Beatles vs. Stones

[Harald]

Kan aan mijn smaak liggen, maar een snelle zoekopdracht lijkt het te bevestigen...

van de Beatles vind je van elk nummer (Revolution #9 uitgezonderd ;) ) tig fingerstyle bewerkingen. Bij de Stones lijkt dat nauwelijks te gebeuren.

Waarom eigenlijk? Zijn fingerstyle gitaristen mensen die voordat ze daar aan beginnen al eerder Beatles luisteren dan Stones? Is het de moeilijkheid om van Honky Tonk Women nog iets interressants te maken zonder de tekst en de koebel?

[Pepe]

Dat laatste. Beatles muziek is gebaseerd op westerse contrapunt, Stones op amerikaanse groove.

[Ernest01]

Denk dat de meeste muziek van The Beatles - zeer zeker door toedoen van George Martin - veel
melodieuzer is dan die van The Stones.
En leent zich daardoor beter voor fingerstyle.

Ik ben geen grote Stones-fan, misschien is mijn opmerking daardoor nogal 'gekleurd'.....
Ben benieuwd hoe Stones-fans op jouw stelling gaan antwoorden. ;)

[arjanb01]

Maar als je bijvoorbeeld de zanglijn van Jagger pakt en de riffs van Keith dan heb je toch prima muziek om een fingerstyle compositie van elk Stones nummer te maken?

[Harald]

Dat laatste. Beatles muziek is gebaseerd op westerse contrapunt, Stones op amerikaanse groove.

Zal het zeker voor een deel zijn. Maar dat gaat ook alleen op voor het latere Beatles werk. I saw her standing there is nu niet echt veel spannender dan veel Stones nummers. Maar zelfs van de melodieuzere Stones nummers loop ik geen bewerkingen tegen het lijf als ik niet echt ga zoeken. En dat komt niet alleen doordat onder andere één van Paul mcCartney's gitaristen later de fingerstyle kant op is gegaan. Zo'n beetje elke bekende fingerstyle gitarist (behalve de heavy woodies) speelt wel iets van de Beatles. Veel hebben zelfs complete cds met alleen Beatles nummers opgenomen.

Een nummer als Wild Horses of Angie... die zijn toch echt wel mooi. En van Paint it black moet toch best iets leuks te brouwen zijn. Maar haast niemand lijkt daaraan te beginnen. Zelfde geld bv. voor the Who of Deep Purple. En Stones, Who en Deep Purple staan hier toch echt af en toe ook wel aan.

Zelfs Zappa, die her satanic majesties request beter vond dan sgt. Pepper heeft wel dingen van de Beatles gecoverd, maar bij mijn weten nooit iets van de Stones...

[barno]

Van de Stones bestonden er al fingerstyle (enfin fingerpick) versies voor de Stones zelf bestonden ...

[Pepe]

angie zou kunnen misschien, Wild Horses te langzaam en geen interessante melodie.
Wild horses is een goed nummer natuurlijk maar een onnozel fillertje als Piggies is oneindig interessanter compositorisch gezien.

Ik denk dat, behalve het contrapunt element is het ook een groot verschil dat Beatles songs, de Mccartney iig, op piano geschreven zijn en gearrangeerd door Martin. De stones moesten het hebben van de 5 snaren en 12 akkoorden van Richards.

[akkebaas]

Klopt Barno, maar daar werd wel altijd bij gezongen. Om een nummer instrumentaal overeind te houden heb je net iets meer nodig dan wat er in het doorsnee Stones nummer zit (en dat is geen waarde-oordeel). Bij 'Birthday' of 'Yer Blues' van de Beatles zou het trouwens ook niet meevallen, denk ik.

[Pepe]

Ja, daar noem je net een paar nummers op die american groove gebaseerd zijn. Ik bedacht me nog een ding, de stones hebben best wel een hoop nummers gemaakt vanuit een jam idee, grooven. Beatles songs zijn of op piano of akoestisch gecomponeerd, veel verhoogde en verlaagde akkoorden, echt smart thinking.
De stones is toch meer vanuit de heup, onderbuik.

[akkebaas]

't Zou anders wel een uitdaging zijn, een goeie fingerpicking versie van pakweg 'Tumblin' Dice' ofzo...

[barno]

ik associeer Stones muziek met groove en sex en dat zijn niet bepaald de voornaamste eigenschappen van instrumentale fingerstyle (ook geen waardeoordeel). De meeste Stones nummers zou een fingerstylist waarsschijnlijk gaan versieren met kleuringen en complexer arrangement .. maar ik vrees dat je dan de ziel uit zo'n groove haalt.

[akkebaas]

ben ik het mee eens
Beatles vs Stones, it's a different ballgame

[Harald]

@Barno groove zie bv. Adam Rafferty kan op zich wel. Michael Jackson lukt wel, net als Stevie Wonder. Maar in die nummers gebeurt gewoon meer. Wat wel vreemd is bij de Stones is dat zelfs een extreme versnelling als in Honky Tonk Women niet echt stoort.

Gisteren eens snel You can't always get what you want geprobeerd. Zonder het urker vrouwenkoor wat ervoor zit is dat een heel mooi nummer. Maar na het eerste rondje moet je echt al van alles gaan verzinnen om het nog leuk te gaan houden. En zelfs in dat eerste rondje valt op dat ze het niet van melodie en harmonie moeten hebben.

[arjanb01]

Wat dat betreft zijn nummers van THE bedacht boys een ultieme uitdaging om die om te zetten naar fingerstyle, boordevol melodielijnen dat je vingers tekort komt !

[Harald]

Bedoel je de beach boys? Good vibrations zou idd. een behoorlijke uitdaging zijn. Maar voor veel van het andere werk zit de kracht vooral in de harmonieen. Sloop John B interressant houden gaat ook nog niet meevallen. Zo is er wel meer te verzinnen...

deze bv.



http://www.youtube.com/watch?v=mlD_oj_U4mU

[Pepe]

.... thats no fingerpick'n. Soundscapen kan je in principe met elke nummer dat een onderliggende repettive patroon heeft liggen. Tis dan weer jammer dat ie hier dat dan ergens moet laten varen en gewoon 2 akkoorden blunt gaat spelen. Dan had ie beter Superstition kunnen kiezen.

[chris c]

Honky Tonk Woman, very bluesy fingerstyle ;-). Heb hem ook eens Wild Horses horen spelen.


http://www.youtube.com/watch?v=cCezxmCjgbo

[chris c]

Paint it Black. Die jongen kan mooi spelen, maar ik mis het "demonische" van de Stones, het is wat te klassiek en clean. Wat ook een reden is waarom fingerstyle gitaristen de voorkeur geven aan de Beatles denk ik. Het is niet zo evident om stones-vuil en tegelijk precies te spelen om de melodie te laten uitkomen.


http://www.youtube.com/watch?v=hyyHGDqmymc

[Harald]

Stotzem maakt er vooral een potje jammen van. Doet hij wel vaker bij dit soort nummers. Stiekem best een erg goede gitarist, maar bij dit soort nummers heb ik bij hem soms het idee dat er meer uit te halen is. Hij grooved hier wel lekker. Dat mis ik dan bij Sungha Jung in dit geval. Inderdaad een heel klassieke benadering. Zelfde grepen met elk rondje een nieuwe tokkel. OVerigens beiden nummers waar ik de afgelopen week even mee heb zitten stoeien. Wie weet komen daar nog versies uit...