Mr.Fingers
21 februari 2015, 18:00
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0291_zpsfe8d8693.jpg
Partial? Ja, omdat ik maar een gedeeltelijke bijdrage tot de aanschaf van de gitaar heb gedaan, het leeuwenwelpendeeltje is op conto van vriendinlief. Zij speelt al 2 jaar op een Yamaha F310, een gitaar die ze al een tijd ontgroeid was, en dus sluimerend op zoek naar iets nieuws. Zelf heb ik een Sigma SDR35, een zeldzame all-solid dreadnought, en ik was dan ook blij te zien dat Sigma terug bestaat, en ze nog steeds Martin-modellen maken voor de kleinere beurs. In de plaatselijke muziekwinkel hing er een JR-40, dus die eens van de muur gehaald (wel eerst beleefd vragen natuurlijk), en dat begon er al aardig op te lijken. De criteria waren: “getailleerde kast, goede articulatie (ze speelt uitsluitend fingerstyle), rosewood back & sides, en rond de 500€”. Ik had haar, volledig onschuldig uiteraard, want zo ben ik, eens een Recording King ROS-6 in de handen geduwd, een gitaar die alles had wat ze niet zocht, met een brede hals, en slotted headstock. En warempel, dat speelde veel vlotter & minder verkrampt dan een standaard steelstring met normale hals. Bijna met de ROS-6 naar huis gegaan, maar de 28-reeks ornamenten (rosewood, centerstrip inlay,…), dewelke op deze ontbraken waren toch een dealbreaker, net zoals de wel erg uitgesproken V-shape van de hals.
Dus het criterium van “brede hals” kwam er plots bij. En dat maakte dingen veel lastiger, want er zijn niet echt veel gitaren die aan alle eisen voldoen, zonder je spaarvarken finaal te massacreren. Dus kom je automatisch uit bij “een Martinachtige gebaseerd op een model van de reeks 28 van de jaren ’20 van de vorige eeuw”. Dan heb je eigenlijk maar twee gitaren die in aanmerking komen, de Sigma 00R-28VS, en de Sigma 000R-28VS. De 45 viel af wegens een legendarische afkeer van schreeuwerig paarlemoer & gouden hardware. De Recording King ROS627 kon ook, maar die klokte af op het dubbele van de prijs, ook al is die van volledig massief rosewood/spruce, met een koffer erbij. De 00 hadden we eerst getest, en die was perfect van klank, afwerking, feel,… (zelfs ik werd er onrustig van, en ik ben erg moeilijk te imponeren), maar de 000-grootte bleek nog beter op de schoot te liggen. Er was echter geen 000 op voorraad. Wel een 000M-15S (een all-mahonie 000), dewelke de ideale hals & grootte had, maar niet de afwerkingsgraad. Dus door één bij één op te tellen, en hopen dat je ergens rond twee uit komt na veel wikken en wegen & afwachten maar een 000R-28VS laten overkomen, temeer omdat ik, geheel perongeluk, een paar dagen voordien een uiterst voordelige offerte had kunnen bedingen.
En zo kwam het dat er deze ochtend niet 1, maar 2 000R-28VS’en voor ons klaarlagen (onze bestelling, en eentje voor de winkel zelf). Dus er kon nog uitgebreid geAB-ed worden. En dat bleek geen overbodige luxe, want zoals het spreekwoord zegt: “geen twee stukken hout zijn hetzelfde”. Beiden gitaren speelden behoorlijk stroef, maar dit kwam door de gortdroge toets, en de oude snaren (ze lagen al een jaar bij de leverancier te wachten). De gereserveerde gitaar had een saaie nerf in het rosewood, en klonk veel minder uitgesproken & gearticuleerd dan de andere, die bovendien veel levendiger van houtnerf was. Dus na een blinde test bleek de winkelgitaar ook nog eens beter te klinken, dus dan maar naar huis gegaan met die gitaar.
En boy, bevalt het ons goed. Is het een Martin? Neen, dat mag je ook niet verwachten voor die prijs, maar “hét” is wel daar voor 80/85%. Het is sowieso een van de beste, zo niet de beste kopen die je kunt doen in dit prijssegment. Massieve top van sparren, met een evenwichtige nerf. Bookmatched back & sides, geen lijmresten binnenin, zeer degelijk fretwerk (afgezien van een paar drupjes polijstpasta die achtergebleven waren. Volledig hoogglans gelakt (en zeer strak), maar de hals is wel in satijnglans, wat de feel erg aangenaam maakt. Een echte, houten “pre-war style” fijne herringbone inleg in de top, snowflake inlays, echte Grover Waverly tuners, correcte Martin maatvoering & scarfjoint, minder diepe 000 body, benen topkam & brug.
Voor de mensen van het type: “geen gelul, mor ploatjes”, bij deze:
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0295_zpsda2c1837.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0297_zps5abdd1a8.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0296_zpsf479b4b3.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0294_zps563d63ae.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0293_zpsd0e06874.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0288_zps44fed061.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0287_zps8ce09c16.jpg
Enige wat er nog gaat veranderen zijn andere snaren (Martin Retro Monel strings, die geven nog meer body aan de klank), en waarschijnlijk een mini teardrop slagplaatje (http://i.ebayimg.com/00/s/MTYwMFgxMDYy/z/-3UAAOSwe-FU4PYM/$_57.JPG), en eens tegoed afstellen.
Partial? Ja, omdat ik maar een gedeeltelijke bijdrage tot de aanschaf van de gitaar heb gedaan, het leeuwenwelpendeeltje is op conto van vriendinlief. Zij speelt al 2 jaar op een Yamaha F310, een gitaar die ze al een tijd ontgroeid was, en dus sluimerend op zoek naar iets nieuws. Zelf heb ik een Sigma SDR35, een zeldzame all-solid dreadnought, en ik was dan ook blij te zien dat Sigma terug bestaat, en ze nog steeds Martin-modellen maken voor de kleinere beurs. In de plaatselijke muziekwinkel hing er een JR-40, dus die eens van de muur gehaald (wel eerst beleefd vragen natuurlijk), en dat begon er al aardig op te lijken. De criteria waren: “getailleerde kast, goede articulatie (ze speelt uitsluitend fingerstyle), rosewood back & sides, en rond de 500€”. Ik had haar, volledig onschuldig uiteraard, want zo ben ik, eens een Recording King ROS-6 in de handen geduwd, een gitaar die alles had wat ze niet zocht, met een brede hals, en slotted headstock. En warempel, dat speelde veel vlotter & minder verkrampt dan een standaard steelstring met normale hals. Bijna met de ROS-6 naar huis gegaan, maar de 28-reeks ornamenten (rosewood, centerstrip inlay,…), dewelke op deze ontbraken waren toch een dealbreaker, net zoals de wel erg uitgesproken V-shape van de hals.
Dus het criterium van “brede hals” kwam er plots bij. En dat maakte dingen veel lastiger, want er zijn niet echt veel gitaren die aan alle eisen voldoen, zonder je spaarvarken finaal te massacreren. Dus kom je automatisch uit bij “een Martinachtige gebaseerd op een model van de reeks 28 van de jaren ’20 van de vorige eeuw”. Dan heb je eigenlijk maar twee gitaren die in aanmerking komen, de Sigma 00R-28VS, en de Sigma 000R-28VS. De 45 viel af wegens een legendarische afkeer van schreeuwerig paarlemoer & gouden hardware. De Recording King ROS627 kon ook, maar die klokte af op het dubbele van de prijs, ook al is die van volledig massief rosewood/spruce, met een koffer erbij. De 00 hadden we eerst getest, en die was perfect van klank, afwerking, feel,… (zelfs ik werd er onrustig van, en ik ben erg moeilijk te imponeren), maar de 000-grootte bleek nog beter op de schoot te liggen. Er was echter geen 000 op voorraad. Wel een 000M-15S (een all-mahonie 000), dewelke de ideale hals & grootte had, maar niet de afwerkingsgraad. Dus door één bij één op te tellen, en hopen dat je ergens rond twee uit komt na veel wikken en wegen & afwachten maar een 000R-28VS laten overkomen, temeer omdat ik, geheel perongeluk, een paar dagen voordien een uiterst voordelige offerte had kunnen bedingen.
En zo kwam het dat er deze ochtend niet 1, maar 2 000R-28VS’en voor ons klaarlagen (onze bestelling, en eentje voor de winkel zelf). Dus er kon nog uitgebreid geAB-ed worden. En dat bleek geen overbodige luxe, want zoals het spreekwoord zegt: “geen twee stukken hout zijn hetzelfde”. Beiden gitaren speelden behoorlijk stroef, maar dit kwam door de gortdroge toets, en de oude snaren (ze lagen al een jaar bij de leverancier te wachten). De gereserveerde gitaar had een saaie nerf in het rosewood, en klonk veel minder uitgesproken & gearticuleerd dan de andere, die bovendien veel levendiger van houtnerf was. Dus na een blinde test bleek de winkelgitaar ook nog eens beter te klinken, dus dan maar naar huis gegaan met die gitaar.
En boy, bevalt het ons goed. Is het een Martin? Neen, dat mag je ook niet verwachten voor die prijs, maar “hét” is wel daar voor 80/85%. Het is sowieso een van de beste, zo niet de beste kopen die je kunt doen in dit prijssegment. Massieve top van sparren, met een evenwichtige nerf. Bookmatched back & sides, geen lijmresten binnenin, zeer degelijk fretwerk (afgezien van een paar drupjes polijstpasta die achtergebleven waren. Volledig hoogglans gelakt (en zeer strak), maar de hals is wel in satijnglans, wat de feel erg aangenaam maakt. Een echte, houten “pre-war style” fijne herringbone inleg in de top, snowflake inlays, echte Grover Waverly tuners, correcte Martin maatvoering & scarfjoint, minder diepe 000 body, benen topkam & brug.
Voor de mensen van het type: “geen gelul, mor ploatjes”, bij deze:
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0295_zpsda2c1837.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0297_zps5abdd1a8.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0296_zpsf479b4b3.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0294_zps563d63ae.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0293_zpsd0e06874.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0288_zps44fed061.jpg
http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/IMG_0287_zps8ce09c16.jpg
Enige wat er nog gaat veranderen zijn andere snaren (Martin Retro Monel strings, die geven nog meer body aan de klank), en waarschijnlijk een mini teardrop slagplaatje (http://i.ebayimg.com/00/s/MTYwMFgxMDYy/z/-3UAAOSwe-FU4PYM/$_57.JPG), en eens tegoed afstellen.