Tupelo
14 februari 2014, 15:30
Ja, ook hier.
En 't is niet geworden waar ik lang openlijk GAS over gespuwd heb, maar een type gitaar dat ik al sinds heel lang sluimerend begeer, een Fender Mustang uit '75/'76.
Ik type '75/'76 omdat er een discrepantie is, geen ding waarover ik mezelf zorgen maak.
Hals zou gezien de headstock '76 zijn, serienummer, body & tuners doen '75.
En daarmee verbeeld ik mezelf in ieder geval een gitaar uit mijn geboortejaar te pakken te hebben.
Vandaag is geen dag om foto's te maken, wellicht dat ik bij beter licht eens wat plaatjes maak.
Voorlopig doen we het even met deze.
http://i58.tinypic.com/t8vmnt.jpg
Hoe speelt 'ie ?
Verbazingwekkend licht.
Het is een short scale (24 als ik me niet vergis) en dat is wennen voor me, maar ik heb geen grote handen en merk dat deze scale meer spreiding mogelijk maakt.
De radius is wat meer rond dan ik gewend ben, op zich heb ik daar geen problemen mee.
Enige waar ik voorlopig tegenaan loop is dat duim accoorden juist moeilijker gaan dan op andere gitaren.
De hals lijkt smaller te zijn, en daardoor moet ik mijn duim verder naar binnen bewegen dan gebruikelijk voor duim akkoorden.
Verder is het een droom om op te spelen.
Reden is vooral de lage output van de elementen dat het mogelijk maakt voor mij om op mijn eigen manier zonder plectrum te spelen.
Eindelijk kan ik electrisch doen wat ik akoustisch kan.
Dat was nogal een probleem namelijk.
Deze gitaar pikt niet alle bijgeluiden van mijn fingerpicking op, heeft niet verschrikkelijk veel attack.
Hoe klinkt 'ie ?
Heerlijk dun.
Eigenlijk, klinkt wellicht raar, komt 'ie in de buurt van het geluid dat mijn Hofner 457 archtop maakt; en dat voor een solid body ?
Het gaat om een ash body overigens, gevalletje '75.
De gitaar is erg resonant, het lijkt of er een natruurlijke vorm van reverb op zit.
Wanneer ik inplug op mijn AC4 is het net of ik een beetje reverb hoor, en dat vind ik erg prettig.
Verder zit 'ie vooral in het treble & mid gedeelte, op een Vox is dat in mijn beleving helemaal niet ongunstig, zowel mijn AC30 als AC4 vind ik erg bassig, met deze gitaar heb ik daar geen last van.
Bovendien maakt 'ie een mooie crunch mogelijk.
Waarbij ik met mijn telecaster al snel een randje heb, kan ik het volume bij deze gitaar flink open gooien voor er een randje begint te onstaan.
Schakelingen maken veel mogelijk, ik merk dat ik er een beetje van die Nile Rodgers licks uithaal, uit phase.
Verder jazz, a la Norah Jones, en van die iele ijzeren overstuurde geluidjes die Blixa Bargeld maakt.
Me love it !!
Technisch ?
De hals is in orde en het ziet er naar uit dat hij een refret heeft gehad, wat ik helemaal niet betreur als het gaat om origineel zijn ofzo, in die zin ben ik praktisch.
Verder is 'ie origineel, d.w.z. Fender F-tuners, waarover ik niet veel goeds lees.
Vooralsnog blijft de gitaar goed op stemming, en voorzie ik geen probleem.
Enige dat mogelijk vervangen moet worden is de topkam, die vind ik wat te ver ingesleten.
Tremolo is een drama.
Nu speel ik niet met tremolo, maar ga je dat ding gebruiken dan is je gitaar snel vals.
Voorlopig doe ik daar ook niets aan, omdat de gitaar zonder tremolo gebruik gewoon goed op stemming blijft.
Mocht ik later tegen problemen aanlopen, dan laat ik die tremolo vastzetten.
Anyhoe.
Geen dik racemonster (wie heeft het ooit in zijn hoofd gehaald racing stripes aan te brengen op Mustangs ?).
Daarentegen een heerlijke resonante slag- en geluidjes gitaar, met veel verschillende bruikbare elementschakelingen.
Ik ben er erg blij mee, omdat ik voor mijn gevoel een gitaar te pakken heb die het mogelijk maakt mijn jazzy escapes op hoger volume uit te voeren, maar ook om flink noise en Blixa stijl mee te spelen.
Eigenlijk komt 'ie me in al mijn speelstijlen tegemoet.
En 't is niet geworden waar ik lang openlijk GAS over gespuwd heb, maar een type gitaar dat ik al sinds heel lang sluimerend begeer, een Fender Mustang uit '75/'76.
Ik type '75/'76 omdat er een discrepantie is, geen ding waarover ik mezelf zorgen maak.
Hals zou gezien de headstock '76 zijn, serienummer, body & tuners doen '75.
En daarmee verbeeld ik mezelf in ieder geval een gitaar uit mijn geboortejaar te pakken te hebben.
Vandaag is geen dag om foto's te maken, wellicht dat ik bij beter licht eens wat plaatjes maak.
Voorlopig doen we het even met deze.
http://i58.tinypic.com/t8vmnt.jpg
Hoe speelt 'ie ?
Verbazingwekkend licht.
Het is een short scale (24 als ik me niet vergis) en dat is wennen voor me, maar ik heb geen grote handen en merk dat deze scale meer spreiding mogelijk maakt.
De radius is wat meer rond dan ik gewend ben, op zich heb ik daar geen problemen mee.
Enige waar ik voorlopig tegenaan loop is dat duim accoorden juist moeilijker gaan dan op andere gitaren.
De hals lijkt smaller te zijn, en daardoor moet ik mijn duim verder naar binnen bewegen dan gebruikelijk voor duim akkoorden.
Verder is het een droom om op te spelen.
Reden is vooral de lage output van de elementen dat het mogelijk maakt voor mij om op mijn eigen manier zonder plectrum te spelen.
Eindelijk kan ik electrisch doen wat ik akoustisch kan.
Dat was nogal een probleem namelijk.
Deze gitaar pikt niet alle bijgeluiden van mijn fingerpicking op, heeft niet verschrikkelijk veel attack.
Hoe klinkt 'ie ?
Heerlijk dun.
Eigenlijk, klinkt wellicht raar, komt 'ie in de buurt van het geluid dat mijn Hofner 457 archtop maakt; en dat voor een solid body ?
Het gaat om een ash body overigens, gevalletje '75.
De gitaar is erg resonant, het lijkt of er een natruurlijke vorm van reverb op zit.
Wanneer ik inplug op mijn AC4 is het net of ik een beetje reverb hoor, en dat vind ik erg prettig.
Verder zit 'ie vooral in het treble & mid gedeelte, op een Vox is dat in mijn beleving helemaal niet ongunstig, zowel mijn AC30 als AC4 vind ik erg bassig, met deze gitaar heb ik daar geen last van.
Bovendien maakt 'ie een mooie crunch mogelijk.
Waarbij ik met mijn telecaster al snel een randje heb, kan ik het volume bij deze gitaar flink open gooien voor er een randje begint te onstaan.
Schakelingen maken veel mogelijk, ik merk dat ik er een beetje van die Nile Rodgers licks uithaal, uit phase.
Verder jazz, a la Norah Jones, en van die iele ijzeren overstuurde geluidjes die Blixa Bargeld maakt.
Me love it !!
Technisch ?
De hals is in orde en het ziet er naar uit dat hij een refret heeft gehad, wat ik helemaal niet betreur als het gaat om origineel zijn ofzo, in die zin ben ik praktisch.
Verder is 'ie origineel, d.w.z. Fender F-tuners, waarover ik niet veel goeds lees.
Vooralsnog blijft de gitaar goed op stemming, en voorzie ik geen probleem.
Enige dat mogelijk vervangen moet worden is de topkam, die vind ik wat te ver ingesleten.
Tremolo is een drama.
Nu speel ik niet met tremolo, maar ga je dat ding gebruiken dan is je gitaar snel vals.
Voorlopig doe ik daar ook niets aan, omdat de gitaar zonder tremolo gebruik gewoon goed op stemming blijft.
Mocht ik later tegen problemen aanlopen, dan laat ik die tremolo vastzetten.
Anyhoe.
Geen dik racemonster (wie heeft het ooit in zijn hoofd gehaald racing stripes aan te brengen op Mustangs ?).
Daarentegen een heerlijke resonante slag- en geluidjes gitaar, met veel verschillende bruikbare elementschakelingen.
Ik ben er erg blij mee, omdat ik voor mijn gevoel een gitaar te pakken heb die het mogelijk maakt mijn jazzy escapes op hoger volume uit te voeren, maar ook om flink noise en Blixa stijl mee te spelen.
Eigenlijk komt 'ie me in al mijn speelstijlen tegemoet.