Elric
20 oktober 2014, 22:33
Ik heb mezelf weer eens getrakteerd. Omdat ik heel graag een Charvel wil hebben, heel graag een gitaar wil hebben die lekker speelt met een Floyd Rose erop en omdat ik spijt heb van het feit dat ik geen Pro Mod San Dimas gekocht heb toen de Japanse variant nog in productie was, heb ik besloten om deze niet te laten gaan. Ik heb namelijk de nieuwe Super Stock variant gekocht. Het is in priciepe gewoon een normale San Dimas met een andere kleur en andere kleur hardware, maar wat voor mij ook echt een must is, is dat de Floyd niet in een ruimte in de body zweeft maar boven de body. Er is dus geen lelijke weg gefreesde ruimte gemaakt voor de Floyd. Tja, en wat maakt haar verder bijzonder, ze is nu van mij (haha) en er worden niet al te veel van deze dametjes gebouwd. Plus het feit dat het een Charvel is maakt het gewoon een heerlijke gitaar om te spelen.
Het halsprofiel is een typisch Charvel profiel, athans dat staat op de website. Het is een rond profiel die vanaf de toets af ongeveer voelt als een normale C maar dan vervolgens heel snel krommer wordt en als het waren vlak is ten hoogte van de skunk stripe. Echt een heerlijk profiel. Verder heeft ze een tone pot en een schakelaar om tussen hals of brug te kiezen, of om ze natuurlijk allebei in te schakelen.
De body is een elzen body die erg ligt is. Ik ben Fender gewent wat betreft het hogere segment gitaren en die voelt in vergelijking tot de Charvel een stuk zwaarder. Verder is er heel veel hout weggehaald voor de elleboog en buik ruimtes in de body. Hierdoor is de gitaar net weer even comfortabeler en zit het erg lekker.
Hardware, een (volgens mij) Koreaanse Floyd, een Seymour Duncan 59 in de halspositie, een JB in de brug positie en standaard Charvel tuners. Wat kan ik erover zeggen, nou ja ik ben zeer te spreken over de Floyd. Mensen zouden kunnen zeggen dat deze minder zou zijn omdat ie niet uit Duitsland komt waar alle dure original Floyd's vandaan komen, maar dat is onzin. De Floyd doet zijn werk prima en blijft (vrijwel) perfect in tune. Wat betreft de pickups, ik ben een Dimarzio man dus voor mij is het een beetje wennen om met SD te spelen. De JB klinkt heerlijk in de brug. Een vette scheur die rauw maar ook diep klinkt waarmee je de brown sound van Eddie aardig voor elkaar krijgt. De 59 is voor mij nog wat bijzonder. Ik speel in mijn Fender op een halspickup die ik gekozen heb aan de hand van Dave Murray's (Iron Maiden) 36th anniverary PAF, namelijk de chopper. Deze kwam kwa karakterestiek erg in de buurt en was daarom voor mij ideaal. De 59 is volgens mij daar ook een soort van op gebaseerd maar komt naar mijn idee iets minder uit de verf. Nou kan dat ermee te maken hebben dat ik iets anders gewent ben en mijn versterker niet helemaal matched met de 59, maar toch.
Zou ik deze gitaar aanraden? Zeker weten. Nou is het voor een Charvel liefhebber natuurlijk makkelijker om te zeggen, maar het feit dat dit mijn eerste Charvel is en dat ze toch zo anders is dan andere gitaren, maakt deze gitaar echt een aanrader. Ik heb er vandaag heerlijk op gespeeld en ik zal dat ook vaak blijven doen.
http://i1315.photobucket.com/albums/t599/elricthieme/IMAG0252_zps15fdf3cc.jpg
Het halsprofiel is een typisch Charvel profiel, athans dat staat op de website. Het is een rond profiel die vanaf de toets af ongeveer voelt als een normale C maar dan vervolgens heel snel krommer wordt en als het waren vlak is ten hoogte van de skunk stripe. Echt een heerlijk profiel. Verder heeft ze een tone pot en een schakelaar om tussen hals of brug te kiezen, of om ze natuurlijk allebei in te schakelen.
De body is een elzen body die erg ligt is. Ik ben Fender gewent wat betreft het hogere segment gitaren en die voelt in vergelijking tot de Charvel een stuk zwaarder. Verder is er heel veel hout weggehaald voor de elleboog en buik ruimtes in de body. Hierdoor is de gitaar net weer even comfortabeler en zit het erg lekker.
Hardware, een (volgens mij) Koreaanse Floyd, een Seymour Duncan 59 in de halspositie, een JB in de brug positie en standaard Charvel tuners. Wat kan ik erover zeggen, nou ja ik ben zeer te spreken over de Floyd. Mensen zouden kunnen zeggen dat deze minder zou zijn omdat ie niet uit Duitsland komt waar alle dure original Floyd's vandaan komen, maar dat is onzin. De Floyd doet zijn werk prima en blijft (vrijwel) perfect in tune. Wat betreft de pickups, ik ben een Dimarzio man dus voor mij is het een beetje wennen om met SD te spelen. De JB klinkt heerlijk in de brug. Een vette scheur die rauw maar ook diep klinkt waarmee je de brown sound van Eddie aardig voor elkaar krijgt. De 59 is voor mij nog wat bijzonder. Ik speel in mijn Fender op een halspickup die ik gekozen heb aan de hand van Dave Murray's (Iron Maiden) 36th anniverary PAF, namelijk de chopper. Deze kwam kwa karakterestiek erg in de buurt en was daarom voor mij ideaal. De 59 is volgens mij daar ook een soort van op gebaseerd maar komt naar mijn idee iets minder uit de verf. Nou kan dat ermee te maken hebben dat ik iets anders gewent ben en mijn versterker niet helemaal matched met de 59, maar toch.
Zou ik deze gitaar aanraden? Zeker weten. Nou is het voor een Charvel liefhebber natuurlijk makkelijker om te zeggen, maar het feit dat dit mijn eerste Charvel is en dat ze toch zo anders is dan andere gitaren, maakt deze gitaar echt een aanrader. Ik heb er vandaag heerlijk op gespeeld en ik zal dat ook vaak blijven doen.
http://i1315.photobucket.com/albums/t599/elricthieme/IMAG0252_zps15fdf3cc.jpg