Matt Watts & The Calicos - Wayward Wind

[Mr.Fingers]

... op het volledige album moet je nog een 2 maand wachten (officiële release op 10 maart), maar blijkbaar is er vandaag al een singleachtige substantie "teh interwebz" opgejaagd:

Matt Watts & The Calicos - Black Mountain Pass (http://mattwatts.bandcamp.com/track/black-mountain-pass)
Matthew Watts: vocals, ac. guitar
Guido Op de Beeck: bass
William Sanders: tenorbanjo, lapsteel, elec. guitar
Maxime Vermaelen: drums

Album werd opgenomen in 4.5 dag in een hyperprofessionele state-of-the-art pop-up studio in Oostduinkerke (lees: het appartement van de bomma) door Guido Op de Beeck. Daarna werden de 10 verse, maar ruwe keutels vakkundig gepolijst door Fritz Sundermann (Bobbejaan Schoeppen, Axelle Red, Hindi Zahra) voor de mixing, en Staf Verbeeck (Jet Studios) voor de mastering tot een beluisterbaar eindproduct. Album wordt gereleased op 10 maart, exclusief op vinyl en mp3-download, allemaal mogelijk gemaakt door Bobonne Records (https://www.facebook.com/BobonneRecords?ref=ts&fref=ts), waarvoor een klein applausje.

10 tracks, vakkundig uit de hoogvlakten van Montana gepuurd, met een dikke Antwerpse polderfolkrocksaus eroverheen gesmeerd. Klinkt een beetje als Neil Young's Zuma, The Low Anthem's "Smart Flesh" en vooral heel erg veel als 4 man die hun gezamelijke muzieksmaken op 1 hoop gegooid hebben, en er een folk/rock/Americana/soul/blues-creatie uit geboetseerd hebben.



Mensen die graag groente-, fruit- en ander tuinafval naar onze hoofden willen slingeren, u heeft hier de kans:
- donderdag 28 februari 2013 om 20:15: MW&TC met Gepetto & The Whales, CC De Kern Wilrijk (Antwerpen)
- zondag 10 maart 2013: ALBUM RELEASE in Tune-Up, Antwerpen
- zondag 7 april 2013 om 20:00: MW&TC, acoustic & stripped down: Chatleroi (Antwerpen).
Zoals altijd mooie prijzen te winnen voor de bezorger van de mooiste vlek.

[Bassa]

Klinkt lekker!!!:ok:

[pasqual]

Mooi lied en mooi gemixt. Lekker breed en open: alles is afzonderlijk goed te volgen. Ook de stem is erg relaxed!
Ben benieuwd naar de rest van jullie album. Wat is uw rol in deze? Bas of gitaar?

[Mr.Fingers]

Hoewel ik van nature bassist ben, heb ik op de volledige plaat geen enkele taak gehad "in het laagste octaaf", ik ben de banjotokkelaar van dienst. MW&TC was begonnen als een duoproject van Matt met mij (op bas & 2e gitaar), maar toen besloten we dat het misschien best was dat we een vaste bassist (en drummert) zochten, zodat er gebruik gemaakt kon worden van het feit dat ik uit de voeten kan op veel soorten instrumenten. Dus op de plaat speel ik (lead)gitaar, banjo, orgel, harmonium, piano, lapsteel en ik vergeet waarschijnlijk nog wel wat dingen.


Maareh, bedankt voor de commentaar. Ik ben ook zwaar onder de indruk van wat een goede mixing kan doen. De opnames zelf waren vrij amateuristisch (appartementje volgestouwd met instrumenten, maar akoestisch totaal niet geoptimaliseerd, vaak gewoon een micro voor een versterker/gitaar/orgel gegooid en op goed geluk opgenomen. Veelal livetakes en iedere lijn is de eerste lijn die foutloos tot het einde gespeeld werd (dus geen 35 takes, en dan de beste kiezen. Stond het erop, stond het erop, en je moet maar leren leven met je eigen foutjes, dat zorgt dat de plaat leeft, aldus Guido).


Zo dus:

https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/424575_10151140816757020_1130379541_n.jpg

https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/423915_10151140817467020_5521619_n.jpg

https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/p206x206/296495_10151135937052020_771495374_n.jpg

[pasqual]

De mix is zeker goed maar als de basis al niet goed is, wordt het in de mix ook niet optimaal. Dus kennelijk hebben jullie dan toch iets goeds gedaan bij de bomma;). Je ken het wel: heel af en toe loop je ergens een kroeg binnen en daar speelt een bandje met een super lekker geluid en dito akoestiek met een aangenaam volume...zo klinkt dit ook!

[The Lo Lands]

Fijn relaxed nummer met inderdaad een natuurlijke akkoestiek van het appartement. Ik moest een klein beetje aan Mumford and Sons denken maar mijn folk kennis is dan ook niet zo breed :-) Goed bezig en ik ben benieuwd naar jullie volledige album!

[Kakihara]

Mijn folkkennis is ook niet breed, maar ik vind het meer richting Calexico of 16 Horsepower/David Eugene Edwards neigen dan naar Mumford and Sons (gelukkig!) - en eigenlijk nog het meest naar Fleet Foxes. Fijn stukje muziek Mr. Fingers. Erg fijn stukje muziek.

[jasses]

Gelukkig heb ik de mumford & sons opmerking genegeerd, dit vind ik wel erg goed! Vooral erg mooi gezongen, en het arrangement past het nummer zeer goed. Klinkt ook niet te opgekuisd (op een goede manier). Eens zien of ik eind februari richting antwerpen geraak...

[Duhsjaak]

Hi Mr F
Ik ben altijd al fan en dit soort takes bewijzen mijn oer gelijk. Smiley!
Bij dit soort muziek is het gewoon noodzakelijk je zacht in de kussen te laten zakken en je met half open ogen mee te laten voeren naar oorden, waarvan zelf de bandleden zelf niet wisten dat ze bestonden.

De vraag 'ken die goser dan ook alles?' heb je al eens afdoende beantwoord, dus die vraag stel ik niet opnieuw. Ik heb respect voor je opvattingen daarover, ik ben alleen zo vrij daarover een eigen mening te hebben.

Genieten!~
Vriendelijke groet, Gus

[dejohan]

Klinkt verdomd lekker, jullie gaan nog potten breken. Lees mijn lip.

Doe Staf Verbeek (als je hem nog ziet) de groeten. Is ne goeie technieker (vroeger eigenaar van Jet Studio's), en all time toffe gast!

[Mr.Fingers]

@Sjaak: dankudanku. Het was even wennen voor mij (ik ben geen "Pietje Precies", maar erg duidelijke fouten wil ik er toch graag uitkrijgen, en dat werd me nu niet gegund), maar ik ben erg tevreden over het eindresultaat. De nummers en artwork zijn vandaag naar de perser gegaan, dus binnenkort is het zover :cheerup:

@Johan, alle contact met Staf is via Guido gegaan, maar ik hoor de verhalen, en 't is inderdaad een erg toffe mens. Ik zal de groeten overbrengen ;)

[-geert-]

Vind em ook gaaf! Kabbelt lekker door! Mooi gezongen ook, en de banjo is echt tof erin. Ook leuk hoe het jullie het hebben opgenomen. Ben benieuwd naar de rest!

[Mr.Fingers]

http://i528.photobucket.com/albums/dd324/williamsanders127/image_1361977198654230_zpsf6753e21.jpg

De platen zijn aangekomen, en al komt ze pas op 10 maart officieel uit, er kan al gemaild worden naar guidobeeck[apenstaartding]gmail[stip]com. Dit stuk muzikaal PVC kost 18€, inclusief downloadcode voor de digitale download (met aparte mastering voor de beste geluidskwaliteit, speciaal voor dit doel). Hoe het zit met verzending weet ik niet, maar dat kan Guido je zeker wel vertellen.


(mods, als dit te hard naar spam stinkt, tief gerust weg)

[barno]

hoor het nu pas, die eersteling, sterk werk!

[Mr.Fingers]

En de eerste review is binnen. 4/5*

http://www.indiestyle.be/album-reviews/matt-watts-the-calicos-wayward-wind-onnoemelijke-pracht-die-tussen-de-plooien-dreigt-te-vallen

[Duhsjaak]

Indiestyle.be gooit mij er vanochtend en nu ook vanbmiddag uit.
Ja, ben van het verkeerde KoningsHuis. Dan roep je 't over jezelf af, vermoed ik.

Ik hou moed.
Vriendelijke groet, Gus

[Mr.Fingers]

Dan quote ik'm toch gewoon? :crazyhappy:



Matt Watts & The Calicos - Wayward Wind: onnoemelijke pracht die tussen de plooien dreigt te vallen
door Sven Volckerijck

Wie het album ‘Wayward Wind’ van Matt Watts & The Calicos beluistert, denkt al te makkelijk een nieuw album van The Low Anthem voorgeschoteld te krijgen. Matts stem lijkt immers enorm sterk op die van Ben Knox Miller, frontman van voornoemde band. Ook muzikaal wordt in dezelfde vijver gevist als die waarin ‘Oh My God, Charlie Darwin’ zijn oorsprong vond.

Die plaat geldt voor ondergetekende nog steeds als één van de allerbeste van 2009, hoewel ze eigenlijk in de VS al in 2008 uitgebracht werd. Vergelijkingen daarmee mogen dus gelden als een enorm compliment. En we durven hier al meteen met de deur in huis te vallen: dit is een onnoemelijk prachtige release, een pareltje zoals we er maar zelden één horen. Als we bedenken dat de auteur hiervan in ons eigenste Antwerpen woont, en vanuit Vlaanderen zijn muziek verspreidt, voelen we trots opwellen.

Het jammere is dat we je anderzijds nu al durven voorspellen dat deze plaat gewoonweg tussen de plooien zal vallen, voor velen onopgemerkt zal blijven en dus maar bitter weinig eindejaarslijstjes zal halen, laat staan dat het grote succes en de doorbraak er zullen komen. Nochtans verdienen artiesten die albums als ‘Wayward Wind’ maken, véél en véél beter.

Opener ‘Sarah’s Song’ herbergt een vage echo van country standards die we maar niet kunnen thuisbrengen en het paard waarop de tekst gezeten is, wordt door de zangstem mooi in bedwang gehouden. Een gouden medaille in een dressuurwedstrijd als het ware. En luister ook eens hoe halfweg de gitaar (of is het een dobro?) beheerst een brug speelt die helemaal de juiste sfeer oproept. ‘It Hides Away The Pain’ zet voelbaar verdriet om in muziek die tegelijk gaten in ons hart slaat waaruit pijn gutst en toch zalft. De titel van een song was zelden zo accuraat. Het hoge niveau blijft aangehouden met ‘Black Mountain Pass’, het soort lied waar Bonnie ‘Prince’ Billy zijn soms wat beperkte stemkwaliteiten voor zou overstijgen om dit toch maar te mogen zingen. Ook nu weer wordt een balans gevonden tussen verschillende emoties die strijden om de eerste viool.

De geest van The Low Anthem komt heel prominent in beeld in ‘Oh, Caroline’, waarin we bijna noot voor noot ‘To The Ghosts Who Write History Books’ herkennen. Dat bedoelen we natuurlijk figuurlijk, want anders zou er sprake zijn van plagiaat. Dat Matt Watts toch kleine eigen toetsen legt, ondanks het dicht aanleunen bij een overigens prachtig, bestaand nummer, horen we vooral in het stemgebruik, in het aanzwellen in het refrein, waarin de drums veel meer dwingende zeggingskracht krijgen dan in de song van The Low Anthem. Ook de invallende achtergrondzang geeft ‘Oh, Caroline’ een licht ander cachet. Nadat het verrassend snel tot een einde is gekomen, wordt dat lied gevolgd door wat we persoonlijk nog steeds een goed nummer maar toch net een tikje minder vinden: ‘Worth Of A Man’ plukt misschien iets te makkelijk uit de trukendoos van het genre om ons genoeg te verrassen.

Titelsong ‘Wayward Wind’ wordt ingezet door een orgel, vreemd genoeg aangevuld met een vleugje Gainsbourg, en zouden we maar al te graag gecoverd weten door artiesten als Phosphorescent, Bonnie ‘Prince’ Billy of Villagers. ‘One More Drink’ ploegt verder op dezelfde akker en opnieuw is de samenzang met het achtergrondkoor slechts één van de sterktes waar we met gemak voor vallen. Wie een drinklied à la ‘As The Bottel Runs Dry’ van The Wolf Banes verwacht, is eraan voor de moeite. Wie zijn glas bier, whiskey of zelfs wijn het liefst nuttigt bij een hartverscheurend duet van naar stof en cowboyzweet ruikende stemmen en over desolate ranchgronden jammerende gitaren, vindt hier een perfecte drinkgezel.

‘Won’t You Come To Me’ start als een niet meer dan goed te noemen deuntje, en haalt daarmee de door de rest van het album hoog gelegde lat niet. We hoopten dat het een groeinummer zou blijken, een ijdele hoop echter. Toch kennen we artiesten die hiervoor een moord zouden begaan, en voor sommigen onder hen is dat zelfs terecht. ‘There’s A Midnight In Winter’ daarentegen mag op het verlanglijstje komen van menig songwriter op een slechts door één klein raampje verlichte zolderkamer. Niet toevallig komt Matt Watts hier alweer bijzonder dicht in de buurt van wat we nog steeds het beste album vinden van The Low Anthem. En gelukkig is er ook hier de eigen toets, het meest voel- en hoorbaar in de klarinet die de klankkleur onverwacht een heel andere richting uitstuurt. Zelden, zo geven we toe, klonk klarinet ons zo aantrekkelijk in de oren.

Aan alle goede liedjes, ze duren immers niet lang, komt een einde, en ook aan elke plaat. Matt Watts serveert ons toch wel een uitsmijter van formaat: ‘When You Call My Name’ jakkert en jammert, dendert en dondert, slaat en zalft, sluit af en schreeuwt om alles opnieuw te laten herbeginnen. Twee luttele minuten worden ons slechts gegund, twéé maar. Wie hierna kan weerstaan aan de ‘repeat all’-toets, heeft een ijzersterke wil.

Wie deze muzikale belevenis met anderen wil delen, kan dat onder meer in Chatleroi in Antwerpen (07.04, info en tickets), Arscene in Hansbeke (15.04, info en tickets), De Dwaze Zaken in Amsterdam (06.05, gratis, info) en Cinépalace in Kortrijk (12.05, gratis, info). De volledige concertkalender kan je vinden op de website van Matt Watts

Het album wordt uitgebracht door Bobonne Records

[Duhsjaak]

Ahhhh........ thanks!!!!!
Heb naarstig naar de 'repeat all' knop op mijn platenspeler gezocht. Maar kan m niet vinden. Flauw hè?

Verders een pracht recensie. Die is alvast binnen. Nu de bril van Hilversum en de sjaken van StuBru (Radio met een meisjesnaam en wat heb je) nog door de bocht.....

Veel succes!
EN bedankt voor het quoten.
Vriendelijke groet, Gus

[Mr.Fingers]

Na veel vijven en zessen EINDELIJK de bandcamp opgestart gekregen:

http://mattwattsthecalicos.bandcamp.com/album/wayward-wind