Wat zijn je invloeden.

[Marc1974]

Wat mij op dit moment interesseert is welke gitaristen op dit moment van invloed zijn op andere gitaristen. Ik persoonlijk wordt op dit moment beïnvloed door:

Buddy Guy;
James Burton;
Brian Setzer.

Tevens probeer ik ook nummers te spelen die ik gewoon leuk vind.

Ik kijk ook vaak naar video's van mensen die ik nog niet ken. Onlangs heb ik door de discussie van signature modellen van Fender even geluisterd naar Avril Lavigne. Hoewel het naar mijn idee een lekker ding is kan mij haar muziek niet zo bekoren. Ik vind dat een muzikant ook moet groeien en niet vast blijven zitten aan 1 favoriete gitarist of stijl. Heb zelf van alles gespeeld, waaronder Klassiek, Blues, Rock, Rockabilly en Jazz.

Ben benieuwd wat de grootste beïnvloeders van nu zijn.

[Powderfinger]

Neil Young
Stephen Stills
Jonathan Wilson
Jerry Garcia
Robert Johnson

Dus jamrock, een beetje country/folk en blues. Echt 'in the moment' spelen/improviseren is een kwaliteit op zich, maar vind ik wel het leukste om te doen. Ik heb niet heel erg veel met covers instuderen. Laatste tijd probeer ik ook een beetje wegwijs te worden met jazzakkoorden en schema's (à la Brubeck), ik heb wel de indruk dat het mijn spel verrijkt.

Weet niet of ik het er helemaal mee eens ben dat een muzikant per se veelzijdig moet zijn. Zoals Jan Akkerman wisselt tussen rock, jazz/fusion, prog, blues en klassiek is maar voor weinig gitaristen weggelegd. Spreiden van de aandacht vs proberen uit te blinken in één stijl: voor beide opties valt wat te zeggen.

[duckman]

Ritchie Blackmore
Jimmy Page
Jimi Hendrix
Michael Hedges
Neil Young
Warren Haynes
David Crosby
Steve Vai

Overigens heb ik de techniek niet van bovenstaande heren, maar het zijn wel mijn helden. Ik streef nu om verschillende muziekstijlen/culturen te luisteren en wordt daardoor ook beinvloed.
Merk wel dat ik al jaren minder "gitaristen" luister en meer "liedje".Dus ook veel naar andere instrumenten en vaak zelfs komt er geen gitaar in voor of heeft de gitaar de hoofdrol...

[Marc1974]

Zie hier al een heleboel verschillende namen voorbij komen. Ook een boel die ik nog niet ken. Ga zo door

[GuitarL91]

Met stip op 1 staat mijn vader. Hij heeft mij de eerste akkoorden bijgebracht en tot op de dag van vandaag leer ik dagelijks dingen van 'm.

Ik heb mij, naast Jimi Hendrix, niet genoeg in andere gitaristen verdiept om te zeggen dat zij mij ontzettend beïnvloed hebben. Zo lang speel ik nog niet en ik begeef mij nu in een fase waarin ik probeer het werk van de bekendere gitaristen uit te pluizen. Een live DVD van Joe Bonamassa staat bovenaan het lijstje om bekeken te worden.

Overigens ligt mijn muzikale voorkeur, zeker op gitaargebied, toch echt wel in de jaren '70 en '80.

P.S. Mijn vader zal wel meelezen, dus bij deze bedankt ;)!

[vulvasonic]

In mijn stijl van spelen, en dan met name in mijn soleerwerk, is er slechts een zeer beperkt aantal gitaristen die terug te horen zijn in dat wat ik doe. Ik kan er eigenlijk zelfs maar drie opnoemen.

Toen ik begon met gitaarspelen was Andy Scott (gitarist van 'Sweet') ongetwijfeld één van mijn grote voorbeelden. Mijn eerste improvisaties zaten boordevol 'verwijzingen' naar passages uit solo's die ik van hem kende. Helaas ben ik lang zo goed niet. Andy Scott is wellicht de meest onderschatte gitarist die ik ken. Zijn stijl lijkt op dat van Blackmore. Ik vind Andy alleen beter. Bovendien was Andy (als ik me niet vergis) steeds iets eerder met het ontwikkelen van zijn stijl dan Ritchie. Je zou bijna gaan denken dat Blackmore Andy's stijl kopieerde.

De tweede gitarist die absoluut een grote invloed op me heeft gehad is een persoon die naar alle waarschijnlijkheid 'Wally Stocker' heet. En dat weet ik niet eens zeker. Het wordt zelfs nóg gekker als ik zeg dat ik maar één nummer ken waarin hij een solo speelt. Die solo achtervolgt me echter na al diie jaren nog steeds. Het is een uiterst eenvoudige, edoch uiterst doeltreffende solo. Hij speelt het met een zekere glijerigheid, gebruik makend van enkele zeer envoudige, maar ook zeer fraaie 'bends'. Dankzij die ene solo ben ik bends gaan gebruiken en heb ik een nogal glijerige speelstijl. Het nummer is van 'The Baby's' en het heet 'Piece of the Action'.

De derde gitarist noem ik op het gevaar af dat sommige van jullie wellicht mochten denken dat ik het een beetje te hoog in de bol heb gekregen. Zijn naam is Frank Zappa. Ik wil ABSOLUUT NIET pretenderen dat ik ook maar in de buurt kom van zijn kwaliteiten als gitarist, maar er is iets geks aan de hand met mij en Zappa. Ik zal het proberen uit te leggen:
Als kind wilde ik altijd al gitaar spelen. Ik wilde in een band als 'Sweet' en ik zag mezelf al helemaal op het podium staan, gehuld in een strakke zilveren broek, laarzen met plateauzolen, blote bast, lang haar, een indianentooi op mijn hoofd en een gitaar in mijn klauwen. Maar ik durfde het mijn vader niet te vragen. Hij was namelijk een professioneel muzikant en hij verdiende veel geld met..... het orgel en de accordeon. Daar vond ik natuurlijk helemaal geen reet aan, maar ik was bang om hem tegen het hoofd te stoten. Nu moet je weten dat ik op 20 december jarig ben (een dag voor Zappa, maar dat terzijde :D ). Ik had een zusje en zij kreeg van sinterklaas een akoestische gitaar. Ik eigende dat ding mezelf gelijk toe en ik zat iedere dag uuuuuuuren op dat ding te pielen. Ik had geen oog voor mijn eigen cadeautjes, ik was alleen nog maar bezig met de gitaar. Dit was mijn ouders niet ontgaan en zo kon het gebeuren dat ze mij op mijn 13de verjaardag exact dezelfde gitaar als die van mijn zusje gaven. Na enige tijd te hebben zitten aankloten besloot ik dat ik bas wilde leren spelen. Ik was helemaal gek op Steve Harris van Iron Maiden en ik vroeg aan mijn ouders of ik geen baslessen mocht nemen. In die tijd kon je echter nog nergens basles krijgen. Dus hadden mijn ouders me aangemeld voor klassiek gitaarles (want als je dat kan,mkun je ook bassen immers :D ).

En nu komt het. De eerste les ging over de manier van de snaren aanslaan. Je moest je wijsvinger op een snaar leggen, aanslaan en de vinger op de lagere snaar laten rusten. Dus (bijvoorbeeld) de D-snaar met de wijsvinger aanslaan, vinger stijf houden en vervolgens op de A-snaar laten rusten. Dit principe van aanslaan heeft me mijn hele leven achtervolgd. Je moet weten dat ik geen vrienden had die gitaar speelden. Ik kende zelfs niet eens gitaristen in mijn omgeving. Maar ik was in die tijd (ik was inmiddels bijna 14 jaar) helemaal wild van hardrock. Ik wilde per se een elektrische gitaar en dat moest en zou een SG worden. Net zo een als Angus Young. En dus kreeg ik op mijn 14de verjaardag een hele echte MAYA SG!!!!! Ja, wist ik veel?
Ik kon nu eindelijk gaan rocken! Ik had alleen nog een versterker nodig. Dat werd een oude transistor radio die mijn zusje voor mij had omgebouwd. Ik wist HELEMAAL NIETS van elektrisch gitaar spelen. Het enige wat ik wist was dat elektrische gitaristen met een plectrum speelden. En dus kocht ik een plectrum. Nu weet iedereen dat je, wanneer je met een plectrum speelt, en je speelt 8ste noten, dat je begint met een downstroke, gevolgd door een upstroke en dat blijft zo doorgaan. Dat is de basis voor je rechter handtechniek. Maar ik kende nog steeds niemand die gitaar speelde. Dus wat deed ik? Ik sloeg de snaar met mijn plectrum aan middels een upstroke en liet daarbij het plectrum rusten op de daaronder liggende snaar. Net zoals ik dat deed met mijn vingers volgens de eerste paar klassieke gitaarlessen. En aangezien er helemaal niemand was om mij te verbeteren leerde ik mezelf een volslagen debiele rechter hand techniek aan. En ik speelde uuuuren per dag gitaar.
Pas jaaaaaren later, toen ik voor mezelf besloten had dat ik naar het conservatorium wilde en ik daartoe les nam op een reguliere muziekschool te Nijmegen (les van Jan Jansen) kreeg ik voor het eerst te horen dat ik het helemaal verkeerd deed. Ik had ondertussen wel een heel eigen stijltje ontwikkeld. Ik kon dingen spelen waar ieder normaal mens zijn vingers over brak, maar tegelijkertijd kon ik veel relatief eenvoudige partijen gewoon niet spelen. Desondanks werd ik aangenomen op het conservatorium. Ik heb het voorbereidend jaar gedaan, het eerste jaar in Arnhem, daarna het eerste jaar in Enschede, tweede, derde, tweemaal het vierde en in al die tijd hebben 'ze' geprobeerd om me de 'juiste' techniek bij te brengen. En ofschoon ik een heel eind gekomen ben, heb ik het NOOIT voor elkaar gekregen. Mijn stijl is een combinatie geworden van die twee verschillende technieken. In mijn examenjaar hebben ze besloten het maar te laten voor wat het was. Ik kreeg zelfs steeds meer waardering voor mijn aparte manier van spelen.

Nu vragen jullie je af waar Zappa om de hoek komt kijken. Welnu, Frank Zappa is tot zover ik weet (en ik let er ALTIJD op) de enige gitarist die exact dezelfde debiele aanslag heeft als ik! En het gekke is dat je dat kunt horen. Zijn genialiteit is niet de mijne, zijn toonkeuze is niet de mijne, maar zijn aanslag wel. Buiten Zappa en ik heb ik nog nooit iemand gezien die hetzelfde speelt als wij.
Zappa heeft me dus niet zozeer beïnvloed, maar zijn spel klinkt door louter toeval door in dat van mij.
Toch apart, niet? :D

[barno]

Lightnin Hopkins
Ronnie Earl
Jimmie Vaughan
Maury Muehlheisen
Frank Zappa
Junior Watson
Johnny Guitar Watson
Grant Green
Lonnie Mack
Freddy King

[beruk]

David Gilmour
Grant Green
Johnny Smith
Jim Hall
Richie Blackmore
Ernest Ranglin
Steve Cropper
Eelco Gelling

[Cageman]

Met grote voorsprong aan de top: m'n pa

Daarna:
Darrell Dimebag
Buckethead (vooral ook met de rustige liedjes)
Greg Howe
Al Di Meola
Peter Wichers


Overigens vind ik wel lastig om daar zelf over te oordelen. Want veronderstel je met "invloeden" ook dat er daadwerkelijk invloed in je muziek te horen is, of niet? De namen die ik nu genoemd heb zijn vooral de gitaristen die ik zelf heel goed vind. Of ze daarmee ook hoorbaar zijn in hoe ik speel? Ik weet het niet.

[Kim Wilson]

Hendrik Jan Lovink
Rick Parfitt
Francis Rossi
Jimmie Vaughan
T-Bone Walker
e.v.a.

[Harry]

mooi verhaal Mario!! Ik heb even geen tijd voor zo'n verhaal, maar toch maar wat namen:

Mark Knopfler (heb leren improviseren door op een live opname van Tunnel of Love mee te pielen)
Jack van Schie van de Bintangs (de beste no nonsense rock'n roll gitarist van de lage landen en eromheen)
Jaap Castricum (ook nog even bij de Bintangs gespeeld, wat kon die man toveren met geluid)
Dany Lademacher (Wild Romance, voor wie 'm niet kent)
Warner E. Hodges (van Jason & the Scorchers, is het nou country of hardrock? Maar ik ben er gek op)
Link Wray (als het op raggen aankomt...)
Sjoerd van der Zee (Tielse gitarist, kwam vaak bij hem thuis, zaten we wat te jammen)
Rob Orlemans (ook uit Tiel, veel mee gesproken, ook veel van geleerd)

[Marc1974]

Wat ik eigenlijk raar vind is dat Hank Marvin van de Shadows nooit genoemd wordt in lijstjes van goede gitaristen of voorbeelden. Hij is wel degene die als eerste in Engeland de Tremolo arm gebruikte. Vind hem zelf wel een goede gitarist, maar past niet in de muziekstijlen die ik speel. Heeft iemand daar een verklaring voor?

[Brum]

Mijn schoonvader zet nog wel 's The Shadows op. Die man is 60.

[beruk]

Ik speel het wel eens om lekker subtiel met de tremolo te jegelen. Het is idd ouwe lullen muziek. Maar de man kan spelen. Dan liever Dick Dale.

[Marc1974]

Nou bedankt jullie, hahaha.

SRV is al jaren dood en hij komt nog in veel lijstjes voor.

[Brum]

Jahaa, maar die man heeft zoveel poeier door z'n neus gejaagd, daar is Scarface maar een kleintje bij en de hoeveelheden alcohol die hij heeft weggetikt, kan een beetje ethanol fabriek minstens een jaar lang de deuren van sluiten en het personeel gewoon doorbetalen. Bij Hank Marvin zie ik meer een advocaatje met slagroom voor me. En bingo. Da's wel zo ongeveer omschreven waarom SRV bij velen meer tot de verbeelding spreekt denk ik.;)

[dunhill1]

Daarnaast helpt het ook erg bij de mythevorming als je als gitarist op tijd (en spectaculair) aan je vroegtijdige einde komt.....

Denk Buddy Holly, Richie Valens, Jimmy H., Paul K., de SRVman etc.

Wat natuurlijk de vraag met zich meebrengt hoe bijvoorbeeld good-old Jimmy H. zich muzikaal zou hebben ontwikkeld als hij wat zuiniger met z'n gezondheid was omgesprongen.....

[barno]

Jahaa, maar die man heeft zoveel poeier door z'n neus gejaagd, daar is Scarface maar een kleintje bij en de hoeveelheden alcohol die hij heeft weggetikt, kan een beetje ethanol fabriek minstens een jaar lang de deuren van sluiten en het personeel gewoon doorbetalen. Bij Hank Marvin zie ik meer een advocaatje met slagroom voor me. En bingo. Da's wel zo ongeveer omschreven waarom SRV bij velen meer tot de verbeelding spreekt denk ik.;)

dat denk ik nu es niet. SRV heeft weliswaar zwaar aan spul gezeten maar staat zeker niet bekend om allerlei rock en roll streken a la Keef en co. Ik denk dat de meeste fans gewoon oprecht zot zijn van zijn opwindende gitaarspel.

[Brum]

Ja joh, dat weet ik ook wel.;) Was me meer om het verschil tussen Hank Marvin en SRV, wat zich ook nogal muzikaal vertaalt. SRV is iets wat eh... opwindender dan Marvin.

[gitaarvrouwtje]

Eva cassidy
Simon&garfunkel
Crosby stills nash & young
The beatles
Joni mitchell
Joan baez
Bob dylan
James taylor
Leonard cohen
( en ongetwijfeld nog een kleine waslijst waar mn griephoofd ff nietop komt)

[vulvasonic]

Wat ik eigenlijk raar vind is dat Hank Marvin van de Shadows nooit genoemd wordt in lijstjes van goede gitaristen of voorbeelden. Hij is wel degene die als eerste in Engeland de Tremolo arm gebruikte. Vind hem zelf wel een goede gitarist, maar past niet in de muziekstijlen die ik speel. Heeft iemand daar een verklaring voor?
De topicstarter vraagt naar de gitaristen die jou (ons) het meest heeft beïnvloed. M.a.w., welke gitaristen sijpelen door in jouw eigen gitaarspel?
Het moet geen lijstje worden van de meest invloedrijke gitaristen. Dat is iets heel anders. Dan kom je op namen die het gitaarwereldje an sich hebben veranderd. In die lijst past een Hank Marvin, maar ook een Eddie van Halen, een Jimi Hendrix, een John Scofield, een Wes Montgomery...... Enfin, vul zelf maar in.

En er wordt ook niet gevraagd naar een lijstje van persoonlijke favorieten. Dan had ik Adrian Belew moeten noemen, of Brian May, of Pat Metheny, enzovoorts.

Het gaat om een lijstje van gitaristen die jou persoonlijk hebben gevormd tot wat je bent. Hank Marvin zal voor devmeeste onder ons te oud zijn om die rol te hebben kunnen vervullen. :)

[Brum]

Euh... Vulvasonic... Hij is de topicstarter, waar je het tegen hebt.:D

[peter_heijnen]

Eva cassidy

Los van haar goddelijke stem idd ook een geweldige gitarist!

[peter_heijnen]

Sjoerd van der Zee (Tielse gitarist, kwam vaak bij hem thuis, zaten we wat te jammen)

Sjoerd is toch die jongen die later een 'klap' heeft gehad? Te gekke gitarist!

[peter_heijnen]

In chronologische volgorde ook meteen maar: brian may, barney kessel, angus young, jan akkerman, alex lifeson, gary moore, neal schon, allan holdsworth, scott henderson.

[gitaarvrouwtje]

Ik vind het toch moeilijk alleen gitaristen te noemen, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik niet echt " gitariste" ben maar vooral mijzelf begeleid als zangeres
Leoard cohen heeft me vooral beinvloed door de " soberheid" die ik bij hem altijd hoor en die ik in mn eigen stijl pobeer terug te vinden

Eva cassidy ..inderdaad prachtige gitariste ( en dito zangeres) bij haar en bij paul simon heb ik veel van mijn fingerpicking weg, en dat is wel de grootste invloed

Voor mij is het vooral, hoe laat je die gitaar een aanvulling zijn voor je zang, hoe vertellen gitaar en zang samen een echt verhaal,..vandaar ook deze " niet specifiek gitaristen" maar juist mensn die de combi zo prachtig maken

[Harry]

Sjoerd is toch die jongen die later een 'klap' heeft gehad? Te gekke gitarist!


hji heeft een aantal jaren geleden een dubbel herseninfarct gehad, kon helemaal niks meer. Maar toch weer aan de slag gegaan en keihard gewerkt om weer te kunnen spelen. Heb 'm al een tijd niet meer gezien, eigenlijk jammer.

[Riny]

Hier nog een oude L*L (59), hahahaha.

Chet Atkins.
Tommy Emmanual.
Jerry Reed.

[vulvasonic]

Euh... Vulvasonic... Hij is de topicstarter, waar je het tegen hebt.:D

:seriousf:
Hahahaha....., nou dan moet hij toch als geen ander weten wat de bedoeling is van dit topic! :D

Ik denk dat er maar heel weinig gitaristen zijn anno 2013 die persoonlijk beïnvloed zijn door ome Hank. :)

[terrasbeest]

:seriousf:
Hahahaha....., nou dan moet hij toch als geen ander weten wat de bedoeling is van dit topic! :D

Ik denk dat er maar heel weinig gitaristen zijn anno 2013 die persoonlijk beïnvloed zijn door ome Hank. :)

Wij zijn een uitstervend ras....

[mountainman]

Richard Thompson
Ritchie Blackmore
Brian May
Robert Fripp
Allan Holdsworth
Paul Gilbert
Neil Young
David Gilmour
Steve Hackett

Maar of daarvan nu werkelijk iets doorsijpelt in mijn eigen spel...

Richard Thompson is m.i. een zeer ondergewaardeerde gitarist. Voor degenen die hem niet kennen een paar filmpjes:
elektrisch (http://www.youtube.com/watch?v=aLypHd3hJdU) (gitaarsolo rond 5:05)
akoestisch (http://www.youtube.com/watch?v=k5V0RkCIaXo)

[Kakihara]

Ik vind zoiets moeilijk om van mezelf te zeggen, maar ik vermoed dat de grootste invloeden op mijn gitaarspel zijn:
Eric Clapton
Paul Kossoff
Paul Barrère & Lowell George
Rory Gallagher
Billy F. Gibbons

edit: Ik ben Big Bill Broonzy nog vergeten...

[Duhsjaak]

Wat een leuk draadje! Thanks TS.
Wat een liefde voor allerlei voorbeelden spreekt er uit.

Die twee die hun pa noemen, een speciale veer in je ehm.... hoed.

Voor mij is een invloed niet perse iemand die je in je spel terug hoort. Zoals menig jonge gast zette ik mij af tegen het spel van mijn pa. Is het spel van mijn pa dan te horen in mijn geluid? Maar hij is wel richting gevend geweest.

Net als:
Eric Clapp (The Yardbirds)
Jeff Beck (The Yardbirds)
Hoe heet die fraudeur die bij The Yardbirds zat en later bij Led Zeppelin

Peter Nieuwint, niet alleen een pracht gitarist van NL bodem, maar ook een zeer begaafde light verse dichter
Mijn broer
Mr. Fingers (GN)
Harald (GN)
The Lo Lands (GN)
+ enige piep en knor gasten die 'Sounds' opleuken met hun tegendraadse gedoe

Robert Fripp omdat ie me iedere keer de gordijnen injaagt met zijn gefröbel en mij precies wijst wat ik niet wil. Een grote invloed dus.

Tim Buckley. Weet je hoe vaak mij is gevraagd of ik wel helemaal spoor, dat ik Tim een van mijn helden vind? En Rini, die de Tim Buckley site al twintig jaar beeldschoon hou. Laten we onszelf eens kietelen. Speciaal voor de diehards zoals wij, hebben ze een bioscoopfilm gemaakt over onze held.

De Q, mega talenten, en denk niet dat ik effe cynisch ga doen. En Splinter (met Splinter door de winter) van The Outsiders.
Je ziet, mijn lijstje is eclectisch als mijn eigen muziek.
Hilton Valentine van The Animals.
Als ik niet stop, is er geen houden meer aan.

Fijn draadje vriend! Thanks. De Heer Barth van The Insect Trust (Gitaarvrouwtje, band waarvan je gaat smelten) die van zijn $ 1.500,00 voorschot Skip James uit het ziekenhuis haalde en per ambulance de man naar een beter ziekenhuis liet vervoeren. Waarna de man nog 3 pracht platen opnam. Kijk, dat is bezieling, ballen etc. EN hij kon nog gitaar spelen ook. En ja, hij heeft jaaaren in Asd gewoond.

Als je je oren en ogen openhoudt, zijn er gelukkig veel invloeden. Onrust (GN) laat mij naar dingen luisteren waarvan ik het bestaan niet eens ken! Klasse!
Laten we ervan genieten. Hi Aaronstonebeat, jij ook. Zeker weten!!! Effe die kip uit je gitaar and you're good to go!
Vriendelijke groet, Gus

[heinz3110]

Ik kan nu niet echt zeggen wie ik het meeste naspeelde of emuleerde in het begin, maar wel welke spelers er - bewust of onbewust - in mijn gitaarspel stiekem zijn komen opduiken: Ritchie Blackmore, James Williamson, Hendrix, Alex Lifeson en Jimmy Nolen.

Maar ook gitaristen uit mijn jonge jeugd (voordat ik gitaar speelde)hebben een onuitwisbare indruk gemaakt: Mick Ronson van David Bowie en ook hier Andy Scott van The Sweet. De elpee "Give Us A wink" is voor mij een tijd lang een mentale blauwdruk geworden hoe "heavy" zou moeten klinken.

En oeh, mag ik niet vergeten... tientallen keren gezien, en fantastische gitarist : Ronald Abrahams. Een lange amerikaanse slungel die moeiteloos heavy funk met fusion en Hendrix mengde. In ieder geval wereldberoemd hier in Noordholland in de jaren 80.

[gitaarvrouwtje]

Gus je hebt zeker invloed op mij,..lol met je prachtige meningen, diee gevoelens, en prachtige teksten
En je vriendschap..die ik zeer hogelijk waardeer
De muziek die je stuurt, de muziek die je me laat horen, de verhalen die je verteld

En bruno
Jij ook, met je bevlogenheid, je passie, je liefde voor muziek..
Okee okee dat zal de TS niet bedoelt hebben, maar zo is t wel

[Duhsjaak]

Ik kan nu niet echt zeggen wie ik het meeste naspeelde of emuleerde in het begin, maar wel welke spelers er - bewust of onbewust - in mijn gitaarspel stiekem zijn komen opduiken: Ritchie Blackmore, James Williamson, Hendrix, Alex Lifeson en Jimmy Nolen.

Maar ook gitaristen uit mijn jonge jeugd (voordat ik gitaar speelde)hebben een onuitwisbare indruk gemaakt: Mick Ronson van David Bowie en ook hier Andy Scott van The Sweet. De elpee "Give Us A wink" is voor mij een tijd lang een mentale blauwdruk geworden hoe "heavy" zou moeten klinken.

Sorry dat ik ook hier doorheen lul, maar wat leuk dat je de tweede bent die Andy noemt. Een killer band live. Geen van de platen die ik ken kan in de schaduw staan bij de optredens die deze gasten bij elkaar speelden! Pet af voor zo'n voorbeeld.
Vriendelijke groet, Gus

[Ukeloeder]

in no particular order, maar Chuck Berry, Eddy Cochran, Dany Lademacher, Eddie Clarke, Wayne Kramer, Jimi Hendrix, Ry Cooder en zelfs Johnny Ramone zijn wel duidelijk van invloed geweest.

[edje kadetje]

Gilmour is mijn grote voorbeeld!
Volgens mij klink ik misschien meer als Andy Latimer van Camel - uiteraard zonder zijn niveau ook maar te benaderen.

[Cageman]

O hee.. Ik had ook zeker invloed van GN zelf moeten noemen. De oude piep en knor staar-voor-je-uit meuk in sounds bijvoorbeeld. :mmmm:

Hierbij heb ik dat dus gedaan.

[big dooley]

pete townshend
angus/malcolm young
david gilmour
slash
mark knopfler
gary moore

[Plant]

... Maar of daarvan nu werkelijk iets doorsijpelt in mijn eigen spel...

Dat heb ik nou ook. Toen ik als klein jochie Brian Setzer zag met z'n Gretsch en z'n spel hoorde moest en zou ik gitaar spelen. En zo geschiedde. Ik heb wel wat dingetjes van hem uitgezocht en vind hem nog steeds geweldig om te horen maar ik denk niet dat iemand die mij hoort spelen meteen aan Brian Setzer denkt of invloeden hoort. Tenzij ik letterlijk iets bekends van hem naspeel ;)

Ach, je pikt van zoveel gitaristen wel iets op. En er is ook al een draadje met lijstjes van je 3 favoriete gitaristen... zijn dat niet gewoon dezelfde gitaristen die je beïnvloed(en) (hebben).

En ja, Richard Thompson is ge-wel-dig! Wat die in z'n eentje akoestisch neerzet met nog zingen erbij. Als je hem live ziet voel je je ineens héél klein worden.

[Powderfinger]

En er is ook al een draadje met lijstjes van je 3 favoriete gitaristen... zijn dat niet gewoon dezelfde gitaristen die je beïnvloed(en) (hebben).

In mijn geval niet. Beïnvloeden gaat denk ik deels onbewust. En ik denk niet dat je van tevoren kan beslissen 'die stijl wil ik' en dat het dan ook zo uitpakt. Het moet je ook net een beetje liggen. Ik vind John McLaughlin en Andres Segovia geweldig, maar echt niets in mijn spel lijkt op dat van hen. Wat zij doen, kan ik ook gewoon niet.

Niet alles waar ik graag naar luister vind ik bovendien even leuk om zelf te spelen.

[vulvasonic]

........ En er is ook al een draadje met lijstjes van je 3 favoriete gitaristen... zijn dat niet gewoon dezelfde gitaristen die je beïnvloed(en) (hebben).

ABSOLUUT NIET!!!
er zijn talloze gitaristen die tot mijn favorieten behoren, maar die mij op geen enkele wijze hebben beïnvloed. In enkele gevallen speelden ze in bands waarvan de muziek me in zekere mate heeft beïnvloed bij het schrijven van mijn eigen muziek, maar dat betekent NIET dat de fantastische gitarist voor ook maar het kleinste deel (nou ja, misschien het allerkleinste deel) er toe heeft bijgedragen dat ik speel zoals ik speel.

En als je kijkt naar mijn top 3 van gitaristen die me het meest hebben beïnvloed, dan mag ik Andy Scott en Frank Zappa zeker tot mijn favoriete gitaristen rekenen, maar zou ik een lijst moeten maken van mijn 25 meest favoriete gitaristen, dan zouden Andy en Frank weliswaar best in die lijst kunnen zitten, maar niet op de eerste 3 of zelfs de eerste 10 plaatsen.



Dit gezegd hebbende, een favorietenlijst vind ik een stompzinnig iets. Dat is net zoiets als 'de beste gitarist'. Pat Metheny, John Scofield, Steve Vai, Guthrie Govan, Jeff Beck, Chet Atkins, Wes Montgomery en Cliff Gallop behoren allemaal tot de beste gitaristen ter wereld, maar ze hebben allen hun eigen unieke stijl. Geen van hen is beter dan de ander. Ze zijn allemaal even onnavolgbaar en het beste in wat zij doen. En wat zij doen is meer dan alleen maar een mupke gitaar spelen.
Ik doe dan ook nooit mee aan dit soort polls.

Maar juist daarom vond ik de insteek van dit topic ook zo leuk. 'Welke gitaristen hebben jou het meest beïnvloed en waarom?'
dat kan zomaar een Kurt Cobain zijn, omdat je door zijn gitaarspel inzag dat je het gitaarspel niet tot in de puntjes hoeft te leren beheersen om tóch iets neer te kunnen zetten wat zo enorm krachtig is dat mensen er bijna 20 jaar na zijn dood nog steeds door worden vervuld met pure energie. Dat kan een enorme invloed zijn geweest op de ontwikkeling van je gitaarspel.
M.a.w., iedereen heeft zijn eigen invloeden. En bij iedere gitarist die jou op welke manier dan ook sterk heeft weten te beïnvloeden hoort een verhaal. En dat is eigenlijk het enige wat ik mis in dit topic. Vrijwel niemand lijkt bereid om dat verhaal met elkaar te delen. Dat vind ik echt zonde, want juist dát maakt het bijzonder en interessant. Helaas volstaan de meeste met het noteren van een lijstje. Ik hoop nog steeds, waarschijnlijk tegen beter weten in, op enkele prachtige verhalen. :)

[obiwanjacobi]

Buiten de eerste accoorden die ik van mijn oom leerde waren

Mark Knopfler (Dire Straits)
Alex Lifeson (Rush)
Ty Tabor (Kings X)
Joe Satriani
John Petrucci (Dream Theater)

van grote invloed.

Daarnaast denk ik dat je altijd beinvloed wordt door alles wat je hoort. Het kan je inspiratie geven of je op het spoor zetten van een nieuwe manier van spelen. Dat vind ik ook zo cool aan andere gitaristen bestuderen. Ze spelen op een manier die je zelf niet zou verzinnen/kiezen en door dat te leren (al was hat maar de theorie) wordt je breder als muzikant.

[Powderfinger]

Maar juist daarom vond ik de insteek van dit topic ook zo leuk. 'Welke gitaristen hebben jou het meest beïnvloed en waarom?'
dat kan zomaar een Kurt Cobain zijn, omdat je door zijn gitaarspel inzag dat je het gitaarspel niet tot in de puntjes hoeft te leren beheersen om tóch iets neer te kunnen zetten wat zo enorm krachtig is dat mensen er bijna 20 jaar na zijn dood nog steeds door worden vervuld met pure energie. Dat kan een enorme invloed zijn geweest op de ontwikkeling van je gitaarspel.

Goed punt. Ik had het zo eigenlijk nog niet bekeken. John Lennon en Kurt Cobain zijn dan misschien wel de meest invloedrijke gitaristen. Ook al kunnen ze niet echt goed spelen, door hen hebben heel veel mensen wel de gitaar opgepakt.

[Tettie]

Ik ben nog niet verder dan het naspelen van nummers, eigen stijl heb ik dus (nog) niet.

Degenen die mij het meest geinspireerd hebben (en die ik dus ook het meest naspeel) zijn chronologisch: Mark Knopfler, Slash, Dave Murray, James Hetfield, Dick Dale en momenteel met stip op 1 Phantom Frank Gerritsen.