comfortably numb solo 2 improvise

[naamvergeten]

http://www.youtube.com/watch?v=h52-mV35Oic

[patrick0108]

Genoeg hebben ff gekeken maar mischien handig om even te vermelden wat je wil of wie je bent en hoelang je speelt ofzo,:ok:

ik ben nogal een The Wall gestoorde dus heb lekker geluisterd en het klonk lekker al ben ik persoonlijk niet zo fan van die tremolo trucjes.:strat:

[Han S]

Ik zie ruim 4.5 minuut truukjes op de gitaar, maar ik mis een opbouw en een climax en ik mis het gevoel. Youtube staat vol met solo's van dit nummer, maar er zijn er heel weinig die mij zo raken als het origineel van Dave Gilmoor die de noten uit zijn tenen haalt.

[naamvergeten]

@ patrick0108 Thanks voor je reactie,

Ik speel nu 2 jaar gitaar, nog niet zo lang dus en ben 15 jaar oud. Ik ben blues fan in de richting van Jimi hendrix, SRV, Robert Cray etc.
Zij zijn dan ook mijn inspiratie.

Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van The Wall, maar dit nummer is daar een uitzondering van. The Dark Side of the Moon vind ik wel een erg goed album.

Ik zou graag willen weten wat er zou kunnen verbeteren in mijn gitaar speelstijl/sound etc. (ben nog best onzeker over mezelf)

@Han S

Thanks voor je reactie,

ik vind het heel moeilijk om in een improvise een echt goede opbouw te geven. Word de opbouw van een solo zoals deze door gitaristen dan ook werkelijk geïmproviseerd of al van te voor bedacht?

[Han S]

Je moet heel goed luisteren naar de grote jongens. Comfortbly Numb heeft twee solo's en de eerste is redelijk simpel te spelen, maar ik heb nog niet iemand bezig gezien die mij zo weet te raken als Dave G. De tweede noot van de eerste solo raakt me meteen midden in de ziel. De tweede solo heeft een mooie opbouw en aan het einde waar hij omhoog gaat spat de emotie er vanaf.

De speltechniek is leuk en aardig, maar niet erg belangrijk. Het gevoel dat er in het spel wordt gelegd is waar het mij om gaat. Je hebt nog tijd zat om dat te ontwikkelen. De gitaar is voor die grote jongens die je noemt een stuk gereedschap waarmee ze hun verhaal aan je vertellen, want het zijn niet van die praters. Werk daar aan en ga jezelf bekwamen daarin. Muziek is de hoogste vorm van kunst.

[Duhsjaak]

Hi N
Ik ben het eens met Han S. In die zin moet je dus mijn stukje ook lezen. Even voor het goede begrip. Als aanvulling dus.

Je kunt je op alle mogelijke manieren ontwikkelen.

Door stelselmatig dingen van je helden na te blijven spelen.
- voordeel: Het is bedacht; je gebruikt het als relatief vlotte oefening
- nadeel: Op zijn best wordt je een kloon van je held

Door uit te gaan van de technische kant van de zaak. De senso-motorische kant. Je organiseert bladmuziek of tabs en op basis daarvan (pure oog/hand coördinatie) oefen je net zo lang tot het erin zit.
- voordeel: Je oefent je techniek in rap tempo. Beproefd: vrijwel alle formele opleiders maken hiervan gebruik
- nadeel: Er sluipt iets mechanisch in je spel. Het is lastig je muziek aan het swingen te krijgen

Door uit te gaan van je muzikale geheugen. Dat is een emotionele kant van de zaak. Ook als je geen enkel instrument bespeelt, kun je Berend Botje zingen. Je zorgt eerst dat je de partij die je wilt spelen kunt zingen. Hoe je aan dat zingen komt (noten, tabs, muziek van je helden) is compleet onbelangrijk. Je muzikale geheugen is fuzzy. Ietsje slordig. Het zorgt daardoor voor een persoonlijker, vrijere klank.
- voordeel: Het is als klankbepalende factor in je spel belangrijker dan formele training. Je training gebeurt op basis van je eigen muzikale input in plaats van mechanische input. Kijk naar B.B. King, kijk naar Erroll Garner etc. veel grote en lyrisch spelende gasten staan/zitten te zingen als ze spelen. Han's opmerking over verhalen vertellen is super belangrijk. Is het verhaal niet boeiend, dan zappen ze door
- nadeel: In het begin duurt het even langer dan strikt mechanisch. Ook je muzikale geheugen moet ermee om leren gaan

Zoals altijd gaat het om de vragen:
Wat is JOUW sterke punt
wat spreekt je het meest aan
wat wil je bereiken
op welke termijn

Wil je een 13 in een dozijn gitarist worden dan is het allemaal niet zo spannend. Wil je gitaarspelen om het als manier tot expressie te gebruiken, dan kun je niet om de laatste methode heen.
Als je pas zo kort speelt, dan zeg ik: Lekker bezig. Dat gaat al heel goed.

Nou nog effe een koers bepalen, er echt voor kiezen voor die koers en zorgen dat je iedere dag (al is het maar even) die gitaar pakt. En zorgen dat dat leuk blijft. Want alleen de dingen die leuk zijn, worden een succes. Stel een realistisch doel en begin niet met de moeilijkste dingen. Met wippen begin je ook eerst met het prutsen aan haar BH'tje en duik je ook niet gelijk de Kama Sutra in. Daar is echt een reden voor. Met gitaarspelen is dat niet veel anders. En...... het is bijna net zo lekker.

Als je hierover verder wilt nadenken en klankborden, stuur rustig een PM.
Maar ik ben ervan overtuigd dat het zich terug betaalt als je hier over alvast eens rustig nadenkt.
Succes.
Vriendelijke groet, Gus

[B~Rock]

Inderdaad, ik mis een "verhaal" in de solo. Daarnaast kan de timing af en toe wat beter. Echter als ik zie hoe lang je bezig bent en hoe oud je bent (met de jaren heb je meestal ook wat meer "te vertellen") doe je het bepaald niet verkeerd. Gewoon blijven doorgaan en jezelf af en toe laten opgaan in een nummer.

[Bassa]

Wat weet Gus dat altijd mooi te vertellen.