Mr.Fingers
28 maart 2013, 19:27
Een tiental jaar geleden, toen ik nog een puisterige puber was die schoorvoetend de eerste stapjes in de snaarinstrumenten zette, ging ik eens kijken naar een show van "De Nieuwe Snaar", getiteld "De Omloop der Lage Landen (http://www.youtube.com/watch?v=FmKVyQ_37UI)", en daar zag ik Jan De Smet spelen op een rare gitaar met een metalen bord op. Na de voorstelling kocht ik de CD, en in het begeleidende boekje zag ik daar de woorden "Dobro Angelus 1936" staan. Dat was dus die vreemde gitaar.
De jaren verstreken, ik gleed af naar de lagere octaven, het rijk der basgitaar, maar pleegde af en toe nog wel eens een gitaar te hanteren, en vele exemplaren passeerden de revue, van Teles naar Strats naar SG's naar Gretschen, terug naar Teles,... Maar die resonator bleef toch nog altijd op de achtergrond lurken. Alleen was een echte Dobro gewoon buiten budget, en vond ik de nieuwe modellen gewoon esthetisch niet mooi. Om het helemaal af te maken kan ik om de een of andere reden niets met een Spider-cone resonator, dus het moest een Biscuit-cone worden... ALS ik een resonator kocht, moest die bovendien aan volgende punten voldoen:
- 12 fret model
- houten "Parlor"-bodyvorm
- subtiele burst
- sobere afwerking (maar niet spartaans)
- gebaseerd op een bestaand vintage model
De jaren gingen vooruit, tot ik eind 2012 leerde dat Gretsch met z'n "Roots-collectie" kwam aanzetten. Een lijn met instrumenten uit de folk/bluegrass/blueswereld (resonators, banjos, mandolines,...), en daar zag ik de Gretsch Bobtail, die alles had wat ik wou, behalve dat die dan met een spider-cone kwam. Heel even jeukte de vinger om dan maar voor een concessie te gaan en met de spider om te leren gaan, tot ik in m'n mailbox een update kreeg, er was iets geheten "Alligator", dewelke de looks had van de Bobtail, maar met een Biscuit-cone. GAS kickte in, kickte in zwaar, dus ik had er snel eentje besteld, en die kwam vandaag aan.
http://west-tech.ru/images/art_news/gretsch-g9240-alligator-biscuit-roundneck.jpg
(Ik ben een ramp met foto's nemen, dus je zult het moeten doen met een internetplaatje tot ik iemand lang genoeg verveeld heb om eens deftige foto's van mijn instrument te nemen)
Eerste indruk
Gitaartje is Made in China, maar dat is tegenwoordig geen brandmerk meer van halfbakken kwaliteit, integendeel. Waar sommige budgetgitaren gewoon met wat stukjes piepschuim in een gammele kartonnen doos gemikt worden, zat deze gitaar VOLLEDIG ingepakt in een op maat gemaakte dubbele piepschuimen schelp (doe er een stofje rond en je hebt het binnenwerk van een flightcase), in een dikke kartonnen doos. En daar bleef de verrassing niet bij, werkelijk ALLES klopt aan deze gitaar: subliem fretwerk, waar een bepaald Amerikaans bedrijf beroemd van z'n LP's nog een behoorlijke punt aan kan zuigen, fraai (gelamineerd) hout met een effen tekening, prima lakwerk (en prima schoongemaakte bindingen, ook in de moeilijke hoekjes), Grover tuners, prima afgesteld,... Hals is behoorlijk fors met een D-profiel, neigend naar een subtiele V, en ligt erg vlotjes in de hand (zeker als je vintage gitaren gewoon bent met dikkere halzen).
Qua klank kunnen we kort zijn: BRULBOEI! Ze is is dan misschien niet zo groot, maar er komt echt wel erg veel volume uit het kleine klankkastje met de 10.5" cone, en het geluid dat eruit komt is dan nog eens prima gebalanceerd (helemaal niet lijzig of ranzig zoals sommige goedkope resonators wel eens hebben) en met genoeg sustain, iets waar biscuit-reso's niet echt bekend om zijn. Voor die 400€ kun je eigenlijk niets beter kopen, de Recording Kings, Dobro Hound Dogs, Republics,... verbleken allemaal bij dit kleine wondertje...
En nu komt de aap uit de mouw. Deze lijn van Gretsch reso's is gebaseerd op een model uit de jaren '30 (http://www.rumbleseatmusic.com/guitar%20pic%20pages/30sGretschReso.html), dewelke gemaakt werd door Regal... En wat blijkt. De Dobro Angelus van eerdergenoemde Jan de Smet bleek een budgetlijn van Dobro te zijn... gemaakt door Regal... De cirkel is rond!
http://www.gretschguitars.com/products/rootscollection
De jaren verstreken, ik gleed af naar de lagere octaven, het rijk der basgitaar, maar pleegde af en toe nog wel eens een gitaar te hanteren, en vele exemplaren passeerden de revue, van Teles naar Strats naar SG's naar Gretschen, terug naar Teles,... Maar die resonator bleef toch nog altijd op de achtergrond lurken. Alleen was een echte Dobro gewoon buiten budget, en vond ik de nieuwe modellen gewoon esthetisch niet mooi. Om het helemaal af te maken kan ik om de een of andere reden niets met een Spider-cone resonator, dus het moest een Biscuit-cone worden... ALS ik een resonator kocht, moest die bovendien aan volgende punten voldoen:
- 12 fret model
- houten "Parlor"-bodyvorm
- subtiele burst
- sobere afwerking (maar niet spartaans)
- gebaseerd op een bestaand vintage model
De jaren gingen vooruit, tot ik eind 2012 leerde dat Gretsch met z'n "Roots-collectie" kwam aanzetten. Een lijn met instrumenten uit de folk/bluegrass/blueswereld (resonators, banjos, mandolines,...), en daar zag ik de Gretsch Bobtail, die alles had wat ik wou, behalve dat die dan met een spider-cone kwam. Heel even jeukte de vinger om dan maar voor een concessie te gaan en met de spider om te leren gaan, tot ik in m'n mailbox een update kreeg, er was iets geheten "Alligator", dewelke de looks had van de Bobtail, maar met een Biscuit-cone. GAS kickte in, kickte in zwaar, dus ik had er snel eentje besteld, en die kwam vandaag aan.
http://west-tech.ru/images/art_news/gretsch-g9240-alligator-biscuit-roundneck.jpg
(Ik ben een ramp met foto's nemen, dus je zult het moeten doen met een internetplaatje tot ik iemand lang genoeg verveeld heb om eens deftige foto's van mijn instrument te nemen)
Eerste indruk
Gitaartje is Made in China, maar dat is tegenwoordig geen brandmerk meer van halfbakken kwaliteit, integendeel. Waar sommige budgetgitaren gewoon met wat stukjes piepschuim in een gammele kartonnen doos gemikt worden, zat deze gitaar VOLLEDIG ingepakt in een op maat gemaakte dubbele piepschuimen schelp (doe er een stofje rond en je hebt het binnenwerk van een flightcase), in een dikke kartonnen doos. En daar bleef de verrassing niet bij, werkelijk ALLES klopt aan deze gitaar: subliem fretwerk, waar een bepaald Amerikaans bedrijf beroemd van z'n LP's nog een behoorlijke punt aan kan zuigen, fraai (gelamineerd) hout met een effen tekening, prima lakwerk (en prima schoongemaakte bindingen, ook in de moeilijke hoekjes), Grover tuners, prima afgesteld,... Hals is behoorlijk fors met een D-profiel, neigend naar een subtiele V, en ligt erg vlotjes in de hand (zeker als je vintage gitaren gewoon bent met dikkere halzen).
Qua klank kunnen we kort zijn: BRULBOEI! Ze is is dan misschien niet zo groot, maar er komt echt wel erg veel volume uit het kleine klankkastje met de 10.5" cone, en het geluid dat eruit komt is dan nog eens prima gebalanceerd (helemaal niet lijzig of ranzig zoals sommige goedkope resonators wel eens hebben) en met genoeg sustain, iets waar biscuit-reso's niet echt bekend om zijn. Voor die 400€ kun je eigenlijk niets beter kopen, de Recording Kings, Dobro Hound Dogs, Republics,... verbleken allemaal bij dit kleine wondertje...
En nu komt de aap uit de mouw. Deze lijn van Gretsch reso's is gebaseerd op een model uit de jaren '30 (http://www.rumbleseatmusic.com/guitar%20pic%20pages/30sGretschReso.html), dewelke gemaakt werd door Regal... En wat blijkt. De Dobro Angelus van eerdergenoemde Jan de Smet bleek een budgetlijn van Dobro te zijn... gemaakt door Regal... De cirkel is rond!
http://www.gretschguitars.com/products/rootscollection