LemmyNL
23 januari 2013, 12:07
Nooit gedacht ooit een Gretsch te bezitten, maar toch is het gebeurd:
http://sphotos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/735206_10200351440926884_966966488_n.jpg
Ik heb een leuke verzameling gitaren bijeengesprokkeld, maar tot nu toe was mijn Precision de enige bas en mijn 'weapon of choice'. Is het nog steeds, ik heb 'm al zeker twintig jaar en ben er redelijk mee vergroeid. Dat verandert niet. Maar toch heb ik altijd al, sinds ik er ooit van gehoord had, een onverklaarbare aantrekking gevoeld tot een Bass VI. Heb me er ook redelijk op blindgestaard en 'm op mijn "later, ooit, als ik eens rijk ben" lijst gezet. En me daarbij neergelegd dat dat waarschijnlijk nooit of bijna nooit zo ver komen zou. Tot pasgeleden.
Een post in het BassVI topic en ik was weer van voor af aan als en kind verliefd op zo'n ding en opnieuw begonnen weer de dagdromen. Alleen nu liep de discussie anders, namelijk richting alternatieven en niet alleen dat, de betáálbare alternatieven. Die post ging namelijk over een nieuwe Pawn Shop versie van Fender, voor een stuk onder de duizend euro. Nog steeds veel geld, maar nieuw en dus wel gewoon verkrijgbaar. Ik moest en zou er toch eens een bespelen.
Nog meer reacties (het onderwerp leeft bij meerderen) en ook de andere merken passeerden de revue. Danelectro, Eastwood en meer. En ook Gretsch, nota bene gewoon te koop, zelfs bij Thomann, voor nóg minder. Alleen tja, kopen bij een webshop... liever niet met gitaren en dan moet je nog weten of het iets voor je is ook. Nog verder zoeken leverde een hit op bij een zaakje in Den Haag, die er ook ééntje hadden. Een aantal tergend lange dagen later - het winkeltje is slechts vier dagen per week open- kon er eindelijk gebeld worden ('hebben jullie 'm nog?' want stel je voor) en hield ik 'm in handen.
Tja, het is geen Fender natuurlijk.... dus toch even slikken. Maar na anderhalf uur spelen en proberen alsnog de knoop doorgehakt met het sterke argument 'm dan in ieder geval gehad te hebben. Anders blijft het tot in de eeuwigheid doorknagen natuurlijk en verkopen kan in het ergste geval ook weer gewoon... dan heb je 'm toch even in bezit gehad. Zodoende trots als een beer naar huis gereden om vervolgens nog haast een week te moeten wachten alvorens 'm zijn eerste keer op de flikker te geven in de oefenruimte.
Het oordeel: hij mag voorlpoig blijven. En hoe!
http://sphotos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/18998_10200351440726879_850896029_n.jpg
Natuurlijk is het geen Fender en dat zal ie ook niet worden. Dat gevoel blijft wel hangen (waarschijnlijk totdat die droom ooit eens uitkomt) maar dat maakt deze gitaar op zich niet slechter. Alleen zat ik uiteraard al wel snel te bedenken hoe ik er meer toonvariaties uit zou kunnen halen. Splitbare pickups, andere pickups of faseswitch, alles is mogelijk maar voorlopig houden we 'm nog even zoals ie is. Als de gewenningsperiode nog steeds niet genoeg is kan het altijd nog.
Er valt veel te wennen. De mensuurlengte valt precies tussen gitaar en bas in, dus grijp ik nog eens mis. Ook is de actie best hoog, maar daar is wel een reden voor. Ook is het niet toevallig, aan alles is te zien dat iemand zijn best heeft gedaan 'm af te stellen. Dus dat laten we ook maar even zo staan voorlopig; is ook zo aangepast als het moet. Wat nog meer opviel is de snaarspanning, bij een simpele bend moet ik ineens meer moeite doen dan ik gewend was. Maar ook dat is niet vreemd, het is nou eenmaal geen gitaar (dat komt nog een paar keer terug, dat argument. Maar het is ook voor mij allemaal nieuw). Spelen gaat uiteindelijk best goed, als je maar oplet.
Qua geluid zit er een beste knor in; ook weer nieuw als je net van een P afkomt. Zou haast zeggen dat het meer jazzachtig is en als P-purist is dat op z'n zachtst gezegd wennen. Aan de andere kant is hier in geen velden of wegen ooit een J te bekennen geweest, dus ik gok ook maar wat.
De pickupkeuze zit op de LP- plek; vind ik zelf altijd een irritante plek en zit normaalgesproken ook flink in de weg, alleen is de Gretsch langer en iets meer uitgerekt waardoor de switch niet direct in de vuurlinie zit. Gelukkig maar.
Qua speelgeluid iss er uiteraard de keus tussen bas en gitaar, met beide pickups ingeschakeld is er nog het meest basachtige geluid uit te halen, schakel je over naar hetzij brug, hetzij neck, krijg je in beide gevallen een geluid met meer attack; met name de brugpup klinkt veel gitaarachtiger.
Toch is er niet straffeloos als een gitaar op te rammen; zeker in de lagere regionen zul je moeten blijven oppassen er niet een kansloze geluidsbrij uit te gooien als je een akkoord aanslaat; subtiliteit is geboden. hoger op de hals is het beter, hoe dichter bij het normale gitaarbereik hoe beter. Met overdrive begint dat hele verhaal opnieuw; opletten geblazen.
En hoe gaan we 'm nu inzetten... niet voor elk nummer. Bij nummers die echt een bas nodig hebben pak ik nog steeds de P, voor gitaarnummers nog steeds de SG. Toch hebben we meerdere nummers waarbij je steeds één van de twee mist. Daar is het een prima oplossing voor; het lukt me ook aardig om af te wisselen tussen licks en baspartijen. Met wat oefening komt er een prima plekje vrij voor het apparaat en gaat er echt geknald worden.
Het mag dan (ongeveer) de allergoedkoopste gitaar van het merk zijn, het blijft een Gretsch. Wat afwerking betreft staat het ding dan ook als een huis. Maar daar zijn foto's ook heel goed voor, dus ik geef u:
http://sphotos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/734678_10200351444566975_604746725_n.jpg
http://sphotos-b.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/69623_10200351444686978_84468399_n.jpg
http://sphotos-h.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/486059_10200351444806981_2059711634_n.jpg
http://sphotos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/408374_10200351448047062_2064941840_n.jpg
http://sphotos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/555318_10200351447607051_395209202_n.jpg
http://sphotos-c.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/58238_10200351440206866_1897894834_n.jpg
We gaan onbekende wateren tegemoet... maar wie weet wat voor wonderlijks daar uit gaat komen! Dat komt wel goed!
http://sphotos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/735206_10200351440926884_966966488_n.jpg
Ik heb een leuke verzameling gitaren bijeengesprokkeld, maar tot nu toe was mijn Precision de enige bas en mijn 'weapon of choice'. Is het nog steeds, ik heb 'm al zeker twintig jaar en ben er redelijk mee vergroeid. Dat verandert niet. Maar toch heb ik altijd al, sinds ik er ooit van gehoord had, een onverklaarbare aantrekking gevoeld tot een Bass VI. Heb me er ook redelijk op blindgestaard en 'm op mijn "later, ooit, als ik eens rijk ben" lijst gezet. En me daarbij neergelegd dat dat waarschijnlijk nooit of bijna nooit zo ver komen zou. Tot pasgeleden.
Een post in het BassVI topic en ik was weer van voor af aan als en kind verliefd op zo'n ding en opnieuw begonnen weer de dagdromen. Alleen nu liep de discussie anders, namelijk richting alternatieven en niet alleen dat, de betáálbare alternatieven. Die post ging namelijk over een nieuwe Pawn Shop versie van Fender, voor een stuk onder de duizend euro. Nog steeds veel geld, maar nieuw en dus wel gewoon verkrijgbaar. Ik moest en zou er toch eens een bespelen.
Nog meer reacties (het onderwerp leeft bij meerderen) en ook de andere merken passeerden de revue. Danelectro, Eastwood en meer. En ook Gretsch, nota bene gewoon te koop, zelfs bij Thomann, voor nóg minder. Alleen tja, kopen bij een webshop... liever niet met gitaren en dan moet je nog weten of het iets voor je is ook. Nog verder zoeken leverde een hit op bij een zaakje in Den Haag, die er ook ééntje hadden. Een aantal tergend lange dagen later - het winkeltje is slechts vier dagen per week open- kon er eindelijk gebeld worden ('hebben jullie 'm nog?' want stel je voor) en hield ik 'm in handen.
Tja, het is geen Fender natuurlijk.... dus toch even slikken. Maar na anderhalf uur spelen en proberen alsnog de knoop doorgehakt met het sterke argument 'm dan in ieder geval gehad te hebben. Anders blijft het tot in de eeuwigheid doorknagen natuurlijk en verkopen kan in het ergste geval ook weer gewoon... dan heb je 'm toch even in bezit gehad. Zodoende trots als een beer naar huis gereden om vervolgens nog haast een week te moeten wachten alvorens 'm zijn eerste keer op de flikker te geven in de oefenruimte.
Het oordeel: hij mag voorlpoig blijven. En hoe!
http://sphotos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/18998_10200351440726879_850896029_n.jpg
Natuurlijk is het geen Fender en dat zal ie ook niet worden. Dat gevoel blijft wel hangen (waarschijnlijk totdat die droom ooit eens uitkomt) maar dat maakt deze gitaar op zich niet slechter. Alleen zat ik uiteraard al wel snel te bedenken hoe ik er meer toonvariaties uit zou kunnen halen. Splitbare pickups, andere pickups of faseswitch, alles is mogelijk maar voorlopig houden we 'm nog even zoals ie is. Als de gewenningsperiode nog steeds niet genoeg is kan het altijd nog.
Er valt veel te wennen. De mensuurlengte valt precies tussen gitaar en bas in, dus grijp ik nog eens mis. Ook is de actie best hoog, maar daar is wel een reden voor. Ook is het niet toevallig, aan alles is te zien dat iemand zijn best heeft gedaan 'm af te stellen. Dus dat laten we ook maar even zo staan voorlopig; is ook zo aangepast als het moet. Wat nog meer opviel is de snaarspanning, bij een simpele bend moet ik ineens meer moeite doen dan ik gewend was. Maar ook dat is niet vreemd, het is nou eenmaal geen gitaar (dat komt nog een paar keer terug, dat argument. Maar het is ook voor mij allemaal nieuw). Spelen gaat uiteindelijk best goed, als je maar oplet.
Qua geluid zit er een beste knor in; ook weer nieuw als je net van een P afkomt. Zou haast zeggen dat het meer jazzachtig is en als P-purist is dat op z'n zachtst gezegd wennen. Aan de andere kant is hier in geen velden of wegen ooit een J te bekennen geweest, dus ik gok ook maar wat.
De pickupkeuze zit op de LP- plek; vind ik zelf altijd een irritante plek en zit normaalgesproken ook flink in de weg, alleen is de Gretsch langer en iets meer uitgerekt waardoor de switch niet direct in de vuurlinie zit. Gelukkig maar.
Qua speelgeluid iss er uiteraard de keus tussen bas en gitaar, met beide pickups ingeschakeld is er nog het meest basachtige geluid uit te halen, schakel je over naar hetzij brug, hetzij neck, krijg je in beide gevallen een geluid met meer attack; met name de brugpup klinkt veel gitaarachtiger.
Toch is er niet straffeloos als een gitaar op te rammen; zeker in de lagere regionen zul je moeten blijven oppassen er niet een kansloze geluidsbrij uit te gooien als je een akkoord aanslaat; subtiliteit is geboden. hoger op de hals is het beter, hoe dichter bij het normale gitaarbereik hoe beter. Met overdrive begint dat hele verhaal opnieuw; opletten geblazen.
En hoe gaan we 'm nu inzetten... niet voor elk nummer. Bij nummers die echt een bas nodig hebben pak ik nog steeds de P, voor gitaarnummers nog steeds de SG. Toch hebben we meerdere nummers waarbij je steeds één van de twee mist. Daar is het een prima oplossing voor; het lukt me ook aardig om af te wisselen tussen licks en baspartijen. Met wat oefening komt er een prima plekje vrij voor het apparaat en gaat er echt geknald worden.
Het mag dan (ongeveer) de allergoedkoopste gitaar van het merk zijn, het blijft een Gretsch. Wat afwerking betreft staat het ding dan ook als een huis. Maar daar zijn foto's ook heel goed voor, dus ik geef u:
http://sphotos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/734678_10200351444566975_604746725_n.jpg
http://sphotos-b.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/69623_10200351444686978_84468399_n.jpg
http://sphotos-h.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/486059_10200351444806981_2059711634_n.jpg
http://sphotos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/408374_10200351448047062_2064941840_n.jpg
http://sphotos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/555318_10200351447607051_395209202_n.jpg
http://sphotos-c.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/58238_10200351440206866_1897894834_n.jpg
We gaan onbekende wateren tegemoet... maar wie weet wat voor wonderlijks daar uit gaat komen! Dat komt wel goed!