Zit ik nu weer te doen? Toonladder? eigenlijk niet geloof ik...

[Harald]

Ok, mijn rare smaak in chromatische tussennootjes etc... Kan dit wel pruimen over C9 G7

Het rare ding is al niet hetzelfde over beide octaven, vandaar dat die G7 helpt vermoed ik.
Speelt wel lekker in snelle 16th triolen. Dan zijn al die outside noten sowieso geen probleem. Maar ook langzaam, als je de rarere intervallen maar niet op sterke maatmomenten speelt werkt het ook.

E |-----------------------------------------------8-10-|-12--||
B |--------------------------------------9--10-12------|----||
G |-----------------------------9--10-12---------------|----||
D |--------------------9--10-12------------------------|----||
A |-----------9--10-12---------------------------------|----||
E |--8--10-12------------------------------------------|----||

Is dit nu gewoon mijn rare smaak, of is dit ergens een bekend dingetje in het jazzidioom?

Voor de conservatoriummensen, en andere theoretisch ontwikkelden


Soort combi tussen C lydisch en G altered lijkt het.

Maar wat doe ik hier eigenlijk?

[Harald]

Niemand?! Dit moet theoretisch toch wel te verklaren zijn?

[woldhek]

Harald, als jij het niet weet, hoe moeten wij het dan weten?

[Brad]

C lydisch dat overgaat in C ionisch met een extra noot erbij.

[Harald]

C ionisch met een extra noot erbij.Maar, heeft dat ook nog een naam? Of ben ik de eerste die op dat idee komt? Lijkt me toch ook niet. Als ik de uitleg over de Bebop scale op youtube moet geloven is dat ook een rechttoe rechtaan ladder, met een extra noot, zodat hij over meerdere oktaven op en neer gefietst kan worden, en met de root steeds op de sterke tellen uitkomt. Oftewel, iemand heeft er een nootje bij gepropt omdat het anders niet uit komt, en iedereen ging het nadoen, waarna iemand besloot het een naam te geven.

Nu vind ik zelf het idee zo'n ladder in 16en op en neer te fietsen ook weer niet iets wat je de hele avond zou moeten doen.

Dat kan met dit patroon ook, speelt vreselijk makkelijk door de drie aanslagen per snaar, en het eenvoudige vingerzettingspatroon. Maar het patroon over met name de D G en B snaar gebruik ik zelf ontzettend vaak. En dan niet voor het wiedelewiedelewiedele triooltjes afraffelen, maar als groep van noten waar je dan melodieen van maakt. Afgekeken van Akkerman, maar wel verkeerd vermoed ik. Hij doet weer wat anders geloof ik.

Meestal is de harmonische 'odd one out' de eerste toon op de b snaar, en functioneel een verlaagde kwint, maar het kan ook iets anders zijn. Het werkt nl. in een toonsoort op meerdere posities op de hals.


Vraag me dus vooral af of iemand dit ergens van herkent, en het kan plaatsen.

[Harald]

Harald, als jij het niet weet, hoe moeten wij het dan weten?Maar, dan zou niemand weten dat een 9 akkoord een 9 akkoord is. Hendrix kende die naamgeving nl. niet, als we Miles Davis mogen geloven. Maar, als Hendrix het hoorde kon hij het wel onmiddellijk spelen.

[Fusion]

Gewoon C Lyfisch naar C majeur met één chromatische extra noot.

[woldhek]

Ik heb het in de trio+ geprobeerd en het klinkt goed, alleen de g# op de b snaar moet je gepast gebruiken, anders is het net of hij er niet bij hoord. Maar ik geen theoretische kennis dus weet niet hoe het heet...

mp3 (https://soundcloud.com/woldhek/c9g7-harald-test)

[HouseMetalJazz]

Niemand?! Dit moet theoretisch toch wel te verklaren zijn?

Waarschijnlijk is deze ladder nog niet officieel gedeponeerd. Dat betekent dat ie nog vrij is en dat je hem 'Harald' mag noemen!

[Harald]

Yippiedepippie! :barelyconceivedsnigger:

En ik heb al moeite met het idee van die bebop scale. Hoewel, vooral het idee dat de verklaring voor de scale dan wordt dat je over twee octaven kunt doorblazen in 16en, terwijl de root netjes op de eerste tel blijft liggen...

Die chromatische dingen prop ik overal tussendoor als ik niet oplet. Eigenlijk zie ik dit soort dingen meer als geometrische patroontjes dan ladders. Als je gaat schuiven weet je dat het deels wringt, en deels juist consonant is. Een beetje zoals die Pat Metheny riff, waar hij een vingerzettingspatroontje soms over een kwart of meer, steeds een fret omhoog, omlaag, weer omlaag, weer fret omhoog etc. speelt. Hij weet precies wat het effect gaat zijn. Zou ook zomaar kunnen dat hij ooit is gaan zitten om het in toonladdertrappen uit te werken. Maar toch vooral effect denk ik. Net als Scofield, die een pentatonisch dingetje even een fret omhoog herhaalt en dan terug zet.

[Duhsjaak]

Wat ik ervan snap is dit:
G lyrisch
En ik hoop dat Harald voorlopig niet overgaat
Want Derek Ogilvy (of zo) zit voorlopig volgeboekt.

Even de zelfspot knop aan:
Ik heb vandaag weer een liedje geschreven
Daar zit dit niet in
En toch ben ik er behoorlijk tevreden over

O ja, ik begrijp hiervan even veel als de heer Derek O.
Keep on keepin' on.
Vriendelijke groet, gus