Driving On Casiotone

[arnoldtims]

Een stukje instrumentaal over de backing track Driving On Casiotone.
Geen idee of het een bestaand nummer is, ik heb er in ieder geval mijn eigen versie van gemaakt.
In 1 take gespeeld en los van de opname kwaliteit vond ik het wel geslaagd.
Normaal zou ik nu zeggen wat ik er allemaal zelf niet goed aan vind maar dat is mij verboden;)
Dus schiet maar raak.

https://soundcloud.com/arnoldtims/solo-on-backingtrack

[pasqual]

Zal ik maar beginnen dan? Het eerste wat mij te binnen schiet is "Bird of Paradise". Ik hoor zeker een hoog Snowy White gehalte maar ik denk dat ik je erger kan beledigen, toch? Los daarvan is het gewoon lekker gespeeld en ik zou het graag eens willen horen met een betere opname techniek:ok:

[arnoldtims]

Dank.

Een beetje saai dus;) Nee hoor kan met minder vergeleken worden.

Ik weet dat ik geen snelheidsmonster ben op gitaar en hoop dan dat hier meer mijn kracht zit.
Ik heb een tijd geprutst om mijn opname interface aan de praat te krijgen op de PC. Heb voor zulke zaken niet veel geduld en heb het kwaad aan de kant gegooid. Gebrek aan tijd en zin/kwaadheid heeft er toe geleid dat ik het nog niet kon opbrengen om er weer naar te kijken.
Maar het zal me vast wel een keer lukken om wat betere opnames te maken.
Kun je nagaan dat ik deze track zelfs nog een beetje bewerkt heb om de ergste ruis er uit te halen.

[vulvasonic]

Ik ben nog nooit eerder op dit subforum geweest, maar n.a.v. je berichtje in off topic (slow chat) heb ik besloten maar eens een kijkje te wagen.
Ik weet dus ook nog niet wat precies de bedoeling is van dit subforum. Gaat het om een beoordeling van het geluid, of gaat het om een beoordeling van je spel?
Lastig, want ik heb er een hekel aan om andere gitaristen te beoordelen. Bovendien heb ik een hekel aan lange gitaarsolo's, dus ik moest me er toch even toe aanzetten om het te doen. Tegelijkertijd vind ik het wel interessant om te horen wie of wat er achter mijn forumvrienden schuilt en aangezien ik mezelf heb beloofd te zullen luisteren en te reageren...., bij dezen (voor wat het waard is):

Ik vond de backing track weinig boeiend, maar dat betekent ook dat jouw gitaarspel het aantrekkelijk moet maken en het interessant moet houden. Ik vind dat je daar weldegelijk in geslaagd bent. Je bent wat beperkt in je toonkeuzes, maar juist dan is het een extra uitdaging om de luisteraar te blijven boeien. En dat is zeer goed mogelijk. David Gilmour tapt uit hetzelfde vaatje en hij komt daar prima mee weg. Vergeet niet dat Gilmour alle tijd heeft om zijn solo's voor te bereiden en op te nemen. En op het podium wijkt hij daar nauwelijks van af. Jij doet het in veel minder tijd. Natuurlijk is dat te horen, hoewel de gebrekkige geluidskwaliteit het je niet makkelijker maakt. Want ik hoor een geluid die, mits goed opgenomen, mij zeer zeker kan bekoren. Absoluut een lekkere 'tone'.
Ik lijk wat negatief, maar feitelijk ben ik juist aangenaam verrast.

Eigenlijk heb ik maar drie puntjes die mijns inziens wat aandacht verdienen:
1 - Ik hoorde dat je speelt met dynamiek. Dat is wat veel gitaristen nalaten te doen, terwijl je juist met dynamiek zo ontzettend veel meer uit je spel kunt halen. Het feit dat je dynamisch speelt is dus alleen maar positief, maarrrrr ik kreeg het gevoel dat je ergens beweegt tussen (volume) 3 en 7. Dat je niet onder de 3 duikt in een stuk als dit is te begrijpen, maar ik had je graag, zeker naar het einde toe, ook wat meer boven die 7 uit horen komen. Misschien ligt het aan de compressie van de opname, maar ik had het idee dat je gewoon niet echt keihard durft aan te slaan. Zonde, want juist in die aanslag valt veel winst te behalen. Vooral als de muziek zelf nogal ingetogen is. Maar nogmaals, het kan ook aan de opnamekwaliteit liggen.
2 - Let op je timing. Je timing is meestal behoorlijk op de tel, maar soms speel je wat gehaast. Sommige gitaristen spelen altijd precies op de tel (doorgaans erg saai) en sommige gitaristen spelen van nature heel erg lui (achter in de tel). Dat laatste kan heel mooi zijn, zeker bij rustiger muziek. Gehaast spelen is zelden mooi. Maar ook hier geldt dat juist het spelen met die timing zo ongelofelijk interessant kan zijn. Wacht bewust net iets te lang met het inzetten van je volgende frase. Dat maakt het spannend. Goede zangers en zangeressen doen dit ook. Luister maar eens hoe laid back Amy Winehouse zong. Een meester in zowel timing als dynamiek is BB King.
Het is geen echte kritiek. Het zijn punten van aandacht. Ik merk het ook bij mezelf. Dan ben ik zo gefocust op de noten die ik wil spelen dat het ten koste gaat van de dynamiek en de timing. Ik moet me er echt even toe zetten en mezelf heel bewust maken van deze twee punten. Maar als ik dat doe klinkt mijn solo per definitie beter. Ik ben ervan overtuigd dat je solo meteen 10 keer zo goed klinkt als je hier je aandacht op zet.
3 - Laatste puntje is de opbouw. Ofschoon ik zeker niet verveeld raakte blijft het toch een solo van 3 minuten. Het kan geen kwaad om dan meer te letten op het verhaal en de spanning op te bouwen. Ik hoorde dat je tegen het eind iets meer los kwam, maar daardoor kwam het ook wat gehaast over. Als je bewust heel rustig begint met een paar noten, goed getimed en af en toe gewoon even de boel enkele maten durft te stoppen, of een noot wat langer aanhoudt, en je vangt de solo aan in de lagere regionen, dan heb je alle tijd om naar het einde toe de spanning op te voeren. Ook hierin zijn de sleutelwoorden 'timing' en 'dynamiek'. Speel daarmee.

Kort samengevat: Ik vond het prettig om naar te luisteren en ik vond het goed. Alleen WEET ik dat het veel beter kan als je bewust gaat spelen met de timing en de dynamiek. En het leuke is dat het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is. Ik weet zeker dat je dat kan. Het is gewoon een kwestie van een knop omdraaien en jezelf iedere keer op de vingers blijven tikken. Het is zo verleidelijk om je vingers op de automatische piloot te zetten. En dat is zonde. Ik hamer daar zo op, omdat ik het in mezelf herken. :)


Enfin, ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Petje af!

[arnoldtims]

Had niet verwacht dat iemand met zoveel postcounts hier nog nooit is geweest.
Voel me dan ook vereerd dat je eerste bijdrage hier zo'n uitgebreide analyse is.
Kan hier zeker wat mee en herken het ook wel.
Klopt wel dat de dynamiek ook wat verdwenen is door compressie, maar dat betekend niet dat je geen punt hebt.
Moet gewoon ook meer meters maken, deze solo heeft veel "geluk" noten die goed vallen, heb op veel momenten geen idee waar ik heen wil en daardoor is er ook niet een hele goede opbouw/verhaal wat ik vertel.
De iets sneller stukjes en dan vooral in de fadeout waar ik idd iets meer los ga, zitten gewoon nog niet goed in mijn vingers en klinken daardoor wat gehaast en minder getimed.
Zit altijd wat te schipperen tussen het technisch en foutloos willen spelen, wat dan door de spanning niet lukt, of gewoon met emotie te spelen en kijken waar het strand. Gaat dan ook vaak mis maar als ik mijn dag heb ontstaan er soms leuke dingen.

Wederom bedankt voor je uitgebreide stuk waarmee ik weer wat gerichte kan werken aan mijn spel.

En oh ja besef dat een lange solo luisteren best veel gevraagd is, zelf vind ik dat soms ook erg vervelend maar het is wel lekker om te doen;) Vraag maar aan Walter Trout die mag ook graag de hele avond solo's spelen. wat ik als echte liefhebber van blues solo's ook wat te veel van het goede vind.

[vulvasonic]

Ik zit hier al heel lang op dit forum, maar ik ben een flinke tijd niet meer actief geweest. In 'mijn tijd' bestond dit (sub)forum nog niet. Ik ga het het zeker in de gaten houden, want ik vind het een enorm leuke toevoeging. :)

Mijn lange reactie komt voort uit enthousiasme en vanuit mijn achtergrond als gitaardocent. Als je vraagt om een eerlijke mening, dan verdien je die ook. En als je een mening hebt zul je die ook moeten kunnen onderbouwen, anders heb je er geen steek aan.

Nog even over dat slotstuk. Je zegt daarover dat die riffs nog niet zo in je vingers zitten en dat het daarom wat gehaast overkomt. Ik denk dat je gelijk hebt. Zo werken die dingen nou eenmaal. Maar ik merk ook dat het je onzeker maakt en dat je daardoor die riffs te zacht inzet. Daardoor vergroot je die onzekerheid en dat hoor je terug. Wees niet bang. Als je op je bek moet gaan doe het dan met volle overtuiging. Een fout is namelijk pas een fout als je 'm niet weet te herstellen.
Heel lomp gezegd, je kunt een lick inzetten en vervolgens de weg volledig kwijtraken, maar als je laatste paar noten goed zijn, dan heb je de lick gered. Dat klinkt absurd, maar het is echt waar. Je kunt een volledige lick een halve noot te hoog spelen, maar als je niet terugdeinst, maar vol overtuiging die laatste 2 of 3 noten eindigt in de juiste toonsoort, dan klinkt dat vaak onvoorstelbaar goed en verrassend. Niemand zal het als fout ervaren. Daar wordt zelfs door veel goede gitaristen heel bewust gebruik van gemaakt. In de jazz wordt het ook veel toegepast (outside spelen). Zij weten doorgaans trouwens donders goed wat ze doen, maar het resultaat is hetzelfde. Leer te vertrouwen op je gehoor.

En je kunt jezelf de tijd geven om de 'fout' te herstellen (mocht het te snel gaan) dmv de volgende truc: Herhaal de fout! Desnoods twee of drie keer. Op die manier geef je jezelf de tijd om te zoeken naar die laatste goede noot. Geloof me, ook daar kun je veel kanten mee op. Speel een lick en *kut, ik zat mis* - speel exact dezelfde lick met exact dezelfde fout nogmaals, maar dan alles een halve toon hoger of lager (vaak zit je dan al goed) - en speel zonodig de lick nogmaals zoals je het de eerste keer deed, maar eindig met een paar noten die zeker goed zijn. Als je dit met een stalen gezicht doet en je kletst ze er vol in, dan slaat iedereen stijl achterover van verbazing en betovering! :D

Ik meen het. Het is minder makkelijk dan ik het nu laat overkomen, maar het is zeer de moeite waard om mee te rommelen. Vaak kom je op hele nieuwe, briljante dingen die je later bij je standaard bagage kunt stoppen. :)

Succes!

[vulvasonic]

O en lange solo's zijn misschien niet altijd even prettig om naar te luisteren, ze zijn wel heerlijk om te doen!!! :seriousf:

[arnoldtims]

Dank weer voor je bijdrage.
Je noemde BB King in je eerste bijdrage en laat dat nu juist een held van mij zijn.
Die truc van van de fout maskeren kende ik wel en heb het Eric Clapton bv. zien doen.
Bij mij is er ook veel terug te voeren op te weinig oefenen en bijna geen kennis van notenleer. Dus als ik uit de pentatonische toonlader stap weet ik vaak niet wat ik kan of mag spelen.
Maar met jou informatie kan ik weer aan de slag.

[LGK]

Dat probleem heb/had ik ook dat ik niet wist wat ik kon spelen naast de pentatonische toon ladder. Je kan tuurlijk naar jazz gitaristen gaan luisteren maar dat werd voor mij nogal veel. Ik begreep het niet echt zeg maar.
Toen kwam ik op deze gast en hij heeft me wel aardig kunnen helpen. Veel is gewoon pentatonische toonladder maar soms zitten er licks bij met van die out side notes waar ik niet van wist dat ze bestonden :)
Maar zoveel speelt hij er niet dus bleef het voor mij toch nog overzichtelijk.
Mischien heb je er wat aan, mischien ook niet.

http://www.youtube.com/watch?v=S9H4rmJadao&feature=youtube_gdata_player

En natuurlijk heel goed gespeeld. Zaten een paar lekkere licks tussen die ik nog ff ga stelen van je ;)
En een lekkere tone man, waar speel je over?

Grz

[arnoldtims]

Heb ik zeker wat aan, dank.
Ik speel dit met een Vintage® strat over een Fender Stage 100. met op mijn Zoom G3 op een twin amp, delay en tubescreamer.
De compressie in de opname heeft wel de sound iets wolliger gemaakt.