View Full Version : Ik denk dat ik er maar mee stop
Kingfisher
3 mei 2013, 01:29
Ik ben nu in de veertig, ik speel al van mijn zestiende. En eerlijk gezegd, ik bak er niets van. Ik zie jonge gasten van 18, met vier jaar ervaring, die op een niveau spelen waar ik maar van kan dromen. Ik heb de laatste twee jaar lessen gevolgd, en dat heeft wel wat geholpen, maar het heeft bloed zweet en tranen gekost (en dan spreek ik voornamelijk over m'n leraar). Ik probeer al een paar jaar een groep te vinden om gewoon fijn muziek te spelen, maar speler van mijn leeftd hebben 20 jaar ervaring en zijn dus allemaal veel beter dan ik, met als gevolg dat ik altijd een afwijzing naar m'n kop krijg. Alle keren elke avond uren oefenen om de playlist onder de knie te krijgen, om dan na een auditie te horen dat ze toch liever een ander niveau gitarist zochten.
Aan 40 jaar zijn je vrije uren op een hand te tellen in de week. Ik denk dat ik dus maar de gitaar aan de kant zet, ik zal er af en toe wel op spelen, maar niet meer met ambitie.
Gesualdo
3 mei 2013, 03:14
Waarom stoppen als je er plezier in hebt? Er zijn zat geweldige gitaristen die nooit beroemd zullen/willen worden. Daarentegen heb je ook matige gitaristen die het ver schoppen op basis van de nodige dosis geluk, timing, connecties e.d. Dus zet je gitaar vooral niet aan de kant en aanvaard gewoon dat niet iedereen het ver zal schoppen in de muziek. Maak gewoon lekker muziek en geniet daar van :)
Helemaal mee eens. Ik speel al vanaf mijn 12e en nu 26 jaar later kom ik er ook achter dat er legio jongeren zijn van amper 16 die het beyer kunnen dan ik. Ik betwijfel echter dat ze er net zoveel plezier in hebben. Bovendien vind ik dat net na een bandwissel er een betere klik met mijn gitaren bwgint te komen en zo ook met de huidige muziek en de rest van de nieuwe groep.
Sent from my GT-I9070 using Tapatalk 2
arnoldtims
3 mei 2013, 10:17
Ik ben 40 en speel ook al zo'n 20 jaar en ben ook niet al te best. Had in mijn voorstel post in 2009 al eens gezegd dat die jonge rot gastjes allemaal beter zijn dan ik.
Het is dat je een pokke end weg woont anders was het wel leuk geweest om een oude net niet band op te richten.
Nu speel ik ook niet in een band en vind mij zeker ook niet goed genoeg voor een doorgewinterde band. Maar ik ben er van overtuigt dat er voor elk niveau een band te vinden is.
Het kan ook zijn dat je bands uitzoekt die wat te hoog gegrepen zijn waardoor je alleen maar frustratie tegen komt.
Zelf heb ik een aantal jaren aan een popworkshop meegedaan. Weet niet of ze dat in jou buurt ook hebben maar het is een mooie manier om laagdrempelig aan muziek te doen waarvan je ook nog veel leert.
Plaats eens een oproepje dat je andere bandleden zoekt rond jouw leeftijd / ervaring ipv. reageren op oproepen van anderen. Dan kan je je eigen clubje samenstellen. Ik weet zeker dat er genoeg veertigers zijn met hetzelfde niveau. Niet iedereen is semi-pro.
Goed gitaar kunnen spelen is 80% oefening en 20% talent is mijn mening.
Die gastjes van 18 zitten waarschijnlijk dag en nacht te spelen want ze zitten nog op school en hebben tijd zat. Mij ontbreekt het aan die tijd helaas, zodoende ben ik ook geen steve vai.
Maar ga per dag eens consequent een half uur oefenen en je niveau zal omhoog schieten denk ik.
Gearjunkie
3 mei 2013, 13:55
Plaats eens een oproepje dat je andere bandleden zoekt rond jouw leeftijd / ervaring ipv. reageren op oproepen van anderen. Dan kan je je eigen clubje samenstellen. Ik weet zeker dat er genoeg veertigers zijn met hetzelfde niveau. Niet iedereen is semi-pro.
Dit heb ik ook gedaan, dat werkt veel beter. Er zijn echt veel meer matige muzikanten dan goede hoor!! En zoek via je gitaarleraar contact met een medegitarist!
arnoldtims
3 mei 2013, 17:05
Goed gitaar kunnen spelen is 80% oefening en 20% talent is mijn mening.
Een waarheid als een koe. De een heeft meer aanleg dan de ander maar mijn ervaring leert ook dat oefenen de grote "truc" is.
Dat doe ik veel te weinig en maak dan dus ook geen grote sprongen.
Toch heb ik een kennis die alles na een paar keer oefenen kan spelen, terwijl ik er dan dagen voor moet oefenen en dan nog heb ik zijn nivo niet.
Maar Tommy Emmanuel geeft wel eens het antwoord als iemand zegt dat hij nooit dat nivo zal halen. Hoezo niet je hebt toch ook 5 vingers.
Emmanuel is ook een voorbeeld van iemand die al vanaf 4 jaar zich echt een slag in de rondte oefent, nog steeds.
Doorzetten en ook tijd ja maakt dus het verschil. Zelf heb bv. van de week me toch eens gestort op het intro van Sweet Child O' Mine.
Jaren terug eens 5 min aan gewijd en te moeilijk bevonden. Nu toch even tijdje voor gaan zitten en wat blijkt dat hele nr is schijt gemakkelijk. ( dat hele nr is schijt:hide: maar ik vond toch dat ik het moest kunnen spelen als gitarist zijnde)
Maar ga per dag eens consequent een half uur oefenen en je niveau zal omhoog schieten denk ik.
Ook dat is waar, een andere kennis van mij is op zijn 50e na jaren een beetje peilen op gitaar, serieus gaan oefenen.
In ieder geval elke dag een half uur maar meestal een uur. Deed/doet hij na het eten en niemand kan hem dan storen. Nu is hij 60 en speelt de sterren van de hemel. Na een jaar zo oefen herkende ik hem niet meer terug in zijn spel. Van harkend houterig spelen naar een allrounder met een mooie sound. Hij speelt nu al weer 6 jaar in een coverband tussen eind twintigers en begin veertigers.
Il_Falco
3 mei 2013, 19:28
:O wie moet de jonkies dan terechtwijzen als ze naast hun schoenen beginnen te lopen?
Gijs Heijnen
3 mei 2013, 20:07
Het is jammer dat je je gitaar aan de wilgen wil hangen. Zoals je al aangeeft lijkt het echter niet echt aan jezelf te liggen, maar aan je leraar. Dus zou ik zeggen zoek een andere leraar. Daarnaast kan het natuurlijk ook zijn dat je verkeerd oefent. Het is belangrijk om te oefenen, maar het is zeker zo belangrijk hoe je oefent en wat je oefent.
Zou je eens een concreet onderwerp/nummer kunnen noemen en hoe je dan te werk gaat om het te leren? Misschien kan ik je helpen in je aanpak.
stratestic
3 mei 2013, 22:51
Ik denk altijd maar gitaarspelen is geen sport. Er zijn geen betere gitaristen of winnaars enkel gitaristen die zich ergens op richten omdat ze dat heel leuk vinden en daar dan vanzelf goed in worden. Ik zou ook alles wel willen kunnen spelen (fingerstyle, funk, rock, jazz) maar als je ouder bent heb je daar gewoon de tijd niet meer voor. Nu richt ik mij op een bepaalde soort en dat helpt.
Dippides
4 mei 2013, 00:27
Ik kloot al 35 jaar maar een beetje aan. En ik word steeds beter in dat aankloten.
aaronstonebeat
4 mei 2013, 01:06
Volgens mij is de truc gebruik te maken van wat je kunt en weten wat je niet kunt. Eenvoud kenmerkt de meester, zoals men zegt. Niemand kan alles en veel succesvolle muzikanten zijn virtuoos in de beheersing van instrument noch stem; maar ze zijn heel creatief met hetgeen ze wèl beheersen.
Probeer eens muzikanten te vinden om een band rond jou te vormen in plaats van proberen toe te treden tot bestaande bands.
Luke-wannabe
4 mei 2013, 01:48
Het is jammer dat je je gitaar aan de wilgen wil hangen. Zoals je al aangeeft lijkt het echter niet echt aan jezelf te liggen, maar aan je leraar. Dus zou ik zeggen zoek een andere leraar. Daarnaast kan het natuurlijk ook zijn dat je verkeerd oefent. Het is belangrijk om te oefenen, maar het is zeker zo belangrijk hoe je oefent en wat je oefent.
Zou je eens een concreet onderwerp/nummer kunnen noemen en hoe je dan te werk gaat om het te leren? Misschien kan ik je helpen in je aanpak.
HUH. Hoe kan het falen van een student met een leraar te maken hebben?! Het is zeker van invloed hoe goed een leraar is, maar het is echt té makkelijk om het gemeende gebrek aan talent van de topicstarter op de leraar af te schuiven..
In feite is het heel simpel, heb je nog plezier in het spelen of niet?
Is je doel om in een band te spelen, blijven proberen zou ik zeggen. Is dat niet je doel, dan is er toch geen probleem als je nog van je hobby geniet.
Ik kan redelijk overweg met akkoorden en riffs, soleren is niks voor mij. Ik verdiep me er ook niet in omdat het me gewoon niet ligt.
Ik ben zelf een erg matige gitarist na 9 jaar, wanneer ik speel kan ik wel m'n hoofd leeg maken van alle dagelijkse beslommeringen die er zijn in het leven. Alsof m'n omgeving even op pauze staat.
Zal ik nog in een groep spelen, denk het niet.
Heb ik er nog plezier in? Ik zou huilen als een klein kind moesten ze me die hobby afnemen.
HouseMetalJazz
4 mei 2013, 13:49
Vlgs mij ook een typisch generatieprobleem: de volgende generatie is vaak beter dan de voorgaande. Dat zie je ook met internet, games en computers. Dat wordt ze met de paplepel ingegoten. Onze generatie (rond de 35 - 45) heeft soloos moeten uitzoeken door bandjes steeds heen en weer te spoelen. De huidige haalt alle tabs van het internet. Die slaan zo een zeer bewerkelijk (maar voor de oren uiterst leerzaam!) stukje werk over.
Je ziet het ook door de geschiedenis heen gaan: het begint (qua rock) met Jimi, dan evolueert dat naar de behendigheid van Van Halen, en het resulteert in de duivelskunstenarij van Vai. Daar ben ik gestopt, maar ik kan me voorstellen dat er nu lui rondlopen die om Vai lachen...
driftkop
4 mei 2013, 14:05
Zolang je jezelf blijft vergelijken met 'jonge gasten van 18, met vier jaar ervaring, die op een niveau spelen waar ik maar van kan dromen', zul je je negatief blijven voelen.
Nou, dan ben je niet meer ambities en speel je af en toe voor jezelf. What's the big deal?
fhuppel
4 mei 2013, 23:08
zelfde probleem hier. Ik heb al zekers 10 jaar een gitaar. Ik bak er niets van, heb niet het doorzettingsvermogen om elke dag een uur te spelen, zelfs niet elke week. bovendien heb ik essentiële tremors waardoor m'n handen altijd bibberen en ik dus nooit goed ga worden, zelfs met uren training. Ik heb soms al moeite met een bord soep leeg te lepelen, laat staan de juiste snaren te fretten of aan te slaan.
En elke maand denk ik bij m'n eigen laat ik de kap over de haag gooien, maar dan pak ik dat ding vast en tokkel er weer eens op. En eigenlijk heb ik er dan wel plezier mee. Ondanks dat ik nog altijd niet die intro van Popcorn of Still have the blues kan spelen.
Het blijft getokkel en wat loopjes binnen box 1 en 2 van de bluespatroontjes. Maar ik heb wel leute ermee en dat is wat telt.
Oh en ondertussen staan er eigenlijk drie gitaren (en een halve), 2 versterkers en een tiental pedaaltjes stof te happen. GAS, daar ben ik namelijk wel goed in. :p
aaronstonebeat
4 mei 2013, 23:26
Vlgs mij ook een typisch generatieprobleem: de volgende generatie is vaak beter dan de voorgaande. Dat zie je ook met internet, games en computers. Dat wordt ze met de paplepel ingegoten. Onze generatie (rond de 35 - 45) heeft soloos moeten uitzoeken door bandjes steeds heen en weer te spoelen. De huidige haalt alle tabs van het internet. Die slaan zo een zeer bewerkelijk (maar voor de oren uiterst leerzaam!) stukje werk over.
Je ziet het ook door de geschiedenis heen gaan: het begint (qua rock) met Jimi, dan evolueert dat naar de behendigheid van Van Halen, en het resulteert in de duivelskunstenarij van Vai. Daar ben ik gestopt, maar ik kan me voorstellen dat er nu lui rondlopen die om Vai lachen...
Ik ben het er niet mee eens. Vai is in eerste instantie door Zappa ingehuurd omdat hij een duivelskunstenaar was in het maken van transcripties, het noteren van bestaande muziek; allemaal in de tijd voor de tabs op internet, door zijn oren te gebruiken. Net als Eddie Van Halen, net als Jimi Hendrix en velen die hen voorgingen. Eerst hoorden ze hun voorgangers en vervolgens wilden ze er een schep bovenop doen.
Met je handen een muziekinstrument bespelen is iets anders dan een computer bedienen. Je moet de samenhang tussen klanken leren begrijpen en daar heb je vooral je oren voor nodig; ook als je motorisch minder begaafd bent dan Hendrix, Van Halen of Vai. Daar helpt geen tab een moer aan, dat is alleen maar een notatiesysteem, een manier om een aap te leren welke knoppen hij moet indrukken.
Ik denk niet dat muzikanten significant beter zijn een paar eeuw geleden, laat staan dat genetica zich zo snel in een generatie kan veranderen. Meer resources, meer vrije tijd, een betere economische context om zich te bekwamen helpt veel meer.
De grootste verandering komt waarschijnlijk uit het instrumentarium zelf. Een genre ontstaat omdat gitaren en amps veranderen en dat verandert de speelwijze weer. En you gain some you lose some. Vai is redelijk universeel maar een goeie Albert Collins lick moet je niet van hem vragen en zet hem tegenover een flamenco speler als Tomatio en dan is de koek al helemaal snel op.
Robin...
5 mei 2013, 00:58
Ik ben van de jongere generatie(17) en wat hier gezegd word is meer dan waar. Ik heb uren in met zolderkamertje doorgebracht om beter te worden en avonden gejammed. Dat iemand talent heeft is bullsh*t. Heb er gewoon elke dag keihard voor moeten oefenen. Ik begon ook slecht maar het plezier heeft me verder geholpen. Jongeren waaronder ik hebben gewoon teveel vrije tijd en uit verveling gaan ze maar gitaar spelen. En nu ik werk is het voor mij een gewoonte geworden om als ik thuis ben nog steeds mijn gitaar te pakken. Er gaat zelden een dag voorbij dat ik niet gitaar heb gespeeld.
Als tip geef ik oefenen oefenen oefenen niet opgeven en er plezier in hebben. Speel je nu een kwartier of een half uur gitaar en je word niet beter? Maak er dan 1 uur of 2 uur van. Word je nog steeds niet beter 4 uur enz... Zet je mooie gitaar in de kamer waar je het meest bent. Op een gegeven moment nodigt die je uit en roept die speel alsjeblieft op me! Koop pedalen en amps daardoor krijg je ook zin om te spelen.
En kwa bandjes, Zoek de lokalen jamsessie's op en ga langs met je gitaar. Vraag of je mee mag spelen ook al bak je er niks van (dat deed ik ook in het begin). Van de betere muzikanten kan je leren tijdens het meespelen en kijken. Je word beter en gaat mensen leren kennen en dan word je vast wel eens gevraagd voor een bandje. Zo heb ik verzoeken gekregen en nummers uitgewisseld en ben ik nu al een half jaar bezig in de studio voor een albums op te nemen voor een producer.
Luke-wannabe
6 mei 2013, 00:09
Vlgs mij ook een typisch generatieprobleem: de volgende generatie is vaak beter dan de voorgaande. Dat zie je ook met internet, games en computers. Dat wordt ze met de paplepel ingegoten. Onze generatie (rond de 35 - 45) heeft soloos moeten uitzoeken door bandjes steeds heen en weer te spoelen. De huidige haalt alle tabs van het internet. Die slaan zo een zeer bewerkelijk (maar voor de oren uiterst leerzaam!) stukje werk over.
Je ziet het ook door de geschiedenis heen gaan: het begint (qua rock) met Jimi, dan evolueert dat naar de behendigheid van Van Halen, en het resulteert in de duivelskunstenarij van Vai. Daar ben ik gestopt, maar ik kan me voorstellen dat er nu lui rondlopen die om Vai lachen...
Sorry, maar dat is echt onzin! Ik ben nog net van voor het tijdperk dat je alles op internet op kon zoeken (Youtube was er nét toen ik een jaar of 16-17 was) maar ik doe nog steeds alles op gehoor! Ik snapte tabs nooit (was er toen al wel in veelvoud), deed het liever op gehoor omdat dat sneller ging. Was ook heel normaal. Als je iets wil leren spelen ga je het uitzoeken op de gitaar.
M'n gehoor is er zeker niet op achteruit gegaan merk ik :D
showband
6 mei 2013, 08:28
technische speelkwaliteit heeft niets met muziek te maken. Het uitdrukken van je emotie is muziek maken. of je dat nu met 1 noot doet of met 1000 is bijzaak. een gitaar is een instrument net als een hamer of een fornuis. Een tool om blijheid en verdriet uit te kunnen drukken.
De enige vraag is "vind je het leuk om te doen?" Als dat zo is heb je een hobby.
Ook als je geen talent hebt is het leuk om gitaar te spelen, te klussen of te koken. Afhankelijk van jouw gevoel erbij. En waar de een als ie blij is prachtige taarten gaat bakken. Daar gaat de echte gitarist er geluid bij zoeken.
Blijken er uiteindelijk mensen interesse te hebben in je kunsten? Dan zou je van je hobby een beroep kunnen maken. Maar dat is een bijzaak. Geld verdienen zitten zorgen aan. Dat combineerd slecht met liefhebberij. De pret gaat er van af.
Ik weet zeker dat ook steve vai soms bij bepaalde gitaristen denkt "wtf. ik wou dat ik zo kon spelen!" omdat elke oprecht geinteresseerde muzikant tegen dingen aan blijft lopen die hij/zij nog niet kan. Moeilijk of makkelijk. Maar dat hij meer noten in zijn vingers heeft zitten dan jij maakt nog niet automatisch dat hij jouw muzikaal verhaal zou kunnen vertellen. Integendeel, dat kan alleen jij.
HouseMetalJazz
6 mei 2013, 12:29
Sorry, maar dat is echt onzin!
Vlgs mij bevestig je juist wat ik schreef... ??? Nl., dat je je gehoor zo perfect ontwikkelt. Maar voor die 99,9% die TABs wel begrijpen blijkt dat een errug handig hulpmiddel dat je direct aanwijst welke noten je moet spelen. Zoals gezegd: Dat scheelt een hoop uitzoekwerk met - wat wij vroegah hadden - bandjes. Die jonkies kunnen meteen aan de slag met de techniek.
Plus dat ik geloof dat dingen evolueren door de generaties. Zeker het jonge rock-gitaarspel was de afgelopen decennia volop in ontwikkeling qua techniek. En je ziet dat qua rock-techniek elke generatie weer verder gevorderd was.
Vlgs mij bevestig je juist wat ik schreef... ???
Hij is 24... ;)
Nou, ik ben ook van de generatie voordat internet gemeengoed was, maar gemak dient de mens (lees: ik ben gewoon lui..) Waar ik vroeger alles uitzocht, speel ik het nu van tabs. Ook tabs kan je sneller leren lezen...
HouseMetalJazz
6 mei 2013, 15:18
Ik denk niet dat muzikanten significant beter zijn een paar eeuw geleden, laat staan dat genetica zich zo snel in een generatie kan veranderen.
Misschien heeft het met genetica niets te maken:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Honderdste_aap
ah... paranormaal... magie...... da's mooi!
aaronstonebeat
6 mei 2013, 22:57
Vlgs mij bevestig je juist wat ik schreef... ??? Nl., dat je je gehoor zo perfect ontwikkelt. Maar voor die 99,9% die TABs wel begrijpen blijkt dat een errug handig hulpmiddel dat je direct aanwijst welke noten je moet spelen. Zoals gezegd: Dat scheelt een hoop uitzoekwerk met - wat wij vroegah hadden - bandjes. Die jonkies kunnen meteen aan de slag met de techniek.
Plus dat ik geloof dat dingen evolueren door de generaties. Zeker het jonge rock-gitaarspel was de afgelopen decennia volop in ontwikkeling qua techniek. En je ziet dat qua rock-techniek elke generatie weer verder gevorderd was.
Dat was niet echt wat je schreef, de opmerking over het perfect ontwikkelen van het gehoor was een terzijde, een voetnoot tussen haakjes.
Bovendien weet je met tabs niet welke noot je moet spelen maar welk vakje je op welke snaar moet indrukken; of het de juiste noot is hangt er vanaf of je je gitaar weet te stemmen en of je techniek in orde is. Noten zijn genoteerde tonen, bijvoorbeeld een f door het bovenste lijntje van een notenbalk met een G-sleutel of een c met één hulplijntje boven een balk met een F-sleutel.
Tabs bevatten over het algemeen ook geen of ondoorzichtige informatie over het ritme waarin de opeenvolgende tonen gespeeld moeten worden. Het is handig voor vingerzettingen maar verder waardeloos waar het gaat om het weten welke noten je speelt en hoe je dat ritmisch moet doen.
Ik heb aardig wat leerlingen op het moment en leergierige mensen tref ik in alle leeftijdscategorieën aan; maar ik heb geen enkele indicatie dat de jongere generatie het beter doet dan de oudere of de nog oudere.
Dat wiki-verhaaltje laat weinig ruimte voor een paranormale verklaring; de apen leerden het van elkaar.
Dippides
6 mei 2013, 23:10
Ach, tabs zijn wel prettig soms. Om je een beginnetje te geven. Maar zoals Aaron schrijft, geen ritme. Soms (of meestal) zelfs niet duidelijk waar de de maten precies vallen. En daarbij staat er ook nog eens heel veel foute junk op de tab websites.
Gijs Heijnen
7 mei 2013, 11:06
HUH. Hoe kan het falen van een student met een leraar te maken hebben?! Het is zeker van invloed hoe goed een leraar is, maar het is echt té makkelijk om het gemeende gebrek aan talent van de topicstarter op de leraar af te schuiven..
Ik denk dat iedereen gitaar kan spelen. Een gitaarleraar moet je ogen kunnen openen voor de mogelijkheden die er zijn en je daarbij kunnen helpen. Misschien gebruikt de student een verkeerde techniek, mindset of wat dan ook. Een gitaarleraar moet dat kunnen doorgronden.
En natuurlijk zijn er altijd mensen die het talent hebben alles zelf uit te zoeken.
arnoldtims
7 mei 2013, 12:18
Wat ik wel wat jammer vind is dat velen hier een heel verhaal neer zetten om Kingfisher te motiveren maar neemt zelf niet de moeite om te reageren.
Wat ik wel wat jammer vind is dat velen hier een heel verhaal neer zetten om Kingfisher te motiveren maar neemt zelf niet de moeite om te reageren.
Heb je een punt maar het maakt wel veel los dus gaan we gewoon door elkaar een veer in de reet te steken ;-)
Ben zelf 63 en op mijn 14 de begonnen. Via blues en band met eigen nummers via een uitstapje naar top 40 en gestrand in de jazz. Daarna weer een succesvolle bluesband maar gestopt vanwege dezelfde frustratie, mijn niveau remde het speelplezier. Daarna 15 jaar geen gitaar meer aangeraakt. Nu al twee jaar gestopt met werken weer een gitaar gekocht en de hele dag pingelen. Ben nu beter dan ooit. De lol is terug en ben benieuwd waar mijn nieuwe grens ligt. Maar zonder enige druk want het HOEFT niets meer te worden.
Dat is altijd een gezond standpunt, doen wat je doet en als er een plekje voor je onder de zon is is dat mooi.
Of je moet in de muziekbusiness zitten om geld te verdienen. In dat geval is de muziekbusiness misschien niet de beste keuze.
Kingfisher
7 mei 2013, 20:04
Wat ik wel wat jammer vind is dat velen hier een heel verhaal neer zetten om Kingfisher te motiveren maar neemt zelf niet de moeite om te reageren.
Ik ben gewoon met aandacht de verschillende argumenten aan het volgen. Ik ben blijkbaar niet de enige oude amateur, en dat doet goed om te vernemen. Maar ik heb dit niet gepost om een debat aan te gaan, gewoon om te horen hoe anderen hier mee omgaan.
Ik zal wel zien, zodra de tendinitis wat weg is, zal de gitaarbug wel terugkomen. Het ironische is dat ik net tussen twee projecten zit, en dus massa tijd heb.
Ik ben gewoon met aandacht de verschillende argumenten aan het volgen. Ik ben blijkbaar niet de enige oude amateur, en dat doet goed om te vernemen. Maar ik heb dit niet gepost om een debat aan te gaan, gewoon om te horen hoe anderen hier mee omgaan.
Ook jonge amateurs kunnen hiermee zitten... Ik, nog net onder de 30 en dus jong, heb 't ook wel een beetje gehad met de gitaar. Ik heb niet het niveau dat ik zou willen en ik kan niet genoeg motivatie/tijd/geduld/moeite opbrengen om dat niveau wel te halen. Logische oplossing, mijn wil bijstellen. Dat klinkt makkelijker dan het is, maar nu ben ik op het punt dat ik er vrede mee heb. Blijkbaar wil ik niet zo heel veel met de gitaar. Ik ga de boel niet verkopen, ik kan er nog steeds wel plezier mee hebben om de gitaar door 10 effectpedalen te rammen en een bak teringherrie te maken, in me uppie, maar ik ga mezelf niet meer voorhouden dat ik er meer mee wil bereiken (zoals een bandje beginnen of volledige nummers leren spelen). Een passieve slaapkamergitarist, dat ben ik.
Grappig puntje hier is dat mijn vrouw sinds twee weken wel met veel ambitie en motivatie de gitaar heeft opgepakt, die is vol in de liedjesschrijfmodus geraakt en heeft binnenkort, binnen een maand, al een eerste podiumervaring met gitaar gepland (solo). Zo kan het blijkbaar ook.. :chicken:
arjanb01
8 mei 2013, 12:59
Het kan ook andersom natuurlijk. Ik ben al bijna 25 jaar gitaar aan het spelen en wat me opvalt bij bands, zeker op semi-pro/gevorderd amateur niveau is dat mensen steeds minder de behoefte hebben offers te doen om een band in stand te houden en draaiende te houden, door uiteenlopende redenen als ergernissen door teveel verloop in de groep of tijdgebrek.
Het lijkt wel of mensen steeds individualistischer worden waardoor bands moeilijker bijmekaar te houden zijn, waardoor jij als individu steeds weer op zoek moet naar een andere groep om aan te sluiten. Die afhankelijkheid van anderen vind ik als gitarist steeds moeilijker waardoor je steeds lastiger zowel een band op niveau als ook een band waar je met plezier je hobby kan uitoefenen vindt.
showband
8 mei 2013, 13:27
:lovelove:
+oneindig voor bovenstaande van arjanb01
Helemaal met je eens Arjan. Ik ben een tijd terug gestopt met het spelen in bands. Ben er helemaal klaar mee! Thuis spelen in mijn uppie vind ik veel leuker! Niet meer afhankelijk zijn van de grillen van een ander, zalig!
arjanb01
8 mei 2013, 16:17
Nou, ik wil wel weer een goedlopende band vinden eerlijk gezegd, ik heb nog steeds de hoop dat ik de juiste mensen tegenkom. Voordeel van in veel bands gespeeld te hebben is dat je een netwerk van muzikanten hebt in de buurt, dus dat gaat zeker goedkomen !
Gewoon blijven auditie doen en dan komt het ooit wel weer. Eerst maar eens lekker op vakantie en daarna zien we wel weer verder.
showband
8 mei 2013, 16:33
http://members.ziggo.nl/showband/gevraagdworden.htm
http://members.ziggo.nl/showband/advertentie.htm
Ken je veel goedlopende bands die geen gitarist hebben? Nee? Dat komt omdat die er vrijwel niet zijn. Sporadisch zijn er bands die een uittreder willen vervangen. Dat zijn er allereerst weinig. Want nogmaals, bands waar dat váák bij gebeurt lopen niet goed. Ten tweede zoekt elke muzikant in dit land naar goedlopende bands die een muzikant missen. Weinig muzikanten verlaten een goedlopende band. En dan meestal om een andere goedlopende band te gaan doen. Dus echt veel plaats komt er netto niet vrij.
In de (semi)pro wereld zie je dat gitaristen vroeger aan een band genoeg hadden om hun agenda te vullen. Nu is het normaal dat ze er 3 tot soms wel 7 doen. Vial allemaal kaartenbakken, (bladmuziek op de Ipad)
Dus terwijl er minder bands gehuurd worden gaan de toppers ook nog eens meerdere plekken invullen. Dunne spoeling geblazen.
Netto ga je dus het meeste spelen als je gewoon aan de slag gaat. En de boel gaat regelen.
HouseMetalJazz
8 mei 2013, 17:12
Dat was niet echt wat je schreef, de opmerking over het perfect ontwikkelen van het gehoor was een terzijde, een voetnoot tussen haakjes.
Bovendien weet je met tabs niet welke noot je moet spelen maar welk vakje je op welke snaar moet indrukken; of het de juiste noot is hangt er vanaf of je je gitaar weet te stemmen en of je techniek in orde is. Noten zijn genoteerde tonen, bijvoorbeeld een f door het bovenste lijntje van een notenbalk met een G-sleutel of een c met één hulplijntje boven een balk met een F-sleutel.
Tabs bevatten over het algemeen ook geen of ondoorzichtige informatie over het ritme waarin de opeenvolgende tonen gespeeld moeten worden. Het is handig voor vingerzettingen maar verder waardeloos waar het gaat om het weten welke noten je speelt en hoe je dat ritmisch moet doen.
Ik heb aardig wat leerlingen op het moment en leergierige mensen tref ik in alle leeftijdscategorieën aan; maar ik heb geen enkele indicatie dat de jongere generatie het beter doet dan de oudere of de nog oudere.
Dat wiki-verhaaltje laat weinig ruimte voor een paranormale verklaring; de apen leerden het van elkaar.
Tsja, of de apen het van mekaar hebben of uit de lucht plukken... kweenie, heb geen verstand van paranormale zaken. Ook niet van normale overigens ... ;-)
Maar ik denk wel dat die TAB's en de overvloed ervan op het internet de nieuwe generatie wel degelijk een voorsprong geeft. Het scheelt gewoon heel veel werk, want ik zat vroegah toch altijd wel een hoop uurtjes bandjes op en neer te spoelen. Terwijl ze nu de TAB voor hun neus leggen en aan de slag gaan.
En ik denk dat stijlen evolueren. Zeker in de recente rock. Tot de jaren 60 heb ik ze nooit zien / horen fingertappen of shredden. Maar dat kan komen doordat ik toen nog niet op deze wereld was... ;-)
Verder denk ik dat 99,9% van de NL gitaristen gewoon lekker aan het - sorry - 'kuttemozen' is. Beetje pingelen, lol maken en zeker niet al te serieus over doen. Zelfs de meest verdorven oortjes in NL zijn door de CD en het internet gewend aan superprofessionele musici. Volgens mij worden zelfs de muziekjes van de DVD's van Sesamstraat en K3 waar mijn nichtje dagelijks naar kijkt door superprofs ingespeeld. Je hoort tegenwoordig nergens meer een valse noot. Dus dan val je voor jezelf al gauw door de mand... helaas...
DennisZw
20 mei 2013, 22:07
ik ken het gevoel, ook ik wil soms graag m'n gitaar in de hoek smijten en kappen, maar telkens pak ik hem weer op want 't is toch mijn passie. ik zal nooit een Steve Vai zijn, maar weetje, er zijn al zoveel Vai typetjes, ik wil 't nieteens meer zijn. een eigen sound ontwikkelen, daar heb je geen razendsnelle vingers voor nodig; alleen plezier en passie.
ik ken het gevoel, ook ik wil soms graag m'n gitaar in de hoek smijten en kappen, maar telkens pak ik hem weer op want 't is toch mijn passie. ik zal nooit een Steve Vai zijn, maar weetje, er zijn al zoveel Vai typetjes, ik wil 't nieteens meer zijn. een eigen sound ontwikkelen, daar heb je geen razendsnelle vingers voor nodig; alleen plezier en passie.
Dat zeggen ze allemaal maar het is verrekt handig om wat reserve vermogen onder de kap te hebben. :soinnocent:
DennisZw
21 mei 2013, 21:35
haha, heel goed punt Makaai, een beetje snelheid is niet verkeerd, maar ik denk niet dat 't voor iedere muzikant nodig is om als Yngwie over de frets te scheuren. van een schaal van 1 tot Yngwie, denk ik dat een zesje voor mij (en vele anderen!) prima zou zijn, maarja, iedereen z'n eigen ding, de een wilt scheuren, de ander niet. :)
ar250artist
22 mei 2013, 13:18
Ook ik ben zo'n veertiger die er weinig van bakt. Eerlijk gezegd heeft me dat nooit kunnen schelen, zo lang als ik er zelf maar lol in heb en de medemuzikanten dat ook kunnen accepteren. Ik ben pas zo'n 12 jaar geleden begonnen met spelen en heb toen wel een aantal jaren lessen gevolgd. Ik rolde zelfs al snel in een bandje. Dat was erg leuk en leerzaam en dat heb ik uiteindelijk 10 jaar gedaan. We speelden en repeteerden vrij weinig dus voor mij het lastig op niveau te blijven. Ik ben een gitarist die het van hard werken moet hebben, maar daar zou enige mate van talent toch echt wel kunnen schelen. In de eerste jaren ben ik wel gegroeid door de lessen, maar daarna zijn er weinig vorderingen meer gemaakt. Jammer, maar het zij zo.
haha, heel goed punt Makaai, een beetje snelheid is niet verkeerd, maar ik denk niet dat 't voor iedere muzikant nodig is om als Yngwie over de frets te scheuren. van een schaal van 1 tot Yngwie, denk ik dat een zesje voor mij (en vele anderen!) prima zou zijn, maarja, iedereen z'n eigen ding, de een wilt scheuren, de ander niet. :)
Het gaat er niet om te laten zien hoe snel je kan shredden. Met een goeie techniek speel je veel ontspannender, gemakkelijker en met meer zelfvertrouwen.
Ook ik ben zo'n veertiger die er weinig van bakt. Eerlijk gezegd heeft me dat nooit kunnen schelen, zo lang als ik er zelf maar lol in heb en de medemuzikanten dat ook kunnen accepteren. Ik ben pas zo'n 12 jaar geleden begonnen met spelen en heb toen wel een aantal jaren lessen gevolgd. Ik rolde zelfs al snel in een bandje. Dat was erg leuk en leerzaam en dat heb ik uiteindelijk 10 jaar gedaan. We speelden en repeteerden vrij weinig dus voor mij het lastig op niveau te blijven. Ik ben een gitarist die het van hard werken moet hebben, maar daar zou enige mate van talent toch echt wel kunnen schelen. In de eerste jaren ben ik wel gegroeid door de lessen, maar daarna zijn er weinig vorderingen meer gemaakt. Jammer, maar het zij zo.
Iedere gitarist moet hard werken om vooruit te komen. De ene gaat wel sneller vooruit dan een andere omdat die meer gefocused en efficienter oefent dan die andere. Maar dat is misschien ook een talent....
telecastermaster
22 mei 2013, 17:35
Heel graag willen is ook een vorm van talent - Huub van der Lubbe
Dit topic is gestart door iemand die een beetje depressief geworden is omdat ie zich met anderen vergelijkt.
Da's makkelijk op te lossen : Dat moet je namelijk niet doen :crazyhappy:
Ik kan zelf "leuk" bassen , maar niet meer dan dat ! ,
Een Marcus Miller zal ik NOOIT worden , ....al laat ik die bas nooit meer los en ga ik er mee naar bed ,....dan nóg red ik dat nooit ! :D
Maar plezier heb ik 'r nog steeds in ,...en dát telt .
Weet wel , dat als je deel uitmaakt van een band , waar de taken verdeelt liggen voor een "solo-gitarist" ......en een "slag-gitarist" , dat
het voor de over-all sound van die band zeer onvoordelig is, als er twee "hotemetoten" gitaar staan te spelen .
( Dat resulteert namelijk in een klerezooitje ,...en een overkill aan "riedels". )
Een goeie band is zéér gediend met een goede steady slaggitarist , waardoor een solo-gitarist de ruimte krijgt , en waardoor het geheel qua ritme als een goedlopende dieselmotor draait en klinkt.
Je kunt misschien geen topper worden als zijnde een solo-gitarist ,....maar wat is er dan in hemelsnaam mis met een goede slag-gitarist , die er af en toe ook nog 'ns een leuke "slur" ten gehore brengt ?
Antwoord : "Daar is helemaal niks mis mee ! "
De leeftijd gaat wel een rol spelen bij selectie/auditie,...maar ik neem aan dat je toch niet tussen pubers wilt gaan staan en in de pauzes geleuter over opgevoerde kut-scootertjes wilt aanhoren .
Ouwe-lullen-bands zijn er helaas weinig ( ik probeer er ook 1 te vinden ,.....maar het genre CCR , Chuck Berry , Elvis , Dire Straits , Eagles , Doobie Brothers , Booker T & MG's , etc etc.... van weleer , wordt beduidend minder gespeeld ( hoewel er best markt voor is )
Nou , ik hoop je een beetje te hebben opgebeurd :ok:
:jam:
Kim Wilson
23 mei 2013, 08:24
Je kunt misschien geen topper worden als zijnde een solo-gitarist ,....maar wat is er dan in hemelsnaam mis met een goede slag-gitarist , die er af en toe ook nog 'ns een leuke "slur" ten gehore brengt ?
Antwoord : "Daar is helemaal niks mis mee ! "
Zie hier de rol waar ik mij bij neergelegd heb. Als sologitarist maak ik niks klaar, maar ik kan wel een steady slagritme spelen. En dat is ook een kwaliteit, heb ik geleerd. Want dat kan ook lang niet iedereen.
En natuurlijk zijn er altijd mensen die het talent hebben alles zelf uit te zoeken.
Ik zeg wel eens dat talent niet bestaat, maar dat er wel mensen zijn die anti-talent hebben. Iets in de hersenen of motoriek waardoor het redelijk onmogelijk wordt zelfs maar een simpel nummer van Bob Dylan te begeleiden. Maar dat zijn er maar weinig. Uiteraard zijn er ook mensen die wat meer aanleg hebben dan anderen. Noemen we talent.
Ik heb een hekel aan die kreet. Talent is vooral een excuus van luie mensen geworden. "Ja, maar jij hebt talent" Ik zou het nog steeds niet weten. Aan de ene kant heb ik, als ik vergelijk met mijn leerlingen, een aantal zaken heel snel geleerd (en vergeleken met wat andere gitaristen die ik ken, ook juist weer niet zo snel). Aan de andere kant, ik weet ook wat ik er in heb gestoken, en nog steeds steek. Vooral toen ik net begon, school was makkelijk, en ik kon uren maken. Zo simpel is het uiteindelijk, talent is vooral de wil om veel te spelen/oefenen. En ik ken GEEN enkele 'getalenteerde' gitarist die zo goed is geworden door alleen maar getalenteerd te zijn. Ze hebben er allemaal voor gewerkt. Gebruik nooit het excuus "ja, maar die en die heeft talent, en ik niet" Als je echt goed wil worden moet je in je spel en muzikaliteit investeren. En als je dat doet kun je ook met een beetje talent ver komen.
Precies wat Tommy zegt, jij hebt ook oren, hersenen, twee handen en tien vingers... als je zo'n nivo wilt moet je er iets voor doen. En hier zowaar iets waar Showband helemaal gelijk heeft. Ook de echt grote jongens hebben hun helden, en zien gitaristen waar zij weer van willen leren. Het grootste verschil is waarschijnlijk dat ze nooit denken dat het komt omdat die ander zoveel getalenteerder is, en ook nooit denken 'dat kan ik nooit'
Ander belangrijk verschil in instelling is dat ze meestal ook niet denken precies hetzelfde te moeten kunnen. Op gitaar is het ronduit onmogelijk geworden zo allround te zijn dat je alles in alle stijlen op Master level kunt doen. No way! Ze weten dat ze op hun gebied dat nivo hebben, en zijn meestal alleen maar razend enthousiast en blij als ze iemand iets zien doen dat zij niet kunnen. Ze krijgen er geen minderwaardigheidscomplex van als dat gebeurt, het is juist een genot om naast een andere goede muzikant te staan. En als die iets doet waar jij nog nooit aan gedacht hebt, kicke! kun je weer iets leren... en leren is voor de meeste vakmensen ( en ik denk eigenlijk voor iedereen) een fijne ervaring. Het is een belangrijk deel van wat mens zijn is.
Maar ik denk wel dat die TAB's en de overvloed ervan op het internet de nieuwe generatie wel degelijk een voorsprong geeft. Het scheelt gewoon heel veel werk, want ik zat vroegah toch altijd wel een hoop uurtjes bandjes op en neer te spoelen. Terwijl ze nu de TAB voor hun neus leggen en aan de slag gaan.
Enorm voordeel, absoluut! Maar elk voordeel hep sen nadeel... daardoor trainen veel mensen hun oren niet. Eerdere generaties gitaristen moesten dat wel. Toen ik begon waren er zelfs in de boeken nauwelijks goede transcripties te vinden. Je moest wel. En een paar generaties daarvoor kwam dat plaatje soms langs op de radio, en kon je weer een paar noten verder komen. Het belang van die gehoortraining is niet te onderschatten.
Ook al kun je Tender Surrender van Vai perfect naspelen, als je je gehoor echt niet getraind hebt heb je alsnog een probleem als iemand op een sessie Sweet Home Alabama inzet, en je het nummer niet kent.
Gijs Heijnen
23 mei 2013, 09:56
Talent wordt gewoon vaak verkeerd begrepen. Ik zie talent als een combinatie van motivatie en (zelf)analyse. Zonder motivatie kom je nergens en als je van jezelf weet wat je wilt leren en hoe je dit moet doen kom je een heel eind. Slash is niet geboren met de solo van Sweet Child o' Mine in z'n hoofd. Die kwam er pas uit na jaren oefenen en spelen en uitproberen.
Allemaal wel een beetje gelijk ,....maar:
"Talent" is wel degelijk een geschenk ( als je dat hebt )
Een maatje van me was het op een gegeven moment een klein beetje zat , dat er steeds 2e-gitaristen op kwamen draven met audities die ( volgens hem ) onvoldoende skills hadden .
Hij verruilde de drumkit voor elektr. gitaar , en stond 3 weken later als slaggitarist z'n mannetje , en nam zelfs voor enkele nummers de solo's waar , om de solo-gitarist wat te ontlasten , en de drumkit werd bespeeld door een ander die we hadden aangetrokken
Ik heb 'm zelf nog wat dingetjes voorgedaan op basgitaar en een aantal weken later kon ik bij hem weer beter in de leer. :dontgeti:
Je hebt echt mensen die gezegend zijn met echt "talent" ,...
....maar daar moet/kun je je gewoon niet aan gaan meten .
( zelfs voor die mensen loopt er ergens ook weer hun "meerdere" rond ,....da's gewoon een oneindige kwestie )
Bovendien :
Een goed over-all klinkend bandje hoeft beslist NIET uit allemaal super-muzikanten te bestaan !!!!
( sterker nog : Dat werkt zelfs averechts ,...want dat wordt een zooitje )
ar250artist
24 mei 2013, 08:57
Zie hier de rol waar ik mij bij neergelegd heb. Als sologitarist maak ik niks klaar, maar ik kan wel een steady slagritme spelen. En dat is ook een kwaliteit, heb ik geleerd. Want dat kan ook lang niet iedereen.
Hier nog zo een. Al moet ik zeggen dat ik me daar niet bij heb neergelegd, maar in die rol ben terechtgekomen en die me uitstekend blijkt te passen. In het bandje waar ik in speelde zaten we als gitaristen (2) elkaar dus ook nooit in de weg. We probeerden elkaar juist zo goed mogelijk aan te vullen.
HouseMetalJazz
24 mei 2013, 11:45
Was het niet Pat Metheny die ooit zei dat het gitaarspelen hem niet bepaald was komen aanwaaien? Hij vond het maar hard werken en zweten om tot zijn techniek te komen, en nu moet ie steeds keihard werken om de techniek goed te houden. Nee, talent vond ie zichzelf niet hebben wat dat betreft. Het ging allemaal maar moeizaam. Intussen maakt ie 'godenmuziek':
http://www.youtube.com/watch?v=dcXEkg26d-I
Edit: waar ie trouwens niet opvallend gitaar speelt... Hier een betere kijk op zn techniek (die hij zelf dus erg moeizaam verworven heeft):
http://www.youtube.com/watch?v=W4HQEV4apHc
Metheny.. als dat je voorbeeld is van hard werken maar geen talent geloof ik dat gelijk.
Geen talent = elke keer volop te zien bij "De wereld draait door"
Ik vind dat hierboven een leuk stukkie muziek hoor
HouseMetalJazz
24 mei 2013, 21:15
Ik zeg wel eens dat talent niet bestaat, maar dat er wel mensen zijn die anti-talent hebben.
Helemaal eens. Tot de komma dan... ;-) Uit de psychologie blijkt ook dat talent veel minder belangrijk is dan lang werd aangenomen. Er schijnen wel twee soorten mensen te zijn: Zij die in talent geloven, en zij die daar niet in geloven. En uit onderzoek blijkt dat die eerste groep mensen sneller opgeeft en het daarom gemiddeld aflegt tegen de tweede groep.
Wat volgens mij ook een gitaristendoder is, is de regeltjes mentaliteit van veel 'methodisten'. Van die lui die roepen dat je je plectrum zus of zo moet vasthouden of dat je je plectrumhand niet mag verankeren. Feit is juist dat iedereen een eigen prettigste manier heeft. Als je iemand dan vanwege de regels of de methode een bepaalde techniek oplegt die hem niet ligt, dan is het gauw afgelopen.
Dat gezegd zijnde is het nu tijd - na het Metheny-intermezzo - voor the one and only guitarhulk, de speeder of speedest en guitarfreak: Michael - 'you'll never be as fast as me' - Angelo:
http://www.youtube.com/watch?v=IhHtmx1rSrM
Ik denk ook dat ik er maar mee stop... ;-)
Ik speel ook als een natte scheet. Maar elke keer als ik op mijn strat Rumble speel wordt ik blij, zo allejezus blij. Daarom speel ik.
En af en toe leer ik ook nog es iets, is ook leuk.
Talent? Geen idee.
Lui? Ja.
Ik heb de TS een persoonlijk bericht gestuurd, maar hij reageert er niet eens op...
kassie
1 juni 2013, 04:05
Ben het roerig eens met Harald.
Maar ik doe toch nog een duit in het zakje.
Als men het doorgaans over talent heeft. Dan zou een socioloog zeggen dat het kleine kind flink wat muziek te horen heeft gekregen zo tussen 0-3 jaar. Zelfs als men zich er niets van herinnerd op latere leeftijd ontwikkelen de hersenen zich wel in een wereld waarin audiosignalen opgepikt worden en geinternaliseerd. Het brein en muziek worden vroeg met elkaar verweven.
Nog los van de verdere associaties die het opgroeiende mensje krijgt van muziek. Is het inderdaad vooral aan de omgeving om te bepalen of je een goede muzikant wordt. Ijverigheid leer je grotendeels van je ouders... net zoals de vele muziekinvloeden die je voorgeschoteld krijgt.
Uiteindelijk zijn al die gitaristen die we op een podium zien niets meer en minder dan aapjes uit een circus die hun kunstje vertonen. Verder vind ik 'autodidactie' ook een grote illusie. Echte autodidacten zet je als baby af op de maan met een gitaar. Maar de kans bestaat dat je weinig herkenbare muziek krijgt.
JohnLord
1 juni 2013, 11:41
Autodidactie is op een uitzondering na inderdaad niets anders dan zonder hulp leren naspelen wat anderen hebben bedacht.
arnoldtims
1 juni 2013, 12:00
Volgens mij is Tommy Emmanuel ook een autodidact. En geld dat eigenlijk niet voor heel veel gitaristen in de pop en rock wereld?
Emmanuel beste tip voor gitaristen is dan ook "jat alles wat je kan jatten van anderen" De grote kunst is dan wel om al het gejatte op een eigen manier toe te passen.
Ik benader het anders. Als je begint te spelen weet je niet wat jou potentie is, dat moet zich uitkristalliseren. Er is geen andere manier dan heel veel te spelen en kijken wat je makkelijk afgaat, hoe de motoriek werkt. Sommige dingen gaan moeizaam, andere gaan je van nature goed af. De kunst is dat te herkennen en te kanaliseren naar een vorm, dat noem je eigen stijl.
Als iemand naar 10 jaar nog steeds sufkut op een gitaar betekent dat ie mechanismes niet herkent. Het is de taak van een leraar om zijn leerling bewust te maken waar zijn sterkte zit en en zijn zwakte. Als je je alleen maar focust op iets wat je niet ligt, en dus niet bereikt, is dat fnuikend voor het zelfbeeld.
Neil Young of The edge zijn altijd de standaard voorbeelden van "beroerde" gitaristen. Ik denk dat zij juist een voorbeeld zijn van gitaristen die al vroeg zich leerden focussen op de dingen waar hun kracht lag.
Ook hier op GN heerst nogal de gedachte dat een gitarist dit en dat moet kunnen terwijl een goede gitarist juist moet weten wat ie niet kan.
Maar goed, zo kijk ik er tegen aan.
Emmanuel beste tip voor gitaristen is dan ook "jat alles wat je kan jatten van anderen" De grote kunst is dan wel om al het gejatte op een eigen manier toe te passen.
Ja, dat is in feite wat ik zeg.
De grote inspanning is om je ambitie om Eddie van Halen, Steve Vai of whatever te kunnen zijn te laten varen. Dat is lastig, je hebt je hebt een Marshall, een signature gitaar en alle effecten van je helden en je houd vast aan dat beeld van rockgod.
Een realistisch beeld van je zelf is moeilijk, laat staan loslaten en opnieuw focussen.
kassie
1 juni 2013, 16:55
Aan de andere kant is het wel belangrijk om dingen te willen spelen die je eigenlijk niet kan. Dus telkens boven je niveau te willen spelen. Anders ga je niet vooruit.
Ik houd me nu eigenlijk alleen maar bezig met phrasing... vroeger was dat snelheid, daarna techniek... straks in de toekomst misschien maar even wat meer toonladders enzo erin stampen. Er valt altijd iets extra te leren. En ik denk dat je gewoon moet doen wat je inspireert.
HouseMetalJazz
3 juni 2013, 20:42
Iemand deze al gepost? -->
http://www.whyisuckatguitar.com/eliminating-picking-right-hand-tension-and-inaccuracy-part-1/#.UazXtdhr3GF
Sowieso een veelbelovende site-naam: WhyISuckAtGuitar... ;-) Er schijnt hoop te zijn voor iedereen!!!
DennisZw
6 juni 2013, 11:21
toen ik begon met spelen, luisterde ik alleen maar metal, keek ik alleen maar naar shredders en was mijn grootste voorbeeld Steve Vai. nou ben ik wat ouder geworden en is mijn muzieksmaak ook veranderd, ik ben meer van de rock zoals Boston en Guns n Roses, en ik kijk nou ook op naar compleet andere gitaristen. Steve Vai is goed, maar ik zou niet zoals hem willen spelen; hij geeft mij niet dat gevoel en kippenvel zoals bijv. Tom Scholz dat kan. maargoed, nu ik dus naar andere muziek luister, muziek die om te spelen ook wat toegankelijker is, heb ik veel meer lol in 't spelen omdat ik op een gegeven moment dus ook hoor en zie van hey, dit gaat lekker, dit klinkt een beetje zoals op de CD, dit is leuk! en dat motiveert, daardoor blijf je spelen. terwijl een paar jaar terug, als ik wat probeerde te shredden, dan lukte 't voor geen meter, en kreeg ik dus ook een sch**thekel aan 't spelen op de gitaar.
SantaX
6 juni 2013, 11:57
Ik speel om die reden eigenlijk nooit iets van anderen :P . Maakt niets uit hoe bagger ik het speel, tís mijn werk en ik bepaal of de uitvoering goed is. Of het goed klinkt is dan weer niet aan mij om te bepalen.
HouseMetalJazz
12 juni 2013, 13:15
Ik weet niet of dit de juiste topic is, maar ik vond deze. Geweldige akkoordenprogressie om lekker de hele dag overheen te spelen. Alle jazzy gemeenplaatsen, open deuren en frivoliteiten komen voorbij. En je wordt er afschuwelijk vrolijk van...:
http://www.youtube.com/watch?v=_VF6sb3BBHI
hie de uitvoering van Carlton zelf:
http://www.youtube.com/watch?v=zHfbqnWm6HY
petpas
12 juni 2013, 15:13
Dude, don't quit. Daar ga je op den duur spijt van krijgen. Ik snap heel goed dat t demotiverend is om die broekies 1000 noten in 1 minuut te zien proppen of op youtube allerlei top video's voorbij te zien komen. MAAR.... t gaat toch om het feit dat je plezier hebt in t spelen en met nummers mee te kunnen spelen die je leuk vindt. Ook al lukken de solo's niet en zit je er af en toe, ok geregeld, naast in t ritmespel. WTF
Ik ben ook een 40 plusser die al dik 20 jaar probeert om enig klinkende geluiden uit zn gitaren te persen. Ik merk dat als ik een tijdje niet speel ik dan voor geen meter klink. Maar ik denk WTF. Ik speel en heb lol. Dan maar geen strakke solo of heftige riffs. Lol in t spelen staat voorop. En die paar kwartiertjes die ik in de week sporadisch tijd heb om te oefenen betekenen voor mij dat ik er extra van geniet om met nummers mee te kunnen spelen of een riffje, op den duur, te leren.
Dude gewoon blijven spelen. En als je graag in een band wilt kom dan naar Utrecht en je mag in de mijne meejammen ;o)
vpilot
13 juni 2013, 09:59
Ik heb m'n spullen een paar maanden terug ook op Marktplaats gezet. Met dezelfde argumenten, het niveauverschil met mijn leeftijdgenoten (ik ben ook bijna 40) is groot en de vooruitgang in mijn spel voelde aan als minimaal, zelfs teruglopend. Geen inspiratie meer.
Maar toen kreeg ik een mailtje van een kennis, of ik m'n spullen al had verkocht en of ik niet met zijn beginnende band mee wilde spelen. Plof, terug was de inspiratie weer. De advertenties zijn inmiddels verlopen en ik heb het zelfs gepresteerd om mijn vrouw weer over de zeik te krijgen met de aanschaf van een stompbox.
Ik weet niet of je het al eens hebt geprobeerd, maar er zijn sites waar je medemuzikanten kan zoeken om een bandje te starten. Daar kan je ook je niveau aangeven. Bijvoorbeeld http://www.xlr.nl en http://www.muzikantenbank.eu/
HouseMetalJazz
13 juni 2013, 19:03
...
Maar toen kreeg ik een mailtje van een kennis, of ik m'n spullen al had verkocht en of ik niet met zijn beginnende band mee wilde spelen. Plof, terug was de inspiratie weer. De advertenties zijn inmiddels verlopen en ik heb het zelfs gepresteerd om mijn vrouw weer over de zeik te krijgen met de aanschaf van een stompbox.
Just when I thought I was out ... they pull me back in...
http://www.youtube.com/watch?v=UPw-3e_pzqU
vulvasonic
14 juni 2013, 00:06
Ik speel nu iets meer dan 30 jaar gitaar en 80% van mijn bagage heb ik in de eerste twee jaren bij elkaar verzameld. Waarom? Ik had toen de tijd om 7 uur per dag te pielen. En ik ben blijkbaar zo'n gitarist die het nodig heeft om uren te maken.
Maar het zit waarschijnlijk ook voor een groot deel in je persoonlijkheid. Ik ben 15 jaar geleden afgestudeerd aan het conservatorium. Ik mag er dus vanuit gaan dat ik iets kan. En toch vind ik mezelf nog steeds een waardeloze gitarist. En ik kan strontjaloers worden op de kwaliteiten van vrijwel IEDERE gitarist die ook maar een klein beetje kan spelen, omdat IEDEREEN iets heeft wat een ander niet heeft. Ik ben nou eenmaal van nature een zwartkijker en ik heb een schrijnend gebrek aan zelfvertrouwen. Om die reden heb ook ik er meerdere keren aan gedacht om maar gewoon te stoppen. De leeftijd speelt daar ook een grote rol in. Ik begrijp je dan ook volkomen. Maar stoppen..........., pffffff.
Ik heb een leven lang muziek geschreven, muziek gespeeld, muziek beluisterd, al mijn geld uitgegeven aan gitaren, versterkers, effecten en studio's en vrijwel al mijn mooie herinneringen zijn muziek gerelateerd. Hoe zou ik kunnen stoppen?
Ik denk dat we het te moeilijk maken. Als muziek, of gitaarspelen je meer frustratie en ergernis oplevert dan plezier, dan kun je twee dingen doen. Of je haalt de bron van je frustratie en ergernis weg, waardoor je het plezier overhoudt. En als dat betekent dat je alleen nog maar in je uppie op je zolderkamertje mee zit te pielen met oude platen, dan moet het maar zo zijn. Of je stopt inderdaad. Als je merkt dat je daar gelukkiger van wordt, dan heb je de goede keuze gemaakt. En als blijkt dat je er alleen maar nóg depressiever van wordt, dan hoef je toch alleen maar het stof van je gitaar af te blazen?
Maak plezier!
Je kunt ook heel veel lol hebben in het schrijven en opnemen van liedjes die je zelf verzonnen hebt. Daar heb je niet eens zo veel voor nodig. Neem je ideeën op. Drumcomputertje, basje, twee gitaren, beetje zingen, dat werk. Neem het op! Daar heb je geen band voor nodig. Maar je kunt het wel aan anderen laten horen. En wie weet lukt het je ook nog anderen daarmee enthousiast te maken. In dat geval kun je misschien zelfs weer gaan denken aan een bandje. :)
kassie
14 juni 2013, 16:52
Overigens is dat misschien wel een goede eigenschap. Joe Bonamassa bijvoorbeeld verteld gewoon eerlijk dat zijn spel een combi is van faalangst en adhd.
The Lo Lands
15 juni 2013, 13:09
Je kunt ook heel veel lol hebben in het schrijven en opnemen van liedjes die je zelf verzonnen hebt. Daar heb je niet eens zo veel voor nodig. Neem je ideeën op. Drumcomputertje, basje, twee gitaren, beetje zingen, dat werk. Neem het op! Daar heb je geen band voor nodig. Maar je kunt het wel aan anderen laten horen. En wie weet lukt het je ook nog anderen daarmee enthousiast te maken. In dat geval kun je misschien zelfs weer gaan denken aan een bandje. :) De afgelopen 5 jaar heb ik geen band gehad en bracht mijn eigen muziek tot leven op mijn zolderkamer met home studio opnames. Daarvoor had ik een eigen werk band (met nummers die ik destijds had geschreven) waarmee ik sinds februari weer opnieuw gestart ben. Ik heb de band om mijn muziek heen gevormd en raad dit iedereen aan die eigen werk wil en kan spelen. Ik heb wel eens auditie gedaan bij andere eigen werk bands maar vond niet hetgeen mij inspireerde.
Daarnaast heb ik zelf nooit begrepen waarom muzikanten/bands zich zo meten aan andere muzikanten/bands. Ik kan genieten van iemand zijn spel als daar bezieling en vuur vanaf spat, pro of amateur. Ik ken ook genoeg gitaristen die technisch/theoretisch heel veel meer trucjes beheersen dan ikzelf maar mij toch niet kunnen raken door gebrek aan oprechte passie of eigenzinnigheid. Blijf dicht bij jezelf en speel wat jij voelt, beleeft en wil uitdragen en dan komt de waardering meestal vanzelf. Klinkt misschien wat zweverig en ontastbaar maar muziek is geen wedstrijd. De sociale media zijn zoiezo een bron van frustratie voor mensen die al wat onzeker zijn. Oh kijk daar komt weer zo'n gast voorbij die even die solo van Van Halen speelt. Sommigen muzikanten zijn heel goed in naspelen, anderen in eigen werk. Misschien heb je niet veel talent of juist teveel, verwacht niet dat anderen het voor jou leuk maken, hou de regie in eigen hand en speel met plezier. Probeer je af te sluiten van alle impulsen van buitenaf als sociale media en wat mensen zeggen of schrijven. Neem mijn verhaal ook met een korreltje zout ;-)
gitaargod
16 juni 2013, 03:16
Heel herkenbaar!
Ik speel nu 33 jaar (jezus wat gaat de tijd snel!), het eerste jaar fanatiek geoefend, toen werd mijn elektrische gitaar gestolen, een jaar lang moeten doen met een Spaanse gitaar en toen een elektrisch triplex gitaartje voor 200 gulden gekocht. de laatste 30 jaar te weinig (kunnen) oefenen, altijd wel een excuus kunnen vinden. Mijn niveau kan ik niet goed bepalen. Wanneer ben je goed? Ik kan geen enkele solo exact naspelen! Maar met de tijd krijg je wel een andere vaardigheden, zoals weten waar je grenzen liggen, weten wanneer iets wel of niet klinkt, rust in je spel vinden, kunnen genieten van 1 enkele toon, iets moeilijks/onmogelijks door een simpel lickje/riffje kunnen vervangen, enz, enz ...
Mijn punt is: probeer te accepteren (je zult wel moeten!) dat er altijd wel 10000 anderen vele malen "beter" zijn. Probeer van anderen te genieten en wees tevreden met kleine eigen muzikale stapjes. Ik leer nog elke dag iets nieuws, vaak niet iets moeilijks maar gewoon iets waar ik nog niet aan toe was gekomen, een tokkel, een akkoord, een solotechniek, noem maar op.
Ik kan ook geen muzikanten vinden, ik ben ook "te" oud, ik wil ook zo graag in een band alleen maar voor de lol, maar het lukt maar niet. Ik denk dat we echt niet de enigen zijn.
Ik compenseer nu mijn bandgebrek met het geven van gitaarlessen, al weer 4 jaar! Daar heb ik heel veel van geleerd, het moest wel. Eigenlijk heb ik in de laatste vier jaar meer geleerd dan de 28 jaar daarvoor. Ik kan nu noten lezen, akkoorden bouwen, slagpatronen lezen en schrijven, goochelen met toonladders die dan ook nog klinken, fingerstyle, dropje ABCDE hier en daar, een beetje slide, en heel veel andere voor mij nieuwe dingen. Dit alles dankzij 1 jaar gitaarles op mijn 15e en de 25 leerlingen die ervoor zorgen dat ik mezelf af en toe eens flink onder mijn kont schop!
Bovendien heb ik ook nog eens reuma en ben ik autistisch, misschien heeft de gitaar juist mijn leven zin gegeven!
Kop op! Niet opgegeven, probeer (meer) te genieten van je gitaar, succes!
vulvasonic
16 juni 2013, 07:29
Heel herkenbaar!
Ik speel nu 33 jaar..... Mijn niveau kan ik niet goed bepalen. Wanneer ben je goed? Ik kan geen enkele solo exact naspelen!...............
Dit alles dankzij 1 jaar gitaarles op mijn 15e en de 25 leerlingen die ervoor zorgen dat ik mezelf af en toe eens flink onder mijn kont schop!
Bovendien heb ik ook nog eens reuma en ben ik autistisch, misschien heeft de gitaar juist mijn leven zin gegeven.
Hoe kom jij in vredesnaam aan 25 leerlingen?!?!?! :dontgeti:
Serieus. Ik ben ervoor opgeleid, maar ik heb er nog nooit meer dan 10 tegelijk gehad. Was ook niet nodig, want ik had een full time baan. Maar toch, het verbaast me een beetje. :eek:
JohnLord
16 juni 2013, 11:28
Toen ik geen baan had ben ik ook les gaan geven, puur voor het geld. Overigens ben ik het ook erg leuk gaan vinden. 25 leerlingen heb je zomaar, zeker als je eigen kinderen op een wat grotere basisschool zitten ;) Mond op mond.
Inmiddels heb ik weer een fulltime baan en heb ik via natuurlijk verloop het aantal leerlingen terug laten lopen naar een stuk of tien.
On topic: Ik ben toe ik een jaar of 23, 24 was tien jaar lang gestopt. Het domste wat ik ooit gedaan heb. Hoewel ik al weer jaren met plezier speel haal ik de schade nooit meer in.
gitaargod
16 juni 2013, 13:31
Hoe kom jij in vredesnaam aan 25 leerlingen?!?!?! :dontgeti:
Serieus. Ik ben ervoor opgeleid, maar ik heb er nog nooit meer dan 10 tegelijk gehad. Was ook niet nodig, want ik had een full time baan. Maar toch, het verbaast me een beetje. :eek:
Ik ben begonnen uit muzikale eenzaamheid en armoede. Natuurlijk niet meteen 25, maar eerst 1, dan 2, etc.. In tussentijd door schade en schande wat wijzer geworden. In het begin was het min of meer gratis, nu tegen een royale onkostenvergoeding. Mijn manier van lesgeven is nu gewoon professioneel. Ik zit nu op precies 25 leerlingen, meestal 1 op 1. Enkele ook in een groep ( 2 en 3 personen), dat valt niet echt mee. In de jaren zijn er wat af gevallen en weer wat bijgekomen. Mijn kinderen zitten op de basisschool, daar heb ik dan ook veel leerlingen, allemaal via mond op mond-reclame. Een aantal leerlingen zijn christelijk, hebben ook elkaar ook mij aanbevolen. Sommige zijn gedragsgestoord (ASS enz.), daar weet ik wel raad mee, ik ben zelf ook zo. Leeftijd van 6 tot 60. Sommige leerlingen heb ik al 4 jaar en spelen nu liedjes van John Mayer (fingerstyle), Jamiroquai (Funky stuff), AC/DC, Van Halen (Classic Rock) en nog veel meer. Allemaal bij 0 begonnen en hebben nu meerdere gitaren en versterkers en brengen het geleerde met enthousiasme in de praktijk. Absoluut genieten is als een jongetje van 7 binnen 8 maanden twee klassieke lesboeken uit heeft gespeeld en tegen je zegt, uit eigen wil, dat hij het te gek vindt!
Ja ik wil heel graag in een band spelen en dat lukt gewoon niet. In het verleden wel eens een paar maanden, maar dan was het weer over. Ik heb er over nagedacht om basgitaar of keyboard te gaan spelen om interessanter te worden, maar bij mij ligt het vooral aan mijn persoonlijkheid (ASS stoornis). Dus de kwaliteit van je spel zegt niet zo veel, tenminste niet in hobbybandjes. Doorslaggevend is je karakter en persoonlijkheid, daar kun je weinig aan veranderen en moet je ook niet willen. Muzikanten die mij daarom afwijzen krijgen mijn middelvinger en ik en mijn leerlingen genieten dubbel en dwars van mijn "beperkte" gitaarskills en ik van hun "aankomend" talent.
HouseMetalJazz
16 juni 2013, 13:36
Gelukkig zijn er geweldige ontwikkelingen gaande qua neurologie e.d.. Ze kunnen nu al drones besturen met herrsengolven. Over een jaar of wat hoort het tot het verleden om techniek te moeten oefenen op de gitaar. Dan bespeel je tig instrumenten ppur op gedachtenkracht. Mooie daarvan is dat je dan ook op je 60ste nog kunt besluiten om muziek te gaan maken. Dan zijn er geen fysieke beperkingen meer. Zullen ze zeggen: "Weet je nog vroeger, toen je jaren moest oefenen op je zolderkamer om een instrument te kunnen bespelen? Gaat nu instantaan..."
Krijg je ook een cross-over van alles. Zijn er niet gitaristen, bassisten, toetsenisten etc., maar ben je alles tegelijk. En dan komt het echt aan op muzikale ideeen. En dan kun je gewoon een jaar of 10 besluiten geen instrument te bespelen, omdat je wat anders aan je hoofd heb zo'n tijd. Daarna pak je het moeiteloos weer op.
Zoals categorieen (gitaristen, bassisten etc.) tot het verleden gaan behoren, zo gaan bands dat ook. Zonder een noot te kunnen spelen kun je nu al prachtige muziek maken in Q-Base of Ableton e.d.. Die muziekjes mail je naar eoa kroeg in de stad en die kondigen aan dat ze die avond o.a. jouw muziek gaan draaien. Krijg je misschien nog een paar dubbeltjes voor ook. En zo verdwijnt ook het onderscheid prof - amateur. Gaat dan enkel nog om kwaliteit en smaak.
Kortom: er breken prachtige tijden aan!
Dippides
16 juni 2013, 22:41
Ik kan niet vreselijk goed gitaar spelen, maat als ik het zonder moeite zomaar opeens vanzelf zou kunnen zou wat mij betreft de charme er ook wel vanaf zijn.
terrasbeest
16 juni 2013, 23:34
Ik ben een virtuoos.Ik moet wel doorgaan met spelen, tot er iemand komt die goed genoeg is om mijn plaats in te nemen. Laat die maar gauw geboren worden.....
HaroldA
17 juni 2013, 00:22
... je kunt altijd nog op Pinkpop spelen! Daar stellen ze niet zo'n hoge eisen.
gitaargod
17 juni 2013, 09:53
... je kunt altijd nog op Pinkpop spelen! Daar stellen ze niet zo'n hoge eisen.
Ja, dat was niet echt geweldig. Maar Pinkpop is ook vooral moderne popmuziek, waar imago en nog meer flauwekul belangrijker is dan een mooi intelligent doordacht muzikaal verhaal. Doe mij maar North Sea Jazz, en ik hou helemaal niet van Jazz, maar de muzikanten zijn een bron van inspiratie! Muzikale smaak en muzikaal begrip zijn twee verschillende dingen.
7ender
17 juni 2013, 14:01
... je kunt altijd nog op Pinkpop spelen! Daar stellen ze niet zo'n hoge eisen.
...òòòhòf ,.....bij "De wereld Draait Door" ,.......daar ben je pas helemaal 't mannetje als je een zooitje pest-herrie kan maken ,...en vooral GEEN gitaar kan spelen .......
wat een troep ! :sssh:
Wat een prachtig topic is dit! Ik krijg soms bij een auditie ook wel eens te horen dat ik niet goed genoeg ben. Nou en. Tien jaar geleden stond ik gewoon een paar domme power chords te rammen in een uitverkochte Melkweg.
Sommige mensen snappen niet dat je als team vreselijk sterke liedjes kan componeren zonder dat je daarbij een virtuoos hoeft te zijn. Ik een voorbeeld aan gitaristen als Page Hamilton van Helmet of Robert Smith van The Cure. Niet moeilijk doen en gewoon wat moois maken.
Page Hamilton heeft een behoorlijke achtergrond qua opleiding:
Raised in Medford, Oregon (http://en.wikipedia.org/wiki/Medford,_Oregon), Hamilton studied guitar at the University of Oregon (http://en.wikipedia.org/wiki/University_of_Oregon) before moving to New York (http://en.wikipedia.org/wiki/New_York_City) to study jazz (http://en.wikipedia.org/wiki/Jazz) guitar (http://en.wikipedia.org/wiki/Guitar) at the Manhattan School of Music (http://en.wikipedia.org/wiki/Manhattan_School_of_Music).[1] (http://en.wikipedia.org/wiki/Page_Hamilton#cite_note-1)
Niet dat dat verder boeit ;)
In een band en in je eentje gaat het er vooral om dat je plezier hebt in het spelen. Zelf heb ik naast het spelen nog het knutselen aan gitaren, dus in het verleden heb ik me daar ook wel eens een poos meer op gericht. Het beter leren spelen gaat bij mij heel erg in sprongen en dan weer een poos niks. Maar geen zin in spelen heb ik eigenlijk nog nooit langere tijd gehad. Wel dat ik nieuwe uitdagingen moest verzinnen om het leuk en spannend te houden. Dat is ook wat mij betreft het mooiste aan een instrument bespelen: je bent nooit uitgeleerd.
7ender
18 juni 2013, 21:47
Wat een prachtig topic is dit! Ik krijg soms bij een auditie ook wel eens te horen dat ik niet goed genoeg ben. Nou en. Tien jaar geleden stond ik gewoon een paar domme power chords te rammen in een uitverkochte Melkweg.
Sommige mensen snappen niet dat je als team vreselijk sterke liedjes kan componeren zonder dat je daarbij een virtuoos hoeft te zijn. Ik een voorbeeld aan gitaristen als Page Hamilton van Helmet of Robert Smith van The Cure. Niet moeilijk doen en gewoon wat moois maken.
of je flirt een beetje onschuldig/ondeugend met de zangeres tijdens een auditie ,.....maar ja ,......blijkt 't de vrouw van de gitarist te wezen ....:soinnocent:
...alles thuis goed voorbereid,......beste beentje vóór gezet ,.....helaas,......niet aangenomen . :crazyhappy:
of je flirt een beetje onschuldig/ondeugend met de zangeres tijdens een auditie ,.....maar ja ,......blijkt 't de vrouw van de gitarist te wezen ....:soinnocent:
...alles thuis goed voorbereid,......beste beentje vóór gezet ,.....helaas,......niet aangenomen . :crazyhappy:
Dan heb je toch even lol gehad lijkt me :-) De meeste zangeressen die ik tegenkom zijn allergisch voor Mesa's en VHT's. Dat wordt dan zowieso niks.
Page Hamilton heeft een behoorlijke achtergrond qua opleiding:
Raised in Medford, Oregon (http://en.wikipedia.org/wiki/Medford,_Oregon), Hamilton studied guitar at the University of Oregon (http://en.wikipedia.org/wiki/University_of_Oregon) before moving to New York (http://en.wikipedia.org/wiki/New_York_City) to study jazz (http://en.wikipedia.org/wiki/Jazz) guitar (http://en.wikipedia.org/wiki/Guitar) at the Manhattan School of Music (http://en.wikipedia.org/wiki/Manhattan_School_of_Music).[1] (http://en.wikipedia.org/wiki/Page_Hamilton#cite_note-1)
Niet dat dat verder boeit ;)
In een band en in je eentje gaat het er vooral om dat je plezier hebt in het spelen. Zelf heb ik naast het spelen nog het knutselen aan gitaren, dus in het verleden heb ik me daar ook wel eens een poos meer op gericht. Het beter leren spelen gaat bij mij heel erg in sprongen en dan weer een poos niks. Maar geen zin in spelen heb ik eigenlijk nog nooit langere tijd gehad. Wel dat ik nieuwe uitdagingen moest verzinnen om het leuk en spannend te houden. Dat is ook wat mij betreft het mooiste aan een instrument bespelen: je bent nooit uitgeleerd.
Ja, meneer Hamilton doet erg hard zijn best om dat niet te laten merken als hij met Helmet speelt. Wat herkenbaar, ik zit ook even tussen bands in en ik laat een oude Schecter A-7 overkomen voor een projectje. En frets leren vlakken staat ook nog op mijn verlanglijst. Dat geknutsel gaat wel van mijn beschikbare tijd af om een betere gitarist te worden, helaas...:seriousf:
Kim Wilson
19 juni 2013, 08:06
... Wel dat ik nieuwe uitdagingen moest verzinnen om het leuk en spannend te houden. Dat is ook wat mij betreft het mooiste aan een instrument bespelen: je bent nooit uitgeleerd.
Dit is wel belangrijk. Nieuwe uitdagingen zoeken. Anders blijf je in hetzelfde rondje draaien. We zijn nu bezig met een akoestisch dou/trio, en ik heb het akoestisch spelen weer helemaal herontdekt.
petpas
19 juni 2013, 09:52
Na de vele positieve feedbacks ben ik benieuwd hoe de topicstarter er nu over denkt.
Kim Wilson
19 juni 2013, 10:07
Joh, die heeft allang zijn spul aan de wilgen gehangen. :D
7ender
19 juni 2013, 21:39
....kan altijd nog gaan bassen ,.....daar is niks an ( zeggen ze wel 'ns )
....hééééél eenvoudig ,.....kijk maar :
http://www.youtube.com/watch?v=xXYjo5-UaTY :soinnocent:
:D
michke
23 augustus 2013, 06:19
Mijn bescheiden mening " het gaat er niet om hoe goed /technisch of wat dan ook je bent. Ik speel nog niet zo lang gitaar (3-tal jaar) , zonder lessen te volgen, en ik bak er eerlijk gezegt ook weinig van, maar het belangerijkste is dat ik mij amuseer !!! Ik heb geen behoefte om een gitaarvirtuoos te worden, ik wil me gewoon amuseren !!! En zolang ik dat doe zal ik elke dag op mijn gitaar spelen. Ik kijk ook niet naar anderen, 99 procent van hier op het forum zal een betere gitarist zijn dan ik, maar daar ben ik niet mee bezig en ik gun het die anderen dan ook, het gaat mij om de fun, en dat heb ik !!!
Ps, ik speel ook voetbal in de laagste afdeling,maar ik ben ook Messi niet en zal hem nooit worden ;) Maar ik speel voetbal ...,nogmaals...omdat ik het graag doe !
HouseMetalJazz
27 augustus 2013, 20:40
Het gaat allemaal achterhaald raken, voetbal, gitaar spelen. Hier, TED-talk (http://itinnovationday.nl/spreker/federico-pistono#event-69?utm_source=webwereld&utm_medium=advertorial&utm_campaign=promo) die ik vandaag zag over naderende robotisering. Robots gaan ook het 'werk' van musici overnemen. En van voetballers, en wielrenners. In wezen is dat al geaccepteerd door bijv. het dopinggebruik in die laatste tak. 'Eerlijk' is een achterhaald begrip. Het gaat om het maximale halen uit instrumenten (gitaar, keyboard, fiets). De nadruk gaat liggen op 'Musik an sich' en niet meer om de kapriolen van de 'voortbrengers van geluid'.
Wat dat betreft is het echt zonde om nu uren in gitaar oefeningen te steken. Die tijd kun je beter spenderen aan het onder de knie krijgen van muzieksoftware. Tenzij je inderdaad het pure spelen van gitaar leuk vindt. Maar wat is daar eigenlijk leuk aan? Het gaat immers om de muziek en niet om het ratelen van vingertjes over een toetsenbord.
Over 50 jaar speelt niemand meer gitaar of viool, doet niemand meer aan 'eerlijke' sport en gebeurt alles in het kader van software.
HaroldA
27 augustus 2013, 20:43
Over 50 jaar speelt niemand meer gitaar of viool, doet niemand meer aan 'eerlijke' sport en gebeurt alles in het kader van software.
In 1980 dacht men nog rond 2010 alleen maar gebruik te maken van vliegende auto's. En verbrandingsmotoren? Die zouden ook al lang uitgestorven zijn.
HouseMetalJazz
27 augustus 2013, 20:52
In 1980 dacht men nog rond 2010 alleen maar gebruik te maken van vliegende auto's. En verbrandingsmotoren? Die zouden ook al lang uitgestorven zijn.
Een woord: 'olie-industrie'... ;-)
Maar in 1980 konden ze het internet niet eens voorzien. En de mogelijkheden van software.
Verder is het een kwestie van mindset. Over de techniek van Alan Holdsworth las ik dat iemand zei dat hij niet 'eerlijk' zou spelen (enkel 'legato'). Kennelijk is de mindset van de huidige generatie gitaristen er een van een soort van eerlijkheid. Ik zie niet in wat 'eerlijk' met muziek te maken heeft, of met de schoonheid van muziek.
Er zit een zeker conservatisme in iedere mens, die weigert vooruit te kijken en de mogelijkheden te zien van de techniek. Een wens die de vader van de gedachten is (zoals ook de 'eerlijkheid' van een 'eerlijke' techniek c.q. 'schone' wielersport). Maar toekomstige generaties gaan anders denken. Verwacht ik... ;-)
Edit: ik ben net een beetje muzieksoftware aan het ontdekken. Heb er wat verkennende deuntjes mee gemaakt (Ableton). Allemaal halfslachtig etc., maar ik betreed een wereld van producers die geweldige dingen kunnen maken met die software. En dat zijn lui die nauwelijks een (ander) instrument bespelen. Eigenlijk kun je stellen dat die software hun instrument IS.
HaroldA
27 augustus 2013, 20:56
Ik zie niet in wat 'eerlijk' met muziek te maken heeft, of met de schoonheid van muziek.
Ik zie niet wat perfectie met muziek te maken heeft. Emotie is per definitie niet perfect.
HouseMetalJazz
27 augustus 2013, 21:02
Ik zie niet wat perfectie met muziek te maken heeft. Emotie is per definitie niet perfect.
Noemen de Japanners dat niet 'wabisabi (http://en.wikipedia.org/wiki/Wabi-sabi)'?
Hoe dan ook, over perfectie heb ik het niet direct. Eerder over een andere benadering van muziek, of eenvoudigweg 'meer mogelijkheden'. Of zelfs meer gemak.
Doet me aan de andere kant wel denken aan de film 'Shine (http://en.wikipedia.org/wiki/Shine_%28film%29)' waarbij iemand zwaar lijdt om 'Rach3' onder de knie te krijgen. Daar zit een zekere schoonheid in. Dat ben ik (als je daar ook op doelde) zeker met je eens...
Dippides
27 augustus 2013, 21:02
Over 50 jaar speelt niemand meer gitaar.. Ik wel hoor, al is het hoogstwaarschijnlijk tegen die tijd een lier.
showband
28 augustus 2013, 09:17
Robots gaan ook het 'werk' van musici overnemen. En van voetballers, en wielrenners. In wezen is dat al geaccepteerd door bijv. het dopinggebruik in die laatste tak. 'Eerlijk' is een achterhaald begrip. Het gaat om het maximale halen uit instrumenten (gitaar, keyboard, fiets). De nadruk gaat liggen op 'Musik an sich' en niet meer om de kapriolen van de 'voortbrengers van geluid'.
Wat dat betreft is het echt zonde om nu uren in gitaar oefeningen te steken. Die tijd kun je beter spenderen aan het onder de knie krijgen van muzieksoftware. Tenzij je inderdaad het pure spelen van gitaar leuk vindt. Maar wat is daar eigenlijk leuk aan? Het gaat immers om de muziek en niet om het ratelen van vingertjes over een toetsenbord.
Over 50 jaar speelt niemand meer gitaar of viool, doet niemand meer aan 'eerlijke' sport en gebeurt alles in het kader van software.
wat in die futurischische verhalen van non-technici altijd een beetje ontbreekt is dat die technologie die je werk uit handen gaat nemen. Weer een hoop werk met zich mee brengt.
Om een huishoudster van 4 euro per uur wegens de uitbuiting in de zorg te vervangen, heb je een it-er nodig voor robotonderhoud, Een netbeheerder om de on-line ondersteuning in de lucht te houden. En een keuringspersoon die robotica bij mensen moet certificeren.
Afgezien van de aanschafprijs van een ton waar al jaren van gezegd wordt "dat is in de massa straks veel minder". Het is een kontverhaal. Die drie werknemers zijn alle drie per uur het tienvoudige van het salaris van die ontslagen verzorger. Die overigens ook nog wat menselijk contact bracht bij je oma die zo alleen thuis zit.....
Technici/theoretici die de boel gaan verbeteren op de gitaar via automatisering? HAHAHAHAHAHAHA Voor MINDER geld? WOEHAHAHAHA
Open quiz.
Wat verdienen de gitaristen hier op het forum nu gemiddeld met hun gitaarspel?
Wat verdienen de technici hier op het forum nu gemiddeld met hun technische baan?
Harald
28 augustus 2013, 10:04
Ach, dat is toch al lang gebeurd! Hoeveel werk is er inmiddels niet overgenomen van bandjes door toetsenist/zangers, die hier en daar voor het gezicht nog wat meepingelen. Ondertussen komt 95% van wat je hoort uit een midibestand. Dat die zanger straks het keyboard nog thuis zou laten voor al die gigs op bruiloften, braderiëen en vakantieparkjes maakt voor de totale werkgelegenheid voor muzikanten niet zo veel meer uit.
Voor veel mensen zou het ws. niet veel uitmaken. Als je van zo'n playback act met live zang uit je dak kan gaan zal een robotbandje ook werken. Maar er zal echt wel een publiek blijven voor het echte live werk. Voordat dat robotbandje zelf zijn materiaal schrijft, met vernieuwende, kreatieve dingen op de proppen komt, en zo'n show neerzet zijn we echt wel wat verder. En idd. die profmuzikanten doen dat voor veel minder...
https://www.youtube.com/watch?v=TMeLm7G_Hc0
HaroldA
28 augustus 2013, 10:09
Ach, dat is toch al lang gebeurd! Hoeveel werk is er inmiddels niet overgenomen van bandjes door toetsenist/zangers, die hier en daar voor de gezicht nog wat meepingelen.[/video]
Da's eigenlijk alleen maar zo bij die laffe troep op de radio. Eenheidspop.
Harald
28 augustus 2013, 10:31
Vandaar mijn tweede paragraaf ;)
terrasbeest
28 augustus 2013, 10:57
Wat verdienen de gitaristen hier op het forum nu gemiddeld met hun gitaarspel?
Artiest zijn is een roeping, meneer.
HaroldA
28 augustus 2013, 10:59
Artiest zijn is een roeping, meneer.
Nee, een hobby. Net als voetballen en hoeveel verdient de gemiddelde zondagsvoetballer met z'n spelletje?
arjanb01
28 augustus 2013, 11:21
Nee, een hobby. Net als voetballen en hoeveel verdient de gemiddelde zondagsvoetballer met z'n spelletje?
Een speler uit de hoofdklasse, 1e en 2e klasse kan zo 30000 euro per jaar verdienen. Dus nog altijd meer dan een gemiddelde (hobby)muzikant.
HaroldA
28 augustus 2013, 11:24
Een speler uit de hoofdklasse, 1e en 2e klasse kan zo 30000 euro per jaar verdienen. Dus nog altijd meer dan een gemiddelde (hobby)muzikant.
En hoeveel % van alle voetballers in NL speelt in de hoofdklasse, 1e of 2e klasse?
Cageman
28 augustus 2013, 12:05
Ik denk dat ik dus maar de gitaar aan de kant zet, ik zal er af en toe wel op spelen, maar niet meer met ambitie.
Volgens die definitie ben ik niet lang gitarist geweest.
Ik weet niet of de TS nog meeleest, maar ik reageer toch nog even.
Als 'de gitaar aan de kant zetten' betekent dat je nog af en toe zal spelen en dus blijkbaar speelt als je daar zin in hebt, is dat niet verkeerd, lijkt me zo. Zoals al zo veel gezegd hier: speel gewoon binnen je eigen capaciteiten en haal daar het beste uit. Doe ik ook en bevalt prima.
Ik ben nu 21 en heb gitaar leren spelen in dat 'snelle prestatiegerichte' cultuurtje, maar ik vond er geen hol aan op die manier. Dat heeft er wel in geresulteerd dat men zich wel eens afvroeg waarom ik na jaren oefenen* nog steeds de solo van 'Beat It' nog niet kon spelen.
*oefenen gedefinieerd door de andere gitaristen: in werkelijkheid heb ik in die jaren nooit geprobeerd om het te leren.
Groeten,
Merijn
arjanb01
28 augustus 2013, 12:07
En hoeveel % van alle voetballers in NL speelt in de hoofdklasse, 1e of 2e klasse?
Geen idee, maar ik denk dat je wel over 10000 voetballers praat die in de hoofd, 1e en 2e klasse spelen (zaterdag en zondagteams meegerekend). Dus ja, amateurvoetbal is steeds lucratiever geworden, zeker de laatste 10 jaar.
En geef ze eens ongelijk, 3x per week trainen plus wedstrijd ben je toch 4 dagen in de week met je hobby bezig, naast werk of studie. Dan begrijp ik het wel.
Een (semi) professionele muzikant die in een top 40 partyband speelt was in de goeie tijd ook 3x in de week aan het spelen maar die verdiende geen 30000 euro per jaar.
babybird
31 augustus 2013, 09:42
Ik ben 44 jaar en speel net een jaar gitaar. Heb een Crafter semi akoestische gitaar en net sinds een paar weken een Epiphone LP met moddeling versterker. Natuurlijk kan ik niet zo goed spelen als iemand die al jaren speelt maar ik denk dat je niet moet spiegelen aan anderen. Ik heb er plezier in en dat is voor mij belangrijk.
SloeGin
31 augustus 2013, 13:40
Ik begrijp de TS.
Voor al de tijd en lessen(geld) breng ik er ook maar weinig van terecht. Ik speel scales en noten maar het klinkt niet als muziek :(
Harald
31 augustus 2013, 13:50
Ik begrijp de TS.
Ik speel scales en noten maar het klinkt niet als muziek :(
Gezien je nick neem ik aan dat je een Bonamassa fan bent? Als dat je doel is kost dat wel wat uurtjes...
Maar goed, de één kan met 3 akkoorden, één of twee tokkeltjes en wat slagjes muziek maken, de ander niet. Dat heeft minder met je handen te maken en meer met je hoofd. Stap één bij een stuk leren is weten hoe je de noten moet spelen. En zelfs als je dat perfect doet kan het nog zo zijn dat je nog geen muziek maakt. Maar als stap één er in zit is de stap naar muziek een kleine. Het pad waar je die stap op moet zetten moet je wel weten te vinden. Heb je de ervaring eenmaal, dan kun je die ook heel makkelijk op andere stukken toepassen. Maar het is een beetje zoals die plaatjes met een oude vrouw en een jonge vrouw. Het hangt er maar net van af hoe je kijkt wat je ziet...
Op afstand is daar niet mee te helpen, en ik heb geen idee hoever je überhaupt met stap 1 bent. Maar er zijn wel wat dingen die je kunt proberen. Probleem is alleen dat dat niet kan op Mieke heeft een lammeke nivo, je moet wel een fatsoenlijke motorische beheersing hebben.
SloeGin
31 augustus 2013, 16:32
Gezien je nick neem ik aan dat je een Bonamassa fan bent? Als dat je doel is kost dat wel wat uurtjes...
Jep :) Bonamassa, Slash, Hendrix, Randy Rhoads, Marty Friedman, Zakk ect... maar het is allemaal rete moeilijk :/
Martijn-w
8 september 2013, 12:10
Hmm.. Ik heb nu ook weer zo'n momentje. Ik zie een filmpje van onze leadgitarist waarop hij always on the run van Lenny Kravitz speelt. Het ziet er zo eenvoudig uit als hij het doet, maar als ik het zelf probeer kom ik bij lange na niet eens in de buurt. Dan zakt het zelfvetrouwen en motivatie wel diep in de schoenen :(
Gijs Heijnen
19 september 2013, 11:14
Het probleem bij de meeste gitaristen is vaak het geduld en de wijze waarop men iets probeert te leren. Ik ben momenteel bezig met het nummer Neon van John Mayer. Onwijs moeilijk nummer om te spelen. Wat te doen:
1. Het hele nummer opdelen in kleine stukjes. 1 akkoord per keer oefenen ipv een heel couplet in één keer.
2. Langzaam spelen en zorgen dat je de techniek beheerst. Dan pas de snelheid opvoeren.
3. Niet te lang aan één stuk oefenen.
4. Opnemen, terugluisteren en checken waar je probleemgebieden liggen.
Dat helpt bij mij altijd onwijs goed.
muziekschuur
19 september 2013, 11:37
Probeer eens een looper. Heel leuk om snel beter te worden...
arjanb01
19 september 2013, 11:48
Het probleem bij de meeste gitaristen is vaak het geduld en de wijze waarop men iets probeert te leren. Ik ben momenteel bezig met het nummer Neon van John Mayer. Onwijs moeilijk nummer om te spelen. Wat te doen:
1. Het hele nummer opdelen in kleine stukjes. 1 akkoord per keer oefenen ipv een heel couplet in één keer.
2. Langzaam spelen en zorgen dat je de techniek beheerst. Dan pas de snelheid opvoeren.
3. Niet te lang aan één stuk oefenen.
4. Opnemen, terugluisteren en checken waar je probleemgebieden liggen.
Dat helpt bij mij altijd onwijs goed.
Beter kan je even een gitaarles van youtube plukken en stap voor stap dit nummer onder de knie krijgen.
Deze vind ik erg goed:
http://www.youtube.com/watch?v=z6oDmSANUOg
Van hem heb ik dit nummer ook geleerd en het is niet zo moeilijk als het klinkt. Je moet alleen ff de vingerzettingen van de rechterhand doorhebben en doorhebben dat je 2x met de wijsvinger 2 snaren aanslaat. Dan tempo opvoeren en dan heb je de feel zo te pakken !
Succes !
Gijs Heijnen
23 september 2013, 15:57
Beter kan je even een gitaarles van youtube plukken en stap voor stap dit nummer onder de knie krijgen.
Deze vind ik erg goed:
http://www.youtube.com/watch?v=z6oDmSANUOg
Van hem heb ik dit nummer ook geleerd en het is niet zo moeilijk als het klinkt. Je moet alleen ff de vingerzettingen van de rechterhand doorhebben en doorhebben dat je 2x met de wijsvinger 2 snaren aanslaat. Dan tempo opvoeren en dan heb je de feel zo te pakken !
Succes !
Ik heb er een video van licklibrary bij. Dan weet je inderdaad wat je moet doen, maar dan moet je het natuurlijk nog wel leren. Dat wilde ik eigenlijk uitleggen in mijn vorige post ;)
Powered by vBulletin® Version 4.1.10 Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.