wanneer is het zover

[gitaarvrouwtje]

Ik speel toch al een tijdje gitaar, heb tijden dat ik heel veel speel maar ook wel eens tijd dat de koffer dicht blijft, ( hoewel dat minder tijd is dan de tijden dat ik wel speel)
Ik ben de laatste weken weer intensiever gaan spelen, soms loop je een tijdje tegen jezelf aan, zo n blokkade, alsof je niet meer verder komt
daarom nu besloten maar weer les te nemen. niet dat ik geen slag kan spelen, en ik kan behoorlijk uit de voeten met allerlei tokkels en fingerpicking patroontjes, maar ook met guitarpick kan ik steeds beter uit de voeten.

ik merk nog steeds gene als iemand zegt, "jij kunt gitaar spelen" of "wat speel je goed"
want dat vind ik nooit echt..dat ik het KAN, of dat het GOED Is
ik denk altijd in termen van "ik ben lerende" of "kan altijd beter"
wanneer kun je zeggen dat je gitaar /een instrument kunt bespelen

wanneer "beheers"je een instrument?
moet je dan zo goed zijn als..nou ja noem ze maar, tommy emmanuel,..rory gallagher... weet ik veel wie..
wanneer kun je het..

moet je daar toonladders voor kunnen spelen? moet je daar voor kunnen improviseren..
moet je daar moeilijke grepen voor kunnen pakken ( mijn handen zijn niet al te groot en flexibel dus echt breed over de fretten zal ik nooit kunnen pakken denk ik)

ben wel benieuwd hoe daar over wordt gedacht
vind jij dat je kunt spelen?

[Plant]

Da's wel een interessante. En ik herken mezelf er in.

Allereerst moet je je niet meten met individuele artiesten, zeker als je zelf heel breed geörienteerd bent. Iedere muzikant ontwikkelt toch een 'signature', een eigen speelstijl en geluid. Tenzij je een kopieermachine bent die alles precies reproduceert, maar dat is neem ik aan niet je doel van gitaar spelen ;)

Ik meen me te herinneren dat het Brian May was die ooit zei: "Het is net als leren praten. Je begint met simpel woorden napraten van je ouders en dan ga je eigen dingen zeggen."

Niveau is ook niet te meten. Er zijn heel veel technisch goede gitaristen die me muzikaal niet raken en andersom.

Dat van niet verder komen herken ik ook. Een band is wat me stimuleert om te spelen. In m'n uppie doe ik niet veel. Echter, ik heb 10 jaar in een lokaal bandje gezeten waarmee ik een half jaar geleden ben gestopt. Er zat (voor mij) geen uitdaging meer in en thuis speelde ik helemaal niet meer. Genoeg andere dingen te doen, andere liefhebberijen waaraan ik niet toekwam...

Maar ja, in m'n uppie thuis zitten betekent geen muziek en geen band is ook geen muziek. En een studiebol ben ik ook niet, ik ben meer iemand die in de praktijk leert.

Dus ik ken ook de perioden van 'de gitaar in de koffer'. En als ze er weer uit komt is er een nieuwe start en probeer ik weer nieuwe dingen.

[Brad]

Ik heb die vraag wel eens aan een leraar gesteld. Die moest er om lachen. Wat hem betreft was een kampvuur akkoorden gitarist ook een gitarist. Een slaggitarist.

[Pepe]

Het is een theoretische vraag waar geen eenduidig antwoord op is.

Het is een beetje als het ontdekken van het universum, hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niks weet.
Dat is een citaat van Aristoteles trouwens en die speelde belabberd kithara, een onversterkte gitaar want stroom was een probleem in die tijd.

Mijn neefje, die pas begonnen is, speelt fantastisch, zegt ie zelf. Ook wel jammer dat wanneer hij er mee door gaat er achter komt dat ie helemaal niet zo geweldig is. Eigenlijk zou hij er nu mee moeten stoppen, op zijn hoogtepunt.

[Schrevel]

wanneer kun je zeggen dat je gitaar /een instrument kunt bespelen

wanneer "beheers"je een instrument?


Twee verschillende vragen.

Een instrument is een stuk gereedschap. Een gitaar is voor een gitarist wat een kwast is voor een schilder of een scalpel voor een chirurg. Wat wil je er mee maken? Oftewel, wat is je doel? Dit is een meer persoonlijk uitgangspunt. Wat wil je kunnen spelen en lukt dat met wat je al kan.

Je beheerst je gereedschap als je er mee kunt wat 'de verkoper' (of 'men') beloofde dat je er mee zou kunnen. Dit heeft een hoog 'me too' gehalte, waar werd je door getroffen of geïmponeerd? Dit uitgangspunt komt meer van buitenaf. Mensen die zich weinig aantrekken van anderen zullen dit waarschijnlijk ook wel minder belangrijk vinden.

[NLF]

Het is een lastige kwestie omdat je altijd geneigd bent te kijken naar de dingen die je nog niet kunt, en omdat je geneigd bent jezelf met allerlei andere mensen te vergelijken die op hun eigen manier allemaal heel erg goed zijn. Het heeft daarnaast ook te maken met wel jezelf willen blijven verbeteren maar tegelijkertijd ook je beperkingen accepteren. Als je bijvoorbeeld heel goed blues kunt spelen maar tegen jezelf zegt dat je jazz of flamenco moet kunnen spelen heb je alsnog een probleem.

[Harald]

Mijn neefje, die pas begonnen is, speelt fantastisch, zegt ie zelf. Ook wel jammer dat wanneer hij er mee door gaat er achter komt dat ie helemaal niet zo geweldig is. Eigenlijk zou hij er nu mee moeten stoppen, op zijn hoogtepunt.Done that, been there... maar stoppen kon ik ook al niet.

Toen ik begon, wilde ik gewoon een paar liedjes van de Beatles kunnen spelen. Dat ging eigenlijk al heel snel mis. Zingen kan ik niet, en op elektrische gitaar was ik waardeloos in het letterlijk naspelen van iets.

Nu wil ik gewoon alles kunnen, en dan beter. Dan weet je ook van tevoren dat dat niet gaat lukken ;)

Maar, zolang ik lol heb in het toch proberen hoor je mij niet klagen ;)

Ry Cooders advies op wat het belangrijkste was om te leren, kwam erop neer dat je gewoon elke dag iets nieuws moest leren. Groot of klein maakt niet uit. Elke dag is misschien wat ambitieus, maar zolang je steeds maar weer eens wat nieuws leert gaat het vooruit. Lullige is dat je dat vaak zelf niet in de gaten hebt. Grijp regelmatig eens terug op iets wat je al eens gedaan hebt, of neem wat op en bewaar het een tijdje. Daaraan zul je je vooruitgang merken.

[Pepe]

Ry Cooders advies op wat het belangrijkste was om te leren, kwam erop neer dat je gewoon elke dag iets nieuws moest leren. .

Ik heb het idee dat er ergens een kantelpunt is waar je je beperktheid accepteert en daarmee de weg vrijmaakt om datgene wat je wel kan te perfectioneren.
Je houd op met het leren van nieuwe woorden zodat je mooie zinnen kan maken.

Over Cooder gesproken, Vai vertelde dat ie voor de film Crossroads samen met Cooder in een studio terecht kwam. Hij begon zich in te spelen door al zijn licks en toonladders voorbij te laten komen, beetje indruk maken ook. Cooder liet Vai uitrazen en zette een langzame swampy groove in zoals Cooder dat kan. I was embarrassed, zei Vai, I felt like a stupid punk.

[guitarkid2]

dat is helemaal aan jezelf
hoewel in de muziek ,de meeste mensen dat afmeten aan de hoeveelheid mensen die je leuk vinden

[gitaarvrouwtje]

interessante punten
en ik herken me er inderaad ook in.
er is altijd wel wat te leren, als het gaat om jezelf begeleiden, zingen met de gitaar, dan kan ik dat best wel leukig denk ik
ik ben daarnaast net als Plant iemand die een bepaalde drive nodig heeft, na het opheffen van mijn laatste muziekprojectje had ik het een beetje gehad, ik voelde me niet meer zo gemotiveerd. dan gaat die koffer een tijdje dicht
het valt me dan wel op dat wanneer dat ding weer opengaat ik toch een soort van vooruit ben gegaan alsof er in je hoofd processen doorrijpen maar dat kan ook verbeelding zijn

ik heb nu dus besloten les te nemen om precies DIE reden, een gitaarleraar die ook nog eens heel andere dingen doet dan ik doe
Daar is wel wat te halen denk ik

Ik heb nu soms het gevoel dat ik een trucendoos opendoe. Ik heb wel al die trucs zelf geleerd en erin gestopt, trucje akkoorden leren (check)
trucje tokkeltje 1,2, 3, 4,5 en 6 check
trucje pull of , hammer on.. check

beetje dat idee
Ik ben er handig in geworden die trucs te combineren en als ik dan een liedeke kweel pas ik die trucs met verve toe met als gevolg een publiek dat oh en ah roept en vindt dat ik geweldig gitaar speel

eigenlijk zou je dan dus kunnen zeggen dat ik DIT stukkie gitaarspel aardig in de klauw krijg
maar er nog zooooveel meer te ontdekken is
en dat hoop ik dus nu weer te gaan doen, bij de nieuwe leraar, ..nieuwe uitdaging
muzikaliteit is niet aan te leren..op een instrument kun je echter continu nieuwe skills blijven leren om die muzikaliteit vorm te geven..
zoiets denk ik

[gitaarvrouwtje]

dat is helemaal aan jezelf
hoewel in de muziek ,de meeste mensen dat afmeten aan de hoeveelheid mensen die je leuk vinden
met je eerste zin ben ik het wel eens ja
de tweede is voor mij niet relevant ( persoonlijk)
voor mij is het vooral het gevoel dat ik zelf heb..ik heb NOOIT het gevoel dat ik het kan

maar als mij gevraagd wordt speel je gitaar, dan zeg ik wel ja.. dat dan weer wel.. dat zegt niet zoveel over hoe goed hahaha

[gitaarvrouwtje]

Twee verschillende vragen.

Een instrument is een stuk gereedschap. Een gitaar is voor een gitarist wat een kwast is voor een schilder of een scalpel voor een chirurg. Wat wil je er mee maken? Oftewel, wat is je doel? Dit is een meer persoonlijk uitgangspunt. Wat wil je kunnen spelen en lukt dat met wat je al kan.

Je beheerst je gereedschap als je er mee kunt wat 'de verkoper' (of 'men') beloofde dat je er mee zou kunnen. Dit heeft een hoog 'me too' gehalte, waar werd je door getroffen of geïmponeerd? Dit uitgangspunt komt meer van buitenaf. Mensen die zich weinig aantrekken van anderen zullen dit waarschijnlijk ook wel minder belangrijk vinden.
eens, dat is ook zo,.. ik trek me wel wat aan van anderen denk ik maar dan meer in de zin dat ik snel bang dat ze te hoge verwachtingen hebben van mij
zo zou ik prima bij een kampvuur op gehoor de akkoorden bij het gemiddelde popnummer kunnen vinden en meezingen, en dan vindt "men" dat je geweldig speelt, maar ik ben gewoon nooit die gitarist die dan zegt, ik speel wel
en ik ben ook nooit zo scheutig als mensen vragen speel eens iets
ik heb t gevoel dat ik een kunstje moet doen...en dat men meer verwacht en ik wel zal teleurstellen haha
dan kun je wel stellen dat t je iets uitmaakt denk ik

[Ernest01]

Er spelen een aantal dingen, als ik het zo lees.

Je bent onzeker over jouw spel en denkt dat anderen aardig doen door te zeggen dat je goed gitaar speelt....
Of je denkt dat er mensen tussen het publiek zitten die veel beter kunnen spelen. (wat zeer waarschijnlijk niet zo is.... en dan nog.....)
Nou.... de dingen die ik van jou gehoord heb liegen er niet om. En daarvan kan ik volmondig zeggen dat het goed klinkt.
Helemaal geen reden voor jou om zo onzeker te zijn.

Je wil wel eens een andere stijl spelen. En dan is die leraar de juiste man om jou dat te leren.
Nu zit je in een 'kringetje' wat stijlen betreft, denk ik. En dan is het goed een compleet andere richting in te slaan.

En dan komt de lol heel snel terug. Zeker als je een stijl vindt die bij jou past. (want dat is toch wel belangrijk)
Het mooie ervan is dat je die nieuw aangeleerde dingen gaat combineren met de andere stijlen die je speelt.
Gaat er een hele nieuwe wereld voor jou open....

[Fabrieksinstellingen]

Mensen zeggen dat ik het wel redelijk kan, ik vind van niet. Vooral omdat ik zo ongeveer alle schema's enzo vergeet.

[gitaarvrouwtje]

Er spelen een aantal dingen, als ik het zo lees.

Je bent onzeker over jouw spel en denkt dat anderen aardig doen door te zeggen dat je goed gitaar speelt....
Of je denkt dat er mensen tussen het publiek zitten die veel beter kunnen spelen. (wat zeer waarschijnlijk niet zo is.... en dan nog.....)
Nou.... de dingen die ik van jou gehoord heb liegen er niet om. En daarvan kan ik volmondig zeggen dat het goed klinkt.
Helemaal geen reden voor jou om zo onzeker te zijn.

Je wil wel eens een andere stijl spelen. En dan is die leraar de juiste man om jou dat te leren.
Nu zit je in een 'kringetje' wat stijlen betreft, denk ik. En dan is het goed een compleet andere richting in te slaan.

En dan komt de lol heel snel terug. Zeker als je een stijl vindt die bij jou past. (want dat is toch wel belangrijk)
Het mooie ervan is dat je die nieuw aangeleerde dingen gaat combineren met de andere stijlen die je speelt.
Gaat er een hele nieuwe wereld voor jou open....
hmmm ik ben vooral heel zelf kritisch, grote zelfreflectie, te groot
er zitten ALTIJD betere gitaristen , zangers en zangeressen in je publiek, dat vind ik dan weer niet zo n ding, ik heb ook veel samengewerkt met betere gitaristen omdat ik dat wel lekker vindt dat ik de kar niet hoef te trekken, ik kan daar dan heerlijk mijn eigen ding in doen
nee daar ben ik wel tevreden mee
t is inderdaad meer dat ik uitdaging zoek en hoop dat ik op die manier nieuwe trucjes in de doos kan stoppen
ik raak wat verveeld van mijn trucjes maar ben niet voldoende zelfmotiverend om zelf een hele nieuwe stijl aan te leren
lijkt me heerlijk om die jazzy en funky achtige dingen toe te kunnen voegen..
en ja dan komen wij weer bij elkaar ernest

dat gaat zeker iets toevoegen :)

verder moet je het vooral meer zo zien, ik wil mensen een plezier doen, ze willen iets van mij horen, ze verwachten iets..
ik wil ze dat dan geven maar dat moet wel het juiste moment zijn, soms speel ik spontaan iets dat zo raakt dat mensen in tranen zijn
moet ik dat dan op commando dan vind ik dat gevoel niet zo..
en dat stelt dan diezelfde mensen teleur

[Ernest01]

Te kritisch zijn haalt de spontaniteit er wel uit.
Snap wel dat het 'op commando' spelen ook niet goed is daarvoor. (spontaniteit dus)

Over een paar maanden speel je weer met plezier en hopelijk post je dan weer eens een van jouw liedjes hier.
(met funk, jazz, of welke andere invloeden dan ook)
Je hebt al nieuwe snaren op de gitaar, dus..... speulen, meis !

[Harald]

Ik heb het idee dat er ergens een kantelpunt is waar je je beperktheid accepteert en daarmee de weg vrijmaakt om datgene wat je wel kan te perfectioneren.
Je houd op met het leren van nieuwe woorden zodat je mooie zinnen kan maken.Zo'n nieuwe zin is dan ook weer wat nieuws. Het maakt helemaal niet uit of het een toonladder, een riffje, een nieuw techniekje/trucje of een frase is. Ik oefen eigenlijk zelden of nooit ladders, en heb dat ook relatief weinig gedaan. Of ik ben specifiek met een stuk bezig, of ik pingel wat. En soms speel je dan ineens iets dat je oor pakt. Dan herhaal ik dat soms om het bij te schaven, of te analyseren, of om te kijken wat er allemaal mee kan. Het proces dat Steve Vai mediteren noemt.

[NLF]

Je moet (proberen) altijd vol overtuiging te spelen. Ook als je in het voorprogramma zou staan van Van Halen, Scofield, Gibbons, Cooder of wie dan ook moet je denken: ik doe het op mijn manier en speel ze allemaal van het podium af (lukt je natuurlijk niet, maar dat is een ander verhaal). Muziek van 2 of drie akkoorden vol overtuiging is altijd beter dan allerlei gecompliceerde solo's en pieldingetjes waar je over twijfelt of het wel goed is. Maar ja, ook dit is makkelijker gezegd dan gedaan.

[gitaarvrouwtje]

Te kritisch zijn haalt de spontaniteit er wel uit.
Snap wel dat het 'op commando' spelen ook niet goed is daarvoor. (spontaniteit dus)

Over een paar maanden speel je weer met plezier en hopelijk post je dan weer eens een van jouw liedjes hier.
(met funk, jazz, of welke andere invloeden dan ook)
Je hebt al nieuwe snaren op de gitaar, dus..... speulen, meis !

zelfkritiek in welk opzicht, ik eis van mijzelf dat ik mij altijd goed voorbereid, daarin ben ik kritisch, ..je kunt pas iets loslaten als je het beheerst :) voor die tijd is dat geen keuze
zelfkritiek tijdens oefenen is in mijn ogen een prima eigenschap.
en perfectie bestaat niet in de muziek , je maakt wat je maakt en dat is altijd een spontane uiting, als het perfect zou worden zou het saai zijn
een voorbeeldje,
ik ben met mijn broer naar een concert van christina branco geweest
prachtige stem, technisch dik in orde, prima combo
maar ik voelde 'het'niet
en je kunt niet zeggen waar dit dan aan ligt, broer voelde het ook niet
maar er waren mensen in de zaal die helemaal uit hun plaat gingen..die luisterden anders, of hadden andere verwachtingen misschien
ik ging met de verwachting dat ik fado ging horen die me in de ziel zou poeren
dat gebeurde niet
ik heb wel een goed concert gezien..en ik vond het mooi, het was een genoeglijke avond
maar "HET" was er dus niet voor mij

het was echter de perfectie nabij muzikaal gezien..dus ja..zeg t maar

[NLF]

..je kunt pas iets loslaten als je het beheerst :) voor die tijd is dat geen keuze

Ja, maar wanneer beheers je je instrument? Warren Haynes zei eens dat hij er zeker van is dat John McLaughlin wel eens van het podium afstapt en zal denken "mwah, niet zo goed gespeeld vanavond, dat kan echt stukken beter". Maar de vraag is: horen wij het ook? De gitaar blijft altijd terugvechten, dat is ook wel wat het boeiend maakt natuurlijk.

[gitaarvrouwtje]

NLF ja daar zit wat in,
ik bedoel het denk ik op een wat kleinere schaal
als je een stukje van het trucje beheerst kun je het loslaten en er mee gaan spelen, zolang iets net te moeilijk voor je is blijft het een uitdaging, heb je het in de vingers dan kun je er dus mee gaan spelen, het in je spel gebruiken op een creatieve manier, ermee improviseren
dat maakt t ook muziek voor mij. tot die tijd is het een trucje dat je al dan niet redelijk kunt laten zien.

ik heb vandaag mijn eerste gitaarles weer gehad. grappig dat de gitaardocent in kwestie mij niets meer te vertellen had ( naar eigen zeggen) op het vlak van de dingen die ik al doe, fingerstyle- achtige dingen dus, en mijzelf zo begeleiden als zangeres
dat had ik dus al wel behoorlijk onder knie

ik ga een stuk basis bijleren, slagjes, dempen, dingen waar ik me nooit zo mee bezig heb gehouden. ook met toonladdertjes en schema s ..en uiteindelijk improvisatie
kijk dat is leuk..een simpel ( nou ja simpel) reggae slagje bleek best een uitdaging voor mij te zijn ( met dempen en loslaten)
daar kan ik dus mijn tanden weer even inzetten. leuk geluidsbestandje gekregen waarop ik dan mee kan spelen

zo kom je wel weer verder in het verhaalt, wat kan ik wat kan ik niet.. beheersen nee
maar toch al wel aardig op weg inmiddels :)