Tony Bacon, mooie boeken maar...

[Luca P]

Wie kent de boeken van Walter Carter & George Gruhn?
Of een van de andere hier onder?
Die van Carter en Gruhn (dé bekendste vintage guitar kenner ter wereld) zijn mooi!!
Weinig tekst en voor de rest foto's. Zo dik als een telefoon boek.
De Tsumura (zag ze voor $100 op Ebay) heeft een zootje juweeltjes, dat de Amerikanen bang zijn dat alle gitaren naar het Verre Oosten verdwijnen.
Zelf heb ik een 25 boeken met foto's.
De eerste die ik kocht was een vertaling van Tom Wheeler's Guitar Book ergens eind jaren 70. Zwart/wit maar dag en nacht met mijn hoofd in dat ding.
Wat lezen jullie allemaal?

http://ecx.images-amazon.com/images/I/51P8B6XVR8L._SY300_.jpg http://www.vintagearchtop.com/images/books/tsumura.jpg

http://ecx.images-amazon.com/images/I/5172EST5M9L._SL500_AA300_.jpghttp://ecx.images-amazon.com/images/I/51K9F6CMD3L.jpg

[Harry]

eigenlijk lees ik al jaren niet meer over gitaren. Tony Bacon komt me bekend voor, denk dat zijn boek wel in mijn kast staat, maar daar is het altijd bij gebleven. Al is het heerlijk om plaatjes van al dat moois te kijken!

[Rizz]

Acoustic guitar magazine online en voor de rest heb ik het meeste van mijn kennis hier op dit forum opgedaan..

[Pepe]

De eerste was die van Duchossoir, de Tom Wheeler volgde begin tachtig. Een paar Bacons, het grote Burns boek en dat boek over duitse gitaren van Schnepel en Lemme. Voor de rest lees ik Guitarplayers vanaf begin 80 maar de laatste tijd lees ik het vooral online, dat scheelt 50 pagina's aan ads.

[Rinze]

Het boek van Wheeler en de Guitar Player Repair Guide ken ik zowat uit mijn hoofd. Verder vanaf begin jaren 80 jaren de Music Maker gelzen, vanaf 1989 de Guitar Player en vanaf 2000 overgestapt naar de Gitarre & Bass wegens meer bladzijden en betere tests voor minder geld. Nu net als Pepe eigenlijk alleen nog online een aantal gitaarbladen. Maar het blijft mooi.

[vulvasonic]

Ik heb slechts enkele boeken over Fenders. Twee bekende dunnetjes (1 over de telecaster en 1 over de stratocaster), een heel dik boek over het leven van Leo Fender (zeer interessant), nóg een boek over de stratocaster, te weten 'Curves, Contours and Bodyhorns' (dat boek hoorde bij een documentaire over de strat) en een mooi boek over de Fender versterkers. Ook die laatste is erg mooi, maar eigenlijk iets te technisch voor een simpele geest als ik. En ik heb heeeeel lang een prachtig 'plaatjesboek' van de bieb geleend, vol met de meest fantastische foto's van de bekendste, maar ook wat minder bekende modellen. Jammer dat ik die niet meer heb, hoewel er inmiddels behoorlijk wat pagina's van aan elkaar geplakt moeten zitten.

En dan vergeet ik bijna nog een uiterst geinig miniboekje te vermelden. Maakte deel uit van een reeks boekjes die precies zo groot en dik waren als een CD-hoesje. Eén van die boekjes ging over de gitaar.

That's about it! :)

Trouwens wel het ideale verjaardagsgeschenk. Ik kan uuuuuuuren in die boeken bladeren en me vergapen aan alle pracht.

De eerste twee boekjes die ik noemde bevatten niet bijzonder veel geile plaatjes, maar voorzag wel in een eindeloze diarree aan feitenkennis van alle modellen tot 1996 of zoiets en alles tot in de kleinste details. Er zijn tijden geweest dat ik beide boeken letterlijk uit mijn blote hoofd kon opdreunen. Het is heerlijk om een zaak als Eig te kunnen betrappen op bedrog, puur op basis van feitenkennis. Zo hadden ze ooit een behoorlijk afgekaaide, rode telecaster uit 1968 te koop staan. Ik wist meteen dat het er eentje was uit 1972. Maar wel een geweldig ding. Ik zou de gitaar kopen voor €1800,- en ik had een afspraak met ze gemaakt dat ik de gitaar op de eerst komende woensdag op zou halen. Ik wilde nl wel even onder de motorkap kijken. Toen ik er kwam om mijn gitaar op te halen, vertelde die lul van Eig dat hij de gitaar verkocht had, terwijl de gitaar er nog hing en we bovendien al een deal hadden. Ik was ZIEDEND van woede.
Ruim een jaar later kwam ik er weer eens langs. Met frisse tegenzin, maar ik had plectrums nodig en zij waren open, terwijl de andere muziekzaken gesloten waren. Mijn oog viel meteen op een glimmend zwarte telecaster uit 1968. En ik wist meteen dat het dezelfde telecaster was als die van ruim een jaar eerder. Ook deze kwam uit 1972. Ze hadden de gitaar opnieuw laten lakken en nu stond ie ineens te koop voor €3000,-!!!
Die lul van Eig sputterde nog tegen en beweerde glashard dat het toch echt een andere gitaar was. Met luide stem, zodat iedereen het kon horen, zei ik: "Verklaar dan eens hoe het mogelijk is dat ik je nu, zonder te kijken, kan vertellen wat het serienummer van de gitaar is?" En ik noemde het serienummer (die had ik nl onthouden, omdat het zo'n simpel nummer betrof). Ik heb die klootzak verbaal alle hoeken van het pand laten zien, waarbij ik een hele rits aan oplichterspraktijken van hun kant opdreunde. Alle klanten verlieten de winkel.
Tot op de dag van vandaag ben ik woedend dat ik door dat vieze stelletje mijn droomgitaar heb moeten laten schieten. En dat terwijl ik het geld bij me had. Ik wist ook precies hoe ik 'm weer wilde laten opkalefateren. Die gitaar was echt mijn droomgitaar.
Klootzakken!!! :angry:

[Pepe]

Dat je die boeken vroeger gelezen hebt, dat geeft je een voordeel vind ik. Die kennis kwam van redacteuren die alles moesten verifiëren en dubbel checken en bovendien alles uit eerste hand. De gitaren werden vergeleken, de makers werden geïnterviewd en bovendien was alles nog overzichtelijk. De kennis die je nu leest over Fenders en Gibson is vooral internet kennis, soms to the point maar soms ook stompzinnig gelul in de ruimte. Die Fender serienummers bijvoorbeeld, die worden als heilig gehanteerd. Ik kan me nog een uitspraak van Freddie Tavares herinneren die daarover zegt... "al die betweters die zeggen, je Fender is dan en dan gebouwd want kijk naar het serienummer... zelden dat dat klopt, je moet weten hoe het productieproces hier ging en je kan dat gewoon niet aan de hand van een paar cijfers nagaan...neem dat maar aan van de man die jarenlang verantwoordelijk was voor die band.

[vulvasonic]

Ik denk dat je voor het grootste deel gelijk hebt, maar in de drie boeken die ik heb over de Stratocaster zijn ook verschillende versies te lezen over hetzelfde onderwerp. En soms komen er meerdere personen met meerdere verklaringen voor enkele belangrijke ontwikkelingen aangaande de stratocaster, zelfs in 1 boek. Een boek is dus niet per definitie betrouwbaarder dan het internet. Heeft ook een beetje te maken met de manier waarop je het internet gebruikt. Als je iets opzoekt wat voor jou op dat moment interessant is en je gaat googlen naar het betreffende onderwerp en je neemt genoegen met het 'antwoord' of de 'verklaring' van de eerste de beste Jan Doedel op één of ander vaag forum, dan ben je fout bezig. Er staat nu eenmaal gigantisch veel onzin op het www. Zelfs Wikipedia is lang niet altijd even betrouwbaar, terwijl de inhoud van dat Wikipedia juist zovaak gekopieerd wordt dat het op een gegeven moment een geheel eigen leven gaat leiden.

Maar goed, ik prefereer sowieso een boek. :)

[wibo]

Het regent, dus tijd om de boekenkast eens op te ruimen.

https://lh3.googleusercontent.com/-It2z8_0Mgbs/Un9TIx-os_I/AAAAAAAAI80/PfpydUlZ1_U/s500/IMG_1506.jpg

Achter: Fender, algemeen, Gibson
Midden: vintage guides, gitaarbouw, andere merken
Voor: vanalles, zelfs een boekje over plectrums :)

Vanochtend eens lekker doorbladeren en weer in de kast proberen te krijgen.

Dat de stapel Fender hoger is dan die van Gibson baart me trouwens ernstige zorgen. ;)

[vulvasonic]

Hmmmmmm....., heerlijk kijk- en leesvoer voor in de wintermaanden. :)