Flattop nerf, breed of smal?

[Luca P]

Bij een sparrenhouten massief bovenblad van een akoestische gitaar, wat is beter?
Een smalle, of brede nerf?
Hoor je het verschil tussen die twee?

[northernlake]

Ik geloof meer in verschillen in individuele bladen dan dichte of brede ringen en denk niet dat ik verschil zou kunnen horen. Als het om eye candy gaat zie ik liever een dicht sitka blad vol 'silking' dan een adirondack blad met brede pallet strepen, maar er zijn genoeg gitaren uit de laatste categorie waar ik best een poosje op zou willen passen.

Kijk hier maar eens: het is alles door elkaar, ook bij oude gitaren van meer dan 100 jaar geleden.
http://www.vintagemartin.com/wood.html

En hier nog wat meningen over hetzelfde onderwerp:
http://collingsforum.com/eve/forums/a/tpc/f/74760485/m/1500011916

[Luca P]

Die vintage Martin site is mooi.
Mijn simpele gedachte gang is dat ringen sterker moet zijn dan brede. Zal wel nergens op slaan.
Elk stuk hout is sowieso anders dus zal de ene smalle "top" wel anders klinken dan het volgende bovenblad.

[stijnkenens]

Die was ik vergeten, die vintage martin site, daar heb ik uren naar zitten staren, geweldig.

Ik vind ook niet dat je de oude martins mag vergelijken met de gitaren die in de jaren 50 zijn gebouwd, want toen was het echt al een fabriek, en gebruikten ze waar ze hun handen op konden leggen (mits enige kwaliteitscontrole, natuurlijk !)

Het belangrijkste is vooral de continuïteit van de afstand tussen de ringen. En dat zie je zeker bij die oude martins: breed of smal, maakt niet uit, als het maar overal +/- hetzelfde is.

Dat heeft niet persé met klank te maken, maar wel met het gevoel dat de bouwer heeft met zijn stuk hout, een egaal stuk hout is gemakkelijker te begrijpen, dan een dat veel te warrig is (ook qua dichtheid van jaarringen).
Als die gewoon uit de vandikte schuurbank komen gerold en ze lijmen er een standaard X-bracing dan mag je dat niet vergelijken natuurlijk, daar heeft niemand aan gevoeld.

Maar bij duurdere gitaren zou je er normaal van mogen uit gaan dat ze er wel meer op letten.

De Spaanse gitaarbouwer Torres, die de grootvader van de moderne klassieke gitaar wordt genoemd, gebruikte enkel het meest regelmatige deel van zijn klankbladen. zijn bladen bestonden dus vaak uit 3 of meer delen, maar dat wil de moderne gitarist niet meer.

Ik koop liever een AA blad met brede egale nerven dan een AAA waar meer variatie in zit !


s.