Bij het jammen wil het niet..

[Braddie]

Ik speel nu bijna 5 jaar gitaar, en als ik met vrienden aan het jammen ben dan kan ik wel aardig spelen (Meer dan de gemiddelde Blues toonladder in ieder geval, en dan is mijn phrasing ook wel aardig, en m`n overall tone)
Ga ik gewoon zelf wat jammen over backingtracks dan gaat dat ook eigenlijk wel aardig en durf ik mezelf geen restricties op te leggen en probeer ik graag nieuwe dingen.

Zodra ik met de band ga repeteren en ik ga akkoorden werk doen, helemaal prima, ben een vrij strakke ritme gitarist als het niet te lastige patterns zijn... Zodra ik moet soleren alleen dan lukt het gewoon amper.

Simpele pentatonic laddertjes krijg ik ámper uit m`n vingers, bends zijn vaak vals en zelfs m`n phrasing raakt helemaal in de war.

Nou zat ik met 2-3 dingetjes..

1: Kan het komen omdat ik opeens een totaal andere gitaar om m`n nek gehangen krijg (En uberhaupt amper staand speel)
2: Komt het door de overall sound van de versterker? (Speel thuis via Guitar Rig met het liefst een AC30 met een treble booster en een beetje galm)
3: Komt het omdat ik het met een band gitaarspelen eigenlijk nooit doe en alleen maar via Backingtracks mee ram?
4: Kan het zelfs zenuwen zijn? (Lijkt me overigens vrij sterk, zit al een poos in die band en ik weet van mezelf dat ik aardig gitaar kan spelen, ben niet goed, maar weet mijn weg aardig te vinden)


In ieder geval bedankt voor de reacties, het zou fijn zijn als ik in de toekomst ook gewoon met wat zelfvertrouwen een gitaar kan omhangen en lekker kan weg rammen, bij ritme werk is dat geen enkel probleem, dan heb ik er gewoon echt lol in, maar bij solo`s wil het vaak gewoon niet...

[Pepe]

Ga er van uit dat je op 75% zit als je uit je comfort zone komt. En onder hevige stress, bijvoorbeeld een schijnwerper momentje of een lullige dip in het zelfvertrouwen, kan dat nog oplopen. Als je daar geen rekening mee houd is het brokkenpiloten geblazen.

Het enige wat helpt is oefenen. Niet alleen de motoriek maar ook de stress momenten zodat die in je comfort zone getrokken worden.
En vergeet niet dat je moet inspelen voordat je een podium opstapt. Neem jezelf serieus.

Ik zit in een band waar de zanger alle repeteertijd voor zich opeist wat min of meer betekent dat je dat anders moet oplossen.
Een van de trucs is om de metronoom sneller te zetten dan noodzakelijk zodat 75% al voldoende is. Of allerlei variaties bedenken op je solo. Probeer alternatieven met pull offs of legato als alternate lastig is. Denk meer in efficient en doeltreffend dan in vage wizardy. Wees niet bang jezelf te herhalen, dat heet stijl. Risico's zijn leuk als je ze kunt permitteren.

Je moet naar het punt dat je tijdens je solo's de rust en het overzicht houdt om vooruit te denken, alles te plannen zo van, straks zet ik die noot daar neer.
Wat je niet wil is naar een God zegen de Greep scenario, ook al gaat alles net goed, iedereen ziet de wanhoop en vertwijfeling and it is not a pretty sight.

[Harald]

Staand spelen, dan ook staand oefenen. Dat scheelt namelijk. Bij nummers die op spiergeheugen net gaan kan een andere gitaar met een net wat andere hals soms al roet in het eten gooien. En voor de rest, wat Pepe zegt.

Maar los daarvan, de kritiekpuntjes die je noemt herken ik ook uit de video's die je thuis opneemt... daar wordt ook vaak genoeg wat over gezegd. Die zaken zitten dus nog niet goed. Ga je dan met anderen spelen, wordt dat alleen nog erger. Bovendien luister je in die situatie ook weer anders naar wat je zelf doet. Sowieso, terwijl je speelt luister je anders, dan als je een opname terugluistert. Wat ik eerder verwacht is dat je thuis minder kritisch over je spel bent, dan als anderen erbij staan. Wat ook de reden is, het zijn gebieden waar je aan moet werken.

Zenuwen kunnen trouwens inderdaad met je gehoor 'fucken'. Las bv. ooit dat mensen die zenuwachtig zijn de b en g snaar vaak net te hoog stemmen. Zoiets kan ook invloed op je bends hebben.

[Pepe]

Wat mij uit de presentatie van Braddie's filmpjes altijd opviel was het gebrek aan kritisch zelf vermogen.
Het is niet erg dat je je eigen spel door een roze bril bekijkt, zolang het bij schuifdeurenwerk, vrienden & familie blijft is er niks aan de hand. Maar in de boze buitenwereld krijg je vroeg of laat een reality check. Dan krijgt je opgebouwde zelfvertrouwen een deuk. Ook dat is normaal. Als je daar dan aan gaat werken, en beter wordt, krijg je je zelfvertrouwen weer terug.
Die tweede vorm van zelfvertrouwen, gebaseerd op reality, daar moet je naar toe.
Het is de reden waarom studenten in het eerste jaar er vaak gedesillusioneerd uitkomen. Totaal afgebrand door docenten. Maar het is een noodzakelijke fase om verder te groeien.

Niettemin, je zelfvertrouwen moet rekenen op een gestage stroom van deuken, daar helpt niks tegen behalve stug doorgaan. Het is het lot van ieder die op een sinaasappel kistje gaat staan.

[terrasbeest]

Vergeet niet naar 'de band' te luisteren.Je speelt IN een band. Bends die vals zijn = verkeerde noten. Phrasing niet goed = de ' melodie' van je solo past niet bij wat de band speelt of je timing werkt niet. Speel dingen die eenvoudig zijn, maar passen bij het nummer: dat ga je wel kunnen. Een solo is geen examen.

[D3nnis]

Ga ik gewoon zelf wat jammen over backingtracks dan gaat dat ook eigenlijk wel aardig

Zodra ik met de band ga repeteren -->soleren alleen dan lukt het gewoon amper.


Oneerbiedig gezegd, maar is het een goede band of een kutband?
Ik vind dat altijd veel uitmaken.
Ikzelf als matige gitarist kan makkelijker soleren met een goede band dan met een band die aan alle kanten rammelt, omdat het beter klinkt, maar ook omdat een goede band het min of meer kan opvangen als je er een zooitje van maakt, soort vangnet dus.
Met goede band bedoel ik dan ook niet per se technisch perfect of hoogstaand.

[Braddie]

Oneerbiedig gezegd, maar is het een goede band of een kutband?



We zijn nu een kleine 4-5 maanden samen en zijn al richting een optreden aan het werken voor 300 mensen, de meeste nummers zijn strak en technisch gezien gewoon goed, tuurlijk zijn er een paar kleine dingetjes, maar meestal als we jammen dan doen we dat op simpele nummers als Smoke On The Water (De intro akkoorden) of Sweet Home Alabama.

Zit ik thuis te jammen dan speel ik vanalles, majeur, mineur, pentatonisch, en dan durf ik ook andere toonladders te gebruiken inplaats van de standaard ladder waar bijvoorbeeld Sweet Home Alabama in staat, doe ik dit bij de repetitie, dan blijf ik mij vast klampen aan pentatonisch..

Heb net staand zitten spelen en als ik met een set-up ga spelen als in de oefenruimte (Marshall JCM800 met een distortion pedaal) dan klinkt het niet lekker en word mijn spel erdoor gehinderd lijkt het wel.. Ga ik dan spelen met mijn eigen set-up (Vox AC-30 met Treble Booster en een springreverb, via guitar rig) dan klinkt het een heel stuk prettiger en lijkt het net alsof m`n spel er gewoon veel vloeiender door komt, omdat ik de sound veel fijner vind...

[D3nnis]

Misschien de slechtste tip allertijden, maar probeer thuis af en toe met een benadering van het voor jou slechte geluid uit je oefenruimte te spelen, ik merk zelf bijvoorbeeld als ik thuis speel met een geluid dat ik maanden terug nog bijzonder beroerd vond, het nu normaal vind, op een of andere manier treed er blijkbaar toch gewenning op.

[barno]

eerste post van pepe: +1

voor op het podium moet je iets twee keer zo goed kunnen als op repetitie. In de studio tel je daar nog maar een factor bij...
Op slaapkamer kan je bijna 100 procent van je aandacht geven aan je spel, alle andere parameters heb je perfect naar je zin afgesteld. Op het podium / in een liveband kan je ervan uitgaan dat groot stuk van je aandacht moet gaan naar andere dingen zoals ander geluid, slechte monitoring, zwevende band, fouten van anderen, blikken van anderen, jeuk aan de kringspier en dies meer. Daar ben je al 50 procent van je aandacht aan kwijt..

[Bazzey]

Lijkt me meer op faalangst.
Je durft als je alleen bent wel buiten je comfortzone te stappen met je toonladders e.d.
:D

Dit is een gok van mij,ik ben GEEN psycholoog.
:D :D :D

[okeeee]

simple maar saaie oplossing
de solo's die je moet spelen uit je hoofd leren
das saai en kost veel tijd maar net zo lang oefenen tot ze in je "spiergeheugen " zitten
net zo lang tot je ze dronken ,op je kop, ect zonder problemen kunt spelen
jammen en improviseren doe je maar in je vrije tijd!!! :)

[Vincent A.]

simple maar saaie oplossing
de solo's die je moet spelen uit je hoofd leren
das saai en kost veel tijd maar net zo lang oefenen tot ze in je "spiergeheugen " zitten
net zo lang tot je ze dronken ,op je kop, ect zonder problemen kunt spelen
jammen en improviseren doe je maar in je vrije tijd!!! :)

Het is toch jammen?

[MichaelSS]

Ik speel nu bijna 5 jaar gitaar, en als ik met vrienden aan het jammen ben dan kan ik wel aardig spelen (Meer dan de gemiddelde Blues toonladder in ieder geval, en dan is mijn phrasing ook wel aardig, en m`n overall tone)
Ga ik gewoon zelf wat jammen over backingtracks dan gaat dat ook eigenlijk wel aardig en durf ik mezelf geen restricties op te leggen en probeer ik graag nieuwe dingen.

Zodra ik met de band ga repeteren en ik ga akkoorden werk doen, helemaal prima, ben een vrij strakke ritme gitarist als het niet te lastige patterns zijn... Zodra ik moet soleren alleen dan lukt het gewoon amper.

Simpele pentatonic laddertjes krijg ik ámper uit m`n vingers, bends zijn vaak vals en zelfs m`n phrasing raakt helemaal in de war.

Nou zat ik met 2-3 dingetjes..

1: Kan het komen omdat ik opeens een totaal andere gitaar om m`n nek gehangen krijg (En uberhaupt amper staand speel)
2: Komt het door de overall sound van de versterker? (Speel thuis via Guitar Rig met het liefst een AC30 met een treble booster en een beetje galm)
3: Komt het omdat ik het met een band gitaarspelen eigenlijk nooit doe en alleen maar via Backingtracks mee ram?
4: Kan het zelfs zenuwen zijn? (Lijkt me overigens vrij sterk, zit al een poos in die band en ik weet van mezelf dat ik aardig gitaar kan spelen, ben niet goed, maar weet mijn weg aardig te vinden)


In ieder geval bedankt voor de reacties, het zou fijn zijn als ik in de toekomst ook gewoon met wat zelfvertrouwen een gitaar kan omhangen en lekker kan weg rammen, bij ritme werk is dat geen enkel probleem, dan heb ik er gewoon echt lol in, maar bij solo`s wil het vaak gewoon niet...

Soleren is een andere tak van sport... Al eens gedacht aan het feit dat je geen superman bent en niet alles kan beheersen? Misschien moet je accepteren dat je meer een slag-gitarist bent. Met heel veel oefenen kom je echter een heel eind.

Je geeft zelf al een aantal mogelijk oorzaken van je probleem aan. Ik zou beginnen om het effect van deze oorzaken eens te onderzoeken. Misschien ligt daarin wel jouw sleutel tot succes.

Aan de andere kant... wat had je gehoopt te kunnen na vijf jaar? Er zijn heel veel mensen die na vijf jaar veel beter kunnen spelen dan jij. Vergeet niet dat er ook heel veel zijn die het een stuk minder doen.

Groeten

[okeeee]

Het is toch jammen?


Zodra ik met de band ga repeteren en ik ga akkoorden werk doen, helemaal prima, ben een vrij strakke ritme gitarist als het niet te lastige patterns zijn... Zodra ik moet soleren alleen dan lukt het gewoon amper.

Simpele pentatonic laddertjes krijg ik ámper uit m`n vingers, bends zijn vaak vals en zelfs m`n phrasing raakt helemaal in de war.
en er zit een optreden aan te komen

ik had het anders begrepen

[Vincent A.]

en er zit een optreden aan te komen

ik had het anders begrepen

Oh ja dan zou ik bij dat optreden inderdaad wat vasts doen, ik had het niet heel goed doorgelezen en bij jammen is het laatste waar ik aan denk vaste solootjes inprenten vandaar.

[barno]

Oh ja dan zou ik bij dat optreden inderdaad wat vasts doen, ik had het niet heel goed doorgelezen en bij jammen is het laatste waar ik aan denk vaste solootjes inprenten vandaar.

bij jammen speel je ook vaste solos. kleine stukjes solo's weliswaar en door mekaar gemixt maar het is bijna altijd een verzameling licks die je al eerder speelde, dat en nog wat fouten die goed of minder goed uitvallen :)

[Pepe]

Dat hoeft niet natuurlijk, bij jammen denk je waarschijnlijk in boxen en de verbindingen daarvan. Een solo als, ik roep maar wat, Taxman of May's Killer Queen zijn geconstrueerde melodieën. Waarschijnlijk meer lineairder.

[Comfortably Daniel]

Hmm...en dit gebeurt alleen als je met de band repeteerd? Wel ietwat vreemd. Juist als band speel toch vaak dezelfde dingen en zou er juist vastigheid moeten ontstaan. Zoals jij het schetst lijkt het wel of jullie steeds iets anders proberen of dat je zelf iets anders probeert te doen.
Misschien een idee...luister eens hoe de band klinkt, hoe soepel het loopt...zonder dat jij speelt. Het kan natuurlijk zijn dat je niet alleen zelf het "probleem" bent. Als de rest wankelt kan jij dat niet alleen recht trekken.

Wat soleren betreft...probeer inderdaad vastigheid te creëren. Als wij een nieuw nummer schrijven en ik maak er een solo voor, dan zoek eerst eens uit hoe ik het beste/mooiste kan beginnen. Dat eerste deel van de solo wordt al snel een vast gegeven en verandert daarna dus eigenlijk niet meer. Zo doe ik dat ook met bepaalde andere delen...een heel specifiek stukje erin prakken om weer een vast punt aan te geven...en een vast einde. Daar tussen kan ik free-wheelen wat ik wil.

Dan nog zenuwen...ben je bang om fouten te maken binnen bij repetities? Zou kunnen hè.

En dan zeker nog het feit dat je pas vijf jaar speelt...er zijn zoveel gitaristen die het vele malen minder doen. Don't push too hard ;-)

[Kim Wilson]

Oneerbiedig gezegd, maar is het een goede band of een kutband?
Ik vind dat altijd veel uitmaken.

100% waar. Het gaat ook om het totaalgeluid. In een goeie band speelt het allemaal lekkerder.


Soleren is een andere tak van sport... Al eens gedacht aan het feit dat je geen superman bent en niet alles kan beheersen? Misschien moet je accepteren dat je meer een slag-gitarist bent. Met heel veel oefenen kom je echter een heel eind.

En goed slag spelen is ook een vak. Het is natuurlijk lang niet zo cool als soleren in het licht van de schijnwerpers, maar een goeie slaggitarist is ook heel waardevol.

[Comfortably Daniel]

En goed slag spelen is ook een vak. Het is natuurlijk lang niet zo cool als soleren in het licht van de schijnwerpers, maar een goeie slaggitarist is ook heel waardevol.

Zeker waar! Ik vind het toch wel erg prettig als er een echt goeie slag gitarist naast me staat.