Demotiverend

[Pearl]

Hoi,
Ik weet niet of iemand dit fenomeen herkent. Ik heb sinds een jaar les en boekte vooruitgang, ook moeilijke stukken klassiek gingen min of meer redelijk, hoefde niet meer lang te zoeken naar de juiste vingerzetting (speel van tabs). Nu ben ik 3 weken op vakantie geweest en heb niet gespeeld. Pak ik thuis de gitaar weer op en die moeilijke stukken gaan voor geen meter meer. Lijkt alsof ik opnieuw moet beginnen. Ik vind dit demotiverend en grijp dan terug op de stukken die wel nog gaan maar zo boek ik natuurlijk geen vooruitgang. Enige oplossing is toch de discipline opbrengen om ook die stukken die niet meer gaan te oefenen.
Hoe gaan jullie hiermee om? Even laten liggen zodat de stukken die wel nog redelijk gaan ook weer vloeiender gaan of toch doorzetten met de moeilijkere stukken?

[Brad]

Ik zou dan toch eerst weer de wat minder moeilijke stukken gaan spelen tot die weer echt weer helemaal lekker gaan en dan weer met die moeilijkere stukken beginnen

En waar jij het nu over hebt dat is mij wel bekend . Als ik twee stappen vooruit ging ik daarna soms niet een maar meerdere stappen achteruit

Dan ging ik ook weer een tijdje eenvoudiger dingen spelen en dan kwam er vanzelf weer een periode dat ik weer gestaag vooruit ging en vrij stabiel naar een hoger niveau ging

[Pearl]

Ja Brad, lijkt me ook het beste. Eerst stukken die nog redelijk gaan, ook al zijn die deels eveneens weggeebt. Is het normaal dat dit na 3 weken zo snel achteruit gaat? Of heb ik met een jaartje les nog te weinig ervaring om de vaardigheid redelijk vast te houden?

[Brad]

Ik heb dat ook wel gehad ja . Het duurde bij mij ook wel een tijdje voordat bepaalde automatismen erin gesleten waren

Wanneer dat nog niet echt het geval is dan kan het zeker voorkomen dat je een behoorlijke terugval hebt wanneer je even een paar weken stopt
Gewoon doorgaan en niet opgeven dan komt het wel goed

[Hotpepper01]

volhouden, doorbijten. Bedenk dat ELKE gitarist van enig niveau precies hetzelfde heeft meegemaakt als jij nu meemaakt. En ze zijn zo goed geworden omdat ze hebben doorgezet. En er is niets mis met twee stappen vooruit, eentje achteruit...kennelijk heb je een goede vakantie gehad.

[JGD]

volhouden, doorbijten. Bedenk dat ELKE gitarist van enig niveau precies hetzelfde heeft meegemaakt als jij nu meemaakt. En ze zijn zo goed geworden omdat ze hebben doorgezet. En er is niets mis met twee stappen vooruit, eentje achteruit...kennelijk heb je een goede vakantie gehad.

+1.
Precies dit.

Je ziet bijv. ook heel vaal topics op fora waarbij gevraagd wordt hoe makkelijke dingen simpeler kunnen ("Ik probeer nu 2 weken sweeppicking, maar het lukt niet. Hoe kan ik....")

Het antwoord is helaas zo onwenselijk als dat het simpel is:
Oefenen. Veel. En lang. Tot je er strontziek van wordt. En dan nog wat meer.
Niet een week, niet een maand, niet een jaar.

Een Joe Satriani (of vul zelf goeie gitarist in) zijn wat ze zijn omdat ze uuuuuuuuuren per dag, dag in dag uit oefenden (en oefenen).

[Picker]

Nu ben ik 3 weken op vakantie geweest en heb niet gespeeld. Pak ik thuis de gitaar weer op en die moeilijke stukken gaan voor geen meter meer. Lijkt alsof ik opnieuw moet beginnen. Ik vind dit demotiverend...
Mijn vriend, je hebt een luxeprobleem. Ik was niet eens op vakantie geweest, en kan inmiddels al bijna DRIE JAAR niet meer gitaar spelen door een ontsteking in mijn rechterschoudergewricht. "Demotiverend" raakt nog niet eens het oppervlak van mijn gemoedstoestand. Toch houd ik wel de moed erin hoor, maar reken maar dat ik straks ook een achterstand weg te werken heb. (Het A-accoord, dat was toch zo'n driehoekje op de dunste drie snaren?)

[vederlicht]

Mijn vriend, je hebt een luxeprobleem. Ik was niet eens op vakantie geweest, en kan inmiddels al bijna DRIE JAAR niet meer gitaar spelen door een ontsteking in mijn rechterschoudergewricht. "Demotiverend" raakt nog niet eens het oppervlak van mijn gemoedstoestand. Toch houd ik wel de moed erin hoor, maar reken maar dat ik straks ook een achterstand weg te werken heb. (Het A-accoord, dat was toch zo'n driehoekje op de dunste drie snaren?)

Nou, bijna goed als je de Am een driehoekje noemt.

[Pepe]

Een Am op de dunste drie snaren is bij mij een schuine lijn maar een D daarentegen....

[Gainman]

Huh bij mij is C juist het driehoekje! Die gekke stemknoppen ook :p

On topic: je hoeft daar niet 3 weken voor zijn weggeweest, je skills kunnen zelfs van dag tot dag fluctueren, hoort erbij. Zaak is wel dat je er desondanks tóch altijd ff voor gaat zitten, hoe klote het ook gaat soms. En focus inderdaad niet alleen op het allermoeilijkste dat je wilt leren, ook de simpeler dingetjes moet je onderhouden en kun je nog genoegdoening uit putten.

Niet opgeven!

[Pepe]

Nou wordt ik nieuwsgierig. Dit is toch een driehoek dames en heren? Show your triangle!

http://www.worshiptutorials.com/wp-content/uploads/2012/07/Dmaj3.jpg

[Harald]

Ja maar, een D7 ook, en een Amaj7 ook, en een A7b9 ook. Allemaal driehoekjes! Oh man o man... Picker een beetje kennende weet hij dat wel ;)

[Harald]

Even op een serieuze noot, Picker, kun je langzaam weer wat spelen, of wil het nog steeds niet?

[Riny]

Ook ik heb daar wel eens last van.
Ik ben door omstandigheden 365 dagen thuis en speel gemiddeld 3 tot 4 uur p/dag.
Nu de zon wat lager staat is het in mijn muziekkamer haast niet te doen want de zon staat bijna heel de dag op het grote raam.
De Markies naar beneden, de luxaflex en gordijnen dicht, maar nog te warm om daar 1 uur te gaan zitten. (van mij mag het gaan vriezen)

Zoals in deze periode speel ik dus aanzienlijk minder en ook ik merk dat het dan wat minder gaat wanneer ik weer begin.
Voor mijzelf heb ik wat oefeningen gemaakt die ik een half uur uitvoer en dan ben ik er weer wel en kan ik de stukken en technieken weer spelen die ik altijd speel.
Maar ik ken en begrijp de frustratie.

[Picker]

Even op een serieuze noot, Picker, kun je langzaam weer wat spelen, of wil het nog steeds niet?
Harald, "thanks for asking" zou ik zeggen als ik Amerikaan was. Ik kan onderhand bijna alles weer, zij het wel met enige pijn, maar daar bijt ik me makkelijk doorheen. Maar langer dan 5 minuten gitaarspelen is nog steeds te pijnlijk. Het gaat tergend langzaam beter, en als ik een en ander extrapoleer ben ik denk ik nog wel een jaar of twee bezig voor ik weer helemaal op niveau kom. Geduld is een schone zaak. Inderdaad erg frustrerend, zoals je weet is gitaar een topsport en met 5 minuten per dag raak ik niet op mijn oude niveau. Gelukkig doet mijn mond het nog en kan ik nog steeds goed over gitaren praten. :-) Laten we hopen dat het volledige herstel sneller gaat, ik ben in elk geval over de helft denk ik.

Ik bedenk me nu overigens dat het alweer 12 jaar geleden is dat we in Castelbrando zaten. Die twee jaar zijn dus waarschijnlijk voorbij voor ik het weet...!