Hééééle happy nieuwe gitaar dag! Gretsch 6120

[lauke_101]

Na een aantal jaar dromen, sparen en zoeken, heb ik mijn gitaar-voor-het-leven gevonden: een Gretsch 6120 in het zwart. Ik ben in oktober afgestudeerd, had voor die datum al het contract getekend voor mijn huidige baan als promovendus, en om dat te vieren wilde ik mezelf toch een cadeau gunnen. Dat is deze beauty geworden dus :crazyhappy:

http://i1262.photobucket.com/albums/ii606/lauke_101/_DSC0172%20-%20untitled_web1200_zps41lhieo9.jpg (http://s1262.photobucket.com/user/lauke_101/media/_DSC0172%20-%20untitled_web1200_zps41lhieo9.jpg.html)

http://i1262.photobucket.com/albums/ii606/lauke_101/_DSC0178%20-%20untitled_web1200_zps0kqyxtya.jpg (http://s1262.photobucket.com/user/lauke_101/media/_DSC0178%20-%20untitled_web1200_zps0kqyxtya.jpg.html)

http://i1262.photobucket.com/albums/ii606/lauke_101/_DSC0176%20-%20untitled_web1200_zps2npwtewi.jpg (http://s1262.photobucket.com/user/lauke_101/media/_DSC0176%20-%20untitled_web1200_zps2npwtewi.jpg.html)

http://i1262.photobucket.com/albums/ii606/lauke_101/_DSC0175%20-%20untitled_web1200_zpsv3trssue.jpg (http://s1262.photobucket.com/user/lauke_101/media/_DSC0175%20-%20untitled_web1200_zpsv3trssue.jpg.html)

http://i1262.photobucket.com/albums/ii606/lauke_101/_DSC0170%20-%20untitled_web1200_zpsopcgrwkq.jpg (http://s1262.photobucket.com/user/lauke_101/media/_DSC0170%20-%20untitled_web1200_zpsopcgrwkq.jpg.html)

http://i1262.photobucket.com/albums/ii606/lauke_101/_DSC0179%20-%20untitled_web1200_zpsvelandam.jpg (http://s1262.photobucket.com/user/lauke_101/media/_DSC0179%20-%20untitled_web1200_zpsvelandam.jpg.html)

Tweedehands gekocht, maar nog in heel goede staat dus na een middagje poetsen was ze weer in tiptop conditie. De afwerking is werkelijk een klasse apart t.o.v. mijn andere gitaren, deze gitaar is werkelijk helemaal nergens op te betrappen. Alles zit strak, precies goed en glad. Fantastisch!

Ik had niet verwacht een lichte v-neck op een Gretsch te vinden, de meeste die ik bespeeld heb (en bezit) hebben een vrij dunne D-neck. Deze speelt hoe dan ook erg prettig :)

Het geluid hoef ik niet eens over te beginnen denk ik, that great Gretsch sound he... :lovelove:

[Sinner1980]

Wow! Mooie gitaar hoor, congrats!

[Nejra]

Mooi. Veel plezier er mee!!

[Hendrik1970]

Wat een mooi apparaat!
Gefeliciteerd en veel speelplezier.

[nickofzo]

Deze gitaar is echt verschrikkelijk






Mooi

[mrweird]

http://replycandy.com/wp-content/uploads/Borat-Its-Nice.jpg

Mooie kleuren combi ook.
Bijna een soort van Gothic Rockabilly (als dat bestaat) gitaar.

[telerocker]

Mooie blackie Gretsch! Gefeliciteerd.

[Stoffel43]

Congratz! Superbak!


Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Tapatalk

[Buxtra]

Schitterende machine!

[D3nnis]

Mooie gitaar hoor!


mijn gitaar-voor-het-leven

Wedden dat je dit nog vaker gaat denken?:D

[lauke_101]

Mooie kleuren combi ook.
Bijna een soort van Gothic Rockabilly (als dat bestaat) gitaar.

Bestaat! Genre heet psychobilly ;)

https://www.youtube.com/watch?v=fTVrhvYIRno

[Onkelpazuzu]

Mooi ding!

[episua]

Mooie Gretsch! Heb vorig jaar precies zo'n zwarte 6120 gekocht, heb mijn oranje 6120 later verkocht. Zwart bleek toch mooier te zijn haha. Een black beauty, maar dan van Gretsch! En de soft V neck is inderdaad heel comfortabel icm met de medium jumbo frets.

Zie trouwens op één van de foto's de pickup afstelling, hier valt nog wel wat in te verbeteren. Bij filtertron's komt het heel nauwkeurig hoe hoog ze staan. Eén van TV jones zijn manieren is om een extra stukje foam onder het pickup te doen, zodat ze in het geheel omhoog komen. Zo kan je de perfecte balans vinden. Pickup hoger en pooltjes relatief laag resulteerd in een vette twang en meer output. Wil je er meer hoog in hebben zodat ie iets 'ieler' klinkt dan draai je de pooltjes wat omhoog. Maar geloof mij, een stukje extra foam eronder doet wonderen met deze filtertrons. Gek genoeg stellen ze dit vanaf de fabriek niet heel goed af, ook wel bekend op sites zoals de gretschpages waar veel info over dit onderwerp is vinden.
Maar al met al, gefeliciteerd!

[Tupelo]

Cool !!
Hij moet alleen nog voor het leven blijken natuurlijk, maar gaaf !!
Glans, zwart & Gretsch gaan eigenlijk altijd goed. :p

[Malle Eppie]

WAUW!

Geef ff een seintje mocht je 'm ooit willen verkopen! Deze staat ook op mijn verlanglijst!

[humbucker]

Prachtding! Het verhaal erond is exact hetzelfde als bij mij (http://www.gitaarnet.nl/forum/showthread.php?149271-Hoppppp!!!-Gretsch-Black-Phoenix!!) destijds.

[FruscianteFan]

Met recht een droomgitaar (verdacht dicht in de buurt van de mijne ;) )

[munkie]

Zeer fraai! Het voordeel van het hebben van een baan is; geld. Nadeel: geen tijd om gitaar te spelen...

[JeroenP]

Prachtig!! Misschien toch ooit eens een van de gibsons inuilen op een Gretsch:soinnocent:
Kom hem binnenkort eens aan de tand voelen;)

[hessepes]

Gefeliciteerd met je Gretsch.
Ik heb een zwarte Powerjet, destijds ook 2e hands gekocht (duur genoeg nog!). Super gitaar. Het is mijn nr 1 gitaar en dat zal wel altijd zo blijven.

Heb er trouwens nog wel e.e.a. aangedaan. In mijn Gretsch zitten nl Powertrons (jij hebt filterons las ik). Ik vond dat de TV Jones/Powertrons in mijn Gretsch wel erg donker klonken, net alsof er altijd een deken over de gitaar lag. Google is your friend en ik ontdekte dat een relatief eenvoudige mod de sound enorm kan verbeteren: de individuele volume controls zijn buiten werking gezet (heb nu dus 1 MV) , waardoor de powertrons veel helderder klinken. De deken is er vanaf zeg maar.

En recentelijk vond ik dat de actie toch wel hoog stond, plus hij rabbelde - hoe hoog/laag ik de actie ook had. Dus hup na een professional ermee. Bleek dat de halspin wat los had gezeten, vandaar de rabbel. Topkam is ook wat lager gemaakt. Nou, blij met de afstelbeurt, want mijn Gretsch speelt en klinkt nu beter als ooit.

Hoe dan ook: enjoy that great Gretsch sound :-)

[Kim Wilson]

Waaauw!! Gefeliciteerd met deze beauty!

[zjanke]

Instant Jaloers... :eek:

[Squier4ever]

Ik had je al gefeliciteerd maar nogmaals congrats met deze pr0n Gretsch! Binnenkort maar weer eens meeten als al mijn gear van de verhuizer terug is :D

[Mitch]

Ultra cool, congratz! :supercool:

[vulvasonic]

Heeee, verrekte Nimweegse lul, je hebt goddomme mijn ultieme droomgitaar gekocht!!!!!
Ik heb allang de leeftijd bereikt waarop je niet meer weg sopt bij het zien van een gitaar, dat je niet meer je neus tegen de winkelruit van de muziekzaak drukt en naast je bed een hele stapel Fender-, Gibson- en Gretsch folders hebt liggen..., maar ik zweer je dat ik die zwart-gouden schoonheid van jou menigmaal op het fotorolletje van mijn iPad heb opgeslagen. Ik zou er waarschijnlijk zo een moord voor doen.
Volgens mij hangt er ook eentje bij Schreeven, toch?

Wel, gefeliciteerd. Ik ben heel zelden jaloers, maar wow, dit is wel heeeeeeel erg mooi!!! :crazyhappy:

[lauke_101]

Dank allen! :crazyhappy:


Mooie Gretsch! Heb vorig jaar precies zo'n zwarte 6120 gekocht, heb mijn oranje 6120 later verkocht. Zwart bleek toch mooier te zijn haha. Een black beauty, maar dan van Gretsch! En de soft V neck is inderdaad heel comfortabel icm met de medium jumbo frets.

Zie trouwens op één van de foto's de pickup afstelling, hier valt nog wel wat in te verbeteren. Bij filtertron's komt het heel nauwkeurig hoe hoog ze staan. Eén van TV jones zijn manieren is om een extra stukje foam onder het pickup te doen, zodat ze in het geheel omhoog komen. Zo kan je de perfecte balans vinden. Pickup hoger en pooltjes relatief laag resulteerd in een vette twang en meer output. Wil je er meer hoog in hebben zodat ie iets 'ieler' klinkt dan draai je de pooltjes wat omhoog. Maar geloof mij, een stukje extra foam eronder doet wonderen met deze filtertrons. Gek genoeg stellen ze dit vanaf de fabriek niet heel goed af, ook wel bekend op sites zoals de gretschpages waar veel info over dit onderwerp is vinden.
Maar al met al, gefeliciteerd!

De persoon van wie ik de gitaar heb gekocht, speelde er alleen maar rock op en had de pickups heel raar afgesteld. Zo ver mogelijk naar beneden en de pooltjes helemaal omhoog gedraaid, klonk lang niet zo vol als de TV Jones classics in mijn Gretsch 5570, maar heel dunnetjes inderdaad.
Ik had de fabrieksinstellingen weer terug gezet en inderdaad, voor mijn gevoel klonk ze nog wat zwakjes in vergelijking met die 5570. Je info kan ik dus echt iets mee, thanks! :ok:
Ga er dit weekend wel even foampjes onder proppen, ben benieuwd.


Heeee, verrekte Nimweegse lul, je hebt goddomme mijn ultieme droomgitaar gekocht!!!!!
Ik heb allang de leeftijd bereikt waarop je niet meer weg sopt bij het zien van een gitaar, dat je niet meer je neus tegen de winkelruit van de muziekzaak drukt en naast je bed een hele stapel Fender-, Gibson- en Gretsch folders hebt liggen..., maar ik zweer je dat ik die zwart-gouden schoonheid van jou menigmaal op het fotorolletje van mijn iPad heb opgeslagen. Ik zou er waarschijnlijk zo een moord voor doen.
Volgens mij hangt er ook eentje bij Schreeven, toch?

Wel, gefeliciteerd. Ik ben heel zelden jaloers, maar wow, dit is wel heeeeeeel erg mooi!!! :crazyhappy:

Hahaha mooie post weer, Mario :D Herkenbaar die stapel folders ook, heb ik me wel schuldig aan gemaakt ook. Die van Gretsch en Fender liggen er nog steeds wel... :sssh:
Er hangt er inderdaad eentje bij Schreeven ja, al behoorlijk lang geloof ik. Nieuw zijn ze me helaas toch echt iets te kostbaar nog...

[episua]

De persoon van wie ik de gitaar heb gekocht, speelde er alleen maar rock op en had de pickups heel raar afgesteld. Zo ver mogelijk naar beneden en de pooltjes helemaal omhoog gedraaid, klonk lang niet zo vol als de TV Jones classics in mijn Gretsch 5570, maar heel dunnetjes inderdaad.
Ik had de fabrieksinstellingen weer terug gezet en inderdaad, voor mijn gevoel klonk ze nog wat zwakjes in vergelijking met die 5570. Je info kan ik dus echt iets mee, thanks! :ok:
Ga er dit weekend wel even foampjes onder proppen, ben benieuwd.


Graag gedaan! Bovenstaand verhaal verklaard dus de rare pu instelling. Laat even weten wat je bevindingen zijn na het extra stukje foam icm pu pooltjes lager. Ben benieuwd!

[JGD]

Gefeliciteerd hoor, mooie gitaar.
Totaal niet mijn ding, maar hij is wel mooi, dat ziet elke gitarist.

Of je nu op je 24ste al over je gitaar-voor-het-leven kunt spreken weet ik niet, maar ga er voor nu maar eens goed flink krassen en barsten en dutsen op maken :seriousf:

[Bartrock]

Zoooo!Nooit een Gretschliefhebber geweest.Maar misschien word ik dat nu toch...Enjoy!

[arjanb01]

Niet mijn ding, gretches maar ze stralen veel klasse en sjiek heid uit, gefeliciteerd !

[Duhsjaak]

Vrouwvriendelijke porno dus.
Heel af en toe naar kijken, anders kost t geld.

Geniet ervan.
Vriendelijke groet, Gus

[JGD]

Nee joh, afraggen dat ding. Gitaren zijn er om te mishandelen.

[vulvasonic]

Nee joh, afraggen dat ding. Gitaren zijn er om te mishandelen.
Ach, 'afraggen en/of mishandelen van je gitaren.....' Je hebt een behoorlijke tijd krom gelegen om voor een meer dan fiks bedrag een gitaar te kunnen kopen die in alle opzichten voldoet al je mooiste dromen. En je zult er heus nog wel eens een plankie bij kopen, maar nooit meer zul je krom liggen en zoveel geld bij elkaar kunnen schrapen om die tweede 100% droomgitaar te kunnen bekostigen. Want ja, ooit komt er een moment dat je je beseft dat jouw droomgitaar niet de enige droomgitaar is.
Tuurlijk, niet iedereen is hetzelfde. Gelukkig niet!!! En niet iedereen heeft een even goed gevulde portemonnee, maar laat me je iets vertellen over een man die vol dromen zat en een jaar de tijd had om zijn verstand op nul te zetten en iedere dag in de fabriek, op het moment dat hij door dreigde te draaien, de gitaar van zijn dromen voor zich visualiseerde. De enige reden waarom hij überhaupt had besloten om daar te gaan werken. En ja, dit verhaal gaat 'ook' over mij.
Ik had al enkele gitaren en dat waren niet de minste en toch heb ik die gitaren werkelijk alle hoeken van ieder podium laten zien. Ik heb nooit de behoefte gehad om die gitaren volledig aan gort te smijten, of om ze in de fik te steken en eerlijk is eerlijk, ik verdiende ook niet zoveel geld om na ieder optreden nieuw spul te kopen. Daarmee wil ik niet beweren dat ik zachtzinnig met mijn spulletjes omging. Integendeel. Ik heb dan ook geleerd dat je een Fender (ja, ik noem ze gewoon bij de naam!) onder normale omstandigheden NIET ZOMAAR EVENTJES kapot kan slaan. Niets wat niet snel even gerepareerd kon worden door de gitaartech onderweg. Je weet wel, met zo'n koffer waar enkele van je gitaren, meestal tevergeefs, in lades liggen te wachten tot je 'main guitar' het echt goed begeeft. Zo'n koffer met zo'n klep die je open kan zetten, waarna de hele handel in één klap is veranderd in een zeer effectieve werkbank. Met twee lampjes om de boel goed te verlichten, aan de onderkant van de klep enkele foto's van prachtige, ronborstige nakende deernes, in hun handen een bijna even begeerlijk telecaster. De 'werkbank' was voorzien van alle handigheden die een werkbank nodig heeft. Uiteraard een stemapparaat, identiek aan die op het podium, in de bovenste lade (nog bóven de gitaren dus), die ingedeeld was met meerdere vakken waarin alles te vinden was wat je als gitaartech nodig had.

Maar dan toch, als je dan eindelijk die holle, ietwat kwetsbare, glimmend zwarte Gretsch 6120 met 'gouden' hardware, voor een voor jou persoonlijk toch nog altijd een astronomisch bedrag, in je bezit hebt en je kunt hem eindelijk gebruiken onder de omstandigheden waarvoor je hem gekocht hebt: spelen op een groot podium waar 5- tot 6000 man, stuk voor stuk na enkele liedjes het toilet bezoeken om voorzichtig met hun vingertoppen de kleffe, plakkerige bevestiging in het onderbroekje te voelen zitten dat ze het onvermijdelijke orgasme niet hebben weten af te wenden.
Dat er in werkelijkheid slechts 10 van die 6000 man daadwerkelijk weten te benoemen dat het een Gretsch betrof en dat geen van hen tijdens het optreden, om díe reden, een orgasme hebben gekregen, doet er eigenlijk absoluut niet toe.
JIJ hebt de gitaar van je dromen en die gitaar is geen speelgoeddingetje. Het is een gitaar waar je netjes mee om dient te springen. Als een goede vriend van je, zij het helaas niet zo'n goede gitarist (zacht uitgedrukt) vol overgave aan de snaren van je 'droomplank' begint te trekken en hij duwt 'voor het effect', na het aanslaan van een akkoord de hals van zich af en hij trekt er triomfantelijk een Keith Richards gezicht bij..., tsja dan trekt er een onherstelbaar litteken door je ziel, alsof iemand met een kartelmes een kruis in je hart heeft gekerft. Het is een fysieke pijn die je voelt als iemand JOUW gitaar onder handen heeft genomen.

Dus nee. NEE!!! Niet iedere gitaar is bedoeld om te mishandelen of om af te raggen. Ik spreek uit ervaring. In mijn geval was de zwart met gold plated Gretsch 6120 een zwart met gold plated Gibson ES-347.
Het grappige is echter dat die ES een heel eigen en extreem ruig leventje achter de rug heeft wat hem op een waanzinnig mooie manier getekend heeft. Dat prachtige, intens diepe zwart heeft door de tand des tijds een wellicht nóg mooiere tint gekregen. Het intens diepe glimmende zwart heeft plaats moeten maken voor een prachtig doorleefd en doorrookt, dof zwart, dat met woorden niet te vangen is, maar (en dat is juist zo ontroerend mooi - want dat IS het) dat zwart vertelt het verhaal van een leven vol rijkdom en vol armoede. Die gitaar is als de Rembrandt waarnaar iedereen altijd op zoek is geweest. En het voldoet aan de droom van elke liefhebber. Het ultieme kunstwerk. De meester van het licht. Neem de dofheid van het doorleefde zwart en verdrink jezelf in het tot leven gekomen goud van alle hardware. De elementkappen waar nog maar nèt genoeg 'goud' op zit om het ûberhaupt op die wijze nog te mogen interpreteren. Maar mijn hemal, zoooooo waarlijk schitterend. Zo ontroerend mooi. Het wit van de overvloed aan bindings, welhaast religieus vergeeld van het vele roken. De tabak uit vervlogen tijden. Niet eens zozeer van mezelf, maar van de overvolle drukke kroegen en feesttenten. Het geeft een behaaglijk gevoel van een valse gezelligheid. Een gezelligheid die ik nooit ervaren heb toen het er was. Ik was nooit een kroegtijger. Mijn ES-347 heeft een ontegenzeggelijk beter geheugen dan ikzelf. Mijn ES is mijn dagboek. Mijn leven was bij vlagen vele malen mooier dan ik me kan herinneren. Het vertelt een verhaal dat nooit vergeten mag worden. De vergeling is net zo wonderlijk als de gitaar en zijn verhaal. Er zijn delen die kanariegeel zijn geworden. Andere delen zijn vettig en DONKERBRUIN, perfect passend bij alles waar ik voor sta. En sommige stukjes zijn bijna bovennatuurlijk wit gebleven, als porcelein dat dagelijks door de delicate handjes van een oerconservatief opgevoed, overtuigd gehersenspoeld christelijk meisje dat het halve jongenskoor reeds heeft bereden. En de enige reden waarom ze de andere helft maar niet heeft weten te scoren is omdat die helft onherstelbaar seksueel beschadigd is door de dominee, een zo op het eerste gezicht uiterst aimabele man, die zo ontzettend goed ligt bij alle papa's en mama's. Geen kwaad woord over de dominee!!!

Ondertussen heeft mijn meest kostbare materiële bezit, de Gibson ES-347, zo ontzettend veel uren doorgebracht op het podium en heb ik, hoezeer ik hem ook dierbaar ben, de gitaar zo vele butsen, schrammen, krassen en deuken bezorgd, dat ie er ernstiger gehavend uitziet dan alle gitaren waar ik letterlijk en zeer bewust mee heb staan smijten. Er zitten zelfs minuscule gaatjes in de rand van de gitaar. Bij de binding dus. En toch is er geen gitaar waarop ik zo zuinig en voorzichtig ben geweest als op mijn ES-347.
Het enige wat nog altijd eruit ziet als nieuw en wat voor mij sowieso altijd al een haast magische uitstraling heeft gehad zijn de pearloid markers (of is het mother of pearl???). In ieder geval zied die markers er magistraal uit.

Wat ik maar wil zeggen is dat je een gitaar met de allure van een Gretsch 6120 in het zwart met 'gouden hardware', of een Gibson ES-347 in het zwart met 'gouden hardware' NIET gaat of laat rondgooien. Je mishandelt ze niet en je ragt ze niet af. Neen..., wat er gebeurt is iets veel mooiers. Uit pure liefde voor het instrument speel je er zo vaak op dat er automatisch gebruikssporen gaan ontstaan. Iets mooiers dan dat bestaat niet. Je gitaar zal als een schilderij worden. Een schilderij van het mooiste soort. Een schilderij dat een verhaal verteld. Een verhaal over een droom. JOUW droom. :)

[Kim Wilson]

Wauw...


En dat op de vooravond van het kampioenschap van Enniecee!

[vulvasonic]

Wauw...


En dat op de vooravond van het kampioenschap van Enniecee!
Ik hoop dat ze dat nog even willen uitstellen, zodat we het kampioenschap thuis kunnen vieren. :crazyhappy:

[Tunes]

Dus met een beetje pech kan mijn kansloze club GAE plaats maken voor de die van jou ?

[vulvasonic]

Dus met een beetje pech kan mijn kansloze club GAE plaats maken voor de die van jou ?
Zo erg hoeft het niet te zijn, dat is maar weer eens gebleken. Enniesee hoort in de eredivisie thuis, maar eerlijk is eerlijk, daarin zijn we zelden succesvol. Tot nu viermaal de bekerfinale gehaald. Allevier de keren verloren. Driemaal Europees voetbal gehaald (tweemaal als eerste divisieploeg). De laatste keer onder Mario Been was wel fantastisch trouwens. Veel Europese (top)ploegen hebben we toen achter ons gelaten. Maar meestal was het vechten tegen degradatie. Ik geloof zelfs dat Enniesee het vaakst heeft meegedaan aan de nacompetitie. Meestal succesvol afgerond. Geen gezonde spanning, maar het ging altijd wel ergens over.

En als Enniesee dan een keer in de eerste divisie komt te spelen, dan doen ze altijd mee met de top. Dit jaar hebben we nog maar twee wedstrijden verloren en gelijk gespeeld. Alle andere wedstrijden hebben we (doorgaans dik) gewonnen. We staan iets van 19 punten voor op de nummer twee!!! :)

Enfin, terug naar gitarenland. :D

[Tunes]

Ach je kan beter de spanning en vreugde van een kampioenschap of nacompetitie hebben dan jaren rond de 15de plek in de eredivisie denk ik.

Ik heb trouwens een collega die is voor Vitesse (sorry) maar als die achter nijmegen moet zijn rijdt die serieus om :???:

[JGD]

Ach, 'afraggen en/of mishandelen van je gitaren.....' Je hebt een behoorlijke tijd krom gelegen om voor een meer dan fiks bedrag een gitaar te kunnen kopen die in alle opzichten voldoet al je mooiste dromen. En je zult er heus nog wel eens een plankie bij kopen, maar nooit meer zul je krom liggen en zoveel geld bij elkaar kunnen schrapen om die tweede 100% droomgitaar te kunnen bekostigen. Want ja, ooit komt er een moment dat je je beseft dat jouw droomgitaar niet de enige droomgitaar is.
Tuurlijk, niet iedereen is hetzelfde. Gelukkig niet!!! En niet iedereen heeft een even goed gevulde portemonnee, maar laat me je iets vertellen over een man die vol dromen zat en een jaar de tijd had om zijn verstand op nul te zetten en iedere dag in de fabriek, op het moment dat hij door dreigde te draaien, de gitaar van zijn dromen voor zich visualiseerde. De enige reden waarom hij überhaupt had besloten om daar te gaan werken. En ja, dit verhaal gaat 'ook' over mij.
Ik had al enkele gitaren en dat waren niet de minste en toch heb ik die gitaren werkelijk alle hoeken van ieder podium laten zien. Ik heb nooit de behoefte gehad om die gitaren volledig aan gort te smijten, of om ze in de fik te steken en eerlijk is eerlijk, ik verdiende ook niet zoveel geld om na ieder optreden nieuw spul te kopen. Daarmee wil ik niet beweren dat ik zachtzinnig met mijn spulletjes omging. Integendeel. Ik heb dan ook geleerd dat je een Fender (ja, ik noem ze gewoon bij de naam!) onder normale omstandigheden NIET ZOMAAR EVENTJES kapot kan slaan. Niets wat niet snel even gerepareerd kon worden door de gitaartech onderweg. Je weet wel, met zo'n koffer waar enkele van je gitaren, meestal tevergeefs, in lades liggen te wachten tot je 'main guitar' het echt goed begeeft. Zo'n koffer met zo'n klep die je open kan zetten, waarna de hele handel in één klap is veranderd in een zeer effectieve werkbank. Met twee lampjes om de boel goed te verlichten, aan de onderkant van de klep enkele foto's van prachtige, ronborstige nakende deernes, in hun handen een bijna even begeerlijk telecaster. De 'werkbank' was voorzien van alle handigheden die een werkbank nodig heeft. Uiteraard een stemapparaat, identiek aan die op het podium, in de bovenste lade (nog bóven de gitaren dus), die ingedeeld was met meerdere vakken waarin alles te vinden was wat je als gitaartech nodig had.

Maar dan toch, als je dan eindelijk die holle, ietwat kwetsbare, glimmend zwarte Gretsch 6120 met 'gouden' hardware, voor een voor jou persoonlijk toch nog altijd een astronomisch bedrag, in je bezit hebt en je kunt hem eindelijk gebruiken onder de omstandigheden waarvoor je hem gekocht hebt: spelen op een groot podium waar 5- tot 6000 man, stuk voor stuk na enkele liedjes het toilet bezoeken om voorzichtig met hun vingertoppen de kleffe, plakkerige bevestiging in het onderbroekje te voelen zitten dat ze het onvermijdelijke orgasme niet hebben weten af te wenden.
Dat er in werkelijkheid slechts 10 van die 6000 man daadwerkelijk weten te benoemen dat het een Gretsch betrof en dat geen van hen tijdens het optreden, om díe reden, een orgasme hebben gekregen, doet er eigenlijk absoluut niet toe.
JIJ hebt de gitaar van je dromen en die gitaar is geen speelgoeddingetje. Het is een gitaar waar je netjes mee om dient te springen. Als een goede vriend van je, zij het helaas niet zo'n goede gitarist (zacht uitgedrukt) vol overgave aan de snaren van je 'droomplank' begint te trekken en hij duwt 'voor het effect', na het aanslaan van een akkoord de hals van zich af en hij trekt er triomfantelijk een Keith Richards gezicht bij..., tsja dan trekt er een onherstelbaar litteken door je ziel, alsof iemand met een kartelmes een kruis in je hart heeft gekerft. Het is een fysieke pijn die je voelt als iemand JOUW gitaar onder handen heeft genomen.

Dus nee. NEE!!! Niet iedere gitaar is bedoeld om te mishandelen of om af te raggen. Ik spreek uit ervaring. In mijn geval was de zwart met gold plated Gretsch 6120 een zwart met gold plated Gibson ES-347.
Het grappige is echter dat die ES een heel eigen en extreem ruig leventje achter de rug heeft wat hem op een waanzinnig mooie manier getekend heeft. Dat prachtige, intens diepe zwart heeft door de tand des tijds een wellicht nóg mooiere tint gekregen. Het intens diepe glimmende zwart heeft plaats moeten maken voor een prachtig doorleefd en doorrookt, dof zwart, dat met woorden niet te vangen is, maar (en dat is juist zo ontroerend mooi - want dat IS het) dat zwart vertelt het verhaal van een leven vol rijkdom en vol armoede. Die gitaar is als de Rembrandt waarnaar iedereen altijd op zoek is geweest. En het voldoet aan de droom van elke liefhebber. Het ultieme kunstwerk. De meester van het licht. Neem de dofheid van het doorleefde zwart en verdrink jezelf in het tot leven gekomen goud van alle hardware. De elementkappen waar nog maar nèt genoeg 'goud' op zit om het ûberhaupt op die wijze nog te mogen interpreteren. Maar mijn hemal, zoooooo waarlijk schitterend. Zo ontroerend mooi. Het wit van de overvloed aan bindings, welhaast religieus vergeeld van het vele roken. De tabak uit vervlogen tijden. Niet eens zozeer van mezelf, maar van de overvolle drukke kroegen en feesttenten. Het geeft een behaaglijk gevoel van een valse gezelligheid. Een gezelligheid die ik nooit ervaren heb toen het er was. Ik was nooit een kroegtijger. Mijn ES-347 heeft een ontegenzeggelijk beter geheugen dan ikzelf. Mijn ES is mijn dagboek. Mijn leven was bij vlagen vele malen mooier dan ik me kan herinneren. Het vertelt een verhaal dat nooit vergeten mag worden. De vergeling is net zo wonderlijk als de gitaar en zijn verhaal. Er zijn delen die kanariegeel zijn geworden. Andere delen zijn vettig en DONKERBRUIN, perfect passend bij alles waar ik voor sta. En sommige stukjes zijn bijna bovennatuurlijk wit gebleven, als porcelein dat dagelijks door de delicate handjes van een oerconservatief opgevoed, overtuigd gehersenspoeld christelijk meisje dat het halve jongenskoor reeds heeft bereden. En de enige reden waarom ze de andere helft maar niet heeft weten te scoren is omdat die helft onherstelbaar seksueel beschadigd is door de dominee, een zo op het eerste gezicht uiterst aimabele man, die zo ontzettend goed ligt bij alle papa's en mama's. Geen kwaad woord over de dominee!!!

Ondertussen heeft mijn meest kostbare materiële bezit, de Gibson ES-347, zo ontzettend veel uren doorgebracht op het podium en heb ik, hoezeer ik hem ook dierbaar ben, de gitaar zo vele butsen, schrammen, krassen en deuken bezorgd, dat ie er ernstiger gehavend uitziet dan alle gitaren waar ik letterlijk en zeer bewust mee heb staan smijten. Er zitten zelfs minuscule gaatjes in de rand van de gitaar. Bij de binding dus. En toch is er geen gitaar waarop ik zo zuinig en voorzichtig ben geweest als op mijn ES-347.
Het enige wat nog altijd eruit ziet als nieuw en wat voor mij sowieso altijd al een haast magische uitstraling heeft gehad zijn de pearloid markers (of is het mother of pearl???). In ieder geval zied die markers er magistraal uit.

Wat ik maar wil zeggen is dat je een gitaar met de allure van een Gretsch 6120 in het zwart met 'gouden hardware', of een Gibson ES-347 in het zwart met 'gouden hardware' NIET gaat of laat rondgooien. Je mishandelt ze niet en je ragt ze niet af. Neen..., wat er gebeurt is iets veel mooiers. Uit pure liefde voor het instrument speel je er zo vaak op dat er automatisch gebruikssporen gaan ontstaan. Iets mooiers dan dat bestaat niet. Je gitaar zal als een schilderij worden. Een schilderij van het mooiste soort. Een schilderij dat een verhaal verteld. Een verhaal over een droom. JOUW droom. :)

Ja DOEI! Dat ga'k allemaal niet lezen zeg...... ;)

[vulvasonic]

Ach je kan beter de spanning en vreugde van een kampioenschap of nacompetitie hebben dan jaren rond de 15de plek in de eredivisie denk ik.
Dat is precies wat ik bedoelde. :)



Ik heb trouwens een collega die is voor Vitesse (sorry) maar als die achter nijmegen moet zijn rijdt die serieus om :???:
En weet je wat nou het lollige is?
Toen Vitesse enkele jaren geleden in eigen huis Europees voetbal kon veilig stellen door te winnen van RKC, die de week daarvoor Enniesee had uitgeschakeld in de play offs, moest ik met mijn toenmalige bandje de 25.000 toegestroomde Vitesse-supporters vanaf de middenstip toezingen. Terwijl de confettikanonnen mijn pedalenbak voorzagen van die kotslelijke geel-zwarte stukken lint zag ik 3 grote camera's op me af komen. John vd Brom hield zijn overwinningsspeach op nog geen meter van me af. Héééél even speelde ik met de gedachte om op dat moment het clublied van Enniesee in te zetten, maar ik vond dat ik dat mijn kinderen niet aan kon doen. Leek me geen geweldig plan om ze op te zadelen met een volledig in elkaar getrapte paps.

Ik heb daar een heel zooitje foto's van, maar die staan ergens op een CD'tje dat ik nu even niet kan vinden. Ik heb nog wel enkele foto's van eerdere optredens voor Vitesse, zowel in hun clubhuis als in één of andere kroeg op de Korenmarkt.

Geloof me, ik heb een rood-groen-zwart hart. Ik ben een Ennieseër in hart en nieren en ik krijg altijd braakneigingen als ik langs dat Gelredome moet (dat overigens op de Nijmeegseweg, of Nijmeegsebaan ligt :D ), maar ik ben nog net mens genoeg om normaal om te kunnen gaan met een Vitessesupporter (die overigens voor het overgrote deel pas supporter werden toen meneertje Aalbers een giga-stadion uit de grond stampte en met geld ging strooien).
Kijk, hieronder sta ik achter Aad de Mos, destijds trainer van Vitesse.

http://img.photobucket.com/albums/v227/vulvasonic/Mario di Snario/Mario_AadDeMos.jpg~original

Zo, en nu wil ik het voorlopig even niet meer over Vitesse hebben. :D

[barno]

ah vulvie, ik herken wel wat in je verhaal. ik heb ook enkele gitaren alle hoeken van weet ik wat allemaal laten zien. Nooit bewust, gewoon the hell out of dat ding spelen. Onlangs heb ik de drie of vier gitaren es op de helverlichte werkbank gelegd om ze eens goed te bekijjken. Wat me telkens opvalt: mijn gitaren zijn zwaar getekend door de tijd en door veel livegedoe en spelen : blutsen, krassen, lakschade, craquelé enz... maar ze zien er helemaal niet uit als de gemiddelde artificial relic. Veel vuiler, meer accidentsporen, geen grote stukken lak weg, veel meer random schade
Toen ik een ver verleden een nieuwe ES135 kocht heb ik toch enkele seconden gedacht bij het eerste optreden om er wat rustiger mee te spelen. maar dat werkt niet. Dus dat ding ziet er ondertuseen ook uit als artefarct na doortocht van IS. gek genoeg nog geen neckbreuk gehad, hoe dat komt: beats me, want ik schat dat ze al zeker 20 keer op de grond is geflikkerd.
Ooit had ik een ES335 van 67, juweel hors catégorie. twee keer mee op podium genomen maar merkte dat ik het niet over mijn hart kreeg om er volle bak op te spelen uit schrik, dus verkocht. met spijt, maar kon er niet mee doen wat er mee moest gedaan worden :)

[vulvasonic]

Zeer herkenbaar!
Alleen dat laatste stukkie, dat heb ik nooit zo extreem meegemaakt, ofschoon ik precies om die reden geen gigantisch dure gitaar mee zou durven nemen op het podium, maar dan meer uit angst om bestolen te worden. Ik weet hoe verschrikkelijk dát is. Dat is niet goed te maken met een zakje geld. :(

[barno]

twas ook vooral dat die 335 een van de enige gitaren ever was waarbij ik niet kon wennen aan de hals (lucifer), dus zat ook al in mijn achterhoofd om 'm toch maar weer te verkopen.

[lauke_101]

Graag gedaan! Bovenstaand verhaal verklaard dus de rare pu instelling. Laat even weten wat je bevindingen zijn na het extra stukje foam icm pu pooltjes lager. Ben benieuwd!

Stukkie foam scheelt absoluut, meer twang en meer ballen nu! Pooltjes heb ik nog op fabrieksafstelling staan, de meeste zitten bijna helemaal naar beneden dan en lijkt me voorlopig wel werkbaar. Of heb je daar nog tips voor toevallig?