Opbouw gitaarles

[missP]

Hoi allen, heb inmiddels 20 gitaarlessen achter de rug en vraag me af of ik op de goeie plek zit bij m'n leraar...
Ben als beginner destijds m'n eerste les ingegaan en kreeg na afloop een aantal akkoorden mee naar huis om mee te starten. De gitaar hevig vervloekt in het begin, maar kan inmiddels blind de belangrijkste akkoorden spelen. Wat dat betreft werd het snel leuker.

Maar... bijna elke les kwam er iets nieuws bij: nieuwe akkoorden, slagritme en accenting, maat houden m.b.v. voet tappen en metronoom, barré-akkoorden, improviseren op de pentatonische ladder m.b.v. backing tracks, nummers uitzoeken en oefenen, meezingen, bending, muting, vibrato, powerchords. Gemiddeld dus zo'n beetje elke les een nieuw aspect van het gitaarspelen.

Ik vind het veel, mis structuur, heb moeite met gevoel te spelen omdat ik me focus op het überhaupt kunnen spelen van het gevraagde en begin m'n motivatie te verliezen. Als iets me moeilijk lukt in 1 of 2 lessen, dan springt de leraar over naar een nieuw onderwerp. Communicatie verloopt moeizaam.

Mijn vraag: kunnen jullie aangeven of het zinvol is om zoveel aspecten van gitaarspelen al in de eerste maanden voorgeschoteld te krijgen? Waar ik in het begin samenhang zag in oefeningen, begint het voor mij steeds meer los zand te worden.

groetjes,
Petra

[AoDf]

Als het je te snel gaat kun je beter vragen of de leraar wat rustiger aan wil doen. Dus als hij je een nieuwe techniek leert zoals benden bijv. dat hij je dan relevante stukjes meegeeft om thuis te oefenen. Een stukje uit een solo van een (bekend) nummer bijvoorbeeld.

Misschien 1 of 2 nieuwe technieken per les, en die dan met relevante oefeningen thuis onder de knie krijgen. Dat werkt denk ik beter dan een stortvloed aan technieken en truukjes zonder bijbehorende oefenvoorbeelden.

Toen ik nog op les zat kreeg ik een nieuwe techniek altijd geleerd met een voorbeeld in een nummer van een artiest. Thuis knipte ik dan met een simpel audiobewerkingsprogramma die bepaalde passage uit dat nummer (mp3) en dan op repeat afspelen op mijn pc zodat ik mee kon spelen. Je hebt ook programma's die mp3-bestanden vertraagd af kunnen spelen zonder dat de toonhoogte veranderd. Dat is ideaal.

Het is naar mijn idee pas zinvol om al die nieuwe dingen te leren als je er goede voorbeelden bij krijgt als oefenstof. Anders motiveert het inderdaad niet.

[missP]

Tnx, AoDf. Heb al vaker aangegeven bij leraar dat ik liever een stapje langzamer ga voor ik overstap naar het volgende en structuur mis in wat ik aan het doen ben. Maar leraar vindt me dan te voorzichtig, ik moet gewoon meer genieten van wat ik aan het doen ben.

Ik heb er inderdaad behoefte aan om het huiswerk/de techniek in een context (nummer) te kunnen plaatsen, omdat ik thuis anders alle kanten op schiet en het gevoel heb nutteloos bezig te zijn.
Ik heb liever een wat lastiger nummer waarin een aantal aspecten voorbijkomen en een duidelijke instructie hoe dit nummer aan te pakken en daarop voortborduren in een les. Want nu laat ik steeds dingen achter me, dit voelt inderdaad als zinloos bezig zijn.

Suicide and Redemption van Metallica is m'n streven, extase! Oké, ligt nog ver voor me, maar daar wil ik naar toe!

[Harald]

Als je er gelijk op gefocused bent om hele nummers te spelen wordt het al snel lastig, zeker gezien de muziek die je blijkbaar leuk vindt. Veel van de nieuwe dingen die je noemt zijn sterk verweven. Met de voet de maat meetikken en een metronoom hebben vergelijkbare functies. En NEE! het is niet de job van de drummer om ervoor te zorgen dat de band de maat houdt... ;) dat moet je met zijn allen doen. Ritmegevoel is dus gewoon essentieel. De een heeft dat van nature, een ander pikt het redelijk snel op, en weer een ander heeft er de grootste moeite mee. Regelmatig een nieuw akkoord (als de anderen goed lukken) lijkt me een gezonde zaak. In hoeverre uitgebreid improviseren in die fase belangrijk en handig is hangt een beetje van jou af. Bedenk wel dat we allemaal begonnen zijn met een vragende blik, en de mededeling 'ik weet niets om te spelen' wat dat betreft.

Maar goed, als jij het te snel vindt gaan, kaart het aan.

Als je echt een serieus nummer helemaal wilt doen, houd er dan rekening mee dat je er (tenzij het erop gekozen wordt, en poepsimpel is) dan echt maanden mee bezig moet gaan in het stadium waar je nu zit. Voor de meeste mensen is het echt leuker en motiverender om dan kleine stukjes te doen die ze gewoon binnen een paar weken door hebben. De lange nummers waar je alle details van weet komen vanzelf als je alle basistechniekjes voor zo'n nummer beheerst.

[AoDf]

Ik heb er inderdaad behoefte aan om het huiswerk/de techniek in een context (nummer) te kunnen plaatsen, omdat ik thuis anders alle kanten op schiet en het gevoel heb nutteloos bezig te zijn.

Je kunt proberen de intro van Shine on you crazy diamond van Pink Floyd te checken. De gitaar begint in de studio opname zo rond de 2:10 minuut. Daar zitten behoorlijk wat stevige bends in, maar het tempo ligt vrij laag. Probeer bijv. die bends (en vibrato) zuiver te krijgen. Daarna heb je gelijk respect voor de kwaliteiten van Dave Gilmour, en de zuiverheid van zijn spel. :-)

[missP]

Harald, dank voor je reactie!
Nee, serieuze nummers in zijn geheel spelen is nog niet aan de orde of de wens. Als ik genoemde nummer over een aantal (tig) jaren enigszins kan meespelen, zou ik het fantastisch vinden. Ik denk momenteel aan hoe ik zinvol de resterende maanden van m'n contract kan benutten.

Ik ga, zoals AoDf voorstelde, vragen om begeleidende voorbeeldnummers met het huiswerk mee te krijgen (nu moet ik vaak zelf improviseren of een nummer zoeken en beland dan nog weleens in te lastige nummers of theoretische uiteenzettingen of oefen 4 dingen tegelijk waardoor een halfbakken resultaat). Structuur is wel een toverwoordje voor me.
En iets meer herhaling/samen oefenen als het niet direct lijkt te lukken. Teken liever een extra jaar bij om in een langzamer tempo te kunnen leren dan nu gefrustreerd afhaken.

Als ik tijdens de les luister naar het spel van de leraar, daarnaast let op de vingerzetting en ook nog theorie aangereikt krijg, dan is het chaos in m’n hoofd. Na een les sta ik vaak verdwaasd weer buiten en probeer er thuis het beste van te maken.

Voordat ik met lessen begon, gaf ik aan dat ik graag Suicide and Redemption wilde leren spelen, dat is de muziek waar ik het zeker weten altijd warm van krijg. In een jaar ga je een heel eind komen want geen moeilijk nummer, was het antwoord van de leraar. Tja… Daarom hier maar even informeren wat mijn reële verwachtingen mogen zijn van een jaar lessen.

[missP]

Je kunt proberen de intro van Shine on you crazy diamond van Pink Floyd te checken. De gitaar begint in de studio opname zo rond de 2:10 minuut. Daar zitten behoorlijk wat stevige bends in, maar het tempo ligt vrij laag. Probeer bijv. die bends (en vibrato) zuiver te krijgen. Daarna heb je gelijk respect voor de kwaliteiten van Dave Gilmour, en de zuiverheid van zijn spel. :-)

Ga ik onder m'n favorieten zetten, tnx! Vind dit overigens een prachtig nummer.

[AoDf]

De verwachting van een jaar lessen hangt uiteraard grotendeels af van de progressie die je maakt. Je kunt je beter focussen, zoals Harald ook zei, op kleinere stukjes waar een specifieke techniek in terug komt. Probeer daar ook lol in te krijgen en het geeft zeker een betere basis dan je puur richten op de powerchords van het Metallica nummer. Aangeleerde technieken heb je meer aan dan een nummer van A tot Z na kunnen spelen. Eerst zorgen dat de basis redelijk op orde is zou ik voor gaan.

Je kunt ook ff zoeken naar blues backingtracks. Altijd lekker om na een tijdje serieus techniek oefenen een beetje mee te jammen en wat bluesladders te spelen.

[missP]

Met backingtracks ben ik al vrij snel begonnen. Op zoek naar wat vingergymnastiek vond ik de pentatonische ladder op internet. Geen idee waarvoor het diende, maar het maakte m'n pink een stuk flexibeler.
Toen ik een stukje gymnastiek voordeed op les, werd er enthousiast een backing track opgezet. Spelen! zei de leraar. Uh... hoe bedoel je, vroeg ik verbaasd.
Pas na een aantal mislukte improvisatielessen kreeg ik het advies met m'n voet de maat mee te tikken, de noten op de maat aan te slaan en te varieren in ritme. Tja, toen werd het leuker.

Kan er nu om lachen, want eigenlijk heel simpel, maar snapte op dat moment niet welke kant ik op moest.

k'Ga in gesprek met m'n leraar, samen moeten we het toch leuk kunnen maken.