Gitaar.. Ik kan zoveel, en toch zit ik vast

[davidof]

Hey vrienden!

Ik zit vast .. vast in vormen, in regeltjes, in scales, in weten.. Ik ben jaloers op mensen die nooit scholing gevolgd hebben, mensen die alles op gehoor spelen.

Ik studeer momenteel gitaar in Pop/rock hogeschool in België, op de ene of de andere manier sta ik redelijk ver qua gitaar/muziek kennis. Maar ik heb het enorm moeilijk met mijn gevoelens over te brengen op mijn instrument. En ik weet niet waar ik moet beginnen, is er iemand die deze situatie herkent?

Hartelijk dank
David

[Pepe]

Theorie kan je gebruiken om naderhand te ontleden wat je precies gedaan hebt. Als je dat omdraait heb je kans dat je in dienst van de theorie staat. Misschien is het niet meer dan dat?

[NLF]

Hey vrienden!

Ik zit vast .. vast in vormen, in regeltjes, in scales, in weten.. Ik ben jaloers op mensen die nooit scholing gevolgd hebben, mensen die alles op gehoor spelen.

Ik studeer momenteel gitaar in Pop/rock hogeschool in België, op de ene of de andere manier sta ik redelijk ver qua gitaar/muziek kennis. Maar ik heb het enorm moeilijk met mijn gevoelens over te brengen op mijn instrument. En ik weet niet waar ik moet beginnen, is er iemand die deze situatie herkent?

Hartelijk dank
David

Ja, herkenbaar. Ik heb mezelf leren spelen (wel vroeger muziekles gehad, maar op een ander instrument). Jaar of 5 geleden lessen genomen, onder meer van conservatorium gitarist. Veel van geleerd, maar iets ging ook steeds meer weg: iets eigens, iets gevoelsmatigs, iets primitiefs. Wat ik vroeger wel kon heb ik afgeleerd of zoiets, probeer het nu weer terug te vinden. Ik weet nu dus ook dat fusion en conservatorium muziek mijn ding niet is (wist ik eigenlijk altijd al, maar ja).

Tips:
- ga in het donker spelen of met je ogen dicht,
- of stem alle snaren willekeurig anders (een toon hoger/lager: random, neem een of andere crazy stemming) zodat je totaal niet meer weet wat je doet en je op je gevoel moet afgaan,
- ga (meer) primitieve muziek luisteren die gespeeld is vanuit gevoel (oude country blues bijvoorbeeld),
- ga alleen maar feedback zitten maken of zoiets om uit die regeltjes en scales te komen.

[Harald]

Ik studeer momenteel gitaar in Pop/rock hogeschool in België, op de ene of de andere manier sta ik redelijk ver qua gitaar/muziek kennis. Maar ik heb het enorm moeilijk met mijn gevoelens over te brengen op mijn instrument.

Lijkt me dat je docent(en) daarbij kunnen helpen? pop / rock gaat juist over gevoelens. Maar dat geldt alleen op het muzikale vlak.

Ik ben bang dat uiteindelijk jij idd. de enige bent die dat kan veranderen. Het lijkt lastig, is lastig, maar zal uiteindelijk simpel zijn. Op dezelfde manier simpel als de riff van Smoke on the water. Stelt geen reet voor, maar je moet enorme mazzel hebben om er tegenaan te lopen, om zoiets te verzinnen. Die gevoelens, het is vooral een knop omzetten. Het lullige is dat die knop net zo lastig te vinden is als een riff die zich met smoke on the water kan meten in eenvoud en doelmatigheid.

Op gehoor spelen betekend ook echt niet altijd dat je steeds vers nieuwe riffjes uitpoept. Heel veel daarvan is ook steeds dezelfde dingen herhalen.

Soms is het ook goed het instrument even weg te leggen, of gewoon eens iets aan te pakken dat je nooit eerder gedaan hebt. Ga bulgaarse volksmuziek spelen, of griekse bouzouki deuntjes of... whatever. Of een compleet andere stemming op je gitaar.

En je moet natuurlijk überhaupt wel in contact zijn met je gevoelens...

Ander voorstel, elke ochtend een half uur of uur eerder opstaan, en in die tijd maak je vanaf scratch iets nieuws. Hoeft niet brilliant te zijn, hoeft niets te zijn, behalve een klein dingetje dat een opzichzelf staand geheel is. Begin desnoods met een improvisatie over hoe klote het is om je gevoelens niet te uiten...

Whatever, doe iets. Dit soort dipjes heeft iedere muzikant wel eens.

[showband]

persoonlijke favoriet.
ga in je leven zoeken naar dingen die je raken.
schrijf daar tekstjes over (hoeft geen kwaliteit te zijn)
En ga die voor je uit zingen, gewoon smartphone in de hand op recorderstandje. Liefst in de auto / tijdens afwassen enz.

Lekker veel.
En ga daar op een zondagmiddagje eens allemaal akkoorden bij zoeken. Met alle theorie die je hebt moet je daar verschillende mogelijkheden bij vinden.

Als jouw eigen systeem ZO vast zit dat het niet werkt?

Neem een stuk praatshow (humberto tan?) op. en zoek iemand die een goed spreker is. Ga bij stukken tekst akkorden zoeken. Hamoniseren. Gooi die fragmenten op losse briefjes en ga daar later weer los van uit werken.

En nummer een met stip...... Zoek co-writers! Liefst iedeeen-mensen die vrij staan van techniek. Singer songwriters met haar op de tanden.

[arjanb01]

Luister naar de oude bluesjongens en laat de theoretische kijk op je spel los. En luister veel hoe zij spelen, pik daar iets van op. Hoe je een bend zet, hoe je fraseert.

[mrweird]

Luister naar de oude bluesjongens en laat de theoretische kijk op je spel los. En luister veel hoe zij spelen, pik daar iets van op. Hoe je een bend zet, hoe je fraseert.

Helemaal mee eens! Ik ben een metal-head die in coverbandjes is gaan spelen, en toen out of my comfort-zone blues, funk en pop nummers moest gaan spelen. Dat heeft me veel me geleerd over frasering en timing.

[terrasbeest]

Niet geschoolde muzikanten kennen dus niks van theorie ? Weinig theoretische kennis wordt door niet geschoolde muzikanten als niet beperkend ervaren ? Komaan, man.

Het hoeft geen bulgaarse of griekse volksmuziek te zijn , maar ga eindelijk eens duizend nummers spelen. Koop een songbook van de Beatles of de Stones of Charles Aznavour voor mijn part :), en speel die nummers ipv toonladders te oefenen. Toonladders kèn je immers al. Blues is ook een goede suggestie, want weinig theorie en veel 'oor'.

Maar ga ook vooral door met je theorie te versterken, want ik heb de indruk dat je denkt dat je ' alles' al weet. Hieronder een post van jou uit 2014 .... Is er intussen al iets veranderd?


Ik ken een heleboel theorie, op mijn neck weet ik al mijn modi liggen.

Maar ik val steeds in herhaling en ik heb het gevoel dat ik niets te vertellen heb als ik improviseer. Best lastig want daar draait het net om, een verhaal te vertellen hebben. Kan iemand mij tips geven hoe ik dit beter ontwikkel? Als dat al valt te ontwikkelen..

Nu bestaan mijn improvisaties puur uit licks of rammel ik gewoon de scales af en dat ben ik zo beu.

[arjanb01]

Theorie juist loslaten! Beperkt je enorm en dan gaat er juist een rem op je spel omdat je alles analytisch gaat benaderen.
Dat killt je creativiteit en gevoel.

[Duhsjaak]

Als ik domme vragen stel: Sorry.
Maar ik begrijp uit je verhaal onvoldoende of je vast zit:
- bij de interpretatie van bestaande muziek (of)
- dat je vast zit bij het schrijven van nieuwe muziek

Als het eerste aandachtsstreepje de aanleiding van je draadje is, kan ik je niet helpen. Mogelijk (Harald's suggestie) kan je coach je daarin bijstaan. Vaak benaderen die gasten het probleem ook weer vanuit de theorie. Theorie is aardig, maar vooral wat de hamer is voor de timmerman.

Is het tweede streepje het probleem, dan is daaraan wel wat te doen. Ook op afstand bedoel ik.

Ga eens bij jezelf te rade waardoor je het ineens benauwd krijgt daar, waar je er eerst vrolijk van werd.
Vriendelijke groet, Gus

[Pepe]

Wat voor mij de boel levend houd is duiken in een genre waar ik niks van weet. Dat ga ik uitpluizen hoe dat werkt. Dat is geen kinnesinne, daar gaat al gauw een jaar of twee, drie in zitten voor een basiskennis maar als de energie er is heb je verder geen motivatie nodig.
Je moet voor jezelf een situatie creëren dat je s'avonds niet wil ophouden en s'ochtends gelijk dat ding weer wil oppakken en dat kan alleen maar wanneer je hoofd vol zit met dingen die je nog wil doen.

Je kan bijvoorbeeld duiken in iemand als Ry Cooder, daar zit een wereld achter van folklore en verschillende stemmingen. Je kan kijken wat Marc Ribot doet tikken, voor je het weet zit je ineens in Cubaanse muziek van Arsenio Rodriquez. Of probeer eens wat te spelen van Tomatito. Van Albert Lee.
Gut, ik heb al 30 jaar studie hierboven opgenoemd.

[terrasbeest]

Da's de methode die voor mij ook het beste werkt, Pepe. Kennis vergaren en terzelfdertijd toepassen. Dat is het verschil tussen iets ' weten' en iets ' kunnen'.

Zelf ben ik gemotiveerd geweest door het concept van pianist Barry Harris ( Sixth Diminished Scale ). Weer zo'n ding waardoor ik wel moest vaststellen hoeveel er nog te leren valt over harmonie en akkoorden.

[arjanb01]

Nou dacht het niet.... Dat is timo Somers... Ff lessen daar lijkt me beter.

[davidof]

Leuke tips, het gaat dus inderdaad vooral over muziek schrijven.

[Rutger]

Herkenbaar. Dat wat ik leer land meestal bij mij niet direct, het heeft tijd nodig. Soms speel ik dan een half jaar later zonder nadenken iets waarvan ik dan denk: maar dat had ik een half jaar geleden toch opgegeven? De eerder geleerde theorie/techniek is dan op een of andere manier in mijn gevoel geland. Ik heb dat ook nooit zo begrepen hoe dat werkt en het is vaak best frustrerend, maar blijkbaar werkt t zo bij mij.

Verder wat hierboven wordt gezegd: zoek iets nieuws, iets uitdagends, iets prikkelends waar je nieuwe energie en inspiratie uit haalt. Laat je blokkade voor wat het is en ga iets anders doen :)

[Pepe]

Nou dacht het niet.... Dat is timo Somers... Ff lessen daar lijkt me beter.

Timo is awesome natuurlijk. Het is ook een totaal andere benadering van je rol als muzikant wat hij doet. Als docent heb je iemand nodig die vooral goed aanvoelt en kan overbrengen, het is een ander vak.

[barno]

De catch 22 met muziektheorie zit 'm in het feit dat voor mij meestal muziek pas interessant wordt als er officiële fouten inkruipen. De net niet bend van T-bone walker is een goed voorbeeld of lightning hopkins die zich geen ene reet aantrekt van conventies over lengte van bluesschema's enz. Ik ben qua bands en optredens tamelijk ver geraakt zonder veel theorie kennis: heb niks om op terug te vallen dus val ik terug op mijn eigen spel, bonus: meer eigenheid, niet klinken als ieder ander. Maar na zoveel jaren zit ik evengoed vast, want wil wel es wat meer dingen dan enkel dat eigen spel...

[beruk]

Ik studeer momenteel gitaar in Pop/rock hogeschool in België, op de ene of de andere manier sta ik redelijk ver qua gitaar/muziek kennis. Maar ik heb het enorm moeilijk met mijn gevoelens over te brengen op mijn instrument. En ik weet niet waar ik moet beginnen,
http://www.strangerandstranger.com/wp-content/uploads/2014/05/absintheBG1-1600x1000.jpg
Even serieus:
Maar dat van die bluesjongens zou ik zeker doen. Als autodidact (klinkt altijd beter dan uit de handgelopen kampvuur gitarist) bezondig me me aan het schaamteloos kopieren van anderen....
Luisteren naar muziek dat niet in het pop straatje ligt help ook. Warm aan bevolen:

https://www.youtube.com/watch?v=BF72wv4P1_A

[Pter]

Hey vrienden!
Ik zit vast .. vast in vormen, in regeltjes, in scales, in weten.. Ik ben jaloers op mensen die nooit scholing gevolgd hebben, mensen die alles op gehoor spelen.
Ik had dit ook en ben vorig jaar met de muziekleraar aan de slag gegaan (voor de piano welteverstaan), met als kanttekening dat ik natuurlijk niet de ervaring heb van menigeen op dit forum. De melodie in de meest simpele uitvoering lukt meestal nog wel enigszins, maar dan de akkoorden erbij en het melodietje uitbreiden om het wat interessanter proberen te maken was abracadabra...
Wat hij gedaan heeft en wat voor jou bekend en gesneden koek moet zijn is van de muziekstukken de opbouw theoretisch verklaard, welk toonsoort het geschreven is > welke akkoorden daarbij horen en hoe je het geheel interessanter kunt laten klinken etc.
Dat was in het begin ontzettend lastig en we zijn begonnen met de meest eenvoudige liedjes, maar na verloop van tijd is dit steeds beter geworden en als ik nu een lied hoor ben ik inmiddels beter in staat om het na te spelen zonder notenschrift, en dit zou mijns inziens ook zijn weerslag op het schrijven van muziek moeten hebben. Af en toe heb je wel een deuntje in je hoofd hangen, maar hoe ga je dan verder, hoe maak je er een compleet lied van en daarbij is de theorie dan toch wel erg handig naar mijn mening. Voor de gitaar moet dit proces uiteraard ook nog een keer doorlopen worden...

[harrie-beton]

Een heleboel gitaristen schrijven nooit muziek maar zijn uitvoerders (een orkest is eigenlijk ook gewoon een coverband) - daar kan je ook prima gelukkig in worden. En ook genoeg gevoel kwijt. Als ik de E opbuig tot een F in "Still got the blues" dan voel ik daar nog steeds iets bij ook al heb ik het niet geschreven.

[Brad]

Hey vrienden!

Ik zit vast .. vast in vormen, in regeltjes, in scales, in weten.. Ik ben jaloers op mensen die nooit scholing gevolgd hebben, mensen die alles op gehoor spelen.

Ik studeer momenteel gitaar in Pop/rock hogeschool in België, op de ene of de andere manier sta ik redelijk ver qua gitaar/muziek kennis. Maar ik heb het enorm moeilijk met mijn gevoelens over te brengen op mijn instrument. En ik weet niet waar ik moet beginnen, is er iemand die deze situatie herkent?

Hartelijk dank
David

Misschien valt het allemaal wel mee . Ik had altijd het idee een gebrek aan inspiratie te hebben en zocht naar allerlei manieren om het te vinden

Als ik nu terug kijk besef ik pas hoe geinspireerd en gedreven ik toen was

En theoretische kennis en techniek hebben mij alleen maar goede dingen gebracht

[Kakihara]

Zit je al een tijdje op een muziekhogeschool, geven ze hier als raad dat je de theorie moet loslaten. Dat theorie je creativiteit beknot... Nou moe... Theorie staat altijd ten dienste van de muziek. Het biedt je een houvast, inzicht, maar is nooit bepalend.
Muziek spelen is hetzelfde als een verhaal vertellen: je hebt een begin, een midden en het einde. Het draait om (variaties op) thema's en plottwists. Je hebt hoofdrolspelers en nevenkarakters, die in het verhaal even belangrijk zijn als hoofdrolspelers. Zij hebben een impact op het verloop van het verhaal en de ontwikkeling van de hoofdrolspelers.
Ik zou zeggen: probeer eerst een kinderrijmpje te schrijven voor je aan jeugdboeken begint. Later kan je alsnog gaan voor het opus magnus.

[Pepe]

Theorie is gewoon een communicatie middel, dat andere muzikanten jouw muziek kunnen spelen en andersom.

Op een opleiding is dat een belangrijk ding want als het al mis gaat in de communicatie is de uitvoering bij voorbaat al gedoemd. En zeker voor een docenten opleiding -90% schat ik- is het communiceren over muziek belangrijker dan uitvoeren.

Het is lastig natuurlijk om wanneer je gaat spelen die knop om te zetten en je aandacht op je spel te richten maar back in real life, als je ineens voor een zaaltje staat met je gitaar op een krukje betekent dat notenschrift helemaal niks meer.

[kirito]

Probeer misschien eens een ander instrument te vertalen naar gitaar. Een leuke zanglijn uitvogelen bijvoorbeeld is naast heel goed voor het ontwikkelen van je gehoor ook nog eens leuk om te doen. Je hebt direct een hoop anderen die dit doen of deden. Om maar een paar namen te noemen: Yngwie Malmsteen (veel muziek van Bach), Chuck Berry(piano), Marty Friedman(koto, shamisen, zang), George Harrison(sitar), Django Reinhardt(blazers),...

[Brad]

Toch staan veel tabulatuur boeken voor gitaar er vol mee . Veel bands hebben nummers waarin hele passages geen gitaar te bekennen is
Dan krijg je je dingen als : piano arranged for guitar , flute arranged for guitar enzovoort

[Ruud313]

Het is al genoemd, dus dit is mijn +1: probeer eens een heel ander genre te spelen. Ik ben een aantal jaar geleden gitaar gaan spelen in een band die op dat moment veel country en tex-mex nummers in het oeuvre had. Niet mijn ding en ik was er aanvankelijk niet echt blij mee, maar het bleek wel uiteindelijk ontzettend leerzaam.

Wat daarnaast voor mij altijd een goeie was om me uit een creatieve dip te halen, is om alle elektronica even een paar weken te laten staan en op een oude afgeragde akoestische gitaar te gaan spelen. Zo een met zulke hoge actie dat er niks te pielen valt. Dan moet je je vanzelf aanpassen en dat zorgt bij mij altijd voor nieuwe ideeën.

[kirito]

Misschien is deze video interessant voor je.


https://www.youtube.com/watch?v=LEUJg-Ul6a8

[Midwolda]

Mèèèèn ik wou dat ik al zo ver was dat ik mindless scales kon runnen. :chicken:

[davidof]

Een heleboel gitaristen schrijven nooit muziek maar zijn uitvoerders (een orkest is eigenlijk ook gewoon een coverband) - daar kan je ook prima gelukkig in worden. En ook genoeg gevoel kwijt. Als ik de E opbuig tot een F in "Still got the blues" dan voel ik daar nog steeds iets bij ook al heb ik het niet geschreven.

Nu dit vind ik een mooie! Inderdaad, het zal vooral met persoonlijkheden te maken hebben. Dat ik jaloers ben op degenen waarbij de muziek eruit vloeit. Maar evengoed kunnen zij jaloers zijn op mij omdat ik in alle genres wel thuis ben, en snel kan invallen in eender welke opstelling & muziek kan verklaren & lezen. Misschien ligt daar mijn talent nu net en moet ik dat optimaal benutten. In plaats van jaloers te zijn op wat ik niet kan, gebruik maken van wat ik wel kan.

momenteel ben ik vooral jaloers op de gitarist van de band waar ik zelf bas speel, die jongen heeft 0 scholing gehad, doet alles op gehoor .. https://www.youtube.com/watch?v=SeCH5HN6joY&list=PL5bt64uPcLny-c9VGzpA45TK6K0gj_cGL

[chubbyfan]

https://www.youtube.com/watch?v=Uq0bUChYhWE&list=RDUq0bUChYhWE#t=7

[arjanb01]

Nu dit vind ik een mooie! Inderdaad, het zal vooral met persoonlijkheden te maken hebben. Dat ik jaloers ben op degenen waarbij de muziek eruit vloeit. Maar evengoed kunnen zij jaloers zijn op mij omdat ik in alle genres wel thuis ben, en snel kan invallen in eender welke opstelling & muziek kan verklaren & lezen. Misschien ligt daar mijn talent nu net en moet ik dat optimaal benutten. In plaats van jaloers te zijn op wat ik niet kan, gebruik maken van wat ik wel kan.

momenteel ben ik vooral jaloers op de gitarist van de band waar ik zelf bas speel, die jongen heeft 0 scholing gehad, doet alles op gehoor .. https://www.youtube.com/watch?v=SeCH5HN6joY&list=PL5bt64uPcLny-c9VGzpA45TK6K0gj_cGL

Leuk bandje, had er in eerdere posts al filmpjes van gezien.
Zeker creatief, maar als jij zoveel kan op gitaar en alle muziekstijlen beheerst, verzin jij dit toch ook? Creatief dat zeker, maar niet heel moeilijk om te bedenken toch?

[davidof]

Leuk bandje, had er in eerdere posts al filmpjes van gezien.
Zeker creatief, maar als jij zoveel kan op gitaar en alle muziekstijlen beheerst, verzin jij dit toch ook? Creatief dat zeker, maar niet heel moeilijk om te bedenken toch?

Hmm, het speelt zich af op een ander niveau denk ik, heb het heel moeilijk met teksten, en vooral die te verbinden met muziek enz. Ik kan wel makkelijk een harmonie uitvinden en een melodie, die wel klinkt ... Maar niet een volledig verhaal dat klopt met alles erop en eraan.

[Brad]

Misschien moet je niet teveel proberen het verhaal helemaal kloppend te maken . In veel Engelstalige teksten zit nauwelijks logica maar is een aaneenschakeling van beeldspraak en metaforen

Het nummer the Unforgettable fire van U2 is daar een goed voorbeeld van

[Duhsjaak]

Yehudi Menhuin had het gevoel dat ie helemaal kierewiet werd van alle theorie en is yoga gaan doen. Met yoga leer je, dat je een spier pas kunt ontspannen als je hem eerst hebt gespannen. Met andere woorden: Pas als je controle hebt over zo'n stuk van je lichaam kun je er iets mee.

Een aantal van jullie weet dat ik als vrijwilliger een Japanse pianiste heb gecoached. Zij maakt klassieke muziek op de klassieke manier: Van papier.
Voor haar tweede verjaardag kreeg zij een pianokruk. Vanaf dat moment is zij op de bekende Japanse manier 'geschoold', tot dat zij op zeer jonge leeftijd werd toegelaten tot het conservatorium.

Haar voorbereiding was de methode Suzuki, waarbij er vooral aandacht is voor de mechanische kant van muziek spelen. Een heel sterke focus op de senso-motorische kant, dus vrij vertaald: de oog-hand coördinatie.

Zij had en heeft veel sukses, reist de halve wereld af, maar had op haar 32e een sterke wens om meer Europees (slordiger en muzikaler) te gaan spelen.

Ik heb haar als suggestie meegegeven, dat zij haar eerste nieuwe partituur zou gaan halen bij Broekmans en Van Poppel en de zak goed dicht zou laten nieten.
Dit in tegenstelling tot de normale procedure van zak stuk trekken, muziek op de piano en aanvallen.

Wij hebben samen de zak opengemaakt en zijn haar partij al ijsberend/stampend gaan zingen. Net zolang tot zij haar partij eigenlijk uit haar hoofd kende en in haar lange termijn (muziek) geheugen had opgeslagen.

Pas toen is zij (met dichte partituur) achter haar vleugel gaan zitten en heeft zij de gang van muzikale geheugen naar motorisch geheugen gemaakt. Zij was zo verheugd met het resultaat dat zij sindsdien altijd eerst haar muzikale geheugen inschakelt, voordat zij haar motorische geheugen erbij betrekt.

Dat wij allemaal een muzikaal geheugen hebben staat vast. Iedereen kan Berend Botje zingen, zelfs als diegene geen enkel instrument beheerst.

Ik ben voor het nemen van deze beslissing geholpen door het lezen van de boek L=Liefde van Mark Mieras. Dit is geen boeket reeks ding maar een goed toegankelijk boek van een hersenwetenschapper. Al lezend leer je welke processen en emoties in welke delen van je hersens plaatsvinden. En welke geurtjes en stofjes daarbij allemaal een rol spelen.

Mijn yoga opmerking was niet helemaal voor niets, TS. Ga eens na of het omgooien van de volgorde van het inschakelen van bepaalde gebieden in je hersenen voor jou verbetering geeft.
En lees vooral L=Liefde.

Elders in GN staat de klacht dat er geen drummer grappen meer worden gepost.
Nou vooruit dan: Drummers hoeven L=Liefde niet te lezen, uiteraard.
Behalve Guitarkid, natuurlijk!

Samengevat.
Voorstel:
- Neem kennis van wat je wilt spelen zonder gebruikmaking van je motoriek
- zing het lied of de solo totdat je het uit je hoofd kent
- ga pas na een paar dagen met je instrument in de weet
- probeer dan uit je hoofd het stuk te spelen
- als je het min of meer beheerst voorkom je verveling door stap voor stap improvisaties tussen te voegen
- kom na een stuk impro telkens terug bij wat je uit je hoofd weet

En lees L=Liefde. Het enige wetenschappelijke verhaal waarbij je zit te glimlachen.
Vriendelijke groet, Gus

[Brad]

Yehudi Menhuin had het gevoel dat ie helemaal kierewiet werd van alle theorie en is yoga gaan doen. Met yoga leer je , dat je een spier pas kunt ontspannen als je hem eerst hebt gespannen. Met andere woorden: Pas als je controle hebt over zo'n stuk van je lichaam kun je er iets mee .



Yehudi Menuhin zou ook gezegd hebben dat zijn beste vioolleraar zijn yoga leraar was . Ik zelf heb veel voordeel gehad bij tai chi achtige oefeningen en aanverwante oefeningen

[Duhsjaak]

sjakie ff een vraagje
Heb je deze methode wel eens op je eigen muziek toegepast ?
Alle partijen uit je hoofd leren en goed kunnen zingen voordat je ze gaat spelen/opnemen

Jij blijft een beetje een raadsel voor mij. Je bent een gast met scherpe inzichten. En vervolgens breekt er een periode aan waarin je op kleuterschoolniveau om je heen gaat meppen.

Ik zie het zo:
Davidof stelt een vraag.
Ik probeer daarop een min of meer gefundeerd idee naast te zetten om te zien of dat (die andere aanpak) misschien iets voor hem is.

Het lijkt mij voor de hand te liggen dat Davidof de vraag stelt en verder de aangewezen persoon is om te zien of hij het idee in de praktijk van alle dag een kans wil geven.

Jij weet hoe ik muziek maak, dus de vraag stellen is hem beantwoorden. Wat het een met het ander te maken heeft snap ik geen bal van.

De dame heeft mij als coach uitgekozen.
Dit ondanks dat ik geen piano speel en geen noten kan lezen.
Ik ben anderhalf jaar wekelijks twee uur met haar aan de slag geweest. Ik heb daar zo veel plezier aan beleefd, dat ik heb afgezien van betaling.

Jij lijkt te geloven dat iemand beter gitaar gaat spelen als je hem verteld dat het spel een niveau van een cocksucker festival heeft. Of woorden van gelijke strekking.
Wat iemand daar beter van wordt snap ik geen bliksem van. Maar jij ook niet als je even je humeur onder controle houdt.

Om de vraag met een wedervraag te beantwoorden: Hoe groot, denk je, is de kans dat ik jou anderhalf jaar gratis van mijn tijd zou geven? En wat is goed zingen?
Vriendelijke groet, Gus

[HouseMetalJazz]

Maar ik heb het enorm moeilijk met mijn gevoelens over te brengen op mijn instrument. En ik weet niet waar ik moet beginnen,

Drugs

Kunstemakers horen aan de drugs. Muzikanten, beeldhouwers, schilders, schrijvers -> allemaal aan de drugs. Mike Stern zat aan de heroine toen ie Upside Downside en Time in place maakte. Zijn zn enige goeie platen. Herman Brood (de schilder, niet de muzikant): drugs.

Depressie

Wat ook helpt is een flinke depressie. Jan Rot heeft ooit zn verkering uitgemaakt omdat die hem te gelukkig maakte en hij daardoor niks meer uit zn pen kreeg. Mahler heeft zn beste hits gescoord onder invloed van een dikke dip.

Beperking

Zie verhaal Freek de Jonge over zn jaarlijkse reizen naar Parijs waar ie Jango zag optreden. Elk jaar had Jango een vingerkootje minder, maar elk jaar werd zn spel beter. Verhaal had ook iets met concentratie te maken.

[FlameDude]

Probeer je gitaar eens te stemmen naar FACGCE. Gegarandeerd dat je nieuwe dingen ontdekt.

Hier een opnametje van mij in deze tuning: https://soundcloud.com/dropsleuteltje/spraak-051-m4a

[davidof]

Leuke tips!!!

[Luke-wannabe]

Oogjes dicht al je die solo in zet! Dat werkt voor mij. Dan lift je mee op de golven van de muziek en de frequentie van de muzikanten om je heen en wordt het als vanzelf minder een opsomming van licks en ge-ijkte patronen in je spel, maar een improvisatie waar gevoel achter zit.

...weetjewel :hippie:

[paulusdeBKB]

Topic met veel interesse gelezen, en wat ik er zelf aan wil toevoegen is ook op andere manieren al gezegd. Maar komtie:

Overweeg dat ‘vastzitten’ niet alleen zit in je theoretische kennis of spelniveau, maar in je onvermogen tot ‘spelen’. En daarmee bedoel ik: spelen als een kind. Met een stok en een doos kun je een drumstel maken, én nog honderdduizend andere dingen die kinderen zelf gaandeweg ontdekken. De doos blijft geen doos maar wordt een grot, een schatkist, een schip, een konijnenhok… you name it.

Het instrument heeft geen geheimen meer voor je. Laten we dat even voor waar aannemen. Als je op gitaar dan tóch nieuwe dingen wilt ontdekken, zal je je gitaar anders moeten gaan zien. Zie de doos als een ruimteschip. Zie je gitaar als een meisjesversierder, als een moordwapen, als tuingereedschap. Verbeeld je dat je iemand anders bent, en laat die ander spelen.

Beetje vaag betoog hier, ik hoop dat je er iets mee kunt.

O, en speel minder noten. Altijd minder :)