Acoustische gitaar opnemen; Hoe de piano achtige tone van Tommy Emmanuel krijgen

[SaferSephy]

Ik ben sinds enige tijd weer acoustisch aan de gang met Tommy Emmanuel nummers. Nu wil ik mezelf graag opnemen dus heb de volgnde setup:

Eastman E20OM met AER AK 15 plus
Tascam 122 audio interface
Rode NT1a condensator mic

software: Reaper

Ik heb de microfoon zo'n 20 cm van de gitaar af gezet te hoogte van de 12/14e fret. Daarnaast neem ik het signaal direct uit de gitaar op. Op deze manier klinkt het al beter dan alleen direct uit de gitaar. Echter als ik het album Endless Road van Tommy er bij pak en ga a/b-en hoor ik bij hem echt een enorm "in your face" bijna piano achtige heldere toon.

Nu snap ik dat het natuurlijk vooral aan zijn vingers ligt en ook een andere gitaar, maar ik moet wel dichter in de buurt kunnen komen. Ik zal waarschijnlijk wel wat met EQ's , reverb en compressie aan de gang moeten, maar wellicht heeft iemand al een combinatie van deze zaken uitgezocht zodat ik me wat uren kan besparen. Vraag is dan ook of iemand deze tone heeft weten te benaderen, en zo ja, hoe je dit voor elkaar heb gekregen.

[LGK]

https://youtu.be/r1KI8JQEzz4

[SaferSephy]

https://youtu.be/r1KI8JQEzz4

Thanks, maar deze had ik al bekeken, en aangezien ik geen 8000 euro aan mics uit kan geven zal ik het met minder moeten doen haha. Ik ben vooral benieuwd wat voor post processing er nodig is.

[LGK]

Aaah jaa sorry daar heb ik geen idee van.. er zullen vast wel wat mensen zijn hier die daar iets van weten. Succes!

[Harald]

Dit filmpje bespreekt de setup voor Only. Endless Road was weer anders (dacht twee microfoons, maar niet zeker, ook niet waar ik het indertijd gelezen heb) en heeft een heel direct vrij droog geluid. Only is veel ruimtelijker qua sound. Daar is ook behoorlijk veel digitale galm te horen.

Endless Road is iig. close miking. Compressie zal wel deel van de truc zijn, don't overdo it. Goede post EQ ook. En, met één microfoon zal het tegenvallen die sound te krijgen. Iets ruimtelijk is natuurlijk wel fijn, zeker als je nauwelijks galm toevoegt.

Als je iemand hebt die kan helpen, probeer voor de gein eens een hoofdtelefoon op terwijl je speelt, en laat iemand anders de microfoon op verschillende plekken houden. Je zult zien dat dat enorm verschil maakt.

Grofweg:

De mic achter de brug pakt veel bas. Wil je boomy klinken (zoals Harry op Scarborough Fair) microfoon bij klankgat/ brug of brug.

De mic in het midden is redelijk in de buurt van jou 12e positie plaatsing, vrij neutrale one size fits all oplossing. Als je geen tijd hebt om te klooien is die 12e frets methode (op ong. 30 cm) je beste kans om een redelijk goed geluid te krijgen.

Microfoon bij nek, of kop van de gitaar krijgt zacht signaal binnen, maar daar zitten wel hoge frequenties en finger grease. Als je met meer microfoons werkt kan dat zeker interessant zijn om mee te nemen.

Wat je hier ziet is trouwens geen stereo opstelling. Nu is een gitaar op enige afstand ook niet echt een stereo geluidsbron. Van dichtbij wel, dan kun je dus ook X/Y of andere varianten zoals Blümlein proberen. En ook dan kun je experimenteren met de plaatsing van de mic. Dichter bij het klankgat of brug levert meer bas op dan de 12 frets plaatsing. Zelfde principe.

Vergeet ook de ruimte waar je zit niet, ook bij close miking. Als jij naar een muur toe zit krijg je reflecties. Die pikken de mics ook op. In een hoek kun je mid beklemtonen (ry cooders verklaring waarom Robert Johnson in een hoek zit op de hoes van zijn originele LP, hij gelooft niet in het bang voor de demonen en duivel verhaal) Ruimtes kunnen ook specifieke frequenties beklemtonen. Kan ook problemen opleveren, dat kun je dan als het goed is terugzien in een frequentieanalyse van je opname.

Proberen, en oren gebruiken. Ander punt is speelstijl. Tommy heeft als basis een zacht toucher, maar wel met veel eelt, en zonder nagels. Als jij met nagels speelt klinkt dat hoe dan ook anders. Sla je hard aan, reageert je gitaar ook anders.

[SaferSephy]

Dit filmpje bespreekt de setup voor Only. Endless Road was weer anders (dacht twee microfoons, maar niet zeker, ook niet waar ik het indertijd gelezen heb) en heeft een heel direct vrij droog geluid. Only is veel ruimtelijker qua sound. Daar is ook behoorlijk veel digitale galm te horen.

Endless Road is iig. close miking. Compressie zal wel deel van de truc zijn, don't overdo it. Goede post EQ ook. En, met één microfoon zal het tegenvallen die sound te krijgen. Iets ruimtelijk is natuurlijk wel fijn, zeker als je nauwelijks galm toevoegt.

Als je iemand hebt die kan helpen, probeer voor de gein eens een hoofdtelefoon op terwijl je speelt, en laat iemand anders de microfoon op verschillende plekken houden. Je zult zien dat dat enorm verschil maakt.

Grofweg:

De mic achter de brug pakt veel bas. Wil je boomy klinken (zoals Harry op Scarborough Fair) microfoon bij klankgat/ brug of brug.

De mic in het midden is redelijk in de buurt van jou 12e positie plaatsing, vrij neutrale one size fits all oplossing. Als je geen tijd hebt om te klooien is die 12e frets methode (op ong. 30 cm) je beste kans om een redelijk goed geluid te krijgen.

Microfoon bij nek, of kop van de gitaar krijgt zacht signaal binnen, maar daar zitten wel hoge frequenties en finger grease. Als je met meer microfoons werkt kan dat zeker interessant zijn om mee te nemen.

Wat je hier ziet is trouwens geen stereo opstelling. Nu is een gitaar op enige afstand ook niet echt een stereo geluidsbron. Van dichtbij wel, dan kun je dus ook X/Y of andere varianten zoals Blümlein proberen. En ook dan kun je experimenteren met de plaatsing van de mic. Dichter bij het klankgat of brug levert meer bas op dan de 12 frets plaatsing. Zelfde principe.

Vergeet ook de ruimte waar je zit niet, ook bij close miking. Als jij naar een muur toe zit krijg je reflecties. Die pikken de mics ook op. In een hoek kun je mid beklemtonen (ry cooders verklaring waarom Robert Johnson in een hoek zit op de hoes van zijn originele LP, hij gelooft niet in het bang voor de demonen en duivel verhaal) Ruimtes kunnen ook specifieke frequenties beklemtonen. Kan ook problemen opleveren, dat kun je dan als het goed is terugzien in een frequentieanalyse van je opname.

Proberen, en oren gebruiken. Ander punt is speelstijl. Tommy heeft als basis een zacht toucher, maar wel met veel eelt, en zonder nagels. Als jij met nagels speelt klinkt dat hoe dan ook anders. Sla je hard aan, reageert je gitaar ook anders.

Wow thanks Harald, hier kan ik wat mee thanks! Goed te zien dat je ook nog steeds actief bent hier :) volgens mij heb ik zo'n 10 jaar geleden een tab voor the man with the green thumb gekregen. Toendertijd speelde ik net een jaar, en kreeg ik em nog niet onder de knie, maar inmiddels loopt ie aardig uit mijn vingers :D

[miyaru]

Let er ook op als je met meerdere microfoons gaat werken dat jouw signaal in phase blijft, of in ieder geval zo goed mogelijk. Als je een goede DI gebruikt voor je electrische signaal zit daar vaak een phase invertor schakelaar op. Als je die gebruikt kan je daar ook mee experimenteren.

Robin.

[apekop]

Proberen, en oren gebruiken. Ander punt is speelstijl. Tommy heeft als basis een zacht toucher, maar wel met veel eelt, en zonder nagels. Als jij met nagels speelt klinkt dat hoe dan ook anders.

ok, ik wist niet dat TE helemaal zonder nagels speelde. Heeft ie ook niet een beetje korte nagels waar hij mee aanslaat zoals veel staalsnarige fingerpicking gitaristen? dus niet zoals bij klassiek gitaar lange nagels maar hele korte. Of speelt hij echt helemaal zonder nagels met het vlees van zijn vingers? Interessant om te weten.

[barno]

ok, ik wist niet dat TE helemaal zonder nagels speelde. Heeft ie ook niet een beetje korte nagels waar hij mee aanslaat zoals veel staalsnarige fingerpicking gitaristen? dus niet zoals bij klassiek gitaar lange nagels maar hele korte. Of speelt hij echt helemaal zonder nagels met het vlees van zijn vingers? Interessant om te weten.


zonder ja. ook handiger om dynamiek te leggen imo, met name bij het agressievere spel


https://www.youtube.com/watch?v=0lOZYB_vjvc

[apekop]

Thanks! mooi filmpje. Hij weet toch nog een redelijk scherpe toon te krijgen ondanks dat hij zonder nagels speelt. Ook opvallend dat hij veel met zijn pink steunt op de klankkast (vandaar wellicht die slijtplek), iets dat bij klassiek gitaar uit den boze is.

Ik ben zelf afgestudeerd klassiek gitaar en probeer dat leerlingen altijd af te leren. Maar ik besef ook wel dat het voor sommige fingerpicking stijlen handig kan zijn. Maar dat komt dan later wel. Eerst de 'regels', dan de uitzonderingen.

(sorry voor de off topic, maar een interessante discussie ga ik niet uit de weg...:))

[barno]

ik speel ook zo als TE, enfin tis te zeggen met de vingers ... :) Er zitten dan echt wel hard eelt op de toppen, die de attack strakker maken en zo een beetje de (banjo) picks nabootsen die ook als een omgekeerde nagel worden gedragen dacht ik.

de slijtplek aan de pink: zou dat niet eerder van slaggitaar spelen komen? Willy Nelson heeft het ook, maar dan nog wat erger. lijkt me niet van zijn pink te komen, want hij kan hem daar niet meer zetten :)

[Harald]

Je kunt die stijl van spelen niet rechtstreeks vergelijken met de klassieke techniek. Toonvorming, handhouding, groove, time. Net als flamenco, of de luit (wat allebei ook weer anders gaat dan klassiek) heeft het zijn eigen aanpak nodig. En zijn eigen afstelling qua instrument. Voor de speelstijl van Tommy is het essentieel dat je gitaar superlicht speelt. Hij gebruikt heel veel versieringen die van elektrisch gitaarwerk zijn afgeleid, maar dan op .012 snaren. Met een afstelling zoals je die voor stevig slaggitaar zou willen hebben lukt dat simpelweg niet, tenzij je een enorme bodybuilder bent. En daarbovenop heeft Tommy ook nog behoorlijk wat kracht achter de hand. Grote handen, hij heeft vroeger gebokst, en heeft een behoorlijk stevige handdruk.

Ander punt is dat hij zijn volume uit versterking (of bij opnames close miking ) haalt, niet uit stevige aanslag. Hij speelt behoorlijk zacht. Dit itt klassieke gitaristen die volume het liefst uit het instrument halen. Totaal andere benadering dus. Je kunt niet beiden tegelijk kunnen... Wat dat betreft is het een kwestie van keuzes maken. Als je oude klassieke gitaarmuziek natuurgetrouw op de originele instrumenten wilt spelen, EN flamenco wilt doen, of klassiek volgens Segovia, gaat dat ook niet lukken, simpelweg vanwege de verschillende eisen die dat aan je nagels stelt.

Off topic, @ Apekop


Helaas lijdt strictly regels ook tot de nodige problemen. Mensen die met een klassieke achtergrond bij mij komen hebben voor dit soort werk vaak de grootste moeite om dingen anders te doen. Een simpel stukje uit je hoofd doen is voor die mensen soms een drama, duurt soms maanden voordat dat zelfs met een eenvoudig deuntje lukt. Blijkbaar past Apekop zich net als ik makkelijk aan, en pakt snel een alternatieve methode op, ipv iets te willen afleren. Niet iedereen zit zo in elkaar.

Maar heel nieuwsgierig, ik vraag me dat al lang af, en heb er nooit een antwoord op gekregen, ook van veel mensen met officiële conservatorium achtergrond. Bij leerlingen die klassiek les hebben gehad (van een paar maanden tot een paar jaar) zie ik consequent dat vingers opgetild worden ook als dat totaal niet nodig is, en in veel gevallen zelfs contra-productief, omdat je die vinger gelijk weer nodig hebt op dezelfde plek. Blijkbaar wordt dit aangeleerd, noot gespeeld, vinger optillen.

Los van het vaak wat oneconomische spel heeft dat het nadeel dat de vingers meestal niet een beetje opgetild worden, maar letterlijk zo ver mogelijk van de gitaar proberen te komen. Dag souplesse, dag snelheid :(

Waarom wordt dit zo aangeleerd?

PS ankeren, sommige mensen spelen makkelijker met, anderen zonder. Bij jonge leerlingen zijn de handen sowieso te klein. En zelf anker ik, als ik het doe vooral op de hoge e snaar. Simpelweg omdat ik kleine handen heb. Strikt genomen, wil iemand specifiek klassiek leren, moet je het niet doen... voor de rest, wat het best voor je werkt. Voor fingerstyle op een steelstring is het geen belemmering omdat je handhoek toch wat meer gedraaid is, meer richt luithouding. En voor plectrum gitaar... het snelheidsargument gaat niet op, zie bv. TE die toch echt niet langzaam te noemen is met een flatpick. Het argument dat je hand beter weet waar die is gaat ook niet op, zie bv. Josho Stephan, die niet ankert.

[apekop]

heel goede post Harald. Hele interessante discussie, dus vergeef weer even de off topic. Alhoewel het toch over Tommy Emmanuel gaat. Met de meeste dingen ben ik het helemaal eens. Ik zal even per punt reageren


Je kunt die stijl van spelen niet rechtstreeks vergelijken met de klassieke techniek. Toonvorming, handhouding, groove, time.

Klopt, het is een totaal andere stijl die je niet helemaal kan vergelijken. Zoiets als die pinksteun is niet heel ergonomisch voor klassiek gitaar maar werkt bij sommige fingerstijlen wel. Maar zoiets zou ik nooit een beginner aanleren. Duim over de hals is nog zoiets. Ik leer het ze in het begin juist af, maar gebruik het zelf wel bij sommige akkoorden en bendings. Bij klassiek speelt iedereen met dezelfde techniek terwijl bij fingerpicking/staalsnarig iedere gitarist zo'n beetje zijn eigen techniek heeft. Veel minder strikt en veel persoonlijker.


Totaal andere benadering dus. Je kunt niet beiden tegelijk kunnen... Wat dat betreft is het een kwestie van keuzes maken. Als je oude klassieke gitaarmuziek natuurgetrouw op de originele instrumenten wilt spelen, EN flamenco wilt doen, of klassiek volgens Segovia, gaat dat ook niet lukken, simpelweg vanwege de verschillende eisen die dat aan je nagels stelt.

Qua nagels is dat inderdaad een probleem. Ik heb op het conservatorium altijd met nagels gespeeld maar toen ik afgestudeerd was heb ik ze gelijk afgeknipt omdat ik ook net zo veel bas speel en elektrische gitaar. Voor bas zijn die nagels een grote ellende, maar voor klassiek gitaar een must. Dus een groot dilemma voor mij. Toch heb ik mijn toon weer weten te vinden op klassiek gitaar en staalsnarig zonder nagels. Maar dat was wel een jaar oefenen omdat ik nagels zo gewend was. Ik was toch al een beetje uitgekeken op het pure klassieke spel, alhoewel ik dat af en toe nog doe, maar nu mix ik de dingen veel meer. Blij dat ik me niet meer druk hoef te maken om mijn nagels. Voor de rest vind ik dat je best verschillende stijlen kan spelen zonder keuzes te maken.



Helaas lijdt strictly regels ook tot de nodige problemen. Mensen die met een klassieke achtergrond bij mij komen hebben voor dit soort werk vaak de grootste moeite om dingen anders te doen. Een simpel stukje uit je hoofd doen is voor die mensen soms een drama, duurt soms maanden voordat dat zelfs met een eenvoudig deuntje lukt. Blijkbaar past Apekop zich net als ik makkelijk aan, en pakt snel een alternatieve methode op, ipv iets te willen afleren. Niet iedereen zit zo in elkaar.

Inderdaad iedere leerling benader ik anders. Het hokjes denken daar heb ik een hekel aan. En de meeste leerlingen willen toch geen puur klassiek meer.


Maar heel nieuwsgierig, ik vraag me dat al lang af, en heb er nooit een antwoord op gekregen, ook van veel mensen met officiële conservatorium achtergrond. Bij leerlingen die klassiek les hebben gehad (van een paar maanden tot een paar jaar) zie ik consequent dat vingers opgetild worden ook als dat totaal niet nodig is, en in veel gevallen zelfs contra-productief, omdat je die vinger gelijk weer nodig hebt op dezelfde plek. Blijkbaar wordt dit aangeleerd, noot gespeeld, vinger optillen.

Los van het vaak wat oneconomische spel heeft dat het nadeel dat de vingers meestal niet een beetje opgetild worden, maar letterlijk zo ver mogelijk van de gitaar proberen te komen. Dag souplesse, dag snelheid :(

Waarom wordt dit zo aangeleerd?

Eerlijk gezegd heb ik dit nog nooit meegemaakt en vind dat vreemd. Bij klassiek gitaar wordt juist wel geleerd om de vingers wel te laten staan als je op dezelfde snaar speelt. Als je naar een andere snaar gaat wel optillen, want dan wil je de tonen juist niet laten doorklinken, bij een toonladder-achtig stukje bijvoorbeeld. Bij akkoordbrekingen juist weer wel laten staan. Dus waarschijnlijk ligt het aan de individu en heeft het niks met klassiek gitaar te maken.

[Harald]

Misschien een generatieverschil bij de klassieke docenten dan. Het viel me hier steeds weer op bij ll. die klassiek les gehad hadden.

[SaferSephy]

hierbij een poging om het topic back on track te krijgen ;-)

voorbeeld van wat ik bedoel: hier een opname van mijzelf:

https://www.youtube.com/watch?v=-FIX5uNIWNo&feature=youtu.be

vs de toch een stuk dynamischer/levendiger klinkende opname van tommy. vooral ook de boomchick stampt er lekker doorheen en de melodielijn klinkt een stuk meer in your face:

https://www.youtube.com/watch?v=nkZ5_SlIYBk

[barno]

knap gespeeld!

zal m toch zitten in het feit dat hij in studioruimte zit tussen een ganse bende microfoons icm nog twee mikes in de body plus nog een piezo. Dat wordt daarna dan nog es uitgemixt door een pro enz

boomchick is imo toch ook vooral de percussieve manier waarop Tommy speelt, hij maakt zelf heel veel dynamiek.

[Harald]

Om te beginnen klinkt de opname van Tommy hier ook wel heel ver verwijderd van de studioopname van CD. Komt deels door youtube. Wat ook een rol speelt zal de afstelling en conditie van de gitaar zijn. De live opname is waarschijnlijk midtour. Op veel live opnames hoor je gekletter door lage afstelling en fretslijtage. Voor CD opnames worden die gitaren ongetwijfeld even keurig afgesteld, en zou het zomaar kunnen dat de aktie net een fractie hoger gezet wordt.

Maar wat Barno al zegt over de opname met meerdere mikes, één of twee in de gitaar weet ik niet hier. Hij heeft voor een live cd wel een microfoon toe laten voegen aan één of meerdere van zijn gitaren. Maar, professionele apparatuur, knoppenman die dat vaker doet, en studio setting voor de opname, ook al is er publiek bij.

Jij neemt op met zo'n stereo handrecordertje. Die dingen zijn best goed tegenwoordig, en als je de nodige zorg neemt zou je een eind moeten kunnen komen met een goede. Maar, ik zie dat ding niet in de opname. Als je "in your face wilt" moet je dicht op je gitaar zitten. Dat lijkt hier niet het geval. Gevolg is dat je de ruimte meeneemt. Dat "in your face"... en erger, de kans dat jou slaapkamer of woonkamer echt goed klinkt is behoorlijk klein. Te klein voor een echt mooie natuurlijke nagalm, en het is een rechthoekige doos (tenzij je zoals ik in een huis woont waarvoor alle toeristen blijven staan gapen. We krijgen nog net geen pinda's of bananen van ze.... Ook! ) zodat je staande golven krijgt, oftewel, er worden bepaalde frequenties geboost. Doordat je de ruimte mee opneemt gezien de grotere afstand mic - gitaar, krijg je daar evt. ook last van..

En bovenop... balans in je spel. Hoe stevig sla je met je duim aan, hoe stevig sla je met je vingers aan... hoe goed beheers je dat. Hoe goed demp je. Met name dempen is essentieel bij dat eerste stuk. Tommy is een enorme mierenneuker in zijn spel (don't tell him I said that ;) ) Hij weet ontzettend goed wat hij doet, en daar zitten echt bizar veel kleine details in die je soms zelfs bij geconcentreerd luisteren makkelijk mist. En dat is dan, wat hij weet. Zoals veel gitaristen komt hij als hij een stuk uitlegt soms ook nog tot de conclusie dat hij nog iets deed waar hij zich niet van bewust was.

[apekop]

Toevallig ben ik nu ook nylon snarige gitaar aan het opnemen en ook weer wat aan het experimenteren met microfoon opstelling. Ik nam eerst altijd met 1 microfoon op, maar ben nu bezig met twee mics. Ik heb al best wat video's gekeken. Wat ik begrepen heb is dat je bij de XY opstelling eigenlijk twee precies dezelfde microfoons nodig hebt, anders heeft het niet veel nut (?). Die heb ik dus niet. Ik gebruik een Rode NT1000 condensator en een Sennheiser MD421-u4 dynamische microfoon.

Eigenlijk heb ik vier vragen over deze setup:

1) wat is de beste microfoon opstelling is om een stereobeeld te krijgen (met die mics die ik heb)?
2) als je hebt het opgenomen met twee mics moet je die sporen dan daarna ook nog pannen in je opname software?
3) bij gebruik van een compressor nadat je hebt opgenomen zet je dan het beste de compressor voor of na de galm?
4) en bij opnames met twee gitaren en/of twee mics; gebruik je de compressor dan op ieder spoor? of is het beter om de compressor in dat geval alleen op de master te gebruiken (over het geheel dus en niet per spoor)?

[Harald]

1. wat bedoel je met stereo. Voor de luisteraar is een gitaar een puntbron. Stereo speelt pas bij noemenswaardige galm in de ruimte. Op een afstand is een akoestische gitaar net zo stereo als een elektrische gitaar die op een versterker is ingeplugd. Van dichtbij zit er wel degelijk ruimte in het geluid. Maar het "stereobeeld" mag je dus zelf verzinnen. Zie wat ik eerder zei over verschillende mic posities. Gewoon mee spelen en experimenteren. Wat jij vindt werken is goed.

2. UIteraard. Als je ze allebei in het midden zet krijg je nog geen stereo beeld. Overigens, zo gauw je er een digitale galm opzet is die natuurlijk weer stereo.

Compressor op ieder spoor en voor de galm. Tenminste bij het mixen. Kan natuurlijk bij masteren ook nog...

Echte regels zijn er niet. Een klassieke gitaar in een kerk, stereo opnemen, kan heel mooi worden. Michael Hedges had iets van 6 sporen voor Aerial Boundaries, 1 gitaar... en dat heeft een heel andere ruimtelijkheid. Tommy heeft op Only een heel ander geluid, dan op Endless Road. Het gaat om het effect wat je wil bereiken.

En, voor sologitaar is een beetje ruimtelijk geluid wel fijn. Die oude 70er jaren opnames zijn wat dat betreft totaal niet spannend. Maar, als die klassieke gitaar achtergrondbegeleiding speelt in een groter arrangement is mono opnemen misschien wel veel beter. Het gaat om het geluid wat je zoekt.

[apekop]

1. wat bedoel je met stereo. Voor de luisteraar is een gitaar een puntbron. Stereo speelt pas bij noemenswaardige galm in de ruimte.

Met stereo bedoel ik, een voor de luisteraar ruimtelijker geluid. Het blijft een heel gezoek om een goed geluid te krijgen en van vele factoren afhankelijk; akoestiek van de ruimte, geluid van de gitaar, gebruikte microfoons, opstelling, gebruikte galmen en compressors etc.

Het is echt een vak op zich om het echt goed te krijgen en als je echt goed wilt doen moet je al bijna een studiotechnicus zijn. Ik vind het spelen op zich leuker en merk dat ik minder geduld heb om een goede opname sound te zoeken en eindeloos te experimenteren met plaatsing van mics etc. Eigenlijk wil ik liever zo snel mogelijk gaan spelen...

[Harald]

Mooiste stereo voor echt klassiek gitaar, zoek een kerk met een mooie akoestiek, en neem in de ruimte op met een stereo-opstelling. Wel hopen dat ze niet net naast de kerk aan het voetballen zijn, of met straaljagers voorbij komen.

Thuis, probeer eens één microfoon tussen het klankgat en de brug, maar wel niet te dichtbij, en de andere ongeveer halverwege de hals. Die tweede liefst een kleinmembraan, de eerste een grootmembraan. Dan heb je twee sporen die elk een compleet ander frequentiebereik gaan oppakken.

[koella]

Ik wou allereerst opmerken dat in het filmpje waarin hij de microfoonopstelling uitlegt je zijn gitaar gewoon door het microfoontje van de video camera hoort. Raar ... maar waar.
Verder kun je zo'n kamerbrede sound echt alleen krijgen met een mix van meerdere microfoons.