GAS: Wat is het en hoe ga je er (niet) mee om?

[joh@ndederde]

Hier een mooi en herkenbaar stukje over Gear Acquisition Syndrome op musicradar.com

http://www.musicradar.com/news/guitars/7-stages-of-gear-acquisition-syndrome-585947/1

Op dit moment heb ik er ook last van en weet dat het pas over gaat wanneer de daad is verricht :sssh:

[vulvasonic]

Ofschoon ik zelf ook serieuze aanvallen van GAS heb gehad las ik een voor mij zeer bevreemdend punt waarin ik mezelf absoluut niet herkende. Ik heb, daar waar het gitaren betreft, zelden een periode gekend waarin ik mijn laatste aanschaf ineens minder ging waarderen. Ik wilde gewoon meer, omdat ik vond dat het absoluut noodzakelijk was om een gitaar aan te schaffen met humbuckers, want die had ik nog niet. Ik wilde per se een gitaar met een goed functionerend tremolo systeem, want ... had ik niet. Ik moest en zou een goede semi akoestische plank binnen hengelen, omdat ik die nog niet bezat. En naarmate ik meer gitaren kreeg verloor de ernst van mijn GAS aanvallen. Ik heb me er dus net zo vaak aan toe gegeven tot ik er geen last meer van had. :)

[gitaarvrouwtje]

:p bij mij is het meer dat ik ook mandoline wilde spelen, en ook banjo, en ook dobro,..
Ik heb eigenlijk maar gewoon die ene gitaar, en daar ben ik gewoon tevreden mee,..hij klinkt mooi, hij speelt lekker, hij maakt me nog elke keer blij als ik de kist open doe en hem aan sla en ik speel toch niet goed genoeg om het verschil hoorbaar te maken op een nog duurdere gitaar :p
Maar als je dan inderdaad iets nieuws bedacht hebt dan is t niet tegen te houden
Dan eet leef en slaap je dat instrument tot je t hebt

Ik kan me wel voorstellen dat GAS bij electrische gitaristen erger is met al die pedaaltjes en frutsels en fratsels die er op aan en bij kunnen
Ik heb wel een tijdje GAS gehad voor een fishman Aura, maar toen speelde ik nog in een band, nu speel ik weer voornamelijk onversterkt, en dan valt die " nood" weg ..zo staat mn versterker er ook zielig en ongebruikt bij..tsja

[Woml]

Ik heb dat inderdaad ook, maar niet in de eerste plaats vanwege elektrische frutsels en fratsels. Ik ben meer van de akoestische.
Mijn collectie groeit gestaag, zij het de laatste tijd wat minder hard. Maar wel telkens vanwege het argument "zo een wil ik ook nog eens!"
Ik begon met een elektrische plank, wilde toen ook eens een akoestische, en zo zijn er in de loop der jaren een twaalfsnarige bij gekomen, een resonator, een banjo, een mandoline, een klassieke...

Elke keer denk ik weer dat ik nou toch van alle soorten die ik zou kunnen willen, wel eentje heb. Maar de laatste jaren is mijn GAS omgezet in GBS (guitar building syndrome :D), omdat ik met zelfbouwprojecten nog idiotere dingen kan willen, die ik in een doorsnee winkel niet zo snel tegen het lijf loop.
Dan krijg je dus dat je (in het begin niet gehinderd door enige kennis) probeert een lapsteel in elkaar te zetten, dan eens een bariton-nek op een body schroeft, op cursus gaat voor een archtop, vervolgens een reisgitaartje, een maffe ukulele, een akoestische bariton, een nylon-fingerstyle-hybride geval, een Firebird met waaierfrets, een F-style mandoline, ...

Ik ben vast hier en daar nog wat vergeten, en mijn verlanglijstje is nog niet uitgeput. :chicken:

[barno]

Het tegenovergestelde van GAS bestaat trouwens ook merk ik. ik heb het met pedaaltjes. Ben nooit echt een pedalenfreak geweest, maar heb er toch wel wat gehad. Nu heb ik mezelf wijsgemaakt dat dat wsch kwam vanwege een rare soort groepsdruk ofzo want zowat alle gitaarpartijen van mijn helden komen gewoon rechtstreeks uit een versterker. dus pedalen de deur uit: bevrijding is mijn deel: moet niet meer gaan zoeken naar mijn juiste sound bij dat of dat nummer, niet meer als een nerd gaan zitten tweaken en kloten met kabeltjes, voedingen enz...
Dat ik geen GAS meer heb voor gitaren durf ik bijna niet uitspreken want je zal zien dat net op dat moment het virus weer actief wordt. Het is een geniepig smeerlapke.

en ja, GBS is zo mogelijk nog erger dan GAS.

[Powderfinger]

Ik kom net zelf ook uit een acute GAS-aanval. De toestand was kritiek, maar lijkt inmiddels gelukkig stabiel.

Toen ik begon met spelen was een Fender mijn droom. Toen ik eenmaal een Fender had, wilde ik een Amerikaanse Fender. :soinnocent:
Een paar maanden geleden had ik weer gedroomd, nu van een Martin. Oke, nu ben ik er vrij zeker van dat ik die twee gitaren niet meer ga vervangen. Ik merkte in de muziekzaak wel dat ik die Martin D-28 snel weer weg moest zetten, anders zwicht je.

Ondertussen wilde ik ook een 12-string (fase 2 is wel een beetje aangebroken, ik wil een andere/betere). Eerder al bijna gezwicht voor twee andere 12-strings en tussendoor kreeg ik er ook nog een elektrische erbij. Ik was ervan overtuigd dat ik die moest hebben. Ik grijp echter toch het liefst de Fender, al probeer ik de relatie te redden en vertel ik mezelf dat het niet erg is om twee elektrische gitaren te hebben. Of een keyboard dat één keer per maand wordt gebruikt.. :sssh:

Lessen die ik hieruit heb getrokken:
- Geen gunstig geprijsde gitaren meer kopen die 'leuk zijn voor erbij'. Als je eenmaal kwaliteit gewend bent, is het onmogelijk om vrijwillig een stap terug te doen. Uiteindelijk verlies je er alleen maar geld op.
- Geen instrumenten meer kopen die veel oefening vereisen, waardoor mijn gitaarskills teruglopen.
- Geduld opbrengen.
- Oefenen om dat geduld op te brengen.
- Meer geld verdienen.

Heeft dit gewerkt? Ja en nee. Ik kijk eigenlijk niet meer naar gemiddelde gitaren. Alleen de drang om wat te kopen, verdween niet. Eerst kwam ik er nog goed vanaf met een pedaaltje, maar op een gegeven moment zat ik elke dag naar White Falcons te zoeken. Totdat het besef kwam dat ik daar drie Fenders van kan kopen... En toen dacht ik 'hmm, drie Fenders', om dat vervolgens maar snel uit mijn hoofd te zetten. :P

[Tunes]

Ik gas mij helemaal de tering, speel bas/drum en gitaar dus heb ik eigenlijk 3 keer gas.
Maar ik zorg er wel voor dat ik verstandig koop, mijn stelling is dat dat wat ik koop ook minimaal voor dezelfde prijs weer verkocht moet worden.
Zo heb ik mijn collectie heel goed kunnen opbouwen, kon over het algemeen bijna altijd winst maken.
Ik koop heel makkelijk en ook rustig een partij of complete 19 inch set in 1 keer, maar ik verkoop ook makkelijk. Er zijn nu wel wat echte blijvers maar nog steeds gaat veel makkelijk weer weg als de prijs goed is.
Heb nu na 10 jaar een verzameling die ik nooit dacht te kunnen hebben en er moet nodig wat uit omdat ik gewoon simpel weg de ruimte niet meer heb.

De gas is wel heel veel minder geworden, al komt er zo nu en dan nog steeds iets wat ik MOET hebben.

Groot voordeel is dat ik nu zover ben dat als ik iets MOET hebben ik zo het e.a. kan verkopen wat weg mag om aan het geld te komen. Sinds de crisis wat zaken kunnen kopen die ik eerder niet kon kopen.

Alleen is het verkopen zo langzamerhand een probleem aan het worden, je krijgt niet eens meer een bod, maar goed dan is er altijd nog de duitse ebay :cheerup: