Barnfound

[flatline]

Als er een verleden tijd van barnfind bestaat,
of nog moet verzonnen worden, dan stel ik : " barnfound " voor.
Het moment waarop een idee ontstaat.
Het verhaal begint zoals steeds vrij simpel.
De kat schuilt onder het zinken dak ... de regen klettert als gek, en spontaan denk ik : " wow, zink moet wel enorm goede akoestische eigenschappen hebben".
Terwijl the quick cat over the lazy fox jumpt, werp ik een blik in the barn.....een overschotje zink is rap gevonden.
Maar zink alleen zal het niet doen.
Dus zal er geblend moeten worden met andere materialen.
En het woord blenden op zich roept al aardig wat connotaties op ...

[Tabula Rasa]

Spannend. Hout van wiskeyvaten?

[Duhsjaak]

Eerst de whiskey er maar even uit dan?
Hoe schrijf je eigenlijk whiskey? Als je dat niet weet zou je t ook niet moeten drinken, maar de Apple maffia grijpt niet in.
Nóg een mysterie.

Barnfound vind ik een fraaie titel. Vol beloftes.
Vriendelijke groet, Gus

[Tabula Rasa]

Geen idee hoe, maar mijn telefoon keurt het goed, dus wiskey alhoewel een ik "h" erin mooier vind staan.

Lekker belangrijk, ik hou het wel bij bier.

Maar de openingspost is schitterend.... Ik wacht in spanning af. Dit.moet wat moois worden.

[Heynis]

De spelling hangt af van de streek waar het vandaan komt.

[flatline]

De spelling hangt af van de streek waar het vandaan komt.
dat is waar !
whiskey, whisky ... de herkomst geeft inderdaad de naam de naam;
afhankelijk van het aandeel mais, of rogge ... of mout ;
de stap van (hoploos) bier naar whisky, T.R. , duurt trouwens amper drie jaar en 1 dag, minimum.
en dan : blenden ...

[flatline]

Al bij al dus een redelijke uitdaging om van twee of meer “zaken” de sterke kanten naar boven te brengen en de mindere te elimineren.
En niet alleen whisky blenden is een uitdaging : ook de kunst van het sigaren maken …

want niet alleen de mooie volle zuidamerikaanse vrouwenbillen waarop de sigaren gerold worden zijn bepalend voor het eindresultaat … ook de gebruikte tabakssoorten hebben hun inbreng.
Werelden waarin men smaken met elkaar tracht te verzoenen, scherpe kantjes afrondt, de goede eigenschappen van de samenstellende delen zo gunstig mogelijk naar voor wil brengen.
Dit lijkt los te staan van muziekinstrumentenbouw, maar streven wij ook niet naar een geheel dat meer is dan de som der delen ?

[MikeD]

pr8tig ik zie al een zelfbouw Hillbilly gitaar aankomen met stro en koeiestront er op en de body afgetimmerd met ouwe zinken dakplaat.. overigens was het " the quick brown fox jumped over the lazy dog " maar dat terzijde ... En als het dan toch whiskey moet zijn dan maar Wild Turkey; de 101 proof versie.. straight, dus zonder the rocks.......dan weet je tenminste waar je 's morgen een beetje brak van bent.

[flatline]

pr8tig ik zie al een zelfbouw Hillbilly gitaar aankomen met stro en koeiestront er op en de body afgetimmerd met ouwe zinken dakplaat.. overigens was het " the quick brown fox jumped over the lazy dog " maar dat terzijde ... En als het dan toch whiskey moet zijn dan maar Wild Turkey; de 101 proof versie.. straight, dus zonder the rocks.......dan weet je tenminste waar je 's morgen een beetje brak van bent.
dat is de spijker op de kop ! 26 letters, geen succes bij scrabble, maar wel de morse-zin bij uitstek.

Want ook in de dierenwereld – of althans wat de mens van de dierenwereld probeert te maken – wordt duchtig geblendt; steeds probeert men , bij middel van kruisingen en gentransplantaties , betere gebruiksdieren te scheppen : als je ‘n Cane Corso kruist met een Chihuahua , dan krijg je, juist, een sterk overmoedig beest, ongeveer vergelijkbaar met het dikbil-gen bij runderen.
Kruis je een kip met water of lucht …. juist … een stoomkip respectievelijk een plofkip.
Bij de mens is het al niet veel beter gesteld; steeds probeert men door bewuste partnerkeuze goede resultaten te bekomen maar helaas blijkt bij de progenituur het flapoor-gen vaak dominant.

Al bij al dus een redelijke uitdaging om van twee of meer “zaken” de sterke kanten naar boven te brengen en de mindere te elimineren.

Eerste op de stapel: de hals van een Hondo II LP in redelijke staat;
het volstaat om hem deskundig van het boventallig lichaam te scheiden.
En hoe gaat zoiets beter dan met een hakbijl ?
Na enige welgemikte slagen kwam ik erachter dat het geen set-neck was, wat dus op termijn een goede zaak zal blijken.
Ik sla enkele krakende stappen over, en ........

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2395_zps9mxp3s5c.jpg

Hier stoot ik al op een teer puntje, want ik vind het suggereren van de aanwezigheid van bepaalde ingewanden door middel van een fake-logo verkeerd; hoe mooi ook, het logo moet verdwijnen !
Dus een eerste proeve van wat men in het Engels cladding noemt :

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/IMG_1190_zpspu4ibns9.jpg

Niet teveel aan vuil gemaakt : licht geschuurd, zowel metaal als "kop" met aceton ontvet, Sikaflex erop en zacht aanpersen.
Vermits geen van beide materialen poreus is, heb ik het even gerust gelaten.

Volgende stap : de ketellappersmaterialen : metaalschaar, zuur, soldeer, gasbrander, een paar vijlen, aambeeldje, een hamer...

. . . . Zie ik daar in de verte het lampje van de Fine Woodworkers Society zachtjes gloren ? :soinnocent:

[flatline]

De gerecupereerde hardware is intussen ook al onder handen genomen ;

stemsleutels gedemonteerd, kamwieltjes verwijderd en de rest met zuur bewerkt, waterstoffluoride + salpeterzuur voor de geïnteresseerden. En eventueel carbopol en triëthanolamine om het wat confituurachtig te maken.

Totaal onspreekwoordelijk : wat in het vat zit, verzuurt wel.
De gouden tip is natuurlijk : niet zomaar in 't wilde weg zuur beginnen gooien ; regelmatig controleren - je chirurgenhandschoentjes even uitdoen want het zuur brandt er los door - en een rvs pincet gebruiken. Naspoelen, vanzelfsprekend, met een base, hydroxide of gewoon bakpoeder.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/IMG_1188_zpshhjqdwp9.jpg

ook brug en C° moesten eraan geloven ;

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2398_zpsn87nb1r4.jpg


de vaardige volger ziet in de rechterbovenhoek, jawel, een dubbelspoels elementje ....

ja, een generiek italiaans gitaartje uit een tijdperk dat mij voorafging was de milde donor van twee humbuckertjes, beide voorzien van een natuurlijk patina dat men in onze streken "sleet" noemt, doch met zeer hoge output. Geen coilsplitgedoe, gewoon twee draadjes en schluss.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2397_zpsbv0rnf9c.jpg

Het totaal gebrek aan complicaties leidt dan ook naar 1 keuzeschakelaar met drie standen , zonder potmetergedoe.

[Duhsjaak]

Het is niet voor het eerste dat ik bemerk, dat bepaalde uitdrukkingen 1 op 1 in bepaalde (handels?) delen van Vlaanderen en Amsterdam voorkomen.
In plat Amsterdams is: 'Nah, dan komt de sleet der in' volstrekt normaal. En dan sleet slordig, bijna slissend uitgesproken.

Zeer onder de indruk tot dusver.
Leuk leuk leuk.
Vriendelijke groet, Gus

[Woml]

Dit wordt een leuke, ik ga hem volgen!

(En overigens is het "jumps", niet "jumped". Het punt is dat alle 26 letters in de zin voorkomen, en anders mis je de s...)

[MikeD]

tof.. tin cladded headstock.. kan je met slagletters je eigen naam d'r in slaan..... en lekker knoeien met je scheikunde doos...levert ook wel ueber gerelicte hardware op..... wat wordt de volgende stap?? een met de kettingzaag geshapete body???

[The Crash Cowboy]

Ja, daar komt ie ! Ik ben benieuwd ! En ik wil ALLES zien.

[flatline]

Soms lijken alle wensen vervuld.
Alles lijkt binnen reikafstand ; de wetten van fysica zijn zonder onderscheid genaakbaar, de waarheid aantastbaar zoals op geen enkele andere plaats ter wereld.
Maar dan beslist het ochtendgloren tevoorschijn te komen ...
en plots valt alles weer naar beneden in plaats van naar boven,
en geeft een polymeerverbinding geen kristalheldere klank maar een doffe klap .....

Hout zet vrijwel niet uit bij temperatuurverschillen.
Zink zet per graad per meter 0.012 mm uit.
Praktisch betekent dit : 30 cm blad, temp.speling van 30° max ( aan meer stress zou ik mijn instrument niet blootstellen )
0.012/100 x 30 x 30 = 0.108 mm, amper een halve mi-snaar-dikte.
Daarvan ligt niemand wakker.
Maar één stelling blijft overeind : bolle vormen zijn beter, productiever, suggestiever, steviger op het vlak van driedimensionele buiging... de lijst van superlatieven in vergelijking met een vlak vlak is eindeloos, en de klank van een voluptueuze klokvorm ten opzichte van een buisklok is zonder weerga.
Top en rug worden dus bol, gewoon omdat ik resonantie een prettige gevoel vind.
Maar de zijkanten ... hout, of ook zink ?

Dat wordt dus een dilemma.

Maar voor ik een overhaast besluit neem kom is al op vijf mogelijkheden uit, een pentalemma dus, een keuze tussen vijf lemmata :)
Hout op metaal lijmen vereist enig “vlees”; waar hout op hout met een raakvlak van 2 mm al éen en ander kan weerstaan heeft metaal op hout een tiental mm hechting nodig.
Een paar opstellingen , waarvan de eerste twee linea recta de prullenmand ingaan
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2457_zpsxycc8a3r.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2458_zpsu2mpufzs.jpg


Dit beschouw ik al acceptabel, maar praktisch vrij moeilijk; mogelijk doe ik dit later nog eens met een houten bovenblad;

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2456_zpsr150yp4x.jpg


Dit is de mooiste, soberste verbinding; geschikt voor kaasdoosjes, koekdeksels en twee halve kunststofvormen , zoals bvb polyester gitaren ….
Praktisch is dit in dilettant gehamerd plaatwerk onuitvoerbaar , omdat de pasvorm 100 % moet zijn; wie al eens getracht heeft een metalen plaat in een zekere vorm te slaan weet dat het bobbeltje dat hier verdwijnt, ginder verschijnt …
Bovendien is het onmogelijk om “een kom” in zink te slaan, want zink is, in tegenstelling tot koper of ijzer, niet uitgloeibaar; alle spanning blijft dus in het metaal zitten, en bij de minste rek begint het te scheuren. Een opstaande rand van 5 mm op een radius van 60 mm is amper haalbaar; wordt de radius kleiner, dan moeten er spieën uitgehaald worden.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2459_zpsqsntic3w.jpg


En dan komen we tot de enig juiste - lees uitvoerbare - oplossing;
de kanten worden enkele mm omgezet, en de zijkant wordt erachter gesoldeerd.
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2462_zpswaolq3xt.jpg

[flatline]

Na dit nuttig gepalaver begint de dag met een hamerslag en verschijnt “de plaat” op het toneel … de verweesde plaat die op luttele maanden een mooi natuurlijk verweerd patina aangenomen heeft, en dus enige omzichtigheid vereist.

Om te beginnen : vorm aftekenen, een tweetal cm groter uitsnijden, en de plaat voorzichtig bol-hameren; strikt genomen is dit hol-hameren, want je slaat “een put” in de plaat, van binnen naar buiten.
Dit gebeurt op een rubberplaat : in ’t midden beginnen en langzaam, met vlakke tikken in een langgerekt ovaal naar buiten werken; de plaat krult verraderlijk sneller dan je zou verwachten.
Wanneer de bolling 8 mm bedraagt wordt er een platte aftekenmalmal opgelegd; ze wordt, met inachtname van een achttal mm rondom afgetekend en op maat gesneden.

Als aambeeldje – een “tas” in de vakterm - gebruik ik dit :

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2464_zpsveudnpua.jpg

De voet steunt op de plaat, de rand van de plaat steekt enige mm uit, en die rand wordt dan omhooggeklopt.

Na een tijdje ziet het er zo uit :

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2399_zpsqwfqbubi.jpg

Om wat stevigheid te geven wordt er één rand aangesoldeerd : de F-gaten worden met een figuurzaagje uitgezaagd.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2401_zpsucrmy4ti.jpg

Op de onderzijde van het bovenblad worden drie opstaande randen gesoldeerd, daartussen wordt het centraal blok gelijmd en gevezen. Zo wordt de bolling wordt gestabiliseerd, en de rest van de kast kan dan vrijdragend aan het bovenblad opgehangen worden.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2410_zpsloqhhjsa.jpg



http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2415_zpsqvmfsl0u.jpg

Zink solderen is in éen opzicht lastig : het smeltpunt van soldeer ligt rond 200 ° C , de ideale soldeertemperatuur – dus de beste hechting - 30 à 50 ° hoger, en het smeltpunt van zink rond 420 ° ; een oefening in balanceren tussen hechten, verbranden, en plots, uit het niets, een verdampt “gat” in de zink. Ook de noodzakelijk grote verwarmingsoppervlakte speelt je altijd parten; hier moet je tot 230 ° verhitten, maar vijf cm verder smelt de reeds afgewerkte verbinding die door de geleiding ook 200° wordt, los; een naad die al mooi gelegd is kan plots leegbloeden.

Het blijft dus een ruraal ambacht, ver van edelsmeedwerk.:)

[flatline]

Het is niet voor het eerste dat ik bemerk, dat bepaalde uitdrukkingen 1 op 1 in bepaalde (handels?) delen van Vlaanderen en Amsterdam voorkomen.
In plat Amsterdams is: 'Nah, dan komt de sleet der in' volstrekt normaal. En dan sleet slordig, bijna slissend uitgesproken.

Zeer onder de indruk tot dusver.
Leuk leuk leuk.
Vriendelijke groet, Gus

Zijn we niet allen broeders, Gus, met eenzelfde gemeenschappelijke voorvader ?
... in bepaalde (handels)delen ... uitdrukkingen kunnen honderden kilometers ver sluipen.
Wellicht hebben "kooplieden" die zich tijdelijk of permanent in een andere handels- of havenstad vestigden niet alleen de genenpoel verrijkt, maar ook taalidiomen toegevoegd.
Zo heeft Keulen heeft bvb een taalconnectie met Mechelen; zekere woorden en uitdrukkingen die een paar stappen teruggaan richting nederduits als daktaal, maar vooral qua taalritme, het taalbeeld dat overkomt als iemand praat.

Ja, die verwevingen; wat je aanhaalt, is heel intrigerend.

[flatline]

Het centraal blok stelt niet veel voor;
de eenvoudigste weg : in de 40-jaar oude gaten in de hiel wordt een plugje gelijmd.
ik maak eerst de pocket waarin de hiel exact past. Dan worden de gaten voor de vijzen door de pocket tot in de hiel geboord; de gaten in de pocket worden dan geruimd tot vijsdikte en een tikje met een frees zorgt ervoor dat de vijsjes mooi in de rand verzinken. De hiel wordt vastgevezen in de pocket, en ik lijn dan, met de gemonteerde hals als referentie, pick-ups, brug en snaarophanging uit; vervolgens worden de cavities uitgefreesd, en de studgaten geboord ; pas daarna wordt het blok afgetekend . Omdat de structurele stijfheid van de top niet schitterend is, laat ik een volle centimeter hout naast de cavities. De gitaar wordt hier niet lichter van :(
Al wat buiten de lijntjes valt wordt weggehaald, en het blok wordt aan de top bevestigd.
De zijranden blijven vrij :
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2486_zpsn6iezryo.jpg

.... behalve aan het rood pijltje; daar wordt een stuk van een paar cm in ’t vierkant met het blok verbonden om een strapbutton te kunnen zetten.
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2466_zpsxcmjkabg.jpg

In de achterzijde voorzie ik een klein gat, net groot genoeg om ’t meeste naar buiten te trekken, én de achterkant van de jackingang te bereiken. Aan de onderzijde van de lipjes worden koperen plaatjes van 2 mm dikte gesoldeerd; daarin komt een gaatje van 2.4 mm, en vervolgens wordt er M3 in getapt.
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2481_zpstpze7tve.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2499_zpsxrli0nj4.jpg

De gitaar, die nu al een beetje gitaar genoemd mag worden , krijgt de noodzakelijke inplantingen voor het achterblad er definitief opgaat.
De twee humbuckertjes die van een randje polymeer voorzien zijn tegen ’t rammelen krijgen een knus bedje ; de vijsjes komen in busjes. Het zwarte kussentje in ’t midden dient om de contactjes in extremis te beschermen ingeval de pick-ups extreem laag gezet worden, een bumpstop dus.
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2496_zps444li1u1.jpg

Ze worden verbonden - en gescheiden - door een gerecycleerd – strikt genomen : gerecycled – driewegschakelaartje; oud, dus al wat dof, metaal met een stevige wartel. Langs de onderzijde soldeer ik twee L-vormige lipjes op het bovenblad zodat de schakelaar gefixeerd zit en gemakkelijk langs boven kan vastgedraaid worden.
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2495_zpscdmre73c.jpg

De gaten voor de studs, reeds voorzien in het centraal blok, worden naar boven doorgestoken en van bovenaf op maat gevijld en de studs worden er voorzichtig ingeperst.
De vijzen van het staartstuk bedekken de studs ; die kunnen er dus zo in.
De studs voor de brug hebben geen kraag, en dus blijven de verticale groeven, de cannelures, zichtbaar, want de hoogteregelingsvijzen van de brug zijn smaller dan de studs, en dekken het gat niet af; om dit een beetje proper af te werken wordt er een rondel of vulring op het bovenblad vastgezet . Hierin komt dan een gat met dezelfde doormeter als de schroefdraad van de vijs.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2492_zps9dfqtfjn.jpg

…. en hoe groot was de verleiding om dit vulringetje even op te spannen en mooi rond te trekken … maar dan valt het helaas helemaal buiten de stijl …. zelfs een gitaar die nog niet leeft kan je overkillen …
Het patina “sparen” – alsof je een gitaar zou bouwen met top en zijkanten die al gekleurd en gelakt zijn - blijft met stip de moeilijkste klus in dit project.

[MikeD]

nou je bent een vaardige blikslager zo te zien.... wat dat leegbloeden betreft: wat je wilt, is dat de reeds gelegde soldeernaad koel blijft / z'n smeltpunt niet bereikt, respectievelijk de warmtegeleiding wordt getemperd / de warmte wordt afgevoerd. is het een idee om daar gekoelde gelpacks op te leggen ? (mijn vrouw zegt: gewoon een opgevouwen natte katoenen vaatdoek / theedoek want gelpacks kunnen smelten) of levert dat weer ongewilde werking en spanning in het materiaal op? Overigens vraagt mijn vrouw: blijft het werkstuk met de soldeernaad zitten als ie leeg loopt of springt het werk dan weer los. Want als ie blijft zitten, is het volgens mijn vrouw zo dat de soldeernaad juist zeer goed gevloeid heeft...en dat is wat je wil. Afwerken met een bureel moet toch. (mijn vrouw heeft opleiding docent handvaardigheid aan de Minerva academie gedaan.. vandaar dat ze haar twee centen bijdraagt...)

[flatline]

nou je bent een vaardige blikslager zo te zien.... wat dat leegbloeden betreft: wat je wilt, is dat de reeds gelegde soldeernaad koel blijft / z'n smeltpunt niet bereikt, respectievelijk de warmtegeleiding wordt getemperd / de warmte wordt afgevoerd. is het een idee om daar gekoelde gelpacks op te leggen ? (mijn vrouw zegt: gewoon een opgevouwen natte katoenen vaatdoek / theedoek want gelpacks kunnen smelten) of levert dat weer ongewilde werking en spanning in het materiaal op? Overigens vraagt mijn vrouw: blijft het werkstuk met de soldeernaad zitten als ie leeg loopt of springt het werk dan weer los. Want als ie blijft zitten, is het volgens mijn vrouw zo dat de soldeernaad juist zeer goed gevloeid heeft...en dat is wat je wil. Afwerken met een bureel moet toch. (mijn vrouw heeft opleiding docent handvaardigheid aan de Minerva academie gedaan.. vandaar dat ze haar twee centen bijdraagt...)
die twee centen zijn geld waard !
En bedankt voor het compliment.
Bij vlambooglassen gebruik ik de natte vodden - doorgaans kluwens glaswol en rotswol die het water redelijk vasthouden - om de boel min of meer voor kromtrekken te behoeden . Bij zink heb ik het nog niet geprobeerd, 't is wel 't bekijken waard. Na 't leegbloeden blijft de verbinding wel stevig, maar er komt een hoop soldeer terecht achter/onder de naad langs de binnenzijde van de gitaar, waar ik hem niet meer kan wegwerken of verwijderen; toegelicht in het tekeningetje hieronder.
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/vloei_zpszm2no1id.jpg


De ontstane goot - want het is dus meer een cosmetisch probleem - opvullen veroorzaakt méer vloei, ook als ik echt de nieuwe soldeer op het metaal verhit tot de minimum smelttemperatuur zodat het nét vloeit en vult.
't Is moeilijk.

[MikeD]

voor een volgende keer is de tip van mijn vrouw om de te solderen oppervlakken beide in een hoek van 45 graden te zetten ten opzichte van elkaar (in plaats van overlappen) zodat je meer oppervlak hebt om soldeer tussen te laten vloeien.... maar ik vrees dat dat nogal listig is omdat het geen rechte stukken zijn maar 'gitaarbody-vormen'.... Overigens wellicht zinvol om de mee-lezende Noord-Belgen (ook wel bekend als 'Ollanders) er op te wijzen dat 'vijzen' door de Noorderbelgen 'schroeven' of 'bouten' worden genoemd....

[flatline]

dat geeft inderdaad een properder "las", en dan kan het zelfs verdekt zodat er enkel een naaddikte te zien is, maar het woord listig is niet onaardig gekozen ... want zodra de achtvorm op de proppen verschijnt - zowel als in de sabayon-bereiding als in de gitaarbouw - wordt het lastig om de naden in mekaars buurt te krijgen.
Wat vijzen, schroeven, en bouten betreft ... ja :)

[The Crash Cowboy]

Man wat vet ! Ik buig nederig mijn hoofd ... Ik kan je geen enkele tip geven. Dit overstijgt mijn kunnen met vele honderden procenten !

[MikeD]

dat geeft inderdaad een properder "las", en dan kan het zelfs verdekt zodat er enkel een naaddikte te zien is, maar het woord listig is niet onaardig gekozen ... want zodra de achtvorm op de proppen verschijnt - zowel als in de sabayon-bereiding als in de gitaarbouw - wordt het lastig om de naden in mekaars buurt te krijgen.
Wat vijzen, schroeven, en bouten betreft ... ja :)



doe mij dan maar een goede sabayon.. met framboosjes graag....voorafgegaan door huisgemaakte garnaalkroketjes met gefrituurd peterselie en daartussendoor nog een filet mignon met chroronsaus....

[flatline]

doe mij dan maar een goede sabayon.. met framboosjes graag....voorafgegaan door huisgemaakte garnaalkroketjes met gefrituurd peterselie en daartussendoor nog een filet mignon met chroronsaus....
dat vind ik een méer dan redelijk voorstel ...
en een zeer mooie keuze uit wat de Belgische Keuken ( met grote K ) -laat de sabayon dan een Italiaanse follie zijn- te bieden heeft ;)

[flatline]

’t Is niet omdat de zon schijnt dat het atelier mag verstoffen en dat er niet gewerkt wordt …
. . . na ampel afwerk- en voorzichtig schuur- en polijstuurtje, krijgt ook dit wezentje carte-blanche om de eerste stapjes te zetten.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2564_zpstklkrt3w.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2565_zpscw9jry9y.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2566_zpsj2xunznk.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2569_zps00hlanrr.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2573_zpsdjwi6t2d.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2575_zpsgnjx0gvk.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2577_zpsdkfclhdh.jpg

[flatline]

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2578_zpsi5evmcge.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2580_zpsdunbydvy.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2583_zpsa4lu5t1t.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2585_zpso6an5igt.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2588_1_zpskvpfxdn1.jpg

Voilà,
dit was het dan ongeveer.
Vier kilo, droog aan de haak.
En het geluid ?
aha ... wat verwacht je van oude humbuckertjes ?
inderdaad ...
zodra ik Birelli of Angelo kruis, plaats ik een link.

[Duhsjaak]

Ziet er zonder meer prachtig uit.
Een gitaar reliccen is totaal niet mijn kop thee, maar dit is natuurlijk van een andere orde.
Pet af!
Vriendelijke groet, Gus

[The Crash Cowboy]

Hell, yeah ... !

Wanneer kunnen we hem horen ?

[Rikkert]

Deze is prachtig geworden!
Mooi gedaan hoor!

Rik

[loose-fur]

Fraai!

Lijkt mooi basismateriaal om een resonator mee te bouwen.

http://i855.photobucket.com/albums/ab116/keithambridge/resofront_zps172a2c1a.jpeg

Slotted headstock. Uiteraard.



Tee.

[flatline]

Bedankt voor de bijval;
't was een genoegen om met zo weinig investeringen bij te dragen aan de verkleining van de afvalberg;
en de foto van de resonator is het summum van de ultieme barnfind !
F.

[flatline]

Hell, yeah ... !

Wanneer kunnen we hem horen ?
twee weken moet haalbaar zijn !