Is muziektheorie nou echt zo belangrijk? [Archief]

View Full Version : Is muziektheorie nou echt zo belangrijk?

nozem

22 juni 2003, 19:09

Ik speel al een jaar of 5 intensief gitaar. Heb met geen enkele bluessolo moeite. Ik kan vrij goed improviseren, maar ik merk wel dat ik vooral pentatonisch aan het pielen ben, maargoed dat doen bijna alle gitaristen denk ik :)

Maar ik zou graag mijn skills wat uit willen breiden. Ik heb de ballen verstand van muziektheorie. Ik ken natuurlijk wel de belangrijkste accoorden, en ik kan ook nog wel horen of ik iets in A speel of in E maar ik heb totaal geen verstand van verschillende toonladders, intervallen etc. etc.

Kan ik alleen maar echt beter worden als ik heel die muziektheorie uit m'n kop stamp, of is het gewoon een kwestie van doorpielen, waarbij ik wel moet zeggen dat ik de pentatonische schaal onderhand echt spuugzat ben :)

Groet nozem

pimmetje

22 juni 2003, 19:31

Als je dat pentatonische nu zat bent, wordt 't idd waarschijnlijk tijd om 'ns wat aan je theorie te doen.

Je zegt dat je met geen enkele blues solo moeite hebt, dus ik ga er ff voor 't gemak van uit dat je van blues houdt. Dan komt - mede door je gebruik van "de pentatonische schaal" (enkelvoud) - de vraag in me op of je alleen mineur pentatonisch hebt gespeeld in de afgelopen 5 jaar of ook majeur pentatonisch (of misschien juist precies andersom... zelfde verschil). Dat geeft wel een enorm sfeerverschil en je zal de plaats in de ladder van iedere toon weer ff goed moeten beluisteren.

Verder ligt 't helemaal aan hoe je je eigen spel ziet of je echt de theorie in zal moeten duiken of niet. Het kan nooit kwaad, maar is niet per se noodzakelijk. Ik ken muzikanten die echt helemaal niets formeels van muziek weten en de sterren van de hemel spelen zonder saai te worden. Die kunnen gewoon op gehoor heel veel en door met ballen te spelen alles aan je verkopen :D.

Er zijn ook voldoende mensen die juist zoveel waarde aan techniek en theorie hechten dat ze de muziek soms vergeten... gewoon je eigen balans daarin zoeken...

Een gebrek aan theoretische kennis kan je zeker wel beperken... vooral op lange termijn. Zodra er wat zogenaamde interessantere muziek voorbij komt, zal je met wat theorie in je donder wel sneller ook zelf wat interessanters toe te voegen hebben. Je gaat er ook sneller verbanden door zien en je leert daardoor muziek al deels te lezen op gehoor.

moretel

23 juni 2003, 00:02

Ik ben de laatste tijd ook veel bezig met theorie en je spel wordt er veel gevarieerder door, intervallen, arpeggio's , de ladders, moduleren etc. maken dat je je gitaarhals beter benut, en het leuke is dat je gewoon bijna alle noten kan spelen en dat je weet hoe je eruit kan breken en dat je de toonladders gebruikt als startpunt, en iets waarop je altijd terug kunt vallen,
Als je al 5 jaar fanatiek speelt is het zeker aan te raden om je te verdiepen in wat theorie.
Ik ben zelf gestart daarmee m.b.v. de gitaar van Ralph Denyer, een boek waar er veel over in staat.

taylor

23 juni 2003, 23:13

de theorie begrijpen is 1 ding je moet er dan ook wat mee doen in de praktijk.

theorie maakt je niet perse beter,iedereen is anders de 1 gaat ermee aan de slag de ander vind het maar onzin een speelt gewoon.

het helpt wel enorm om muziek te begrijpen hoe dingen in elkaar zitten enzo.

ligt er ook aan wat je wil bereiken als je echt veder wil als gitarist ontkom je er bijna niet aan.

john.3001

25 juni 2003, 13:30

Ik ben er in ieder geval achter gekomen dat er een hoop noten buiten de pentatonische toonladder vallen die wel in de blues passen...
Dus, in dat opzicht is het wel handig voor jou <nozem> om wat verder te kijken...

taylor

25 juni 2003, 23:09

hmm dat zou wel zo lijken maar je speelt waarschijnlijk dan gewoon pentatonisch(noten) zonder het zelf te weten.

je hebt ook de opgevulde "pentatonische" ladder(mineur/majeur) die bestaat uit 9 noten.

pimmetje

26 juni 2003, 00:49

Idd... altijd maar dat gezeur over DE pentatonische ladder.

Ff voor de evt geinteresseerden wat meer detail:
penta mineur E : E G A B D
penta majeur E : E F# G# B C#
blue note in E : A#

Dus die opgevulde pentatonische is E F# G G# A A# B C# D

Als je graag in boxjes denkt, kan je bijvoorbeeld de zelfde box waarin je pentatonisch mineur speelt 3 posities omlaag verschuiven en dan werk je met pentatonisch majeur. De postities in die box (grondtoon, terts, etc) zijn natuurlijk wel verschoven... is even wennen en oefenen, maar zeker de moeite waard.

Dan heb je ook nog pentatonisch neutraal en misschien nog wel meer soorten...

atmosphere

26 juni 2003, 13:16

Zelf ken ik niet zo veel theorie , niet zoveel soorten ladders.

Het gaat mij erom dat ik de ladders die ik gebruik ook echt heel goed ken ,over de gehele hals, en van voor naar achter /achter naar voor ,vanaf elk mogelijk startpunt.
Alsof je door je eigen stad heen fietst : je neemt automatisch de juiste route ,zonder er over na te denken . Wanneer je nog wel in patronen denkt ,dan kom je er ook wel, maar je moet je dan nog concentreren op hoe de route loopt . Op gitaar is dit een belemmering van je vrijheid om echt met de muziek zelf bezig te zijn ,echt te luisteren.

Als je een ladder door en door kent kun je echt vrij uit spelen ,en dan kun je gaan letten op welke noten ,waar het best klinken. Natuurlijk je zat al in de juiste toonsoort te spelen ,maar dat betekent nog niet dat elke noot van die ladder overal zomaar mooi klinkt of goed op z'n plaats is.

Misschien ben ik niet echt duidelijk, dus als iemand het beter kan omschrijven , GRAAG !!

Super Slinky

1 juli 2003, 12:05

Het lijkt me voor iedereen goed om te leren spelen op gehoor en pas later de theorie te bestuderen om wat beter inzicht te krijgen in wat je eigenlijk doet en wat je nog meer kunt doen.

De meeste mensen beginnen met akkoorden en wat pentatonische solo'tjes. en daar kun je jaren mee vooruit. Als je meer wilt moet je durven experimenteren.

Als je alleen maar ladders speelt is het net zo iets als leren typen.
Je weet waar je je vingers moet zetten en dus speel je steeds dezelfde tonen, zonder iets toe te voegen.
Pobeer erachter te komen wat een akkoord of solo interessant maakt.
Bij solos is het vaak de timing van de noten en de manier van aanslaan.

Allerlei theorie over nieuwe ladders is leuk, maar het gaat om hoe je ze toepast in je muziek.

pimmetje

1 juli 2003, 12:30

't valt me op dat heel vaak de timing niet als deel van muziektheorie wordt gezien. Het lijkt wel alleen als tonale harmonie en melodie gezien te worden. Zelf kreeg ik ook telling er juist als een van de belangrijkste onderdelen bij en zie 't ook als een theoretisch iets dat je door moet krijgen door snappen en oefenen.

Ik merk ook dat mensen die geen les hebben gehad veel meer moeite hebben met het strak houden van triolen, het wisselen tussen halven en triolen en zo, het inzetten van een tegenmaat, etc. Met wat formele lessen en oefeningen daarin wordt 't makkelijker om riffs op andere plekken dan de hele tel (of zelfs alleen op 1) te laten beginnen.

Ik vind de vergelijking met typen eigenlijk te krom voor woorden, maar ok... ik doe mee :D.
Ik heb snel met 10 vingers leren typen en heb 't daarna ook in de Franse, Engelse en Duitse 'ladder' geleerd... :D.

Het is belachelijk om te zeggen dat het leren van ladders iets anders is dan op gehoor dingen te doen. Een goed leraar zal je juist dwingen om te gaan luisteren wat voor sfeer een toon of hele ladder geeft bij bepaalde akkoorden of schema's. Hoe eerder je ladders echt leert (niet alleen leert opdreunen), des te eerder je er zinnige riffs - als woorden of zinnen - mee kan vormen.

Super Slinky

1 juli 2003, 12:38

Ik denk dat we wel hetzelfde bedoelen hoor. Maar ik dnek dat sommige mensen gitaar of piano enz. leren spelen alsof ze leren typen. Daarmee bedoel ik dat ze nooit goed luisteren en zelf niks verzinnen.
Ik ken genoeg mensen die met klassiek gitaar of piano een aantal lessen hebben gevolgd en alleen iets weten te spelen als ze er noten bij hebben.
Of als ze het stuk helemaal uit hun hoofd hebben geleerd. Vraag je ze iets mee te jammen dan weten ze ineens niks.Dan denk ik vaak, wat heb je geleerd dan?

pimmetje

1 juli 2003, 16:26

Ok... op die manier... maar dan denk ik dat je 't niet eens hebt over het leren spelen op gehoor of op basis van een bak theorie.

Ik denk dat die mensen gewoon te weinig ff voor de lol of voor de leer met een paar muzikanten zijn gaan zitten. Met andere mensen 'zo maar' wat doen leer je alleen door een aantal keer met andere mensen 'zo maar' wat te doen. Is denk ik weer een ander deel van het proces...

taylor

1 juli 2003, 23:19

tis gewoon wat je zelf wil bereiken

als je echt en goeie gitarist wil worden moet je ook les hebben van en pro,die zou ook letten op timming(wat zeker heel belangrijk is).

ik verbaas me soms over andere lui die weet ik veel hoe lang op les hebben gezeten en echt niet veder dan de basis komen,das gewoon zeer slecht les krijgen!

en dan kunnen ze alleen nummers van anderen na spelen(van papier) niet eens improvisatie enzo.

Megalodon

3 juli 2003, 22:41

Megalodon

3 juli 2003, 22:46

atmosphere

4 juli 2003, 19:58

Timing is zeker belangrijk dat creëert je stijl voor een groot deel ,samen met je dynamiek(wordt ook vaak behoorlijk onderschat).
Maar theorie is er om de muziek te dienen en niet andersom ,daar zijn we het hier over eens gelukkig.

taylor

5 juli 2003, 12:15

tis gewoon wat je zelf wil bereiken

als je echt en goeie gitarist wil worden moet je ook les hebben van en pro,die zou ook letten op timming(wat zeker heel belangrijk is).

Niet iedereen MOET hetzelfde, meneer taylor.

nee das waar

ik zeg alleen wil je wat(bereiken) dat moet je ook zoeken naar iets(les ect ect) wat je veder helpt het komt niet uit de lucht vallen zoals sommige denken.

atmosphere

7 juli 2003, 14:43

Wanneer je echt geïnteresseerd bent in gitaar spelen ,dan wil je vanzelf wel weten hoe bepaalde dingen in elkaar steken . Hier kom je dan achter via lessen ,of je gaat zelf op zoek naar theorie , of je leert van mede muziekanten.

Ik heb zelf nooit gitaarles gehad , toch heb ik nooit stil gestaan in het verder ontwikkelen naar mijn idee.
you gotta learn to listen first . Zelfs na 10 jaar gitaar spelen is de uitdaging nog net zo groot als in het begin ,er komt volgens mij nooit een moment dat ik denk ;"ik ben klaar ,ik kan nu gitaar spelen ,er is niets meer te leren" gelukkig maar!

giovan

9 juli 2003, 12:29

Muziektheorie kan je een stuk verder helpen, toonladders en spelen met toonladders helpt je een stuk verder.

Vergeet echter de theorie over harmonieen, deze is helemaal niet geldig voor gitaren. De gitaar vloekt op dat gebied met de bestaande muziektheorie.

groeten,
giovan

taylor

10 juli 2003, 21:28

vergeet harmonie?

pimmetje

11 juli 2003, 00:48

Ik snap 'm ook niet helemaal... enige verdere uitleg mag van mij best.

giovan

11 juli 2003, 12:44

met harmonieleer bedoel ik akkoordenleer en de wijze waarop je akkoorden achter elkaar varieert in een schema.

Een gitaarakkoord vloekt meestal met de harmonieleer , e mineur is bijv. e-g-b maar de plaats van de tonen in de toonladder speelt ook een rol.
Op de gitaar is het adagium vaak: als de bastoon maar klopt (bij e-mineur e) en de plaats waar de andere noten vallen maakt niet uit, als ze er maar inzitten.

samengevat:
vergeet de harmonieleer niet helemaal maar wel een beetje.

taylor

11 juli 2003, 20:57

ja ik snap het al das de allan holworth (of hoe het die) theorie.

maar je moet wel nagaan dat hij en supertalent heeft voor gitaar.

dat geld alleen voor zo iemand die supermuzikaal is van zichzelf en ander moet meestal gewoon harmonie leren om te begrijpen hoe schema's,(akkoorden)trapen ect enzo werken.

dus leer harmonie!

hoofd

11 juli 2003, 21:09

Das best dom, wat Giovan zegt. Ik ben zelf bezig met harmonieleer, en als je in triads of appergio's speelt dan maakt de plaats van de noten wel degelijk uit, anders kan je namelijk niet tot een 1ste of 2de omkering komen, wat toch weer heel anders klinkt dan de noten zomaar op een plek spelen. Ook zul je dan tot de conclusie komen dat het helemaal niet uitmaakt dat de grondtoon de bastoon moet zijn (want bij een simpel Emaj akkoord is bijvoorbeeld in de 1ste omkering de G de bastoon), en dat je die soms zelfs gewoon weg kan laten (speelt de bassist 'm maar) zodat je vinger overhebt om nog meer noten aan het akkoord toe te voegen (maak er een leuk Emaj7b9#11 akkoord van ofzo).

giovan

12 juli 2003, 12:08

Metalhead ik denk dat je mijn stuk niet goed gelezen hebt.

Ik geef precies aan in mijn stuk dat de plaats van de noten veel uitmaakt in de harmonieleer. Op een gitaar speel je inderdaad ook omkeringen.
Wat wij op een gitaar bijvoorbeeld een e-mineur noemen is niet helemaal zuiver, je speelt E-B-E-G-B-E over twee toonladders, op een piano speel je gewoon netjes de tonen in volgorde (e-g-b) en eindig je niet met de grondtoon.
Je hoort een wezenlijk verschil als je het akkoord eindigt met een B. De plaats van bastoon en de kwint speelt wel degelijk een rol. Vandaar ook de naam 'quintessential', alles na de grondtoon speelt een rol.

harmonieleer is betrekkelijk op een gitaar, door de beperkingen van het instrument gaat men er creatief mee om.

hoofd

12 juli 2003, 19:53

Als je harmonie en de plaats van noten zo belangrijk vindt, waarom raad je hem dan aan harmonieleer te vergeten? :???:

giovan

12 juli 2003, 23:33

De harmonieleer is voor een gedeelte in de praktijk te brengen op de gitaar. dus leren die handel!
einde discussie harmonieleer