HNPD! Bill (& Becky) Lawrence

[Philippe]

Van het weekend nieuwe pickups in mijn Soloist CS laten zetten. Het zijn de Bill Lawrence (bill&becky) L-500XL en L-45S (2x) geworden.

De 500XL had ik nog liggen. Het is typisch een pickup die een goed stuk hout nodig heeft en waarbij 1mm verandering in hoogte een wereld van verschil is. Heb hem ooit als Nuno/Dime fanboy gekocht voor een basswood gitaar. Manman wat een vies vuil krijserig geluid was dat zeg. Een snerpend hoog dat je trommelvliezen laat bloeden en een mid frequentie waar je nekharen van omhoog gaan staan. Helemaal niks. Snel een JB erin :-)

Nu heb ik vorige maand die Soloist aangeschaft die met de oorspronkelijke pups (Reflex actief) nogal donker en wollig klonk.
500XL erin gepleurd en ja hoor. Samen met het stuk mahonie en esdoorn top een heerlijke combinatie. Het kenmerkende hoog van de L-500XL en het donkere mahonie vult elkaar perfect aan. Wat een heerlijk geluid zeg.

Samen met de L-45S maakt het een logische combinatie. De L-45S ziet eruit als een humbucker in single coil formaat, maar het heeft echt een single coil karakter zonder alle ruis. Hoewel ze (Bill & Becky) het niet echt als een noiseless single coil omschrijven. Door de gigantische output van de 500XL moet die wel een tikje lager en de 45-S'en een tikje hoger om niet een enorm verschil in volume te krijgen.

Ik heb het ooit als eens eerder gezegd, maar ik blijf er bij; Bill Lawrence pickups (wél die van Bill & Becky!) zijn naar mijn mening echt 1 van de beste op de markt!

Verplichte foto:

http://img.tapatalk.com/d/14/07/23/usara7ed.jpg

[Pepe]

Hoeveel sympathie ik ook had voor de oude Bill, ik heb het nooit goed kunnen vinden met zijn pickups, niet met losse aftermarket en ook niet met de pickups die standaard op een Gibson zaten. Min of meer dezelfde reden waarom ik het niet kan vinden met Bardens.
Laatst nog een oude Black Label S1 in mijn Mad Cat gelepeld. In die Mad Cat zit een black label van Wacjman en hoewel die pickup erg goed klinkt vond ik vanuit een raar soort sentiment dat Bill's pickup daar in hoorde. Gauw er weer uitgehaald.

Ik heb nog een splinternieuw setje micro coils liggen, nooit geïnstalleerd.

[muziekschuur]

Ik heb de Gibson LB pickups in mijn Ibanez Roadster II... Nog steeds blij mee. Toen ik 22 was nieuw gekocht bij Feedback...

http://i253.photobucket.com/albums/hh73/scottcasey66/Ebay/DSC02507.jpg

[Philippe]

Nooit geweten dat ze standaard in Gibsons zaten. Weer wat geleerd. Ik neem aan dat die niet degene waren uit de werkplaats van de ouwe Bill? Anders heeft hij het wel erg druk gehad denk ik ;-)
Over Bill Lawrence PU's lees je veel positieve én negatieve verhalen. Het is echt een love it or hate it PU. Hoewel ik moet zeggen dat ik over de pickups die uit de shop van Bill & Becky komen vrijwel louter positieve ervaringen lees.

[Pepe]

Hij heeft pickups voor Gibson ontworpen. Of eigenlijk, voor wie heeft hij niet ontworpen. Wat de Joden zijn voor Hollywood, de Italianen voor Las Vegas zijn de Duitsers voor de Amerikaanse gitaarindustrie. De pickups op de S1 en Maurader, de Grabber en L6s zijn o.a. van zijn hand.

Love or hate betekent meestal dat je weinig water bij de wijn doet. Ik denk dat er maar weinig mensen in de industrie zijn/waren die zoveel kennis hadden van pickups. Hij had een paar keer binnen kunnen lopen maar playboy Larry Dimarzio was beter in zijn marketing. Mensen zijn matig geïnteresseerd in innovatie en superieure performance, ze willen gewoon een paf met houten spacers.

[muziekschuur]

Gibson LS6 pickups:
http://i.ebayimg.com/00/s/MTIwMFgxNjAw/z/euQAAOSwA-ZTfP4X/$_35.JPG

In die tijd (1976) ontwierp hij (hij had ook een zaak in duitsland, maar of dat nu een ontwerp en/of fabrikage unit was, ik heb dat niet paraat) ook voor Framus.

Hier nog een Bill Lawrence pickup. Nu lijkt het in Duitsland te zijn gemaakt:

http://i1085.photobucket.com/albums/j428/axedealers/83188801b/new_o2.jpg

[muziekschuur]

Deze headstock lijkt wel heel veel op de Washburn headstocks en in omgekeerde vorm vind je die op de Nuno Bettencourt gitaren (N2, N4, N5, N7) die ook een 500l pickup in de brug hebben:

http://img.photobucket.com/albums/v118/turquoisemoleeater/guitars/BillLawrenceRedStrat-4.jpg

http://www.billlawrencereview.com/sites/default/files/pics/bill_lawrence_aerosmith_guitar_pickup_ad.jpg

http://farm5.staticflickr.com/4103/4837467559_4682063769_z.jpg

[Rinze]

In de jaren 80 maakte ome Bill onder de naam OBL elementen in Duitsland. Niet te verwarren met de prut die later als OBL uit werd gebracht. Net als met de naam Bill Lawrence was Bill niet zo goed in de zakelijke kant van het verhaal. Dus dan kwam hij gewoon weer met een nieuwe productnaam. Later had ie Becky en die was wat meer van de zakelijke kant. Helaas ook een beetje geschift en soms gewoon gestoord. Zo was er een videootje van haar op de NAMM waarin ze een stel nietsvermoedende Japanners te lijf ging omdat ze die Japanners ervan verdacht aan bedrijfsspionage te doen, kan het nu niet meer vinden helaas. Ook op de bedrijfssite ging ze regelmatig tekeer tegen (vermeende) opponenten op een nogal borderlinerige manier.

Zelf heb ik in 1988 een OBL L500XL in mijn Fender Lead gezet omdat de originele humbucker stuk was. In die tijd was het een uitkomst, je kon er met een JCM800 2203 erg heftige en strakke scheur- en hakgeluiden uit halen zonder extra hulpmiddelen. Later vond ik de L500 toch wat te steriel en heb hem verkocht. Daar heb ik nu toch wel spijt van. Met de huidige heavy amps is het natuurlijk veel gemakkelijker om ook met minder heftige pups een flinke scheur open te trekken zonder het een modderbad wordt.

Voor twee jaar nog over een Gordon Smith met twee OBL's erin gespeeld, ik vermoed L400's. Klonk te gek, helaas vond ik het halsje van de GS te petieterig en heb hem dus niet meegenomen.

Ik heb Bill (of eigenlijk Willy Lorenzo Stich, zoals hij eigenlijk heette, hij was blijkbaar verslaafd aan naamswijzigingen ;)) altijd een intrigerende man en uitvinder gevonden. Hij was echt zo'n soort Willlie Wortel. En hij wist donders goed waar hij het over had, misschien dat ie soms wat al te dogmatisch werd in de zin dat hij zich zozeer liet leiden door zijn wetenschappelijke aanpak en hoe hij vond dat het moest dat ie een beetje vergat dat de meeste gitaristen erg conservatief zijn. Wat dat betreft zullen de Fender Noiseless pickups nog een mooie revanche geweest tegen het eind van zijn leven en loopbaan: ontworpen door Bill Lawrence en een behoorlijk succes.

Ook qua levensloop was het een interessante man: Duits, in zijn jeugd de bombardementen op Duitsland meegemaakt, aardig bekend jazz-muzikant (Framus had signature-modellen van hem) en altijd weer met iets nieuws bezig. Je krijgt een beetje de indruk dat hij het gelukkigst was wanneer hij ongestoord aan innovaties kon werken.

[muziekschuur]

http://www.billlawrencereview.com/timeline

[Pepe]

Deze headstock lijkt wel heel veel op de Washburn headstocks en in omgekeerde vorm vind je die op de Nuno Bettencourt gitaren (N2, N4, N5, N7) die ook een 500l pickup in de brug hebben:

http://img.photobucket.com/albums/v118/turquoisemoleeater/guitars/BillLawrenceRedStrat-4.jpg


Die headstock zit op de eighties Japanse Lawrence gitaren zoals ook bijvoorbeeld op de Mad Cat.

http://stat.ameba.jp/user_images/20100810/01/bellmondo/e5/b7/j/t02160480_0216048010684961935.jpg

Het is wel de Wajcman Lawrence, dus niet Bill die achter de Japanse connectie zit en de pickups van het Bettencourt model is ook Wajcman . Het is trouwens ook Wajcman als de namen van Vaughan, Buchanan en Richards als Lawrence 'endorsers' opduiken.

Wat een nerdie kennis he... ik moet wat vaker de kroeg in...

[Rinze]

Terwijl Buchanan wel degelijk elementen aangemeten kreeg door ome Bill, althans volgens de Bill & Becky site. Verwarrend allemaal.. En inderdaad, het verbaast mij ook dat ik dit soort feitjes zo maar uit mijn geheugen oplepel terwijl ik verder alles vergeet :chicken: Trivia blijven blijkbaar beter hangen dan echt belangrijke informatie.

[Philippe]

Het is wel de Wajcman Lawrence, dus niet Bill die achter de Japanse connectie zit en de pickups van het Bettencourt model is ook Wajcman

De L500XL uit de originele N4 is wel degelijk van de oude Bill.

Bericht vanuit Bill himself destijds op het guitarsbyfender forum:

There is some confusion about the L-500L and the L-500XL on Nuno's and Dimebag's guitars. At the beginning, I only made two versions of the L-500 which we called R and L. The R had 4.8 Henry and the L had 9.6 Henry.

In 1981, Ronnie Montrose asked me if I could make him a cleaner version of the L and the R. The result was that now I had four different versions of the L-500 -- 3.2 Henry, 4.8 Henry, 6.9 Henry and 9.6 Henry. I had to renmae the pickups and called the set with the lower inductance L-510R with 3.2 Henry and L-510L with 6.9 Henry. Now the consumers got confused and assumed that the L-510 was a totally different pickup.

By the end of 1981, I renamed them again and:

the L-500L became the L-500XL with 9.6 Henry
the L-510L became the L-500L with 6.9 Henry
the L-500R no change with 4.8 Henry

In 1994, I brought back the L-510R which became the L-500C.

Nuno and Dime assumed that they were using an L, but they were really using what is called today a 9.6 Henry L-500XL.

[Kakihara]

Washburn is niet altijd even consequent in het gebruik van de L500XL; als B&B niet genoeg of tijdig konden leveren, zetten ze er zonder al te veel moeite de BLUSA's in. Daardoor kan je Washburn N4's tegenkomen met pickups van beide firma's. Die met Bill Lawrence USA op de cover zijn de EZ Wajcman pickups.

En Buchanan heeft een hele gitaar gekregen van Bill, niet enkel de pickups :)
Bill had ook heel even zijn eigen gitaarlijn: Wilde Guitars (ha, dan toch een vorm van consistentie ;) ). B&B deden niet aan namedropping: ja, er zijn de gepubliceerde interviews met Grant Green en Roy Buchanan, en de naam van Reggie Young is ook wel eens zichtbaar (al moet ik tot mijn scha en schande toegeven dat ik hem heb moeten googlen) en Bill en Dan Armstrong zouden een keer aan Hendrix' geprutst hebben. Maar voor de rest wordt er weinig gerefereerd naar bekende gitaristen: Dime wordt niet vermeld, Jonny Lang niet, Poppa Chubby niet. Toch niet door hen in ieder geval. Scheelt ook al qua marketing. Ze beweren ook niet dat je precies als die of deze gitarist gaat klinken met die of deze pickup, enkel dat een L90 klinkt zoals een PAF zou moeten klinken :D
Het sierde Bill vooral dat hij niet bleef vastzitten in dat stramien van oude pickups opnieuw uit te vinden, maar dat hij die dingen verder ontwikkelde, nieuwe paden bewandelde en vastgeroeste ideeën probeerde te ontwrichten (ik herinner me een internet-duel en een andere pickupgoeroe over waarom weerstand niet dan wel geschikt was om de karakteristieken van een pickup weer te geven en waarom magneet x niet of wel superieur is aan magneet y). En gelijk had hij, want hoeveel perfecte PAF-clonen kan je aanbieden? Of ze nu Seymour Duncan, DiMarzio, Lollar, Fralin, Kinman, Harmonic Design of Bareknuckle of Rio Grande heten, blijkbaar hebben ze allemaal de 59 van Jimmy Page in handen gekregen en hebben ze allemaal uitvoerig die pickups bestudeerd om ze vervolgens te reverse-engineren. Waarna ze allemaal roepen dat zij de ultieme PAF-replica hebben ontwikkeld. (L500 is trouwens de eerste aftermarket-pickup de gereverse-engineerd (wat is het correct Nederlands voor dat woord?) geweest is). Zijn laatste creaties 'klinken' dan ook niet als iets wat er voordien al op de markt was, het heeft allemaal een wat meer 3D-karakter (en de microcoils al helemaal als ik de soundclips hoor). Veel gitaristen weten niet wat ze ermee moeten aanvangen en noemen het dan maar steriel, terwijl ze gewoon ineens frequenties horen die ze bij een andere pickup niet horen.
Wat mij betreft staat Bill op dezelfde hoogte als Leo Fender en Les Paul.

[Antoon]

Ik heb wel sympathie voor de man maar ik heb nooit zijn smaak in geluid kunnen waarderen helaas. Het is een bepaald type guitarist die ze (en vooral het verhaal erbij) mooi vindt klinken en daar hoor ik niet bij. De Keystones ga ik nog wel een keer willen proberen maar afgaand op de clips die zijn te vinden heb ik geen hoge verwachtingen. Ik geloof ook niet dat al die elementen uit de 70s en 80s van hem voor Gibson nou zo'n success zijn geworden. Soms is er een tijdelijke herwaardering van zijn oude elementen, waaronder deze tijd. De Fender noiseless zijn trouwens met gemengde gevoelens ontvangen.

[muziekschuur]

Mijn Gibson Bill Lawrence elementen doet toch een hoop hoofden omdraaien als ik em in een buizenbak steek....
Het is echt de keten die iets doet....

[muziekschuur]

Van Willy Stich naar Bill Lawrence is geen ongebruikelijke stap in de jaren 50 & 60 als de nazi haat nog stevig in zijn schoenen staat. Wie was er uncooler. Een Rus of een duitser.... Daar konden de Amerikanen van toen nog wel een biertje aan wijden. Maar als iemand zijn naam had gewijzigd en zich als coole amerikaan gedroeg.... Dan was het OK. Want iedereen uit Amerika had wel ergens europese of Afrikaanse ouders... (Of mexikaans..... En een... indiaan... tsja.... daar waren alleen nog verhalen over)...

[no 1 hops]

Ik heb nog een splinternieuw setje micro coils liggen, nooit geïnstalleerd.
ik weet, een oude topic maar struikel hier nu even over.
pepe, heb je ze ooit al een keer gebruikt en wat was je ervaring?

[Pepe]

Nee, liggen nog steeds maagdelijk in het laatje te liggen.
Ik heb sterk het idee dat het een typisch Lawrence signature geluid heeft, niet mijn ding zal ik maar zeggen.
Ik heb ook geen idee waarom ik ze gekocht heb.

[no 1 hops]

je hebt PM.

[no 1 hops]

het wordt voor mij binnenkort ook een HNPD.
mocht de tele microcoils van Pepe overnemen waardoor ik nu een hele range van oud naar nieuwe pickups van Bill kan gebruiken in diverse gitaren.
ik kan ze jammer genoeg niet omruilen in de asat special tribute of ik zou de gitaar drastisch moeten verbouwen en dat vind ik in dit geval zonde mocht het niet een blijvertje zijn op de lange duur.
maar zo zie je maar weer, waar de een het geluid van de BL pups niet geweldig vind vind ik juist het ingebouwde/gewikkelde karakter van de MFD pickups nog steeds niet echt geweldig terwijl een ander het misschien helemaal top vindt ;-)