DennisZw
21 mei 2013, 21:09
hallo,
ik zat eraan te denken misschien weer lessen te nemen, al is 't alleen maar voor 't stukje mentorschap wat je erbij krijgt. ik had een paar doelen voor mezelf opgeschreven die ik wil bereiken;
- riffs en solo's (voor een groot deel) op gehoor kunnen na spelen
- improviseren (binnen de pentatonische ladder) over de gehele hals
- strak en vloeiend spelen
- riffs en misschien zelfs nummers schrijven
- niet zo zenuwachtig worden als ik eens de kans krijg te spelen voor een publiek
- weer lol krijgen en mezelf niet zo onder druk zetten om beter en beter te worden
nou zijn er gewoon erg veel dingen waar ik tegenaan loop. zo maak ik bijv. nergens echt een begin aan omdat ik niet weet waar ik moet beginnen. als ik bijvoorbeeld een nummer kies om te leren, dan leer ik de belangrijkste riff maar de rest van 't nummer niet omdat 't nummer mij al verveelt als ik er pas aan begonnen ben of omdat ik mijzelf ontmoedig omdat 't me te moeilijk lijkt. zo blijf ik niet gemotiveerd en krijg ik ook vaak de neiging m'n gitaar in de hoek te smijten en te stoppen, maar tegelijkertijd is 't m'n passie, er is niets wat ik liever doe dan spelen! dus tsja, hoe kan ik mijzelf motiveren en hoe blijf ik gemotiveerd en gefocust? hoe zorg ik dat ik niet telkens een nummer zat word? waar moet ik beginnen om uiteindelijk solo's met gevoel te spelen en vernieuwende riffjes te bedenken?
wat ik al kan is vrij weinig. ik kan vrij strak ritme spelen, classic rock is echt mijn ding en ik ben vele uren bezig met 't spelen van riffjes van o.a. ac/dc, guns n roses en soms van halen. ik speel zo'n 5 jaar nu en ik word erg ontmoedigd als ik tieners zie die net een jaartje of twee bezig zijn en de sterren van de hemel spelen. ik ben niet slecht, als ik ergens voor ga zitten heb ik 't snel onder de knie (waar ik echt mazzel mee heb, aanleg en talent, maar niet de juiste informatie), maar die tieners zijn echt jonge gitaargoden... kon ik dat maar op die leeftijd!
wat ik niet fijn vind is dat leraren over 't algemeen aan komen zetten met tablatuur; nou snap ik dat 't allemaal begint met 't leren door naspelen, maar vaak is dit ook echt het enige waar zij zich op focussen en nouja, dat kan ik zelf thuis ook. ik wil niet simpelweg nummers naspelen, ik wil er mijn eigen draai aan geven.
mijn vraag aan jullie is; hoe zijn jullie op 't niveau gekomen waar jullie nu op zitten? (en no offense maar ik bedoel vooral de serieuzere spelers die ook bijv. in bands spelen, en hun eigen ding toevoegen aan nummers of zelfs eigen nummers maken.)
mensen die mij toch wel inspireren zijn Slash, Ryan Roxie (Alice Cooper band) en Clapton (tijdens z'n Cream periode).
ik zat eraan te denken misschien weer lessen te nemen, al is 't alleen maar voor 't stukje mentorschap wat je erbij krijgt. ik had een paar doelen voor mezelf opgeschreven die ik wil bereiken;
- riffs en solo's (voor een groot deel) op gehoor kunnen na spelen
- improviseren (binnen de pentatonische ladder) over de gehele hals
- strak en vloeiend spelen
- riffs en misschien zelfs nummers schrijven
- niet zo zenuwachtig worden als ik eens de kans krijg te spelen voor een publiek
- weer lol krijgen en mezelf niet zo onder druk zetten om beter en beter te worden
nou zijn er gewoon erg veel dingen waar ik tegenaan loop. zo maak ik bijv. nergens echt een begin aan omdat ik niet weet waar ik moet beginnen. als ik bijvoorbeeld een nummer kies om te leren, dan leer ik de belangrijkste riff maar de rest van 't nummer niet omdat 't nummer mij al verveelt als ik er pas aan begonnen ben of omdat ik mijzelf ontmoedig omdat 't me te moeilijk lijkt. zo blijf ik niet gemotiveerd en krijg ik ook vaak de neiging m'n gitaar in de hoek te smijten en te stoppen, maar tegelijkertijd is 't m'n passie, er is niets wat ik liever doe dan spelen! dus tsja, hoe kan ik mijzelf motiveren en hoe blijf ik gemotiveerd en gefocust? hoe zorg ik dat ik niet telkens een nummer zat word? waar moet ik beginnen om uiteindelijk solo's met gevoel te spelen en vernieuwende riffjes te bedenken?
wat ik al kan is vrij weinig. ik kan vrij strak ritme spelen, classic rock is echt mijn ding en ik ben vele uren bezig met 't spelen van riffjes van o.a. ac/dc, guns n roses en soms van halen. ik speel zo'n 5 jaar nu en ik word erg ontmoedigd als ik tieners zie die net een jaartje of twee bezig zijn en de sterren van de hemel spelen. ik ben niet slecht, als ik ergens voor ga zitten heb ik 't snel onder de knie (waar ik echt mazzel mee heb, aanleg en talent, maar niet de juiste informatie), maar die tieners zijn echt jonge gitaargoden... kon ik dat maar op die leeftijd!
wat ik niet fijn vind is dat leraren over 't algemeen aan komen zetten met tablatuur; nou snap ik dat 't allemaal begint met 't leren door naspelen, maar vaak is dit ook echt het enige waar zij zich op focussen en nouja, dat kan ik zelf thuis ook. ik wil niet simpelweg nummers naspelen, ik wil er mijn eigen draai aan geven.
mijn vraag aan jullie is; hoe zijn jullie op 't niveau gekomen waar jullie nu op zitten? (en no offense maar ik bedoel vooral de serieuzere spelers die ook bijv. in bands spelen, en hun eigen ding toevoegen aan nummers of zelfs eigen nummers maken.)
mensen die mij toch wel inspireren zijn Slash, Ryan Roxie (Alice Cooper band) en Clapton (tijdens z'n Cream periode).