Bart1981
15 april 2013, 16:43
Ik speel nu bijn 4 jaar op een Taylor 114CE, thuis en live. Hoewel ik in het begin tevreden was over het geluid, ben ik er nu op uitgekeken. Te weinig laag en niet veel sustain. Ook geen 'sprankeling', zeg maar. De E snaar op de derde positie (een G dus) is zelfs zo dof dat het gewoon slecht te noemen is. Bovendien is de body van de gitaar (grand auditorium) mij net wat groot om er (zittend) comfortabel op te spelen. Ik ben klein van stuk.
Kortom, ik zoek een nieuwe gitaar die in ieder geval voldoet aan een aantal eisen. Ik gebruik hem solo als singer-songwriter, zowel strumming als fingerpicking.
- iets kleiner formaat
- warme klank, met ruim voldoende laag, sustain en sprankeling
- geen cutaway (puur een uiterlijke smaakkwestie)
- actieve kwaliteitspickup voor een zo natuurlijk mogelijke akoestische klank bij versterken via DI-box & PA
- budget €1000
Met deze gegevens heb ik al heel wat topics en websites doorgelezen en veel geleerd. Een mogelijk geschikt formaat zou 000 of OM kunnen zijn en merken die veel genoemd worden als "veel bang-for-the-buck" zijn Larrivee, Eastman, Blueridge.
Met deze info ben ik afgelopen weekend naar LL Music Center in het Belgische Maaseik gereisd. Klein zaakje met een smal, maar aardig aanbod akoestische gitaren waar ik op mijn gemak kon testen en door de vriendelijke medewerker (ik vermoed tevens eigenaar) werd geholpen. Hieronder een recensie van de bespeelde gitaren.
Martin 000X1AE
De eerste gitaar die de verkoper me liet bespelen. Het viel me meteen op hoe deze gitaar een stuk comfortabeler "vastpakte" en in mijn schoot wegzakte dan mijn eigen Taylor. Pluspunt voor het 000-formaat dus. Maar qua klank was het niet veel: heel weinig laag, een ongedefinieerd geluid bij strumming en het geluid werd ook heel snel modderig. Voor niet al te veel geld heb je weliswaar "een Martin", maar daarmee houdt het ook op.
Eastman AC412
Na de teleurstellende Martin speelde ik op de Eastman AC412. Een mooi afgewerkt OM model dat qua klank de Martin wegblaast. Zowel strumming als tokkelend blijft elke noot overeind en mooi in balans. Maar... toch miste ik laag/bas en warmte. Misschien komt het omdat ik nooit eerder op OM modellen speelde. Op naar de volgende gitaar.
Larrivee L-02
Hoewel ik veel gelezen had over de Larrivee, was het L-02 model me niet bekend. Dacht dat hun serie pas begon bij -03. Niet dus. De -02 serie verschilt met name van de -03 serie bij de hals: die is niet uit één stuk, maar uit drie. Verder hier en daar wat minder luxe materialen gebruikt. Hoe en wat precies zou ik weer moeten opzoeken. Belangrijker in elk geval: het geluid van deze gitaar was magistraal. Warm, diep, mid, hoog. Alles kwam eruit. En de klank volgde mijn speelmanier op de voet: de intentie waarmee ik snaren aansloeg of tokkelde vertaalde zich precies in hoe de gitaar klonk. "Wauw", was het eerste wat ik dacht toen ik deze gitaar hoorde. Er is echter een behoorlijk probleem: de gitaar voelde net te groot aan en lag lang niet zo lekker in mijn schoot als de eerdere twee. Ik kan dat voor lief nemen, maar dan ga ik daar gegarandeerd spijt van krijgen als ik er langer op speel. Daarnaast is ook budget een kwestie: hij stond daar voor €965 incl case maar zonder element.
Samenvatting:
Ik zoek een gitaar met de klank van de L-02 maar met een OM formaat. Helaas had hij geen Larrive OM's staan. Die ga ik zeker nog ergens uitproberen. Hopelijk bevalt die klank me net zo goed. Misschien ook nog eens een Eastman E10OM/E20OM ter vergelijk.
Vragen:
- Hebben jullie nog tips als het gaat om klank en formaat, zoals "probeer ook eens die of die"?
- Van die Larrivee -03 series zijn ook Rosewood varianten. Wat zou dat aan klank moeten verschillen?
- Wat kan ik beter doen, een gitaar zonder element kopen en er een (goed) element in laten bouwen. Zo ja: welk?
Kortom, ik zoek een nieuwe gitaar die in ieder geval voldoet aan een aantal eisen. Ik gebruik hem solo als singer-songwriter, zowel strumming als fingerpicking.
- iets kleiner formaat
- warme klank, met ruim voldoende laag, sustain en sprankeling
- geen cutaway (puur een uiterlijke smaakkwestie)
- actieve kwaliteitspickup voor een zo natuurlijk mogelijke akoestische klank bij versterken via DI-box & PA
- budget €1000
Met deze gegevens heb ik al heel wat topics en websites doorgelezen en veel geleerd. Een mogelijk geschikt formaat zou 000 of OM kunnen zijn en merken die veel genoemd worden als "veel bang-for-the-buck" zijn Larrivee, Eastman, Blueridge.
Met deze info ben ik afgelopen weekend naar LL Music Center in het Belgische Maaseik gereisd. Klein zaakje met een smal, maar aardig aanbod akoestische gitaren waar ik op mijn gemak kon testen en door de vriendelijke medewerker (ik vermoed tevens eigenaar) werd geholpen. Hieronder een recensie van de bespeelde gitaren.
Martin 000X1AE
De eerste gitaar die de verkoper me liet bespelen. Het viel me meteen op hoe deze gitaar een stuk comfortabeler "vastpakte" en in mijn schoot wegzakte dan mijn eigen Taylor. Pluspunt voor het 000-formaat dus. Maar qua klank was het niet veel: heel weinig laag, een ongedefinieerd geluid bij strumming en het geluid werd ook heel snel modderig. Voor niet al te veel geld heb je weliswaar "een Martin", maar daarmee houdt het ook op.
Eastman AC412
Na de teleurstellende Martin speelde ik op de Eastman AC412. Een mooi afgewerkt OM model dat qua klank de Martin wegblaast. Zowel strumming als tokkelend blijft elke noot overeind en mooi in balans. Maar... toch miste ik laag/bas en warmte. Misschien komt het omdat ik nooit eerder op OM modellen speelde. Op naar de volgende gitaar.
Larrivee L-02
Hoewel ik veel gelezen had over de Larrivee, was het L-02 model me niet bekend. Dacht dat hun serie pas begon bij -03. Niet dus. De -02 serie verschilt met name van de -03 serie bij de hals: die is niet uit één stuk, maar uit drie. Verder hier en daar wat minder luxe materialen gebruikt. Hoe en wat precies zou ik weer moeten opzoeken. Belangrijker in elk geval: het geluid van deze gitaar was magistraal. Warm, diep, mid, hoog. Alles kwam eruit. En de klank volgde mijn speelmanier op de voet: de intentie waarmee ik snaren aansloeg of tokkelde vertaalde zich precies in hoe de gitaar klonk. "Wauw", was het eerste wat ik dacht toen ik deze gitaar hoorde. Er is echter een behoorlijk probleem: de gitaar voelde net te groot aan en lag lang niet zo lekker in mijn schoot als de eerdere twee. Ik kan dat voor lief nemen, maar dan ga ik daar gegarandeerd spijt van krijgen als ik er langer op speel. Daarnaast is ook budget een kwestie: hij stond daar voor €965 incl case maar zonder element.
Samenvatting:
Ik zoek een gitaar met de klank van de L-02 maar met een OM formaat. Helaas had hij geen Larrive OM's staan. Die ga ik zeker nog ergens uitproberen. Hopelijk bevalt die klank me net zo goed. Misschien ook nog eens een Eastman E10OM/E20OM ter vergelijk.
Vragen:
- Hebben jullie nog tips als het gaat om klank en formaat, zoals "probeer ook eens die of die"?
- Van die Larrivee -03 series zijn ook Rosewood varianten. Wat zou dat aan klank moeten verschillen?
- Wat kan ik beter doen, een gitaar zonder element kopen en er een (goed) element in laten bouwen. Zo ja: welk?