weight relief, wat vinden jullie?

[gitaargod]

Nu voel ik al een tijdje de behoefte om toch weer een poging les paul te doen. Ooit eentje gehad, lang geleden een Tokai uit 78 dacht ik, maar hij was loodzwaar, en dat was ook de reden dat ik 'm weg heb gedaan! Nu zie ik met enige regelmaat bij de Gibson Les pauls de termen modern en tradiotional weight relief langs komen. Modern heeft rondom in body stukjes niets en de traditional heeft een paar ronde gaten boven in de body.

Ik zou graag willen weten of er gitaristen zijn die hier ervaring mee hebben, zijn ze echt lichter, maakt het veel uit? En blijft de sound intact? Zijn er, en wat zijn, de soundverschilen bij de twee weight reliefs?

Ik heb helaas geen kans dit zelf te onderzoeken, geen winkels in de buurt met deze modellen. Ik kan ook niet veel meningen over dit onderwerp vinden op het internet.

Ik hoor het graag, barst maar los!

[RS-Rik]

Normale weight relief (Swiss cheese, stuk of 10 a 20 gaten) heeft voornamelijk invloed op gewicht weinig op sound. Wordt al decennia lang toegepast. Full chamber http://www.epiphone.com/press/P_UltraChambers.jpg heeft wat meer invloed op sound. Holler, voller, bassiger, weet ik veel hoe je 't moet noemen.

Gewoon proberen dás de enige manier om erachter te komen. Het zijn jouw watersnipjes die er eraan verspilt. Zelf testen is de enige remedie. Laat je niks wijsmaken door andermans meningen.

p.s. in 't zelfbouwhok ben ik nu bezig met een solide en een full chambered gitaar. De resultaten zullen spoedig volgen

[Duhsjaak]

Nou vooruit, ik pleit dat ik schuldig ben.

Ik wildé posten: Gibson maakt je lichter. Maar ik vroeg mij af of 'iemand lichter maken' misschien in de Amsterdamse dialect rock scène thuishoort.

Hoe dan ook vrienden, bedoeld als grap, zeg ik er maar even voor de zekerheid bij. Voordat de veren weer in de rondte vliegen.

Kijk elders hoe een vol perspex (lees kunststof) gitaar wordt opgehemeld en wees dan zo lekker eigenwijs alleen je eigen oren te geloven.

Speelt de gitaar lekker?
Klinkt ie zo, dat je m morgen weer met plezier inplugt?
Vind je m mooi?
Past ie in je budget?
En dan zo dat budget niet blutget wordt?

Dan zeg ik: Doen!!
Vriendelijke groet, Gus

[nickofzo]

Mijn Les Paul maakte mij destijds inderdaad ineens een klap lichter. Daarbij weegt het stukje hout ook nog eens geen drol. Maar klinken en spelen dat het doet! :D

[Venlonaer]

Ik vond de weight reliefed les paul die ik gehad heb (2010) schel en dun klinken. De chambered vond ik als een dikke les paul klinken.

[Mitch]

De normale weight relief (paar gaatjes boren, ook wel swiss chees genoemd) mist geen massa onder voor de klank elementaire delen dus gezeur daarover vind ik ook niet meer dan dat: gezeur. Chambered: grotere klankkamers, die al dan niet bewust verzonnen zijn 'voor de klank' mar waarvan ik toch vooral denk dat het een verdergaande afslankkuur is met een marketingpraatje: ik weet het nog niet. Ik heb er op een paar gespeeld en ik kreeg iedere keer de duidelijke indruk dat het akoestisch maar ook versterkt wat harder klonk, maar als je dat compenseerde met volume van de amp dan vond ik de klank wel wat minder mooi, waarbij ik het moeilijk vind om precies te zijn waar in het klankspectrum er voor mij iets miste.
Aan de andere kant, mijn mede-Schiedammer en gitaarkunstenaar Sander de Gier heeft van zijn Authority eens een massieve én een chambered versie gemaakt voor klanten en verdomd: die klonken eigenlijk vrijwel gelijk. Een eerdere chambered versie, waarvan ik het idee had dat -ie te fel was door de chambers, bleek zo fel en direct te zijn door een iets andere hoek van de kop met dito andere spanning. Dus tja, ideeën over welke specificaties nou precies verantwoordelijk zijn voor welke klankverandering: sommige mensen menen dat het allemaal heel duidelijk is, maar hoe meer ervaring ik krijg, hoe duidelijker het me wordt dat er juist zóveel factoren zijn dat het moeilijk wordt om alles aan losse dingetjes op te hangen.
Mijn advies: sluit niks uit op basis van specificaties.
Vuistregel is wel: chambered is nog lichter dan weight relieved, als gewicht belangrijk is voor je.

[Hotpepper01]

Als je een paar uur lang moet spelen met een Les Paul van ruim 5 kilo om je schouder dan krijg je - zelfs met een brede band - toch een zere schouder. Ik heb er zo eentje, maar ook wel lichtere Les Pauls. Ook weight relieved. Ik vind ze verschillend, niet zo zeer vanwege het gewicht, Swiss cheese, weight relieved of niet. Maar wel omdat ze andere elementen hebben, Tim Shaws, classic 57 of P90s etc. Dat maakt veel eerder het verschil uit.

[telerocker]

Eens met de vorige spreker. Drie sets met een zware LP om je nek en je bent hard op weg naar de chiropractor. Daarom zijn chambered en weight relief in principe goede ideeën. De kunst is het zo te doen dat je toch een mooie Les Paul-toon behoudt. Ik heb weinig ervaring met Les Pauls, dus kan niet zeggen wat nou beter klinkt. Ik hou het voorlopig bij een swampash HSS-strat, een lekker klinkend vlieggewicht.

[access]

Ik heb een CR (chambered reissue). Deze is bijna helemaal uitgehold. Zie http://www.chambered-reissue.org/ voor meer info.

Deze klonk en speelde voor mij beter dan andere reissues. De andere gitaren die ik geprobeerd had waren niet uitgehold. (r8's en r9's).

Ik was altijd van mening dat chambering en weight relieving totaal K#T was totdat ik, zonder het te weten, een CR uitkoos. ;)

Gewoon op je oren afgaan.

[gitaargod]

Wat me opvalt, dat er ongeveer net zo veel voorstanders als tegenstanders zijn. Ik had eerder verwacht dat de meesten alleen zouden zweren bij een echte solid body. Ik vroeg me eigenlijk af of de weight relief bodies eerder beginnen te feedbacken, jullie weten wel wat ik bedoel, toch? Of is dat meer te wijten aan de combinatie met de p.u's? Ik wil misschien een LP T-signature 2013 kopen, die heeft een traditional weight relief met 57 p.u.'s. Zijn dit misschien low output p.u's waardoor je al sneller de versterker harder zet en zodoende de handel begint rond te zingen?

[Eko]

Veel gitaristen denken dat een massieve gitaar meer toon oplevert. Billy Gibbons van ZZ Top heeft tone...... en een Gibson die zo ongeveer niets meer weegt en speelt met een setje snaren 008. Ga op jezelf af en kies wat je prettig vind.
Ik heb een Nitrobird van Dick Dijkman. Die heeft tone chambers ( uitgehold dus ) en heeft tone , spaart mijn rug en ziet er daarnaast ook nog eens leuk uit. Doet het voor mij dus. Iemand anders zal het misschien niets vinden , maar die hoeft hem ook niet te kopen......

[Tonton]

hier een goed plaatje ter vergelijk en verhaaltje: http://www.themusiczoo.com/blog/2012/a-guide-to-gibson-weight-relief/

Wat ik begrijp zijn full weight relief (chambered) wel wat gevoeliger voor feedback.
Ik vond een 2008 standard niet lekker om vast te houden, te licht. Je verwacht wat meer meat bij een Les Paul.
Toon kan wat anders zijn, maar niet veel en niet perce slechter meer nuances lijkt mij.
Dat qua toon alleen een full body Gibson goed kan klinken is meer nostalgische dweperij.

Maar goed Zakk Wylde zal wel lekker voor full body gaan, die zal een 2008 standard iets voor autorijders vinden :)

http://www.musiker-board.de/attachments/f3-musik-instrumente-know-how/f75-e-gitarren-forum/f401-userthreads-e-git/f778-marken-foren/f697-gibson/318078d1371993054-gibson-les-paul-userthread-gibson-weight-relief.jpg

[Brum]

Ik heb me wel 's laten vertellen dat er heden ten dage geen goeie, lichtere mahonie meer te krijgen is. Te duur, schijnt en dat Gibson daarom, vanuit kostenbesparing en gewichtsreductie, de gitaren op allerlei manieren uitholt. Don't shoot the messenger, het zijn niet mijn woorden, maar ik vond het wel een leuke om op te werpen. Ergens kan ik me er ook weinig bij voorstellen, gezien ik een Edwards Les Paul heb, die redelijk in het gewicht is, maar ook weer geen marmer of zo en toch volledig massief is. Lijkt me stug dat dat dan bij Gibson niet kan, dus wie het weet mag het zeggen. Als het wel waar is; iets met gebakken lucht.:roll:

[humbucker]

Ik vind dat het niet hoort op een Les Paul, zo is de gitaar niet ontworpen en het hoort dan ook niet als dusdanig verkocht te worden imo.

[Pepe]

Dat er te weinig grote delen licht mahonie voor handen kwam dateert al uit begin zeventig, de Les Paul werd ongekend populair en om toch aan die vraag te voldoen bedacht men de pancake constructie waarbij volstaan kon worden met kleinere delen. Toen met dat liet varen en terugviel op grote delen werden de Les Pauls ongekend zwaar en begon het weight relief verhaal.

In de jaren negentig bedacht bedacht men een variant; de gewone productie weight relief en de schaarse lichte grote delen krijgen een navenant prijskaartje.

Je kan zeggen, weight relief hoort niet op een LP en dat is prima maar dan mag je je beurs serieus opentrekken.

[Kim Wilson]

Ik vind dat het niet hoort op een Les Paul, zo is de gitaar niet ontworpen en het hoort dan ook niet als dusdanig verkocht te worden imo.
Lekker kort door de conservatieve bocht, niet? Als je geen veranderingen aan ontwerpen toelaat, kom je geen stap vooruit. Als alles zou moeten blijven zoals bij het eerste ontwerp, zouden we nu nog steeds met berenvellen aan het bos in moeten om eten te halen.

[Brum]

Je kan zeggen, weight relief hoort niet op een LP en dat is prima maar dan mag je je beurs serieus opentrekken.

Waarom kan het dan bij de bekende Japanse kopieën wel, vraag ik me dan af. Hebben ze bij Gibson dan zulks significant beter hout tot hun beschikking? En uithollen lijkt me ook een extra handeling in de productie, wat de prijs dan alleen maar zou opvoeren, zou ik denken. Ebben schijnt ook ineens bijna niet meer te kunnen en zo wel, dan betaal de je hoofdprijs bij Gibson, terwijl die Japanners dat gewoon doen zonder meerprijs. Als iemand mij dat nou 's kan uitleggen.

Een beter geluid, het zal wel, ik zal dat niet bestrijden, maar als men dan een oude jaren '50/'60, massieve Les Paul bespeelt, schijnt dat dan toch ineens de gitaar der gitaren te zijn. Schiet mij maar lek.

[Pepe]

Voor een mooi stukkie hout betaal je bij de Japanners ook big money. Voor een oude high end Tokai koop je ook een huidige Gibson Vos en de nieuwe high end Tokais stijgen nog daarboven uit.

Uithollen is meer werk maar blijkbaar goedkoper dan het verschil tussen licht mahonie en zwaar mahonie en bovendien, het mahonie van vroeger kwam uit Honduras maar al een paar decennia uit "Zuid Amerika" wat zoveel wil zeggen, het kan van alles zijn.
De CS Les Pauls kunnen nog best Honduras gebruiken maar Gibson zwijgt daar over, dat zou niet overal even goed vallen.

Of Honduras mahonie beter klinkt? Als je een oude Gibson hebt natuurlijk. En als je een moderne uitgeholde boomstam hebt, natuurlijk niet.

[Orpheo]

Je kan ook een te gek klinkende LP maken van lichter Korina. korina is soms nog wel mooier qua looks. Lichter mahonie is er ook hoor, kijk maar naar die verderlichten van PRS. De Tremonti weegt echt geen 5 kilo, en is gewoon massief mahonie. Gibson loopt de kantjes er gewoon vanaf.

[humbucker]

Lekker kort door de conservatieve bocht, niet? Als je geen veranderingen aan ontwerpen toelaat, kom je geen stap vooruit. Als alles zou moeten blijven zoals bij het eerste ontwerp, zouden we nu nog steeds met berenvellen aan het bos in moeten om eten te halen.


Natuurlijk is innovatie nodig, het moet zelfs! Maar de Les Paul dankt zijn klank nu eenmaal grotendeels aan zijn body constructie zoals die begin jaren 50 is uitgedacht. Om daar dan grote veranderingen aan door te voeren (zoals het uithollen van de body) is voor mij een brug te ver en heeft dan nog weinig te maken met een Les Paul.

Soms is goed, gewoon goed. En moet je ook niet willen verbeteren.

Dat het door een schaarste aan goed hout komt kan ik ook moeilijk geloven, andere producenten kunnen wel gewoon massieve gitaren leveren die niet te zwaar zijn. Ik denk eerder dat Gibson gepusht werd in de richting van goedkoper hout door wanbeleid en teveel aan kosten.

[Brum]

Voor een mooi stukkie hout betaal je bij de Japanners ook big money. Voor een oude high end Tokai koop je ook een huidige Gibson Vos en de nieuwe high end Tokais stijgen nog daarboven uit.

Uithollen is meer werk maar blijkbaar goedkoper dan het verschil tussen licht mahonie en zwaar mahonie en bovendien, het mahonie van vroeger kwam uit Honduras maar al een paar decennia uit "Zuid Amerika" wat zoveel wil zeggen, het kan van alles zijn.
De CS Les Pauls kunnen nog best Honduras gebruiken maar Gibson zwijgt daar over, dat zou niet overal even goed vallen.

Of Honduras mahonie beter klinkt? Als je een oude Gibson hebt natuurlijk. En als je een moderne uitgeholde boomstam hebt, natuurlijk niet.

Tokai is inderdaad wel prijzig als je de high end line hebt. Maar merken als Greco, Burney, Edwards en er zullen nog meer zijn, dat zijn gewoon hartstikke goeie gitaren en zitten echt juweeltjes tussen. Of mijn Edwards nou zo'n juweeltje is durf ik niet te zeggen, maar ik heb Gibson gitaren in handen gehad, dat was te slecht voor woorden en dan ben ik maar wat blij met een Japanse kopie (stiekem zelfs grotendeels Chinees) en dat voor een fractie van de prijs van een moderne Gibson. Ik bedoel dit niet te zeggen om Gibson eigenaren af te zeiken, ik heb er zelf ook eentje. Als je een goeie hebt, dan heb je een prachtige gitaar in handen en die moet je koesteren, maar het gros laat zich mijns inziens toch echt wel leiden door een naam. Men kraakt de Norlin Gibsons wel 's af, maar ik waag te zeggen dat daar meer juweeltjes tussen zaten dan heden ten dage en niks niet uitgehold en ja, wel zwaar vaak. Hoewel mijn SG dan weer geen drol weegt en die is ook volledig mahonie. Iets is er tegenwoordig niet helemaal sjuust bij Gibson heb ik het idee en het imperium begint ook hier en daar wat scheurtjes te vertonen...

[Orpheo]

Natuurlijk is innovatie nodig, het moet zelfs! Maar de Les Paul dankt zijn klank nu eenmaal grotendeels aan zijn body constructie zoals die begin jaren 50 is uitgedacht. Om daar dan grote veranderingen aan door te voeren (zoals het uithollen van de body) is voor mij een brug te ver en heeft dan nog weinig te maken met een Les Paul.

Soms is goed, gewoon goed. En moet je ook niet willen verbeteren.

Dat het door een schaarste aan goed hout komt kan ik ook moeilijk geloven, andere producenten kunnen wel gewoon massieve gitaren leveren die niet te zwaar zijn. Ik denk eerder dat Gibson gepusht werd in de richting van goedkoper hout door wanbeleid en teveel aan kosten.

En dat is de waarheid als een koe. Norlin had aanvankelijk vrij weinig met muziek(instrumenten) en zag in Gibson een manier om goed, snel en veel cash te vergaren, net als CBS met Fender.dat het merk naar de knoppen ging, kon ze niet rotten. Het is echt een illusie dat er niet genoeg licht mahonie is: het 'kost' alleen teveel, zeker nu Gibson gewoon zoveel miljoen schuld heeft en dat omgezet moet worden naar winst. PRS, Washburn, Schecter, ESP en vele anderen kunnen wel licht 'mahonie' krijgen, waarom Gibson dan niet? Ik zet overigens mahonie tussen haakjes omdat het merendeel dat je tegenkomt op gitaren echt geen mahonie is maar eerder een variant van iroko, merbau of meranti. Dat hout weegt echt een ton en moet uitgehold worden...

[Pepe]

Mooi licht mahonie in grote stukken is er wel alleen niet in hele grote aantallen. Hele bossen zijn beschermd of anders wel opgekocht, het is schaars dus duur en dat geldt voor iedereen. Een Tremonti is ook niet goedkoop en bij PRS gaat de prijs razendsnel omhoog met schaars hout, sneller dan bij Gibson zou ik haast zeggen.
Ook Japanners zijn vrij praktisch, goedkope modellen zijn, zoals bij Gibson, vaak niet eendelig.

Je ziet het aan een LP junior, bij Gibson heb je die vanaf 600 euro met 3 delige bodies en matte finish, daarboven wordt de finish gluster, de lak wordt nitro, board rosewood en de bodies eendelig. Rond die tijd zit je bij de 3000 euro. Die curve hanteert iedereen min of meer. Daarnaast heb je nog een Azie/USA factor en marketing onkosten die een rol in de prijs spelen.

Ik snap dat je graag de specs van een 3000 euro gitaar in je 600 euro gitaar terugziet.

[Orpheo]

Mooi licht mahonie in grote stukken is er wel alleen niet in hele grote aantallen. Hele bossen zijn beschermd of anders wel opgekocht, het is schaars dus duur en dat geldt voor iedereen. Een Tremonti is ook niet goedkoop en bij PRS gaat de prijs razendsnel omhoog met schaars hout, sneller dan bij Gibson zou ik haast zeggen.
Ook Japanners zijn vrij praktisch, goedkope modellen zijn, zoals bij Gibson, vaak niet eendelig.

Je ziet het aan een LP junior, bij Gibson heb je die vanaf 600 euro met 3 delige bodies en matte finish, daarboven wordt de finish gluster, de lak wordt nitro en de bodies eendelig. Rond die tijd zit je bij de 3000 euro. Die curve hanteert iedereen min of meer.

Een PRS zit op gelijkwaardig niveau met de wat duurdere niet customshop Gibsons qua prijs. Daarnaast, mahonie groeit redelijk snel (vergeleken bij Rosewood of palissander) en al een jaar of 50 wordt mahonie gekweekt. het is niet alsof een PRS singlecut nou zoveel goedkoper is dan een Gibson. Ik snap heel goed dat bijvoorbeeld de instap-range niet zo licht kan zijn, maar de wat duurdere niet-customshoppers mogen imho niet uitgehold worden, daar zijn ze te duur voor. gewoon 'normaal' mahonie gebruiken... (en zoveel scheelt het niet eens: 450 gram, hooguit).

[Tonton]

aha dat light weight mahogany een kwaliteit is die dus hollings onnodig maakt, zo had ik het nog niet bekeken.
interessant. Volgens Gibson's site is mijn LP ook solid: "a carved figured maple cap fitted onto a solid mahogany back"
als ik die Gibson production filmpjes zie is de back 3 gelijmde delen, maar lijkt dat die van mij 1 piece is.
Ik zal hem eens op de weegschaal zetten :)

Dat ebony verhaal snap ik ook niet.
Ik vind Ebony wel fijn (heb een Ibanez en een LTD met ebony) en zelfs goedkope oosterse gitaren zoals Chapman kunnen ebony hebben.
En dan zit Gibson zo moeilijk te doen met baked maple ipv roseweood en ebony
maar goed die hadden dan ook een leverancier/inspectie issue en regelgeving import kan anders zijn voor final product ipv raw material
Hier Gibson zijn verhaal over houtsoorten: http://www2.gibson.com/Support/FAQ-Tonewoods.aspx

[Pepe]

Ik weet het niet... mijn Vos Goldtop woog 3.8 kg en was niet uitgehold, het valt wel mee dat Gibson zo zwaar zijn in die klasse? Er is een USA winkel die hele lijsten heeft met gitaren en gewichten erbij en als je daar op let dan zijn het niet de Gibsons die nou zo zwaar zijn. Wat me opviel waren de CS Jaguars met 4.5 kilo en de Duo Jet Gretsches die chambered zijn en toch boven de 4 kg zitten terwijl ik een '72 Duo Jet heb die amper 3 kg weegt.
Iedereen heeft gewoon dezelfde problemen.

[Orpheo]

Fender en vele andere USA bouwers gebruiken ook ebben. het heeft te maken met importeren: gibson heeft jarenlang de kantjes van de importprocedure eraf gelopen, 'illegaal' ebben gebruikt en daar kregen ze problemen mee. is allemaal goed gedocumenteerd.

@ pepe: je VOS is ook een customshop he. Ik heb t over de goedkopere lijnen.

Solid wil zeggen dat het niet gelamineerd is. Niet dat het al dan niet uitgehold is. Dan zouden ze het massive of non-chambered kunnen/moeten noemen.

[Brum]

Mooi licht mahonie in grote stukken is er wel alleen niet in hele grote aantallen. Hele bossen zijn beschermd of anders wel opgekocht, het is schaars dus duur en dat geldt voor iedereen. Een Tremonti is ook niet goedkoop en bij PRS gaat de prijs razendsnel omhoog met schaars hout, sneller dan bij Gibson zou ik haast zeggen.
Ook Japanners zijn vrij praktisch, goedkope modellen zijn, zoals bij Gibson, vaak niet eendelig.

Je ziet het aan een LP junior, bij Gibson heb je die vanaf 600 euro met 3 delige bodies en matte finish, daarboven wordt de finish gluster, de lak wordt nitro, board rosewood en de bodies eendelig. Rond die tijd zit je bij de 3000 euro. Die curve hanteert iedereen min of meer. Daarnaast heb je nog een Azie/USA factor en marketing onkosten die een rol in de prijs spelen.

Ik snap dat je graag de specs van een 3000 euro gitaar in je 600 euro gitaar terugziet.

Pepe, als jij het verschil tussen een driedelige of ééndelige body kunt terug horen, dan daag ik je uit.;) Goed hout is goed hout en als je er een dekkende laag overheen gooit, of een esdoorn laag, dan ga je dat verschil niet horen en niet zien. Misschien had Gibson juist beter naar die Jappen kunnen kijken, hoe die de prijs laag weten te houden. De kosten liggen in Azië inderdaad lager en verdomd, men koopt toch maar massaal Japanse Fenders, al is het maar omdat er Fender op staat en is toch gewoon verkoopbaar. Misschien bouwen die Aziaten inmiddels, mits je er een beetje prijs tegenaan gooit, gewoon verdomd goeie gitaren. Of stiekem deden ze dat eind '70/begin '80 al...

[Pepe]

Het maakt mij sowieso niet uit hoe en waar een gitaar van gemaakt is. Als ie maar lekker oogt en bruikbaar is.

De Aziaten bouwen allang en niet stiekum hele goede gitaren. Maar er komt ook ook een hoop onzin vandaan. Japan is een uitzondering misschien, daar zit onzin ook goed in elkaar.

[humbucker]

Mooi licht mahonie in grote stukken is er wel alleen niet in hele grote aantallen. Hele bossen zijn beschermd of anders wel opgekocht, het is schaars dus duur en dat geldt voor iedereen. Een Tremonti is ook niet goedkoop en bij PRS gaat de prijs razendsnel omhoog met schaars hout, sneller dan bij Gibson zou ik haast zeggen.
Ook Japanners zijn vrij praktisch, goedkope modellen zijn, zoals bij Gibson, vaak niet eendelig.

Je ziet het aan een LP junior, bij Gibson heb je die vanaf 600 euro met 3 delige bodies en matte finish, daarboven wordt de finish gluster, de lak wordt nitro, board rosewood en de bodies eendelig. Rond die tijd zit je bij de 3000 euro. Die curve hanteert iedereen min of meer. Daarnaast heb je nog een Azie/USA factor en marketing onkosten die een rol in de prijs spelen.

Ik snap dat je graag de specs van een 3000 euro gitaar in je 600 euro gitaar terugziet.

Tuurlijk, alle waar naar z'n geld, dat zeg ik niet. Maar ik denk dat bij Gibson, in verhouding tot andere merken, die verhouding wat schever ligt. Kijk naar Heritage, om er 1 te noemen. Die bouwen wel LP's zoals het hoort (in de US notabene), en hun prijzen zijn vergelijkbaar met een Gibson gatenkaas.

Het kan natuurlijk ook dat je bij Gibson meer betaalt voor "de naam"... ;)

[Pepe]

Maar dat is toch mooi? Dat je kan kiezen?


De namen van fabrikanten die bang for the buck geven zijn wel bekend dacht ik. Ondertussen zie ik maar weinig G+L, Heritage, Yamaha en Hamer voorbij komen dus waarschijnlijk speelt er voor de meesten nog wat meer bij.

[gitaargod]

O jee, wat een discussie! Is er misschien iemand die een traditional naast een modern weight relief heeft geprobeerd? Wat vinden jullie er van?Misschien dat ik morgen naar een gitaarwinkel ga waar ze wat gibsons hebben hangen 2013 en 2014, dat zou dan betekenen 2013 met cheese holes en 2014 met rondom langwerpige uithollingen. Met een beetje aandacht zou ik zelf dan iets wijzer moeten worden, maar ja in een winkel ervaar je het anders dan in een oefenhok of 3 uur lang op een podium.

Ik heb een Strat CS en die is ook niet bepaald licht maar heeft wel heel veel toon, net als die loodzware stratjes uit de 70"s.

[Tonton]

mijn LP custom is 4kg (solid 1 piece hout) en mijn strat 60th commemorative 3.5kg (ook 1 piece), dus zo'n schokkend verschil is het ook nou weeer niet.

[jaccowon]

Over de Japanse gitaren die ik zo vaak aangehaald zie in deze thread;
Navigator Les Pauls, dus de custom shop ESP Les Pauls, gebruiken Honduras mahonie. En om een of andere reden is dat tegenwoordig gewoon zwaar. Komt zeer weinig voor dat je een exemplaar onder de 4.25 kilo vindt.
Tokai haalt zijn mahonie al jaren uit Afrika, tegenwoordig Madagascar geloof ik, en dat is veel lichter. De oude Tokai's hadden 'waarschijnlijk' Zuid-Amerikaanse mahonie maar dat varieerde enorm in gewicht. Ik heb een all maho 1981 LS-100OR (Walsh signature, zo'n rode) gehad en die woog 3.5 kg. Ik heb ze tot 4.6 kg zien variëren.
Die dure Greco Super Reals uit 1980/81 gemaakt van oude ook weer Zuid-Amerikaanse maho waren ook virtueel niet onder de 4 kg te vinden, eerder vanaf 4,25 kg.
Over de huidige Edwards is men het niet eens. Die zijn meestal erg licht en men vermoed dat er een Aziatische maho variant gebruikt wordt. Deze zijn erg resonant maar weer wel wat smaller in het spectrum.

Ik heb een chambered Greco Les Paul gehad en die woog gewoon ook 4.5 kg. Chambered betekent niet per se licht.
Gewicht zegt ook niets over klank. Ik hoor mensen wel eens roepen dat een zwaardere Les Paul ook vetter klinkt in het laag, ik heb genoeg zware Les Pauls gehad die niet op konden tegen 1 kilo lichtere exemplaren.
Het ligt allemaal aan de kwaliteit van het hout.
Zoals al eerder gezegd: gebruik je oren en als je het lekker vindt klinken, wees tevreden ongeacht wat de gitaar voor samenstelling heeft.
Ik moet wel zeggen dat de chambered gitaren, zoals ook bijvoorbeeld Corsa's, echt wel meer akoestisch klinken unplugged, en dat hoor je ook iets terug uitversterkt.

[kwispelhond]

In de jaren 70 vroeg de klant juist om zware instrumenten, iedereen was er toen van overtuigd dat zwaar beter klonk dus alle fabrikanten zochten juist het zwaarste hout uit, die eerder genoemde "pan-cakes" waren niet omdat het mahonie te dun was maar daar zat een plak maple tussen om het juist zwaarder te maken (niet te verwarren met de latere 2-delige body's). Ik heb mijn eigen LP Standard uit de 70'er jaren net even gewogen: 4.3kg, werd toen dus als een vedergewicht gezien. Mijn LP Special weegt maar 3kg!! Mahonie hoeft dus niet zwaar te zijn, zelfs mijn TB-bas weegt maar 4kg en da's toch echt wel een serieuze plank qua formaat!!

[stijnkenens]

Dat fineertje esdoorn van 2mm in een pancake zal het gewicht nu niet maken.

Waarom zit iedereen maar te zeveren over zware lespauls, heb je het volume al eens bekeken?
Een lespaulbody is 1cm dikker dan eender welke andere gitaar. En dan zit er nog een curve in de top die nog eens een cm hoger gaat.
Je mag er dus minstens 3/4 kg bij rekenen.

Dus elke vergelijking met een andere gitaar / vorm is van de pot gerukt !



s.

[gitaargod]

Nou, ik heb de kans gehad om een paar Gibson LPtjes te testen en moet helaas concluderen dat gewicht ook maar gewicht is. Het zal ook wel een invloed hebben op de klank, maar dat is vaak niet goed te horen, omdat ze dan net weer andere elementen hebben.

Omdat ik niet zo heel veel tijd had en mijn budget niet verder dan 2000 Euro gaat, heb ik alleen een aantal Lptjes tussen de 1400 en 2000 getest. Wat mij opvalt dat de goedkopere (T-signature en Classic) slecht afgewerkt en afgesteld zijn. De topkam is TROEP, echt heel slordig, snaren blijven hangen, moet opnieuw gevijld worden, het Materiaal lijkt me ook niet het beste. De intonatie (vals), actie (hoog) en halsafstelling (heel hol) is heel slecht. De potmeters draaien te zwaar. De elementen (57) en (Zebra) vallen ook tegen, of dit is een kwestie van smaak, of zijn hier ook verschillen in produktiejaar?

Gelukkig heb ik ook nog een goede ervaring: de Gibson Les Paul Traditional 2014, kost 2000 Euro, goede topkam, solid body, fantastische elementen (59 tribute), intonatie is goed, actie is redelijk oké en hals is een beetje hol, maar dat kan ik natuurlijk nog verbeteren. Ik heb de gitaar kunnen stemmen en ik heb er op kunnen spelen. 1 persoonlijk nadeel is de boomstam van een hals, is 50's denk ik, te dik voor mijn kleine kinderhandjes!

De volgende keer ga ik de modellen tussen de 2000 en de 3000 proberen, misschien dat die toch beter zijn qua kwaliteit en qua specs meer voldoen aan mijn smaak.

Conclussie: er was ooit een tijd dat je een Gibson van 1400 Euro (3000 Gulden) blind op kwaliteit kon kopen, deze tijd is definitief verleden tijd. En, gewicht en geluid zijn persoonlijke dingetjes, en dat moet je zelf ervaren.

[Brum]

Weet je wat ik vreemd vind aan jouw redenatie? Dat het zo perse een Gibson moet zijn, dat je dan maar gaat kijken naar de Gibsons in de duurdere regionen. Ik zou dan denken, dan ga ik wel naar andere alternatieven kijken. Persoonlijke mening hoor, geen veroordeling of zo.

[gitaargod]

Weet je wat ik vreemd vind aan jouw redenatie? Dat het zo perse een Gibson moet zijn, dat je dan maar gaat kijken naar de Gibsons in de duurdere regionen. Ik zou dan denken, dan ga ik wel naar andere alternatieven kijken. Persoonlijke mening hoor, geen veroordeling of zo.

Ja, daar valt iets voor te zeggen. Ik heb al wel eens een oude Tokai (1978) gehad, die klonk goed en was ook goed bespeelbaar, het enige nadeel was hier het gewicht. Maar, ik had dit argument zelf al afgezwakt in mijn vorige conclussie. Sound, bespeelbaarheid, afwerking en afstelling gaan boven gewicht.

Ik dacht (hoopte) dat ik 1 keer in mijn leven een Gibson zou kunnen kopen, ja ook om de naam, maar dan ook om de sterkte van dit merk, zoals kwaliteit, duurzaamheid, goede investering, enz..., maar die vlieger gaat dus duidelijk niet meer op.

Wie weet kijk ik toch ook wel naar alternatieven.

[jaccowon]

Ik heb bijna 20 oude Tokai LP's gehad, nu nog 3 en ze kunnen inderdaad logischerwijs iets variëren in gewicht.
IK weet niet wat je zwaar vindt maar als je een 1979-1980 LS-80 koopt, zal hij echt niet zwaarder zijn dan 4.2 kg. Die zwaardere Tokai's vind je af en toe bij de lagere modellen (LS-50, 60), de all maho modellen (LS-100 OR, GT of N) en de LS-150.
Mijn 1979 LS-80 weegt 3,95 kg, 1980 LS-120 4,13kg en 1981 LS-200 4,15 kg. Dat is niet zwaar.

[jaccowon]

En een oude LS-80 kost niet meer dan 1500 euro en geeft je 1P back, 2P solid top, nitro, fret edge binding.
Als je in de buurt woont maar eens langskomen, dan ben je wel overtuigd.

[gitaargod]

Ik heb bijna 20 oude Tokai LP's gehad, nu nog 3 en ze kunnen inderdaad logischerwijs iets variëren in gewicht.
IK weet niet wat je zwaar vindt maar als je een 1979-1980 LS-80 koopt, zal hij echt niet zwaarder zijn dan 4.2 kg. Die zwaardere Tokai's vind je af en toe bij de lagere modellen (LS-50, 60), de all maho modellen (LS-100 OR, GT of N) en de LS-150.
Mijn 1979 LS-80 weegt 3,95 kg, 1980 LS-120 4,13kg en 1981 LS-200 4,15 kg. Dat is niet zwaar.

Het gewicht kan ik je niet meer geven, maar ik had 'm gekocht voor weinig, weinig omdat ie schijnbaar te zwaar was.

Waar kan ik in Nederland (Oosten) of in Duitsland (Westen) terecht voor Tokai?

[Brum]

Dit is wel een heel aardig adresje geloof ik: http://www.tokaiguitar.de/produkte.php
Waaronder ook Faber, misschien ook een leuk alternatief.

[gitaargod]

Dit is wel een heel aardig adresje geloof ik: http://www.tokaiguitar.de/produkte.php
Waaronder ook Faber, misschien ook een leuk alternatief.

Dat is 600km! x 2 = 1200km!!

[jaccowon]

Gottfried heeft ook licht optimistische prijzen voor zijn oude Tokai's.

Bedoelde je een nieuwe of oude Tokai?

[gitaargod]

Gottfried heeft ook licht optimistische prijzen voor zijn oude Tokai's.

Bedoelde je een nieuwe of oude Tokai?

Maakt niet zo heel veel uit, oud is ook goed, mits in goede staat

[Martin_]

Conclussie: er was ooit een tijd dat je een Gibson van 1400 Euro (3000 Gulden) blind op kwaliteit kon kopen, deze tijd is definitief verleden tijd. En, gewicht en geluid zijn persoonlijke dingetjes, en dat moet je zelf ervaren.

Waarom zoek je geen gebruikte Gibson uit deze tijd? Je hoeft er maar eentje te vinden die aan je wensen voldoet. Gewoon de tijd er voor nemen totdat je weet: "dit is hem".

[gitaargod]

Waarom zoek je geen gebruikte Gibson uit deze tijd? Je hoeft er maar eentje te vinden die aan je wensen voldoet. Gewoon de tijd er voor nemen totdat je weet: "dit is hem".

Ja, ik heb tijd, geen haast, maar ik was even nieuwsgierig naar nieuwe moderne betaalbare Gibsons, en dat viel dus wel tegen. Eigenlijk zou ik Gibson een mailtje moeten sturen, ik kan me niet voorstellen dat zij hier blij mee zijn.

[Brum]

Dat is 600km! x 2 = 1200km!!

Oh ja, ik was er een beetje van bestellen uitgegaan, maar da's dus niet de bedoeling. Vergeet m'n tip.:D

[Pepe]

Waarom zoek je geen gebruikte Gibson uit deze tijd? Je hoeft er maar eentje te vinden die aan je wensen voldoet. Gewoon de tijd er voor nemen totdat je weet: "dit is hem".

Daar eindigde ik. Van een Tokai naar een Greco naar een Gibson R6 naar een oude Gibson.

De oude Goldtop is niet alleen de lichtste en beste -voor mij dan- maar ook niet de duurste van het stel. Ik had misschien beter gelijk daar naar kunnen zoeken maar dan had ik de lol van het zoeken niet gehad.

[Mitch]

Juist. Ik doe ook geen eens de moeite om te zeiken over "de nieuwe Gibsons". Ik heb tweedehands gekocht, getest tussen verschillende exemplaren en kon niet blijer zijn met mijn Les Paul Standard. Ja oké, pickups naar eigen smaak, want die rommel die Gibson er meestal zelf in stopt (57, BB1-3, BB Pro, geen idee wat die nieuwste pickups doen) is niet te hachelen.
Maar in ieder geval goed dat je je niet blind staart op één factor (gewicht) of op één periode. Lekker blijven zoeken, er komt vanzelf een keer iets goeds voorbij. Je hebt écht niet per se Custom Shop nodig om een lekkere gitaar te hebben. Ja, ze zien er vrijwel zonder uitzondering het beste uit, maar afgezien daarvan... al genoeg Faded Studio's gehoord waar ik het direct op zou kunnen :crazyhappy: