Lips delicious (backseat of a taxi)

[Tupelo]

Lips delicious (backseat of a taxi) (https://soundcloud.com/anthony-patch-his-funeral/lips-delicious-backseat-of-a), ach ja, waarom niet.

Het rammelt, daarvan ben ik mezelf bewust.
Ik weet ook waardoor het komt.
Al meegemaakt met Badalamenti revisited toen ik die opnieuw opnam als 1922 (some previous year).
Ik ben van start gegaan met toetsen.
Dat moet ik niet doen.
In dit geval had ik eerst de gitaarpartij moeten opnemen en daarna de organetta, zo rond 1.00h heb ik mijn gitaarpartij geprobeerd aan te passen naar een niet zo strak stuk organetta.
Anyhoe, voorlopig kan het ermee door.
Het gaat om het idee.
Volgende keer doe ik 'm goed. :)

[Kefding]

Nou, ik vind het anders aardig goed uit de verf komen zo. Prettige klank, fijn gespeeld en het de intro geeft meteen een bijzonder smaakje aan het geheel. Het enige dingetje dat me opvalt is dat er een ruis doorheen zit, waarschijnlijk is dit gebeurd tijdens het opnemen. Het valt mij op, maar het is niet per se storend, just sayin'.

Ik zeg: meerrrr! :)

[Tupelo]

Thanx. :)

Hmm... ruis... ruis is fijn, brengt er een beetje leven in.

Maar uhh... mijn organetta heeft geen midi-out dus die heb ik opgenomen door mijn Tascam met interne mics voor de organetta te zetten. En in zo een organetta zit een ventilatortje dat begint te loeien zodra je de stekker in het stopcontact doet. Ik denk daarmee de ruis te hebben verklaard. Persoonlijk vind ik het niet zo een ramp.

Belangrijkste les verder is voortaan eerst gitaarpartijen inspelen, daarna toetsen.
Op gitaar ben ik i.i.g. iets strakker dan op toetsen, dus dat is beter refereren.

[Cageman]

Ruis tot op zekere hoogte geeft een "echte" vibe alsof je erbij bent. Samen met dat vage stukje gesproken tekst zorgde het er bij mij voor dat ik het lied ingezogen werd. Solo komt er nog leuk overheen toch niet te overheersend. Hij had wel wat langer gemogen van mij.

Ik heb overigens wel even moeten opzoeken wat een organetta precies is. Heb je zo'n (mint)groene?
Het echte rammelen hoor ik niet echt. Dit hoeft trouwens ook niet dodelijk strak te zijn.

Je nummers hebben een herkenbare eigenzinnige sfeer. Inspirerend!
Te zien ook aan het feit dat iedereen van je wil jatten, dan wel na-apen:soinnocent:.

Loeters,

Merijn

[Tupelo]

Dit is het vehikel.

http://s30.postimg.org/43vx7cqu9/S6300319.jpg

Solo's zijn niet mijn ding.
In bandjes heb ik altijd de rol van leadgitarist toegeschoven gekregen, gecombineerd met toetsenist.
Best een hondenbaan.
Nu vind ik mezelf niet eens een verschrikkelijke solo gitarist, maar ik heb gewoon een bloedhekel aan gitaarsolo's.

Een uitdaging ligt bij mij meer bij het strak inspelen van een melodie, en bij het verzorgen van een (volwassen) arrangement.
Organetta en slaggitaar (waarover ik niet helemaal tevreden ben wat strak zijn betreft) heb ik misschien wel 10* ingespeeld om te krijgen wat je nu hoort.
Solo vond ik na de 2e keer eigenlijk prima ook.

Voordeel van het nadeel van het opnameproces slecht beheren, is dat het me dwingt alles minimalistisch te houden.
Daar houd ik van.
Zoals mijn Griekse collega chefkok altijd opmerkte :


Jij moeilijk doen ?
Waarom jij moeilijk doen ?
~stilte en na een onbegrepen blik~
Goed... dan jij moet moeilijk doen !

En daarmee was de kous af zeg maar.
Die man heeft me in alle facetten van het leven enorm geinspireerd. :)

[paulusdeBKB]

Het is een, in mijn oren, heel mooi filmpisch stukje geworden. De strakheid is voor wat het is ruim goed zat - strakker zou denk ik zelfs afdoen aan de sfeer zoals ik die ervaar.

Wel heb ik een uitdaging voor je, die je wel of niet kunt oppakken: zou je eens willen proberen om een nieuw idee te introduceren op de plaats van het outtro, en dat uitwerken? Van mij mag het daar wel 'up' namelijk, misschien met een extra partij erbij. In de lengte die het nu is, verveelt het geenszins. Je kunt dit verder melken als je daar zin in hebt. En met melken bedoel ik niets dan positiefs.

Leuk!

edit: en hoera voor heftruckchauffeurs van weinig woorden!

[Duhsjaak]

Wat een pracht toetsen.
Ik probeer al zeker dertig jaar vriendjes te worden met toetsen. Dan probeer ik het weer een tijdje en dan geef ik zo'n ding maar weer weg, want echt lukken doet het niet.

Met zo een als deze zou het prima kunnen lukken. Veel minder intimiderend door een zwaar overdreven aantal toetsen.
Heeft ie ook geen koptelefoon/uit?

Maar rammelen is niks mee mis.
Nou hopen dat iemand je filmische dingen in een soundtrack propt. Kom je ineens in een situatie, waarin je kunt gaan kiezen welke werk je de rest van je leven wil doen. Alleen nog maar doen wat je leuk vind. Super is dat.

EN dat gaat gebeuren. En niet teveel van je kruit in één keer verschieten.
Zoenbare lippen? Check. Lied 1.
Achterbank van de taxi? Check. Lied 2.

Doseren. Anders ben je te snel door de suggestieve titels heen.
Gaaf hoor.
Laat maar piep en knor maken die troep.
Next one please!
Vriendelijke groet, Gus

[Cageman]

Cool ding inderdaad. Ik zag ergens dat ie met lucht werkt, dus koptelefoon output lijkt me sterk.

Overigens zie ik dat ik onduidelijk was. Met "hij had wel wat langer gemogen" doelde ik niet op de solo, maar op het nummer in zijn geheel. Een solo kan wat mij betreft ook goed sferisch werken, zoals hier. Dan dient t meer als klein extra laagje dan als de gitarist z'n moment of glory.

Loeters,

Merijn

[Fusion]

Mooi! Jouw stijl bevalt me wel. Jammer alleen dat dat jazzy sologitaartje zo hard links gepand is en ook nog eens wat te veel dB's erin gooit in t begin steeds. Verder mag er best wel tussen de solootjes iets om t geheel op te vullen, een ander geluidje erbij ofzo.

[Duhsjaak]

Oh, sorry, is het ventilatortje daarvoor? Voor een soort harmonium idee?
Kom er maar op. Nee, dan is een koptelefoon uitgang niet aan de orde.
Lachen hoor, dat ik dat had gemist.
Vriendelijke groet, Gus

[Tupelo]

Voor de liefhebbers... er is ook gewoon een digi-ding (ben benieuwd of je het ventilatortje erin kunt mixen).


http://www.youtube.com/watch?v=CF38m8pB0qI

Hoor het deuntje voor het eerst.
Kennelijk nodigt het apparaat je gewoon uit tot van die zwierige boemtjakjes.

[Tupelo]

Overigens vind ik 'm in luncheon (https://soundcloud.com/anthony-patch-his-funeral/luncheon-the-worms-wake-up) beter tot recht komen. Mooie van dat oude gebakje is dat wanneer je een veelheid van tonen aanslaat, er toch op iets dissonants ontstaat, op de opname is dat niet heel erg goed te horen, maar hoe langer je het apparaat de tijd geeft om aan te zwellen, hoe meer dat opkomt, en dan klinkt dat lievige snoepachtige dingetje ineens best dreigend. :D

[Duhsjaak]

Dwaas verhaal natuurlijk, maar in feite is de organette een mechanische doorontwikkeling van Hohners blaas dingen.
Ooit zat ik in een band genaamd Morannon. Daarvan was ik de zanger. En we hadden ons eerste grote optreden op 8 mei 1968.
Wij waren zeer underground. De band, die laat horen hoe dat klonk heb ik nog.

Wij hadden ook nog nooit geoefend, o ja, de drummer was ziek.
Alle drie andere bandleden hadden de grondschema's van de nummers wel geoefend op Hohners blaas dingen, maar dat gaf mij als zanger geen houvast.
Had ik al vermeld dat de drummer ziek was?
Nou dan komt je leeftijd als redding.

Als 17 jarige wacht de hele wereld op jou. Heb je dat op je 37e nog? Dan ben je toch wel errug sneu. Maar op je 17e ga je gewoon drummen. Had ik al gezegd dat ik de Zangert was. Nou, dat bomt niks. Dan ben je de drummer en de zanger.

Met die outfit hebben we de Franse TV gehaald in de tijd dat Nederland anderhalve TV zender hadden.
Niet om op te scheppen, maar het geluid doet het nodige.
En dat is dus waar het op neerkomt. Een musicus kan niet veel meer doen dan de gevoelens van het publiek organiseren.
En de ene keer ben jij het publiek en de andere keer ben ik dat.

Prachtgeluid, dat zul je begrijpen. Ondanks dat ik eens wist dat zoiets bestond.
Ik word, doordat mijn gevoelens zeer effectief worden georganiseerd, heel blij van dat orgel.
Of hoe dat ook heet.

Geniale Tupelo, geniaal orgel!
Keep on keepin' on!!,
Vriendelijke groet, Gus