de dame was bij mij van de radar.
Heel fijn weer s wat van je muziek te horen.
Vriendelijke groet, Gus

Plant
3 november 2017, 22:38
Mooi sfeertje in die video.
Doet me eraan denken dat hier iemand zo'n oude Gibson(?) combo versterker van z'n vader heeft, daar werd ooit een oude zwart-wit foto van gepost. Was jij dat?

Little Jay
4 november 2017, 09:07
Mooi sfeertje in die video.
Doet me eraan denken dat hier iemand zo'n oude Gibson(?) combo versterker van z'n vader heeft, daar werd ooit een oude zwart-wit foto van gepost. Was jij dat?

Nope! Oude Gibson vertsterker staat wel op m'n verlanglijst..... dus als 'ie 'm kwijt wil...... ;-)

Little Jay
4 november 2017, 09:10
Nice. Te kort.
Maar dat was mevrouw R. ook.
Wel leuk deze post, want de dame was bij mij van de radar.
Heel fijn weer s wat van je muziek te horen.
Vriendelijke groet, Gus

Thanks Gus! 't Is kort ja. Leuk nummertje om over te soleren ook, maar ik heb geen backing. Misschien kan ik in iReal iets fabriceren, zal eens kijken.

Little Jay
4 november 2017, 09:11
Niiice. Lekker hoor. Weinig op aan te merken, behalve dan dat ik m mooi gespeeld vind :)

Thanks man!

Fusion
4 november 2017, 10:09
Als je toch wat opbouwende kritiek wilt ;) probeer t nét ietsjes meer met overtuiging, verhalend te spelen. Nét iets meer dynamiek. Je beheerst t goed genoeg om dat te kunnen denk ik.

Little Jay
5 november 2017, 10:30
Als je toch wat opbouwende kritiek wilt ;) probeer t nét ietsjes meer met overtuiging, verhalend te spelen. Nét iets meer dynamiek. Je beheerst t goed genoeg om dat te kunnen denk ik.

Haha, ja ik snap wel wat je bedoelt hoor. Is dat rooie opname-lampje hè, brengt toch altijd een soort van spanning met zich mee gek genoeg.

Fusion
5 november 2017, 10:50
Haha, ja ik snap wel wat je bedoelt hoor. Is dat rooie opname-lampje hè, brengt toch altijd een soort van spanning met zich mee gek genoeg.
Pdfff tell me about it. Podium en opnamevrees hier als de neten... niet normaal

Charlie McD
7 november 2017, 11:59
Met heel veel plezier naar geluisterd. Een heerlijke 'smoothy'. Van mij mag je daar een plaat mee vol spelen. Kan ik lekker mijn Anna Karenina bij uitlezen...

Duhsjaak
7 november 2017, 15:04
Als ik even een zijstap zou mogen maken. Ik zie een paar verwijzingen naar rode lampjes.

Haal het boek ‘L is liefde’ van Mark Mieras in huis. Of uit de bieb.
Dat is een boek, toegankelijk geschreven door een hersen Wetenschapper.

Je zou jezelf kunnen helpen daaroverheen te komen door iedere dag op het zelfde tijdstip iets op te nemen. Je hersenen raken aan die nieuwe conditie gewend plus dat ze eraan gewend raken dat je iedere dag een hoop gelukshormonen naar boven stuurt.
Dat zou kunnen verklaren waarom ik nog intens geniet van de muziek die ikzelf maak, maar dit terzijde.

Als je ooit het idee had dat je wel iets meer zou willen weten van de biochemische fabriek in je hoofd, lees dan Mark Mieras’ boek.
Dat zal je zeker bevallen. En alleen de rode lampjes in de Amsterdamse binnenstad leveren dan nog iets van vrees op.
Maar daarmee is wel te leven. Althans voor mij.

Vriendelijke groet, Gus

Little Jay
8 november 2017, 14:42
Interessante suggestie Gus! Ik ga het eens uitchecken!

Veel doen help ook, ik had hetzelfde op jamsessie, speelde voor mijn gevoel maar op 50% van mijn kunnen: altijd nerveus en verkrampt. Is (bijna helemaal) weggegaan door mezelf maar gewoon voor de leeuwen te blijven werpen en vooral te zoeken naar het plezier dat je ervaart.

Ook interessant in dit verband is het boek van pianist Kenny Werner, "Effortless Mastery", dat heb ik wel gelezen maar nooit zijn methodes en oefeningen bewust toegepast.

Duhsjaak
9 november 2017, 06:41
Ik zie dat ik ook nog een redelijk belangrijk stukje van die puzzel ben vergeten.

En dat is dat je pas achteraf mag luisteren naar je opnames.
- Dat zorgt voor een bepaalde mate van seriematigheid
- Dat zorgt voor een bepaalde afstand tot je werk
- Het vermindert het gevoel dat je jezelf op de vingers kijkt
- Het is het equivalent van 'het stapje terug' van de schilder
- Achteraf zijn aanvankelijk niet zo geslaagde foto's ineens extra leuk


Alors, jezult zeker bemerken dat je expressie er op vooruit gaat op den duur. Want losser en iets meer gedurfd geeft meer speelplezier.
Je moet natuurlijk een beetje streng zijn voor jezelf. Niet iedere dag hetzelfde spelen. Iedere dag iets anders. Hoe onbenullig ook.
Sukses.
Vriendelijke groet, Gus


Editje
Effortless mastery ken ik niet. Thanks voor de tip.

Little Jay
19 november 2017, 16:45
Ik vond vandaag het boek "Ben ik dat" van meneer Mieras bij de plaatselijke kringloopwinkel. Meteen aan het lezen geslagen en erg interessante en leerzame kost. Een heel hoofdstuk gewijd aan muziek en ons aangeboren ritmegevoel. Leuk!

Dank voor de tip!

Duhsjaak
19 november 2017, 19:54
Nice!
Dat zijn de leuke kanten van een forum. Dat je elkaar met kleine dingen soms net iets uit de ‘loop’ haalt. Net even anders naar de zaak kijken geeft al vlot het idee dat je een beetje losser komt te staan ten opzichte van dingen die je bezighouden. En zorgen hebben is niet ok voor je muziek.

Het gaat om onbekommerd genieten. Meer plezier is vaak ook meer durf. Want je hebt bakken toon en talent.

Die Mieras is echt heel goed en kan het ook nog eens goed uitleggen. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Long may you run.
Vriendelijke groet, Gus