Is dit nou echt geld waard?

[GunMetalBlue]

Klassiek verhaal: mijn vriendin koopt een gitaar, laat hem jaren staan, en wil er nu vanaf.
Betreft zo'n (al net even klassieke) Squier Affinity Strat in de Hello Kitty editie.

Ik vind links en rechts dat die dingen tot 350 opbrengen, maar ikzelf durf er nog geen 150 voor te vragen, er vanuit gaande dat dat destijds de vraagprijs was.

Iemand een idee of dit nou echt die extra 200 euro waard is?

Deze:
https://medias.audiofanzine.com/images/normal/squier-hello-kitty-strat-157594.jpg

[showband]

ik denk dat je ' em wel in roze moet hebben...
Maar verder heb ik enorme spijt dat ik er niet eentje gekocht heb..... Ze zijn cool.

Die spongebobgitaar was ook te gek!

[MarkS]

200, 250 met bijbehorende bag, daarboven is misplaatste hype. (maar wat let je.. als een gek dat ervoor vraagt is er misschien ook een gek die dat er voor geeft...)

en dan zijn er nog veel grotere gekken:

https://www.ebay.com/itm/HELLO-KITTY-RARE-BLACK-FENDER-SQUIER-STRATOCASTER-GUITAR-BRAND-NEW-FREE-SHIP-/282695878938

Pink is a must btw.

Als ze nou een standaard trem cavity hadden zou ik er wel 1 willen, FR er op, flink relicen (ala MacWilliams BBQ) en maar punk raggen straight into a Marshall.

(offtopic: Zo zie ik ook vraagprijzen voor Epi Valve Jr tops voor het dubbele van de prijs tijdens de clearance sales destijds.. Dijkman of Dirk Witte bijv. deed de topjes op een gegeven moment weg voor 75 euro)

[Mr.Fingers]

Ze worden niet meer gemaakt, en zijn ook maar vrij beperk op de markt gekomen (niet echt veel vraag naar + contract van bepaalde duur met de auteurs van Hello Kitty). Ze hebben een beetje een cultstatus gekregen nu, en dat levert wat extra geld op. Ik heb weet van een grindcore/metalband die uitsluitend op (roze) Hello Kitty instrumenten speelt (wel met EMG's in dan), gewoon voor de lol.

[MarkS]

Ze worden niet meer gemaakt, en zijn ook maar vrij beperk op de markt gekomen (niet echt veel vraag naar + contract van bepaalde duur met de auteurs van Hello Kitty). Ze hebben een beetje een cultstatus gekregen nu, en dat levert wat extra geld op.
Kan wel zijn, maar 3x de vraagprijs voor een bare bones versie van een gewone 2e hands Affinity...

[Pepe]

Een kennis van mij heeft zo'n ding, neemt ie soms mee naar klussen gewoon om iedereen te stangen maar speelt er ook soms op zegt ie.
En inderdaad, heeft een blog en daar komt die Kitty wel eens voorbij.



https://www.youtube.com/watch?v=WFBL0VKorWk

[NRJay]

Puur rationeel gezien, nee dat is die niet waard.
150 nieuw, dat is 2dehands 100 in goede staat ofzo iets.

Het is de Kitty print die zo ver buiten de norm van de klassieke gitaren kleurt, plus het feit dat die in zo'n beperkte oplage geleverd is, dat deze gitaar zo aantrekkelijk maakt, voor sommigen.

Voor die ene juiste persoon is 350 wel een aanvaardbare prijs.
Aan u om die persoon te vinden, of gewoon voor 100 te koop zetten en dan ben je er binnen de week ook vanaf...

[Mr.Fingers]

Als je ziet wat er tegenwoordig neergeteld wordt voor een Harmony H44 (zonder trussrod nog electronica-aarding).

[barno]

Als je ziet wat er tegenwoordig neergeteld wordt voor een Harmony H44 (zonder trussrod nog electronica-aarding).

dat klopt, schaarste is a bitch, maar dat is dan ook een waanzinnig mooie en goede gitaar

[Plant]

Ik vind links en rechts dat die dingen tot 350 opbrengen, maar ikzelf durf er nog geen 150 voor te vragen, er vanuit gaande dat dat destijds de vraagprijs was.

Iemand een idee of dit nou echt die extra 200 euro waard is?

350,- geldt alleen voor de Hendrix re-issue :ok:

http://www.feelnumb.com/wp-content/uploads/2014/09/jimi-hendrix-hello-kitty-guitar.jpg

[MikeD]

een gibson les paul standard in sunburst uitvoering kostte in 1959 $ 265 dollar (list price ex case, de koffer stond voor ¢ 42.50 in de catalogus )..... en verkocht niet zo geweldig destijds. Dus laten we over 57 jaar nog eens bekijken wat die Hello Kitties gedaan hebben in de tussentijd..... zet je m in de agenda??

[ateng]

Ga je nou echt een '59 Les Paul vergelijken met een Hello Kitty?!

[barno]

Ga je nou echt een '59 Les Paul vergelijken met een Hello Kitty?!

LP niet, maar Mr Fingers vergelijkt 'm met een H44, een (qua eenvoud vergelijkbaar) budgetgitaartje uit de 50's. En die scoren nu gemakkelijk 2000 Euro... . had wel zijn eigenheid, en dat heeft kittiegitaar niet, op de print na dan.

[Jasper.]

Ik zou ook nog wel graag eens een willen, liefst de roze. Maar niet voor 350 euro haha. Ook hier om er in een deathmetalbandje mee te spelen.

[D3nnis]

Ik zou ook nog wel graag eens een willen, liefst de roze. Maar niet voor 350 euro haha. Ook hier om er in een deathmetalbandje mee te spelen.

Dit heb jij nodig:

https://www.daisyrock.com/sites/default/files/imagecache/product_full/14-7751RockCandyGuitar_0.jpg

[Erik de Perik]

LP niet, maar Mr Fingers vergelijkt 'm met een H44, een (qua eenvoud vergelijkbaar) budgetgitaartje uit de 50's. En die scoren nu gemakkelijk 2000 Euro... . had wel zijn eigenheid, en dat heeft kittiegitaar niet, op de print na dan.

Best te vergelijken alleen die H44 is een leuk vintage instap gitaartje en die Squier een hedendaagse instapper. Beide low budget.

[Jasper.]

Dit heb jij nodig:

https://www.daisyrock.com/sites/default/files/imagecache/product_full/14-7751RockCandyGuitar_0.jpg

Hahaha. Die is ook vet. Ben alleen niet zo van de glitters. Onze zanger, bassiste en andere gitarist hadden laatst alledrie een shirt met eenhoorns en regenbogen. Ik moet er natuurlijk ook wat bij in mengen. Al is het maar om de drummer te pesten die het allemaal veel te serieus neemt :p

[Erik de Perik]

Hahaha. Die is ook vet. Ben alleen niet zo van de glitters. Onze zanger, bassiste en andere gitarist hadden laatst alledrie een shirt met eenhoorns en regenbogen. Ik moet er natuurlijk ook wat bij in mengen. Al is het maar om de drummer te pesten die het allemaal veel te serieus neemt :p

Ik had vroegah een Zündapp in die kleur. Zwarte sterwielen, witte Denfeld buddy, eerst een brede Tomaselli, later een M-stuur. Verder alles chroom incl. een complete verchroomde boutjes set. Je bent Hagenees of je bent het niet :supercool:

[barno]

Best te vergelijken alleen die H44 is een leuk vintage instap gitaartje en die Squier een hedendaagse instapper. Beide low budget.

H44 was mss budget maar dan wel met een neckthrough en brazilian rwood toets en een goedkope maar zeer goede pickup. dus toch een ander idee dan budget tegenwoordig... Een chinese squier gaat binnen 50 jaar geen fortuinen waard zijn omwille van zijn unieke kwaliteiten

[Erik de Perik]

H44 was mss budget maar dan wel met een neckthrough en brazilian rwood toets en een goedkope maar zeer goede pickup. dus toch een ander idee dan budget tegenwoordig... Een chinese squier gaat binnen 50 jaar geen fortuinen waard zijn omwille van zijn unieke kwaliteiten

Dat weet je niet...... voorlopig is de markt niet zo kwaliteit gevoelig.

[Misery Signals]

Gewoon 125 voor vragen en klaar. Kat op een brolgitaar. Reacties hier zeggen het helemaal... Roze is de gewilde kleur en men zou de plank enkel willen om in een band mensen op stang te jagen... Na drie keer is dat grapje ook weer gemaakt en wordt de plank terug in de verkoop gegooid... 😃

MS

[barno]

Dat weet je niet...... voorlopig is de markt niet zo kwaliteit gevoelig.
in gitaarland is kwaliteit geen belangrijk argument. Het draait om mojo, intentie, verhaal. Een chinees (copie) massaproduct met enkel commercieel motief zal nooit de status hebben van vintage gitaren die tegenwoordig zwaar scoren

[dejohan]

Ja, luister naar de mensen in dit topic en verkoop de gitaar aan mij voor 150.
Dan ben je van het probleem af, en zal ik voor jou de moeilijke beslissing nemen om hem te verkopen voor 350.

;)

Serieus: de waarde van iets is wat mensen er voor willen betalen. Kwaliteit is daarbij niet echt relevant.

[Kim Wilson]

in gitaarland is kwaliteit geen belangrijk argument. Het draait om mojo, intentie, verhaal. Een chinees (copie) massaproduct met enkel commercieel motief zal nooit de status hebben van vintage gitaren die tegenwoordig zwaar scoren

Niet alleen in gitaarland. Het gaat om vraag en aanbod, en eventuele toegedichte status. Kijk maar eens wat een ‘69 Dodge Charger kost ten opzichte van vergelijkbare muscle cars van dat jaar. Alleen maar omdat die heeft geschitterd in een serie over een zooitje rednecks.

[Plant]

Het is moeilijk te voorspellen wat iets qua waarde gaat doen en of dat afhankelijk is van kwaliteit.

Vintage audio is momenteel heel hot en dan hebben we het soms ook over instapmodelletjes van 40 à 50 jaar oud. Platenspelers die toendertijd werden verkocht als Japans budget-tegenhangers van bv. Thorens. Wel populair en veel verkocht en sterk want dat het nu nog werkt zegt wat. Maar er is de afgelopen decennia ook het nodige van achteloos bij de stort gezet en nu gaan redelijk netjes gebleven exemplaren echt voor belachelijke prijzen.

10 jaar geleden zag je stapels platenspelers bij kringloopwinkels voor 5,- en daar zaten leuke dingen bij en die zag je soms heel lang staan. Ik heb er nog wel gekocht. Diezelfde spelers verkoop je nu makkelijk voor 75,- en als ze nog bij een kringloop belanden staan ze in de vitrine van kringloopwinkels en dan mag je erop bieden. Ook plastic jaren 80 brollen.

Oude receivers e.d. komen nu ook flink in opmars qua prijs, Seventies Pioneer SX-serie e.d. Leuk spul hoor maar het is een elektrisch apparaat dat zonder onderhoud meer kraakt dan muziek weergeeft en als je het al storingsvrij krijgt (mechanische schakelaars, potmeters) blijft het 40+ jaar oud apparaat dat je moet blijven onderhouden. Analoge radio (FM ligt al bijna op z'n gat).
Ik vind het mooi, maar je moet ook weten waaraan je begint als je het koopt. Sommige apparaten zijn 30 jaar geleden weggezet, alles is nu gecorrodeerd en als men het nu van zolder haalt is het de Heilige Graal?

Wat de Hello Kitty gitaren die de tand des tijds doorstaan over 50 jaar doen? Als we tegen die tijd nog "Tussen Kunst & Kitsch' kennen zou het zomaar een programma-item kunnen zijn ;)

[Napoje]

Ach danelectro werd vroeger ook als goedkope troep weggezet, wat t natuurlijk ook was. Toch leveren die redelijk wat stuivers op tegenwoordig.

[Plant]

Iemand met kennis van zaken zal ook anders naar een product kijken en (toekomstige) waarde toekennen dan iemand die het 'blanco' in handen krijgt en het er gewoon mooi uit vind zien en klinken.

[vulvasonic]

Die Hello Kitty strats waren natuurlijk ook gewoon niets meer dan zeer uitgeklede stratjes met de goedkoopste hardware en gemaakt in (extreem) lage lonen landjes. Het enige wat ze apart maakte waren de slagplaatjes en (in het geval van de roze) de kleur. Ik vond persoonlijk die zwarte iets lolliger, maar dat terzijde. De enige reden dat ze het 2de hands aardig schijnen te doen is dat koddige uiterlijk. Nieuw zijn ze niet meer te krijgen. Er zijn talloze gitaren niet meer nieuw te krijgen, maar sommige dingen spreken nou eenmaal meer tot de verbeelding dan andere dingen.
Toen die dingen uitkwamen wilde ik er meteen al eentje hebben. Leek me geinig om lekker op te rocken. Maar goed, ik zat dan ook in een band waarvan de twee gitaristen en de bassist op gitaren speelden in de vorm van een bloem. Gitaren van Daisy Rock, als ik me niet vergis. We hadden een gele, een blauwe en een roze. Zelfs voorzien van betere hardware en goede elementen bleven het kutgitaren. Na twee nummers gingen ze dan ook weer af. :D


Veel interessanter zijn gitaren als de Blazer van Ibanez, of de Roadstar-serie (?) van hetzelfde merk. Gitaren die beter waren dan de Fenders uit die tijd, maar die je nu nog steeds wel tegenkomt voor bedragen van tussen de 250 en 375 euro. Yamaha maakte ook geweldige gitaren die je voor een habbekrats kunt kopen en die echt serieus goed zijn.
Die Hello Kitty dingen, ach... de lol van een drollig slagplaatje heeft een maximum prijs denk ik dan. Maar die Blazers, die zullen echt niet ineens enorm veel opleveren, maar misschien zijn het de Tokai's van over 10 jaar. Zoiets? :)

[Pepe]

I agree. Bijna al die Japanse gitaren tussen '80 en pak hem beet '84 zijn uitzonderlijk goed gebouwd. Zelfs de lak is beter dan wat er tegenwoordig opgesmeerd wordt.
Nadeel is wel, het klinkt allemaal vrij 80ties. Dat wil zeggen, clean en dun, eerder microwave itt oma's zelf gebakken appeltaart.
Komt nog bij dat de amps uit die tijd ook zo klonken. Dubbelop. En de overdrives als een brok ronkend mid, alsof je ineens op een andere gitaar speelt.
Ik heb best een hoop gitaren uit die periode. En allemaal die kwaal. Ook Fenders en Gibsons.
Ik heb geen idee waarom en hoezo.
Zelfs als je ander pickups er op zet blijft dat karakter aanwezig.
Ook bij al die buizen amps uit die tijd is die tendens aanwezig maar dat kan ik wat beter verklaren namelijk mode.
En speakers ook. Neem zo'n Electrovoice, enorm goed gebouwd maar kil en afstandelijk.
Heel verhaal.
Wat ik bedoel, waarschijnlijk zouden al mijn amps en gitaren uit begin 80 komen als het wat vriendelijker klonk allemaal.

[Erik de Perik]

Klank van die gitaren komt door de pups, denk ik.
Die EVM's klonken zelden goed. Ik snapte toen al niet goed waarom lui die zo graag wilden. Heb er ooit er wel eens eentje in een combo gezet........ een Dynacord wellicht, zo'n digitale buizen.....??

[vulvasonic]

Herkenbaar. Aan de andere kant, voor dat typische jaren 80 geluidje, waar wij allemaal misschien tóen al, of anders zeker vanaf de jaren 90 zo'n hekel hadden, merk je dat er de laatste tijd een soort herwaardering aan het ontstaan is. Zelfs de transistorbak. De Roland Jazzchorus is weliswaar nooit helemaal weggeweest, maar nu begint het er al op te gaan lijken dat die versterker gewoon bij het arsenaal hoort dat iedere zichzelf serieus nemende studio- of sessiegitarist dient te hebben. Gewoon naast de bekende buizenbakken. En daar valt best iets voor te zeggen.

Voor het hierbovengenoemde gitaristentype valt ook iets te zeggen voor een Kempertje, maar dat is weer een heel ander verhaal. :D

[Pepe]

Het zijn cycli. Na de seventies was het wachten op de back to the eighties. De eerste back to the nineties zijn trouwens al geweest.
En het is ook weer het wiel opnieuw uitvinden, het recht van elke generatie.
Die generatie zegt nu, wat is er mis met transistor? Klinkt wel lekker en je hoeft geen buizen meer te wisselen!
Komt allemaal goed, de transistor/digitaal predikers zijn de fanatiekste buizen bekeerders van de toekomst.
Ik merk trouwens in de Amerikaanse pers al weer een lichte tendens naar de less is more pedalenbakken.
Die Joe Bonamassa flamed die shoegazaer tegenwoordig zelfs, krijgt uitslag alleen al van het woord soundscape.
Beetje flauw van hem, heeft van elk pedaal wel iets met zijn naam er op.
Ik heb een Bonamassa cry baby. Nou, DIE naam klopt in ieder geval.:D

[Jimi Hendrix58]

Jimi Hendrix met een Hello Kitty dat kan niet, dat moet dan een Hello Tiger zijn.