andoni
18 augustus 2015, 16:55
Vorige week bij een vriend geweest die na jaren geen gitaar gespeeld te hebben terug een nieuw setje had besteld (Epiphone Les Paul en Blackstar HT-1 Metal combo). Nu was ik door die spullen zwaar aangenaam verrast. Dat Blackstar-doosje gaf in de woonkamer best een volle, mooie buizen-drive, op zeer handelbaar volume. De sound leek me zeker in de buurt van het recto-geluid te komen dat ik gewoon ben, maar dan low power.
Gisteren me dan bij Musicstore.de de head-versie van dat ding besteld (ze hadden er eentje binnen die geretourneerd was waar ze een fikse korting op gaven) om 's avonds ook op laag volume van een buizenscheur te kunnen genieten. Deze ochtend was hij er al. Snel dus alles eens aangesloten.
Wat blijkt? Over een Bogner 2x12 cab met V30's blijft die laag volume-belofte echt niet meer overeind. Serieus, 1 watt buizen door die cab is al erg luid voor thuis. Door die 8"-speaker van de combo-versie was dat wel even anders (en klonk ook erg goed)! Goed, dan maar spelen op iets luider dan volume standje 1. Clean is dan wel erg stil, maar het high gain-kanaal begint zo al goed los te komen.
De bevindingen:
- Houdt het midden tussen een Marshall-scheur en een Mesa Recto-scheur, waartussen wat gevarieerd kan worden met de ISF-draaiknop die als EQ dienst doet.
- Heeft bakken gain. Echt niet normaal. Voor brute metal vind ik net onder de helft al voldoende.
- De gain-structuur is erg leuk om te soleren: erg veel sustain en smooth. Geen boost nodig hier.
Na een kwartiertje spelen begon ik me wel af te vragen wat ik met die dikke, dure Recto deed.
Maar nu het experiment. Ik had al enkele dagen niet op mijn Recto gespeeld. Dus, alles uit, en speaker-kabel swappen. Het resultaat heb ik snel even met de telefoon opgenomen (laag volume, dus je hoort mijn snaren enorm en ik had tijdens het werken door maar even tijd dus let niet op wat ik speel, het was maar een snelle tone test).
Blackstar: https://www.dropbox.com/s/114lcb7qczwives/VID_20150818_113041.mp4?dl=0
Mesa:https://www.dropbox.com/s/1mg39ge5l8morp7/VID_20150818_150417.mp4?dl=0
Settings: Blackstar alles 12u, behalve volume iets boven standje 1. Mesa: kanaal 2 op Vintage mode (Vintage > Modern voor alles imo), 100W, Tube recto, EQ alles op 12u, Presence iets dichtgedaaid, gain iets voorbij 12u, volume euh... laag :)
Gitaar was een Les Paul in D standaard.
Na terug wat op de Mesa gespeeld te hebben, kwam ik al vrij snel tot de conclusie dat de HT-1 met nog geen lichtjaren in de buurt komt. Voor het geld niet te kloppen, maar het verschil in prijs (en vooral power) is meteen merkbaar. Wat wel interessant is aan dit experiment is dat het verschil veel minder geprononceerd is in de opnames gemaakt met mijn telefoon. Als je voor de speaker staat zijn de verschillen veel beter merkbaar (klinkt niet onlogisch...). Het geeft toch maar weer aan dat al het amp-clipjes kijken op Youtube e.d. wel een erg verkeerd beeld kan scheppen en dat je vooral zelf spullen moet gaan testen.
Wat opviel:
- De Blackstar speelt makkelijker: meer sustain en erg smooth bij leads.
- Bij de Mesa hoor je individuele noten beter.
- De Blackstar geeft meer attack door en kan erg overtuigend een trash metal sound neerzetten. Mijn Recto staat op tube rectifier en klinkt minder strak en direct, maar wel een pak organischer (hoewel de Blackstar best wel touch-sensitive is).
- De Blackstar heeft bakken meer gain dan de Recto.
- De Mesa klinkt veel verfijnder. Het geluid is wijdser, de verschillende frequenties lijken beter te zitten waar ze zouden moeten zitten.
- De Blackstar heeft best wel een stevige bottom end voor een 1W bakje, maar die van de Mesa is veel mooier. Het is niet zozeer het pure laag, maar het "gewichtige" van de low mids dat het geluid veel warmer maakt.
- De Mesa heeft een smoother, meer hifi geluid bij het spelen van akkoorden, waarbij de scherpe kantjes in de upper mids wat zijn afgevlakt. De Blackstar geeft net die scherpe upper mids volop door. Akkoorden klinken daardoor wat ieler, maar weer erg goed voor leads. Met het draaien aan de ISF-knop verandert het karakter, maar die scherpe upper mids blijven wel.
- Vintage 30's passen beter bij de warme recto dan de spikey Blackstar.
Kortom, je krijgt waar je voor betaalt, maar bij die Blackstar krijg je (als je geen clean nodig hebt) echt wel uitzonderlijk veel. We spreken hier over 1/10e van de prijs van de Mesa (enfin, wat ik ervoor heb moeten neertellen gisteren) en voor thuis is dit een beregoed ampje als het op distortion sounds aankomt.
Ik denk wel dat moderne Marshall-liefhebbers zeker hun gading gaan kunnen vinden met de Blackstar HT-1. Maar als je geen metal speelt, ga dan voor de non-metal versie: de metal-versie heeft echt een bak gain waardoor je dus de gain niet verder dan 1/3 gaat opendraaien voor bvb. classic rock.
Gisteren me dan bij Musicstore.de de head-versie van dat ding besteld (ze hadden er eentje binnen die geretourneerd was waar ze een fikse korting op gaven) om 's avonds ook op laag volume van een buizenscheur te kunnen genieten. Deze ochtend was hij er al. Snel dus alles eens aangesloten.
Wat blijkt? Over een Bogner 2x12 cab met V30's blijft die laag volume-belofte echt niet meer overeind. Serieus, 1 watt buizen door die cab is al erg luid voor thuis. Door die 8"-speaker van de combo-versie was dat wel even anders (en klonk ook erg goed)! Goed, dan maar spelen op iets luider dan volume standje 1. Clean is dan wel erg stil, maar het high gain-kanaal begint zo al goed los te komen.
De bevindingen:
- Houdt het midden tussen een Marshall-scheur en een Mesa Recto-scheur, waartussen wat gevarieerd kan worden met de ISF-draaiknop die als EQ dienst doet.
- Heeft bakken gain. Echt niet normaal. Voor brute metal vind ik net onder de helft al voldoende.
- De gain-structuur is erg leuk om te soleren: erg veel sustain en smooth. Geen boost nodig hier.
Na een kwartiertje spelen begon ik me wel af te vragen wat ik met die dikke, dure Recto deed.
Maar nu het experiment. Ik had al enkele dagen niet op mijn Recto gespeeld. Dus, alles uit, en speaker-kabel swappen. Het resultaat heb ik snel even met de telefoon opgenomen (laag volume, dus je hoort mijn snaren enorm en ik had tijdens het werken door maar even tijd dus let niet op wat ik speel, het was maar een snelle tone test).
Blackstar: https://www.dropbox.com/s/114lcb7qczwives/VID_20150818_113041.mp4?dl=0
Mesa:https://www.dropbox.com/s/1mg39ge5l8morp7/VID_20150818_150417.mp4?dl=0
Settings: Blackstar alles 12u, behalve volume iets boven standje 1. Mesa: kanaal 2 op Vintage mode (Vintage > Modern voor alles imo), 100W, Tube recto, EQ alles op 12u, Presence iets dichtgedaaid, gain iets voorbij 12u, volume euh... laag :)
Gitaar was een Les Paul in D standaard.
Na terug wat op de Mesa gespeeld te hebben, kwam ik al vrij snel tot de conclusie dat de HT-1 met nog geen lichtjaren in de buurt komt. Voor het geld niet te kloppen, maar het verschil in prijs (en vooral power) is meteen merkbaar. Wat wel interessant is aan dit experiment is dat het verschil veel minder geprononceerd is in de opnames gemaakt met mijn telefoon. Als je voor de speaker staat zijn de verschillen veel beter merkbaar (klinkt niet onlogisch...). Het geeft toch maar weer aan dat al het amp-clipjes kijken op Youtube e.d. wel een erg verkeerd beeld kan scheppen en dat je vooral zelf spullen moet gaan testen.
Wat opviel:
- De Blackstar speelt makkelijker: meer sustain en erg smooth bij leads.
- Bij de Mesa hoor je individuele noten beter.
- De Blackstar geeft meer attack door en kan erg overtuigend een trash metal sound neerzetten. Mijn Recto staat op tube rectifier en klinkt minder strak en direct, maar wel een pak organischer (hoewel de Blackstar best wel touch-sensitive is).
- De Blackstar heeft bakken meer gain dan de Recto.
- De Mesa klinkt veel verfijnder. Het geluid is wijdser, de verschillende frequenties lijken beter te zitten waar ze zouden moeten zitten.
- De Blackstar heeft best wel een stevige bottom end voor een 1W bakje, maar die van de Mesa is veel mooier. Het is niet zozeer het pure laag, maar het "gewichtige" van de low mids dat het geluid veel warmer maakt.
- De Mesa heeft een smoother, meer hifi geluid bij het spelen van akkoorden, waarbij de scherpe kantjes in de upper mids wat zijn afgevlakt. De Blackstar geeft net die scherpe upper mids volop door. Akkoorden klinken daardoor wat ieler, maar weer erg goed voor leads. Met het draaien aan de ISF-knop verandert het karakter, maar die scherpe upper mids blijven wel.
- Vintage 30's passen beter bij de warme recto dan de spikey Blackstar.
Kortom, je krijgt waar je voor betaalt, maar bij die Blackstar krijg je (als je geen clean nodig hebt) echt wel uitzonderlijk veel. We spreken hier over 1/10e van de prijs van de Mesa (enfin, wat ik ervoor heb moeten neertellen gisteren) en voor thuis is dit een beregoed ampje als het op distortion sounds aankomt.
Ik denk wel dat moderne Marshall-liefhebbers zeker hun gading gaan kunnen vinden met de Blackstar HT-1. Maar als je geen metal speelt, ga dan voor de non-metal versie: de metal-versie heeft echt een bak gain waardoor je dus de gain niet verder dan 1/3 gaat opendraaien voor bvb. classic rock.