Karel V
8 december 2013, 19:52
Voordat je je aan deze recensie begint, vind ik het belangrijk dat je weet, dat ik Eltjo Haselhoff niet persoonlijk ken en geen banden heb met zijn uitgeverij. Hopelijk heb je wat aan mijn commentaar.
Eltjo Haselhoff moet heel wat hebben gedubd over de titel van zijn zojuist verschenen boek, Gitarologie. Het boek gaat niet over gitaar spelen, maar over de technische aspecten van de gitaar. Hij kwam met een zelfbedachte term die op het eerste gezicht wat vreemd, voor sommigen misschien minder serieus, aandoet. Toch is het een term en titel die de inhoud goed dekt. ‘Logie’ staat in het Grieks (λογια) voor: de studie van; de wetenschap van. Haselhoffs boek is, zoals de subtitel deze publicatie mijns inziens terecht omschrijft, ‘Het ultieme kennisboek voor gitaristen’. Dat klinkt pretentieus, maar is het allerminst. Gitarologie blijkt inderdaad het boek bij uitstek als je als gitarist werkelijk wilt begrijpen hoe de gitaar werkt – dat wil zeggen hoe de gitaar welk geluid voortbrengt en wat er vervolgens met dat geluid gebeurt. Hoeveel gitaristen worstelen niet met die vragen en wisselen voortdurend van gitaar, snaren en afstelling op zoek naar ‘het mooiste geluid’.
Het boek beschrijft in eenvoudige bewoordingen, maar tot in de kleinste details ‘het volledige avontuur van geluidsgolven, beginnend bij de trillende snaar, via de trillingen door de brug, de resonanties in het bovenblad en de klankkast, de trillingen door de lucht, de reflecties in de kamer, microfoons en digitale recorders, tot het moment dat in je oor de luchttrillingen worden omgezet in elektrische signalen die naar je hersens gaan.’ Dat is veel en lijkt vooral saaie wetenschap, maar is het beslist niet als je Haselhoff aan het woord laat. Eltjo Haselhoff behoeft onder gitaristen geen aanbeveling; in zijn ‘fingerstyle’ genre behoort hij tot de aller besten. Op de cd’s die van zijn gitaarspel verschenen en zijn instructie-dvd’s toont hij zich niet alleen een begenadigd gitarist, maar tevens een leermeester die beschikt over didactische gaven en aangename onderkoelde humor.
Die eigenschappen van hem vind je terug in het prachtig verzorgde, rijkelijk geďllustreerde Gitarologie. Daarin laat de auteur zien dat hij, naast gitarist, een technicus en wetenschapper is van een bijzonder soort. Al sinds jong had hij grote behoefte de techniek van de gitaar te doorgronden en experimenteerde hij met zelf bedachte en in elkaar geknutselde opnameapparatuur. Hij is zijn passie altijd trouw gebleven en heeft zich, na het behalen van een ingenieursdiploma en doctorsgraad in de natuurkunde, met overgave gestort op het ‘hoe en het waarom’ van zijn instrument. Dat is in zijn geval bovenal de akoestische gitaar, ofschoon veel van wat hij uit de doeken doet ook opgaat voor de elektrische gitaar.
Je hoeft op internet maar ‘gitaar’ of, nog beter, ‘guitar’ te googelen en je raakt al gauw verstrikt in een wereld van fora waarop gitaristen schreeuwen om uitleg en die bol staan van hoogdravende (vaak elkaar tegensprekende) theorieën. Wat Haselhoff ons leert is natuurkundig niets nieuws, maar de manier waarop hij zijn natuurkundekennis, technisch inzicht en beheersing van zijn instrument toepast op de eerste aanraking van de snaar tot de laatste bewerking van een thuisopname doet hij met een ijzeren logica van het begin tot het eind.
Hoewel bij een eerste doorbladeren van het boek de soms wel erg gevulde bladspiegel kan afschrikken, is Haselhoffs stijl zo aangenaam (en zelfs lichtvoetig) dat Gitarologie leest als een ‘jongensboek’. Ook de alfa’s onder de gitaristen neemt hij bij de hand en legt hij in heel begrijpelijke hoofdstukken uit wat snaarlengte, -dikte en -spanning nu precies als effect sorteren, wat letterlijk ieder onderdeel van de gitaar doet (en niet doet!) met de door de snaar voortgebrachte trillingen en hoe je de beste akoestische opnames kunt maken. Materialen, houtsoorten, bouwwijzen, versterking, microfoons, opnameapparatuur, alles komt aan bod. Iedere uiteenzetting vat hij aan het slot in de meest simpele vorm samen en bovendien geeft hij allerhande praktische informatie, tips en schema’s waarmee elke gitarist zo aan de slag kan.
Na het lezen van dit boek kan je gevoeglijk alle honderden discussiefora op internet laten voor wat ze zijn, waar het gaat om de technische aspecten van de gitaar. Gitarologie is inderdaad het ultieme kennisboek voor gitaristen en ook nog eens een genot om te lezen. Voor de aficionado’s een must.
Gitarologie, Eltjo Haselhoff, Peghead Productions, 2013 (ISBN 978-90-8100003-0-7), hard cover, groot formaat,184 pagina’s.
Eltjo Haselhoff moet heel wat hebben gedubd over de titel van zijn zojuist verschenen boek, Gitarologie. Het boek gaat niet over gitaar spelen, maar over de technische aspecten van de gitaar. Hij kwam met een zelfbedachte term die op het eerste gezicht wat vreemd, voor sommigen misschien minder serieus, aandoet. Toch is het een term en titel die de inhoud goed dekt. ‘Logie’ staat in het Grieks (λογια) voor: de studie van; de wetenschap van. Haselhoffs boek is, zoals de subtitel deze publicatie mijns inziens terecht omschrijft, ‘Het ultieme kennisboek voor gitaristen’. Dat klinkt pretentieus, maar is het allerminst. Gitarologie blijkt inderdaad het boek bij uitstek als je als gitarist werkelijk wilt begrijpen hoe de gitaar werkt – dat wil zeggen hoe de gitaar welk geluid voortbrengt en wat er vervolgens met dat geluid gebeurt. Hoeveel gitaristen worstelen niet met die vragen en wisselen voortdurend van gitaar, snaren en afstelling op zoek naar ‘het mooiste geluid’.
Het boek beschrijft in eenvoudige bewoordingen, maar tot in de kleinste details ‘het volledige avontuur van geluidsgolven, beginnend bij de trillende snaar, via de trillingen door de brug, de resonanties in het bovenblad en de klankkast, de trillingen door de lucht, de reflecties in de kamer, microfoons en digitale recorders, tot het moment dat in je oor de luchttrillingen worden omgezet in elektrische signalen die naar je hersens gaan.’ Dat is veel en lijkt vooral saaie wetenschap, maar is het beslist niet als je Haselhoff aan het woord laat. Eltjo Haselhoff behoeft onder gitaristen geen aanbeveling; in zijn ‘fingerstyle’ genre behoort hij tot de aller besten. Op de cd’s die van zijn gitaarspel verschenen en zijn instructie-dvd’s toont hij zich niet alleen een begenadigd gitarist, maar tevens een leermeester die beschikt over didactische gaven en aangename onderkoelde humor.
Die eigenschappen van hem vind je terug in het prachtig verzorgde, rijkelijk geďllustreerde Gitarologie. Daarin laat de auteur zien dat hij, naast gitarist, een technicus en wetenschapper is van een bijzonder soort. Al sinds jong had hij grote behoefte de techniek van de gitaar te doorgronden en experimenteerde hij met zelf bedachte en in elkaar geknutselde opnameapparatuur. Hij is zijn passie altijd trouw gebleven en heeft zich, na het behalen van een ingenieursdiploma en doctorsgraad in de natuurkunde, met overgave gestort op het ‘hoe en het waarom’ van zijn instrument. Dat is in zijn geval bovenal de akoestische gitaar, ofschoon veel van wat hij uit de doeken doet ook opgaat voor de elektrische gitaar.
Je hoeft op internet maar ‘gitaar’ of, nog beter, ‘guitar’ te googelen en je raakt al gauw verstrikt in een wereld van fora waarop gitaristen schreeuwen om uitleg en die bol staan van hoogdravende (vaak elkaar tegensprekende) theorieën. Wat Haselhoff ons leert is natuurkundig niets nieuws, maar de manier waarop hij zijn natuurkundekennis, technisch inzicht en beheersing van zijn instrument toepast op de eerste aanraking van de snaar tot de laatste bewerking van een thuisopname doet hij met een ijzeren logica van het begin tot het eind.
Hoewel bij een eerste doorbladeren van het boek de soms wel erg gevulde bladspiegel kan afschrikken, is Haselhoffs stijl zo aangenaam (en zelfs lichtvoetig) dat Gitarologie leest als een ‘jongensboek’. Ook de alfa’s onder de gitaristen neemt hij bij de hand en legt hij in heel begrijpelijke hoofdstukken uit wat snaarlengte, -dikte en -spanning nu precies als effect sorteren, wat letterlijk ieder onderdeel van de gitaar doet (en niet doet!) met de door de snaar voortgebrachte trillingen en hoe je de beste akoestische opnames kunt maken. Materialen, houtsoorten, bouwwijzen, versterking, microfoons, opnameapparatuur, alles komt aan bod. Iedere uiteenzetting vat hij aan het slot in de meest simpele vorm samen en bovendien geeft hij allerhande praktische informatie, tips en schema’s waarmee elke gitarist zo aan de slag kan.
Na het lezen van dit boek kan je gevoeglijk alle honderden discussiefora op internet laten voor wat ze zijn, waar het gaat om de technische aspecten van de gitaar. Gitarologie is inderdaad het ultieme kennisboek voor gitaristen en ook nog eens een genot om te lezen. Voor de aficionado’s een must.
Gitarologie, Eltjo Haselhoff, Peghead Productions, 2013 (ISBN 978-90-8100003-0-7), hard cover, groot formaat,184 pagina’s.