Niet ingedut

[Duhsjaak]

Taal is niet alleen gereedschap om onderling te communiceren, het is ook een definiërende factor voor sociaal onderscheid. Hoor jij tot the 'in crowd', dan maak je dat merkbaar door de bijbehorende taal te gebruiken. Taal onderscheidt de klassen.

En, dat wetende, maak je de taal eigen en je kunt teksten over ieder onderwerp schrijven.
Meer uit liefde voor het proces en de taal dus.

Altijd erg geïntrigeerd geweest door hypes. Hypes zijn bijna altijd sterk commercieel gestuurd. De gedachte, dat de onderwerpen die worden gehypet ons blijven zouden beïnvloeden is lachwekkend.
Da's nog helemaal nooit gebeurd.
Waarom is dan Christian als de nieuwe Jezus binnengehaald? Ene makke als ik het snap. Maar lachen is het wel. Vind ik.

Gear:
Boss BR1200 opname ding en drumdoos
Gatt grootmembraan mic
Höfner HTC CS10 gitaar
Art tube pre amp
Eastwood Hi Flyer bass
diverse percussie

Alles clean en droog, behalve zang en motiefjes gitaren. Die laatste hebben ook 20dB meer gain.
Zelfde recept als altijd, alles in één keer tijdens het componeren opgenomen.
Je hoort ook echt dat ik na een minuut of twee qua zang melodie de slag te pakken heb.

Niet ingedut

De zoveelste revolutie
'my name's Christian', geeft een smile
yellow sub ineens revival
wasknijper, would you walk a mile

Een power exchange afdwingen
hoop endorfine in je bloed
zo aantrekkelijk en verslavend
mijn tanden in je schouder, goed?

Als 'k je totaal klaargekomen
losmaak is daar soms somberheid
nou niet zeuren, krijg je klappies
knap je echt van op hoor meid

br
't Is er mis met lekker vrijen
lekker vrijen is geen straf
is niks mis met wat vanille
lekker lief zijn is soms wat laf

ref I
Wees dus gewoon niet zo'n mietje
klets eens lekker op haar bil
zie je dan haar sexy glimlach
weet je dat zij dat ook wil

ref II
Jamie Oliver heeft de Nederlandse
keuken stevig opgeschud
dankzij ELJames zijn we
nog net niet ingedut

w3jul2013

https://dl.dropboxusercontent.com/u/13906770/05-Track%205%20150.mp3

Shoegaze zonder distortion?
Enjoy!
Vriendelijke groet, Gus

[gitaarvrouwtje]

Je bent er weer:cheerup:
En weer met zo n echte authentieke " Gus"
Ik heb ervan genoten man,hoef ik niet over uit te wijden, gewoon.goed
Dank je
En blij je stem te horen :)

[Ernest01]

Shoegaze zonder distortion.... ja, dat is het inderdaad.
Maar dan wel met de zeer herkenbare eigen "wall of sound".
Die zorgt er ook voor dat je inderdaad niet indut...
En teksten die de dichtkunst zeer benaderen. Wat zeg ik ? Het zijn gedichten...

Blijf het knap vinden, dat opnemen en bedenken tegelijk.

[Harald]

+1 , maar de zang... het blijft 'wennen'

[grayfink]

Ik weet niet wie Christian is, en deze pagina zegt ook al weinig: http://mynameischristian.tumblr.com/

[Duhsjaak]

Hi
@gitaarvrouwtje
Fijn om een compliment te krijgen. Doe je het officieel niet voor, maar toch prettig. Dank je wel.

@ernest01
Nu we toch een Mutual Appriciation Society dingest hebben opgericht, dan ook maar eens een nummer samen maken? Of misschien gelijk twee:
- één waarbij jij tekst en ik muziek maak
- één waarbij jij muziek en ik tekst maak

Of lijkt het je niks? Ik heb er wel zin in hoor!
Laat maar even wat horen. Dank voor het compliment!

@Harald
Leuk, je noemt het zelfs zingen tegenwoordig, dus er is nog hoop.
Verder zeg je weinig over het lied, terwijl ik juist jouw mening zo waardeer.

@Grayfink
De boeken heten Fifty shades of Grayfink. (Dank Guitarkid).
Christian Grey is de entrepreneur die Ana al tijdens de ontmaagding tot twee kronkelende hoogtepunten brengt. Waaronder eenmaal door het aanraken van haar tepels. Dat is een trucje dat ik nog eens onder de duim (!) moet zien te krijgen.
Blozen doe ik niet, want al dat bloed is ergens anders voor nodig. Naar verluid.

Ik heb me wel voorgenomen tenminste een deel te gaan lezen. Van de twee of drie fragmentjes die ik al wel onder ogen heb gehad, is mij vooral bijgebleven dat de dialogen zo treurig slecht zijn, dat er zonder aanpassingen direct een NL film van kan worden gemaakt.

Christian is dus één van de twee hoofdpersonen. Vandaar ook het onderwerp (lijkt op onderwerpen, maar is toch niet het zelfde) van de tekst.

Allemaal bedankt voor het luisteren.
Vriendelijke groet, Gus

[Harald]

Wall of sound vond ik een ontzettend goede beschrijving. Ik ga nu even niet tellen hoeveel gitaristen je op het podium moet zetten om het live te doen, maar een opeenstapeling van eenvoudige partijen. En het blijft zoals eerdere stukken mij herinneren aan muziek uit de 60er jaren. 3 klanken, vooral niet moeilijker maken. In dit geval kan ik me voorstellen dat als je dit door CSN&Y onderhanden had laten nemen het resultaat zeer goed zou kunnen worden. Beetje een I almost cut my hair, but I didn't sfeertje.

Je kiest voor een werkwijze die ertoe leidt dat de resultaten altijd een hoge mate van ruwheid hebben. Maar anders ruw, dan zeg, een Tom Waits, of een Frank Zappa. Ruw in de zin van onafgewerkt. Het andere putn is dat de begeleiding wel steeds min of meer een stramientje volgt. Gezien de dwang om het binnen pak em beet een uur af te hebben kan ik me daar iets bij voorstellen. Ik neem aan dat het drumprogrammaatje met de tamboerijn al min of meer klaarligt bv. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als je jezelf in December zou dwingen niets nieuws te schrijven, maar elke week twee van de opgenomen stukken echt uit te werken, en met goede zang, en evt. andere muzikanten op te nemen. En net zoals ik bij een Braddy denk "dwing jezelf eens om je solo tot 2 of 3 schema's te beperken" denk ik hier "probeer eens een reggae, of een stukje cocktail jazz" Maar in jouw geval is dat niet waar je op uit bent. Lijkt meer bezigheidstherapie (niet laagdunkend bedoeld trouwens) En dan is het bij voorbaat geslaagd als jij het leuk vindt. Kortom, het is jouw feestje. En als zodanig kan ik alleen denken Go Gus Go!

[Scarface]

Hi Gus,

Allereerst,ben ik iedere keer weer verwonderd....positief...

Ik heb het nummer beluisterd via de iPad op de geluidsinstallatie,de muziek kwam erg op de voorgrond,waardoor jou zang op de achtergrond kwam.
Hierdoor kon ik de tekst niet goed volgen,kan aan mijn instellingen liggen.

Jou teksten zijn inderdaad iedere keer weer gedichten,ik hou daar van,mooi. Zeker in de context van 50 tinten grijs..
De muziek raakt mij vanaf 3:45...het lijkt wel of je daar iets hoger gaat zitten,qua gitaar zeker..lekker.

Oh ja,een vrouw klaar laten komen via haar tepels is niet zo moeilijk,gewoon oefenen...

Any way...ben benieuwd naar de volgende.

Thanx,

Groet,
Marco

[Ernest01]

@ernest01
Nu we toch een Mutual Appriciation Society dingest hebben opgericht, dan ook maar eens een nummer samen maken? Of misschien gelijk twee:
- één waarbij jij tekst en ik muziek maak
- één waarbij jij muziek en ik tekst maak

Of lijkt het je niks? Ik heb er wel zin in hoor!
Laat maar even wat horen. Dank voor het compliment!

Lijkt mij een uitstekend idee. Dus daar ben ik wel voor te porren.

Ik stuur jou asap een mail !
Groeten, Ernest

[grayfink]

Ah, fifty shades. Niet gelezen. Ik lees sowieso weinig sinds internet. Vroeger las ik wel redelijk veel literatuur maar toen meende ik dan ook nog intellectueel te zijn. En verder ben ik het met Harald eens.

[pasqual]

Tja Gus, zonder tekst is het niet te volgen en mét tekst eigenlijk ook niet. Ik heb geen idee waar je het over hebt. Dat kan natuurlijk ook aan mij liggen want er wordt hier ook geroepen dat het gedichten zijn:sssh: Enfin, dat is dan dichterlijke vrijheid en niet alles hoeft uitgelegd te worden. Wat je stem betreft: "not my cup of tea" zoals we in Nederland zo mooi zeggen. Heeft ook met je timing te maken. Instrumentaal gezien vind ik het niet verkeerd hoewel iedere keer naar mijn gevoel hetzelfde liedje voorbij komt. Ik denk toch dat jouw methode niet alles er uit haalt wat er in zit. Als je meer tijd besteed aan de zang ( iemand anders? ) en de timing, klinkt het al een stuk anders. Vergeet niet dat in de meeste gevallen liedjes niet door maar één persoon worden gemaakt. Oké, doorgaans komt een iemand met de basis maar de overige muzikanten drukken er vervolgens hun eigen stempel op. Pak als voorbeeld maar eens Pink Floyd: Roger Waters heeft vaak geroepen dat hij het overgrote deel van de muziek schreef. Inderdaad kwamen de grote lijnen van hem maar zonder de overige leden had hun muziek nooit geklonken zoals wij het kennen. Dus in dit licht gezien zou een samenwerking met Ernest absoluut een verrijking kunnen zijn. Je zult zien dat andere ideeën je muziek positief zullen beïnvloeden.

Trouwens, je gitaarpartijen zijn erg sfeervol en je baspartij mag er ook zijn!

[Cageman]

Ik ben het eens met Scarface over dat het vanaf 3.45 beter wordt. Zulke hoogtes moet je wat mij betreft vaker doen, want dat klinkt aangenamer. Dit hele lied klinkt weer precies als een typisch Gus lied, maar dan vind ik dit wel de beste qua geluid. De leadgitaar is net wat spacender. Ik dacht eerst dat er een flinke delay op zat, maar dat is dus meer gitaar. Ook weer een lekker knorrend basje, wat wil je ook met een Eastwood bas.
Alles leuk en aardig, toch vind ik dat je eens iets moet veranderen. Niet drastisch van werkwijze veranderen, maar gewoon jezelf eens wat opleggen. Verplicht jezelf om tussendoor een Dim akkoord te spelen.. of begin met een 7/8 maat.. ik noem maar wat. Dan wordt het denk ik net iets zweveriger, origineler (alleen in relatie tot je andere liedjes, want origineel is je stijl op zich al wel) en vreemder. Het zal mij in ieder geval benieuwen wat daar uit komt. Bovendien mag je het dan gelijk avant-garde noemen. De tip van Harald lijkt me ook niet verkeerd.
Nja, misschien eerst die samenwerking met Ernest maar even afwachten.

Loeters,

Merijn

[Duhsjaak]

@Harald
Dank voor je uitgebreide reactie. Zie je maar hoe lastig communicatie is.

Allebei met de beste bedoelingen iets zeggen dat dan toch volkomen langs elkaar heen gaat.

Zitten een konijn en een beer naast elkaar op een tak te schijten.'
Vraagt de beer: 'Heb jij wel eens last dat de poep aan je vacht blijft plakken?
Antwoordt het konijn: 'Nee, heb ik nooit last van'.
'Fijn', zegt de beer. Hij pakt het konijn en veegt zijn gat ermee af.

Ik heb je notities met aandacht gelezen. Dan blijkt dat ik een bijzonder goed doordacht stuk over de uitvoering te horen krijg, terwijl ik een mening over het lied verwachtte. Lachen hoor.
Wat niet wegneemt dat ik mijn gedachten er nog eens over zal laten gaan.
Vraag niet aan mijn vriendinnetje waarom zij telkens aan een nieuw stuk steen begint met beeldhouwen, of waarom mijn lief aan een wit doek begint.
Waarschijnlijk dezelfde reden als waarom ik aan een lied begin. Dat is therapeutisch in de zin dat dat iets is dat moet gebeuren en dat ik narrig word als dat een paar dagen niet kan. Ben net van 14 dagen vakantie terug gekomen met 22 A5-jes met ideeën voor nieuwe liedjes. Alleen dan is vakantie ook leuk.

2 ritme gitaren en twee gitaren die tokkelen en de 'lead' motiefjes spelen. Heb ooit een optreden van Steve Miller gezien in zijn Abracadabra periode waarin ie met die line up toerde. Vaker is het bij mij drie gitaren totaal die inderdaad rudimentaire dingen doen. Hangt samen vooral met de werkwijze. Met zo'n bezetting is prima te touren. Zie Moby Grape onder andere.

Wordt vervolgd.....

@pasqual
Het is een tekst in een idioom dat je binnen een lied niet zult verwachten. Regelrechte liefdesliedjes zul je bij mij zelden aantreffen. Zeer expliciete teksten zoals deze (en dan nog in een taal die erg samenhangt met BDSM) zijn zodanig not done dat je je afvraagt of je het wel goed begrijpt. Komt alleen omdat het heel sterk afwijkt van het gebruikelijke. Sommige uitdrukkingen hebben buiten die scene geen enkele betekenis, dus kijk ik er niet van op dat je je afvraagt waar dit allemaal over gaat.

Ik kijk uit naar de samenwerking met Ernest. Werken met jonkies is altijd inspirerend. Ik heb een voorliefde voor ballade achtige dingen. Eens kijken wat dit gaat opleveren. Hij is een echt festival beest. Smiley.

@Cageman
Als je rondsnuffelt over de hele wereld qua muziek, zie je dat vrijwel overal hoog zingen staat voor potentie, manlijk en energie.
Mensen die lager zingen worden daarom altijd een beetje wantrouwend bekeken. Gold voor Wally Tax, Kevin Ayers (Soft Machine, maar pas succesvol met pracht solo albums o.a. voor Island), om er maar een paar te noemen. Bij mij is het van praktische aard. Ik heb een bejaarde stem die niet meer vanzelf doet wat ik wil.

Ik neem mezelf wel voor telkens eens iets anders te posten, maar val toch telkens terug op ballade achtige verhalende dingen. Misschien dat ik het daarin eens moet zoeken. Teveel afwijkingen voelt aan als gekunsteld, niet voor mij. Laat ik graag over aan prog rockers, om het maar te overdrijven.

Leuke reacties!
Thanks!
Vriendelijke groet, Gus

[Harald]

En het blijft zoals eerdere stukken mij herinneren aan muziek uit de 60er jaren. 3 klanken, vooral niet moeilijker maken. In dit geval kan ik me voorstellen dat als je dit door CSN&Y onderhanden had laten nemen het resultaat zeer goed zou kunnen worden. Beetje een I almost cut my hair, but I didn't sfeertje.

Dit gaat wat specifieker over het lied. Zoals iemand al zei, het is steeds ongeveer hetzelfde liedje. Dat heeft rechtstreeks met de werkwijze te maken. Hoeft trouwens niet zo'n probleem te zijn. Van Zappa verwacht ik de nodige variatie op een plaat, en als er niet iets op staat om te lachen, een gave gitaarsolo, en ook nog een stuk ensemblewerk van jewelste dan mis ik iets op die schijf. JJ Cale maakt daarentegen steeds min of meer dezelfde plaat. En daar kan ik ook goed naar luisteren.

Door de manier waarop het gezongen wordt is het lied als compositie moeilijk te beoordelen. Los daarvan, ik ben niet zo'n compositie specialist. Heb er wel mijn ideetjes over, maar schrijf altijd vooral intuitief. Meestal neem ik de moeite niet totdat er ineens een motiefje opduikt dat beklijft. Daarna probeer ik in te voelen of het nodig is de ambachtelijke kunde in te schakelen of niet. Naast componeren en improviseren onderscheid ik nog een tussenstadium comprovisatie. Mijn stukken Solace en Soulstice zijn daar voorbeelden van. Mezelf een uurtje opsluiten met een gitaar en kijken wat er uitkomt. Niet te veel schaven, maar er moet wel ergens een leuk themaatje zijn. Jouw werkwijze leidt tot comprovisatie.

Een goed lied blijft overeind als je het met één gitaar (of een piano) en een stem kunt uitvoeren, en het nog steeds goed klinkt. Een goede 'hookline' is bijna onontbeerlijk. Dat laatste kan ik bij jou stukken eigenlijk niet echt ontdekken meestal. Kan zijn omdat de stukken niet zo vaak voorbijkomen, maar een echt goede hook hangt vaak al na één keer luisteren hardnekkig vast in je hoofd.

Misschien zou je ook eens gewoon een lied met één akoestische gitaar kunnen doen (hoeft geen ingewikkelde partij zijn, slaggitaar doet het vaak prima), zodat je wat meer tijd hebt voor de details. De teksten zijn het vaak wel waard.

[Tupelo]

Het is moeilijk voor me om er een mening over te hebben; eigenlijk heb ik vooral zoiets van 'What the fuck is dit nou ? (zonder waardeoordeel, gewoon in zijn algemeenheid)', en daarmee 'heb je me' wel nieuwsgierig kunnen maken.

[Cageman]

Ik neem mezelf wel voor telkens eens iets anders te posten, maar val toch telkens terug op ballade achtige verhalende dingen. Misschien dat ik het daarin eens moet zoeken. Teveel afwijkingen voelt aan als gekunsteld, niet voor mij. Laat ik graag over aan prog rockers, om het maar te overdrijven.


Mijn voorbeelden zijn natuurlijk ook nogal overdreven, maar het gaat om het idee. Een nummer helemaal strippen, of juist alle kenmerken ervan helemaal opblazen zal ook leuke dingen opleveren. Probeer ook eens uit om alles in te spelen met een drumtrack/metronoom die tussendoor stopt, en eventueel later weer invalt (dat is dan wel met metronoom makkelijker dan met drumtrack). Dat zijn aanpassingen waardoor je werkwijze in essentie helemaal niet aangepast worden, alleen het kader waarin je je werkwijze hanteert.

Groeten,

Merijn

[gitaarvrouwtje]

Ik sta hier denk ik anders in
Wat ik hoor is nu juist het zich losmaken van alle contrapunt, copositieblabla, waar ik mij in conservatoriumdagen zo lamgelegd doorheb gevoeld
Het is geen nummer dat je opzet als achtergrondbehang , geen popsong die met themaatjes goed in het gehoor blijft hangen
Misschien commercieel zelfs onverkoopbaar
Maar ik vind het verfrissend en ik vind het " gus" zoals ik hem heb leren kennen, de compositie ontstaat, en is daarmee meteen geen compositie maar proces
Ik heb veel geschilderd, er zijn maar weinig schilderijen van mij, of ze goed waren of niet is onbelangrijk, het was een innerlijke drang tot scheppen waarbij het proces het belangrijkste was..het ging om het moment
Dit hoor ik hier terug
Van knorrende basjes etc geen verstand, en blij dat ik dus door geen enkele kennis van zaken meer gehinderd word. Ik hoor een moment, een proces,..resultaat is dat ik ziel hoor
:)

[Cageman]

Ik sta hier denk ik anders in
Wat ik hoor is nu juist het zich losmaken van alle contrapunt, copositieblabla, waar ik mij in conservatoriumdagen zo lamgelegd doorheb gevoeld
Het is geen nummer dat je opzet als achtergrondbehang , geen popsong die met themaatjes goed in het gehoor blijft hangen
Misschien commercieel zelfs onverkoopbaar
Maar ik vind het verfrissend en ik vind het " gus" zoals ik hem heb leren kennen, de compositie ontstaat, en is daarmee meteen geen compositie maar proces
Ik heb veel geschilderd, er zijn maar weinig schilderijen van mij, of ze goed waren of niet is onbelangrijk, het was een innerlijke drang tot scheppen waarbij het proces het belangrijkste was..het ging om het moment
Dit hoor ik hier terug
Van knorrende basjes etc geen verstand, en blij dat ik dus door geen enkele kennis van zaken meer gehinderd word. Ik hoor een moment, een proces,..resultaat is dat ik ziel hoor
:)

Over dat basale proces gaat mijn kritiek/punt ook niet. Het is toch ook mogelijk om een schilderij te schilderen volledig in je eigen stijl en volgens je eigen maniertjes, maar dan van een ander voorwerp/beeld? Juist wat in Gus' teksten onderling zo goed is, de afwisselende en verrassende onderwerpen en lijntjes, hoor ik in de muziek zelf minder, terwijl dat (denk ik) ook door een grotendeels zelfde werkwijze wel te behalen valt.

Door het knorrende basje word ik trouwens absoluut niet gehinderd! Dat is juist een pre, evenals het feit dat het een Eastwood is. Tof vind ik dat. "Knor knor" :chicken:

[gitaarvrouwtje]

Nee nee zo bedoel ik t ook niet, het is jou gevoel en mening ..ik gaf los daarvan hoe ik het beleef :)
Niet als antwoord op..
Het kwam spontaan zo in mij op, lekker zweefkees die ik ben :p

[Cageman]

Het kwam spontaan zo in mij op, lekker zweefkees die ik ben :p

Ik neem het je niet kwalijk. :soul:

We zitten hier op een gitaarforum = gitaristen die met elkaar praten = gezweefkees over en weer.

Edit: De term zweefkezen a.u.b. alleen interpreteren zoals jij/ik die bedoeld heb.:seriousf:

[Harald]

Zweefkezen
temidden van 50 tinten grijs
Nederlandse lucht ooit zo berucht
en door buitenlandse schilders gezocht....

Daar moet Gus een tekst van kunnen maken... van Zweefkezen :seriousf:

[gitaarvrouwtje]

Zweefkezen
temidden van 50 tinten grijs
Nederlandse lucht ooit zo berucht
en door buitenlandse schilders gezocht....

Daar moet Gus een tekst van kunnen maken... van Zweefkezen :seriousf:
Zweefkezen en sufkutten :p

[gitaarvrouwtje]

Ik neem het je niet kwalijk. :soul:

We zitten hier op een gitaarforum = gitaristen die met elkaar praten = gezweefkees over en weer.

Edit: De term zweefkezen a.u.b. alleen interpreteren zoals jij/ik die bedoeld heb.:seriousf:
Hhahahhaha, ik ben beelddenker houd op man, tjesus..nu zit ik dr mee

[Tupelo]

Beetje shoegaze meets Neil Young ook.

[Duhsjaak]

Het maakt wel wat los iedere keer. Soms het gevoel dat ik op een logopedieforum terecht ben gekomen. Lachen hoor.

@Harald
Je hebt me zeker geholpen. Niet zo zeer met dit lied, maar wel dat ik beter voor ogen heb hoe ik Ernest de backing aan moet leveren als ik daarvoor aan de beurt ben.
Dat is leuk. Daar heb ik wat aan. Sinds 1974 doe ik mijn ding zonder dat anderen zich er nog mee bemoeien, dus dat is voor mij zeker even aanpassen geblazen.

Behalve de drumdoos, die ik niet programmeer en als veredelde metronoom gebruik, is alles op iedere opname ingespeeld. Zelfs de tamboerijn.

Hoe goed je bedoeling ook is, een maand het componeren stilleggen is een doodeng vooruitzicht en dat gaat zeker niet gebeuren.
Componeren neemt bij de meesten af na hun 50e. Dat ik daar totaal geen last van lijk te hebben, wil nog niet zeggen dat ik het lot ga tarten. Noem het bijgeloof. Het is juist van het componeren dat ik zo geniet. Dàt is de creatieve drive. Steeds hetzelfde lied spelen (uitvoerend artiest, heb ik er genoeg van in de familie) is met alle respect voor mij te ambachtelijk.

@Scarface
Het oefenen is begonnen.

@Tupelo
Dank voor het compliment, Neil Young zingt ongeveer net zo goed. Dus da's herkenbaar.

@gitaarvrouwtje
Dank voor je compliment. Er wordt teveel naar de uitvoering geluisterd. Dat is zeker waar. De uitvoering is het allerlaatste waar ik mij druk over maak.
Help mij herinneren dat ik na dinsdag aanstaande de tijd neem om een congresbundel uit 1994 te scannen. Als je beelddenker bent, heb je waarschijnlijk ook kinderen die dat hebben. Dan is die bundel heel handig.

Toch weer wat opgestoken van deze post. Thanks.
Vriendelijke groet, Gus

[gitaarvrouwtje]

:ok:je doet je eigen ding
Enne zal je er aan herinneren haha, inderdaad mijn kinden zijn beeldenkers
We zien de dingen voor ons, niet altijd handig maar wel uitermate goed voor de creativitiet, toch kan ik hel talig zijn. Maar dat moet creatief zijn, voorbeeld, als dertienjarige kreeg ik een opstelopdracht, ik most schrijven over en rage van die tijd, de rubik kubus
Ik zag in 1flits het verhaal, en er was niks zakelijks aan dit hele opstel
Het heeft moeite gekoct maar ik slaagde erin mijn beelden om te zetten in zinnen en won een prijs ermee,..en een reprimande, want dat ik van een zakelijk onderwerp een verhaal had gemaakt over een levende , eenzame, zichzelf zoekende kubus op pootjes die blowend op de dam tussen de duiven zijn ziel vond, dat was wel knap maar niet de bedoeling geweest

Okee off topic, maar dat intuitieve ,..dat bevalt me juist in wat je maakt, het klinkt mij bekend, alsof gus het plaatje in zn hoofd heeft, het ziet in geur geluid, kleur,.en dan moet zien hoe hij het vorm geeft
En ook hierbij zag ik een beeld

[Duhsjaak]

Klopt. Er is dus een andere beelddenker voor nodig die inziet hoe het werkt.
Ik heb mijn symposiumboek uitgeleend. Dat boek houdt verband met een Beelddenk-symposium dat op 29 nov 1994 heeft plaatsgevonden. Ineens 600 beelddenkers verzameld. Bizar.

Het beelddenken heeft voor mij alles met mijn creativiteit te maken.

Afijn, kom er buiten GN wel op terug.
Vriendelijke groet, Gus

[gitaarvrouwtje]

Het verklaard wel dat wij elkaars warrige plaatjesschrijfwerk snappen haha tot buiten GN maar weer :p