Brum
23 augustus 2014, 11:02
Gisteren binnen gekregen, een Lace Nitro-Hemi. Het had eigenlijk een Motor City Afwayu moeten worden, maar, zonder het verhaal verder helemaal op te lepelen wat betreft de bestelling en de teleurstellende afhandeling ervan, ik kan Motor City niet aanraden. Maar goed, da's nu niet het verhaal...
De Lace Nitro-Hemi! Ik had eigenlijk geen idee wat ik er van kon verwachten. Ik zocht een brughumbucker voor m'n recent aangeschafte Ewards Les Paul Custom, eentje die ook een goeie dosis gain aankon, zonder te verzanden in een hoop blubber, of met te weinig 'oomph'. Ik heb eigenlijk nooit echt een goeie tussenweg kunnen vinden tussen het karakter van een low-gain alnico element, maar met de output en gearticuleerdheid van een high-output element. Wat ik wist van dit element is dat Bill Kelliher van Mastodon tegenwoordig de Nitro-Hemi's gebruikt, een gitarist waarvan ik z'n geluid wel van kan waarderen en die ook voornamelijk met Les Paul Customs speelt, icm Marshalls/Marshall-achtigen. Ondertussen had ik al wat elementen geprobeerd, van Seymour Duncan tot Bare Knuckle, van low-gain tot high-gain, het was het allemaal net niet naar mijn zin. Gezien ik een element wilde die een goeie dosis gain aankan, wel gearticuleerd blijft en ook redelijk helder edoch vet, kwam ik o.a. uit op dit element. Ik kon gister niet wachten en heb gelijk maar het element ingesoldeerd. Natuurlijk zijn het nog de witte-broodsweken, maar het is voorlopig dus echt een element wat volledig naar mijn eisen is, echt te gek! Ik had vooral een brulboei verwacht, maar dat valt echt heel erg mee. Wat direct opvalt is de strakheid, maar niet zoals bij een ceramisch element. Ik heb ook SD Distortions geprobeerd, beviel in eerste instantie wel, maar de djent-achtige kwaak in het laag begon ik me echt aan te irriteren. Dat is dus iets wat de Nitro-Hemi totaal niet heeft. Het laag blijft gigantisch strak, maar heeft wel dat vettige, dynamische wat ik fijn vind aan alnico's en wat ik niet associeer met ceramische magneten. Lace schijnt barium ferrite (?) te gebruiken voor deze elementen, het zei mij in ieder geval helemaal niets. Het zijn absoluut high-output elementen (19.0K), maar ook het clean verraste me enorm. Het is helemaal niet dat die dingen nou direct de boel doen verzadigen, je kunt er echt een prima clean geluid uit krijgen. Daar koop je ze natuurlijk niet voor en de scheur is dan ook echt wauw. De compressie is redelijk aanwezig, maar op een fijne, haast zachte manier. Hoe ik ze het beste kan omschrijven, het zijn brulboeien, maar alles blijft even radiovriendelijk, om het zo maar te zeggen. Ik denk overigens niet dat het elementen zijn voor mensen die veel dynamiek zoeken, mede door de toch wel redelijk aanwezige compressie. Ik persoonlijk vind dat fijn, toch zeker voor mijn speelstijl, maar een bluesgitarist, of gitaristen die zo nu en dan cleaner spelen door minder hard aanslaan, kunnen beter met een grote boog om deze elementen heen denk ik. Dat gezegd hebbende, zijn het toch absoluut geen one-trick ponies, wat ik vaak wel vind van high-output elementen. Een jazz gitarist kan er waarschijnlijk niks mee, maar de doorsnee rocker zal van dit element net zo blij kunnen worden als een metalhead, daar ben ik van overtuigd. Hoe het mid, laag en hoog zich verhoudt, vind ik altijd moeilijk te omschrijven. Volgens mij ben ik wel redelijk van het middige en vind dit element dan ook zeker niet gescooped. Laag, mid en hoog is voor mij allemaal erg goed aanwezig, maar da's nogal smaakgebonden en kan ik niet zo goed een neutrale uitspraak over doen. Grafiekjes zeggen denk ik ook maar heel summier wat, omdat je nu eenmaal ook afhankelijk bent van de rest van je set-up.
E.e.a. is tot nu toe wel thuis getest op laag volume, met een Blackstar HT-1, over een JCM800 1936 cab met V30's en de scheur haal ik thuis uit een Hardwire SC-2 en een Ibanez TS5. De echte doop moet dit element nog krijgen tijdens repeteren, wanneer ik beschik over m'n JCM800 2210 en een Maxon OD808, waar ik uiteraard graag nog op terug kom. Hoe 't ook zij, voorlopig ben ik nog niet van m'n roze wolkje af!:)
De Lace Nitro-Hemi! Ik had eigenlijk geen idee wat ik er van kon verwachten. Ik zocht een brughumbucker voor m'n recent aangeschafte Ewards Les Paul Custom, eentje die ook een goeie dosis gain aankon, zonder te verzanden in een hoop blubber, of met te weinig 'oomph'. Ik heb eigenlijk nooit echt een goeie tussenweg kunnen vinden tussen het karakter van een low-gain alnico element, maar met de output en gearticuleerdheid van een high-output element. Wat ik wist van dit element is dat Bill Kelliher van Mastodon tegenwoordig de Nitro-Hemi's gebruikt, een gitarist waarvan ik z'n geluid wel van kan waarderen en die ook voornamelijk met Les Paul Customs speelt, icm Marshalls/Marshall-achtigen. Ondertussen had ik al wat elementen geprobeerd, van Seymour Duncan tot Bare Knuckle, van low-gain tot high-gain, het was het allemaal net niet naar mijn zin. Gezien ik een element wilde die een goeie dosis gain aankan, wel gearticuleerd blijft en ook redelijk helder edoch vet, kwam ik o.a. uit op dit element. Ik kon gister niet wachten en heb gelijk maar het element ingesoldeerd. Natuurlijk zijn het nog de witte-broodsweken, maar het is voorlopig dus echt een element wat volledig naar mijn eisen is, echt te gek! Ik had vooral een brulboei verwacht, maar dat valt echt heel erg mee. Wat direct opvalt is de strakheid, maar niet zoals bij een ceramisch element. Ik heb ook SD Distortions geprobeerd, beviel in eerste instantie wel, maar de djent-achtige kwaak in het laag begon ik me echt aan te irriteren. Dat is dus iets wat de Nitro-Hemi totaal niet heeft. Het laag blijft gigantisch strak, maar heeft wel dat vettige, dynamische wat ik fijn vind aan alnico's en wat ik niet associeer met ceramische magneten. Lace schijnt barium ferrite (?) te gebruiken voor deze elementen, het zei mij in ieder geval helemaal niets. Het zijn absoluut high-output elementen (19.0K), maar ook het clean verraste me enorm. Het is helemaal niet dat die dingen nou direct de boel doen verzadigen, je kunt er echt een prima clean geluid uit krijgen. Daar koop je ze natuurlijk niet voor en de scheur is dan ook echt wauw. De compressie is redelijk aanwezig, maar op een fijne, haast zachte manier. Hoe ik ze het beste kan omschrijven, het zijn brulboeien, maar alles blijft even radiovriendelijk, om het zo maar te zeggen. Ik denk overigens niet dat het elementen zijn voor mensen die veel dynamiek zoeken, mede door de toch wel redelijk aanwezige compressie. Ik persoonlijk vind dat fijn, toch zeker voor mijn speelstijl, maar een bluesgitarist, of gitaristen die zo nu en dan cleaner spelen door minder hard aanslaan, kunnen beter met een grote boog om deze elementen heen denk ik. Dat gezegd hebbende, zijn het toch absoluut geen one-trick ponies, wat ik vaak wel vind van high-output elementen. Een jazz gitarist kan er waarschijnlijk niks mee, maar de doorsnee rocker zal van dit element net zo blij kunnen worden als een metalhead, daar ben ik van overtuigd. Hoe het mid, laag en hoog zich verhoudt, vind ik altijd moeilijk te omschrijven. Volgens mij ben ik wel redelijk van het middige en vind dit element dan ook zeker niet gescooped. Laag, mid en hoog is voor mij allemaal erg goed aanwezig, maar da's nogal smaakgebonden en kan ik niet zo goed een neutrale uitspraak over doen. Grafiekjes zeggen denk ik ook maar heel summier wat, omdat je nu eenmaal ook afhankelijk bent van de rest van je set-up.
E.e.a. is tot nu toe wel thuis getest op laag volume, met een Blackstar HT-1, over een JCM800 1936 cab met V30's en de scheur haal ik thuis uit een Hardwire SC-2 en een Ibanez TS5. De echte doop moet dit element nog krijgen tijdens repeteren, wanneer ik beschik over m'n JCM800 2210 en een Maxon OD808, waar ik uiteraard graag nog op terug kom. Hoe 't ook zij, voorlopig ben ik nog niet van m'n roze wolkje af!:)