PDA

View Full Version : Verschil 1998 US strat - hedendaagse strat



bullitshot
24 november 2013, 15:36
Ik ben aan het kijken naar een US fender strat. Ik heb een nette 2ehandse gezien uit 1998 zonder mods. Wat is eigenlijk het verschil tussen die van 1998 en een nieuwe van 2012/2013? Wat zou een nette strat uit 1998 moeten kosten?

vulvasonic
25 november 2013, 08:38
Er is niet gek veel verschil. Het meest in het oog springende verschil zijn de brugzadels. Fender is teruggegaan naar de gebogen zadels uit vroeger tijden. De 98'er heeft nog die grote, rechthoekige blokken (ze zullen vast een naam hebben, maar daar kan ik even niet opkomen). Ik vind die zadels van toen eigenlijk wel heel chic en ze voldoen uitstekend. Helemaal niks mis mee. Maar ze vielen niet zo heel erg in de smaak bij de puristen, omdat ze toch iets teveel afweken van dat vintage spul. En zoals je weet is vintage altijd beter. Onzin natuurlijk, maar zo werkt dat nu eenmaal in gitaarland.

Qua prijs moet je denken aan een bedrag van tussen de 700 en 900 euro, waarbij ik moet zeggen dat ik 900 echt veels te veel vind. Je komt ze zelfs wel eens tegen voor 600 en veel mensen vinden dat een normaal bedrag voor deze gitaar. Nu mag dat best een 'normaal' bedrag zijn, feit blijft dat je ze voor een dergelijk bedrag met een vergrootglas moet zoeken. Reken op 700/800 euro.

JP074
25 november 2013, 16:14
Hey,

in die tijden had je een USA Standard nieuw voor 1300-1500 gulden.

900 Euro neertellen voor zo'n gitaar, al is ze in nieuwstaat, lijkt me echt teveel. Ik zou meer richting 6 a 700 gaan.

Maar: wat de gek ervoor geeft, natuurlijk.

Mzzl.

Tabula Rasa
25 november 2013, 16:23
in die tijden had je een USA Standard nieuw voor 1300-1500 gulden.


Ja, en mijn moeder deed voor een gezin van 4 personen in 1996 nog voor 100 gulden (45 eurootjes) alle boodschappen voor een week en we aten heel behoorlijk.

Een 1956 strat mag eigenlijk ook niet veel meer kosten dan 200 dollar.

Het gaat om het huidige aanbod en het bedrag waar ze gemiddeld voor weg gaan. Als werkelijk iedereen bereid is er 1200 euro voor te betalen, en iedereen vraagt er ook 1200 euro voor, dan hoef je niet aan te komen met 1000 euro.

Vergelijken met een nieuwprijs heeft weinig zin denk ik. Probeer de tweedehands en de nieuwe, kijk welke je het prettigs vind en koop die gewoon.

Sinner1980
25 november 2013, 16:48
Zo'n 15 jaar...;)

Zonder gekheid; oets staat mij bij dat Fenders uit de jaren '90 niet geliefd zijn onder de kenners. Ik zou daar overigend niet veel waarde aan hechten hoor; goed is goed en goed is vaak weer heel subjectief. Testen dus!

arjanb01
25 november 2013, 17:07
Ik heb zelf als eerste 'echte serieuze' gitaar een Fender American Standard strat uit 1995 gehad. Prima gitaartje, ruim 6 jaar op gespeeld en veel aan kunnen modden (2 hummies erin gekloot toen, andere electronica) en was meer dan bruikbaar gitaartje !
Heel degelijk en stabiel ding. Niks mis mee. In 1997 tweedehands 1395 gulden voor betaald.

MWB
26 november 2013, 09:24
Denk 650-700 een mooie prijs is voor een American Standard uit die tijd, 800-900 is inderdaad wat aan de hoge kant.

fred dons
26 november 2013, 10:28
een 98 standard heeft waarschijnlijk nog de swimming pool route (transitie was in 98-99) latere standard strats hebben een h-s-h routing, ook heeft de 98 een fineer laag over multiple stukken hout (poplar of elzen),en de brug heeft een zinken blok, dit maakt hem niet zo populair bij de verzamelaars maar als je hem puur als een player koopt dan merk je daar eerlijk gezegd niets van (klinkt en speelt als een strat) dat gezegd hebbende zou ik er geen 900 euri voor over hebben. er zijn voor dat geld betere 2ehands strats te koop

arjanb01
26 november 2013, 10:53
Hooguit 600 euro. Ik zie ze zelfs wel eens voor minder voorbijkomen. In 1995 hadden die strats ook al een swimmingpool routing om hummies kwijt te kunnen. Dus qua bouwpakketje kun je met die gitaar alle kanten uit.

stratman1976
26 november 2013, 15:45
Hey,

in die tijden had je een USA Standard nieuw voor 1300-1500 gulden.

900 Euro neertellen voor zo'n gitaar, al is ze in nieuwstaat, lijkt me echt teveel. Ik zou meer richting 6 a 700 gaan.

Maar: wat de gek ervoor geeft, natuurlijk.

Mzzl.

In die tijd heb ik een USA Strat gekocht, maar die waren echt wel vanaf F1595,-

SaferSephy
26 november 2013, 17:07
Eigenlijk weet ik heel weinig van strats tussen 1990 -2005. Wat ik wel heb gelezen is dat de QA van Fender op de USA's sinds 2008 echt stukken beter is geworden ten opzichte van daarvoor. Ik weet echter niet hoe deze zich verhoudt tot de kwaliteitsnormen van 1998, maar misschien kan iemand anders hier inzicht over geven.

Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van de recente USA's en zou bij mij de keuzevolgorde als volgt zijn als je puur naar jaartallen kijkt:

1954-1971
2008-2013
1986-2007 (weet ik te weinig vanaf)
1982-1985 (ronduit lelijk en geen strats IMO)
1972-1982 (Er hangt een dermate nare vibe rondom strats uit deze periode dat ik me hier nooit aan zou wagen)

Reeel? waarschijnlijk niet, maar toch..

JP074
26 november 2013, 20:05
In die tijd heb ik een USA Strat gekocht, maar die waren echt wel vanaf F1595,-

Feedback en dat soort zaken hadden ze echt wel voor dat geld toen:

Wou je een Epiphone Les Paul Custiom: Fl. 1299,- (...).

Fender Standard Stratocaster, pallisander toets 22 fretten inclusief koffer: Fl 1299,-

Ik heb in die tijd een Lonestar gekocht: 1700 Gulden.

Dat weet ik nog zo goed, want in die tijd was ik op zoek naar een eerste "professionele" gitaar. Mijn leraar van toen( Fender-Freak) wees me op Feedback en toonde me de folder...

Die Strat heb ik nog steeds en naar volle tevredenheid.

vulvasonic
27 november 2013, 04:14
Eigenlijk weet ik heel weinig van strats tussen 1990 -2005. Wat ik wel heb gelezen is dat de QA van Fender op de USA's sinds 2008 echt stukken beter is geworden ten opzichte van daarvoor. Ik weet echter niet hoe deze zich verhoudt tot de kwaliteitsnormen van 1998, maar misschien kan iemand anders hier inzicht over geven.

Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van de recente USA's en zou bij mij de keuzevolgorde als volgt zijn als je puur naar jaartallen kijkt:

1954-1971
2008-2013
1986-2007 (weet ik te weinig vanaf)
1982-1985 (ronduit lelijk en geen strats IMO)
1972-1982 (Er hangt een dermate nare vibe rondom strats uit deze periode dat ik me hier nooit aan zou wagen)

Reeel? waarschijnlijk niet, maar toch..

Dit is idd een heel apart lijstje. Ten eerste ga je volledig voorbij aan het feit dat je vroeger uit slechts 1 model kon kiezen, terwijl je tegenwoordig uit een heel scala aan modellen kan kiezen. Als ik lees dat een 54'er jouw voorkeur zou hebben (boven alle andere), zou ik eerder adviseren om te kijken naar een AVRI, jaren 50 modelletje.
Vervolgens ben je net zo blij met een 71'er dan met een 54'er. Dat is nogal een verschilletje.
En dan prefereer je ook nog eens de periode 82/85 boven de periode 72/82. Alsof Fender in 1971 de beste strat maakte en in 1972 ineens de alleslechtste. Dat werkt natuurlijk niet zo. De 'angst' voor deze slechte periode heeft eigenlijk maar met een paar kleine dingetjes te maken, waarbij slecht 1 ding echt in het oog schiet. En dan bedoel ik natuurlijk de 3-puntsbevestiging. Een geweldig systeem, maar door de enorme werkdruk en enkele dramatische keuzes bij CBS werden die 'operaties' geregeld slordig uitgevoerd. Dat wil echter helemaal niet zeggen dat het allemaal per se zo verschrikkelijk beroerd was. En dan ga je er ook nog vanuit dat de gitaren uit 81 en 82 daar ook nog bij horen, terwijl de stratocaster toen één van de grootste en beste veranderingen onderging in de hele geschiedenis van het model. Vrijwel alle werknemers kregen de zak en Fender ging verder met een stuk of 300 wernemers die nog maar een paar gitaren per dag produceerden. En ze keerden in vele opzichten terug naar het vintage concept van de begindagen van de stratocaster. De gitaren kregen weer de normale kop terug, ipv die grote harses, de 3-punts bevestiging werd geschrapt en men ging weer over naar de gewone 4 schroeven zonder tilt adjustment systeem, de gitaar kreeg betere elementen (het brugelement iig) en zowel de belly cut als de arm relief werden ouderwets ruim uitgesneden. Slechts de gegoten zadels bleven bestaan. Maar ja, ten eerste zijn die zo erg niet en ten tweede kun je die voor een paar centen vervangen voor gebogen staal. De modellen waarover ik het heb worden nu ook wel 'Smith strats' genoemd en deze staan zeer hoog aangeschreven. Bij verkoop van deze modellen zie je het er vaak bij staan, omdat dat blijkbaar op veel mensen het effect heeft van een goedkeuringsstempel. Overigens zie je 'Smith strat' ook wel eens staan bij stratocasters uit 1983, die overduidelijk te herkennen zijn aan het feit dat de input op de slagplaat is bevestigd. Voor alle duidelijkheid: dit zijn GEEN Smith strats (al zetten ze het er 100 keer bij). Dat de man aan de wieg heeft gestaan van beide modellen doet niet terzake.

Fender maakt sinds 1987 (meen ik) weer geweldige gitaren (en dan heb ik het over hun standaard modellen). En eigenlijk kun je zeggen dat ze zo goed waren dat ze tot op de dag van vandaag geen reden hebben gezien daar veel aan te veranderen. Er ZIJN veranderingen doorgevoerd, maar die zijn zeer miniem en vooral gericht op details. Kwalitatief hebben die veranderingen amper iets teweeg gebracht. De randen van de toets hebben op een gegeven moment meer afgerond voor een betere feel (daar zul je nu inmiddels amper iets van merken), ze hebben enkele jaren geleden een hele kleine, maar slimme aanpassing gedaan aan de tuners. De oude werkten evengoed en zijn feitelijk ook gewoon dezelfde, maar tegenwoordig loopt het deel waar de snaar zich omheen draait in hoogte op, waardoor 1 snaargeleider afdoende is, ipv twee. Maar geloof me, een American Standard Stratocaster uit (ik noem maar iets) 1991 is kwalitatief niks minder (en ook niks beter trouwens) dan een American Standard Stratocaster uit (ik noem maar iets) 2011. En eigenlijk zegt dat alleen maar iets over hoe goed Fender de boel runt. :)

Maar ach......, verder. Er circuleren letterlijk miljoenen strats op deze aardkloot en ze komen in vele gedaantes. Als je wat moeite doet kun je er een paar duizend uitproberen in alle prijslkassen, kleuren, configuraties, authenticiteit en noem maar op. En uiteindelijk gaat het er alleen maar om of je er eentje kunt vinden die het best bij je past. En dat hoeft geen eeuwen te duren.
Geef mij 400 euro en ik ben volmaakt gelukkig. Ik zou een geinige strat kopen en er lekker een paar maanden aan werken en aanpassen tot ik mijn droomgitaar heb. Ik heb dat eerder gedaan. Mijn handen jeuken om dat kunstje nóg eens te flikken. :D