Gibson Burstbuckers VS 57 Classic ?

[lindstrom]

Heren,

Ik heb tot nu toe alleen maar negatieve ervaringen met Gibson Pickups.
Heb ervaringen met diverse Burstbuckers, vind ik te zompig en ongedefineerd.
P94.. vind wel erg ok maar niet echt de sound die ik zoek.
496 en 490. ok setje maar wat vlak.
T500 te veel output en niet echt een warme sound.

Nu heb ik kortgeleden eens kort kennis gemaakt met de 57 Classic en dat klonk zo op het eerste gehoor wel heel erg ok.

Wat is nu precies het verschil en wat kan ik verwachten van de 57 Classic in verhouding met de Burstbuckers. en ook, wat ik kan verwachten als ik de huidige Dimarzio Bluesbucker ervoor vervangen door een 57 Classic.

Ik gebruik een Dimarzio Norton brug pickup vanwege de mids en de juiste output en balans.
Voor een neckpickup ben ik opzoek naar een echte vintage bluesrock sound maar een Joe Bonamassa pickup is me gewoon te duur.

Het moet strak zijn (lastig bij neck pickups) helder maar toch warm en een goede dynamiek hebben.
zachtjes aanspelen moet richting clean gaan en harder aanspelen moet het een beetje over de nek gaan.

[Chris Winsemius]

had een omgebouwde burstbucker bij de hals en 'n classic 57 bij de brug op mijn historic dinges les paul r7:

veel burstbuckers zijn schel door enorme mismatching van de spoelen, als ze qua waarde (R) iets minder ver uit elkaar liggen wordt de klank wat warmer. Vond het ok maar niet mega bijzonder of zo
classic 57: absoluut tof/ok maar er zit iets saais in

heb er nu (tijdelijk) wat SDs in met andere magneten en dat lijkt ok, over een tijdje gaan er throbacks/ambers/klopmans paf-achtigen in.

[Vandael]

Hallo Linstrom,

Zelf had ik in mijn Les Paul Studio de 498T/490R combo waarbij ik zelf niet tevreden was over de 498T (brug). Deze heb ik indertijd laten vervangen door een Burstbucker pro welke toch een stuk helderder klinkt naar mening met minder output. De 490R moest vanwege dat verschil wel een stukkie lager gezet worden maar kwam het geluid eigenlijk alleen ten goede.

Wat bij mij ook enorm heeft geholpen was de electronica te vervangen. Bij RS-guitarworks had ik een volledige pre-wired setje (andere caps en potmeters) aangeschaft wat het geluid in zijn geheel ten goede kwam. Ondanks dat dit aan de prijzige kant is (lees duurder dan het hoort te zijn) wellicht het overwegen waard. Deze worden btw ook dichter bij huis verkocht bij Maxguitars (kwam ik later achter).

Dus ook niet eens vergeten dat de hoogte van de pickup ook wel eens uitmaakt. Dus ook een kwestie van experimenteren met de schroevendraaier. Kost alleen tijd.

Als je alleen maar negatieve ervaringen hebt met Gibson pups zijn er meer dan genoeg alternatieven (Di Marzio, PRS, Seymour Duncan, , etc. etc). Gelukkig ben ik nu wel tevreden met wat ik heb anders houdt het nooit op. Niet dat mijn portomonee dat aan kan :)

Gitaar setup blijft zowiso een lastig onderwerp omdat iedereen zijn eigen voorkeuren heeft en dat je per (zelfde) product ook nog wel eens mindere/verschillende kwaliteit hebt maakt het ook niet makkelijker. Om maar niet te spreken alle andere factoren die invloed hebben op je geluid. De ruimte waarin je speelt, de techniek en/of aanslag, gitaar (onderdelen), snoer (in mindere mate), effecten en de amp. Blijft een toch een kwestie van de variabelen. Het aller, aller belangrijkste blijft wat je zelf lekker vindt klinken.

Probeer anders op You-tube te zoeken naar verschillen tussen de pick-ups die je kent en welke je overweegt. Geluidskwaliteit is natuurlijk kont maar je krijgt wel een globaal idee van de verschillen.

Succes met je zoektocht!

Groet

[lindstrom]

Begrijp me niet verkeerd, ik ben een enorme Dimarzio liefhebber.
Het is me meer te doen dat ik geneigd ben te zeggen dat Dimarzio's per definitie beter zijn dan Gibson pickups.
Dit zou echter wat kortzichtig zijn omdat ik enkel ervaring heb met een paar van de vele Gibson pickups en veel ervaring met vele dimarzio's heb.

De 57 Classic was RS-Rik erg over te spreken en heb even kort kennis gemaakt met de 57 Classics in zijn Orvile les paul.

Het is me dus meer dat ik de 57 Classic een serieuze kans gun. en daarom vraag wat nu echt de verschillen zijn. en wat ik kan verwachten als ik gewend ben aan de Dimarzio BluesBucker (die ik super vind) en/of de Gibson Burstbucker (waar ik zelf niet zo over te spreken ben).

[Mitch]

Ik ken DiMarzio's niet goed, maar als ik lees wat je niet bevalt aan Gibson pups waar ik ongeveer dezelfde ervaring mee heb zou ik zeggen: zoek het lekker bij DiMarzio :)

[lindstrom]

Ok,.. heb er nu een 57 Classic in zitten (neck)
De eerste indruk is erg goed. ik verhouding met de Bluesbucker mis ik iets in het hoog. de 57 classic is een stuk warmer.
Ik kan iets meer hoog gebruiken in de amp.

En dan klinkt hij erg fijn! wel gebruik ik dan zodanig meer hoog in de amp dat ik de tone van de brug pickup iets terug zou moeten draaien.

[Mitch]

Doe dat dan ook gewoon ;) Ik weet niet hoe je daar zelf in staat, maar ik kom heel vaak tegen dat gitaristen willen dat alles aan de gitaar perfect klinkt met alle pots volledig open. Zo niet, dan moeten er andere potemeters, condensators of pickups in. Rare jongens, die gitaristen.

[Tabula Rasa]

Potmeters zijn traploos instelbare weerstanden als het niet de bedoeling was om daaraan te draaien had een versterker geen knoppen gehad, maar vaste weerstanden op een boardje. Inderdaad rare figuren die gitaristen.

[Midwolda]

http://finkorswim.com/wp-content/uploads/2012/12/guilty2.png

Ha ja, schuldig, betrap ik me zelf ook wel eens op, stom is dat.
Zit ik al pickups uit te zoeken, schema's te bedenken, condensatorwaardes te verzinnen, kom ik er na twee dagen piekeren achter dat er ook een tonepot op zit om net dat tikkie hoog teveel er af te halen... klaar.
:chicken:

[RS-Rik]

Oja toen.


Die '57s ben ik inderdaad wel blij mee. Ze zijn inderdaad een beetje middle of the road maar daar wil je als je een bluessound zoekt ook zeker niet teveel van afwijken. Ik heb ook 'n gitaar geladen met 'n Hotrails en verder nog een met een Bill Lawrence L500 en een Invader. Die klinken veeeel extremer. Invader is veel laag, snel zompig, Hotrails zijn pure Iron Maiden (en dat is goed!!) en die L500 is een beetje zoals de hotrails maar dan wat "losser".

Voor pinch harmonics moet je met '57s iets harder werken. Ik heb ze niet doorgemeten met de multimeter dus ik heb geen idee wat de DC R is.



Oja, ik heet hier misschien wel RS-Rik maar dat komt omdat ik tig jaar geleden een Aprilia RS50 had (die ging wel 110 yeuy!!) en ik heb niks met RS guitarworks te maken.


Ik ambieer het wel om bouwer te worden (in een toekomst, eerst studie afmaken, en met eigen ontwerpen geen tele's en strats) dus deze nickname zou ik graag willen veranderen.

[Shifty]

Ik heb ze beide geprobeerd, vond de Burstbuckers veel te wollig en ongedefinieerd. Voor mij te bluesy. De 57 Classic Pro's zijn helder, warm, gedefinieerd, lekkerrrr. En naast heerlijk clean kunnen ze scheuren! Zo hoort 't, best of both worlds.